ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ နားမလည္စိတ္နဲ႔ သံသယမျဖစ္ပါနဲ႔၊ တုတ္မွာ နွလံုးသားမရွိ ေတာ့လို႔ပါ
တုတ္ႀကီး (ေခတၱ တာ၀တိ ံသာ)
သၾကားမင္းသည္ ျမင္းလားႀကီးကို စီးကာ ဘယ္လက္မွ စြမ္းအားျပည့္ ဘီစကစ္ကို ပါးစပ္တြင္း ထိုးသြင္းလ်က္ ညာလက္သန္းျဖင့္ သူ၏ ေျပာင္လက္ေနေသာ နဖူးေတာ္ႀကီးအား ထိသည္ဆို႐ံု ဖြဖြေလး ကုတ္ျခစ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ သြားၾကားညပ္ေနသည့္ ဘီစကစ္စမ်ားအား ညာဘက္လက္ လက္ညႇိဳးမွ လက္သည္းျဖင့္ Pirate of the Caribbean ဇာတ္ကားမွ Captain Jack ၏ မခို႔တ႐ို႕ဟန္အတိုင္း ႐ြ႐ြေလး သြားၾကားထိုးလိုက္၏။ သႀကၤန္ စာမဟုတ္ ကြၽန္ုပ္ငတုတ္ မလႈပ္ မ႐ႈပ္ မျပဳတ္ အဟုတ္ အိပ္မက္မက္ေနျခင္း ျဖစ္၏။ အိပ္မက္က လန္႔နိုးေတာ့ ေနေတာင္ အေတာ္ျမင့္လွၿပီ။
တုတ္ႀကီး (ေခတၱ တာ၀တိ ံသာ)
သၾကားမင္းသည္ ျမင္းလားႀကီးကို စီးကာ ဘယ္လက္မွ စြမ္းအားျပည့္ ဘီစကစ္ကို ပါးစပ္တြင္း ထိုးသြင္းလ်က္ ညာလက္သန္းျဖင့္ သူ၏ ေျပာင္လက္ေနေသာ နဖူးေတာ္ႀကီးအား ထိသည္ဆို႐ံု ဖြဖြေလး ကုတ္ျခစ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ သြားၾကားညပ္ေနသည့္ ဘီစကစ္စမ်ားအား ညာဘက္လက္ လက္ညႇိဳးမွ လက္သည္းျဖင့္ Pirate of the Caribbean ဇာတ္ကားမွ Captain Jack ၏ မခို႔တ႐ို႕ဟန္အတိုင္း ႐ြ႐ြေလး သြားၾကားထိုးလိုက္၏။ သႀကၤန္ စာမဟုတ္ ကြၽန္ုပ္ငတုတ္ မလႈပ္ မ႐ႈပ္ မျပဳတ္ အဟုတ္ အိပ္မက္မက္ေနျခင္း ျဖစ္၏။ အိပ္မက္က လန္႔နိုးေတာ့ ေနေတာင္ အေတာ္ျမင့္လွၿပီ။
ေရကျပင္တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရင္း ဘယ္လက္၀ါးထဲက ဆားကုိ ညာလက္ညႇိဳးျဖင့္တို႔ကာ မ်က္စိစံုမိွတ္လ်က္ သြားတိုက္ေနစဥ္ “ေအာက္ကေပၚ အေျမႇာက္နဲ႔ ေဆာ္၊ ရန္ကုန္ ဘူးသီးေၾကာ္” ဟူေသာ ဟိုဖက္ျခံက အာက်ယ္မ လွမ္းေအာ္သံၾကားမွ ကမန္းကတန္း မ်က္လံုးဖြင့္ျဖစ္၏။
ကြၽန္ုပ္သည္ စာရင္းစစ္၀င္မည့္ သတင္းၾကားလိုက္ရေသာ သမ၀ါယမ ဥကၠဌ၏ ပ်ာရိပ်ာယာ မလံုမလဲနိုင္မႈျဖင့္ အုန္းမႈတ္ေရခြက္ကို လက္တံမွကိုင္ကာ သဲအိုးထဲမွ ေရကိုခပ္ရင္း ပလုတ္ ကပ်ာကယာက်င္း၊ မ်က္နွာၿပီးစ လြယ္သစ္ကာ ႐ြာထိပ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ အလုပ္လက္မဲ့ လူငယ္ေျခက်မ်ား၏ ထံုးစံအတိုင္း ခ်ီတက္သြားမိ ေတာ့၏။
……………………….
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေဘး ကြမ္းယာဆိုင္မွ ေထြးခံအစုတ္တစ္ခုထဲ ထည့္ထားေသာ မီးခဲျဖင့္ ေဆးေပါ့လိပ္တိုကို မီးထပ္ညွႇိလိုက္ရင္း ကြမ္းယာသည္ ထြားေမကို ေပေစာင္းေစာင္း ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ရင္ထဲ ပုဇြန္ဆိတ္ အ ေထာင္အေသာင္းမက ထည့္ထားသလို ႐ြစိ႐ြစိ ခုန္ဆြခုန္ဆြ ျဖစ္လာ၏။
“ ကိုတုတ္ႀကီး၊ ဘာလိုလိုနဲ႔ ေမစုေမြးေန႔ေတာင္ နီးလာၿပီေနာ္၊ ႐ြာထဲကလူေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ မသိဘူး”
“ ေဟ … ဟုတ္လား …၊ ေကာင္းတာေပါ့ ၀ါးရတာေပါ့ မုန္႔ဟင္းခါးလား၊ အရင္နွစ္ကေတာ့ ငါ အဲဒီက ျမမာလာ ဖိနပ္တရံ ရလာတာေပါ့ အဟတ္ဟတ္ …”
“ သိပါတယ္ ကိုတုတ္ႀကီးရယ္ ရွင့္ဥပဓိ႐ုပ္ကိုက အခ်ီႀကီးေတြေျပာ၊ ၿပီးရင္ ႐ြာထဲအလွဴရွိရင္ အိမ္ဦးခန္းတက္ ထိုင္၊ ႐ြာလည္က ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ျပာလူးစိန္တို႔ေရွ႕ဆို မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္လို သမာဓိပိုးကလည္း ပိုးေသး .. ေျပာ မေျပာခ်င္ပါဘူးေတာ၊္ ၿပီးရင္ ရွင္နဲ႔ခင္တဲ့ လံုမေတြဆို ဟိုေထာင္က်ေတြ စုေနတဲ့ အရပ္ကလူလို ငါနဲ႔ အိပ္ၿပီးၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိဳးက လုပ္ေသး၊ လူကသာ မိန္းမလိုခ်င္ေနတာ တပိုင္းေသ”
“ ကိုကိုတုတ္ တကယ္ရင္ခုန္တာက ေဟာဒီက ထြားေလးပါကြာ ဟင္း ဟင္း ဟင္း”
ကိစၥမရွိ ဒီေခတ္ႀကီးထဲ အရွက္ႀကီးေနလွ်င္ အလုပ္မျဖစ္။ေဆးလိပ္ဖက္က ေျခာက္လြန္းသည္ထင့္ … ဖြာေနရင္း မီးထေတာက္လာေတာ့ ကြၽႏ္ုပ္၏ နီရဲေျပာင္တင္းေန ေသာ နွာေခါင္းႀကီးတခုလံုး ပိုမိုထူပူလာေတာ့၏။
ထြားေမကို ကပ္အီေနလို႔ မျဖစ္ေသး။ မမစု၊ အန္တီစု၊ တီတီစု၊ မာမီစု၊ ေမေမစု၊ ဘြားဘြားစု၏ ေမြးေန႔၊ ဘာေတြလုပ္လို႔ ဘာေတြေကြၽးၾကမည္နည္း။ နည္းနည္းေတာ့ စနည္းနာမွ ျဖစ္မည္။ မႏွစ္က ေမြးေန႔ပြဲမွာ ခိုးလာခဲ့ေသာ ျမမာလာဖိနပ္က စုတ္ျပတ္လု ျဖစ္ေနေပၿပီ။
………………………
အလဲ့ … ႐ြာစြန္ထုတ္ထားခံရေသာ ပရေဆးဆရာ ကိုရင္လြဏ္းေဆြ စာအုပ္အငွားဆိုင္မွ သမီးစု အီးထုသံက တုတ္ႀကီးတုိ႔ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနၾကေသာ လူစု၏ နားေသာတ အာ႐ံုထိ ပဲ့တင္႐ိုက္ခတ္လာေတာ့၏။
“တိုးတိုး သမီးစု၊ ေမစုက အဓိဌာန္၀င္ေနတာ၊ ၀ဇီပိတ္တဲ႔ … ဘယ္ေလာက္ သမာဓိေကာင္းလဲဆိုရင္ ဘုန္းႀကီး ေတြ ေမတၱာပို႔သံလည္း မၾကား၊ မိုင္ရာခ်ီတဲ့ႏႈန္းနဲ႔ ေလတိုက္လို႔ တတိုင္းျပည္လံုး ေသတာလည္း မသိ၊ အေျခခံ ဥပေဒႀကီး အတင္းအဓမၼ အုသြားလိုက္တာလည္း မသိ၊ သြားေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ မလုပ္နဲ႔ အဓိ႒ာန္ ပ်က္သြား မယ္”
အဲလိုေျပာလို႔လည္း မျဖစ္ေသး။ သူ႔ခမ်ာ အိမ္မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနတာ မစာမနာ ျဖစ္မယ္ေလ …။ ေနာက္တဖန္ အဲသလို ကြၽန္ုပ္က လွမ္းေအာ္ သတိေပးလိုေသာ္လည္း မိမိနွင့္အတူ ထိုင္ေနေသာ ပဏာကိုကို ေနွာင္းက အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ႐ြာ႐ံုးခြဲတာ၀န္ခံ ျဖစ္ေနေတာ့ ထမေအာ္ရဲ၊ ဒင္းက ရယကတို႔ နအဖတို႔ႏွင့္ဆိုလွ်င္သာ က်ေနာ္မသိပါဘူး၊ က်ေနာ္မပါပါဘူး လုပ္တတ္တာ၊ တုတ္ႀကီးတို႔နွင့္ဆိုလွ်င္ အေလးစားက သိပ္ခံခ်င္ေသာသူ။
သူတုိ႔ကိုပဲ ထိုင္ေလးစားေနခဲ့လိုက္တာ တုတ္ႀကီးေတာင္ ေဒးကာနယ္ဂ်ီ၏ လူေပၚလူေဇာ္လုပ္နည္း ဖတ္စရာမလို လူတြင္က်ယ္ လုပ္တတ္လာ၏။ ပေရာဂ်က္ေရးနည္း သိ္လာ၏။ သခင္ႀကီးမ်ားအား မည္ကဲ့သို႔ ညာရမည္ကို သိလာေပ၏။နည္းလား ဒီေလာက္ေတာင္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ မရွိတရွိအတြင္း တတ္လာတာ…။ ေက်းဇူးတင္ရေပမည္။
…………………………
ေနရင္းထိုင္ရင္း မိုးက ထပ္ညိဳလာျပန္ၿပီ။ ဒုကၡပါလား။ ငါတို႔နွယ္ ကံဆိုးမတိုင္းျပည္၊ မိုး႐ြာလိုက္ မုန္တိုင္းတိုက္ လိုက္ နအဖ သတ္လိုက္။
“ေဟ့ေကာင္ တုတ္ႀကီး …”
က်ယ္ေလာင္ခန္႔ညား ေအာင္ျမင္ထည္၀ါလွေသာ မိုးလံုးၿခိမ့္အသံကိုၾကားေတာ့ ကြၽႏု္ပ္အလန္႔တၾကား ထူး လိုက္မိ၏။
“ခင္ညာ”
“ မင္းအၾကံ ငါသိတယ္ ငတုတ္၊ မင္းဘာေတြ ေတြးေနတယ္ဆိုတာ ငါအကုန္သိတယ္”
“ ဟုတ္ကဲ့၊ က်ေနာ္ ဘာေတြ ေတြးေနမိလို႔လဲ ခင္ညာ”
“ ေအး … ငါ အစီအစဥ္တိုင္း ေျပာျပလိုက္ရင္ မင္း ေစာေစာက ထြားေမကို ကပ္အီရင္း တိုလာခဲ့တဲ့ ေဆးေပါ့ လိပ္ နွစ္လိပ္ ခါးၾကားထဲက ထုတ္ၿပီး အခုငါ့ကို ေပးမလား”
“ဘုရားစခင္ … စုတ္ခပါလား” အာေမဋိတ္ေတာင္ မပီေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္႐ြံ႕သြားမိ၏။ ဒင္းသည္ တ ကယ့္တန္ခိုးရွင္ ျဖစ္ေပေတာ့မည္တကား။ သည္ေတာ့ ညာဖို႔ မႀကိဳးစားႏွင့္၊ တန္ခိုးရွင္ႏွင့္ေတြ႔တုန္း ရွိတာေပး ရတာယူ ျဖစ္သလို ဖားမွ ေတာ္ေပေတာ့မည္။
“ ေပးမွာေပါ့ ခင္ညာ” ဟု ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ …။
“ ေအး ဟုတ္ၿပီ မင္းေတြးေနတာ တုတ္ႀကီးေဖာင္ေဒးရွင္းလုပ္ၿပီး ဆုေတြေပးဖို႔၊ မင္းအမ်ိဳးေတြ မင္းနဲ႔ၾကည္တဲ့ လူေတြ အကုန္လံုး မင္းစိတ္ထဲမွာ စာရင္းတို႔ထားၿပီးသား၊ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက မင္းကငမြဲ မင္းမွာ ဘာမွမရွိဘူး၊ ဒါကိုလည္း မင္းကသိတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းအၾကံက ေျပာင္းလာတယ္၊ ဟုတ္တာေလးေတြ နည္းနည္းလုပ္ျပၿပီး ဆုေတြယူဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ မေန႔ညေနခင္း ဟိုဘက္႐ြာက အရက္ဆိုင္မွာ ကပ္ေသာက္ဖို႔ သြားတာ အေျခအေန မဟန္လို႔ ျပန္လာခဲ့ရင္း သံေ၀ဂေလး ႏွစ္ပဲသားနဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာကို ပုတီးတ၀က္စိပ္ခဲ့ၿပီး မင္းကိုယ္မင္း ဘုရားအေလာင္းထင္လာတယ္။ မနက္အိပ္ယာကနိုးေတာ့ အာက်ယ္မရဲ႕ အသံကိုၾကားၿပီး မင္းလည္း နည္းနည္းေအာ္ခ်င္ ဟစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာတယ္။ ေပၚလာၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုလာေတာ့ လွည္းလမ္းေၾကာင္း သီၿပီးေလွ်ာက္လာရင္း အေနာက္႐ြာက ေခြးေဟာင္သံၾကားလို႔ မင္းလံုျခံဳေရး အေၾကာင္းျပၿပီး ကားအသစ္ ၀ယ္စီးခ်င္လာတယ္။ ခက္တာက မင္းမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္ ပိုက္ဆံက မရွိ အရည္အခ်င္းက မရွိ၊ ဒီေတာ့ မင္းအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုခု ေကာက္ေထာင္မလား စဥ္းစားေသးတယ္။ မင္းအရင္ အေျခက်ေနတဲ့ ေကာင္ေတြ Vote No နဲ႔ မဟန္မွန္း သိထားေတာ့ မင္း ေ၀စု၀င္ခြဲဖို႔ကလည္း ေနာက္က်၊ ဆက္ၿပီး လုပ္ဖို႔ကလည္း ဂြက်ေနေတာ့ မင္း အေတြးေတြ ခဏ ရပ္လိုက္တယ္ ဟုတ္သလား”
“ မွန္လိုက္ေလ ခင္ညာ၊ အံ့ၾသစဖြယ္ တိက်မွန္ကန္တဲ့ စကားေတြ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ညာ” တုတ္ႀကီး တေျဖးေျဖး ေအာင္ေသာင္းနွင့္ တူလာ၏။ ကိစၥမရွိ။ အခြက္ေျပာင္မွ ေဌးဦးေလာက္ကို မထိတထိ ေၾကာႏိုင္မည္ ဖားရသည္ မွာ အပမ္းမႀကီး ဆက္ဖားလိုက္ၿပီး နားေထာင္လိုက္ဦးမည္။
“မွန္ရမေပါ့ကြာ … မွန္ရမေပါ့”
နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ထဲ အျမင္ကပ္လာ၏။ သို႔ေသာ္မျဖစ္ေသး၊ ဒင္းက အကုန္သိေနေတာ့ ဆက္ၿပီး ေရလိုက္ ငါးလိုက္ ဖားထားမွ။
“သိပ္ေတာ္တာပဲ၊ ဘာေန႔သားလဲဟင္ ကိုးကြယ္ခ်င္လို႔ပါ”
“ ေအးေပါ့ … မင္းကိုးကြယ္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာရမွာေပါ့ကြာ … နုိ႔မဟုတ္ မင္း မီးခဲ ဖင္ခုထိုင္သလို ျဖစ္သြား မွာေပါ့”
“ ဟား ဟား ဒီတခါေတာ့ မွားေနၿပီဗ်။ မီးခဲ ဖင္ခုထိုင္တဲ့အထဲ က်ဳပ္မပါဘူး”
“ ငတံုးပဲ figure of speech ဆိုတာ မင္း နားမလည္ဘူးလား သေဘာေျပာျပတာ”
“ေအာ္ ဂလိုလား၊ မသိလို႔ပါ ဆက္ေျပာေတာ္မူပါခင္ဗ်ား”
“ ေအး … ထပ္ေျပာလိုက္ဦးမယ္ မင္းမွတ္ထား၊ ၂၀၁၀ အတြက္ တခ်ဳိ႕ကလည္း နီေပါအိပ္မက္ေတြ ထမက္ ေနၾကတယ္ မွတ္ထားကြ နအဖက တိုင္းျပည္ကို တိုးတက္ေအာင္သာ မလုပ္တတ္တာ သူတို႔ဖင္ ပလႅင္ကပ္ေအာင္ကေတာ့ ပလႅင္မွာ မူလီဆြဲၿပီး သူတုိ႔ဖင္နဲ႔ ဖစ္ဆိုက္ဒ္ တပ္ၿပီးထိုင္ထားတာ၊ ျပံဳးေတာင္ေန ေသး၊ သြားအိပ္မက္မမက္နဲ႔ ဘဘတို႔က နွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ လုပ္လာတာဆိုတဲ့ ကိစၥေတြ အကုန္သဲထဲေရ သြန္ျဖစ္မယ္”
“ေမာင္နမ္းမွာလားကြယ့္ ေမ့ကို ဆိုတဲ့ အထာေတြလားဗ်”
“ ျပန္မေမးနဲ႔၊ ငါေျပာသမွ် နားေထာင္”
“ ေနာင္တရပါတယ္ ဆရာသမားရယ္ ဆက္ေျပာပါ”
“ခု ေလမုန္တိုင္းတိုက္လို႔ မင္းတို႔တိုင္းျပည္က ျပည္သူလူထုေတြခမ်ာ ငတ္မြတ္ေသဆံုး ပ်က္စီးေနၾကရတာ ေတာ့ အားလံုးရင္နင့္စရာပဲကြ”
“ ဟုတ္ကဲ့ အင္မတန္ ရင္နင့္စရာပါ၊ က်ေနာ္တို႔မွာလည္း အားကိုးစရာက မရွိ၊ အားကိုးစရာလားလို႔ ၾကည့္လိုက္ ေတာ့လည္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က အဘေတြက ေရဒီယိုမွာ … “မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်၊ က်ေနာ္တို႔ မပါပါ ဘူးခင္ဗ်၊ ေဟာ …ဖမး္သြားပါၿပီခင္ဗ်၊ သေဘာမတူပါဘူးခင္ဗ်၊ ျပန္လြႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်၊ ေဟာ … ပါသြားျပန္ၿပီခင္ဗ်” နဲ႔ပဲ ဇာတ္လမ္းက ျပတ္ေနမွေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ၾကေတာ့မလဲဗ်ာ။ အေမရိကန္ကလည္း က်ဳပ္၀မ္းသာေအာင္ ေလလည္ျပသြားလို သြားရဲ႕၊ ဘန္ကီမြန္းဆိုတဲ့ ေကာင္ကလည္း သန္းေ႐ႊ ေၾကာက္ယုတ္ႀကီးကို ေ႐ႊတိဂံုဘုရားမွာ ျပံဳးျဖဲျဖဲနဲ႔ တက္ဖူးၿပီး ေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႔ ျပန္သြားဆိုေတာ့ နတ္သၾကားေတြ ကယ္မွပဲ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ”
“ဟဲ့ေကာင္ တုတ္ႀကီး နတ္သိၾကားေတြကို မင္းဆြဲမထည့္နဲ႔ေလ၊ မင္းတို႔ သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္တာပဲကြ တေယာက္ တခ်က္ ထထိုးရင္ေတာင္မွ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္မယ္ထားဦး၊ တစ္သန္း မေသဘူးကြ ဒီေကာင္ေတြ အကုန္ျပဳတ္ၿပီ။ နတ္ေတြ သိၾကားေတြဆိုတာ အဲဒီကိစၥေတြမွာ ၀င္မပါဘူးကြ မွတ္ထား”
ေျပာစကား အဆံုးတြင္ေတာ့ အသံသာမက ႐ုပ္ကိုပါ ျပက္ျပက္ထင္းထင္း ျမင္လိုက္ရပါေတာ့၏။ လားလား … ထိုပုဂိၢဳလ္မွာ တုတ္ႀကီးအိပ္မက္ထဲမွ သၾကားမင္းႀကီး ျဖစ္ေနေပေတာ့၏။ တၿပိဳင္နက္တည္းတြင္ပင္ သုဇိတာဆိုသည့္ နတ္သမီးသည္ သိၾကားမင္းႀကီးအား နား႐ြက္တဖက္မွဆြဲကာ တိမ္ထုၾကားသို႔ ၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္လုအခ်ိန္တြင္ သၾကားမင္းသည္ ေပေစာင္းေပေစာင္းျဖင့္ သုဇိတာ၏ ကာတစ္ႀကီးအား ေဖ်ာင္းကနဲ ႐ိုက္ကာ ဟက္ပီးဘတ္ေဒး တူးယူဟုဆိုရင္း … ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပေတာ့၏။
ေနလည္းျမင့္ၿပီ။ တုတ္ႀကီးလည္း ဖြတ္ေမ့ ပဒတ္ေမ့ ေမ့ေနသည့္အလား ေခြးေျခပုေလးေပၚ ထိုင္လ်က္ ကိုပဏာ ေမာင္ေမာင္ေနွာင္းက လက္တို႔ကာ သတိေပးေတာ့မွ ေအာ္ … ငါလည္း လယ္ထဲဆင္းရပါဦးမည္လားဟူေသာ အသိျဖင့္ စြပ္က်ယ္စုတ္ကေလးကိုခြၽတ္ကာ အရက္ပူျပန္ျပန္ျဖင့္ ပုခံုးေပၚတင္ရင္း အိမ္ဖက္သို႔ ေျခဦးလွည့္လာမိ ပါေတာ့၏။
မုန္႔ဟင္းခါးစားၿပီး ဖိနပ္ခိုးဖို႔ကေတာ့ သမိုင္းေပးတာ၀န္မို႔ ကြၽႏု္ပ္တုတ္ႀကီး ေစာဒကမတက္လိုပါ။ သို႔ေသာ္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး ကပ္ဆိုက္ေနရေသာသူ အားလံုးသာ မုန္႔ဟင္းခါးေလး ၀၀လင္လင္ စားခြင့္ရၾကပါလွ်င္ ဆိုေသာအသိျဖင့္ …။
တုတ္ႀကီး (ေခတၱ တာ၀တိ ံသာ)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
No comments:
Post a Comment