ေၾကမြေနေသာ္လည္း တန္ဘိုးရိွေနဆဲ

"Crumpled but still valuable"

A well-known speaker started of his seminar by holding up a 20 dollar bill. In the room of 200 eager participants, he asked, "Who would like this 20 dollar bill?"

Hands started going up. He said, "I'm going to give this 20 dollar to one of you, but first, let me do this." He proceeded to crumple the bill.

He then asked: "Who still wants it?" The hands went up again.

"Well, what if I do this?" He dropped the bill and started to grind it into the floor with his foot. He then picked it up; it was now crumpled and dirty.

"Now who still wants it?" The hands continued to go up.

"My friends, we have all learned a very valuable lesson. No matter what I did to the bill, you still wanted it because it did not decrease in value. It was still worth 20 dollar."

"Many times in our live, we are dropped, crumpled, and ground into the dirt by the decision we make and the circumstances that come our way. We feel as though we are worthless."

"But no matter what has happen, you will never lose your value. Dirty or clean, crumpled or finely creased, you are still priceless to those who love you. The worth of our live lies not in what we do or whom we know, but by who we are."

"You are all special for those who loves you and to those who you love - please don't ever forget that."

"Thank you."

(By Clement Nathan, The Sunday Star Mag/ Star Daily Newspaper, Malaysia)


“ေၾကမြေနေသာ္လည္း တန္ဘိုးရိွေနဆဲ”

လူသိမ်ားေသာ ေဟာေျပာသူတစ္ဦးက သူ၏စကားပဲြကို ေဒၚလာႏွစ္ဆယ္တန္တရြက္ ကိုင္ေျမာက္ျပလိုက္ျခင္းျဖင့္ စတင္ခဲ့သည္။ ေဟာေျပာခန္းအတြင္းတြင္ စိတ္အားထက္သန္ တက္ၾကြေနေသာ တက္ေရာက္သူ နွစ္ရာရိွသည္။

ေဟာဒီ ေဒၚလာနွစ္ဆယ္တန္ေငြစကၠဴကို ဘယ္သူမ်ား ႏွစ္သက္ပါလိမ့္မလဲဟု သူကစတင္ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ လက္မ်ားေထာင္ျပၾက၏။

ခင္ဗ်ားတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ကို ဒီေဒၚလာႏွစ္ဆယ္တန္ေပးပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္ဆံုးဒီလိုလုပ္ပါရေစ။ ေငြစကၠဴကို လံုးေျခလိုက္ၿပီးေနာက္ သူကေမး၏။

ဒါဆို ဘယ္သူလိုခ်င္မလဲ။ လက္မ်ားေထာင္လာၾကျပန္သည္။

ေကာင္းပါၿပီ။ အကယ္၍ ယခုကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုလုပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေကာ။ ေငြစကၠဴကို ေအာက္သို႔ပစ္ခ်၍ သူ၏ဖိနပ္ျဖင့္ ဖ္ိနင္းပြတ္ေျခၿပီး တစ္ဖန္ျပန္လည္ေကာက္ယူျပသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ေငြစကၠဴမွာ ညစ္ေပေၾကမြလ်က္ ရိွေန၏။

ကဲ အခု ဘယ္သူကမ်ား ဒီဟာကို လိုခ်င္ပါေသးသလဲ။ လက္မ်ား ဆက္ေထာင္ျပေနၾကဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

မိတ္ေဆြမ်ား။ အလြန္တရာတန္ဘိုးရိွလွတဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ သင္ယူေနရပါၿပီ။ ဒီေငြစကၠဴကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုပဲလုပ္လုပ္ ဘာမွျဖစ္မသြားပါဘူး။ အဲဒါကိုပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ လိုခ်င္ေနခဲ့ၾကတာပါ။

ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ႔ သူ႕ရဲ႕တန္ဘိုးက ဆုတ္ယုတ္ေလွ်ာ႔ပါးမသြားခဲ့လို႔ပါပဲ။ ယခုထိလည္း ဒီဟာက ေဒၚလာနွစ္ဆယ္တန္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ခ်က္မ်ားအရနဲ႔ အဲဒီရဲ႕အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ အေျခအေနေတြအရ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘ၀ေတြမွာ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ နိမ့္ပါးေအာက္က်ခဲ့ရတာေတြ၊ ဖိႏွိပ္ေၾကမြ ဆံုးရႈံးခဲ့ရတာေတြ၊ ညစ္ေပေနာက္က်ဳေနတဲ့အထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ပ်က္စီးခဲ့ရတာေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ တန္ဘိုးမဲ့ေနတယ္လို႔ ေတြးထင္ခံစားမိတတ္ၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဘာေတြပဲျဖစ္ခဲ့ခဲ့ ဘာေတြပဲျဖစ္လာလာ ခင္ဗ်ားရဲ႕တန္ဘိုးက ဘယ္ေတာ့မွဆံုးရႈံးပ်က္ျပား သြားရလိမ့္မယ္မဟုတ္သလို ညစ္ပတ္ေပေရလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သန့္ရွင္းစင္ၾကယ္စြာပဲရွိရွိ၊ လံုးေျခေၾကမြလို႔ပဲေနေန၊ တိက်ေသသပ္စြာပဲထားထား ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ တန္ဘိုးမျဖတ္နိုင္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာလုပ္သလဲ၊ ဘယ္သူ႕ကိုသိသလဲ ဆိုတာေတြေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘယ္သူလဲ ဆိုတဲ့အေပၚမွာသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြရဲ႕ ဘ၀တန္ဘိုးအားလံုးဟာ တည္မီွေနတာျဖစ္ပါတယ္။

ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ၾကတဲ့သူေတြနဲ႔ ခင္ဗ်ားကခ်စ္ရတဲ့သူမ်ားအတြက္ေတာ႔ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုးဟာ အထူးပုဂၢိဳလ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါကိုအၿမဲတမ္း ေမ့မထားလိုက္ၾကပါနဲ႔။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေဇာ္မ်ဳိးလြင္
ဇႏၷဝါရီ ၄ရက္ ၂၀၀၄။
(မူရင္း။ ။ Crumpled but still valuable By Clement Nathan, The Star Newspaper, Malaysia)