ဇေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္

ဇေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္
ေဆာင္းပါး
မင္းဒင္
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 24 2009 13:56 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္၊ ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာ ဗိုလ္သခင္ဆရာ၊ စံုစီနဖာ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္ ကြ်ႏု္ပ္ ၾဆာမင္းဒင္ကား၊ ဤရက္ပိုင္းအတြင္း အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ေလလ်က္ရွိေခ်၏။ ေလရျခင္းအေၾကာင္းရင္းတြင္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ကိုယ္ေရးကုိယ္တာ၊ အတၱအေရး တေစ့ တေရြးသား၊ လားလားမွ် မပါေခ်။ ဤေနရာ၌ စာဖတ္သူတုိ႔ နားရွင္းရန္အလို႔ငွာ အေလဋီကာကုိ စဥ္းငယ္ခ်ဲ႕ပါအံ့။

ေလျခင္း၏ မူလဘူတ အစပထမ တရားခံကား စိန္မဟာ ဝီလ်ံ ေရႊမန္း ပန္တ်ာ ယက္ေထာ ေပတည္း။ ဘုရားသခင္က လႊတ္ေလသေလာ၊ ကိုယ့္ဖာသာ စတိုင္အသစ္၊ ေမာ္ဒန္အသစ္ျဖင့္ အ႐ူးထေလသေလာ ဂဃနဏ မသိရေသာ္ျငား၊ အထူအထဲခ်ထားအပ္ေသာ လံုၿခံဳေရးမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္လ်က္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ေနအိမ္တြင္း ဝင္ေရာက္မႈေၾကာင့္ ကြ်ႏုပ္တို႔ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး၏ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ လမ္းျပၾကယ္ကား အင္းစိန္ ေတာရသို႔ ဘုမသိဘမသိ ခ်ဥ္းရေလ၏။ ေဒၚစု၏ ကံၾကမၼာကား အံ့ဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ ခ်ဳပ္ရက္ျပည့္ခါနီးတြင္မွ ယက္ေထာကို ဘုရားသခင္က သူ႔ၿခံအတြင္း ေစလႊတ္သည္ ဆုိေလ၏။ ယက္ေတာ၏ ဘုရားသခင္ကား ခ်ဳပ္ရက္ျပည့္ေတာ့မည္ကို မသိေယာင္တကား။ အေျဖမွန္ကုိ သိရန္အလို႔ငွာ “ဟယ္လို … ဘုရားသခင္၊ ၾဆာမင္းဒင္ စပိကင္း၊ အရွင္ … အမွန္ေစ လႊတ္ပါသလား“ ဟူ၍ ဖုန္းဆက္ရမည္ေလာ။ ေစလႊတ္ေသာ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ရေလမည္ေလာ။ ယက္ေတာကုိ နားရင္းေခၚအုပ္ရမည္ေလာ၊ မေဝခြဲႏုိင္ေခ်။

…………………………………..

ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္လာပံုကား အမ်ားျပည္သူ သိရွိေတာ္မူၾကၿပီး ျဖစ္သည့္အတိုင္း ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းၾကီး၏ ဦးစီးဦးကုိင္ပုဂၢိဳလ္က ျမန္မာျပည္သုိ႔ ကိုယ္တုိင္ၾကြျမန္းမည္ဟု ႐ုတ္ခ်ည္း မိန္႔ေလ၏။ ျမန္မာ့အေရးကို “ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ လုပ္မဟ“ စိတ္ကူးယဥ္ေနေသာ မဟူရာ စၾကၤာဝေဠးမင္းကေလး အုိဘားမားႏွင့္ သမၼတေဟာင္းကေတာ္ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ဟီလာရီကလည္း ၾကိမ္းေမာင္း၏။ အာဆီယံကလည္း အလြန္မနိပ္လွေသာ၊ ၾကည့္မေကာင္းလွေသာ ပြဲေပတကားဟု ဝီစီခရာ မႈတ္ေလ၏။ ဥေရာပသမဂၢက ေမာင္းမဲ၏။ ျမန္မာ့ပညာတတ္၊ ျမန္မာ့ထြက္ကုန္ အဆီအႏွစ္တုိ႔ကို ကတြတ္ေပါက္က ဗ်ဳိင္းေစာင့္သလို အၿမိန္႔သား ႐ိုက္စားေနေသာ၊ စကၤာပူလုိ ႏုိင္ငံပင္လွ်င္ ထိုင္မရ ထမရ ျဖစ္ကုန္၏။ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ မဟာျမန္မာတုိ႔လည္း လက္႐ုိးလမ္းေဟာင္းၾကီးအတုိင္း ေရာက္ရာႏုိင္ငံ၏ သံ႐ံုး၊ သတၳဳ႐ံုး၊ ႐ံုးတကာ ႐ံုးေရွ႕ တ႐ံုး႐ံုးစုကာ အသံကုန္ ေအာ္ၾကေလ၏။ ျပည္တြင္းမွ လူထုကား ေထာင္ျပင္တြင္ ဝိုင္း၏။ သတၱိေျပာင္ေသာ ေလတပ္ဗိုလ္ၾကီးေဟာင္းကား အင္းစိန္ေထာင္ေရွ႕တြင္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ဆႏၵျပ၏။

……………………………..

လူ႔အခြင့္အေရး ေနေနသာသာ သူ႔အခြင့္အေရးပင္ မရခဲ့ရွာဘဲ၊ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ဦးဝင္းတင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစဥ္ အသံခိုးဖမ္းခံခဲ့ရသည့္ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္၊ ေပၚလုိ ဆာဂ်ီယုိ ပင္ညဲ႐ုိး (Paulo Sergio Pinheiro) ကလည္း လုံၿခဳံေရးေကာင္စီအေနျဖင့္ ျမန္မာမင္းမ်ား၏ လူသားမဆန္ေသာ ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္ခ်က္တို႔ကို စစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္တခု အျမန္ဆုံး ဖြဲ႔စည္းသင့္ေၾကာင္း နယူးေယာက္ တုိင္းမ္စ္ သတင္းစာၾကီးမွေန၍ ေရႊေပလႊာတေစာင္ေရးၿပီး တုိက္တြန္းခဲ့ျပန္၏။



အုိင္အယ္လ္အုိကလည္း အေျခခံဥပေဒမ်ားကိုပါ ျပင္ပစ္ရန္ ေဆာ္ၾသေတာင္းဆိုျပန္၏။ ဖရန္စစ္သူၾကီး ဇာကိုဇီ၊ ဂ်ာမဏီ ခ်န္ဆယ္လာႏွင့္တကြ အင္ဒုိနီးရွား၊ ထုိင္းပါမက်န္ အဖြဲ႔ေပါင္းစံု၊ လူပုဂၢိဳလ္ေပါင္းစုံက သံစံုေအာ္ဟစ္ၾကေလ၏။ ခ်ဳပ္၍ဆုိရလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်ယ္ေလာင္ဆံုးေသာ အသံမ်ဳိးစံု ကမၻာႏွင့္အဝွန္းမွ ႐ိုက္ခတ္လာေလ၏။

……………………………….

စင္စစ္ ဤကစားကြက္ကား ဂိုးသမားႏွင့္ စည္းဝါး႐ိုက္ကာ ဒိုင္လူၾကီးႏွင့္ပင္း၍ အပိုင္ကန္သြင္းလိုက္ေသာ ဂိုးကဲ့သုို႔ ႏွင္ႏွင္ေပတည္း။ စင္စစ္ အစိုးရမင္းတို႔ ထြက္ေပါက္ပိတ္ ေနေရာင္တကား။ ဤသို႔ေသာ သူခိုးဂ်ပိုး အစီအမံ၊ အက်င့္အၾကံထက္ ပုိ၍သင့္ႏုိးေသာ အၾကံမရွိေတာ့ ဟန္တကား။ ဥဒါဟ႐ုဏ္ေဆာင္ရေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ ဖြတ္ကလိ ဒဂၤါးေကာင္ပင္လွ်င္၊ မေတာ္တဆ ကံကြက္ၾကား၍ အာဏာရေနသည္ ဆုိျငားအံ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကဲ့သုိ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးႏွင့္ အကယ္တႏၲဳ အယူအဆ ကြဲျပားသည္ ဆုိျငားအံ့။ ေျပာင္ေျပာင္ မဲပုံးေထာင္ကာ ႐ႈံးပါက၊ မိဘမ်ဳိး႐ုိးႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္၏ သိကၡာအလို႔ငွာ ၾကိဳးစင္သို႔တိုင္ ရဲရဲတက္သြားရန္သာ စိတ္မ်ဳိးရွိေပ၏။ (ဤကား သိသာ ျမင္သာရန္ စကားခ်ပ္သာ ျဖစ္၏။)

………………………….

ယုတ္လို႔ရတာ အကုန္ယုတ္လ်က္ နားထင္တင္မက ငယ္ထိပ္ပါ ေသြးေရာက္ေနေသာ ျမန္မာ စစ္ဧတဒဂ္တုိ႔၏ မွန္းခ်က္ႏွင့္၊ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွ ေပၚထြက္လာေသာ ျပစ္တင္ေဝဖန္ကဲ့ရဲ႕ သံတည္းဟူေသာ ႏွမ္းထြက္ကား၊ ကိုးဆယ္ဆ ကြာေလ၏။ ေျမာက္ကိုးရီးယားႏွင့္ တူေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ၾကီးဆီသို႔ ခ်ီတက္ေနေသာ ေမာင္မ်ားကား ထုိင္ေန အေကာင္းသား ထသြားမွ က်ဳိး႐ံုမက အိပ္ခ်္အုိင္ဗီပါ၊ ဝင္ကိန္းဆုိက္ေလေတာ့သည္။ အစားရေခ်ာင္လို၍ ဇာတ္ထဲ လုိက္မိရာမွ ႏွဲတက္နင္းမိသူ ကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ လည္လြန္းေသာဘီး အီးအီး နင္းမိကိန္း ၾကံဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ ခုတ္ရာတျခား ရွာရာတလြဲ ျဖစ္ကုန္ေတာ့၏။ ငါ့ျမင္းငါ့စုိင္း၊ ငါ့ေလွငါထုိးကာ၊ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူထုကို ပတ္ခ်င္တုိင္း ပတ္ေနေသာ မင္းတရားၾကီးခမ်ာ အ႐ူးမီးဝိုင္းကာ တိုင္ပတ္ေလေတာ့သည္။

…………………………….

ဇာတ္ထဲတြင္ ပုဏၰားက ဇာတ္လိုက္ကုိ ရက္စက္လြန္းရာမွ ေျပာင္းဖူးတုိေရာ၊ အုတ္နီခဲက်ဳိးေတြပါ ဝဲပ်ံလာသည့္ ကိန္းႏွင္ႏွင္တည္း။ စစ္အာဏာရွင္တုိ႔ကား ကိုယ့္အရပ္ႏွင့္ ကိုယ့္ဇာတ္ ဟုတ္ဟုတ္ႏွင့္ တဟုတ္တည္း ဟုတ္ေနရာမွ ဟုတ္ကနဲ ၿငိမ္းမည့္ အတိတ္နိမိတ္အျဖစ္ ဓႏုတ္ဘုရားၾကီးကပင္ မိဖုရားၾကီးကိုယ္ေတာ္တုိင္ တင္လႉေသာ ထီးေတာ္ကို ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ေျမခေအာင္ ခါခ်သည့္ အျဖစ္သုိ႔ တိုင္သတည္း။

…………………………..

ဤအခ်ိန္၊ အႏွီအခ်ိန္၌ မင္းတရားၾကီး၏ အ႐ူးဘက္ေတာ္သားတုိ႔ သခင္အားရ ကြ်န္ပါးဝ၊ ေျမြပူရာ ကင္းေမွာင့္ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ တုံ႔ျပန္ပံုတုိ႔ကား လြန္စြာစိတ္ေလ ဖြယ္ေကာင္းလွ ပါဘိေတာင္း။ ဆြဲခန္႔ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ပီသလွေသာ ဦးဉာဏ္ဝင္းက ယက္ေတာ အမႈသည္ အတိုက္အခံတုိ႔ လက္ခ်က္ဆိုသတည္း။ အတုိက္အခံတို႔ လက္ခ်က္မွန္ပါက တမ်ဳိးသားလံုးအေရး ဤမွ်ေလာက္ အေရးၾကီးေနခ်ိန္တြင္ အမႈမဖြင့္ဘဲ ေနယံုမဟုတ္တုံ ေလာ။ အတုိက္အခံတုိ႔ ဓားခုတ္ရာကို အစိုးရက မင္းမ်ားက ဘာေၾကာင့္ လက္ဝင္လွွ်ဳိရပါသနည္း။ စိတ္ေလဖြယ္ ေကာင္းေပစြ။

…………………………..

စိတ္ေလစရာကား ဤတြင္ မရပ္ေသး။ ရဲျမင့္ေအာင္ အမည္ရွိ ေကာင္စစ္ဝန္မင္းက သေဘာက္မသား ေလသံျဖင့္ စံုေထာက္ေလာ၊ ရည္းစားေလာ ဟူ၍ ေဟာင္ေကာင္တြင္ ေနသူပီပီ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ အိပ္ေရးပ်က္ေလာက္ေအာင္ အသံေပးျပန္ေလ၏။ ကိုယ့္က်င့္တရား ဟူသည္ကို စေကာေလာက္ရွိေသာ စာလံုးမ်ားျဖင့္ ေရးျပလွ်င္ပင္ နားလည္အံ့မထင္ေခ်။ ဘယ္သို႔လွ်င္ ေကာင္စစ္ဝန္ ရာထူးကို ရေလသနည္း။ ျပည္တြင္းမွ ၾကံ႕ဖြံ႔ငမုိက္သားမ်ားကို ဝါးရင္းတုတ္သင္တန္း ေပးေစခဲ့ေသာ ဉာဏ္ၾကီးရွင္မင္းတရားသည္ ျပည္ပမွ ေကာင္စစ္ဝန္ကိုလည္း “ယုတ္ရင္ၿပီးေရာ ဆဲသာဆဲ“ ဟု လက္ခ်ာ႐ိုက္လုိက္ေလသေလာ။ ကြ်ႏု္ပ္ကား ယင္းတုိ႔အစား ရွက္လြန္းလွသည္ျဖစ္ရာ။ ဘိုင္းကနဲ၊ လဲေသခ်င္စိတ္သာ ေပၚေတာ့၏။ အေလၾကီး ေလရန္ ေကာင္းေလစြ။

………………………….

ထို႔ျပင္တဝ ဒုတိယ ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီး ဘိုေအးျမင့္ကလည္း ႏုိင္ငံတကာ အစည္းအေဝးတြင္ ေဒသဆုိင္ရာ လံုၿခံဳေရးကို ထိခုိက္ႏိုင္ေၾကာင္း သေဟာက္သဟမ္း လုပ္ျပန္ေလ၏။ ဘယ္စကား ဘယ္ေရာက္၍၊ မိမိေျပာေသာ စကားအနက္ကိုပင္ မိမိသိဟန္မရွိေခ်။ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ရလာေသာ ရာထူးမွ ဟုတ္ပါေလစ။ “ခ်ဲသာ ခ်ဲကြာ ဘာျဖစ္ျဖစ္“ ျမန္မာ့ေရေျမ႕ရွင္က မွာဟန္တကား။ စိတ္ေလစရာပင္တည္း။ မ်က္လွည့္ဆရာ စစ္ဝါဒီတုိ႔ကား ဝိုင္းၾကည့္ေနေသာ ပရိသတ္ တေယာက္မက်န္ လိမ္မွန္း အထာေပါက္ေနလင့္ကစား လိမ္ပြဲေရွ႕သို႔ ဆက္ၿမဲဆက္ရန္၊ ၾကံၿမဲၾကံလ်က္ေပတကား။

…………………..

ဘာသားႏွင့္မွ် ထုထားသည္ မဟုတ္ေလေသာ၊ လူသာမန္ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း ဤျဖစ္ရပ္အေပၚ မခံႏိုင္လြန္းသည္ျဖစ္၍ အမ်ားနည္းတူ မိုးခါး ေရေသာက္၊ မဟာျမန္မာ ေသြးပီပီ၊ ဘင္လာဒင္ထံုး ႏွလံုးမူလ်က္ တတိုင္းျပည္လံုးကို မီးတင္႐ႈိ႕ရန္ ေရႊြဉာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္ၿပီး သကာလ ဘေလာ့ေပၚတြင္ လူတြင္က်ယ္ လုပ္မိေလရာ အမည္မေဖာ္ရဲသူ ေမတၱာရွင္တဦးက ကြ်ႏုပ္ကိုေရာ မွတ္ခ်က္ျပဳသူမ်ားကိုပါ ပါးတန္းစီ႐ိုက္လိုေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ျပဳျပန္ေလ၏။ တန္းစီႏွင့္ ပါး႐ုိက္ စကားလံုးႏွစ္လံုးေၾကာင့္ပင္ စတာလင္ ေျမေရာက္ ေဒၚလာ ၂ဝဝ စား စစ္မ်ဳိးဆက္သစ္ ကေလးမွန္း လြန္စြာ သိသာေလသည္။ အေလမရပ္ခင္ ထပ္၍ ေလရျပန္ေလ၏။

ေလျခင္းသည္ ေဒါသအျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းေလေတာ့သည္။ စင္စစ္ ကြ်ႏု္ပ္မွာ သူ႔ဦးရီးဖခင္ အရြယ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သေကာင့္သားကား ကံၾကီးထိုက္သူတည္း။ ဇရာပိုင္း ဝင္လာေနလင့္ကစား နတ္ေမာက္ေသြး ၾဆာမင္းဒင္၏ စိတ္တြင္ အဆုိပါ ဗိုခြ်တ္စကီးထံ ေလယာဥ္လက္မွတ္ပို႔ကာ၊ အီဂ်စ္ႏွင့္ အဂၤလန္ ႏုိင္ငံျခားသာမက ဗင္နီဇြဲလားတြင္ျဖစ္ေစ ၾကိဳက္ရာ တိုင္းျပည္မွာ ခ်ိန္းဆိုလ်က္၊ ဝမ္းဘုိင္ဝမ္း ဖို္က္တင္ ပေလးလုိစိတ္ပင္ ေပါက္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ေလ ေလ၏။

………………………..

ထုိထိုဤဤေသာ ေလျခင္း၏ အဆံုးတြင္ ကြ်ႏုပ္၏ စိတ္အေတြးအာ႐ံုဝယ္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္လွ်င္ ဤကမၻာေျမအျပင္၌ နည္းပညာေခတ္၊ ကမၻာ့ရြာေခတ္ၾကီးတြင္ ျမန္မာဟူ၍ပင္ မေျပာဝ့ံေလာက္ေအာင္ အရွက္မဲ့စြာ ျပဳမူၾကပါေလသနည္း။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ေက်ာ္မွသည္ ယေန႔တုိင္ ျမန္မာျဖစ္ရေသာ ဒုကၡကား ၾကီးေလစြ။ ယင္းသုိ႔လွ်င္ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္းရေသာ ျဖစ္ရပ္တုိ႔၏ လက္သည္ တရားခံသည္ အဘယ္အရာနည္း။ မည္သုိ႔ေသာ အေၾကာင္းရင္းခံသည္ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို ဆက္တုိက္ ဆုတ္ယုတ္ေစခဲ့ပါသနည္း။ အၾကိမ္ၾကိမ္ေစ့ငုလ်က္၊ ႐ုပ္ရွင္ဖလင္ကို ေနာက္ျပန္ရစ္ကာ ၾကည့္ဘိသကဲ့သုိ႔ သမၼာသကၤပၸမိသည္၏ အဆံုး၌ သူရိန္ေနမင္းသည္ အေရွ႕ျဗဳဗၺာမွ ထြန္းလင္းလာသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ အမုိက္တုိက္ တိမ္ထုကို ၿဖဳိခြင္းေလေသာ စႏၵာလမင္းကဲ့သုိ႔လည္ေကာင္း၊ အသိဉာဏ္တြင္ ဝင္းကနဲ လက္ကနဲ ေပၚလာခဲ့ေလသည္ကား …..

ယက္ေထာအစ၊ ဒီပဲယင္းက ဒီပဲယင္းအစ၊ စစ္ဝါဒေပတည္း။ အဓိက လက္သည္တရားခံကား စစ္ဝါဒဆိုးၾကီး ျဖစ္သည္ဟူသတည္း။

…………………………..

ေနာက္ေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ေကာက္ၾကပါအံ့။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲကာလ စြမ္းေဆာင္မႈတုိ႔ေၾကာင့္ ပ်ဳိတိုင္းၾကိဳက္ေသာ ႏွင္းဆီခုိင္ျဖစ္ခဲ့၏။ ျမန္မာ့ေသြးကို ႏွမေပးခ်င္သူတုိ႔လည္း မရွား။ ဤမွသည္ ျပည္တြင္း ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈ၊ တ႐ုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္မႈ၊ အာဏာရပါတီ၏ ဦးဗုိလ္သခင္ အက္ေၾကာင္းမ်ားမွသည္ စစ္တပ္သည္ အကြဲတြင္ ဂြေကာင္းကို တက္ထုိင္ကာ အာဏာယူေသာ အေလ့တြင္ က်ယ္လာၿပီး စစ္ဝါဒ ေခါင္းေထာင္လာေလေတာ့သည္။ တိတိက်က် အားမနာစတမ္း ေျပာရလွ်င္ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဘိုေနဝင္းက ျမန္မာျပည္အလံုးကုိ သိမ္းၾကံဳးစိုးစံသည္မွ တိုင္းျပည္ပ်က္ကိန္း စေလေတာ့သည္။

…………………………..

ကိုယ္တုိင္မွတ္မိသမွ် တဆင့္ေဖာက္သည္ခ်ရေသာ္ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးစ ၁၉၆၃ တြင္ ပါလီမန္အေငြ႔အသက္၊ မကုန္ေသးေခ်။ ကြ်ႏုပ္ကိုယ္တုိင္ ျပည္သူ႔ဆုိင္တြင္ ဂါလံပံုးကိုင္ တန္းစီခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ ေရနံဆီတဂါလံ ျပား ၆ဝ၊ မီးဒံုး၊ ငကြ်ဲ တျပည္ ၆၅ ျပားသာျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္မွတ္ရရ ရွိေန၏။ ထိုမွသည္ မဆလေခတ္ ေရာက္ခဲ့ရာ စစ္ဗုိလ္ေဟာင္းတုိ႔ ေကာင္စီအဆင့္ဆင့္၊ ယူနစ္ေကာ္မတီဝင္မ်ား ျဖစ္လာေလ၏။ လူငယ္မွန္သမွ် ေတဇလူငယ္၊ ေရွ႕ေဆာင္လူငယ္၊ လမ္းစဥ္လူငယ္ ျဖစ္ကုန္ၾကေလ၏။ စာအုပ္ျပာပါ လူႏွင့္ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တို႔၏ အညမည သေဘာတရား၊ စကားလံုး၊ စကားရပ္တို႔ကုိ အဓိပၸာယ္ စိုးေစ့မွ်တြင္တြင္ၾကီး သံုးစြဲၾကေလ၏။ ဆိုက္ကားသမားတုိ႔ တရားသူၾကီး ျဖစ္လာေလ၏။

ရီစရာ အေျပာင္အပ်က္အျဖစ္ ျပက္လံုးတခုပင္ ေပၚခဲ့ေလရာ မွတ္မိေနေသး၏။ “တရားခြင္တြင္ ႐ံုးထုိင္ေနေသာ တရားသူၾကီးက တရားခြင္မွ ႐ံုးအျပင္သုိ႔ ခဏခဏ ၾကည့္လ်က္ေနရာ ေရွ႕ဖတ္စာေရးက တရားသူၾကီး ဘာမ်ား ၾကည့္သလဲ ေမးသည္ဟူ၏။ ဤတြင္ တရားသူၾကီးက သူ႔ဆိုကၠား ေပ်ာက္မွာစုိး၍ဟု ေျဖသတည္း။ အူေၾကာင္ၾကားေခတ္ၾကီးကို ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ ေနာက္ဆံုးရလဒ္ကား ျမန္မာျပည္ၾကီးသည္ တကမၻာလံုးတြင္ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္င္ငံမ်ားအုပ္စုတြင္ စာရင္းေပါက္ရျခင္းပင္။

……………………………….

၁၉၈၈ သုိ႔ တုိင္ေသာ္ တတုိင္းျပည္လံုး ဆူပူကန္႔ကြက္ၾကေလ၍၊ တိုင္းျပည္ ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္ေလ၏။ ဦးစိန္လြင္၏ အခါေပးဆရာၿမိဳင္ ေက်ာင္းသား ၅ ေထာင္ သတ္လိုက္ရင္ တုိင္းျပည္ေအးမည္ဆိုကာ သတ္၏။ ေနာက္ဆံုး မဆလပါတီ နိဂံုးခ်ဳပ္ေလရာ၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ထူေထာင္ရန္ဆိုကာ တပ္မေတာ္ၾကီးက အာဏာကို ယူျပန္ေလ၏။ (ဤေနရာ၌ ျခြင္းခ်က္အားျဖင့္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရး ဘက္ေတာ္သားတုိ႔ အာဏာအေၾကာင္း နားမလည္မႈသည္လည္း အားနည္းခ်က္အျဖစ္ ဝန္ခံရမည္ျဖစ္၏။) ေနာက္ဆက္တြဲ ရလဒ္ကား စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မွန္သမွ် မီလ်ံနာ ျဖစ္ကုန္၏။ ဗိုလ္မွန္သမွ် အခြင့္ထူးခံ ျဖစ္လာ၏။ စစ္တပ္သည္ လူထုႏွင့္ ကင္းကြာလာ၏။ တုိင္းျပည္ ခ်စ္သူမွန္သမွ် ေထာင္ထဲေရာက္ၾကကုန္၏။ ထုိင္း၊ မေလးႏွင့္ စကၤာပူတို႔တြင္ ျမန္မာတုိ႔ သန္းႏွင့္ခ်ီကာ ကြ်န္သံသရာ လည္ကုန္ၾက၏။ ဝါးရင္းတုတ္ကိုင္ လူမုိက္တုိ႔ ေခတ္ေကာင္းေလ၏။ မၾကားဖူးေသာ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္တို႔ ေပၚလာေလ၏။ အေဝးေထာင္ပုိ႔စနစ္ ေထာင္ဝင္စာ ပိတ္ပင္ေသာ စံနစ္တုိ႔ ေပၚလာ၏။ ငါႏွင့္မတူ ငါ့ရန္သူဝါဒ ထြန္းကားလာေလ၏။

……………………………..

ေနာက္ဆံုးတြင္ မဟုတ္တာမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ေတာ့၏။ ယေန႔ ဘယ္ပံုဆုိက္ေနသည္ကို အမ်ားသိၿပီးျဖစ္၍ အက်ယ္ မေရးလုိေတာ့ၿပီ။ နိဂုံး ေကာက္ခ်က္ဆြဲရေသာ္ စစ္ဝါဒၾကီးေၾကာင့္ အာဏာရွိသူတုိ႔ သိကၡာတျပားသားမွ် မရွိဘဲ ေနျပည္ေတာ္ ပလႅင္ထက္တြင္ ၿမိန္႔ၿမိန္႔ၾကီး လူညြန္႔တံုးလ်က္ ရွိ၏။ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတုိ႔က စားခြက္ေပ်ာက္ကာ လူညြန္႔တံုး လ်က္ရွိ၏။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာတုိ႔ကား အလိုလိုေနရင္း အမ်ဳိးယုတ္စာရင္း ဝင္လ်က္ လူညြန္႔တံုး၏။ တတုိင္းတျပည္လံုး၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ ျမန္မာျပည္ဖြား မွန္သမွ် စတုိင္မ်ဳိးစံုႏွင့္ လူညြန္႔တုံးေနၾကေလ၏။ ဤဘဝမ်ဳိးျဖင့္ ေရွ႕ဆက္ အသက္ရွင္ေနၾကရေတာ့ေလမည္ေလာ။

၂ဝ၁ဝ မွာ ဘာျဖစ္ေလမည္နည္း။ စနစ္ဆုိး မေပ်ာက္သေရြ႔၊ လမ္းစဥ္မေျပာင္းသေရြ႔ ဖြတ္သထက္ ညစ္ရန္သာတည္း။

ျမန္မာ့ထြက္ရပ္လမ္းသည္ တေၾကာင္းတည္းေသာ လမ္းဟူ၍ ကြ်ႏု္ပ္ ယံုၾကည္သည္။ စနစ္ဆိုးကို ႐ိုက္ခ်ဳိးဖ်က္ဆီး ၾက႐ံုမွတပါး အျခားမရွိေခ်။ တုိက္ပြဲမပါဘဲ ေခတ္တေခတ္ကုိ ျဖတ္ႏုိင္သည္ဟူ၍ ကြ်ႏုပ္ မၾကားဘူးေခ်။ ေျပာက္က်ားစစ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ျပင္ဆင္သင့္သည္ကို ကြ်ႏု္ပ္ သေဘာတူသည္။ လူးလြန္႔လႈပ္ရွား၍ မရေသာ အခ်ိန္ကာလတုိ႔ ကုန္ဆံုးေပေတာ့မည္။ စစ္ဝါဒဆုိးၾကီးလည္း ၿပိဳခါနီး အ႐ူးမီးဝုိင္း ေနခ်ိန္တြင္ အားကုန္စုိက္ထုတ္ ႐ုန္းကန္ၾကရမည္ မဟုတ္ေလသေလာ။ ကြ်ႏုပ္ကိုယ္တုိင္ႏွင့္တကြ မ်ားစြာေသာ ျမန္မာတုိ႔၏ အက်င့္ဆုိး၊ အက်င့္ေဟာင္း မွန္သမွ် ခဝါခ်ၾကရမည့္ ေသလွ်င္ ေျမၾကီး၊ ရွင္လွ်င္ ေရႊထီး တၿပိဳင္တည္း စြန္႔လႊတ္ၾကရမည့္ အခ်ိန္တည္း။

……………………………

တကမၻာလံုး ေျပာင္းလဲေနခ်ိန္တြင္ “ငါ့ႏုိင္ငံေတာ္၊ ငါ့ႏိုင္ငံသားတုိ႔ကို ေမ့ေလ်ာ့လ်က္ ငါ့ တပ္မေတာ္အတြက္သာ ကာလေလးျမင့္စြာ ရပ္တည္ခဲ့ၾကေသာ တျပားသားမွ သိကၡာမရွိေတာ့ဘဲ ကိုယ္အမ်ဳိးကိုယ္ ညႇဥ္းေနဆဲျဖစ္သည့္ စစ္သည္ ဗိုလ္ပါ ရဲမက္အေပါင္း တုိ႔သည္လည္း လူလိုေနရေရး ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ တိုက္ပြဲဆီသုိ႔ မ်က္ႏွာမူသင့္ေသာ အခ်ိန္တည္း။ မ်ဳိး႐ုိးမတိမ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္သင့္ခ်ိန္တည္း။ ထုိသုိ႔လွ်င္ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းမ်ား အတြင္းမွ အနီးကပ္ဆံုး ျပည္သူရန္သူတုိ႔ကို ေခ်မႈန္းပါမူ၊ ေကာင္းေလွာင့္ေတး ေကာင္းေလွာင့္ေတး ဂြတ္စြ ဟုတၱာဟု ဥဒါန္းက်ဴးလ်က္ ကြ်ႏု္ပ္ကုိ ပါးနား႐ုိက္ခ်င္ေသာ တူေတာ္ေမာင္ ျဖစ္ေစဦး၊ ၎၏ ေနာက္ေတာ္ပါးမွ ထီးဖိနပ္ထမ္းရန္ ကြ်ႏု္ပ္ အဆင္သင့္ရွိပါ၏။

ထုိ႔သုိ႔ မဟုတ္မူဘဲ လူထုလြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲကို ေက်ာခိုင္းကာ စိန္စီေသာ သတို႔သမီး မိသားစုဘက္မွ ေၾကာင္ေတာင္ကန္း ရပ္တည္ေနေသာ စစ္ဗုိလ္စစ္သားတို႔ႏွင့္ ဓားကို ဓားခ်င္း၊ လွံကိုလွံခ်င္း သာမက၊ ေျခမကို ကုန္းကိုက္ရန္အထိပင္ အဆင့္သင့္ရွိေနေၾကာင္း ေၾကညာေမာင္းခတ္သည္ဆုိပါမူ ကြ်ႏုပ္သည္ မစၥတာ ဝီလ်ံယက္ေထာ ကဲ့သုိ႔ စိတ္ေပ့ါသြပ္သူဟု ဆုိေလမည္ေလာ။ ။

http://www.mizzimaburmese.com