အကို,
အလုပ္က ေနာက္က်ၿပီးမွ ျပန္ေရာက္တယ္။ ဒီမွာ မိုးေတြက ရြာလို႔...။ ေႏြရာသီအႀကိဳ ရြာေနတဲ့မိုးနဲ႔အတူ စိတ္ထဲမွာ တခါမွမရႏိုင္ေသးတဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မရွိဖူးေသးတဲ့ လြတ္လပ္ေျမကို တမ္းတရင္း ကိုထီးသီခ်င္း နားေထာင္ ျပန္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီစိတ္နဲ႔ ခံမႏိုင္တဲ့အဆံုး ေရးထုတ္တဲ့စာမွာက်ေတာ့ ေဒါသေတြ သင့္ေနျပန္တယ္။ ရူးရူူးမိုက္မိုက္ကို ဆုေန႔တိုင္းေတာင္းပါတယ္ အကိုရာ။ သူတို႔ကို ဘုရားရုိက္ပါေစလို႔။ အကိုေျပာတဲ့ အဲဒီႏွစ္ဖက္စလံုး (ကိုေက်ာ္သူ၊ ကိုသူရ၊ ကိုစိုင္းမြန္၊ အက်ဥ္းစံ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ မိသားစု တကြဲတျပား ပုန္းေအာင္းေနရသူ ဒီမိုကရက္တစ္ေခါင္းေဆာင္တို႔မပါ)ကို ဘုရားက တအားသာ သိမ္းႀကဳံးရိုက္ပါေစလို႔ေလ။
ျမန္မာျပည္ထဲက ဆင္းရဲဒုကၡေတြအတိနဲ႔ မိသားစုကစဥ့္ကလ်ား ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနရရွာတဲ့ အေမေတြရဲ႕ ရင္ထဲကက်တဲ့ မ်က္ရည္၊ အဆင္ေျပေနသူေတြ ကိုယ္ခ်င္းမစာႏိုင္ၾကဘူးေနာ္။ က်ေနာ္တို႔သိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာနဲ႔ ျပည္ပကမၻာတခြင္မွာ တိုက္အိမ္ျခံက်ယ္ႀကီးေတြနဲ႔ အဘေအာင္ဆန္းပါခဲ့တဲ့ ခ်ီးေလာက္မွ တန္ဘိုးမရွိတဲ့ လုပ္ရပ္နဲ႔ စိတ္ဓါတ္မ်ားက ဦးေနဝင္းနဲ႔ တန္းၿပိဳင္ သူရုိ႔မို႔ မရွက္ႏုိင္တာပါ။ အကို႔ကိုပဲ ရင္ဖြင့္ရဲတယ္ဆိုတာလဲ က်ေနာ္တို႔က ဘာေကာင္ညာေကာင္မွမဟုတ္ သူမ်ားေခၚေမြးစားတာခံၿပီး အေရးမပါ အရာမေရာက္တဲ့ ႏိုင္ငံေပ်ာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါ။
သိပ္ၿပီးေတာ့စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းလွတဲ့ နအဖဗိုလ္ေတြရဲ႕ရာဇဝင္နိဂံုးနဲ႔၊ ေမွ်ာ္လင့္ဘြယ္ရာ ဒီဖက္ကလူေတြရဲ႕နိဒါန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အရိုးသားဆံုးက်ေနာ္ေျပာႏိုင္တာကေတာ႔ ျပည္သူအတြက္ ျပည္သူေတြရဲ႕ေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ အသက္ေတာင္ေပးလႈဝံ့တယ္ဆိုရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါး တႏိုင္ငံလံုးက ျပည္သူေတြကို သိမ္းႀကံဳးအတင္းအဓမၼ ကိုယ္စားျပဳၿပီးေတာ့ ဒုကၡေတြ လွလွခံေပးခဲ့တယ္ပဲေျပာေျပာ၊ စကားေတြ ႏိုင္ငံတကာ ပတ္ေျပာေပးခဲ့တယ္ပဲဆိုဆို ျပည္သူက ဆံုးျဖတ္လို႔ထြက္လာမယ့္ရလဒ္ကပဲ အေျဖျဖစ္မွာပါ။
ရူပေဗဒမွာ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဥပမာ ဖြင့္ဆိုထားတာက ပစၥည္းတခုကို ဒီေနရာကေန ဟိုေနရာေရာက္ေအာင္ ေရႊ႕ၾကၿပီ ဆိုရင္ အဲဒီပစၥည္းဟာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာထဲမွာ ေရာက္ရွိေစလိုတဲ့ မူလရည္မွန္းခ်က္ ေနရာဆီကိုေရာက္မွ အလုပ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုပဲ။ အဲလိုမွမဟုတ္ပဲ ေနရာလြဲသြားၿပီဆိုရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ လမ္းခုလပ္မွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႔ၾကာ ပ်က္စီးရပ္တံ့ရၿပီဆိုရင္၊ ရႈံးနိမ့္အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အကိုတို႔ရဲ႕ ၇၄အေရးအခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ အေခါင္းထမ္းလာပံုကို မ်က္ႏွာဖံုးထဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္သရုပ္ေဖၚထားတဲ့ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခမ္းမေမွ်ာ္စင္ပံုႀကီးနဲ႔ ၁၉၈၀ အလြန္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းက ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ထဲ ဖတ္မိဖူးတာေလး ျပန္သတိရလို႔ပါ။ သီဝရီေတြဆိုတာက အၿမဲမွန္မမွန္ေတာ့ မသိဖူးေလ။ စံလြဲတဲ့ သီဝရီထက္ အကိုေျပာသလို ေငြလႊဲတဲ့ ေပါက္ေစ်းႏႈန္းေလာက္ပဲ သိႏိုင္ဖို႔ လူေတြက အားသန္ေနၾကတာဆိုေတာ့ေပါ႔။
အဲဒီဥပမာဖြင့္ဆိုခ်က္ထဲက အတိုင္းဆိုရင္ နအဖစစ္အစိုးရက မၾကာခင္မွာ အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ႔ေနာ္။ ၁၉၇၄ ကာလေတြ တဝိုက္ဆီကစလို႔ ဒီအာဏာရွင္စနစ္ကို အျပတ္ေရႊ႕လာၾကတဲ့ အကို႔ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေဘာ္ဒါေတြအတြက္ ဒီပစၥည္းက ေရြ႕မသြားတာေၾကာင့္ ရႈံးနိမ့္ၾကရေတာ့မယ္ေပါ႔ေလ။ အကိုေရးပို႔လိုက္တဲ့ စာေတြဖတ္ၿပီး ေၾကေၾကကြဲကြဲ ရင္ထဲမေကာင္းခံစားရလြန္းလို႔ပါဗ်ာ။
ေပးဆပ္ခဲ႔သမွ် သူတို႔ေတြရိတ္သိမ္းၾကရေတာ့မွာပါ။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔စီခဲ႔တဲ့ ဖဲစဥ္ေလးကိုင္ၿပီး ခပ္တည္တည္ဆက္ရိုက္လာတဲ့ နအဖက အေထြစံုၿပီမို႔ ကာလာေတြ ခင္းၿပီးေတာ့ ေဒါင္းေတာ့မယ္။ ဒီဘက္က ဆရာေတြခမ်ာမွာေတာ့ ဆြဲဖဲကတက္မလာလို႔၊ စားဖဲက အေရာင္လြဲေနလို႔၊ ခင္းထားတာက အပြင့္ကြာေနလို႔နဲ႔၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တေယာက္တေပါက္ ဟိုလိုစီပါ၊ ဒီလိုတြဲပါနဲ႔ ဖဲကိုင္ထားတဲ့ ျပည္သူေတြခမ်ာမယ္ မ်က္လံုးေလးေတြ ေပကလပ္က ပြဲလယ္မွာငုတ္တုတ္။ ဒီၾကားထဲ တအိမ္ဝင္ထိုင္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဒုိင္ကထုတ္ေပးတဲ့ေငြယူၿပီး ခပ္တည္တည္ဝင္လာေၾကာတဲ့ ဖဲဝယ္ ဖဲဆြယ္ သေဘာက္မသားေတြ(သူရို႕အေမေတြကိုေတာ့ ေဆာရီးပဲ)ကတေမွာင့္။ အင္အယ္ဒီက ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ေခၚဖဲလဲ ဟိုဖက္ကဆင္းမလာလို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ေကာက္စားဖို႔ ေနာက္က်ေနၿပီ။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း က်ေတာ့လဲ အဲဒီ အင္အယ္ဒီက ခ်ေပးမယ့္ ပစ္ဖဲပဲ ဆြဲစားဖို႔ ဝိုင္းေမွ်ာ္ေနၾကေတာ့ ဒိုင္ကသိၿပီေပါ့။
စိမ္ေျပနေျပ အႏိုင္နဲ႔ပိုင္းကစားတတ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ အေမနဲ႔ ဦးေလး အေဒၚေတြ၊ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြက်ေတာ့ ရႈံးမွာေၾကာက္လို႔ ယုတ္မာၿပီး သူ႔လူမိုက္ေတြနဲ႔ ဖမ္းခ်ဳပ္ခိုင္းထားတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒိုင္ဘက္မွာေကာ္မရွင္ယူၿပီး ဝင္ရိုက္ေပးေနတဲ့ ဆရာေကာင္ေတြရွိမွန္းသိေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ဝင္ရိုက္ေပးမလားလို႔ ကာစီႏိုေပါတဲ့ အေမရိကန္ေကာင္ေတြကို ဒိုင္အတြက္ ၿပိဳင္ဘက္ ျဖစ္မလားနဲ႕ ေမွ်ာ္လိုေမွ်ာ္(တကယ္ပါ၊ အျမင္နဲ႔တင္ ရႈံးေနၿပီဆိုေတာ့ ဖဲစီကၽြမ္းတဲ့လူကိုေမွ်ာ္တာေပါ့ေနာ္)။ ဒီလိုနဲ႔ ဝိုင္းလံုးကၽြတ္ ဒိုင္စားၿပီး ပြဲကသိမ္းေတာ့မယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေဘးအိမ္လိုက္ထားတဲ့ လူေတြမွာေတာ့ ေသၿပီဆရာပဲ။
ဒိုင္က ဖဲလိမ္ရိုက္ေနမွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ ကံအားကိုးၿပီး မႏုိင့္ရင္ကာ အၾကမ္းမဖက္ ပြဲမဖ်က္ပဲ ဆက္ရိုက္ေနၾကတဲ့ လူႀကီးေတြကပဲမွားသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အျမင္မေတာ္ရင္ တာဝန္ရွိ ရဲေတြက ဝင္ဖမ္းေပးမလားနဲ႔ ေစာင့္ေနတာမ်ားလား။ အဲလိုဆိုရင္ ဖဲဝိုင္းခံကတည္းက ၿမိဳ႕ပတ္ပတ္လည္လာဘ္ထိုးၿပီးသားဆိုတာ အားလံုးလဲ သိၾကၿပီးသားနဲ႔မဟုတ္လား။ ပြဲဖ်က္ၿပီးဝင္လုရေအာင္ကလဲ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္စပစ္ျပ အခ်က္ေတြေပးၾကနဲ႔ ဒိုင္က ရိပ္မိလို႔ အိမ္သာတံခါးဖြင့္ျပဳၿပီး ေခြးေတြကို ေခၚေစာင့္ခိုင္းထားတယ္။ ျဖစ္လာရင္ ျပည္သူက လူခ်င္းရိုက္ရမွာထက္ ေခြးေတြနဲ႔ အရင္ဆံုးဖက္ကုိက္ေနရမွာ။ ေနာက္ၿပီး ေခြးကိုက္ခံရလို႔ ကာကြယ္ေဆးဘိုးေလးမွ မရွိရင္လဲ ရူးရခ်ည္ရဲ႕ ။ ဒါမွမဟုတ္ ေခြးသတ္လို႔ ေသတယ္ဆိုဦး၊ ေသရက်ဴိးနပ္ဖို႔ ျပည္သူက နိပြန္မာစတာ ဂ်ပန္ဆရာေတြလဲမဟုတ္။
မတရားတာကို မတရားမွန္းသိလို႔ မတရားခံေနရတဲ့ တရြာထဲေန ျပည္သူေတြဘက္က က်ေနာ္တို႔ ရိုးရုိးသားသား အရႈံးခံၿပီး မလိုလဲလိုလဲ ေဘးအိမ္လိုက္ေနတာပါအကိုရယ္။ တေလွ်ာက္လံုးလဲ ဘယ္တုန္းကမွ ဝင္ၿပီးေတာ့ ၾသဇာမေပးခဲ့ပါဘူးဆိုရင္ လိမ္ရာက်မယ္။ အဲဒါကိုမွ ေတာင္ေရးေျမာက္ေရး မေရးရပါဘူးတို႔၊ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အရင္ လူမႈေရးလုပ္ဘူးေအာင္ ႀကိဳးစားတို႔၊ ဒီျပည္သူေတြအတြက္ ဒို႔ကတသက္လံုး အပင္ပမ္းခံလာတာ မင္းက ဘာမို႔လို႔လဲတို႔နဲ႔ မဆလာလုပ္ငန္းရွင္တခ်ဳိ႔က အတင္း မမိမိရာ လွမ္းကိုင္တာခံလိုက္ရေတာ့၊ ဟင့္အင္း ကိုယ့္ထက္အရင္ ဟိုးနယ္ခ်ဲ႔ကိုလိုနီေခတ္ကတည္းက မိုက္ခဲ႔ဖူးတဲ့ တို႔ဗမာအစည္းအရံုး လူမိုက္ႀကီးမ်ားကို အားက်ၿပီး သူတို႔ "မိုက္ပါရေစ"ဆိုသလို ကိုယ္လဲပဲ မိုက္ၾကည့္ဦးမွလို႔ စိတ္ကူးတုန္းဟာက ျပန္သတိဝင္သြားတယ္။ က်ေနာ္လဲ ငယ္ငယ္က အမ်ားကေလးေတြနည္းတူ အရမ္းကို လိမၼာခဲ့တာပါဗ်ာ။ ခုမွ အသက္ႀကီးလာလို႔ လူႀကီးျဖစ္ခ်င္လာတဲ့ က်ေနာ္တို႔က ဒီဖက္မွာ ရြာရုိးကိုးေပါက္ ဖဲရိုက္စားလာတဲ့ ၿမိဳ႔ျပင္ေန ကာလသားေခါင္းႀကီးမ်ားကို ၾကားဖူးနားဝနဲ႔တင္ ခ်စ္ေၾကာက္ၾကည္ညိုၿပီးသားပါ။ ဘယ္ကၾကားသလဲဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးမဲ့စက္က ၾကားတာပါ(ယခုဆိုရင္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာစက္ကေပါ့)။
တကယ္ေျပာတာပါအကို။ ရႈံးေၾကးကလဲမ်ားလွၿပီ။ ေငြေမ်ာေငြနဲ႔လိုက္တဲ့။ လူေမ်ာခဲ့တာေတြက်ေတာ့ေကာ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဦးပဥၹင္းေတြပါအဆစ္ ေမ်ာထားတာ ေရထဲမွာေမွာက္ခံုႀကီး။ နားမလည္ႏိုင္ေသးတာက က်ေနာ္တို႔တဦးစီထက္ ေငြေၾကးတပည့္တပန္းေတာင့္တင္းတဲ့ အၿမဲတမ္းလဲ ဖဲကိုင္ျပည္သူကို ရိုက္စရာ ပိုက္လိုင္းအစား စိုက္ဖို႔ႀကီးပဲ ဂိုက္လိုင္းခ်လာေပးေနက် ေတာပိုင္ ေတာင္ပိုင္ႀကီးေတြ ကိုယ္တိုင္က ႏႈတ္ဆြံ႕လက္တြန္႔ေနၾကတာကိုပါ။ ဝင္ေငြအခ်ိဳးအစားအလိုက္ အခ်ဳိးက်ေလာင္းေၾကးထည့္ေဟ့ဆို က်ေနာ္တို႔က စိမ္ၿပီးသားပဲ။ လူႀကီးတို႔ကသာ ကေလးေတြ ခ်ီပိုးေခၚလာၿပီးေတာ့ မလိမ္နဲ႔ေပါ့။
ဒိုင္က ဝမ္နိမ္ေခၚေနၿပီဆိုမွ သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ အၿပိဳင္ႀကဲဘို႔ ကိုယ္တိုင္ဖဲဝင္ကိုင္သင့္တာပါေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ျပည္သူေတြ လက္ထဲစီထားတဲ့ ဖဲအစဥ္က မလွေတာ့လို႔လား။ အဲဒီျပည္သူေတြကို ယံုၾကည္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးဆြဲစားလာခဲ့ၾကတာပဲဟာ။ ဒီတခ်ီပြဲသိမ္း အင္အယ္ဒီ တအိမ္ေလ်ာ့မွာကိုေစာင့္ၿပီးမွ ကိုယ့္ေတာ ကိုယ့္ေတာင္မွာ ကိုယ္ျပန္ၿပီး ဖဲဒိုင္ကိုင္ဖို႔ အစိီအစဥ္ရွိလို႔ ေငြကို ႀကိဳခ်န္ထားရတယ္ဆိုလဲ သေဘာပဲ။
အဲသလိုဆိုလဲ ျပည္သူက သူ႔ဟာသူ ရွိတာေလး ရင္းႏွီးၿပီးမွရလာရင္ ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီး ေဝစုေတာ့ သြားမေတာင္းနဲ႔။ ရြာထဲကေမာင္းထုတ္ခံရလိမ့္မယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕လက္ထဲမွာ ဝွက္ဖဲတခ်ပ္ က်န္ေနေသးတယ္။ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူရွိေနတဲ့ အကိုတို႔တေတြ အားလံုးလဲ ၾကံေဆာင္သမွ် ေအာင္ျမင္အႏိုင္ရၾကပါေစ။
ေဇာ္မ်ိဳးလြင္
အလုပ္က ေနာက္က်ၿပီးမွ ျပန္ေရာက္တယ္။ ဒီမွာ မိုးေတြက ရြာလို႔...။ ေႏြရာသီအႀကိဳ ရြာေနတဲ့မိုးနဲ႔အတူ စိတ္ထဲမွာ တခါမွမရႏိုင္ေသးတဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မရွိဖူးေသးတဲ့ လြတ္လပ္ေျမကို တမ္းတရင္း ကိုထီးသီခ်င္း နားေထာင္ ျပန္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီစိတ္နဲ႔ ခံမႏိုင္တဲ့အဆံုး ေရးထုတ္တဲ့စာမွာက်ေတာ့ ေဒါသေတြ သင့္ေနျပန္တယ္။ ရူးရူူးမိုက္မိုက္ကို ဆုေန႔တိုင္းေတာင္းပါတယ္ အကိုရာ။ သူတို႔ကို ဘုရားရုိက္ပါေစလို႔။ အကိုေျပာတဲ့ အဲဒီႏွစ္ဖက္စလံုး (ကိုေက်ာ္သူ၊ ကိုသူရ၊ ကိုစိုင္းမြန္၊ အက်ဥ္းစံ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ မိသားစု တကြဲတျပား ပုန္းေအာင္းေနရသူ ဒီမိုကရက္တစ္ေခါင္းေဆာင္တို႔မပါ)ကို ဘုရားက တအားသာ သိမ္းႀကဳံးရိုက္ပါေစလို႔ေလ။
ျမန္မာျပည္ထဲက ဆင္းရဲဒုကၡေတြအတိနဲ႔ မိသားစုကစဥ့္ကလ်ား ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနရရွာတဲ့ အေမေတြရဲ႕ ရင္ထဲကက်တဲ့ မ်က္ရည္၊ အဆင္ေျပေနသူေတြ ကိုယ္ခ်င္းမစာႏိုင္ၾကဘူးေနာ္။ က်ေနာ္တို႔သိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာနဲ႔ ျပည္ပကမၻာတခြင္မွာ တိုက္အိမ္ျခံက်ယ္ႀကီးေတြနဲ႔ အဘေအာင္ဆန္းပါခဲ့တဲ့ ခ်ီးေလာက္မွ တန္ဘိုးမရွိတဲ့ လုပ္ရပ္နဲ႔ စိတ္ဓါတ္မ်ားက ဦးေနဝင္းနဲ႔ တန္းၿပိဳင္ သူရုိ႔မို႔ မရွက္ႏုိင္တာပါ။ အကို႔ကိုပဲ ရင္ဖြင့္ရဲတယ္ဆိုတာလဲ က်ေနာ္တို႔က ဘာေကာင္ညာေကာင္မွမဟုတ္ သူမ်ားေခၚေမြးစားတာခံၿပီး အေရးမပါ အရာမေရာက္တဲ့ ႏိုင္ငံေပ်ာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါ။
သိပ္ၿပီးေတာ့စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းလွတဲ့ နအဖဗိုလ္ေတြရဲ႕ရာဇဝင္နိဂံုးနဲ႔၊ ေမွ်ာ္လင့္ဘြယ္ရာ ဒီဖက္ကလူေတြရဲ႕နိဒါန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အရိုးသားဆံုးက်ေနာ္ေျပာႏိုင္တာကေတာ႔ ျပည္သူအတြက္ ျပည္သူေတြရဲ႕ေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ အသက္ေတာင္ေပးလႈဝံ့တယ္ဆိုရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါး တႏိုင္ငံလံုးက ျပည္သူေတြကို သိမ္းႀကံဳးအတင္းအဓမၼ ကိုယ္စားျပဳၿပီးေတာ့ ဒုကၡေတြ လွလွခံေပးခဲ့တယ္ပဲေျပာေျပာ၊ စကားေတြ ႏိုင္ငံတကာ ပတ္ေျပာေပးခဲ့တယ္ပဲဆိုဆို ျပည္သူက ဆံုးျဖတ္လို႔ထြက္လာမယ့္ရလဒ္ကပဲ အေျဖျဖစ္မွာပါ။
ရူပေဗဒမွာ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဥပမာ ဖြင့္ဆိုထားတာက ပစၥည္းတခုကို ဒီေနရာကေန ဟိုေနရာေရာက္ေအာင္ ေရႊ႕ၾကၿပီ ဆိုရင္ အဲဒီပစၥည္းဟာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာထဲမွာ ေရာက္ရွိေစလိုတဲ့ မူလရည္မွန္းခ်က္ ေနရာဆီကိုေရာက္မွ အလုပ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုပဲ။ အဲလိုမွမဟုတ္ပဲ ေနရာလြဲသြားၿပီဆိုရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ လမ္းခုလပ္မွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႔ၾကာ ပ်က္စီးရပ္တံ့ရၿပီဆိုရင္၊ ရႈံးနိမ့္အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အကိုတို႔ရဲ႕ ၇၄အေရးအခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ အေခါင္းထမ္းလာပံုကို မ်က္ႏွာဖံုးထဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္သရုပ္ေဖၚထားတဲ့ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခမ္းမေမွ်ာ္စင္ပံုႀကီးနဲ႔ ၁၉၈၀ အလြန္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းက ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ထဲ ဖတ္မိဖူးတာေလး ျပန္သတိရလို႔ပါ။ သီဝရီေတြဆိုတာက အၿမဲမွန္မမွန္ေတာ့ မသိဖူးေလ။ စံလြဲတဲ့ သီဝရီထက္ အကိုေျပာသလို ေငြလႊဲတဲ့ ေပါက္ေစ်းႏႈန္းေလာက္ပဲ သိႏိုင္ဖို႔ လူေတြက အားသန္ေနၾကတာဆိုေတာ့ေပါ႔။
အဲဒီဥပမာဖြင့္ဆိုခ်က္ထဲက အတိုင္းဆိုရင္ နအဖစစ္အစိုးရက မၾကာခင္မွာ အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ႔ေနာ္။ ၁၉၇၄ ကာလေတြ တဝိုက္ဆီကစလို႔ ဒီအာဏာရွင္စနစ္ကို အျပတ္ေရႊ႕လာၾကတဲ့ အကို႔ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေဘာ္ဒါေတြအတြက္ ဒီပစၥည္းက ေရြ႕မသြားတာေၾကာင့္ ရႈံးနိမ့္ၾကရေတာ့မယ္ေပါ႔ေလ။ အကိုေရးပို႔လိုက္တဲ့ စာေတြဖတ္ၿပီး ေၾကေၾကကြဲကြဲ ရင္ထဲမေကာင္းခံစားရလြန္းလို႔ပါဗ်ာ။
ေပးဆပ္ခဲ႔သမွ် သူတို႔ေတြရိတ္သိမ္းၾကရေတာ့မွာပါ။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔စီခဲ႔တဲ့ ဖဲစဥ္ေလးကိုင္ၿပီး ခပ္တည္တည္ဆက္ရိုက္လာတဲ့ နအဖက အေထြစံုၿပီမို႔ ကာလာေတြ ခင္းၿပီးေတာ့ ေဒါင္းေတာ့မယ္။ ဒီဘက္က ဆရာေတြခမ်ာမွာေတာ့ ဆြဲဖဲကတက္မလာလို႔၊ စားဖဲက အေရာင္လြဲေနလို႔၊ ခင္းထားတာက အပြင့္ကြာေနလို႔နဲ႔၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တေယာက္တေပါက္ ဟိုလိုစီပါ၊ ဒီလိုတြဲပါနဲ႔ ဖဲကိုင္ထားတဲ့ ျပည္သူေတြခမ်ာမယ္ မ်က္လံုးေလးေတြ ေပကလပ္က ပြဲလယ္မွာငုတ္တုတ္။ ဒီၾကားထဲ တအိမ္ဝင္ထိုင္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဒုိင္ကထုတ္ေပးတဲ့ေငြယူၿပီး ခပ္တည္တည္ဝင္လာေၾကာတဲ့ ဖဲဝယ္ ဖဲဆြယ္ သေဘာက္မသားေတြ(သူရို႕အေမေတြကိုေတာ့ ေဆာရီးပဲ)ကတေမွာင့္။ အင္အယ္ဒီက ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ေခၚဖဲလဲ ဟိုဖက္ကဆင္းမလာလို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ေကာက္စားဖို႔ ေနာက္က်ေနၿပီ။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း က်ေတာ့လဲ အဲဒီ အင္အယ္ဒီက ခ်ေပးမယ့္ ပစ္ဖဲပဲ ဆြဲစားဖို႔ ဝိုင္းေမွ်ာ္ေနၾကေတာ့ ဒိုင္ကသိၿပီေပါ့။
စိမ္ေျပနေျပ အႏိုင္နဲ႔ပိုင္းကစားတတ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ အေမနဲ႔ ဦးေလး အေဒၚေတြ၊ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြက်ေတာ့ ရႈံးမွာေၾကာက္လို႔ ယုတ္မာၿပီး သူ႔လူမိုက္ေတြနဲ႔ ဖမ္းခ်ဳပ္ခိုင္းထားတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒိုင္ဘက္မွာေကာ္မရွင္ယူၿပီး ဝင္ရိုက္ေပးေနတဲ့ ဆရာေကာင္ေတြရွိမွန္းသိေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ဝင္ရိုက္ေပးမလားလို႔ ကာစီႏိုေပါတဲ့ အေမရိကန္ေကာင္ေတြကို ဒိုင္အတြက္ ၿပိဳင္ဘက္ ျဖစ္မလားနဲ႕ ေမွ်ာ္လိုေမွ်ာ္(တကယ္ပါ၊ အျမင္နဲ႔တင္ ရႈံးေနၿပီဆိုေတာ့ ဖဲစီကၽြမ္းတဲ့လူကိုေမွ်ာ္တာေပါ့ေနာ္)။ ဒီလိုနဲ႔ ဝိုင္းလံုးကၽြတ္ ဒိုင္စားၿပီး ပြဲကသိမ္းေတာ့မယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေဘးအိမ္လိုက္ထားတဲ့ လူေတြမွာေတာ့ ေသၿပီဆရာပဲ။
ဒိုင္က ဖဲလိမ္ရိုက္ေနမွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ ကံအားကိုးၿပီး မႏုိင့္ရင္ကာ အၾကမ္းမဖက္ ပြဲမဖ်က္ပဲ ဆက္ရိုက္ေနၾကတဲ့ လူႀကီးေတြကပဲမွားသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အျမင္မေတာ္ရင္ တာဝန္ရွိ ရဲေတြက ဝင္ဖမ္းေပးမလားနဲ႔ ေစာင့္ေနတာမ်ားလား။ အဲလိုဆိုရင္ ဖဲဝိုင္းခံကတည္းက ၿမိဳ႕ပတ္ပတ္လည္လာဘ္ထိုးၿပီးသားဆိုတာ အားလံုးလဲ သိၾကၿပီးသားနဲ႔မဟုတ္လား။ ပြဲဖ်က္ၿပီးဝင္လုရေအာင္ကလဲ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္စပစ္ျပ အခ်က္ေတြေပးၾကနဲ႔ ဒိုင္က ရိပ္မိလို႔ အိမ္သာတံခါးဖြင့္ျပဳၿပီး ေခြးေတြကို ေခၚေစာင့္ခိုင္းထားတယ္။ ျဖစ္လာရင္ ျပည္သူက လူခ်င္းရိုက္ရမွာထက္ ေခြးေတြနဲ႔ အရင္ဆံုးဖက္ကုိက္ေနရမွာ။ ေနာက္ၿပီး ေခြးကိုက္ခံရလို႔ ကာကြယ္ေဆးဘိုးေလးမွ မရွိရင္လဲ ရူးရခ်ည္ရဲ႕ ။ ဒါမွမဟုတ္ ေခြးသတ္လို႔ ေသတယ္ဆိုဦး၊ ေသရက်ဴိးနပ္ဖို႔ ျပည္သူက နိပြန္မာစတာ ဂ်ပန္ဆရာေတြလဲမဟုတ္။
မတရားတာကို မတရားမွန္းသိလို႔ မတရားခံေနရတဲ့ တရြာထဲေန ျပည္သူေတြဘက္က က်ေနာ္တို႔ ရိုးရုိးသားသား အရႈံးခံၿပီး မလိုလဲလိုလဲ ေဘးအိမ္လိုက္ေနတာပါအကိုရယ္။ တေလွ်ာက္လံုးလဲ ဘယ္တုန္းကမွ ဝင္ၿပီးေတာ့ ၾသဇာမေပးခဲ့ပါဘူးဆိုရင္ လိမ္ရာက်မယ္။ အဲဒါကိုမွ ေတာင္ေရးေျမာက္ေရး မေရးရပါဘူးတို႔၊ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အရင္ လူမႈေရးလုပ္ဘူးေအာင္ ႀကိဳးစားတို႔၊ ဒီျပည္သူေတြအတြက္ ဒို႔ကတသက္လံုး အပင္ပမ္းခံလာတာ မင္းက ဘာမို႔လို႔လဲတို႔နဲ႔ မဆလာလုပ္ငန္းရွင္တခ်ဳိ႔က အတင္း မမိမိရာ လွမ္းကိုင္တာခံလိုက္ရေတာ့၊ ဟင့္အင္း ကိုယ့္ထက္အရင္ ဟိုးနယ္ခ်ဲ႔ကိုလိုနီေခတ္ကတည္းက မိုက္ခဲ႔ဖူးတဲ့ တို႔ဗမာအစည္းအရံုး လူမိုက္ႀကီးမ်ားကို အားက်ၿပီး သူတို႔ "မိုက္ပါရေစ"ဆိုသလို ကိုယ္လဲပဲ မိုက္ၾကည့္ဦးမွလို႔ စိတ္ကူးတုန္းဟာက ျပန္သတိဝင္သြားတယ္။ က်ေနာ္လဲ ငယ္ငယ္က အမ်ားကေလးေတြနည္းတူ အရမ္းကို လိမၼာခဲ့တာပါဗ်ာ။ ခုမွ အသက္ႀကီးလာလို႔ လူႀကီးျဖစ္ခ်င္လာတဲ့ က်ေနာ္တို႔က ဒီဖက္မွာ ရြာရုိးကိုးေပါက္ ဖဲရိုက္စားလာတဲ့ ၿမိဳ႔ျပင္ေန ကာလသားေခါင္းႀကီးမ်ားကို ၾကားဖူးနားဝနဲ႔တင္ ခ်စ္ေၾကာက္ၾကည္ညိုၿပီးသားပါ။ ဘယ္ကၾကားသလဲဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးမဲ့စက္က ၾကားတာပါ(ယခုဆိုရင္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာစက္ကေပါ့)။
တကယ္ေျပာတာပါအကို။ ရႈံးေၾကးကလဲမ်ားလွၿပီ။ ေငြေမ်ာေငြနဲ႔လိုက္တဲ့။ လူေမ်ာခဲ့တာေတြက်ေတာ့ေကာ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဦးပဥၹင္းေတြပါအဆစ္ ေမ်ာထားတာ ေရထဲမွာေမွာက္ခံုႀကီး။ နားမလည္ႏိုင္ေသးတာက က်ေနာ္တို႔တဦးစီထက္ ေငြေၾကးတပည့္တပန္းေတာင့္တင္းတဲ့ အၿမဲတမ္းလဲ ဖဲကိုင္ျပည္သူကို ရိုက္စရာ ပိုက္လိုင္းအစား စိုက္ဖို႔ႀကီးပဲ ဂိုက္လိုင္းခ်လာေပးေနက် ေတာပိုင္ ေတာင္ပိုင္ႀကီးေတြ ကိုယ္တိုင္က ႏႈတ္ဆြံ႕လက္တြန္႔ေနၾကတာကိုပါ။ ဝင္ေငြအခ်ိဳးအစားအလိုက္ အခ်ဳိးက်ေလာင္းေၾကးထည့္ေဟ့ဆို က်ေနာ္တို႔က စိမ္ၿပီးသားပဲ။ လူႀကီးတို႔ကသာ ကေလးေတြ ခ်ီပိုးေခၚလာၿပီးေတာ့ မလိမ္နဲ႔ေပါ့။
ဒိုင္က ဝမ္နိမ္ေခၚေနၿပီဆိုမွ သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ အၿပိဳင္ႀကဲဘို႔ ကိုယ္တိုင္ဖဲဝင္ကိုင္သင့္တာပါေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ျပည္သူေတြ လက္ထဲစီထားတဲ့ ဖဲအစဥ္က မလွေတာ့လို႔လား။ အဲဒီျပည္သူေတြကို ယံုၾကည္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးဆြဲစားလာခဲ့ၾကတာပဲဟာ။ ဒီတခ်ီပြဲသိမ္း အင္အယ္ဒီ တအိမ္ေလ်ာ့မွာကိုေစာင့္ၿပီးမွ ကိုယ့္ေတာ ကိုယ့္ေတာင္မွာ ကိုယ္ျပန္ၿပီး ဖဲဒိုင္ကိုင္ဖို႔ အစိီအစဥ္ရွိလို႔ ေငြကို ႀကိဳခ်န္ထားရတယ္ဆိုလဲ သေဘာပဲ။
အဲသလိုဆိုလဲ ျပည္သူက သူ႔ဟာသူ ရွိတာေလး ရင္းႏွီးၿပီးမွရလာရင္ ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီး ေဝစုေတာ့ သြားမေတာင္းနဲ႔။ ရြာထဲကေမာင္းထုတ္ခံရလိမ့္မယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕လက္ထဲမွာ ဝွက္ဖဲတခ်ပ္ က်န္ေနေသးတယ္။ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူရွိေနတဲ့ အကိုတို႔တေတြ အားလံုးလဲ ၾကံေဆာင္သမွ် ေအာင္ျမင္အႏိုင္ရၾကပါေစ။
ေဇာ္မ်ိဳးလြင္
မုိက္ပါရေစ
“လိမၼာသည္ဆိုျခင္းမွာ သူရဲေဘာနည္းျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္း၊ ေသြးမရွိျခင္း၊ သတၱိမြဲျခင္း၊ ဒူးတုန္ျခင္း၊ တကိုယ္ေကာင္းႀကံျခင္း၊ အေမႏွင့္ ငါမာလွ်င္ၿပီးေရာဆိုေသာ စိတ္ရွိျခင္း၊ ကိုယ့္အိမ္မွ ကိုယ့္အိမ္မွတ္ျခင္း၊ ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားတခုတည္းကိုသာၾကည့္ျခင္း၊ ေရွ႕လာမည့္ေဘးကို စည္းလံုး၍ ခုခံရမွန္းမသိျခင္းျဖစ္ပါမူ၊ အို-အခ်င္းတုိ႔ ငါတို႔သည္ မလိမၼာလိုပါၿပီ။ မိုက္သာ မိုက္လိုပါ၏။ ငါတို႔အား မိုက္ခြင့္ကို ျပဳၾကပါကုန္။ ငါတုိ႔မိုက္ပါရေစ”
[တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး ေၾကညာစာတမ္း (၁) မွ]
.jpg)
.jpg)
No comments:
Post a Comment