ေလာ္စပီကာ သံတမန္ေရးႏွင့္ ဥပေဒနည္းက် အုပ္ခ်ဳပ္ေရး

ေလာ္စပီကာ သံတမန္ေရးႏွင့္ ဥပေဒနည္းက် အုပ္ခ်ဳပ္ေရး
ရဲနည္၊ စက္တင္ဘာ ၃၊ ၂၀၀၈

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကုလသမဂၢ အထူသံကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ အီဗရာဟင္ ဂမ္ဘာရီႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ ျငင္းပယ္ခဲ့ၿပီး အပတ္စဥ္ သူ႔ထံပို႔ေပးေနရသည့္ အစားအေသာက္မ်ားကိုလည္း လက္ခံရန္ ျငင္းပယ္ကာ ဆက္လက္ အသံတိတ္ဆႏၵျပပြဲ ဆင္ေနသည္ဟု အတည္မျပဳႏိုင္သည့္ သတင္းမ်ား ၾကားလာရသည္။ ေဒၚစုက မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဤသို႔ျပဳမူေနပါသနည္းဟု ေမးခြန္းမ်ားျဖစ္လာရသလို၊ သူ၏ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ရွိလာၾကသည္။

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD)၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းသို႔ ေျပာၾကားရာတြင္ ယခု ေနာက္ဆံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ျငင္းဆန္အာခံမႈသည္ သူ႔ကို ဆက္လက္ဖမ္းဆီးထားျခင္း၊ သူ႔ကို ေ၀ယ်ာ၀စၥ ကူညီေပးေနသည့္ သူမ်ားအေပၚ အာဏာပိုင္မ်ားက ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ျပဳေနသည္ကို မေက်နပ္၍ ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္ဟု ေျပာလာခဲ့သည္။ သူ၏ ကုိယ္ေရးကိစၥ ေဆာင္ရြက္ေပးေနသူမ်ားသည္ မည္သည့္စြပ္စြဲခ်က္မ်ားႏွင့္မွ် အေရးယူခံထားရျခင္း မရွိၾကေသာ္လည္း အာဏာပိုင္မ်ားက အထူးကန္႔ သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ား ျပဳထားၾကသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လြန္ခဲ့သည့္ေမလက ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္းကို အာဏာပိုင္မ်ားက တႏွစ္ထပ္မံ တိုးလိုက္ျပန္သည္။ ေဒၚစုက ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ဒီပဲယင္း ေသြးထြက္သံယို တိုက္ခိုက္လုပ္ၾကံမႈအၿပီး ကာလမွစ၍ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္း ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာက သူ႔ကို လႊတ္ေပးရန္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားထံ ေတာင္းဆိုေနၾကသည့္ၾကားမွ၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္းကို ထပ္မံမတိုးရန္ ေမတၱာရပ္ခံေနသည့္ၾကားမွ ဤသို႔ ထပ္တိုး၍ ထိန္းသိမ္းထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဒီ/ခ်ဳပ္ကမူ ေဒၚစုကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားျခင္းသည္ ဥပေဒေၾကာင္းအရ မညီေၾကာင္းႏွင့္ သူ႔ကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းထားသည့္အေပၚ အယူခံမႈကို လက္ခံပါရန္ စစ္အစိုးရထံသို႔ ေတာင္းဆိုေနခဲ့သည္။ ေဒၚစုက မစၥတာဂမ္ဘာရီ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ မလာမီ ကာလေလးတြင္ပင္ ေဒၚစုက သူ႔ေရွ႔ေနႏွင့္ ေတြ႔ဆံုႏိုင္ခဲ့ၿပီး သူ႔ကိုထိန္းသိမ္းထားသည့္ အမႈေၾကာင္း အေပၚလည္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ခဲ့ေသးသည္။

ေဒၚစုက ကုလသမဂၢ အထူးသံကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ ျငင္းဆန္ၿပီးခဲ့သည့္ေနာက္ပိုင္း သူ႔ကို တင္းက်ပ္စြာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ခံထားရသည့္ အေျခအေန၊ လြတ္လပ္ခြင့္ ဆံုးရႈံးေနရသည့္ အေျခအေနကို မီးေမာင္းထိုး ျပသႏိုင္ခဲ့သည္ဟု ဒီ/ခ်ဳပ္မွ သူ၏ ေရွ႔ေနက ေျပာျပသည္။ ပံုမွန္အေျခအေနတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္မွ ထြက္ခြါသြားလာရန္ ပိတ္ပင္ထားၿပီး၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသံမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ကိုလည္း ပိတ္ပင္တားျမစ္ထားခဲ့သည္။

စစ္အစိုးရက ခ်မွတ္ထားသည့္ ဥပေဒမ်ားကိုလည္း အလြယ္တကူပင္ လ်စ္လ်ဴရႈထား ေနခဲ့သည္။ ဒီ/ခ်ဳပ္အဖြဲ႔၏ ေရွ႕ေနက ေျပာရာတြင္ ကုလသမဂၢ ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ စစ္အစိုးရ၏ ၀န္ထမ္းမ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အိမ္ေရွ႕တြင္ ေလာ္စပီကာ ေအာ္၍ ထြက္ေတြ႔ရန္ ေျပာဆိုတိုက္တြန္းျခင္းသည္ စစ္အစိုးရက ခ်မွတ္ထားသည့္ “ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားမႈမ်ားကို ဆန္႔က်င္ခ်ဳိးေဖာက္ရန္ အတင္းအက်ပ္တိုက္တြန္းမႈ” ပင္ ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္။

ဤအေနအထား အတိုင္းဆိုလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မစၥတာဂမ္ဘာရီႏွင့္ မေတြ႔ဆံုဘဲ ေနခဲ့ျခင္းသည္ လံုး၀ တရား မွ်တေနသည္။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ မစၥတာဂမ္ဘာရီသည္ ေဒၚစုလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးရမည့္သူ ျဖစ္သင့္ၿပီး၊ သူ႔ကို ဆက္လက္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားရန္ စစ္အစိုးရကို အေၾကာင္းျပခ်က္ရေစမည့္ အျပဳအမူကို ျပဳမူရန္ တိုက္တြန္းသူ မျဖစ္သင့္ေပ။

ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရးေကာင္စီက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြး ညိႇႏိႈင္းမႈမ်ား စတင္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ပထမအဆင့္ျဖစ္သည္ဟု ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကမၻာ့ဦးေဆာင္အဖြဲ႔ႀကီး ကုလသမဂၢက ျမန္မာ့အေရးႀကိဳးပမ္းခ်က္တြင္ မစြမ္းႏိုင္ျဖစ္ေနရပံုက တျဖည္းျဖည္း ထင္ရွားလာေနသည္။ ကုလသမဂၢက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂,၀၀၀ ေက်ာ္ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရံုမွ်မက ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလက က်င္းပခဲ့သည့္ ဆႏၵခံယူပြဲတြင္လည္း “လြတ္လပ္၊ တရားမွ်တသည့္” က်င့္ထံုးမ်ားအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေစရန္ စစ္အစိုးရကို တိုက္တြန္းနားခ်ျခင္း မျပဳႏိုင္ခဲ့ပါ။ စစ္အစိုးရက သူထင္သလိုသာ စိတ္ႀကိဳက္ျပဳမူေနခဲ့သည္။

ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔ႀကီးကိုလည္း စစ္အစိုးရကဲ့သို႔ပင္ ကိုယ္ခ်မွတ္ထားသည့္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လိုက္နာက်င့္သံုးပါရန္ တိုက္တြန္းရေတာ့မည့္ဟန္ ျဖစ္ေနသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူမ်ားမွာ မတရားဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းထားျခင္း ခံရသည္မွာ ၾကာျမင့္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢက ဤသို႔ အရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္လွသည့္ အေျခအေနကိုလည္း မည္သို႔မွ် တိုးတက္မႈရရွိေအာင္ မစြမ္းသာခဲ့။ နီးစပ္သူ မိသားစု၀င္မ်ား၏ အဆိုအရ ယခုအခါ ထိန္းသိမ္းခံထားရသူ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက သူတို႔ကို လူအမ်ားေရွ႔တြင္ တရား၀င္ တရားခံုရံုးတင္စစ္ေဆးရန္၊ အက်ဥ္းေထာင္တြင္း ဥပေဒမ်ားအရ သူတို႔၏အခြင့္အေရး မ်ား ခံစားခြင့္ရရွိေစရန္ ေတာင္းဆိုေနၾကသည္ဟု ၾကားသိေနရသည္။

သို႔ေသာ္လည္း မစၥတာ ဂမ္ဘာရီ၏ ေနာက္ဆံုးခရီးစဥ္တြင္ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ဆိတ္သုဥ္းေနမႈ၊ ဥပေဒအတိုင္း စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကင္းမဲ့ေနမႈတို႔ကို အေလးထား ေျပာဆိုကိုင္တြယ္ရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္။ ထိုမွ်မက စစ္အစိုးရႏွင့္ အတိုက္အခံအဖြဲ႔မ်ားအၾကား ေတြ႔ဆံုညိႇႏိႈင္းမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ သူ႔အေပၚ တာ၀န္ေပးအပ္ခ်က္ကို ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့ၿပီး၊ စစ္အစိုးရ အလိုက် ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေနခဲ့သည္။ စစ္အစိုးရ က်င္းပမည့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို ကူညီေပးရန္ပင္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသးသည္။

မစၥတာဂမ္ဘာရီက ယခုအခ်ိန္တိုင္ ယခုခရီးစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သည့္ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိသည္ဟု ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုသည္ကို မၾကားၾကရေသးပါ။ အေၾကာင္းမွာ မည္သည့္ေအာင္ျမင္မႈမွ် မရရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္သည္ ကုလသမဂၢႏွင့္ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ အေရွ႔ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံမ်ားအဖြဲ႔ (အာဆီယံ)တို႔က ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ေရွ႕မတိုး ေနာက္မဆုတ္သာျဖစ္ေနသည့္ အေျခအေနမ်ားကို မည္သို႔ေက်ာ္လႊား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္ကို ပြင့္လင္းရိုးသားစြာႏွင့္ တြန္းတြန္း တိုက္တိုက္ ေျပာဆိုေဆာင္ရြက္ၾကရေတာ့မည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။

ယခုအခ်ိန္သည္ ကုလသမဂၢႏွင့္ ၎၏ “ျမန္မာ့မိတ္ေဆြႏိုင္ငံမ်ားအဖြဲ႔”တို႔က စစ္အစိုးရ၏ ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊကို သူ၏ ေနျပည္ေတာ္၀ပ္က်င္းမွ ထြက္လာ၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပါရန္ ေတာင္းဆိုၾကရေတာ့မည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ယခုအခ်ိန္သည္ ေလာ္စပီကာ အမွန္တကယ္ သံုးရေတာ့မည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ။

ရဲနည္ေရးသားသည့္ Loudspeaker Diplomacy vs. the Rule of Law ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။

http://www.irrawaddy.org/bur