ကုိယ္ရံေတာ္ ေလးသန္းနဲ႔ဘုရင္

ကုိယ္ရံေတာ္ ေလးသန္းနဲ႔ဘုရင္
ျမေၾကးမံု

ျမန္မာျပည္မွာ အစုိးရလုပ္ရတာ ဘာမွ ရွက္စရာ မ်က္ႏွာပူစရာ မလုိပါလား။

လူသိန္းနဲ႔ခ်ီ ေသသြားတဲ့ မုန္တုိင္းၾကီးစဲလုိ႔ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ ၾကာမွ လူျမင္ကြင္းကုိ ေသြးေအးေအးနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ႏုိင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲၾကီးကုိ ျမင္ရတယ္။ ရြက္ဖ်င္တဲေတြေရွ႕မွာ တန္းစီရပ္ျပီး လက္အုပ္ေလးေတြ ခ်ီေနရတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြေရွ႔မွာ။ “ဧရာ၀တီ ျမစ္ထဲမွာ အပုပ္နံ႔ေတြ လႈိင္ေနျပီ”၊ “ႏြံထဲ ဒုိက္ထဲက အေလာင္းေတြ ခုထိ မဆယ္ရေသးဘူး”၊ “ေရပုပ္ေတြပဲ ခပ္ေသာက္ေနရတယ္၊ ၀မ္းေရာဂါ ျဖစ္ကုန္ျပီ”ဆုိတဲ့ အသံေတြ ရက္ဆက္ ၾကားေနရတုန္းက ခမ်ာ ဘယ္မ်ား ေရာက္ေနပါလိမ့္။

နင္တုိ႔ေတြေတာ့ ဘဲဥ အလံုး ၁၀၀၀ ကုိ ခ်ဥ္ဟင္းခ်က္ျပီး လူ ၂၀၀၀ စာ ရေအာင္ တေယာက္တျခမ္း ေ၀ရင္ ေကာင္းမလား၊ ပြားျပီး ပြတက္လာေအာင္ ဆုိဒါထည့္ေၾကာ္ျပီး လူတေယာက္ ၾကက္ဥေၾကာ္္ တဖဲ့စီပဲ ထမင္းေပၚ ပံုေကၽြးရေကာင္းမလား မနက္မနက္ဆုိ စဥ္းစားရင္း ေခါင္းေျခာက္ေနၾကျပီလား။ မယံုမရွိနဲ႔၊ ၀က္သား အခ်ိန္ ၂၀ ကုိ လူ ၂၀၀၀ စာ ေကၽြးႏုိင္တယ္ဟဲ့ ေျပာေတာ့ တပိႆာကုိ လူ ၂၀၀ ႏႈန္း ဘယ္လုိမ်ား ေလာက္ေအာင္ ေကၽြးပါလိမ့္လုိ႔ ငါ လုိက္မမီ ျဖစ္ရေသးတယ္။ လက္သည္းခြံေလာက္ အတံုးေသးေသးေလး ေတြ ညီေအာင္ တံုးနည္းတုိ႔၊ ဟင္းအႏွစ္မ်ားလာေအာင္ ၾကက္သြန္င႐ုတ္သီး မ်ားမ်ား ေထာင္းထည့္နည္းတုိ႔၊ အသားဟင္းခ်က္ရင္ အာလူး မျဖစ္မေန ေရာနည္းတုိ႔ နင္တုိ႔ ေယာက္်ားေလးေတြ တသက္လံုး စိတ္မ၀င္စားခဲ့တဲ့့ မီးဖုိေခ်ာင္အတတ္ေတြ ခုမွ နာဂစ္ေက်းဇူးနဲဲ႔ တဖက္ကမ္းခတ္ကုန္ေရာေပါ့။

“ဆန္က တအိတ္ ၂ေသာင္းရွစ္ေထာင္ထိေတာ့ ျပန္က်သြားျပီ။ ဒါလဲ ေ၀ရတာ မေလာက္ေတာ့ ကယ္ဆယ္ေရးဆန္ပဲ ေသာင္းရွစ္ေထာင္နဲ႔ ျပန္၀ယ္ျပီး တအိမ္ေထာင္ ၄ ဘူးေလာက္စီ လုိက္ေ၀ေတာ့မယ္။ သူတုိ႔ျပန္ေရာင္းတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးဆန္က နီတယ္၊ ၾကမ္းတယ္၊ အက်ိဳးအေၾကမ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ရဖုိ႔ အေရးၾကီးတယ္။ ေ၀ရတာ မေလာက္လြန္းလုိ႔”

“ေရသန္႔ဆုိတာ ခ်ိဳလဲ မခ်ိဳဘူးတဲ့။ ေရသန္႔ဘူးေတြ ေ၀ေတာ့ ေသာက္တဲ့ ေတာသားၾကီးေတြက အံ့ၾသျပီး ျပန္ေျပာတယ္။ ျမိဳ႕မွာ ပုိက္ဆံေပး ၀ယ္ ေသာက္ၾကတဲ့ ဘူးသြတ္ေရဆုိေတာ့ သူတုိ႔ေသာက္ေနက် ႐ုိး႐ုိးေရနဲ႔ အရသာ ကြာမယ္ ထင္ၾကတာ။ သူတုိ႔ တသက္လံုး မေသာက္ဖူးဘူးေလ”

“ဒီေန႔ ထမင္းဟင္းသြားေ၀တဲ့ ရြာက ဘယ္သူ႔ၾကည့္ၾကည့္ ပိန္ေျခာက္ေနတာပဲ။ သားတုိ႔ ေနာက္ရက္လဲ လာပါဦးတဲ့။ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ထြက္လာခဲ့ရတယ္။ ငတ္ေနတဲ့ ရြာေတြက အမ်ားၾကီး။ အလွည့္္နဲ႔ သြားေ၀ရဦးမွာ။ ေနာက္ရက္ေတြလဲ သူတုိ႔ ေမွ်ာ္ေနမယ္ဆုိတာ သိေတာ့ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္...”

“သူတုိ႔ေတာင္ယာေတြ အကုန္ေရလႊမ္းကုန္တာ။ ေရက်သြားေတာ့ စားလုိ႔ရတဲ့ အပင္မွန္သမွ် ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။ စားစရာက မရွိဘူးဆုိ ဘာမွကုိ မရွိတာ။ ဆား မရွိဘူး။ ဆီမရွိဘူး။ ဆန္မရွိဘူး”

ဖုန္းထဲက နင္တုိ႔ ညည္းသံေတြကို နားေထာင္ရင္း “သဘာ၀ေဘး ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ အၾကံေပးခ်က္ လမ္းညႊန္“ေတြကုိ နင္တုိ႔ဆီ ပုိ႔မေပးေတာ့ဘူးလုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ အေမရိကားက ကက္တရီးနား မုန္တုိင္းေဘး ဒုကၡသည္မ်ိဳးေတြအတြက္ လိုအပ္မယ့္ အၾကံေပးစကားေတြ ဟာ ငါတုိ႔ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ဘာမွ မဆုိင္ေသးမွန္း သိလုိက္ျပီ။ ဒီအညႊန္းေတြထဲကအတုိင္း ေရေခၽြတာတဲ့အေနနဲ႔ ဟဲယားစပေရးဘူးခြံတုိ႔၊ ေဘာ္ဒီစပေရး ဘူးခြံတုိ႔ထဲ ေရထည့္ျပီး ကုိယ္ကုိ ျဖန္းပါဆုိရင္ ဒါေတြ တသက္လံုး မသံုးဘူးတဲ့ သူေတြက ဒီဘူးခြံေတြ ဘယ္က လုိက္ရွာရမလဲမသိ ျဖစ္ကုန္မယ္။ အဲဒါေတြက မုန္႔နာမည္ေတြလား ျပန္ေတာင္ အေမးခံရႏုိင္တဲ့ကိစၥ။ ဆပ္ျပာရွားရင္ မုတ္ဆိတ္ရိတ္တဲ့ ကရင္မ္တုိ႔၊ ခႏၶာကိုယ္လိမ္းတဲ့ ကရင္မ္တုိ႔ကုိ ဆပ္ျပာအစားထုိး သံုးႏုိင္တဲ့အေၾကာင္းေရာ ဒီပစၥည္းေတြ ေမြးကတည္းက တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ သူေတြကုိ ဘယ္လုိ သြားေျပာရမလဲ။ ဒုကၡသည္ေတြကုိ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ သက္သာေစတဲ့ သၾကားလံုးတုိ႔၊ ေခ်ာကလက္တုိ႔ ေ၀ေပးသင့္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေစ်းအေပါဆံုး ဆန္ၾကမ္းကုိေတာင္ တအိမ္ေထာင္ ႏုိ႔ဆီဘူး သံုးေလးလံုးစာပဲ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ မေလာက္မင လုိက္ေ၀ေနရတဲ့ နင္တုိ႔ေတြက “အဲဒါေတြ နင္ပဲမ်ိဳ”လုိ႔ ငါ့ကုိ ေမတၱာပုိ႔လိမ့္မယ္။

ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေဘးေၾကာင့္ ဖြတ္ဖြတ္ေက်ေနတဲ့ ဆုိမာလီမွာ မယ္မယ္ရရ အစုိးရ မရွိေတာ့တာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီတဲ့။ “စစ္ပြဲမရွိရင္ ငါတုိ႔ႏုိင္ငံက အရမ္းေနလုိ႔ေကာင္းတာ”လုိ႔ တမ္းတမ္းတတ ညည္းေနက် ဆုိမာလီသူ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာဖူးတယ္။ ဒီအတုိင္းဆုိ ငါတုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံကေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ တတုိင္းျပည္လံုး အစုိးရေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ။ ကယ္ဆယ္ေရး၀န္ၾကီး၊ ျပန္လည္ ေနရာခ်ထားေရး၀န္ၾကီး၊ စားနပ္ရိကၡာ ေထာက္ပံ့ေရး၀န္ၾကီး၊ ေရအရင္းအျမစ္ဆုိင္ရာ ၀န္ၾကီး ဆုိျပီး အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာင္ေခၚရင္း အထုပ္ၾကီးအထုပ္ငယ္ေတြ၊ ေရသန္႔ဘူးေတြ ထမ္းျပီး မုန္တုိင္းထိသြားတဲ့ အရပ္ေတြကုိ ဆင္းေနၾကတဲ့ လူေတြကုိ အစုိးရ ဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဘယ္လုိမ်က္ႏွာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ပါလိမ့္။ အင္းေလ... ရင္မဆုိင္ခ်င္လုိ႔ပဲ သူတုိ႔ ေရွာင္ေနၾကတာေပါ့။ တျခားႏုိင္ငံမွာ ဒီလုိသြားလုပ္ရင္ ျပဳတ္သြားတာ ၾကာျပီလုိ႔ ၾကိမ္းမိရင္ “ဒါ ျမန္မာျပည္ေလ”လုိ႔ အေၾကာင္သား ၾကည့္ျပီး ျပန္ေျပာမယ္ထင္တယ္။

ကုလသမဂၢၾကီးရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ တေယာက္လံုးလဲ ျမန္မာျပည္က ႏုိင္ငံ့အၾကီးအကဲဆုိတဲ့ သူနဲ႔ေတြ႔မွ မရႈမလွ ခံရေတာ့တာပဲ။ “က်ေနာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊနဲ႔ ဖုန္းဆက္စကားေျပာခြင့္ ရဖုိ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားပါတယ္။ မေအာင္ျမင္ဘူး”တဲ့။ ေဂ်ာ့ဒဗလ်ဴဘုရွ္တုိ႔၊ ေဂၚဒြန္ဘေရာင္းတုိ႔နဲ႔ စကားေျပာခ်င္ရင္ ဘယ္တုန္းကမွ ေအာက္မက်ခဲ့ရဖူးတဲ့ ဘန္ကီမြန္းခမ်ာ ေျပာရွာတယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းေေတြ လက္ခံပါမယ့္အေရး အထပ္ထပ္ ေတာင္းပန္ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံတကာက သမၼတေတြ၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေတြ ဘ၀ေရာ ဘာထူးလဲ။ ငါတုိ႔အတြက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ အစုိးရတခုဟာ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ဒီလုိ ႏုိင္ခ်င္တုိင္း ႏုိင္ဖူးတဲ့အေၾကာင္း ေနာက္လာေနာင္သားေတြကုိ ျပန္ေျပာျပရတာေပါ့ေလ။

“ပစၥည္းေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ လာမေ၀ပါနဲ႔၊ ရပ္ကြက္ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမ်ားသုိ႔ လာေရာက္ အပ္ႏွံၾကပါ”ဆုိတဲ့ ႏႈိးေဆာ္စာေတြ နင္တုိ႔ မိတၱဴဆြဲျပီး အီးေမးနဲ႔ ပုိ႔ေပးလုိ႔ ဖတ္ရပါတယ္။ “ဒုကၡသည္ေတြဟာ ဒီပစၥည္းေတြကုိ ေမွာင္ခုိေစ်းကေန ျပန္၀ယ္ႏုိင္ဖုိ႔ တျပားမွ မရွိေတာ့လုိ႔ ကိုယ္တုိင္ပဲ ေ၀ခဲ့ပါရေစ”လုိ႔သာ ေျပာလုိက္ၾကပါေတာ့။ ဒီလုိ လာေ၀ေနရင္ လူေတြ သူေတာင္းစား ျဖစ္ကုန္မယ္တဲ့။ အင္း မွန္ေပတယ္။ သူတုိ႔သိမ္းျပီး ေအာက္ေစ်းနဲ႔ ျပန္ေရာင္းတာ ၀ယ္စားရင္ သူေတာင္းစား မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။

မုိးက်လာျပီဆုိေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ျခံဳစရာေစာင္နဲ႔ အမုိးမုိးဖုိ႔ တာရပတ္္စေတြ လိုတယ္တဲ့။ အိမ္မုိးဖုိ႔ ထုိင္းက လွဴတဲ့ သြပ္ျပားေတြေတာ့ ေရာင္းစားလုိ႔ က်န္မွ က်န္ေသးရဲ႕လားမသိ။ ျခံဳဖုိ႔ေစာင္ကေတာ့ ႏုိင္ငံတကာက လွဴတဲ့ ပစၥည္းေတြ ျပန္ေရာင္းတဲ့ ေနရာေတြမွာ နင္တုိ႔ လုိက္၀ယ္ရင္ ရမွာပါ။ ေလယာဥ္ေပၚက ခ်ျပီးကတည္းက ပုိ႔ထားတဲ့ ဂုိေဒါင္ေတြမွာ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ေျပာျပီး ၀ယ္လဲ ရတယ္ဆုိ။ ဒါလဲ ေကာင္းတာပဲ။ ပင္ရင္းဒုိင္ၾကီးက ၀ယ္ေတာ့ ေစ်းသက္သာတာေပါ့။

ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ေဆးေလး၀ါးေလး ၀ယ္ေပးဖုိ႔ ရွည္ျပီး ငါ အၾကံေပးမိေတာ့ “စားဖုိ႔ဆန္က အဓိကပဲ။ ဆန္၀ယ္ေပးဖုိ႔ ပုိက္ဆံထဲက ေဆးဖုိး မဖဲ့ႏုိင္ဘူး”လုိ႔ နင္တုိ႔ လက္ေတြ႔က်က် ျပန္ေျဖတယ္။ တျခားသူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူ႔ေငြနဲ႔ ဆပ္ျပာနဲ႔ သြားတုိက္ေဆးေတြ ရသေလာက္ ၀ယ္လွဴေပးဖုိ႔ ေျပာတုန္းကလဲ “စားလုိ႔မရတဲ့ ပစၥည္းေတြအေၾကာင္း ဒီအခ်ိန္ လာမေျပာရင္ ေကာင္းမယ္။ ခုေန ထမင္းမစားရမွ ေသမွာ။ ပါးစပ္ေတြ ကုိယ္ေတြ နံေဟာင္ေန႐ံုနဲ႔ လူမေသေသးဘူး”တဲ့။ ပိန္ခ်ံဳးေနတဲ့ ဗုိက္ပူနံကား ကေလးေတြ၊ မ်က္တြင္းေဟာက္က်ေနတဲ့ အဘုိးၾကီး အမယ္ၾကီးေတြ လူ႔ဘ၀ထဲက ထြက္မသြားရေအာင္ စုေဆာင္းလုိ႔ ရသမွ် စားေရရိကၡာနဲ႔ တားေနရတဲ့ နင္တုိ႔ စကားေတြဟာ တခ်က္တခ်က္ မခ်ိဳသာႏုိင္ေတာ့တာ ငါ နားလည္ပါတယ္။ “မုိးရြာထဲမွာ ဒုကၡသည္ေတြကုိ အက်ႌပါ ခၽြတ္ေပးခဲ့ရလုိ႔ ျပန္လာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြပဲ အက်ႌ ျပန္ပါတယ္။ သြားေ၀တဲ့ ေယာက်္ားမွန္သမွ် ကုိယ့္အိမ္ေပၚ ကုိယ္ျပန္တက္ေတာ့ အကႌ်ၤကၽြတ္ခ်ည္းပဲ“လုိ႔ ေျပာျပတုန္းကေတာ့ နင္တုိ႔ ရယ္ႏုိင္ၾကေသးတယ္။

ဒီေလာက္ ၀ုန္းဒုိင္းၾကဲေနတာေတာင္ ၾကပ္ေျပးက မထြက္တမ္း ဂူေအာင္းေနတဲ့ တေယာက္ကုိ နင္တုိ႔ စိတ္ဆုိးၾကမယ္ထင္တာ။ ျမန္မာျပည္ထဲက နင္တုိ႔ေတြကေတာ့ “ဒါမ်ိဳး ႐ုိး...ဟုိးဟုိးေနျပီ”ဆုိတဲ့ ပံုစံအျပည့္္နဲ႔။ လူေတြ ေသျပီး ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္မွ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲျခင္း သံုးရက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေၾကညာေတာ့လဲ နင္တုိ႔ စိတ္မ၀င္စားအားဘူး။ “အာလူးတပိႆာ ၅၀၀ တဲ့။ အိတ္လုိက္၀ယ္ျပီး တအိမ္ေထာင္ ေလးငါးလံုးရရ ေ၀ေပးရင္ ေကာင္းမယ္”၊ “ပုစြန္ေျခာက္ေတြ ငါးေျခာက္ေသးေသးေလးေတြ ေလးငါးအိတ္ စု၀ယ္ျပီး င႐ုတ္သီးနဲ႔ ေၾကာ္ရေအာင္။ ဆာလာအိတ္ေတြနဲ႔ သယ္သြားျပီး ေ၀ရင္ ႏွစ္ရြာေလာက္ေတာ့ တနပ္စာ ရမွာပါ”ဆုိတာေတြနဲ႔ပဲ ဗ်ာမ်ားေနတယ္။

နင္တုိ႔က ဘယ္ေလာက္ရရ တေန႔တေန႔ ေ၀လုိ႔ မေလာက္ႏုိင္တဲ့ ဆန္ေတြ၊ ဆီေတြ၊ င႐ုတ္ၾကက္သြန္ေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္မ်က္ႏွာေတြၾကား ေခါင္းမေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သမုဒၵရာတဖက္က ငါလဲ လမ္းေတြ႔သမွ် ျဖဴျဖဴၫိုၫုိ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကုိ ေျဖျပီးရင္း ေျဖေနရတယ္။

“အစားအစာေတြ တင္လာတဲ့ သေဘၤာေတြ နင္တုိ႔အစုိးရက ေပးမ၀င္ဘူးဆုိ”

“ကယ္ဆယ္ေရးအိတ္စ္ပတ္ေတြ မလာရဘူးဆုိ”

“လွဴတဲ့ ပစၥည္းေတြ ဒုကၡသည္ေတြဆီ အကုန္မေရာက္ဘူးဆုိ”

“...................................... ဆုိ”

“...............................ဆုိ”

ေသတဲ့သူေတြအတြက္ ရက္လည္ဆြမ္းေတာင္ ႏွစ္ခါျပန္ သြတ္ျပီးေလာက္တဲ့ ၁၇ ရက္ေျမာက္ေန႔မွ လူၾကားထဲ ခပ္တည္တည္ ထြက္လာတဲ့ ငါတုိ႔ ႏုိင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲဟာ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ ႏုိင္ငံမွာဆုိ အ႐ုိးတျခားအသားတျခား ျဖစ္သြားေလာက္တယ္။ ႏုိင္ငံအၾကီးအကဲဆုိတဲ့သူရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက စိတ္မပါ့တပါ အျပံဳးေတာင့္ေတာင့္ၾကီးရယ္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ေဘးခ်လုိ႔ လုိက္လာတဲ့ ေနာက္ေတာ္ပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရယ္၊ လူၾကီးလာစစ္မယ္ဆုိလုိ႔ အေရးေပၚ ေဆာက္ျပီးစ ရြက္ဖ်င္တဲေတြေရွ႔မွာ မတ္တပ္ရပ္ျပီး ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး အသင့္ေစာင့္ေနရတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြရယ္ကုိ ျမင္ရတာ သက္ေသာင့္သက္သာ မရွိလုိက္တာ။ မ်က္ႏွာေပၚက အေၾကာအျခင္ေတြကလဲ အားလံုး တညီတည္း ေတာင့္လုိ႔။

ေရွ႕ဆံုးကေန ယူနီေဖာင္း လွလွ၀တ္ျပီး လက္ယမ္းျပေနတဲ့ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ပံုကုိ ၾကည့္ရင္း သူ႔ႏုိင္ငံက ေတာသူေတာင္သားေတြဆီ အေရာက္ဆင္းျပီး သူ႔လက္နဲ႔ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ ကုိယ္တုိင္ ေ၀တတ္တဲ့ ထုိင္းဘုရင္ ဘူမိေဘာ အဒူယာဒက္ကုိ ျမင္ေယာင္တယ္။ ပစၥည္းေတြ ျခင္းေတြနဲ႔ထည့္ျပီး ေပးေနတဲ့ ထုိင္းဘုရင္နဲ႔ လက္ခံယူေနတဲ့ ေတာသားၾကီးေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျပန္အလွန္ ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႔။

၁၉၇၃ ခုႏွစ္က တကမၻာလံုးမွာ စြမ္းအင္ျပႆနာ ျဖစ္ေတာ့ ေနာ္ေ၀မွာလဲ စြမ္းအင္္ ေခၽြတာတဲ့အေနနဲ႔ စေန တနဂၤေႏြ ႐ံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ ကားေမာင္းတာကုိ ပိတ္ထားတယ္။ သြားစရာ လာစရာ ရွိတဲ့သူေတြ အမ်ားသံုး ရထားကုိပဲ သံုးၾကေပါ့။

ေအာ္စလုိ ျမိဳ႕ျပင္မွာ ႏွင္းေလွ်ာစီးခ်င္တဲ့ အသက္ ၇၀ အရြယ္ အဘုိးၾကီးတေယာက္ဟာ စည္းကမ္းကုိ လုိက္နာတဲ့အေနနဲ႔ သူ သံုးေနက် ကားကုိ ထားခဲ့ျပီး အမ်ားျပည္သူသံုး ရထားေပၚ တေယာက္တည္း တက္လာတယ္။ တခံုျပီးတခံု လက္မွတ္လုိက္စစ္၊ လေပးလက္မွတ္ မသံုးတဲ့ သူေတြကုိ တေၾကာင္းစာလက္မွတ္ေရာင္းနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ လက္မွတ္စစ္ သူ႔နားေရာက္လာေတာ့ အဘုိးၾကီးက လက္မွတ္ခ ေပးဖုိ႔ ေငြအေၾကြေတြကုိ အိတ္ထဲက ထုတ္လုိက္တယ္။

လက္မွတ္စစ္က သူ႔ကုိ လက္မွတ္ခ အေၾကြေလးေတြ ကမ္းေပးေနတဲ့ ေနာ္ေ၀ဘုရင္ ပဥၥမေျမာက္ အုိလာ့ဗ္ကုိ အျပံဳးနဲ႔ၾကည့္ျပီး ျပန္ေျဖလုိက္တယ္။

“ေနာက္ခံုက လူေတြက ဘုရင္မင္းျမတ္အတြက္ လက္မွတ္ခ ေပးလုိက္ျပီးပါျပီခင္ဗ်ား”

တျခားခရီးသည္ေတြနဲ႔ ေရာျပီး ရထားေပၚမွာ ေအးေအးေဆးေဆး စီးလုိက္လာတဲ့ အဘုိးၾကီးဟာ ေနာ္ေ၀ဘုရင္မင္းျမတ္မွန္းသိေတာ့ လက္မွတ္ခ စုိက္ရွင္းေပးသြားတဲ့ သူ႔ျပည္သူေတြနဲ႔ ဘုရင္ၾကားက ဆက္ဆံေရးက ဒုိးယုိေပါက္ ေႏြးေထြးပြင့္လင္းလုိ႔။ ကုိယ္ရံေတာ္ အေစာင့္အေရွာက္မပါဘဲ လူထုၾကားမွာ တေယာက္တည္း သြားလာတတ္တဲ့ အုိလာ့ဗ္ဘုရင္ကုိ သတင္းစာဆရာ တေယာက္က “အကာအကြယ္မဲ့ သြားလာရတာ ဘုရင္မင္းျမတ္ မေၾကာက္ဘူးလား”လုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ဖူးတယ္။

“က်ဳပ္က ဘာေၾကာက္ရမွာလဲဗ်။ က်ဳပ္မွာ ကုိယ္ရံေတာ္ ေလးသန္းေတာင္ ရွိေနတာပဲ”

အဲဒီအခ်ိန္က သူ႔ႏုိင္ငံ လူဦးေရကုိ ရည္ညႊန္းျပီး ဘုရင္ၾကီးက ျပန္ေျဖလုိက္တယ္။

ၾကိဳမွာထားတဲ့အတုိင္း လက္အုပ္ျပိဳင္တူခ်ီျပီး ၾကိဳေနရတဲ့ ပိန္လွီႏြမ္းဖတ္ ဒုကၡသည္ေတြ ေရွ႕ကေန အေစာင့္အေရွာက္ အျပည့္နဲ႔ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတဲ့ ”ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္”ေတြကုိ ၾကည့္ျပီး အုိလာ့ဗ္ဘုရင္ကုိ ျမင္ေယာင္မိတယ္။

http://www.hittaing.org
ဟစ္တိုင္မွကူးယူေဖၚျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

၀ံသာႏုစိတ္ဓာတ္အျပည့္နဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ား

၀ံသာႏုစိတ္ဓာတ္အျပည့္နဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ား
စာဖတ္သူေတြ ေရးတဲ့စာ
ရန္ကုန္က ေက်ာင္းသား
ေမ ၁၃၊ ၂၀၀၈

ဆရာေတာ္ အရွင္ေဆကိႏၵ ၅ရက္ေန႔က ေလယာဥ္နဲ႔ ျပန္ ေရာက္ပါတယ္။ ေမာ္တာ ခ်ိန္းလႊစက္ အလက္ ၄၀ ၀ယ္ၿပီး တပည္႔အေယာက္ ၁၀၀ နဲ႔ ေန႔စဥ္ သစ္ပင္ေတြ၀ိုင္းၿပီး ရွင္းေပးေန ပါတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း ေနာက္ထပ္ တပည္႔ ၁၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ အနည္းဆံုး ဆန္ ၁၀ အိတ္ ေက်ာ္ကို ေန႔စဥ္ ထမင္းအျဖစ္ ခ်က္၊ ေဖာ႔ဗူးထဲမွာ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းနဲ႔ ထည္႔ၿပီး လိုအပ္တဲ႔ ေနရာေတြကို လိုက္လံေ၀ငွေနပါတယ္။

ဆရာေတာ္ရဲ႔ တပည္႔ေတြ စုၿပီးဖြင့္ထားတဲ႔ ေျမနီကုန္းက ျဖဴျဖဴစင္စင္ထမင္းဆိုင္ မွာလည္း ၃ရက္ေန႔ညေနကတည္းက ထမင္းနဲ႔ဟင္း တစ္ခါျပင္ တပြဲကို ေငြ ၅၀၀ နဲ႔ ေရာင္းေပးေနတာ အဲဒီနားတစ္၀ိုက္က လူေတြ ေျပာမဆံုးျဖစ္ေနတာပါပဲ။

ဆရာေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ႏိုင္ငံျခား တရားပြဲစဥ္ေတြကို ဖ်က္ၿပီး ၁၂ ရက္ေန႔မွ ျပန္ရမယ့္အစား ၅ ရက္ ေန႔မွာ ရန္ကုန္ ဆိုက္တဲ့ အေစာဆံုးေလယာဥ္နဲ႔ ျပန္လာတာပါ။

ဖ်ာပံု၊ ဘိုကေလး၊ က်ဳိက္လတ္၊ လပြတၱာ၊ ကြမ္းၿခံကုန္း၊ ေက်ာက္တန္း စတဲ႔ၿမိဳ႔ေတြကို ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေရာက္ၿပီးပါၿပီ။ အဲဒီ ေနရာေတြမွာ လွဴၿပီးပါၿပီ။

ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ ဉာဏိႆရလည္း ဘိုကေလးဘက္ ဆင္းသြားတယ္ ၾကားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ ကေတာ႔ မူဆယ္မွာ ေလေဘး ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ တရားေဟာေနတယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။

ဆရာေတာ္ အရွင္ ဇ၀န (ေမတၱၱာရွင္) က ေလာေလာဆယ္ နယ္မွာပါ။ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ တပည္႔ ေတြနဲ႔ အတူ အဲဒီ ေနရာေတြကို သြာၿပီး လွဴမယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေကာ၀ိဒကေတာ႔ အဲဒီမုန္တိုင္းတိုက္တဲ႔ေန႔က ဖ်ာပံုမွာပါ။ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳခဲ႔ရတယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။ အလွဴေငြ က်ပ္သိန္း ၂၀၀ မ တည္ထားတယ္လို႔ ၾကားပါ တယ္။

ဆရာေတာ္မ်ားမွတဆင့္ လည္း စုေပါင္းလွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။ ဆရာေတာ္မ်ားရဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ သိတဲ႔သူေတြ လက္ဆင့္ကမ္းေပးၾကပါ။

ဦးေဆကိႏၵ - ၀၉ ၅၀၁၅၀၂၄ ၊ ၀၁၇၀၁၇၇၈ ၊ ၀၁၆၅၀၇၀၄၊
ဦးေကာသလႅ - ၀၁၅၈၄၃၁၇၊ ၀၁၅၈၁၄၃၉၊ ၀၉၅၁၃၄၃၈၂၊ ၀၉၅၁၈၅၆၉၀ ၊
ဦးဇ၀န (ေမတၱာရွင္) - ၀၉၅၁၉၃၁၃၄၊ ၀၁၆၁၁၆၂၂၊ ၀၉၅၀၁၆၆၆၃ ၊
ဦးေကာ၀ိဒ - ၀၁၅၄၇၁၃၂၊ ၀၁၅၅၃၀၆၈၊ ၀၉၅၀၂၂၉၈၆ ၊
ဦးအာစာရာလကၤာရ - ၀၉၂၁၃၀၈၉၅၊ ၀၁၇၀၈၄၀၃၊ ၀၇၂၂၂၁၇၀၊
ဦးေဒ၀ိႏၵာဘိ၀ံသ - ၀၉၂၁၃၁၂၆၅
ဦး၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း) - ၀၉၂၀၂၆၀၃၁၊ ၀၁၆၂၀၂၆၅ ၊
တြံေတး ဦးဣႏၵက - ၀၉၅၀၁၈၀၈၅၊ ၀၁၅၈၀၄၅၄ ၊
ခင္မကန္ ဦးေခမိႏၵ - ၀၁၅၉၁၃၄၈ ၊
မူလဓမၼ ဦး၀ိဇယ - ၀၉၂၀၂၃၇၁၂
ပိုင္းေလာ့ ဦးေဇယ်ပဏၭိတ - ၀၉၅၁၉၆၁၂၇
ဦးဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီ) - ၀၁၂၁၀၄၆၂၊ ၀၁၂၂၆၅၀၀ ၊
ဆင္ျဖဴေတာင္ ဦးဂုဏိႏၵ - ၀၁၅၄၀၈၅၀
ေရႊည၀ါ ဦးပညာသီဟ - ၀၁၅၁၀၅၆၆
ဦး၀ိလာသဂၢ - ၀၉၅၁၈၉၈၂၈
ရေ၀ႏြယ္အင္းမ ဦးရာဇိႏၵ - ၀၉၅၁၂၈၅၈၇ ၊
ဦးစေႏၵာဘာသ - ၀၁၅၆၄၅၈၈၊ ၀၁၇၂၆၉၄၀ ၊
ေအာင္ဆန္း ဦးကိတၱသာရ - ၀၁၆၄၁၉၆၆ ၊
ျဖဴး ဦးနာရပတိ - ၀၁၅၃၀၀၆၈၊ ၀၁၅၀၁၈၄၆ ၊
ဓမၼဒူတ ဦး၀ိမလ - ၀၉၅၁၈၅၅၆၃၊ ၀၁၄၄၁၀၁၄၇

ဆရာေတာ္ ဦးေဆကိႏၵ နဲ႔ တပည္႔ေတြ ခုဆိုရင္ အဲဒီေဒသေတြအားလံုးကို အိမ္သာေတြ လိုက္လွဴဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါၿပီ။ ဂ်ာနယ္အေဟာင္းနဲ႔ သတင္းစာအေဟာင္းေတြ အလွဴခံေနတယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။ တတ္အားသမွ် လွဴေပးၾကပါ။

http://moemaka.blogspot.com/

မုန္တိုင္းအလြန္ - ရန္ကုန္က ဒိုင္ယာရီ - ၄

မုန္တိုင္းအလြန္ - ရန္ကုန္က ဒိုင္ယာရီ - ၄
(ေမ ၉၊ ၂၀၀၈)
သူ
ေမ ၁၂၊ ၂၀၀၈

သူငယ္ခ်င္း ေဟမန္သဇင္

ရန္ကုန္စစ္မ်က္ႏွာက ငါစာေရးလိုက္တယ္။

နင့္ကို ဒီေန႔သတင္းေကာင္းနဲ႔ စေျပာႏိုင္ဖို႔ ငါအတတ္ႏိုင္ဆုံး ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ မေန႕က စာထဲမွာ ငါကတိေပးထားသလို သတင္းေကာင္းနဲ႔ မ စ ႏိုင္ရင္ေတာင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သတင္းေလးနဲ႔ ဒီေန႔စာကို ဖြင့္မယ္လို႔ ငါေတြးထားခဲ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ …

အခု မနက္ ေမာ္လျမိဳင္ကၽြန္းက ငါ့အမ်ဳိးတေယာက္ ေယာက္လာတယ္။ ညီၤ၀မ္းကြဲဆိုပါေတာ့။ ငါသတင္းလုပ္ငန္းကို လုပ္တယ္ဆိုတာ ရိပ္ျခည္သံဖမ္းသိတဲ့ ညီေလးက သူေတြ႔ၾကဳံခဲ့တာေတြကို ေျပာျပခ်င္လြန္းလို႔ ငါ့ကို လိုက္ရွာလာခဲ့တာ။

သူကေတာ့ ေမာ္ကၽြန္းတျမိဳ႔နယ္ထဲမွာ အနည္းဆုံး ၂ ေသာင္း ေတာ့ အသက္ဆုံးမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းတယ္။ ျပႆနာက ေမာ္ကၽြန္းျမိဳ႔ေပၚမွာေရာ၊ ရြာေတြမွာပါ ကယ္ဆယ္ေရး အစီအစဥ္ ဘာမွ မရွိတာပဲ။ ျမိဳ႔ေပၚမွာေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္း ၇ ခု ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းဆိုတာ လူစုေပးထားတာပဲ ရွိတယ္။ လိုအပ္တဲ့ ေဆး၀ါး စားနပ္ ရိကၡာ မလုံေလာက္ဘူး။ ေရွ႔ဦးသူနာျပဳနည္းပဲ ရွိျပီး အစိုးရက မေထာက္ပံ့လို႔ ျမိဳ႔ခံလူထုကပဲ က်ားကန္ထားၾကရတယ္။

ေမာ္ကၽြန္းျမိဳ႔နယ္အတြင္းမွာ ရြာေပါင္း ၁၀၁ ရြာ ရွိျပီး တခ်ဳိ႔ေက်းရြာေတြ ရြာလိုက္ ေပ်ာက္သြားၾကတယ္လို႔ ညီေလးက ေျပာျပတယ္။ ျမိဳ႔ေပၚမွာ တပ္ရင္း ၅၃၄ ရွိေပမယ့္ သူတို႔လည္း ထြက္မလာၾကေတာ့ဘူး။ ရြာေတြက ထြက္ေျပးျပီး ျမိဳ႔ေပၚကို ေရာက္လာၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို လက္ခံထားဖို႔ စားနပ္ရိကၡာနဲ႔ ေနရာ မရွိ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမိဳ႔႕ေပၚမွာ ဒုကၡသည္ေတြ မ်ားရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ မ်က္ႏွာညိဳမွာစုိးတာရယ္၊ သတင္းေတြ အမွန္အတုိင္း ေပါက္ၾကားမွာ စိုးတာရယ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ျမိဳ႔ေပၚက လူုေတြ သိပ္စိတ္တုိေနၾကတယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးအစီအစဥ္ ဘာမွ မရွိတာေၾကာင့္ ဆိုပါေတာ့။ မီဒီယာေတြမွာလည္း ေမာ္ကၽြန္းသတင္းက တက္မလာခဲ့ဘူး။ ညီေလးက ေျပာတယ္၊ ျမိဳ႕ေပၚက လူေတြကေတာ့ စိတ္တိုဖို႕ ခြန္အားနဲ႔ အေျခအေန ရွိေသးတယ္ တဲ့။ ရြာမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ လူေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္စခန္းက လူေတြက ခါးသီးလြန္းတဲ့ ျဖတ္သန္းမႈေတြေၾကာင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခုိက္မႈ အရမ္းၾကီးသြားခဲ့ျပီ။

ညီေလးက ဒုကၡသည္ စခန္း သြားၾကည့္တဲ့အခါ စကားလည္း မေျပာ၊ အစာလည္း မစားဘဲ ငူငူၾကီး ထိုင္ျပီး မ်က္ရည္ က်ေနသူေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။

သူက ေျပာျပတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ဒုကၡသည္အမ်ားစုက အမ်ဳိးသားလူငယ္နဲ႔ လူလတ္ပိုင္းေတြ တဲ့။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေလျပင္းအားနဲ႔ လႈိင္းရိုက္ခိုက္မႈမွာ ကေလး၊ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ အသက္ဆုံးရႈံးခဲ့ၾကရတာေပါ့။


ညီေလးက ဆက္ေျပာတယ္။

"အခုေတာ့ မိသားစုေတြ ဆုံးရႈံးရလို႔ ေရွာ့ခ္ ရေနတဲ့ ေက်းရြာသားေတြ ဘာမွ မေတြးႏိုင္ေသးဘူး။ ခဏေနရင္ သူတို႔ ေဒါသထြက္လိမ့္မယ္။ အဲဒီေပါက္ကြဲမႈက ျပင္းထန္လိမ့္မယ္ …" တဲ့။

ဘုိကေလးျမိဳ႔ေပၚမွာေတာ့ ေမ ၇ ရက္ေန႔က ရဲ ႏွစ္ေယာက္ကို ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လူတခ်ဳိ႔က ဓါးနဲ႔ ထိုးသတ္သြားၾကသတဲ့။ စားစရာ မရွိလို႔ ရရာယူမယ္ဆိုတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြက ျမိဳ႔ေပၚက မုန္႔ဆိုင္တဆိုင္ကို ဖ်က္ျပီး စားစရာေတြ ယူၾကခ်ိန္မွာ ရဲ ႏွစ္ေယာက္က ၀င္တားရင္း ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လုယက္သူေတြက ဓါးနဲ႔ ထိုးသြားၾကတာပဲ။

ငါ့ကို ထပ္ေမးပါဦး ေဟမန္။ "ကယ္ဆယ္ေရး ေကာ …" လို႔။

ဘိုကေလးျမိဳ႔႔ထဲကို တရုတ္လုပ္ စစ္ထရပ္ကား FAW ေတြ အစင္း ၃၀ စစ္သားအျပည့္နဲ႔ ၀င္လာတယ္။ ဒီတပ္က ဖ်ာပုံက တပ္ ဆိုပါေတာ့။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ စားစရာမရွိတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးက သူတို႔ကို ရွိတာ မွ်ေ၀ေကၽြးခဲ့ၾကရတယ္လို႔ ဘိုကေလးသားက ေျပာျပတယ္။

ဖ်ာပုံသား တဦးကေတာ့ အခုလိုေျပာတယ္။

" ျမိဳ႔ထဲကို တပ္မ ၆၆ က စစ္သားေတြ အမ်ားၾကီး ေရာက္လာတယ္။ ဒီေကာင္ေတြမွာ စားစရာ ဘာမွ ပါမလာဘူး။ အခု က်ေနာ္တို႔က ျပန္ေကၽြးထားရတယ္။" တဲ့။

ကြမ္းျခံကုန္းမွာေတာ့ ျဖတ္သြားတဲ့ ကားေပၚက ပစ္ခ်ေပးတဲ့ မုန္႔နဲ႔ေရဗူးကို လမ္းေဘးက စစ္သားတခ်ဳိ လက္အုပ္ခ်ီျပီး ယူေနၾကေလရဲ႔။

ေျပာရရင္ ေမာ္ကၽြန္းက ကံေကာင္းေသးတယ္။ "ကယ္ဆယ္ေရး"ေတြ ေရာက္မလာတဲ့ အတြက္။

ေဟမန္ေရ

ဒို႔တိုင္းျပည္ၾကီး ကမၻာပ်က္ေနခ်ိန္မွာ သတင္းစာထဲမွာေတာ့ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီး ေက်ာ္ဆန္းလို႔ အခ်ဳိ႔ယူဆၾကတဲ့ ကေလာင္ရွင္ စိုးျမေက်ာ္က ေမလ ၇ ရက္က စျပီး "အေကာင္းဆုံး" ဆိုတဲ့ အခန္းဆက္ ေဆာင္းပါးနဲ႔ ျပည္သူေတြကို အေျခခံဥပေဒ ေထာက္ခံမဲေပးေရး ေဆာ္ၾသေနတယ္။ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို ကယ္ဆယ္ဖို႔ထက္ စစ္တပ္ရဲ႔ အာဏာကို တရား၀င္ျပဳလုပ္ဖို႔ပဲ အစိုးရ တဖြဲ႔လုံး အာရုံထားေနၾကတယ္။

ျပည္ပက အကူအညီေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ၊ ဘာမွ ၀င္မလာနဲ႔။ လက္က်န္ဒုကၡသည္ေတြ ေသသြားျပီးမွ အားလုံးကို ရွင္းျပီး အျပင္ကလူေတြကို တျဖည္းျဖည္း လက္ခံလိမ့္မယ္လို႔ ျပည္သူေတြက တြက္ၾကတယ္။

မေန႔က ငါ့သူငယ္ခ်င္း ဓာတ္ပုံသတင္းေထာက္ တေယာက္က လူစုံတုန္း မွတ္ခ်က္ခ်တယ္။

"ဒီေကာင္ေတြ ေခြးထက္ မိုက္တဲ့ ေကာင္ေတြ …" တဲ့။ ေဘးနားမွာရွိတဲ့ ေခြးခ်စ္သူ စာေရးဆရာတေယာက္က ၀င္ေျပာတယ္။

"သူတို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေခြးနဲ႔ ႏႈိင္းမေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ေခြးေတြဟာ အင္မတန္ သစၥာရွိပါတယ္။ သူတို႔ကို ထမင္းေကၽြးတဲ့သူကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မကိုက္ပါဘူး" တဲ့။

ေဟမန္ေရ

ေမာ္ကၽြန္းက ညီေလး ေျပာျပတာေလးေတြ ရွိေသးတယ္။ သူေမာ္ကၽြန္းကေန ေမာ္ေတာ္နဲ႔ ျမစ္ရိုးတေလ်ာက္ ထြက္လာေတာ့ ျမစ္ေရေတြဟာ နံလိုက္တာတဲ့။ ျပီးေတာ့ ျမစ္ထဲမွာ က်က္စားေလ့ရိွတဲ့ ေရငွက္ေတြလည္း မေတြ႔ရေတာ့ဘူးတဲ့။

လူသားေတြရဲ႔ အသက္ေတြ၊ လယ္ယာလုပ္ငန္းနဲ႔ စီးပြားေရး အေျခခံေတြသာ ပ်က္စိးရုံ မကဘူး၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အေရးအၾကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ပါ ယိုယြင္း ပ်က္စီးသြားတာ။ လဲက်ေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးေတြကို ျမင္ရတာ ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းလွတယ္။

ငါသူငယ္ခ်င္း တေယာက္က ေျပာတယ္။

" သစ္ပင္ၾကီးေတြ လဲက်ေနတာကို ျမင္ရင္ ငိုခ်င္တယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေလာင္းတေလာင္း ျမင္ရသလုိပဲ …" တဲ့။

ေဟမန္ေရ …

ဒီစာကို သတင္းေကာင္းနဲ႔ မစႏိုင္ေပမယ့္ သတင္းေကာင္းနဲ႔ အဆုံးသတ္ေတာ့မွာပါ။ အခုပဲ ဟိုဖက္ ရပ္ကြက္က မိတ္ေဆြက ဖုန္းဆက္တယ္။ သူ႔ဖက္မွာ မီးျပန္လာျပီတဲ့။ ငါဒီစာကို ရပ္ျပီး သူ႔အိမ္မွာ ဖုန္းအတြက္ ဓာတ္ခဲ အားသြင္းလိုက္ဦးမယ္။

မနက္ျဖန္ ဆႏၵခံယူပြဲကို ေလ့လာဖို႔ တျခား ျမိဳ႔တျမိဳ႔ကို ငါသြားမယ္။ နင့္ကို စာလွမ္းေရးမယ္ေလ။ ေစာင့္ေနဦး။

နင့္သူငယ္ခ်င္း
သူ
ရန္ကုန္
ေမ ၉၊ ၂၀၀၈

http://moemaka.blogspot.com/

မုန္တို္င္းအလြန္ - ရန္ကုန္ က ဒိုင္ယာရီ - ၃

မုန္တို္င္းအလြန္ - ရန္ကုန္ က ဒိုင္ယာရီ - ၃
(ေမ ၈၊ ၂၀၀၈)
သူ
ေမ ၁၂၊ ၂၀၀၈

သူငယ္ခ်င္း ေဟမန္သဇင္

ရန္ကုန္စစ္မ်က္ႏွာက ငါစာေရးလိုက္တယ္။

အခုမနက္ ပုပ္အဲ့အဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ ၾကက္ဥေက်ာ္ တလုံးနဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ ၁ ပန္းကန္ကို ေငြ ၁၀၀၀ နဲ႔ စားျပီး ျမိဳ႔ထဲတ၀ိုက္ကုိ ငါ ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ရွင္းလင္းေရးအဖြဲ႔ေတြကို ေတြ႔လို ေတြ႔ျငားေပါ့။ ပုဇြန္ေတာင္ တေနရာမွာပဲ စည္ပင္သာယာကား ၁ စီးက သစ္ကိုင္းေတြနဲ႔ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကို ေကာက္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ လမ္းေပၚမွာ ပိေနတဲ့၊ အေဆာက္အဦေတြေပၚပိေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးေတြဟာ ဒီအတိုင္းပဲ။ ဖယ္ခ်င္မွေတာင္ ဖယ္ျဖစ္ပါေတာ့မလားလို႔ ငါေတြးမိတယ္။ ကဗ်ာတပုဒ္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းစံေနရတဲ့ ကိုေစာေ၀သာ ေတြ႔ရင္ “ဒါ အင္စေတာ္ေလးရွင္း အတ္ ပဲ လို႔” ေျပာမလား မသိ။

ျပီးခဲ့တဲ့ စာ ၂ ေစာင္ထဲမွာ ငါေျပာဖို႔ ေမ့သြားတဲ့ သတင္းတခု ငါေျပာျပမယ္။ ၂ ရက္ေန႔ ည မုန္တိုင္း၀င္အျပီး ေနာက္ပိုင္း ၅ ရက္ေန႔ မနက္မွာ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္း မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔က အေရးေပၚအတြက္ အရံသင့္ထားရွိတဲ့ ေရဂါလံေတြကို စစ္တပ္က လာထုတ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔က အဲဒီေရေတြကို ၀န္ၾကီးေတြနဲ႔ ဗိုလ္မွဴးၾကီးေတြရဲ႔ အိမ္အခ်ဳိ႔ကို လိုက္ျဖည့္ေပးခဲ့ရတယ္။ ေနျပည္ေတာ္မွာ နန္းစံေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ရန္ကုန္က မိသားစုေတြ ေရ ၀၀ လင္လင္ မသုံးစြဲရမွာကို စိုးပါသတဲ့။

အေပၚဆုံးက မလိုင္ကို အဦးဆုံး ေခါင္းပုံျဖတ္စားခ်င္တဲ့ စစ္အရာရွိေတြဟာ ဒုကၡသည္ေတြအေပၚမွာေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးဘူး။ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိလို႔ တျမိဳ႔လုံး ဖေယာင္းတိုင္နဲ႔ ေနရခ်ိန္မွာ မီးမ်ား ေလာင္ခဲ့ရင္ …

ေမလ ၆ ရက္ေန႔က ေၾကးမုံသတင္းစာမွာ က်န္းမာေရး၀န္ၾကီးဌာနက သတိေပးေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ထားတာေလး နင့္ကို ေျပာျပပါရေစဦး။ ေခါင္းစဥ္က “သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္က်ေရာက္ေသာ ေဒသမ်ားရွိ ျပည္သူမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရး သတိေပးႏႈိးေဆာ္ခ်က္” တဲ့။

တစ္ အခ်က္က ရာသီဥတုဒဏ္ခံႏိုင္တဲ့ အမိုးအကာေအာက္မွာ ေနၾကရန္ … တဲ့။ မုန္တိုင္းတိုက္လို႔ အိမ္ျပိဳ ေရေမ်ာ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ေျပာစရာလား …။ ဘယ္သူက လုံလုံျခဳံျခဳံ အိမ္ရွိလ်က္နဲ႔ ကြင္းလည္ေခါင္မွာ သြားထိုင္ေနပါ့မလဲ။

နံပါတ္ ၂ က ေႏြးေထြးေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကို ၀တ္ဆင္ပါ တဲ့။ ေနာက္ ၁ ခ်က္က ေရကို က်ဳိေသာက္ပါ တဲ့။ ဒါမွမဟုတ္ ကလိုရင္း ခတ္ေသာက္ပါ တဲ့။ ဒုကၡသည္ေတြက ဘယ္က ေရကို ဘာနဲ႔ က်ဴိျပီး ဘယ္ကရတဲ့ ကလုိရင္းနဲ႔ ခတ္ေသာက္ရမွာလဲ။

အဆိုးဆုံးကေတာ့ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာ ပူေႏြးတဲ့ အစားအစာမ်ားကိုသာ စားသုံးၾကပါတဲ့။ ယင္လုံအိမ္သာကို သုံးစြဲၾကပါ တဲ့။ ဧရာ၀တီတိုင္းရဲ႔ ေခ်ာင္းရိုးေတြတေလွ်ာက္မွာ တိရစာၦန္အေသေကာင္ ပုပ္ေတြကို စားျပီး ေရထဲမွာ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ ျပည္သူေတြကို ဒီစကားေတြသာ သြားေျပာရင္ …

တကယ္ေတာ့ ဒါ ေစာ္ကားေနတာ ေဟမန္။ ဒါ ေစာ္ကားေနတာပဲ။

နင္ စိတ္ညစ္သြားျပန္ျပီလား ေဟမန္။ ငါ ဆက္ေျပာပါရေစဦး။

စစ္အစိုးရက သတင္းစာေတြထဲမွာ ေမလ ၆ ရက္ ရက္စြဲနဲ႔ ေၾကညာခ်က္ထုတ္တယ္။ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ က်ေရာက္တဲ့ ေဒသမ်ားျဖစ္တဲ့ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ရန္ကုန္တိုင္း၊ ပဲခူးတိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္နဲ႔ ကရင္ျပည္နယ္ေတြထဲက အခ်ဳိ႔ေဒသေတြကို ပုံမွန္အေနအထား ျပန္ေရာက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ က်ေရာက္တဲ့ ေဒသမ်ားအျဖစ္က ရုတ္သိမ္းလိုက္တယ္ တဲ့။ အဲဒီအထဲမွာ ပဲခူးတိုင္း တတိုင္းလုံး၊ မြန္နဲ႔ ကရင္ ၂ ျပည္နယ္လုံး၊ ရန္ကုန္တိုင္းထဲက ျမိဳ႔နယ္ ၅ ျမိဴ႔နယ္နဲ႔ ဧရာ၀တီတိုင္းအတြင္းက ၁၉ ျမိဳ႔နယ္ ပါ၀င္တယ္။ ဒီအတြက္ အဲဒီေဒသမွာရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ အားလုံးဟာ ေမလ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ မဲေပးၾကရေတာ့မယ္။

အဲဒီျမိဳ႔ေတြ၊ ေဒသေတြ၊ သူတို႔ ေျပာသလို ပုံမွန္ျပန္ေရာက္ျပီ ထင္လား … ေဟမန္။ အခုအခ်ိန္တို ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ပုံမွန္ျပန္ေရာက္ဖို႔ မေျပာနဲ႔၊ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ပုံမွန္ျဖစ္မယ္ ဆိုတာကို ဘုရားေတာင္ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ျပႆနာက လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရဲ႔ အသက္ကို ကယ္ဖို႔ထက္ စစ္တပ္ရဲ႔ အာဏာကို ဥပေဒနဲ႔ အတည္ျပဳမယ့္ ဒီအေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳေရးသာ အစိုးရက ဖိတြန္းေနတာပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ၁၀ ရက္ေန႔မတိုင္မီမွာ ျပည္ပအကူအညီ အ၀င္မခံဘဲ ဒုကၡသည္ေတြကို စေတးပစ္ခဲ့တယ္။ အေပၚက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႔ အၾကိဳက္ကို သိတဲ့ မယကနဲ႔ ရယကေတြကလည္း “က်ေနာ္တို႔ ဧရိယာအတြင္း အပ်က္အစီး မရွိပါခင္ဗ်ား …” ဆိုတဲ့ အစီရင္ခံစာကို မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ အလုအယက္ တင္သြင္းၾကတယ္။

၆ ရက္ေန႔က ငါ့မိတ္ေဆြ ဓာတ္ပုံသတင္းေထာက္ တေယာက္ သူ႔ရပ္ကြက္က ရယကရုံးကို သြားတယ္။ အဲဒီမွ ရယကစာေရးက ျမိဳ႔နယ္ကိုတင္ျပဖို႔ အစီရင္ခံစာ ရိုက္ေနတာ။ ငါ့မိတ္ေဆြက လွမ္းဖတ္ၾကည့္ေတာ့ - “က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္အတြင္း အပ်က္အစီး အထိအခိုက္ မရွိပါခင္ဗ်ား …” တဲ့ ေဟမန္။

ရန္ကုန္မွာ အပ်က္အစီး အထိအခိုက္ မရွိတဲ့ ရပ္ကြက္ မရွိဘူး။ ရယက၊ မယကေတြ ကေန ထိပ္ဆုံး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအထိ အဲဒီလိုနည္းနဲ႔ အဆင့္ဆင့္ လိမ္ေနၾကတာပဲ။ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆုံး ျပႆနာကေတာ့ ျခစားမႈ (Corruption)ပဲ ေဟမန္။ မုန္တိုင္းက အခုပဲ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ တိုက္ခဲ့ျပီး အေလာင္းေတြ ျမစ္ထဲ ေမ်ာေနတုန္း ရွိေသးတယ္၊ အာဏာပိုင္ အဆင့္ဆင့္က ဒုကၡသည္ ကူညီေရးရန္ပုံေငြေတြနဲ႔ ပစၥည္းေတြကို စ ခိုးေနၾကျပီ။ ငါ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ျမင္ေနရတယ္။

၆ ရက္ေန႔ ညေနက တိုင္းရုံးက ဒို႔ရပ္ကြက္ကို ဒုကၡသည္ေတြ ေထာက္ပံ့ဖို႔ ေငြ ၁၀ သိန္း နဲ႔ ဆန္ ၁၀ အိတ္ ေပးတယ္။ အခု ဆန္ ၁၀ အိတ္ေတာ့ ျမင္ရေသးတယ္။ ေငြကေတာ့ ျပီးသြားျပီ။ တခါ ပ်က္စီးသြားတဲ့ အိမ္ေတြအတြက္ ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ သြပ္ျပားေတြကို ထုတ္ေပးေရးမွာလည္း စာရင္းေတြ လိမ္ၾကတယ္။ သြပ္ျပားက ဘယ္ေနမွန္း မသိဘူး။ အာဏာပိုင္ေတြက သူတို႔အတြက္ စာရင္းေတြ လိမ္တင္ေနၾကျပီ။ သူတို႔ လက္ထဲမွာ ရွိတာကိုး။

ေဟမန္ ေရ …

ေစ်းသူ ေစ်းသားေတြကေတာ့ အားကိုးၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႔ေစ်းေတြက သူတို႔ႏိုင္သေလာက္ ေခါက္ဆြဲထုပ္၊ ငါးေျခာက္၊ အ၀တ္ေဟာင္းေတြ စုျပီး အေသအေပ်ာက္မ်ားလွျပီး ဒုကၡအေရာက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ျမိဳ႔နယ္ေတြကို သြားပို႔ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္။ စိတ္ညစ္စရာေတြခ်ည္းပဲ ေျပာေနလို႔ နင္အာရုံေနာက္သြားမွာစိုးလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးေတြကို ေျပာျပတာပါ။

ငါ ဒီစာကို ေရးေနတုန္း မိတ္ေဆြ တေယာက္က အင္တာနက္ျပန္ရျပီဆိုလို႔ ငါက ကေဖးဆိုင္ တဆိုင္ကို ေျပးသြားတယ္။ G Talk ကို ေတြ႕ရေတာ့ ခ်စ္သူမ်က္ႏွာကို ျမင္ရသလို ငါ လက္ေတာင္ တုန္တယ္။ G Talk လည္း ဖြင့္လိုက္ေရာ နင့္ခ်စ္ခ်စ္ကို ေတြ႔လိုက္ရတာပဲ။ သူနဲ႔ Chat လုပ္လိုက္ရတာ ငါ့ရင္ထဲမွာ နည္းနည္း ေပါ့သြားတယ္။ ျမန္မာျပည္ပက မိတ္ေဆြေတြဟာ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို အင္တာနက္ ျပတင္းေပါက္ကေန ျပဳံတုိးျပီး စုေ၀းလို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္။

စိတ္ခ်မ္းသာစရာေလး တခုေျပာျပီးရင္ စိတ္ညစ္စရာေလး တခု ထပ္ေျပာပါရေစဦး။ ေတာင္ဒဂုံမွာ ၀မ္းေရာဂါ စျဖစ္ေနသတဲ့။ ငါ ေသခ်ာေအာင္ Confirmလုပ္ရဦးမယ္။ ေရျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္ရင္ ဒီေနာက္ဆက္တြဲေတြ လာမွာပဲ။

ဒီေန႔လည္း ရန္ကုန္မွာ မိုးေတြ ရြာတယ္။ အမိုးလန္ေနတဲ့ အိမ္ေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြ ဒုကၡပိုေရာက္ျပီေပါ့။

ေဟမန္ ေရ …

မနက္ျဖန္ေတာ့ ငါ့စာကို သတင္းေကာင္းတခုနဲ႔ စ ႏိုင္ဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ၾကိဳးစားပါ့မယ္လို႔ ငါ ကတိေပးပါတယ္။
နင္ ေစာင့္ဖတ္ပါဦးေနာ္။
နင့္သူငယ္ခ်င္း

သူ
ရန္ကုန္
ေမ ၈၊ ၂၀၀၈
http://moemaka.blogspot.com/

"ရန္ကုန္ျမစ္ၾကီး ညီွျပီၤး အနံအသက္ေတြ ထြက္ေနပါျပီ"

မိုးမခနဲ႔ စကားလက္ဆုံ - ဇာဂနာ
"ရန္ကုန္ျမစ္ၾကီး ညီွျပီၤး အနံအသက္ေတြ ထြက္ေနပါျပီ"
မိုးမခ
ေမ ၁၁၊ ၂၀၀၈

ရုပ္ရွင္ပညာရွင္၊ အႏုပညာရွင္ေတြနဲ႔ စာနယ္ဇင္းပညာသည္ေတြ စုစည္းလို႔ ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး အကူအညီေပးဖို႔ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကလည္း ကယ္ဆယ္ေရးေကာ္မတီဖြဲ႔စည္းလို႔ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က လူၾကီး၊ လူငယ္ေတြက ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ စစ္အစိုးရက တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွ တိုင္းျပည္အင္အားရွိမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု အရင္ဆုံး အေျခဥပေဒကို အရင္ဆုံး ၀ိုင္းအားေပးၾကလို႔ ဆိုေနတာေၾကာင့္ မုန္တိုင္းသင့္ထားတဲ့ အေလာင္းေတြ၊ လူနာေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ အားေတြ မေပးႏိုင္ေသးေၾကာင္း သူ႔အလုပ္ေတြနဲ႔ သက္ေသျပလ်က္ရွိပါတယ္။

လမ္းမွာ အေျပးအလႊားသြားေနတဲ့ ျပည္သူ႔မိတ္ေဆြ ကိုဇာဂနာနဲ႔ မိုးမခတို႔ စကားလက္ဆုံ တခဏတာ ေျပာျဖစ္ခဲ့တာေလးကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေမး - အလုပ္ေတြ မ်ားေနပါလား။ အေျပးအလႊားေတြခ်ည္း ေတြ႔ေနရတယ္။

ေျဖ - ဟုတ္တယ္။ အခု ေဆးေတြ၊ အစားအေသာက္ေတြ လိုက္ အလွဴခံေနတာ။ အ၀တ္အစားေတြ ၂ ေသာင္းေလာက္ စကၤာပူက ေရာက္တယ္။ အခု ကိုေက်ာ္သူတို႔ လွည့္ေ၀ေနျပီ။

ေမး - အေျခအေန ဘယ္လိုရွိသလဲဗ်ာ။

ေျဖ - ရန္ကုန္ျမစ္ၾကီး တခုလုံး ညီွေနျပီဗ်ာ။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ၾကီးမွာလည္း အနံအသက္ေတြ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ နယ္ေတြကို မေျပာနဲ႔အုံး။ ကေလးေတြ ေဆးရုံေတြမွာ၊ ေဆးခန္းေတြမွာ။ ၀မ္းပ်က္တယ္။ ၀မ္းေလွ်ာတယ္။ အနာေတြလည္း ေပါက္တယ္။ ဘာအနာေလးေတြမွန္းေတာင္ မသိဘူး။

ေမး - ဘာေတြ လုိေနသလဲ။ ဘာေတြ ရွိျပီလဲ။

ေျဖ - အကုန္ပဲ။ လုိတာ။ ဘာမွ မရွိဘူး။ လႈိင္သာယာ၊ ကြမ္းျခံကုန္း၊ ေတာင္ဒဂုံ … ဟာ … ေနရာ အႏွံ႔ပါပဲ။ ဆန္က အေရးၾကီးတယ္။ ဆန္ထုပ္ကေလးေတြ ထုပ္ေ၀ရတာေပါ့။ ေရသန္႔ေဆးျပားေတြ လိုတယ္။ ေဆးေတြ လိုတယ္။ အနာလိမ္းေဆးေတြ။ ၀မ္းပ်က္ေဆးေတြ။ ၀မ္းပ်က္ေစတဲ့ေဆး မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ၀မ္းပ်က္ ၀မ္းကိုက္ ေပ်ာက္ေဆး။

ေမး - ဟုတ္ကဲ့။ အကိုတို႔လို လူမႈေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသားေရးမွာ တက္ၾကြျပီၤး အေတြ႔အၾကဳံရွိတဲ့၊ ခံႏိုင္ရည္ေတြ ရွိတဲ့ ၀ိုင္းေတာ္သားေတြ၊ မိသားစုေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြကို ၀ိုင္းျပီး ၀န္းရံၾကဖို႔ လုပ္အား၀ိုင္းေပးၾကဖို႔ အေရးၾကီးတာေပါ့ေနာ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႔ ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႕ေတြကိုလည္း လက္တြဲေဆာင္ရြက္ေနၾကျပီေပါ့။

ေျဖ - ဒီအခ်ိန္မွာ အားလုံးက ဒုကၡသည္ေတြခ်ည္းပဲ။ ဒုကၡနည္းနည္းေရာက္တဲ့သူက ဒုကၡမ်ားမ်ားေရာက္တဲ့သူကို ၀ိုင္း၀န္း ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေနရတာ ျဖစ္တယ္။ တျမိဳ႔လုံး အနံအသက္မေကာင္းတာကေန အားလုံးဆီ မပ်ံ႔ႏွံ႔ဖို႔ လိုတယ္ေလ။ အစားအေသာက္က အေရးၾကီးသလုိ အခု က်န္းမာေရးက အေရးေပၚေနျပီ။ ေရသန္႔ေဆး၊ လိမ္းေဆး၊ ေဆးမ်ဳိ္းစုံေတြ … ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ပညာရွင္ေတြ … လိုအပ္ေနပါတယ္။

ေမး - မင္းသား မင္းသမီးေတြကိုလည္း လမ္းေပၚမွာ ေတြ႔ေနရတယ္။

ေျဖ - ဟုတ္တယ္။ ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔ ထမင္းရွင္ေတြပဲ။ အခု အမ်ားၾကီး အဖြဲ႔လိုက္ နယ္ေတြကို ဆင္းၾကလိမ့္မယ္။ ဆင္းေနျပီ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဓာတ္ပုံေတြ ျမင္ရင္ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ ေတြ႔ၾကလိမ့္မယ္။

ေမး - ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ၊ မိသားစုေတြ အတြက္လည္း ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ဆဲပဲေပါ့

ေျဖ - အျမဲတမ္း ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ စာေရးဆရာေတြ၊ စာနယ္ဇင္းသမားေတြလည္း လက္တြဲျပီး ကူညီေနၾကတယ္။ ေအးဗ်ာ … ေပၚဦး (ကိုမင္းကိုႏိုင္) မ်က္စိ ျပခြင့္ရခဲ့တယ္ဗ်ာ။ ကန္ေတာ္ၾကီးမွာ ဆိုပဲ။ အဲဒါေလး သတိရလို႔ ထည့္ေျပာလိုက္တာ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ထူးတာရွိရင္ ေျပာမယ္ေလ။

ေမး - ဟုတ္ကဲ့။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အခုလို အေျပးအလႊားနဲ႔ ေျဖၾကားတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေျဖ - ေနာက္ေတြ႔ခ်င္ရင္ လိုက္ရွာျပီးသာ ေခၚေနာ္။ က်ေနာ္တို႔မွာ ဘာမွ မရွိဘူး။ မီးမရွိ၊ ဖုံးမရွိ၊ အင္တာနက္ မရွိနဲ႔။ ႏို႔ဆီခြက္ကို ဟိုဖက္ ဒီဖက္ နန္းၾကိဳးဆြဲျပီး ေျပာလို႔ရရင္ အေကာင္းသား။

Irrawaddy...

မုန္တို္င္းအလြန္ - ရန္ကုန္ က ဒိုင္ယာရီ ၂

မုန္တို္င္းအလြန္ - ရန္ကုန္ က ဒိုင္ယာရီ ၂

(ေမ ၇၊ ၂၀၀၈)
သူ
ေမ ၉၊ ၂၀၀၈

သူငယ္ခ်င္း ေဟမန္သဇင္

ရန္ကုန္စစ္မ်က္ႏွာကေန ငါ စာေရးလိုက္တယ္။

နင္ ေနေကာင္းရဲ႔လား။ ငါေရးလိုက္တဲ့ ပထမစာကို ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနသလား။ နင္တို႔ အေ၀းကလွမ္းျပီး စိတ္ပူေနရမွာ စိုးသလို ဒီမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြကိုလည္း အမွန္အတိုင္း သိေစခ်င္ေနတယ္။ နင္ ဆက္ဖတ္ေပးပါဦး။

မေန႔က ငါ့အေဖက လူတေယာက္လႊတ္ျပီး မွာလိုက္တယ္။ သူ႔ဆီကို အျမန္ဆုံး လာခဲ့ပါတဲ့။ ငါ့အေဖအိမ္ကို ငါ ေရာက္သြားေတာ့ အေဖ့ရြာက အကို တေယာက္ ေရာက္ေနတယ္။ အေဖ့မ်က္ႏွာနဲ႔ အကို႔ အရိပ္အေျခကို ျမင္လိုက္ကတည္းက တစုံတရာ အၾကီးအက်ယ္ မွားယြင္းသြားျပီဆိုတာ ငါ သိလုိက္တယ္ ေဟမာန္။

အကိုက ငါ့လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ျပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေျပာတယ္။

“ရြာမွာ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူး ညီေလး" တဲ့။

ငါ့စိတ္ေတြ ေလထဲမွာ ၀ဲပ်ံသြားျပီးေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသက ရြာကေလး တရြာကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ သြယ္တန္းေနတဲ့ အိမ္ကေလးေတြ၊ ဓနိေတာ၊ အုန္းေတာနဲ႔ မ်က္စိတဆုံး လယ္ကြင္း စိမ္းစိမ္းၾကီးေတြ၊ အေ၀းက ဘုရားဆည္းလည္းသံနဲ႔ ေခ်ာင္းထဲက တဘုတ္ဘုတ္ ျမည္ေနတဲ့ ေမာ္ေတာ္သံ။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆိုရင္ ရြာေက်ာင္းသားေလးေတြက ရြာရိုးတေလွ်ာက္မွာ အျဖဴအစိမ္းေလးေတြနဲ႔ စီရီလို႔။ ဒီရြာမွာ ငါ့အေဘး ေခါင္းခ်ခဲ့တာေပါ့။ ဒီရြာမွာ ငါ့အဘိုး ေနသြားခဲ့တာေပါ့။ ဒီရြာမွာ ငါ့အေဖ ပညာသင္ခဲ့တာေပါ့။

ငါ့စိတ္ေတြ စုစည္းျပီး သတင္းေထာက္ တေယာက္ရဲ႔ တာ၀န္ေတြကို ဆက္လုပ္ဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီေလာက္ျပင္းထန္တဲ့ မုန္တိုင္းၾကီး လာေတာ့မယ္ဆိုတာကို ရြာသားေတြ ေကာင္းေကာင္း မသိၾကဘူး။ တိုက္မယ့္ညမွာ ျမန္မာရုပ္ျမင္သံၾကားက ၀တ္ေက်တန္းေက် ထုိးေပးတဲ့ သတင္းစာတန္း တေၾကာင္း ကိုလည္း ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္ရွိျပီး ၾကည့္မိသူတခ်ဳိ႔ပဲ နည္းနည္း သတိထားမိလိုက္ၾကတယ္။ အကို တေယာက္ပဲ ပညာတတ္လည္းျဖစ္ျပီး ေရဒီယိုလည္း ပုံမွန္နားေထာင္သူ ဆိုေတာ့ RFA က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံရဲ႔ နာဂစ္မုန္တိုင္းအေပၚမွတ္ခ်က္ကို နားေထာင္ရတဲ့အခါ ဒါဟာ အႏၱရာယ္ပဲလို႔ သိခဲ့တယ္။

မုန္တိုင္းရဲ႔ ေလထဲမွာ ရြာက အိမ္ေတြအားလုံး ကၽြတ္ထြက္ကုန္တယ္။ သစ္ပင္ေတြ အားလုံး လဲက်တယ္။ ေခ်ာင္းထဲက ေရေတြ လွ်ံတက္လာျပီး လယ္ကြင္းေတြအားလုံး ေရကမၻာျဖစ္သြားတယ္။ မႏွစ္က ငါသြားတုန္းက ထမင္းဟင္းကို စိတ္ၾကိဳက္ခ်က္ေကၽြးခဲ့တဲ့ ငါ့အေဒၚၾကီး (ငါ့အေဖရဲ႔ အမ) နဲ႔ သူ႔ခင္ပြန္း ၂ ေယာက္စလုံး သစ္ပင္ပိျပီး ေသဆုံးသြားတယ္။ ငါ့အမ၀မ္းကြဲ တေယာက္ ေမွာင္နဲ႔ မည္းမည္းမွာ ကေလး ၂ ေယာက္ကို သယ္ေျပးရင္း ေလေဆာင့္ အတိုက္မွာ ကေလး ၂ ေယာက္လုံး လက္လြတ္ျပီး ေရထဲက်ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ ငါ့တူေလး နဲ႔ ငါ့တူမေလး …

ေဟမာန္ရယ္ … ေဟမာန္ရယ္ … ေဟမာန္ရယ္ …

ငါတို႔ျမန္မာျပည္ၾကီးမွာ ငိုစရာ မ်က္ရည္ေတာင္ က်န္ေသးရဲ႔လား ငါမသိေတာ့ပါဘူး။ ဒို႔ တရြာလုံးမွာ ျပိဳမသြားတဲ့ အိမ္ဆိုလို႔ အကို႔အိမ္တအိမ္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္။ တရြာလုံးက အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ လူေတြအားလုံး မတ္တပ္ရပ္ေနၾကရတယ္။ ေခ်ာင္းထဲမွာ လူေသ၊ ကၽြဲႏြားေသေတြက ေပါေလာ။ လယ္ကြင္း ေရေဖြးေဖြးမွာ ေကာက္မႏိုင္တဲ့ အေလာင္းေတြက ပက္လက္။ ေသာက္စရာမရွိတဲ့အတြက္ ငန္ျပီး နံေနတဲ့ ေခ်ာင္းေရကိုပဲ ေသာက္ၾကရတယ္။ ပုပ္ေနတဲ့ ကၽြဲႏြား အေသေတြကို ဖ်က္စားၾကတယ္။

ရန္ကုန္ဟာ စစ္မ်က္ႏွာဆိုရင္ ဧရာ၀တီတိုင္းဟာ “ငရဲ” ပဲ … ေဟမန္။

ကယ္ဆယ္ေရးလား … ။ စားနပ္ရိကၡာ ေ၀ငွဖို႔ မေျပာနဲ႔၊ ေသစာရင္း ေကာက္မယ့္လူေတာင္ ေရာက္မလာပါဘူး။ လူေတြဟာ အခုထက္ထိ ေရထဲမွာ ေန ေန ၾကရဆဲ။ ငါ့အကိုက ေျပာတယ္။

“လူေတြ ေရထဲမွာ ၾကာေနျပီ။ တခ်ဳိ႔အခုထိ မေသေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသမွာပါပဲ …” တဲ့။

ငါ့ ရင္ေတြ ပြင့္ထြက္ေတာ့မယ္။

ဒို႔ရြာေလးဟာ ေဒးဒရဲျမိဳ႔နယ္ အပိုင္ထဲက ဂြၾကီး ေက်းရြာ အုပ္စု၀င္ ရြာတရြာပါ။ ေဒးဒရဲ ျမိဳ႔နယ္ထဲမွာ ေက်းရြာစု ၉၂ စု ရွိတယ္။ ဂြၾကီးအုပ္စု တစုထဲမွာ လူ ၁၀၀ ေက်ာ္ အသက္ ဆုံးရႈံးတယ္။ ေက်းရြာ အုပ္စု ၉၂ စု ေပါင္းဆိုရင္ နင္ မွန္းၾကည့္ေပေတာ့။ ေဒးဒရဲျမိဳ႔နယ္ထဲမွာ ေသာၾကာ၊ တံတား၊ တံတားေခ်ာင္၊ ကန္ဆိပ္နဲ႔ က်ဳံဟဲရြာေတြဟာ ရြာလိုက္ေပ်ာက္သြားတယ္။ ငါ့အကို ခန္႔မွန္းတယ္။ ေဒးဒရဲ တျမိဳ႔နယ္အတြင္းမွာ လူ ၁ သိန္း နီးနီး ေသႏိုင္တယ္ တဲ့။

ဖ်ာပုံ၊ ဘိုကေလး ျမိဳ႔နယ္ေတြမွာလည္း ရြာလိုက္ ေပ်ာက္သြားတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ “ကဇုံကနိ” တို႔၊ “မိန္းမလွကၽြန္း” တို႔ဆိုတာ အင္မတန္ နာမည္ၾကီးတဲ့ ရြာၾကီးေတြေပါ့။ အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ စပါးက်ီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚဟာ နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ ပ်က္စီးသြားခဲ့ျပီ။ လူ သိန္းခ်ီ ေသဆုံးခဲ့ရျပီး လယ္ကြင္းအားလုံး ပ်က္စီးသြားခဲ့ျပီ။ ေရခ်ဳိ ျမစ္ ေခ်ာင္း ကန္ေတြထဲကို ေရငန္ေတြ ၀င္ခဲ့ျပီ။ ဥယ်ာဥ္ ျခံေျမေတြ လဲျပိဳသြားခဲ့ျပီ။ ဘယ္ေတာ့မွ နာလန္ျပန္ထူေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ငါ့အကိုက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေျပာခဲ့တယ္။

“ကယ္ဆယ္ေရး ေကာ? " လို႔ နင္ထပ္ေမးအုံးမလို႔လား ေဟမာန္။

ေက်းရြာေတြဘက္ကို ေျခဦးလုံး၀ မလွည့္လာတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြက ဖ်ာပုံျမိဳ႔ေပၚမွာေတာ့ ေခါက္ဆြဲထုပ္ နည္းနည္း ေ၀ျပတယ္။ မေ၀ခင္မွာ ကင္မရာေတြကို အက်အန ဆင္ၾကတယ္၊ ဓာတ္ပုံသမားက "ရျပီ"လို႔ အခ်က္ျပတာနဲ႔ စ ေ၀ျပီး ခဏေနေတာ့ သိမ္းလိုက္ၾကတာေပါ့။

ရန္ကုန္မွာလည္း ဒီလုိပါပဲ။ ဘယ္တုန္းကမွ ေပၚမလာတဲ့ ယူနီေဖာင္းေတြက ၅ ရက္ေန႔ မနက္မွာ ရိႈးနဲ႔ မိုးနဲ႔ ေပၚလာျပီး လဲက်ေနတဲ့သစ္ပင္ၾကီးေတြ အနားမွာ ေနရာယူၾကတယ္။ ကင္မရာေတြက မီးေတြလင္းျပီးသြားတဲ့အခါေတာ့ ကားေပၚတက္ျပီး ျပန္ေပ်ာက္သြားၾကေတာ့တာပဲ။ ဗိုလ္တေထာင္ ျမိဳ႔နယ္ရဲ႔ တေနရာမွာေတာ့ ထရပ္ကားေပၚက စစ္သားေတြ ဆင္းလာၾကတယ္။ လူေတြက ရွင္းလင္းေရးလုပ္ဖို႔လို႔ ထင္ၾကတယ္။ သူတို႔က ပါတဲ့ ဓားေတြနဲ႔ သစ္ကိုင္းေတြကို ထင္းအျဖစ္ ခုတ္ျပီး ကားေပၚတင္သြားၾကတာ။ လမ္းေပၚမွာ လဲက် က်န္ေနခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ၾကီးက ေျခမဲ့ လက္မဲ့ တုံးလုံး ပက္လက္။

သတင္းစာေတြထဲမွာေတာ့ "ကယ္ဆယ္ေရး အကူအညီမ်ား ထိေရာက္စြာ စီမံ" ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လမ္းရွင္းလင္းေရးေတြ လုပ္ေနတဲ့ ပုံေတြပဲ ေဖာ္ျပေနၾကတယ္။ မိုက္မဲတဲ့ ျမန္မာ့အလင္းကေတာ့ အေျခအေနကို နားမလည္ဘဲ "မိုးဦးက် ကာလမွာ လွ်ပ္စစ္မီးသုံးရင္ သတိထား" တဲ့။ ေအာက္ျမန္မာျပည္တခုလုံး ေက်ာက္ေခတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ဘယ္လွ်ပ္စစ္မီးကို သတိထား သုံးရမွာလဲ။

သြပ္ေတြ တခ်ပ္ကို ၆,၀၀၀ ကေန ၁၆,၀၀၀ ျဖစ္သြားတယ္။ အခု ၀ယ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဧရာ၀တီတိုင္းမွာ ဆန္ေတာင္ ၀ယ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဆန္ကြဲနဲ႔ ေရစိုဆန္ပဲ ၀ယ္လို႔ရတယ္။

ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္သြားရတာလဲလို႔ နင္ေမးခ်င္ေနတာလား ေဟမာန္။ ဒါမွမဟုတ္ အစိုးရက ၾကိဳမသိဘူးလားလို႔ ေမးမလို႔လား။

တကယ္ေတာ့ ပါးနပ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးရဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္ အပါအ၀င္ သူတို႔သုံးစြဲေနတဲ့ ေလယာဥ္ေတြအားလုံးကို တံတားဦး ႏိုင္ငံတကာေလဆိပ္ကို မပ်က္စီးေအာင္ ၾကိဳပို႔ထားျပီးသား …။ ျပီးေတာ့ ငါတို႔ျပည္သူေတြကို ေျပာတယ္။ … မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ … တဲ့။

သစ္ပင္ပိျပီး ေသဆုံးသြားတဲ့ အေဒၚ

ေရထဲကို က်သြားတဲ့ ငါ့ တူေလးနဲ႔ တူမေလး …

ျပည္သူေတြ …

ျပည္သူေတြ …

ကေလာင္ကို လႊတ္ခ်ျပီး လက္နက္တစုံတရာကို ေကာက္ မကိုင္မိဘို႔ ငါ ခက္ခက္ခဲခဲ ၾကိဳးစားေနရတယ္ ေဟမာန္ … ။

နင့္ ငါ့စာေတြ ဖတ္ခ်င္ေသးရဲ႔လား …။

နင့္သူငယ္ခ်င္း
သူ
ရန္ကုန္
ရ ေမ၊ ၂၀၀၈
http://moemaka.blogspot.com/

America voices anger at junta’s refusal to accept offers of aid

Martin Fletcher and Joanna Sugden

The Bush Administration expressed outrage at Burma’s obstruction of international relief efforts yesterday, with one senior official even suggesting that the US military drop food aid over parts of the country without the regime’s permission.

That suggestion was quickly shot down by Robert Gates, the US Defence Secretary, but the Administration made no secret of its anger. “We are shocked by the behaviour of the Government. It should be a no brainer to accept the offer made by the international community,” Zalmay Khalil-zad, US Ambassador to the United Nations, declared as the UN announced that 1.5 million Burmese were now in desperate need of help.

“We are on the cusp of a second wave of tragedy . . . It’s a race against time,” Tim Costello, chief executive of the charity World Vision, said from Rangoon. “The urgency is great. The level of suffering is enormous.” Aid was arriving “in a trickle but it needs to be a flood because lives are hanging in the balance”.

Mr Costello said helicopters were the only way to get the supplies needed to avert an epidemic of malaria, dysentry and cholera but the Burmese military did not have enough.

The Pentagon has moved many of the 23 helicopters on board the USS Essex, which has been participating in a multinational humanitarian exercise in the region, to a staging area in Thailand where they are waiting permission to enter Burma. Three giant C-130 cargo planes and a C-17 loaded with relief supplies are also waiting there, and Washington is prepared to send four Navy ships laden with desperately needed provisions.

Thailand’s prime minister has offered to negotiatate on Washington’s behalf, but the regime is refusing to accept US assistance. It asked Washington only for satellite photographs of the devastated area.

A week after the cyclone the first international aid flights were allowed into Burma yesterday. Four UN planes carrying 40 tons of high-ener-gy food and other supplies landed in Rangoon, and a Red Cross plane arrived from Kuala Lumpa carrying shelter kits for 2,000 people.

But other relief flights were still awaiting permission to fly in, scores of disaster experts were struggling to get visas and two of a four-strong UN disaster assessment team were turned back at Rangoon. “This is an unacceptable situation,” Sir John Holmes, the UN Humanitarian co-ordinator, said.

Ban Ki-moon, the UN Secretary-General, urged the regime to postpone Saturday’s constitutional referendum – one reason it is reluctant to admit outsiders – so it could focus all its resources on the relief effort. The British, French and German foreign ministers demanded the regime lift all restrictions on international relief. The Association of Southeast Asian Nations urged it to work with the international aid community “before it’s too late”. Even China, Burma’s closest ally, called on the regime to cooperate with aid efforts.

The regime is letting in planes and ships from countries such as Thailand, Singapore and Bangladesh that it trusts, but remains deeply suspicious of aid from western nations.

It is allowing free access to the disaster areas to nongovernmental organisations (NGOs) already in Burma, Mr Costello said. The problem, he added, was that the NGOs already working in Burma were focused primarily on development, not disaster relief.

The British Disaster Emergency Committee, representing 13 NGOs, launched an appeal for donations yesterday. The UN pledged $10 million in immediate aid, and many governments have offered money and supplies. British charities appear better placed than many to respond. CARE International has 500 employees in Burma, almost all Burmese, distributing food and water in two of the worst-hit districts. Save the Children has more than 500 in Burma and has managed to get aid to 60,000 people.

Burma: 1 million in danger

May 9, 2008 - 6:43AM

AFP

More than one million homeless in Burma are battling to stave off disease and hunger, but the military government maintained tight limits on foreign assistance six days after a massive cyclone.

With death toll estimates near 100,000 and the clock ticking for those who survived, Burma's junta - long suspicious of the outside world - came under new pressure to fully open up to help from abroad.

Aid was only trickling in despite warnings that specialists were needed to deliver food and water into disaster zones strewn with rotting bodies, and it was unclear if the regime had yet given visas to foreign aid staff.

United Nations humanitarian chief John Holmes said he was "disappointed" with Burma over its failure to facilitate entry to more foreign relief workers and supplies to cope with the disaster.

And UN chief Ban Ki-moon urged the regime to focus on mobilising resources to cope with the cyclone disaster rather than on the upcoming constitutional referendum.

The United States, one of the junta's most vocal critics, announced it was not sending an aid flight after earlier saying it was, adding to the sense of confusion and frustration over the international relief effort.

The White House urged Burma to allow US disaster relief into the country while a State Department official said the US was mulling dropping food aid, hinting they may go ahead without Yangon's approval.

There are fears that many of those who survived the first tragedy may succumb to a second, falling prey to hunger and disease while the supplies that might save them languish nearby with no way - or no permission - to get in.

Aid groups said the country needs hundreds of planeloads of supplies and equipment to cope with Cyclone Nargis, which barrelled into Burma last week, unleashing one of the worst natural disasters in history.

They said help was slowly arriving, but not enough -- and not quickly enough -- for most of those in the stricken southwest Irrawaddy delta who saw their villages ripped apart or washed away.

The UN said four disaster experts received permission to travel to Burma, but there was no immediate word for hundreds of others awaiting a green light from the military, which has ruled Burma since 1962.

The UN's Holmes told reporters: "I am disappointed that we have not had more results" from discussions with the Myanmar government.

Holmes said UN chief Ban Ki-moon was trying to talk to junta leader Than Shwe to urge him "strongly to facilitate access" for foreign relief workers.

In a rare break from its policy of non-interference in its members' affairs, the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) pressed the junta to soften its stance, as did China.

It is not known if all the remote delta settlements have been reached by the government. But with the devastation widespread, and apparently thousands of dead rotting on the ground, the regime upped the official death toll by 17.

State-run television gave the latest figures as 22,997 dead, 1430 injured and 42,119 missing.

But a military official in the delta township of Labutta estimated 80,000 dead there alone, and many families there told an AFP reporter most of their relatives had been killed.

"Houses collapsed, buildings collapsed, and people were swept away," one man said. "I only survived by hanging on to a big tree."

Around 5000 square kilometres remain underwater, and more than a million homeless need emergency relief, a UN spokesman said.

"The bottleneck (in aid) is getting it out in the delta. That needs boats, helicopters, trucks," said Richard Horsey, a Bangkok-based spokesman with the UN's Office for the Coordination of Humanitarian Affairs.

Shari Villarosa, US charge d'affaires in Burma's main city Rangoon, said there could be more than 100,000 dead in the Irrawaddy delta, where 95 percent of buildings were reported to have disappeared.

Food prices in Burma, already one of the world's most impoverished nations, have soared.

Petrol on the black market, where most people obtain their fuel, has more than doubled.

Despite the crisis, the government said it plans to go ahead with Saturday's constitutional referendum as part of a slow-moving process to restore democracy -- a process critics say is only intended to cement the army's grip on power.

(AFP)

“နာဂစ္ေရ....”

မုန္တို္င္းအလြန္ - ရန္ကုန္ က ဒိုင္ယာရီ

မုန္တို္င္းအလြန္ - ရန္ကုန္ က ဒိုင္ယာရီ
(ေမ ၅၊ ၂၀၀၈)
သူ
ေမ ၈၊ ၂၀၀၈

သူငယ္ခ်င္း ေဟမန္သဇင္

ရန္ကုန္စစ္မ်က္ႏွာက ငါစာေရးလိုက္တယ္။ ဘာအလင္းေရာင္မွ မရွိတဲ့ ျမိဳ႔ပ်က္ၾကီးရဲ႔ ညမွာ ဖေယာင္းတိုင္တတိုင္ရဲ႔ အလင္းနဲ႔ ဒီစာကို ငါေရးေနတာ ေဟမန္။ နင္တို႔ သိပ္စိတ္ပူေနမယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္ေလ။ ငါ့မ်က္လုံးကို မွိတ္လိုက္တဲ့အခါ ဆန္ဖရန္စစၥကိုက ေႏြးေထြးေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ နင္တို႔မိသားစု အိမ္ကေလးကို သတိရေနတယ္။ ဥဏ္ရည္ထက္ျပီး သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သမီးေလးကိုလည္း ငါသိပ္လြမ္းပါတယ္။

ငါနဲ႔ ငါ့မိသားစု အထိအခိုက္မရွိပါဘူး ေဟမန္။ ငါတို႔အိမ္အမိုးေပၚမွာ သစ္ပင္ၾကီးၾကီးတပင္ လာပိေနေပမယ့္ အိမ္ကေလးကို ငါတို႔ စြန္႔ခြာလာခဲ့ရေပမယ့္၊ အခု ယာယီေန ေနရတဲ့ေနရာမွာ ေသာက္စရာ၊ သုံးစရာ ေရမရွိေပမယ့္ ငါတို႔ က်န္းမာေနဆဲပါ။

ရန္ကုန္ကို နင္မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး ေဟမန္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ငါေတာင္ ရန္ကုန္ကုိ မမွတ္မိေတာ့လို႔ဘဲ။ ဒီမွာပဲ အျမဲေနေနရတဲ့ လူတေယာက္ေတာင္ ျမိဳ႔ၾကီးရဲ႔ အရင္ပုံရိပ္ေတြကို ဖမ္းဆုပ္လို႔ မရေတာ့ရင္ ႏွစ္ေတြၾကာေအာင္ ခြဲခြာသြားခဲ့တဲ့ နင့္အတြက္ ဒီျမိဳ႔က သိပ္စိမ္းေနေတာ့မယ္။

လမ္းေတြနဲ႔ အိမ္ေတြေပၚမွာ ျပိဳလဲၾကေနတဲ့ တခ်ိန္က ရန္ကုန္ျမိဳ႔ရဲ႔ ဂုဏ္ယူစရာ သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းၾကီးေတြ၊ က်ဳိးပဲ့ပြင့္ထြက္ေနတဲ့ သမိုင္း၀င္အေဆာက္အဦၾကီးေတြ၊ လမ္းေပၚမွာ က်ီးလန္႔စာစား ေျပးလႊားေနၾကတဲ့လူေတြ၊ တခ်ိန္က အျမဲတမ္း ဟန္နဲ႔ပန္နဲ႔ ရႈိးနဲ႔ မိုးနဲ႔ ေနခဲ့ၾကတဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႔သားေတြရဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚက အေၾကာက္တရား၊ ေဒါသနဲ႔ ေသာကေတြ …။

ရန္ကုန္ဟာ စစ္မ်က္ႏွာပါ ေဟမန္၊ ရန္ကုန္ဟာ စစ္မ်က္ႏွာပါ …။

ဒါေပမဲ့ ဒီစစ္ဟာ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္နဲ႔ လူသားေတြ အၾကားက စစ္ပြဲပဲလို႔ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း သတ္မွတ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ဒီစစ္ပြဲဟာ ဆိုင္ကလုန္းဆိုး "နာဂစ္" နဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတ ြအၾကားက ျပသနာတခုဆိုတာထက္ အဓိပၸါယ္ အမ်ားၾကီး ပိုပါတယ္။ ဒီစစ္ပြဲဟာ တာ၀န္မဲ့မႈနဲ႔ နာက်င္မႈအၾကားက စစ္ပြဲ။ ဒီစစ္ပြဲဟာ ရက္စက္မႈနဲ႔ အမွန္တရား အၾကားက စစ္ပြဲ။ ဒီစစ္ပြဲဟာ ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အၾကားက စစ္ပြဲ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ …

ရန္ကုန္ဟာ စစ္မ်က္ႏွာပဲ ေဟမန္။

ေမလ ၂ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ဟာ အရင္အတိုင္းပဲ စည္စည္ကားကားရွိေနခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔သားေတြလည္း ရုံးတက္၊ ေစ်း၀ယ္၊ လည္ပတ္နဲ႔ ပုံမွန္နိစၥဓူ၀ထဲမွာ လည္ပတ္ေနတုန္းပဲ။ သမိုင္းတြင္မယ့္ ေျခာက္ျခားစရာ အေျပာင္အလဲတခု လာေနျပီဆိုတာကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾကဘူး။ သတိထားမိေအာင္လည္း ဘယ္သူကမွ ဒီျမိဳ႔သားေတြကို ၾကိဳတင္အသိမေပးခဲ့ၾကဘူး။

ေမလ ၂ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းမွာ မိုးေတြ ရြာေနခဲ့တယ္ ေဟမန္။ တကယ္ေတာ့ မိုးရြာေနခဲ့တာ ရက္အနည္းငယ္ေတာင္ ရွိသြားျပီ။ မိုးထဲမွာ ေပ်ာ္ျပီးသား ရန္ကုန္သားေတြအတြက္ ေမလရဲ႔မိုးဟာ ပန္းနဲ႔ေပါက္သလုိပါ။ တခ်ဳိ႔က မုန္တိုင္းတခု လာေနျပီဆိုတာကို သိၾကတယ္။ တခ်ဳိ႔က မသိၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ သိသူေရာ မသိသူေတြပါ ဒီမုန္တိုင္းရဲ႔ ျပင္းအားနဲ႔ ဖ်က္ဆီးအားကို မသိခဲ့ၾကပါဘူး။

ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္း ရန္ကုန္ျမိဳ႔ကို ဦးတည္လာေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ စိုးရိမ္မႈ မလြန္ကဲပါနဲ႔ ဆိုတဲ့ အစိုးရရဲ႔ တုိတိုတုတ္တုတ္ ေၾကညာခ်က္ေအာက္မွာ ဒီေန႔အိမ္ကို ေစာေစာျပန္ဖို႔နဲ႔ တခါးလုံေအာင္ပိတ္ျပီး အိပ္ယာထဲမွာ ေကြးဖို႔ေလာက္ပဲ ျမိဳ႔သားအမ်ားစုက ယူဆခဲ့ၾကတယ္။

ေရကို ၾကိဳတင္စုေဆာင္းထားဖို႔၊ စားနပ္ရိကၡာနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျပင္ဆင္ထားဖို႔၊ အထပ္ျမင့္ျမင့္က လူေတြနဲ႔ ေတာရြာကလူေတြ လုံျခဳံတဲ့ေနရာကို ၾကိဳတင္ေရြ႔ေျပာင္းထားၾကဖို႔ ျပည္သူေတြကို ဘယ္သူကမွ ၾကိဳတင္ သတိမေပးၾကဘူး။

တကယ္ကေတာ့ "နာဂစ္" လာေနျပီဆိုတာကို ရက္ေတြနဲ႔ ၾကိဳျပီး သိေနခဲ့ျပီးသား။ မိုးေလ၀သျဂိဳလ္တုေတြနဲ႔ ျပည္ပသတင္းဌာနေတြက ခန္႔မွန္းထားျပီးသား။ "နာဂစ္" ဟာ ၾကိဳတင္မသိႏိုင္တဲ့ ငလ်င္တခုမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ခရီးစဥ္ကို ၾကိဳတင္အသိေပးျပီး ဟိန္းေဟာက္ခ်ီတက္လာတဲ့ မုန္တုိင္းတခု။ ဒါေပမဲ့ ျပည္ပအဖ်က္သမားေတြရဲ႔ ၾကိဳးဆြဲရုပ္ေသး အစိုးရ ေပၚေပါက္လာမွာကို မလိုလားသူတိုင္း - အေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံမဲေပးၾက … ဆုိတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံကိုပဲ ဖိေအာ္ေနၾကတဲ့ အစိုးရမီဒီယာေတြက "နာဂစ္" ကို ေနရာမေပးခဲ့ၾကဘူး။

ဒီလိုန႔ဲ သနားစရာေကာင္းတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳပ္တဲ့ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ၾကီးဆီကို ကူရာ ကယ္ရာမဲ့စြာနဲ႔ တလွမ္းခ်င္းတိုး၀င္သြားခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ သတ္ကြင္းထဲကို မေတာ္တဆေရာက္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သတ္ကြင္းထဲကို အပို႔ခံလိုက္ၾကရတာပါ။

ည ၁၁ နာရီခြဲ ေလာက္ကတည္းက တျဖည္းျဖည္းေမာင္းတင္လာတဲ့ေလဟာ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္မွာ အရွိန္သိပ္ေကာင္းေနျပီ။ မနက္ ၃ နာရီေလာက္မွာေတာ့ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံး မုန္တိုင္းတခုကို ရင္ဆိုင္ေနရျပီဆိုတဲ့ အသိနဲ႔အတူ (ဒီတၾကိမ္လည္း) အစိုးရရဲ႔ သစၥာေဖာက္မႈကို ခံရျပန္ျပီဆိုတဲ့အသိက ရန္ကုန္ျမိဳ႔သားေတြဆီကို ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါျပီ။ မုန္တုိင္းဟာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္သတၱ၀ါၾကီးတေကာင္လို ေအာ္ဟစ္ေနတယ္။ ေကာင္းကင္မွာ သြပ္ျပားေတြ ၀ဲပ်ံေနတယ္။ သစ္ပင္ေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းျပတ္က်ေနတယ္. ေနာက္ တေန႔ ေန႔လည္အထိ စကၠန္႔တိုင္းဟာ ေၾကာက္စရာ အတိျပီးခဲ့တယ္။

ေနာက္တေန႔ မုန္တိုင္းစဲလို႔ လမ္းမေပၚကို ထြက္ၾကည့္ၾကတဲ့အခါ အပ်က္အစီးပုံေတြၾကားက စစ္ေျမျပင္တခုကို ရန္ကုန္ျမိဳ႔သားေတြ ေတြ႔ရွိလိုက္ၾကတယ္။ လမ္းေပၚမွာ ျပိဳလဲေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးေတြက ပိတ္ဆို႔ေနတယ္။ ကားေတြ ယာဥ္ေတြ ပ်က္စီးေနၾကတယ္။ အေဆာက္အဦေတြ ျပိဳက်ေနတယ္။ ဓာတ္တိုင္၊ ဖုန္းၾကိဳး၊ ဘာမွ မရိွေတာ့ဘူး။ ရန္ကုန္ဟာ "နာဂစ္" ရဲ႔ ဖ၀ါးေအာက္မွာ ျပားျပား၀ပ္သြားခဲ့ျပီ။

လူေတြဟာ ေျခာက္ျခားစြာနဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးကို ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံး ျမင္ကြင္းတခုကေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ အုပ္လိုက္ ပ်ံသန္းရင္း ထိတ္လန္႔ေအာ္ဟစ္ေနၾကတဲ့ က်ီးကန္းအုပ္ၾကီးေတြပဲ။ သစ္ပင္ေတြ ျပိဳလဲကုန္ၾကလို႔ နားခိုစရာမရွိပဲ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေနၾကတဲ့ က်ီးကန္းအုပ္ေတြက ရန္ကုန္ျမဳိ႔ရဲ႔ေကာင္းကင္မွာ နိမ့္နိမ့္ေလးေတြ ပ်ံရင္း ေအာ္ဟစ္ေနၾကပုံဟာ ေျခာက္ျခားစရာ ေကာင္းလွတယ္။

ငါ့မိတ္ေဆြ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးတဦးကေတာ့ မွတ္ခ်က္ခ်တယ္။ "ဗန္ဂိုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္မေသခင္ ေရးသြားတဲ့ပန္းခ်ီကားလိုပဲ၊ ငွက္မည္းၾကီးေတြက ပ်ံလို႔ …" တဲ့။

မုန္တုိင္းစဲသြားမွ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးကို ေပြ႔ဖက္လိုက္ရတဲ့ ျမိဳ႔သားေတြဟာ တစုံတရကို သတိထားမိသြားၾကတယ္။ အဲဒါကေတာ့ စက္တင္ဘာျပီးကတည္းက လမ္းေတြေပၚမွာ ဟန္ေရး တျပျပနဲ႔ လက္နက္ေတြ ဆြဲကိုင္ျပီး လူထုကို ျခိမ္းေျခာက္ေနခဲ့ၾကတဲ့ စစ္တပ္၊ ရဲနဲ႔ ၾကံ့ဖြံ႔ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းပဲ ေဟမန္။ မုန္တိုင္းတိုက္မယ့္ ၂ ရက္ေန႔ ည ရ နာရီအထိ အလုံလမ္းတေလ်ာက္ ေမာင္းသြားတဲ့ လုံထိန္းကားေတြကို ငါတို႔ ေတြ႔ခဲ့ေသးတယ္။ အဓိကရုဏ္း ႏွိမ္ႏွင္းေရး ၀တ္စုံေတြ၊ ေသနတ္ေတြ၊ တုတ္ေတြ၊ ဒိုင္းေတြနဲ႔အတူ လမ္းေပၚက ျပည္သူေတြကို စိမ္းစိမ္းၾကီးေတြ ၾကည့္လို႔။ အခုေတာ့ သူတို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၾကပါျပီ။

ဆရာျမသန္းတင့္သာရွိရင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ကို မီးလွ်ံထဲက ျပန္ထတဲ့ ဖီးနစ္ငွက္နဲ႔ တင္စားလိမ့္မယ္။ တိုက္ပြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီးတဲ့ ရန္ကုန္သားေတြဟာ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးျပီး အပ်က္အစီးပုံေတြကို မ တင္ ရွင္းလင္းဖို႔ အားထုတ္ၾကတယ္။

၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပုံေနာက္ပိုင္းမွာ ပထမဆုံးအၾကိမ္အျဖစ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ကို ျပည္သူေတြ ကို္ယ့္ေျခ ကိုယ့္လက္နဲ႔ ျပန္လည္ ျပဳစုၾကရေတာ့တယ္။ အစိုးရဘက္ကေတာ့ ေရဒီယို၊ ရုပ္သံေ၀းလို႔ ေလာ္စပီကာနဲ႔ေတာင္ လွည့္ျပီး အားေပးဂရုျပဳမႈ မရွိၾကဘူး။ ဘာမွ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမရွိတဲ့အျပင္ မုန္တုိင္းတိုက္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတာင္ ေၾကညာမႈ မရွိခဲ့ဘူး။

တခ်ိန္လုံး တိတ္ေနခဲ့တဲ့ အစိုးရဟာ မုန္တိုင္းတိုက္ျပီး ေနာက္ေန႔ ၃ ရက္ ညေန ၅ နာရီမွာ GSM တယ္လီဖုန္းေတြကို MPT (Myanmar Post & Telecomm) ဆိုတဲ့ ျမန္မာဆက္သြယ္ေရးလိပ္စာနဲ႔ သတင္း မက္ေဆ့ခ်္ ေပးပို႔ခဲ့တယ္။ "မုန္တိုင္း ဒုတိယအၾကိမ္ ထပ္၀င္မယ္။ ျပင္းထန္မယ္ …" တဲ့။

ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံး တို္က္ခိုက္မႈၾကီးကို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ လူေတြဟာ ဒီသတင္းကို ၾကားေတာ့ ေသြးပ်က္သြားၾကတယ္။ အပ်က္အစီးေတြကို ရွင္းလင္းဖို႔လုပ္ေနၾကတဲ့၊ လူေတြကို ကယ္ဆယ္ဖို႔ လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြအားလုံး ေျခမကိုင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ သနားစရာေကာင္းတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ကိုးကြယ္ရာမဲ့ ျဖစ္သြားၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ MPT ဆိုတဲ့ ျမန္မာဆက္သြယ္ေရးက ေပးပို႔တဲ့ ဒီသတင္းဟာ အမွားပါ။ ဒီ ယူဆခ်က္အမွားကို ေနျပည္ေတာ္က ပုဂိၢဳလ္တခ်ဳိ႔ကလည္း သံေယာင္လိုက္ၾကတယ္။ ၃ ရက္ေန႔ ညေန ၅ နာရီနဲ႔ ၆ နာရီ အၾကားမွာ "နာဂစ္" ထပ္လာမယ္တဲ့။ နာဂစ္ ထပ္မလာခဲ့ပါဘူး။ အစိုးရအေပၚ ယုံၾကည္မႈ အစြမ္းကုန္မဲ့ေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြအၾကားမွာ သူတို႔အေပၚ အထင္ေသးမႈနဲ႔ မုန္းတီးမႈဟာ အျပင္းထန္ဆုံး အဆင့္ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ေတာ့တယ္။

ဘာမွ ကူညီ အားေပး ေဆာင္ရြက္မႈ မရွိတဲ့ အစိုးရဟာ GSM Message တခုေပးပို႔ျခင္းနဲ႔ လူထုကို သတင္းမွားေပးျပီး ေျခာက္ျခားမႈ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။

ေရေက်ာ္ထိပ္မွာ သစ္ပင္ပိေနတဲ့ ကားတစင္းရဲ႔ ပိုင္ရွင္ လူလတ္ပိုင္းတဦကေတာ့ အခုလို ေအာ္ဟစ္ ေပါက္ကြဲခဲ့တယ္။ " လူေတြကို သတ္ဖုိ႔ လမ္းေပၚေရာက္လာတဲ့ အေကာင္ေတြ၊ အခုက်ေတာ့ တေကာင္ တျမီးမွ မေတြ႕ရဘူး …" တဲ့။

ပ်က္စီးေနတဲ့ အိမ္စုတ္ကေလးေရွ႔မွာ ရပ္ေနတဲ့ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ အမ်ဳိးသားတဦးကေတာ့ - " တာ၀န္မဲ့တဲ့အေကာင္ေတြ၊ ဒီတေခါက္ေတာ့ ေထာက္ခံမဲ လာေတာင္းရင္၊ x - ပဲ ရမယ္ …" လို႔ ေရရြတ္ေနတယ္။

ကယ္ဆယ္ေရး အစီအမံ မေျပာနဲ႔၊ ယူနီေဖာင္းေတာင္ မျမင္ရတဲ့ ရန္ကုန္မွာ လူေတြနဲ႔ မၾကဳံစဖူး အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကရတယ္။ အဆိုး၀ါးဆုံးကေတာ့ "ေရ" ေပါ့ ေဟမန္။ ေရသန္႔ဗူးၾကီး တဗူး က်ပ္ ၁၀၀၀ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေတာင္ ၀ယ္လုိ႔ မရေသးဘူး။ တေပါက္ခ်င္း က်ေနတဲ့ ေရပိုက္ကို တန္းစီေနတဲ့ လူေတြဟာ မ်က္စိတဆုးံပဲ။

လမ္းေပၚမွာ လူေတြအားလုံးဟာ ေရပုံးအလြတ္ေလးေတြကို ကိုင္ျပီး ေရရႏိုင္မယ့္ ေနရာကို ရွာေဖြေနၾကတယ္။ အစိုးရက လူထုကို ကယ္ဆယ္ဖို႔ ေက်ာခိုင္းလိုက္ခ်ိန္မွာ ဒီတာ၀န္ကို ၾကား၀င္ထမ္းရြက္ေပးသူေတြကေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြပဲ။ သူတို႔မွာ လက္က်န္ရွိတဲ့ ေရေတြကို ျပည္သူေတြကို ခြဲေ၀ေပးခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႔ဗလီေတြလည္း လူထုကို ေရ ေထာက္ပံ့ၾကတယ္။

လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ စားနပ္ရိကၡာျပသနာကလည္း သိပ္ၾကီးမားတယ္။ ဆိုက္ကားခက ဟိုနား ဒီနား က်ပ္ ၁၀၀၀။ ဘဲဥတလုံး ၃၀၀။ မုန္႔ဟင္းခါး တပြဲ ၅၀၀။ လက္လုပ္လက္စား ျပည္သူေတြဟာ တေန႔စာ စားဖုိ႔ေတာင္ မရွိၾကေတာ့ဘူး။ လုပ္ငန္းေတြ ရပ္ထားရတယ္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ရပ္ထားရတယ္။ တေန႔လုပ္မွ တေန႔စားရမယ့္ လက္လုပ္လက္စား ျပည္သူေတြအတြက္ ဒုကၡဟာ အရမ္းၾကီးမားသြားေတာ့တယ္။ ေစ်းေတြမွာ ေစ်းသည္ေတြဟာလည္း ေျခာက္ခ်ားေနၾကတယ္။ ၀င္ေငြေလးရဖို႔ကို ၾကိဳးစားဖြင့္ၾကေပမယ့္ လူတဦးစ ႏွစ္ဦးစ ကေတာ့ ပိုက္ဆံမေပးပဲ ပစၥည္းေတြကို ေကာက္ယူသြားတဲ့အခါမွာ ေစ်းသည္ေတြ ေစ်းပိတ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ကန္စြန္းရြက္ ၂ ပင္ေလာက္ ပါတဲ့ အစည္းေလး တစည္းကို က်ပ္ ၂၂၀ ေပးျပီး ၀ယ္ရေတာ့တယ္။

ငါမိတ္ေဆြ တေယာက္ရဲ႔ အျဖစ္ကို ငါ နင့္ကို ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ သူ႔ရဲ႔ ဆိုင္ေပၚမွာ သစ္ပင္ပိေနလို႔ သူက ရွင္းလင္းဖို႔လုပ္တဲ့အခါ စည္ပင္သာယာက လာေျပာတယ္။ ရွင္းခ်င္တိုင္း ရွင္းလို႔ မရဘူးတဲ့။ ဒီအပင္ဟာ ပ်ဥ္းကတိုး ျဖစ္ေနလို႔ သစ္ေတာက ခြင့္ျပဳခ်က္စာက်မွ ရွင္းပါတဲ့။ ေဟမန္ေရ … ရွိသမွ်သစ္ေတာအားလုံးကို ေျပာင္ေအာင္ ခုတ္ယူသြားတဲ့ ေတဇတေယာက္ ဒီစကားၾကားရင္ ဘာေျပာမလဲ ငါသိခ်င္တယ္။

ေဟမန္ …

ငါေျပာခဲ့သလိုပဲ။ ရန္ကုန္ကို နင္မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ သမိုင္း၀င္ သစ္ပင္ေတြ အားလုံးကို ဆံုးရႈံးလိုက္ရျပီး အမိုးေတြ အုတ္ကၽြတ္ေတြနဲ႔ နံရံအခ်ဳိ႔ကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရတဲ့ အတြင္း၀န္ရုံး (၀န္ၾကီးမ်ား ရုံး) ကို နင္မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ စိမ္းမႈိင္းေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးေတြ မရွိေတာ့လို႔ ရုပ္ပ်က္သြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းကို နင္မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။

အခုေတာ့ ေခတ္မီဖြံျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးမွာ က်ီးကန္းေတာင္ နားစရာ 'ကိုင္း' မရွိပါဘူး ေဟမန္ ရယ္။

ဒီဒုကၡက ၾကီးေပမယ့္ ရန္ကုန္က လူေတြ သိၾကပါတယ္။ ဘုိကေလး၊ ငပုေတာ၊ လပၸတၱာ၊ ဖ်ာပုံ၊ ဟိုင္းၾကီးကၽြန္းေနရာေတြဟာ ဒို႔ထက္ ပိုဆိုးတယ္လို႔။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေနရာေတြဟာ သင္းခ်ဳိင္းေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ပါျပီ။

မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ငါ့ဇနီးနဲ႔ သားကေလးကို သယ္သြားမယ့္ ဘတ္စကားေလးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းတေနရာက ျမိဳ႔ေလးတျမိဳ႔ကို သြားလိမ့္မယ္။ ငါကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ကင္မရာတလုံးနဲ႔ က်န္ခဲ့ဦးမယ္။ ဓာတ္ပုံေတြ ရိုက္ယူမယ္။ ငါ သိသမွ် ကမာၻကို ေဖာ္ထုတ္မယ္။ နင့္ကို ပုံမွန္စာေရးမယ္။ ဒီစစ္ပြဲကို ငါ သတင္း ေပးပို႔မွ ျဖစ္မယ္။ ငါေျပာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။

ရန္ကုန္ဟာ စစ္မ်က္ႏွာ …။ ။

နင့္သူငယ္ခ်င္း

သူ
ရန္ကုန္
ေမ ၅၊ ၂၀၀၈
ည ၁၂ နာရီ

http://moemaka.blogspot.com/

“ျမန္မာျပည္က သင့္ကိုအလိုရွိသည္”

မုန္တိုင္းေအာက္က ျမန္မာျပည္၊ သင့္ကို အလုိရွိသည္
(စာဖတ္သူေတြ ေရးတဲ့စာ)
စိုင္းမြန္
ေမ ၄၊ ၂၀၀၈

မုန္တိုင္း၀င္တာဗ်ာ၊ သစ္ပင္လဲတာတို႔၊ ေခါင္မိုးေတြလွန္မွာတို႔၊ ေရၾကီးတာေတြ၊ လမ္းေတြပ်က္စီးမွာေတြ၊ ေရာဂါေတြ ၀င္လာမွာေတြက ျဖစ္ကိုျဖစ္မွာ၊ ဒါေတြကို ဘယ္လိုပ်က္စီးမႈအနည္းဆံုးျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္္ကာကြယ္လို႔ရတယ္ ဆိုတာလည္း တိုးတက္လာေသာေခတ္နဲ႔အညီ ရိွေနၾကပါတယ္။

မုန္တိုင္းမ၀င္ခင္ ၄၈နာရီေလာက္ကို (၃၆နာရီေတာ့) ေကာင္းေကာင္းအခ်ိန္ရလိုက္ပါတယ္။ ဘာမွ ၾကိဳမျပင္ခဲ့ၾကပါ။ အခုေတာ့ မုန္တိုင္း ၀င္ျပီးသြားပါျပီ။ အခု က်ေနာ္တို႔တေတြ ၀ိုင္းျပီး ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို ေဆာင္ရြက္ၾကရပါေတာ့မယ္။ သတင္းေတြ ပို႔ၾကရပါမယ္။ အကူအညီေတြ ေပးၾကရပါေတာ့မယ္။ နားစြင့္ၾက။ လက္ဆင့္ကမ္းၾကေစလိုပါတယ္။

ျပည္ပက အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကလည္း ကုလအဖြဲဲ႔၊ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔ေတြရဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြ အစီအစဥ္ေတြကို ေလ့လာျပီး ၀ိုင္း၀န္းေပးၾကပါ။ ျပည္တြင္းက ေဆြမ်ဳိးမိဘေတြ မိတ္ေဆြေတြ အဆင့္ဆင့္ အကူအညီေပးၾကပါ။

စစ္အစိုးရဟာ ျမန္မာျပည္ကို ဘယ္မုန္တိုင္းဒဏ္ကမွ ကာကြယ္မေပးႏိုင္တာ ထင္ရွားသြားပါျပီ။ သူတို႔ေတြရဲ႔ အခန္းက႑သည္ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ဘယ္ေနရာမွာမွ မရွိတာကို အခု မုန္တိုင္းေအာက္က ျမန္မာျပည္သူအခ်င္းခ်င္း လက္ခ်င္းခ်ိတ္ ေဖာက္ထြက္ျခင္းျဖင့္ သက္ေသျပၾကပါစုိ႔။

မုန္တိုင္းႏွင့္ စဥ္းစားမိရာ

မုန္တိုင္း စတင္ ျဖစ္ပြားရာေနရာကေန မုန္တိုင္း ဦးတည္ရာကို ၾကည့္ရင္ ထံုးစံအတိုင္း မုန္တိုင္းဟာ ေျမာက္ဖက္ တည့္တည့္ကို ဦးတည္သြားေနတာကို ေတြ႔ရမွာပါ။ အဆိုပါ ေျမာက္ဘက္သို႔ ဦးတည္ေနရာကေန မုန္တိုင္း လမ္းေၾကာင္းဟာ နာရီလက္တံ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္ အေရွ႕ဘက္ကို စူးစူး ၁၀၀ ဒီဂရီ(N100'E) ခန္႔ ခ်က္ျခင္း လမ္းေျပာင္းသြားတာကို ေတြ႔ရမွာပါ။

တစ္စံု တစ္ေယာက္ယာက္က လက္နဲ႔ဆြဲေျပာင္း လိုက္သလို လမ္းေၾကာင္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ဦးတည္သြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာ့ ပထဝီ ေျမ အေနအထားအရ မုန္တိုင္းဟာ ျမန္မာျပည္ထဲကို အခုလို တည့္တည့္ဝင္ဖို႔ အင္မတန္ ခက္ပါတယ္။ ........ အခုလို မျဖစ္ႏိုင္တာႀကီးက ဘာေၾကာင့္ တည့္တည့္ ဝင္လာရတာလဲ..... ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုမွ ဘာေၾကာင့္ ဦးတည္ဝင္ရတာလဲ ......ဘာေၾကာင့္ အခုလို ရက္မ်ိဳးမွာ ဝင္ရတာလဲ .... ေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ။

ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြကေတာ့ ...

၁။ သီတဂူ ဆရာေတာ္ႀကီးေဟာတဲ့ လူမိုက္တို႔ရဲ႕ သြားရာလမ္းတရားေတာ္ထဲကလို သူေတာ္ေကာင္းေတြကို ျပစ္မွားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးက ပ်က္စီးေစဖို႔ လမ္းေၾကာင္း စတင္ေနၿပီလား

၂။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ သံဃာ့ေသြးေတြ ေပေနတာကို ေဆးေၾကာဖို႔ တမင္သက္သက္ ဝင္လာတာလား

၃။ ေမလ (၁၀) ရက္ေန႔ မွာ လုပ္မယ့္ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ ေသြးထြက္မႈေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ျဖစ္မွာစိုးလို႔ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ တားဆီးဖို႔ ဝင္လာတာလား

ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြကို ေတြးၾကည့္တာပါ။

မုန္းတိုင္းေနာက္ပိုင္း ျဖစ္လာမယ့္ ဆိုးက်ိဳးေတြကလည္း မနည္းပါဘူး။ ေရာဂါေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ စီးပြားေရးေတြထိခိုက္တာေၾကာင့္ လုပ္ငန္းေတြ လည္ပတ္တာ ရပ္ၿပီး လူေတြ ဒုကၡေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ ... ဧရာဝတီတိုင္းကို ပ်က္စီးေစခဲ့တာပါပဲ။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စပါးက်ီႀကီး ပ်က္သြားတာပါ။ ဒီႏွစ္ ကမာၻမွာ ဆန္ရွားလို႔ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ေနတာ အားလံုး အသိပါပဲ။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အရန္ ဆန္ေတြကို ေတြးေတာဆင္ျခင္မူ မရွိပဲ နအဖက ႏိုင္ငံျခားကို ေရာင္းစားထားခဲ့လို႔ သိပ္က်န္ႏိုင္မယ္ေတာင္ မထင္ပါဘူး။ အခု မုန္တိုင္းဝင္လိုက္ေတာ့ တိုင္းျပည္ လက္က်န္ဆန္ ကုန္သြားသလာက္အထိ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ဆန္ေစ်းႀကီးတာ မဟုတ္ဘဲ ဆန္မရွိတဲ့ ဒုကၡကို ေနာင္တႏွစ္ ဆန္ေပၚတဲ့အခ်ိန္အထိ ျပည္သူေတြ အငတ္ေဘးနဲ႔ရင္ဆိုင္ႏိုင္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အစိုးရက ဆန္ျပန္ဝယ္ၿပီး ျပည္သူကို ေကၽြးဖို႔ ေငြ ရွိပါ့မလား။ ေငြရွိတာေတာင္ အျခားတိုင္းျပည္ေတြက ေရာင္းပါမလား။ ေငြမရွိရင္ ... ဒါမွမဟုတ္ ... မေရာင္းရင္ ျပည္သူေတြ ငတ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆို ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ ..... ။

ဒါေၾကာင့္ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးေဟာတဲ့ လူမိုက္တို႔ သြားရာလမ္းတရားေတာ္ဟာ ပံုစံေျပာင္းၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ စတင္ေနၿပီလား ေတြးမိရင္း ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံေတြနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ျပစ္မူကို ပါဝင္ က်ဴးလြန္မိတဲ့ လူေတြကိုယ္စား ရင္ေလးမိေနပါေတာ့တယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုထိုက္

စစ္အစိုးရက တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ ၅ ခု ကို အေရးေပၚအေျခအေန ေၾကညာ

မဇၩိမသတင္းဌာန
Saturday, 03 May 2008 08:57 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ရန္ကုန္တြင္ အစိုးရယႏၵရား ရပ္ဆိုင္း
လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၁၉း၃၀ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

နာဂစ္မုန္တုိင္းက ရန္ကုန္ျမိဳ့ႏွင့္ ျမိဳ့အမ်ားအျပားတြင္ အစိုးရယႏၵရားကို ရပ္ဆုိင္းသြားေစသည္။

ရန္ကုန္ျမိဳ့သို႔ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားေပး စက္ရံုမ်ား အားလံုး ရပ္ဆိုင္းထားရျပီး လူထုႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရး ျဖစ္ေသာ ရုပ္ျမင္သံၾကား ၾကည့္၍မရ၊ ေရဒီယို နားေထာင္၍ မရသလို တယ္လီဖုံးလိုင္းမ်ား အားလံုးနီးပါ ျပတ္ေတာက္ေနသည္။ အင္တာနက္ကေတာ့ လံုး၀ ျပတ္ေတာက္ေနသည္မွာ မေန႔ ညကတည္းက ျဖစ္သည္။

စစ္အစိုးရက အေရးေပၚအေျခအေန ေၾကညာသည္ကိုပင္ ရန္ကုန္ျမိဳ့ခံမ်ား မသိရွိႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနသည္။

လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ အပ်က္အစီးမ်ားေၾကာင့္ အသြားအလာကလည္း ကန္႔သတ္မႈမ်ား ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ့သို႔ အျခားျမိဳ့မ်ားမွ ကား၊ ရထားမ်ား ၀င္ေရာက္မႈ အားလံုး ရပ္ဆိုင္းေနသည္။

လူအမ်ားက အစားအေသာက္မ်ားကို အလုအယက္ ၀ယ္ယူေနၾကရာ ဖြင့္လွစ္ေသာ ေစ်းဆိုင္ အနည္းငယ္မွာ လူမ်ား ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။

ေလာေလာဆယ္အခ်ိန္တြင္ စားေသာက္ကုန္မ်ား ေစ်းတက္မႈ မၾကမ္းေသးေသာ္လည္း တက္မည့္ အရိပ္အေယာင္ ျဖစ္သည္။

လ်ွပ္စစ္ဓာတ္အားေပး စက္ရံုမ်ား အားလံုး ရပ္နားထားရသလို ဓာတ္ၾကိဳးမ်ား ျပတ္ေတာက္၍ တလအတြင္း ပုံမွန္ ျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ဟု လ်ွပ္စစ္ဌာန ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။

အနည္းဆံုး လူ ၅ ဦး စေနေန႔ မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးျပီး ျဖစ္သည္ဟု မဇၩိအေထာက္ေတာ္မ်ားက သတင္းေပးပုိ႔သည္။

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေနအိမ္ ထုတ္တန္းျပိဳက်မႈ၊ သစ္ပင္ျပဳိလဲမႈမ်ားေၾကာင့္ ေသဆံုးၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။

သစ္ပင္ ပန္းပင္ မ်ားျပားေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ့ေတာ္ဟု ေခၚေ၀ၚမႈ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္ အပင္မ်ား ေျပာင္သလင္းခါ နီးပါး ျဖစ္ေနသည္။

လမ္းေပၚေတြ႔ေနၾက စြမ္းအားရွင္မ်ား၊ ရဲမ်ားကိုလည္း မေတြ႔ရသလို ရပ္ရြာလုံုျခံဳေရး၊ သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ကို္ယ္ထူ ကိုယ္ထ တာ၀န္ယူ လုပ္ေဆာင္ ေနၾကရသည္။

မီးစက္ အသံုးျပဳေသာ ေနအိမ္ အနည္းငယ္မွလြဲ၍ ယေန႔ညဘက္ တျမိဳ့လံုး အေမွာင္က်ေနသည္။

လမ္းေဘးရပ္ ကားအမ်ားအျပား ပ်က္စီး
လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၁၈း၀၀ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ရန္ကုန္ျမိ့ဳတြင္ ပ်က္စီးမႈ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ေသာ မုန္တိုင္းသည္ ယခုေတာ့ ရပ္သြားျပီ ျဖစ္သည္။

လမ္းေဘးတြင္ ရပ္ထားေသာ ကားမ်ား သစ္ပင္မ်ား ပိလွ်က္ေနျပီး လမ္းမ်ားလည္း အပ်က္အစီးမ်ားျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ေနသည္။ အစိုးရ အေဆာက္အဦး အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ပ်က္စီးကုန္သည္။

ယေန႔ နံနက္ကူးခ်ိန္မွစ၍ ရန္ကုန္တြင္ မုိးရြာေစခဲ့ေသာ နာဂစ္မုန္တိုင္းသည္ ဧရာဝတီတိုင္း ဟိုင္းႀကီးကြ်န္းကို ျဖတ္သန္း ဝင္ေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ျပီး မုန္တိုင္းအားမွာ အျမင့္ဆံုး တနာရီ ၁၉၂ ကီလိုမီတာအထိ ရွိခဲ့သည္။ လူအေသအေပ်ာက္ မ်ားသည္ဟု ေကာလာဟလ ထြက္ေပၚေနေသာ ဧရာဝတီတိုင္းတြင္းရွိ ပုသိမ္၊ ေျမာင္းျမ၊ လပြတၱာ၊ ေမာင္လျမိဳင္ကြ်န္း၊ ဘိုကေလး၊ ေခ်ာင္းသာ၊ ေငြေဆာင္၊ ဂြ ကုန္တြင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ တနာရီမိုင္ ၁၂ဝ ထိ ရွိခဲ့သည္။

မိုးစဲ ေလျငိမ္ျပီ
လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၁၇း၀၀ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္းတြင္ ယခုအခိ်န္တြင္ မိုးလံုး၀ စဲသြားျပီး ေလလည္း ျငိမ္သြားျပီ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ အပ်က္အစီးမ်ားျဖင့္ လမ္းမ်ား ပိတ္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လိုင္းကားမ်ား ေျပးဆြဲျခင္းလဲ မရွိပဲ taxi မ်ားလည္း ေျပးဆြဲျခင္း မရွိေသးေပ။

ေတာင္ညႊန္႔မွာ အိမ္ျပိဳ

မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ ျမိဳ့နယ္အတြင္း အိမ္တခ်ိဳ႔ ျပိဳလဲမႈမ်ား ရွိသည္။

"မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္အထိ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ တုိက္ေနတာ ဖုန္းလိုင္းေတြက မနက္ ၉ နာရီအထိ ရေနေသးတယ္။ GSM ေတြေရာ လိုင္းဖုန္းေတြေရာ အခု လံုး၀ မရေတာ့ဘူး။ အပ်က္အစီး၊ အေသအေပ်ာက္ကေတာ့ မနက္ျဖန္ေလာက္မွ သိရလိမ့္မယ္။ မီးလိုင္းေတြေရာ ေအာက္ကုန္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ သတင္းေတြ ဘာေတြလဲ နားေထာင္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ MRTV ေရာ radio ေရာ နားေထာင္လို႔ မရေတာ့ဘူး" ဟု မဂၤလာေတာင္ညြန့္ ေနသူတဦးက ေျပာသည္။

ရန္ကုန္ျမိဳ့သားမ်ား ျမန္မာ့ ရုပ္ျမင္သံၾကားႏွင့္ ျမန္မာ့အသံ ေရဒီယိုတို႔ကို ၾကည့္ရႈ နားဆင္၍လည္း မရဘဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။

မိုးစဲသြားျပီျဖစ္သည့္အတြက္ ျမိ့ဳတြင္းရွင္းလင္းေရးကို ကုိယ္ထူကို္ယ္ထသာ ရပ္ကြက္အလိုက္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။

"ရန္ကုန္ၿမ့ဳိၾကီး ရစရာမရွိေအာင္ ပ်က္စီးေနျပီဗ်"
လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၁၃း၄၅ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ရန္ကုန္ျမိဳ့၏ လမ္းမမ်ားေပၚတြင ္လူအခ်ဳိ႕က အထုတ္အပိုးမ်ားျဖင့္ ေျပးလႊားေနျပီး လမ္းေပၚသြားေသာ ကားမွန္သမ်ွ တားေနသည္။

"ရန္ကုန္ျမိဳ့ၾကီး ရစရာမရွိေအာင္ ပ်က္စီးေနျပီဗ်" ဟု ရွားရွားပါးပါး ဆက္သြယ္ ရရွိသည့္ ေဒသခံတဦးက စိတ္ေလာေနဟန္ ရွိသည့္ ႏႈတ္က တတြတ္တြတ္ျဖင့္ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ေျပာသည္။

မိုးတိတ္၍ ျမိဳ့တြင္း လွည့္ပတ္ ၾကည့္ရႈေနသည့္ သူက "ေနာက္ ၂ ဖာလံုေလာက္ ဆက္သြားရင္ က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ ဒီအပ်က္အစီးကို ရင္ဆို္င္ႏုိင္မွာ မဟုတ္လို႔ ျပန္လွည့္လာတယ္" ဟု ေျပာသည္။ သစ္ပင္ၾကီးမ်ား၊ ေၾကာျ္ငာဆိုင္းဘုတ္မ်ား လမ္းေပၚ အိမ္ေပၚသို႔ ပစ္လဲက်ေနဟု ေျပာျပသည္။

"တသက္နဲ႔တကို္ယ္ ဒါမ်ဳိး မၾကံဳဖူးဘူးဗ်ာ" ဟု သူက ေျပာသည္။

ေက်ာက္တန္းျမိဳ့ဘက္တြင္ အပ်က္အစီး ပိုမို မ်ားျပားသည္ဟု ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္လာေသာ သတင္းမ်ား အရ သိရသည္။

ရန္ကုန္အပါအ၀င္ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ ၅ ခု ကို အေရးေပၚအေျခအေန ေၾကညာ
လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၁၂း၅၅ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးမႈ မ်ားျပားေန၍ ရန္ကုန္တိုင္း၊ ပဲခူးတိုင္း၊ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္မ်ားကို အေရးေပၚ အေျခအေန ဟု ျမန္မာစစ္အစိုးရက ေၾကညာလိုက္သည္။

လြန္ခဲ့သည့္ မိနစ္ပို္င္းတြင္းက အစိုးရပိုင္ ေရဒီယိုက ၾကားျဖတ္ ေၾကညာခ်က္တခု ထုတ္ျပန္ခဲ့ရာ နအဖ အတြင္းေရးမႉး ၁ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး သီဟသူရ တင္ေအာင္ျမင့္ဦး၏ အမိန္႔ျဖင့္ ေၾကညာခ်က္တြင္ အမ်ဳိးသား ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္အတြက္ အေရးေပၚ အေျခအေန သတ္မွတ္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ပါရွိသည္။

စမ္းေခ်ာင္းအေျခအေန
လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၁၂း၄၅ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

စမ္းေခ်ာင္းျမိဳ့နယ္ မယက ရံုးမွ ၀န္ထမ္းတဦးက ျမိဳ့နယ္အတြင္း လူအေသအေပ်ာက္ မရွိႏိုင္ဟု ေျပာျပီး အပ်က္အစီး စာရင္းမ်ား ျပဳစုဆဲ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ျမိဳ့နယ္အတြင္း "သစ္ပင္ျပိဳ ဓာတ္တိုင္လဲ" မႈမ်ား ရွိသည္ဟု ေျပာသည္။

မွန္ေတြကြဲ၊ မီးေတြပ်က္ဆဲ
လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၁၂း၃၀ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

လွည္းတန္းလမ္းဆံုအနီး ေနသူတဦးက "တိုက္ခန္းေတြက မွန္ေတြ ကြဲကုန္တယ္။ မီးကလည္း ပ်က္ေနတံုးပဲ။ ေလတိုက္ႏႈန္းကလည္း ျပင္းဆဲပဲ၊ စည္ပင္လည္း လာမရွင္းေသးဘူး၊ မိုးကေတာ့ နည္းသြားတယ္" ဟု ေျပာသည္။ ဖုန္းအမ်ားအျပားကေတာ့ ျပတ္ေတာက္ဆဲ ျဖစ္သည္။

ေသာၾကာေန႔က ဒလဘက္ ကူးတို႔ဆိပ္ကို ျဖတ္ကူးေသာ ေလွေမွာက္၍ အမ်ဳိးသမီး ၃ ဦး ေရနစ္ ေသဆံုးသြားျပီးေနာက္ ဒလဘက္ ကူးတို႔ ကူးျခင္းမ်ား ညေန ၆ နာရီကတည္းက တားျမစ္လုိက္သည္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ည ၁၀ နာရီ ကူးတို႔ ကူးခြင့္ ရွိသည္။

ဘားအံမွာလည္း မိုးၾကီး
လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၁၁း၅၀ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံျမိဳ့တြင္ ယေန႔ နံနက္မွစ၍ မိုးမ်ား သည္းထန္ေနျပီး ေလတိုက္ႏႈန္း ျပင္းထန္ေနသည္ဟု သိရသည္။ "လမ္းေပၚေတာင္ လူမထြက္ရဲဘူး" ဟု ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။

လူအေသအေပ်ာက္ ရွိႏုိင္ဟု မိုးေလ၀သႏွင့္ ဇလေဗဒ အရာရွိ ခန္႔မွန္းဟု ေအပီ သတင္းရပ္က ေျပာ

အမည္မေဖာ္လိုသူ မိုးေလ၀သႏွင့္ ဇလေဗဒဌာန အရာရွိတဦးက ေအပီသတင္းသို႔ ေျပာၾကားရာတြင္ စေနေန႔က တိုက္ခိုက္ေသာ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ လူအေပ်ာက္ႏွင့္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရရွိမႈ ရွိနိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ဟု ဆိုသည္။

ရန္ကုန္သားတဦး ေျပာျပခ်က္

"စေလာင္းေတြဆိုတာ တခုမွ အေကာင္း မရွိေတာ့ဘူး၊ သြပ္ျပားေတြ လမ္းေပၚမွာ ျပန္႔ၾကဲေနတာ" ဟု ဖုံးလိုင္း ျပန္ေကာင္းလာသည့္ ရန္ကုန္ျမိဳ့ခံတဦးက မဇၩိမသို႔ ေျပာျပသည္။

"အိမ္ထဲကေန အိမ္ျပင္ မထြက္ရဲ၊ သက္ရွိ သတၱ၀ါဆိုရင္ လမ္းေပၚမွာ ေခြးတေကာင္ ေၾကာင္တျမီးမွ မရွိဘူး"

"ေရေႏြးအိုးကေန ေရေငြ႔ေတြ လြတ္လိုက္သလို မိုးက ေဘးတိုက္ လြင့္ထြက္လာေနတာ"

"အိမ္ေတြက အမိုးေတြပ်က္ေတာ့ အိမ္တံခါးကို အျပင္ကေန သံနဲ႔ရိုက္၊ ေသာ့ခတ္ျပီး အထဲမွာ ကုတ္ေနၾကရတာ"

"ဒီေလာက္လဲ ထင္မထားေတာ့ စားဖို႔ေသာက္ဖုိ႔ ၀ယ္ျခမ္းထားတာ မရွိဘူး။ စားေရး အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတယ္"

ရန္ကုန္ ျမိဳ့လယ္ရွိ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းမွ ေဒသခံ ႐ုံး၀န္ထမ္းတဦးက "ဆူးေလတ၀ိုက္မွာ ေခါင္မိုးေတြ လန္ကုန္တာ ရွိတယ္။" ဟု ေျပာသည္။

ဆူးေလရွိ ဗဟိုမီးသတ္ဌာနကို မဇၩိမက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာ "ေျပာပိုင္ခြင့္ မရွိလို႔ မေျပာရပါေစနဲ႔" ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားသည္။

ရန္ကုန္တြင္ မီးပ်က္၊ တယ္လီဖုံးပ်က္၊ အင္တာနက္ပ်က္၊ အပင္ေတြလဲ၊ လွ်ပ္စစ္ၾကိဳးမ်ား ျပတ္ေတာက္
လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၁၀း၁၅ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ရန္ကုန္ျမိဳ့ ဟံသာ၀တီ အ၀ိုင္းအနီး သစ္ပင္ၾကီးမ်ား အျမစ္ကပင္ ကြ်တ္ထြက္ လဲက်ကုန္သည္။ ေၾကာ္ျငာ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးမ်ား ပ်က္စီးကုန္သည္။ “အခုထိ ေလက အရမ္းတိုက္ေနေသးေတာ့ က်ေနာ္ေတာင္ အျပင္ မထြက္ရဲဘူး၊ စည္ပင္ကလည္း မရွင္းႏိုင္ေသးဘူး” ဟု ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။

ထိုအနီးတ၀ိုက္ ဓာတ္တိုင္အခ်ဳိ႕ ျပဳိလဲကုန္ျပီး မီးၾကိဳးမ်ား ျပတ္ေတာက္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္ဟု ေျပာသည္။

အားေကာင္းလွေသာ ဆိုင္ကလံုးမုန္တိုင္း ရန္ကုန္တြင္ က်ေရာက္၊ သြပ္မိုးမ်ား လြင့္ပ်ံေန
ရန္ကုန္ျမိဳ့ စမ္းေခ်ာင္းျမိဳ့နယ္ရွိ ေဒသခံတဦးက "အမိုးျပားေတြ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံ၀ဲေနခဲ့တာ" ဟုေျပာျပီး "အခုေတာ့ ေကာင္းကင္ၾကီးက နီေတာက္ေနတာ" ဟု ဆက္ေျပာသည္။

လႊင့္တင္ခ်ိန္ ေမလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၀၉း၁၅ - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ည ၁၂ နာရီထိုးကတည္းက ရန္ကုန္ျမိဳ့သို႔ နာဂစ္ဆိုင္ကလံုး မုန္တိုင္း က်ေရာက္ေနရာ ယခုအခ်ိန္အထိ အားေကာင္းဆဲ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ့တြင္ တယ္လီဖုန္းလိုင္း အမ်ားအျပား ျပတ္ေတာက္ေနျပီး လွ်ပ္စစ္မီးလည္း ျပတ္ေနသည္။ ရွားရွားပါးပါး ရရွိေသာ သတင္းတခုအရ ေဒသခံတဦးက သူဘဝတေလ်ာက္ “အႀကီးမားဆံုး မုန္တိုင္းျဖစ္မည္” ဟု ေျပာသည္။ ထူးဆန္းလွေသာ ဆူညံမႈႀကီး ထြက္ေပၚေနျပီး ၿမ့ဳိအႏွံ႔အျပား သြပ္မိုးမ်ား လြင့္ပ်ံထြက္ေနသည္ဟု ဆိုသည္။

သို႔ေသာ္ ဆက္သြယ္ရသမ်ွ ရန္ကုန္ေဒသခံမ်ား၏ ဤေျပာအရ ဧရာဝတီတိုင္းသည္ ပ်က္စီးမႈ ပိုမိုမ်ားႏိုင္မည္ဟု ခန္႔မွန္းရၿပီး လူေပါင္းမ်ားစြာ အေသအေပ်ာက္မ်ားပင္ ရွိေနသည္ဆိုေသာ ေကာလာဟလတခု ထြက္ေပၚလာသည္။

တယ္လီဖုံးလိုင္းမ်ား ျပတ္ေတာက္ေနသည့္ အခက္အခဲေၾကာင့္ မဇၩိမအေနျဖင့္ သီးျခား အတည္ျပဳခ်က္ မရႏိုင္ေသးပါ။

မဇၩိမသတင္းဌာန