tag:blogger.com,1999:blog-82781095933191056342024-03-13T14:20:04.288-05:00Burma Page"Fearlessness may be a gift but perhaps more precious is the courage acquired through endeavour, courage that comes from cultivating the habit of refusing to let fear dictate one's actions, courage that could be described as 'grace under pressure' - grace which is renewed repeatedly in the face of harsh, unremitting pressure." (Daw Aung San Suu Kyi, 07.10.1990)Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.comBlogger259125tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-56676957794016571252013-05-23T13:58:00.006-05:002013-11-18T08:44:09.284-06:00<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/videoseries?list=PL4A7CD8E3BFBAF437" width="450"></iframe><br /></div>
Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-75552389033555125822011-08-01T19:27:00.008-05:002011-08-01T19:34:15.398-05:00အေမရိကန္မဲေဆာက္<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-FZPHPMMrERU/SihuQtoZohI/AAAAAAAABD0/gSSifbAr-dQ/s1600/PandPweb+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-FZPHPMMrERU/SihuQtoZohI/AAAAAAAABD0/gSSifbAr-dQ/s320/PandPweb+%25282%2529.jpg" width="256" /></a></div>
<br />
<span style="font-weight: bold;">“အေမရိကန္မဲေဆာက္” </span><br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
လူမ်ားၿပီး ပြဲမစည္တဲ့ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
အရူးကို လင္လုပ္ထားရတဲ့ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
ဂလိုဘယ္လ္ဆန္ဆန္ လူမ်ိဳးစံုၿပီး <br />
ဂလိုဘယ္လ္ဆန္ဆန္လည္း ၿပႆနာစံုတယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ <br />
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေၾကာင္းညီညြတ္ရင္ <br />
ေဘာင္းဘီခၽြတ္လို႔ရတဲ့ ေနာက္မီးလင္းညေနခင္းေတြလည္းရွိတယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
တေယာက္ႏွစ္ေပါက္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္မွာေလးၿခမ္းကြဲၿပီး <br />
အယူတိမ္းလို႔ နတ္စိမ္းၿဖစ္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
ပါတီနဲ႔ေမြးေန႔ပြဲေတြမွာ လူမ်ားသေလာက္ <br />
ႏုိင္ငံေရးအခမ္းအနားေတြမွာ တေစၦေၿခာက္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ <br />
ေဆြမ်ိဳး၇ဆက္လမ္းေဖာက္ၿပီး အိမ္လြမ္းသူေတြရွိသလို <br />
ဇာတိငတ္ေနတဲ့ တေကာင္ၾကြက္သူပုန္ေတြလည္းရွိတယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ <br />
ဒယ္ဘယ္လ္ခ်ာ့တ္ စတိုးဆိုင္ေတြမ်ားသလို <br />
ေရႊအတု ေငြအတု စိန္အတု လိင္အတု ဘာသာအတု လူနာအတုနဲ႔ <br />
အေဖအေမအတု အေရးအခင္းအတု လူအတုေတြလည္းမ်ားတယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ <br />
ၿဂိဳလ္တုစေလာင္း အင္တာနက္ေတြထက္အားေကာင္းတဲ့ <br />
ရပ္ကြက္သတင္းကြန္ယက္ အင္တာပ်က္ေတြလည္းရွိတယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ <br />
အေမရိကန္ေရာက္ အန္တီမဲေဆာက္ေတြရွိသလို <br />
ၿပန္ေတာ္ၿပန္ အန္ကယ္လ္အေမရိကန္ေတြလည္းရွိတယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ<br />
ရသမွ်ဖရီးရုိက္တတ္တဲ့ အေခ်ာင္စရုိက္ေတြနဲ႔ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္...<br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
ယဥ္ေက်းမႈေၿခရာေပ်ာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးေရေနာက္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
လူမႈေရးႏြားကြဲလို႔ စီးပြားေရးက်ားဆြဲခံေနရတဲ့ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
ေခါင္းေမာ့ၿပီး ေလထဲကို တံေတြးေထြးေနတဲ့ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
ေလထဲမွာ တိုက္ေဆာက္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ <br />
“က” နဲ႔ “ယ”၊ “ေ” နဲ႔ “ခ” မွားေရးေနတဲ့ၿမိဳ႕ၿဖစ္တယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ <br />
မ်က္မွန္နဲ႔အကိုၾကီးေၿပာတဲ့ <br />
ေဖဂါ (Figure) ေတြေပါၿပီး မိတ္ကာ (Maker) ေတြရွားတယ္... <br />
<br />
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ <br />
ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေၿပာင္းတိုင္း ဂ်ီးေဒၚႏြားေက်ာင္းေနရတဲ့ <br />
မိတ္ကာ(Maker) စစ္စစ္ ရာဇဝင္”ဗိုလ္ခ်စ္”ေနတယ္...။ ။<br />
<br />
<b><span class="post-author vcard"><span class="fn">ေဆာင္းယြန္းလ </span></span></b><br />
<a href="http://saungyunela.blogspot.com/">http://saungyunela.blogspot.com</a><br />
<br />Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com1Des Moines, IA, USA41.6005448 -93.609106441.5055533 -93.7670349 41.6955363 -93.4511779tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-42419500255916002552011-05-24T07:36:00.008-05:002011-08-01T19:47:51.304-05:00ေမာင္ေငြမက္ တစ္သက္တာမွတ္တမ္း<div align="center">
</div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://4.bp.blogspot.com/-3W8ameBzYYY/TduetUKmhYI/AAAAAAAADN0/q3qL_pgQb6w/s1600/5000Ks.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216px" src="http://4.bp.blogspot.com/-3W8ameBzYYY/TduetUKmhYI/AAAAAAAADN0/q3qL_pgQb6w/s320/5000Ks.jpg" t8="true" width="320px" /></a></b></div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
<b>ေမာင္ေငြမက္ တစ္သက္တာမွတ္တမ္း</b> <br />
ေရးသားသူ။ ။ နန္းရွင္ <br />
<br />
<b>အပိုင္း(၁) </b></div>
<div align="justify">
<i><span style="font-size: x-small;">ဘယ္သူေတေတ ငေတမာရင္ျပီးေရာ ဆိုတဲ့ စကားပုံဟာ က်ေနာ့္အတြက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ေလသလားလို႕ ေတြးေတြးျပီး တည္ထြင္သူပညာရွင္ကိုေတာင္ ဦးခိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္။ ငေတက နာမည္သာပ်က္တာ ျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ေတာ့ ရွိတယ္ မဟုတ္လားဗ်။</span></i> <br />
<br />
ေမာင္ေငြမက္ဆိုျပီး ေမာင္တပ္ထားလို႕ မေခ်မငံ ဆက္ဆံဖို႕ေတာ့ မစဥ္းစားနဲ႕ေနာ္။ ခ်ာတိတ္ေလး မဟုတ္ဘူး။ အသက္က ငါးဆယ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ က်ဳပ္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူမ်ားကိုပဲ ေက်ာခ်င္တာ ကိုယ့္ကို လာေက်ာရင္ နဲနဲမွ ခံခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ </div>
<div align="justify">
<br />
အသက္ ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္ စာေရးဆရာၾကီးေတြက သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ ကေလာင္မွာ ေမာင္တပ္ျပီး ေရးတာကို အားက်တာက တစ္ေၾကာင္း၊ ထူးခၽြန္ ထက္ျမက္သူတိုင္းသည္ ၄င္းတို႕ရဲ႕ အေၾကာင္းကို ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိ သို႕ တစ္သက္တာမွတ္တမ္းမ်ား ျပဳစုသြားၾကသည္ကို အားက်သည္က တစ္ေၾကာင္းမို႕ က်ေနာ္၏ မွတ္သားဖြယ္ရာ ဘဝအေတြ႕အၾကံဳ မ်ားကိုလည္း ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား ေရွာင္လိုက ေရွာင္၍ ေဆာင္လိုက ေဆာင္နိုင္ၾကေစရန္ အလို႕ငွာ ေမာင္ေငြမက္ တစ္သက္တာမွတ္တမ္းဟူေသာ ဤစာတမ္းအား ျပဳစုေရးသားလိုက္ရေပေတာ့သည္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
က်ေနာ့္မိဘေတြက က်ေနာ့္လို လည္လည္ဝယ္ဝယ္ မရွိခဲ့လို႕ က်ေနာ္ရဲ႕ဘဝဟာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ မဲြမဲြေတေတနဲ႕ ၾကီးျပင္းခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုးတန္းအထိေတာ့ က်ေနာ့္ကို ေက်ာင္းထားေပးနိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္ ဆယ္တန္းတက္မဲ့ႏွစ္မွာ အေဖဆုံးတယ္။ အေမက က်မၼာေရးမေကာင္းဘူး။ ညီတစ္ေယာက္နဲ႕ ညီမတစ္ေယာက္ကလည္း ရွိေသးတယ္။ က်ေနာ္က အၾကီးဆုံးသား။ အဲ့ဒါေတြထားပါ။ က်ေနာ္စဥ္းစားတာက သူတို႕အတြက္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္စဥ္းစားတာ။ ဘာ အကိုၾကီး အဘအရာလဲ လက္မခံဘူး။ သူတို႕လဲ အခ်ိန္တန္ရင္ ကိုယ့္သားကိုယ့္မယားနဲ႕ ျဖစ္သြားၾကမွာ။ အေမ့ အတြက္လား။ အေမက ဆင္းရဲေပမဲ့ သူ႕ေဆြမ်ိဳးေတြက ေတာင့္တယ္။ ခ်မ္းသာတယ္ေပါ့။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အဲ့ဒီ ေဆြမ်ိဳးေတြကိုလဲ မေက်နပ္ဘူး။ သူတို႕ကေတာ့ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာေနျပီး က်ေနာ္တို႕ကိုေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ လွည့္မၾကည့္ၾကဘူး။ ဘာ ဗုဒၶဘာသာေတြလဲ။ ဗုဒၶဘာသာမွန္ရင္ ဥာတကာနဥၥသဂၤေဟာ ဆိုတဲ့ ဘုရားေဟာ မဂၤလာတရားနဲ႕အညီ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပံ့ရမယ္ မဟုတ္လား။ ရမလားလို႕ေတာ့ အညံ့ခံ ဆက္ဆံၾကည့္ပါေသးတယ္။ လုံးဝမစြန္တဲ့ေဆြမ်ိဳးေတြမို႕ လမ္းေတြ႕ေတာင္ ႏႈတ္မဆက္ပဲ ခပ္စိမ္းစိမ္း ေနပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕က အေမ့ကိုေတာ့ ၾကည့္ၾကတယ္။ ေစတနာ နည္းနည္း ရွိၾကတယ္ေပါ့။ အဲ့ဒီေတာ့ အေမအတြက္လဲ ထည့္စဥ္းစား မေနေတာ့ဘူး။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ အေမအပါအဝင္ ေဆြမ်ိဳးအားလုံးကို စြန္႕ျပီးေတာ့ သူေကာင္းျဖစ္ဖို႕ တစ္ရြာေျပာင္းခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကို ေရာက္တယ္။ အလုပ္ရွာတယ္။ ပန္းရံဆိုက္တစ္ခုမွာ အလုပ္ရတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ သူမ်ားထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ပိုျပီး ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိမဲ့သူကိုပဲ ေရြးေပါင္းတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးမရွိတဲ့သူေတြ ဘာမွားလဲ ဘာလိုအပ္လဲ ဘာေတြညံ့ဖ်င္းေနလဲ အကုန္မွတ္ထားတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ ကိုယ့္အတြက္ အက်ဳိးရွိနိုင္တဲ့သူဆိုေတာ့ အလုပ္သမားေခါင္းနဲ႕ ကန္ထရိုက္တာ ေတြေပါ့ဗ်ာ။ အက်ဳိးမရွိတဲ့သူ ဆိုတာကေတာ့ အလုပ္သမားေတြေပါ့ဗ်ာ။ အလုပ္သမားေတြ ဘာလုပ္တယ္ ဘာကိုင္တယ္ ဘယ္သြားတယ္ ဘာညံ့တယ္ ဆိုတာေတြကို ျပန္ေျပာျပျပီး အလုပ္သမားေခါင္းေတြ ကန္ထရိုက္တာေတြကို ေပါင္းတယ္။ သူတို႕က သေဘာက်တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေနာက္ပိုင္း သူတို႕ကိုယ္တိုင္ အလုပ္ထဲမွာ မရွိရင္ေတာင္ က်ေနာ္ရွိေနတယ္ဆိုရင္ စိတ္ခ်ၾကတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ အထက္ဖား ေအာက္ဖိနည္းနဲ႕ ပါဝါကို ခ်ဲ႕ထြင္တယ္၊ အထက္လူၾကီးရဲ႕ ယုံၾကည္ကိုးစားမႈကို ရယူတယ္။ အလုပ္သမားေခါင္းရဲ႕ ခ်ီးေျမွာက္မႈေၾကာင့္ ကန္ထရိုက္တာနဲ႕ အေတာ္ေလးကို ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ့တယ္။ ကန္ထရိုက္တာနဲ႕ ရင္းႏီွးျပီ ဆိုမွေတာ့ အလုပ္သမားေခါင္းေလာက္ကို ဘာဂရုစိုက္စရာလိုေတာ့လို႕လဲဗ်ာ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
တစ္ေန႕အလုပ္သမားေခါင္းက ပစၥည္းနည္းနည္းလိုအပ္လို႕ အျပင္မွာ သြားဝယ္ၾကရေအာင္ဆိုျပီး က်ေနာ့္ကို ေခၚသြားတယ္။ က်ေနာ္လဲ ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွီးက ခြထိုင္ျပီး ပါသြားတယ္။ တျခားသူေတြထက္ အခြင့္ထူးခံအဆင့္ ေရာက္လာျပီဆိုေတာ့ နည္းနည္းေလးေတာ့ ျမဴးမိတယ္။ သူမ်ားေတြ အလုပ္ကို ကုန္းရုံးလုပ္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာ ျငိမ့္ျငိမ့္ေလးထိုင္ျပီး အျပင္မွာ ေလေကာင္းေလသန္႕ ထြက္ရွဴနိုင္ေနျပီ မဟုတ္လား။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ ေရွ႕မွာရပ္ျပီး ေစ်းဆင္းဝယ္ၾကတယ္။ သူ ဘာေတြလုပ္လဲ က်ေနာ္ အေသအခ်ာ လိုက္မွတ္တယ္။ ေနာင္မွာ က်ေနာ္လည္း ဒါမ်ိဳးေတြလုပ္ဖို႕အခြင့္ေရးေတြ ၾကံဳရဦးမယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီလို ၾကံဳလာေအာင္လဲ ဖန္တီးေနသူ တစ္ေယာက္ပဲေလ။ တစ္ရာတန္ပစၥည္းကို တရာ့ငါးဆယ္နဲ႕ ေဘာက္ခ်ာဖြင့္ခိုင္းတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ အဲ့ဒါကို က်ေနာ္ျမင္သြားေတာ့ က်ေနာ့္ကို ျပံဳးစိစိနဲ႕ၾကည့္ျပီး ဟဲဟဲတဲ့။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ဘာမွမသိေသးတဲ့ အအေလး တစ္ေယာက္လိုပဲ မသိဟန္ေဆာင္ျပီး သူဘာေတြလုပ္လဲ ဆိုတာကို အေသအခ်ာ လိုက္မွတ္ေနတယ္။ က်ေနာ္ ဘာမွသိဟန္ မရွိတာကိုလဲ အေတာ္ေလး သေဘာက်သြားတဲ့ပုံပါ။ ျပီးေတာ့ သူက စားေသာက္ၾကီးတစ္ဆိုင္ကို ေခၚသြားျပီး ၾကိဳက္ရာမွာစားဖို႕ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွာရမွန္း မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူဘာမွာမလဲ ဘယ္လိုမွာမလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္မယ္လို႕ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ သ႔ူကို ေသတြင္းပို႕ျပီး သူ႕ေနရာကို ယူဖို႕ ေခ်ာင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုမွ လာျပီးေကာင္းေနတဲ့ သူ႕ကို သနားေတာ့ သနားမိသလိုပါပဲ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ၾကည့္ေလ။ က်ေနာ့္ကို ဘယ္လိုမွာ ဘယ္လိုစား ဘယ္ဟာက ဘယ္လိုေကာင္းတာနဲ႕ ဂရုတစိုက္ကို သင္ေပးေနတာ။ သူနဲ႕ ဒါမ်ိဳးမၾကာမၾကာ သြားျဖစ္ခဲ့လို႕လဲ လူနဲ႕သူနဲ႕တူေအာင္ ေနထိုင္စားေသာက္ တက္လာကိုေတာ့ ျငင္းလို႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕သူဆီက ပညာစုံ တတ္ေျမာက္လာတဲ့ တစ္ေန႕မွာ သူ႕ရဲ႕မသမာတဲ့ လုပ္ရပ္အားလုံးကို ကန္ထရိုက္တာဆီမွာ သြားျပီး ဖြင့္ခ်လိုက္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
က်ေနာ္က်ိတ္ပိုးေနတဲ့ ပန္းရံအလုပ္သမေလးကို ေၾကာင္တဲ့ကိစၥပါ မက်န္ရေအာင္ ဖြင့္ခ်ေပးလိုက္တယ္။ သူမ်ားကို လုပ္ၾကံခ်င္ေပမဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ပါတယ္ ဆိုတာၾကီးကိုေတာ့ အသိမခံခ်င္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ေျပာတယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာဖို႕လဲ တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာလိုက္တယ္။ သူ႕အလွည့္ ဘယ္ေတာ့ေရာက္လာမယ္ဆိုတာကို မတြက္ဆတတ္ေသးတဲ့ ကန္ထရိုက္တာၾကီးကေတာ့ စိတ္ခ်ပါ ကိုယ့္လူတဲ့။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
က်ေနာ္ အလုပ္သမားေခါင္းအျဖစ္ ခန္႕အပ္ခံရတဲ့ေန႕မွာပဲ ကန္ထရိုက္တာက သူနဲ႕အတူ စည္ဘီယာလိုက္ေသာက္ဖို႕ ေခၚသြားတယ္။ အတူထိုင္ေသာက္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူဘာလိုလဲဆိုတာကို အေသခ်ာၾကည့္ျပီး အားလုံး က်ေနာ္က အလိုက္တသိ ေဆာင္ရြက္ေပးတယ္။ ဘီယာကုန္သြားရင္ ထပ္ငဲွ႕ေပးတယ္။ အျမီးတုံးေတြ ၾကီးေနရင္ ေသးေအာင္ ဖဲ့ေပးထားတယ္။ သြားၾကားညပ္တာျမင္ရင္ သြားၾကားထိုးတန္ ယူေပးတယ္။ တခုခု စားျပီးတိုင္း တစ္ရွဴးတစကို ကိုယ္တိုင္ျဖဲေပးတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေဆးလိပ္ထုတ္လိုက္တာနဲ႕ မီးညွိေပးတယ္။ သူေျပာသမွ် စကားအားလုံးကို ဟုတ္သည္ျဖစ္ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ဟုတ္ေၾကာင္း မွန္ေၾကာင္း ေထာက္ခံတယ္။ ဘီယာတစ္ငုံ ငုံျပီးတိုင္းမွာ အျမီးမစားျဖစ္ဘူးဆိုရင္ စိတ္ပူသေယာင္ေယာင္နဲ႕ ခြံ ့ေၾကြးဖို႕ ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္။ သူအေတာ္ေလး မူးေနျပီဆိုေတာ့မွ ေနာက္ထပ္မွာလိုက္ျပီး အားပါးတရ ေသာက္စားျပစ္လိုက္တယ္။ အိမ္က မိန္းမေတာင္ မင္းေလာက္ အျပဳစု မေကာင္းဘူးကြာတဲ့။ ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ျဖစ္ျပီး ထေအာ္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
မသိဟန္ေဆာင္ေနလိုက္ျပီး ဝီစကီသုံးလုံးေလာက္ ထပ္မွာတယ္။ ၾကက္ေၾကာ္ပါဆယ္ သုံးထုတ္ေလာက္ ထုတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ဘာေတြ မွာတယ္ စားတယ္ဆိုတာ သူလုံးဝမသိဘူး။ အားလုံးရွင္းျပီးမွ သူကေျပာတယ္။ မင္းဘာမွလဲ မစားပါလားကြတဲ့။ က်ေနာ္ အေတာ္ေလးကို သေဘာက်သြားတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူ႕ကို အိပ္ျပန္ပို႕ျပီးရင္ေတာ့ အလုပ္ထဲက ပန္းရံအလုပ္သမေလးနဲ႕ ခ်ိန္းထားသည္မို႕ ဒီတစ္ညအတြက္ေတာ့ ေလာကစည္းစိမ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႕ သိရေပဦးေတာ့မည္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အလုပ္သမားေခါင္း ျဖစ္လာျပီဆိုေတာ့ အားလုံးက တရိုတေသ တေလးတစား ရွိလာတယ္။ မၾကည္သူကလဲ ရယ္ျပတယ္။ မုန္းသူကလဲ ျပံဳးျပတယ္။ အရပ္ထဲက ဇာတ္ပဲြမွာ ေငြမက္တို႕ ေနတတ္ဖို႕ပဲ လိုေတာ့တယ္ မဟုတ္လား။ စာရင္းဇယားအားလုံးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ျပလိုက္တယ္။ ဘယ္ကိုသြားသြား ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေခၚဘူး။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ဒါေပမဲ့ အသက္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ ရွိမယ္လို႕ ထင္ရတဲ့ အလုပ္သမေလး တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ တခါတရံ အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြမွာ ရုပ္ရွင္လိုက္ျပဖို႕ စသလို ေနာက္သလိုနဲ႕ လမ္းေၾကာင္းထားတာ ရွိတယ္။ သူကလဲ စသလိုလို ေနာက္သလိုလိုနဲ႕ ျပန္လက္ခံတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ရုပ္ရွွင္ရုံကို ႏွစ္ေယာက္အတူ မၾကာမၾကာ သြားျဖစ္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ဒီေန႕ညေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့ အိမ္ကို ရွစ္နာရီေလာက္ လာလည္ဖို႕ ေျပာၾကည့္လိုက္တယ္။ ကိုကိုနဲ႕သာဆိုရင္ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ဘယ္ေပါက္ေပါက္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာေတြျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ လစ္လိုက္ခ်င္တယ္ ဆိုပဲ။ ေခေတာ့ မေခဘူး။ အဲ့သေလာက္ မေခတဲ့ မိန္းကေလးကို ၾကာၾကာ မေပါင္းသင့္ဘူး လို႕သိလိုက္တယ္။ သုံးလေလာက္ေနေတာ့ သူနဲ႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အလုပ္ကို အတူတူလာတာ ေတြ႕တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေကာင္မေလးကို ေဖာက္ျပန္သူအျဖစ္နဲ႕ စြတ္စဲြတယ္။ ေကာင္ေလးကိုေတာ ့မင္းနဲ႕ အဲ့ဒီေကာင္မေလးနဲ႕က ျဖစ္ေနတာလား စသည္ျဖင့္ အစ္ေမးတယ္။ ေကာင္ေလးက မဟုတ္ေၾကာင္း ျငင္းတယ္။ ဒါဆို မင္းၾကိဳက္ေရာ မၾကိဳက္ဘူးလားလို႕ ေမးလိုက္တယ္။ ၾကိဳက္တယ္ ဆိုပဲ။ သူက မယူခ်င္ဘူးလားလို႕ ေမးေတာ့ ရရင္ေတာ့ လိုခ်င္တာေပါ့တဲ့။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို ပိုျပီး နီးစပ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တယ္။ တဖက္ကိုလဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး စြတ္စြဲေပးလိုက္သလို တဖက္ကိုလဲ ခပ္သြက္သြက္ လႈပ္ရွားဖို႕ တိုက္တြန္းေပးလိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး။ ခိုးေျပးၾကပါေလေရာ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေတာ္ေသးတယ္။ ေကာင္မေလးက ႏႈတ္လုံတယ္။ သူႏႈတ္လုံလို႕လဲ အခုထိ အလုပ္ျမဲေနတာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ ၾကာရင္ စိတ္ခ်ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ အႏၱရာယ္ တစုံတရာ ျဖစ္လာနိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အလုပ္က ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕က်ေနာ့္ အလုပ္ဆိုက္ကို ေရာက္လာသမွ် ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို လုံးၾကီးေပါက္လွ လုံေမေခ်ာေလးမ်ား အားလုံးလိုလိုဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အပန္းေျဖစရာ ညစာေလးေတြ ျဖစ္လာေတာ့တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေျခာက္လေလာက္ထိ စာရင္းမွန္ အင္းမွန္ လုပ္ျပလိုက္လို႕ ကန္ထရိုက္တာလဲ ျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ရွိလာတာမို႕ အေတာ္ေလးႏွစ္သက္ျပီး လက္ရင္းတပည့္တစ္ေယာက္လို သေဘာထားလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေ႒းအေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္။ က်ေနာ္က အလုပ္သမားေခါင္း။ ဘာမွ သိပ္လုပ္စရာမလိုဘူး။ အလုပ္သမားေတြကို ညႊန္ၾကားခိုင္းေစရုံ သက္သက္ပဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အခ်ိန္ပိုေလးေတြ ရွိေနတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ရသမွ် အခ်ိန္ပိုေလးေတြနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာတဲ့ သူေ႒းေတြကို အရင္းျပဳျပီး ကန္ထရိုက္တာေပါက္စ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
က်ေနာ့္ဆရာဆိုတဲ့ ကန္ထရိုက္တာကိုေတာ့ အဲ့ဒီလုပ္ငန္းအေၾကာင္း အသိမေပးဘူး။ အသိေပးလို႕လဲ မျဖစ္ဘူးေလ။ သူယုံၾကည္သြားတဲ့အခါမွာ သူ႕ဆိုက္က ဘိလပ္ေျမ သံသြပ္သစ္စသည္ ခိုးမွန္းမသိ ခိုးထားတာေလးေတြနဲ႕ အရင္းျပဳထားတာ။ ဆိုက္ထဲက ခိုးလိုက္ ေစ်းေခ်ာင္လို႕ က်ေနာ့္ကို ငွားၾကတဲ့ သူေ႒းေတြဆီက ခိုးလိုက္နဲ႕ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ သူေ႒းေပါက္စ အဆင့္ထိ ေရာက္ခဲ့တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အဲ့သလို လုပ္တဲ့အခါမွာလဲ ကိုယ့္ဆိုက္မွာ လုပ္တဲ့ အလုပ္သမား သီးသန္႕ ထပ္ငွားတယ္။ က်ေနာ္ စလုပ္ေတာ့ ၾကီးၾကီးမားမား မဟုတ္ပါဘူး။ ေရကန္တို႕ အိမ္သာတို႕ ေစ်းဆိုင္ခန္းတို႕လို အေသးစားေလးေတြပါ။ အဲ့ဒီ ကိုယ္ပိုင္ဆိုက္ေလးေတြအတြက္ အလုပ္သမားငွားတဲ့ အခါမွာေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္ျပီး စားစရာမရွိ ျဖစ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားမ်ိဳးကို ေရြးငွားတယ္။ လုံးဝမတတ္တဲ့သူဆိုရင္ သင္ခိုင္း ခိုင္းေနရေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ သိပ္မက်န္ဘူး။ အလုပ္ရွိျပီးသား လူေတြကို ငွားရရင္လဲ ေငြပိုေပးရလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း အလုပ္သမားေတြကိုပဲ ေရြးငွားတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
လက္ဘက္ရည္တိုက္မယ္ဆိုျပီး အခ်ိန္ပို တစ္ေန႕မွာ ေလးငါးနာရီေလာက္ ခိုင္းတယ္။ ျပီးရင္ လဘက္ရည္ဆို လဘက္ရည္ပဲ မုန္႕မပါဘူး၊ တိုင္ကီ မျဖစ္ရ၊ ႏွစ္ခြက္မျဖစ္ရ၊ ၾကိဳက္သေလာက္သာေသာက္။ ကိုယ့္စေကး မကုန္မခ်င္း။ ေဆးလိပ္လည္း တိုက္တယ္။ ဖက္ၾကမ္းကို ႏွစ္ေယာက္တစ္လိပ္ႏႈန္းနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒီလို လဘက္ရည္ဖိုးနဲ႕ ရင္းတဲ့အတြက္ က်ေနာ့္ရဲ႕ အက်ဳိးအျမတ္ကေတာ့ ငါးရက္စာကို သုံးရက္နဲ႕ အျပီးျဖတ္နိုင္တဲ့အတြက္ ႏွစ္ရက္စာ က်ေနာ္စားရတာေပါ့ဗ်ာ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
တခ်ိဳ႕ေကာင္ေတြက လာေသးတယ္။ လဘက္ရည္ မေသာက္ခ်င္ဘူး၊ အရက္ပဲတိုက္တဲ့။ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ။ အရက္က ပိုေစ်းၾကီးတယ္ဆိုေတာ့၊ ေဟ့ ဘုရားမၾကိဳက္တဲ့ သုရာေမရယကံကိုေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္လဲ မၾကဴးလြန္ဘူး။ ဘယ္သူ ၾကဴးလြန္တာကိုမွလဲ အားမေပးဘူးလို႕ ရုပ္တည္နဲ႕ ေဟာက္ျပစ္လိုက္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အိမ္ျပန္ေရာက္မွ အလွည့္က် ခ်ိန္းထားတဲ့ အလုပ္သမေလးနဲ ့ ၀ီီစကီေလးနဲ႕ကို ေရာျပီး ျမည္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ဆရာ ကန္ထရိုက္တာက လူေတာ္ပါ။ လူေကာင္းလဲ လူေကာင္းပါ။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမေတာ့ အလြန္ၾကိဳက္ဆုိပဲ။ ကမၻာေပၚမွာ အၾကိဳက္ဆုံးစားေသာက္ဖြယ္ရာကို ေျပာပါဆိုရင္ေတာင္ မိန္းမ နုပ္နုပ္စင္းလို႕ ေျဖမိမွာ အမွန္ပဲတဲ့။ အစပိုင္းေတာ့ သူမဟုတ္သလိုပဲ ေနခဲ့တာပါ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ပုံတုံးတုံး အလုပ္သမေတြနဲ႕ စခန္းသြားေနရတာ ျငီးေငြ႕လာတဲ့အတြက္ အေျပာင္းအလဲေလးတစ္ခုကို ဖန္တီးဖို႕ တည္းခိုးခန္းကို ေရာက္သြားတဲ့ေန႕မွာ မထင္မွတ္ပဲ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူ႕ကို က်ေနာ္က စျမင္တာဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ကို သူမျမင္ေအာင္ ေရွာင္ေနျပီး သူဘာလုပ္မလဲလို႕ အကဲခတ္ေနလိုက္တယ္။ အဲ့ဒါ ထီေပါက္တာပဲ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ဟုတ္တယ္။ သူတပါးရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို သိလုိက္ရတာဟာ အသုံးခ်တတ္ရင္ ပြဖို႕လမ္းစပဲလို႔ ခံယူထားသူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္လား။ ေနာက္တေန႕ကန္ထရိုက္တာနဲ႕ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာ အသည္းေလးေတြ အေသးအမႊားေလးေတြရွိရင္ အိမ္ကိုေခၚခဲ့ေနာ္လို႕ က်ေနာ္က စသလို ေနာက္သလိုလိုနဲ႕ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕မွာမိန္းမရွိေၾကာင္း၊ ဒါမ်ိဳးေတြ မလုပ္တတ္ေၾကာင္းကို စပ္စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႕ ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ဘက္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ဟုတ္လို႕လား ဆရာရယ္ ကိုယ့္တပည့္ကို ကိုယ္ရွက္မေနပါနဲ႕၊ က်ေနာ္က လူပ်ိဳလူလြတ္ တစ္ေယာက္တည္းသမားပါ၊ ဆရာသမားအတြက္ တညတေလ ေရွာင္ရွားအိပ္ေပးရတာ အပန္းမၾကီးပါဘူး၊ ကိုယ့္ဆရာကိုသာ မသင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာေတြကို ေလွ်ာက္သြားမိျပီး ဟိုလူျမင္ ဒီလူျမင္နဲ႕ သိကၡာက် အထင္ေသးခံရမွာကို စိုးရိမ္တာပါလို႕ နားလည္မႈ ရွိတာလိုလို သူ႕အက်ဳိးကို ေမွ်ာ္ကိုးတာလိုလိုေျပာျပီး သူ႕ေသတြင္းကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝိုင္းတူးေပးလိုက္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
က်ေနာ့္စကားေၾကာင့္ တခ်က္ျငိမ္က်သြားျပီး၊ ေအး လိုအပ္ရင္ ေျပာမယ္ကြာတဲ့။ ကိုယ္ပိုင္မရွိလဲ လာသာ လာခဲ့ပါဆရာ က်ေနာ္အားလုံးကို ဖန္တီး စီစဥ္ေပးပါ့မယ္လို႔လဲ က်ိန္းေသေအာင္ ထပ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ေသခ်ာေပါက္ ယုံၾကည္လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ အၾကံအစည္ေတြ ေအာင္ျမင္သြားျပီလို႕။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေနာက္ေန႕ညေနမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္ကို ပိုက္ဆံငါးေထာင္ ထုတ္ေပးျပီး မင္းသြားလိုရာ သြားေပေတာ့ မနက္မွ ျပန္လာေတာ့တဲ့။ က်ေနာ္အရမ္း ဝမ္းသာသြားပါတယ္။ ပိုက္ဆံေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒီနာက္မွာ ပိုက္ဆံ ငါးေထာင္ထက္ တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ အရာေတြ တသီၾကီး ပါလာတယ္ေလ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
က်ေနာ္ အဲ့ဒီညက တန္းခိုခန္းမွာ သြားအိပ္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း သူနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ခင္မင္းရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ အလုပ္ရွင္ေတြ အားလုံးကို ဒီလူဟာ မိန္းမရွိရဲ႕နဲ႕ ဒါမ်ိဳးလုပ္ေနေၾကာင္းနဲ႕ ေထြရာေလးပါး အပုတ္ခ် အသိေပးလိုက္တယ္။ လူဆုိတာမ်ိဳးကလဲ က်ေနာ့္အၾကိဳက္ခ်ည္းပဲ။ ဟုတ္တယ္၊ ေကာင္းသတင္းေျပာရင္ မယုံသလိုလို လုပ္တတ္ေပမဲ့ မေကာင္းသတင္းကိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္း လက္ခံယုံၾကည္ လိုက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ သူေခၚလာတဲ့ မိန္းခေလးမ်ားမွာ လင္ရွိမယားမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ ပိုပိုသာသာေလး တုတ္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
သက္ေသခိုင္လုံဖို႕အတြက္ ၎ျဖစ္စဥ္ေတြအားလုံးဟာ က်ေနာ့္အိမ္မွာပင္ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းနဲ႕ ကိုယ့္အထက္လူမို႕ ဘာမွမေျပာရဲ၍ လႊတ္ထားလိုက္ရေၾကာင္း၊ သူ႕အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ အမ်ိဳးသားေတြအတြက္ မခံခ်င္စိတ္ ေပါက္ခဲ့ရေၾကာင္း စသည္ စသည္ ေထြရာေလးပါး ေကာင္းနိုးရာရာေလးေတြကိုပါ အေျပာက်က်ေလး ေျပာျပလိုက္တယ္။ တစ္ေနရာ မေကာင္းတဲ့ လူဟာ ဘယ္ေနရာမွာ မေကာင္းနိုင္ဘူးလို႕လဲ ေကာက္ခ်က္ခ်ေပးလိုက္ေသးတယ္။ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ မစင္ဘင္ပုတ္ကဲ့သို႕ ရြံရွာမုန္းတီးေၾကာင္းကို ေၾကာ္ျငာဝင္လိုက္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
က်ေနာ္ေျပာမိသမွ် အလုပ္ရွင္အားလုံး က်ေနာ္ေျပာတာကို ယုံၾကည္သြားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူနဲ႕ ဆက္မလုပ္လိုေၾကာင္း ေျပာျပီး က်ေနာ္နဲ႕ပဲ ဆက္လုပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကန္ထရိုက္တာၾကီး ျဖစ္လာျပန္တယ္။ က်ေနာ့္ အျမင္ကေတာ့ ကိုယ္ကိုတိုင္ ေအာင္ျမင္တိုးတတ္ဖို႕က အဓိကပဲေလ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ဘယ္သူေတေတ ငေတမာရင္ျပီးေရာ ဆိုတဲ့ စကားပုံဟာ က်ေနာ့္အတြက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ေလသလားလို႕ ေတြးေတြးျပီး တည္ထြင္သူ ပညာရွင္ကိုေတာင္ ဦးခိုက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားတယ္။ ငေတက နာမည္သာပ်က္တာ ျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ေတာ့ ရွိတယ္ မဟုတ္လားဗ်။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အလုပ္ရွင္တစ္ဦးက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ၿပီးေစခ်င္တာေတြ ရွိေနေတာ့ က်ေနာ့္ကို ကားေမာင္းသင္ေပးျပီး ခပ္စုပ္စုပ္ ကားေလးတစ္စီး ဝယ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ၾကံရည္ဖန္ရည္နဲ႕ ကားသစ္ေလးတစ္စီးကို လစဥ္ေၾကးေပးျပီး ဝယ္နိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ႕ အဲ့ဒီ ကားေလးကို အရင္းျပဳျပီး ျဖတ္လမ္းနည္းနဲ႕ စီးပြားရွာလိုက္တာ အလည္လြန္ျပီး မိန္းမတစ္ေယာက္ ရသြားတယ္။ သူေ႒းသမီးဆိုျပီး အရခ်ိဳင္လိုက္တာပါ။ ေသခ်ာသြားေအာင္ ကေလးယူလိုက္မယ္ စိတ္ကူးျပီး ဘာေဆးမွေတာင္ မတိုက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ဝန္ရျပီဆိုတာ ေသခ်ာေတာ့ ခိုးေျပးတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
သူမိဘေတြ လိုက္မလာပါလား၊ မစုံစမ္းၾကပါလားလို႕ေအာက္ေမ့ေနတာ၊ ေနာက္မွ သိလိုက္ရတာက သူ႕မိဘေတြ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ သူ႕ရဲ႕ ေတာရြာေလးက ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြတဲ့။ မိဘေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးေနလို႕ ေက်ာင္းလဲထားေပးမယ္၊ အိမ္မႈကိစၥလဲ တတ္နိုင္သေလာက္ ဝိုင္းလုပ္ဆိုျပီး ေခၚထားတာတဲ့။ ဆူလြန္း ေငါက္လြန္းလို႕ အိမ္ကေန ထြက္ေျပးခ်င္ေနတာတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ ဒဏ္ကိုလဲ မခံခ်င္တာနဲ႕ ေအာင့္ျပီးေနေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္နဲ႕ေတြ႕ေတာ့ လြတ္ျပီကၽြတ္ျပီဆိုျပီး ခ်က္ခ်င္း လက္ခံလိုက္တာတဲ့။ ကိုယ္ဝန္ရလုိ႕ က်ေနာ္က ခိုးေျပးမယ္ဆိုေတာ့ အရမ္းနဲ႕ကို ဝမ္းသာျပီး လိုက္လာခဲ့တာဆိုပဲ။ က်ေနာ္ကလည္း သူေ႒းသမီးပဲဆိုျပီး အပိုင္အုပ္လိုက္တာ။ အခုေတာ့ ေသျပီေပါ့ဗ်ာ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
မတတ္နိုင္ဘူး။ ျဖစ္လာတဲ့ ဇာတ္ေပၚမူတည္ျပီး အေကာင္းဆုံး ကရေတာ့မွာပဲ။ သူမကို ျမိဳ႕နဲ႕ေဝးတဲ့ ဆင္ေျခဖုန္း ရပ္ကြက္ေလးတစ္ခုမွာ သြားထားလိုက္တယ္။ ဆယ္ေလးငါးရက္ေလာက္အတူေနျပီး မ်က္ေခ်ျဖတ္ထားလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ကို္ယ္တိုင္လဲ တျခားျမိဳ႕တျမိဳ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္လိုက္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးမရွိလို႕ကေတာ့ သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာပဲ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ က်ေနာ္ေဆာက္တဲ့ တိုက္ေတြ ျပိဳက်တာတို႕ ေရစိမ့္တာတို႕ ျဖစ္ပါေလေရာ။ အလုပ္ရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက က်ေနာ့္ကို တရားစြဲထားၾကတယ္။ ဝယ္ထားတဲ့ ကားကလည္း ႏွစ္လေလာက္ထိ အေၾကြးမဆပ္ျဖစ္လို႕ ရဲနဲ႕တိုင္ထားတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အညာသား တစ္ေယာက္နဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္ျပီး ၄င္းအညာသားရဲ႕ ဇာတိ အညာေဒသေလးကို အလည္လိုက္သြားခဲ့တယ္။ ျမိဳ႕က ျပႆနာေတြကို ေရွာင္ရင္းတိမ္းရင္းနဲ႕ေပါ့။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အဲ့ဒီမွာ ရုပ္ရည္ေလးကလဲေခ်ာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူလဲ ျဖစ္တဲ့ ခ်ာတိတ္မတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕တယ္။ သူမအေၾကာင္းကို စုံစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕မိဘေတြက က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာၾကတယ္ ဆိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာေအာင္ေတာ့ ထပ္ျပီး စုံစမ္းလိုက္ရေသးတယ္။ သမီးအရင္းမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕။ ေသခ်ာျပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ မိဘေတြကို ဝင္ေရာက္ ခ်ဥ္းကပ္တယ္။ အိမ္ထဲကို ကားေမာင္းျပီးေတာ့ ဝင္သြားတာ။ စိန္လက္စြပ္ကလဲ ရွစ္ကြင္း တိတိ ဝတ္ဆင္ထားတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ လုပ္ငန္းျဖစ္တ့ဲ ေဆာက္လုပ္ေရးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ဘာမွမေျပာဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်ာက္ကုန္သည္တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႕ မိတ္ဆက္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အဖိုးၾကီးေရာ အဖြားၾကီးပါ က်ေနာ့္ရဲ႕ ၾကြားလုံးထဲမွာေျမာျပီး သေဘာေတြ က်ေနၾကတယ္။ အဖိုးၾကီး အဖြားၾကီး ဆိုေပမဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ေတာ့ သိပ္မကြာပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕သမီးကို လိုခ်င္တာဆိုေတာ့ အန္တီတို႕ အန္ကယ္တို႕နဲ႕ ေခၚလိုက္တယ္။ သူတို႕က ေက်ာက္အေၾကာင္း နားမလည္လို႕ မဝယ္ေသးဘူးလို႕ ျငင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့က်ေနာ္က ဒီေနေျမမွာ အခုမွ စတင္ ေျခခ်သူျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႕ ပထမ စတင္ ရင္းႏွီးသူမ်ားမွာလဲ အန္တီတို႕ပဲျဖစ္တဲ့အတြက္ လက္ေဆာင္အေနနဲ႕ လက္စြပ္ေလးတကြင္း ေပးခ်င္ပါတယ္ဆိုၿပီး အတင္း ထိုးေပးလိုက္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ျပီေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကို ရေအာင္ တျခားစိတ္ဝင္စားသူမ်ား ရွိပါကလဲ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ေၾကာ္ျငာေပးဖို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သူတို႕မိသားစုနဲ႕ ရင္းႏွီးသြားျပီး စားအိမ္ေသာက္အိမ္လို ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အခြင့္သာတဲ့တစ္ေန႕မွာ ျမိဳ႕ကို အလည္ေခၚခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာေတာ့ သူတို႕မွာ ဝမ္းသာလြန္းလို႕ ေက်းဇူးတင္ၾကတာ အခါခါပဲ။ အဖိုးၾကီးက ဘာမွ သိပ္မသိသာေပမဲ့ အဖြားၾကီးက သိသိသာသာၾကီးကို ေျပာင္းလဲလာျပီး ညီမေလးကိုလဲ တရင္းတႏွီးေနဖို႕ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ဘာညာ ေျပာလာေတာ့တာပါပဲ။ က်ေနာ္လိုခ်င္တာ ဒါပဲေလ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
စေနတနဂၤေႏြလို ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ိဳးမွာ ခ်ာတိတ္မကို ေခၚျပီး ဟိုလည္ ဒီလည္ ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္တယ္။ သူမကလဲ ဘယ္ေခၚေခၚ ျငင္းတယ္လို႕မရွိဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူရည္းစားအျဖစ္ထိ တိုးတက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္က လက္ထပ္ဖို႕ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငယ္ေသးလို႕ လက္မထပ္ခ်င္ေသးဘူးတဲ့။ ရွက္တယ္တဲ့။ က်ေနာ္အမ်ိဳးမ်ိဳး စည္းရုံးၾကည့္တယ္။ အစဥ္မေျပဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခြင့္သာမဲ့ တေန႕ကိုေတာ့ လက္လြတ္မခံပဲ အပိုင္လႈပ္ရွားနိုင္ဖို႕ အျမဲတန္း အဆင္သင့္အေနအထားနဲ႕ ျပင္ဆင္ထားတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
သူမရဲ႕ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ တစ္ေန႕မွာ သူတို႕မိသားစုနဲ႕အတူ ရန္ကုန္ကို ဘုရားဖူးထြက္လာခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္ သူမအနားမွာပဲ က်ေနာ္ အျမဲကပ္ေနတယ္။ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္တစ္ေနရာ အေရာက္မွာ သူမရဲ႕မိဘေတြနဲ႕ အနည္းငယ္ မ်က္ေျခပ်က္သြားတယ္။ သူမကမေတြ႕တာပါ။ က်ေနာ္က ေတြ႕ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ အခြင့္ေကာင္းပဲလို႕ သိလိုက္တဲ့ က်ေနာ္က ရသမွ် အခြင့္အေရးကို အပိုင္အသုံးခ်ျပီး သူတို႕မိဘေတြနဲ႕ေဝးတဲ့ ေနရာဘက္ကို ညႊန္ျပီး အဲ့ဒီဘက္ကို ထြက္သြားေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္။ သူမကေတာ့ စိတ္ေတြပူျပီး အသဲအသန္ လိုက္ရွာေနတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း အရမ္းကို စိတ္ပူတဲ့ဟန္နဲ႕ လိုက္ရွာျပလိုက္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
မိုးသာခ်ဳပ္သြားတယ္။ လုံးဝမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ထိုေန ့အတြက္ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရန္ ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာဆိုျပီး တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ သြားတည္းလိုက္ၾကတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ရွိသမွ် အစြမ္းအစ အကုန္ထုတ္သုံးျပီး ႏွဴးႏွပ္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီညမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ အလိုဆႏၵ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ရွိသြားတယ္။ သူမရဲ႕အလစ္မွာ မိဘေတြကို ေတာင္းပန္သလိုလိုနဲ႕ က်ေနာ္ေယာက်္ားေကာင္းပီသစြာ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ယူမယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး သူမ ဘာမွ်မသိလိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဖိုးၾကီး အဖြားၾကီးေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို႕ကို လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးဖို႕ပဲ စီစဥ္ေတာ့တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ဒီလိုနဲ႕ ေယာကၡမအိမ္မွာပဲ တက္ေနျပီး ကေလးတစ္ေယာက္ ရခဲ့တယ္။ ေယာက္်ားေလး။ ကားလဲျပဳတ္ အလုပ္ကလဲ မယ္မယ္ရရ မရွိဆိုေတာ့ အရပ္ထဲကလဲ တစတစ အတင္းတုတ္စ ျပဳလာျပီျဖစ္သလို ေယာကၡမေတြကလဲ သိပ္မၾကည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မိန္းမကလဲ ပြစိပြစိ လုပ္လာျပီ။ <br />
<br />
ဘာမွမဟုတ္လဲ တေခါက္ ျမိဳ႕တက္ျပီး ရွိတဲ့ လက္စြပ္ေလးေတြကို ေရာင္းခဲ့ဖို႕ အၾကံေပးတယ္။ လက္စြပ္ေတြက အစစ္မဟုတ္ေၾကာင္းနဲ႕ မင္းမိဘေတြကိုေပးဖို႕ လုပ္လာခဲ့တဲ့ လက္စြပ္ကြင္း အေသးေလးတစ္ခုသာ အစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္းမကို ဖြင့္ေျပာျပီး ဒါေတြအားလုံးဟာ မင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႕ ၾကံမိၾကံရာ ၾကံမိေၾကာင္းေျပာၿပီး ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
မိန္းမကေတာ့ လင္အလုပ္မရွိရင္ ရွက္လြန္းလို႕ အျပင္ေတာင္ မထြက္ဝံ့ဘူးတဲ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ ေန႕စဥ္ ယူသုံးေနက် ေငြကို တစ္ျပားမွ မေလွ်ာ့ပဲ ပုံမွန္အတိုင္း ယူသုံးေနခဲ့တာပဲ။ အညာဘက္မွာက ေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္က ရွားလဲရွားတယ္။ ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ က်ေနာ္မကၽြမ္းက်င္တဲ့ နယ္မို႕မတိုးခ်င္ဘူး။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကလဲ ဘာမွမလုပ္ပဲ အျငိမ့္သားေနရတဲ့ ဘဝကိုပဲ လိုခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ ၾကာလာရင္ ကန္ထရိုက္အမႈေတြ ကားအေၾကြးမႈေတြနဲ႕ မိသြားခဲ့ရင္ ေထာင္ထဲ ေအာင္းေနရမွာကို ေတြးျပီး လန္႕လာတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေနာက္ဆုံး မေလးရွားကိုထြက္ဖို႕ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ က်ေနာ္ စုံစမ္းေလ့လာမိသေလာက္ေတာ့ စကၤာပူလို နိုင္ငံမ်ိဳးမွာက ပညာတတ္မွတဲ့။ ပညာမတတ္ရင္ အိမ္ေဖာ္ေလာက္ပဲ လုပ္ရမယ္တဲ့။ က်ေနာ့္မွာက မိဘေတြ သင္ေပးထားတဲ့ ေသစာရွင္စာေလးနဲ႕ ဟိုလိမ္ဒီပတ္ ပညာေလာက္ပဲ ရွိတာ အစဥ္မေျပနိုင္ဘူး။ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ က်ေတာ့လဲ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္တဲ့။ <br />
<br />
ဒါေၾကာင့္ မေလးရွားကို ေရြးလိုက္တယ္။ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႕ဆိုျပီး ေယာကၡမေတြဆီမွာ ေငြေတာင္းတယ္။ မိန္းမကလဲ ဝိုင္းငိုျပေတာ့ ေရွာေရွာရွဴရွဴပဲ ထုတ္ေပးတယ္။ အသြားစားရိတ္ရဲ႕ သုံးဆေလာက္ကို ေျပာျပီး ေတာင္းလိုက္တာဆိုေတာ့ အစစအရာရာ အားလုံး အစဥ္ေျပေျပ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႕ မေလးရွားကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
<b>အပိုင္း(၂) </b></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: x-small;"><i>ဒါေပမဲ့ ၾကီးမားတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္တစ္ခုေတာ့ ရခဲ့တယ္။ ဒုကၡသည္ ဟန္ေဆာင္ျပီး အေမရိကန္၊ ၾသစေတလ် စတဲ့ နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြကို ထြက္လို႕ရတယ္ ဆိုပဲ။ ဘယ္လို ဟန္ေဆာင္ရမွာလဲ။ ဘယ္လို ဒုကၡသည္လဲ။ က်ေနာ္ဘာမွ မသိဘူး။ </i></span></div>
<div align="justify">
</div>
<div align="justify">
မေလးရွားေရာက္ေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္ပဲ ဆက္လုပ္ျဖစ္တယ္။ ထြက္လာကတည္းက လြတ္ျပီကၽြတ္ျပီလို႕ သေဘာထားျပီး ထြက္လာခဲ့တာဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ရရ မိန္းမဆီ ျပန္မပို႕ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အဆက္အသြယ္လဲ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ အကူညီေတာင္းလို႕ရေအာင္ သူတို႕အိမ္က ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကိုေတာ့ လိုရမယ္ရ သိမ္းထားတယ္။ <br />
<br />
မေလးရွားက အလုပ္ဆိုက္ထဲမွာလဲ အရင္ဗ်ဴဟာအတိုင္းပဲ က်င့္သုံးတယ္။ အခုေခတ္စကားနဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ အထက္ဖား ေအာက္ဖိေပါ့။ သူမ်ားထက္ အနည္းငယ္ အခြင့္အေရး ပိုရတာေလးကလဲြျပီး ဘာမွ မထူးဘူး။ ရတဲ့ေငြကလဲ က်ေနာ့္ အသုံးစာရိတ္နဲ႕ သူေ႒းျဖစ္ဖို႕မလြယ္ဘူး။ “အ”မ လို႕ေခၚတ့ဲ အင္ဒိုနီးရွား အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကို အိမ္မွာ ေခၚထားတယ္။ အဲ့ဒါက က်ေနာ့္အတြက္ မရွိမျဖစ္ဗ်။ ေပါေပါရတဲ့ ေနရာဆိုေတာ့ ေခၽြတာေနစရာလည္း မလိုဘူး။ တပတ္ကို တစ္ေယာက္ ေျပာင္းတယ္။ အိမ္က မိန္းမကို သတိေတာင္ မရဘူး။ သူ႕ကို ဆင္းရဲဒုကၡခံျပီး ေငြပို႕ေနမဲ့အစား ဒီလမ္းစဥ္က က်ေနာ့္အတြက္ ပိုျပီးအစဥ္ေျပတယ္။ <br />
<br />
ဒါေပမဲ့ ဒီအတိုင္း စခန္းသြားေနရင္ က်ေနာ့္ဘဝအတြက္ ခိုင္လုံတဲ့ အာမခံခ်က္မရွိဘူး။ အလုပ္လုပ္လိုက္၊ ေသာက္လိုက္၊စားလိုက္၊ ‘အ’ မအသစ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွာလိုက္နဲ႕ က်ေနာ့္ဘဝရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းခန္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ လွပလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္သက္စာ ခ်မ္းသာ ၾကီးပြားမဲ့ အလုပ္ကေတာ့ မေလးရွားမွာ မရွိတာ ေသခ်ာသြားျပီ။ ဗီဇာကလဲ သက္တမ္းကုန္လို႕ အိုဗာစေတး ျဖစ္ေနျပီ။ သက္တမ္းလဲ ထပ္မတိုးနိုင္ေတာ့ဘူး။ လုပ္လာလိုက္တဲ့ အလုပ္ေတြကလဲ စုံေနျပီ။ စားေသာက္ဆိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ္ မလုပ္ဘူးတဲ့ဆိုင္ မရွိသေလာက္ ျဖစ္သြားျပီ။ ေဆာက္လုပ္ေရးဆိုက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း က်ေနာ္ မလုပ္ဘူးတဲ့ဆိုက္ မရွိသေလာက္ ျဖစ္သြားျပီ။ <br />
<br />
ဘာလုပ္ရရင္ ေကာင္းမလဲ။ နိုင္ငံေရးလုပ္စားတယ္ဆိုတဲ့ စကားလုံး ၾကားဘူးတယ္။ အဲ့ဒါကဘယ္လိုလဲ။ စုံစမ္းၾကည့္တယ္။ နိုင္ငံေရးအဖဲြ႕စည္း ဆိုတာေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္တယ္။ အရမ္းခ်မ္းသာေနတဲ့ လူေတြရွိသလို ထမင္းငတ္ေနတဲ့ လူေတြလဲ ရွိတယ္။ အဲ့ဒီအဖဲြ႕ေတြထဲဝင္ရင္ က်ေနာ့္အေနနဲ႕ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့လူ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ <br />
<br />
နိုင္ငံေရးအေၾကာင္းလဲ က်ေနာ္ဘာမွမသိဘူး။ သူတို႕လုိ စာေတြေပေတြလဲ စိတ္မဝင္စားဘူး။ သူတို႕ကလဲ က်ေနာ္ ဝင္ထြက္သြားလာတာကို သိပ္ၾကိဳက္ပုံမေပၚဘူး။ သူတို႕လူေတြ အခ်င္းခ်င္းထဲက တစ္ေယာက္ကေတာ့ မင္းကို ေထာက္လွမ္းေရး ထင္ေနတာကြ တဲ့။ အားပါးပါး ကိုယ့္ကိုေတာင္ အထင္ၾကီးမိသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဆယ္တန္းေတာင္ မေအာင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ ထင္တယ္ ဆိုေတာ့ေလ။ နိုင္ငံေရး အဖဲြ႕အစည္းက လူေတြဟာ တစိမ္းျမင္ရင္ ေထာက္လွမ္းေရးထင္တဲ့ ေရာဂါရွိၾကပါလားလို႕လဲ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ <br />
<br />
ဒါေပမဲ့ ၾကီးမားတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္တစ္ခုေတာ့ ရခဲ့တယ္။ ဒုကၡသည္ ဟန္ေဆာင္ျပီး အေမရိကန္၊ ၾသစေတလ် စတဲ့ နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြကို ထြက္လို႕ရတယ္ ဆိုပဲ။ ဘယ္လို ဟန္ေဆာင္ရမွာလဲ။ ဘယ္လို ဒုကၡသည္လဲ။ က်ေနာ္ဘာမွ မသိဘူး။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေနာက္ဆုံးေတာ ဒဲ့ပဲ ဝင္ေမးလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ နိုင္ငံျခားကို ထြက္ခ်င္တယ္။ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ဘယ္လို ဟန္ေဆာင္ရမွာလဲေပါ့။ မင္းေငြေၾကးတတ္နိုင္ရင္ ဟန္ေဆာင္စရာမလိုဘူး။ တစ္ႏွစ္အတြင္း သြားလို႕ရေအာင္ ခ်ိတ္ေပးနိုင္တဲ့သူရွိတယ္ ဆိုပဲ။ ဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲ လို႕ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမန္မာေငြ သိန္းခုဆယ္ေလာက္ဆိုရင္ ရတယ္တဲ့။ ျမန္မာသိန္းခုနစ္ဆယ္ က်ေနာ္ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုရနိုင္မလဲ။ စဥ္းစားတယ္။ အၾကံထုတ္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
က်ေနာ္ကေတာ့ အေမရိကန္ကို သြားခ်င္တယ္။ အေမရိကန္မွာဆိုရင္ ဘယ္လို ညာလိုနဲ႕ ဟိုလူက တစ္မ်ိဳးေျပာ ဒီလူကတစ္မ်ိဳးေျပာနဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားေနရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကို ထသြားခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားတယ္။ သူတို႕စကားနဲ႕ ဆိုရင္ေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရး ျပည့္ဝတဲ့နိုင္ငံဆိုပဲ။ <br />
<br />
ဘာလူ႕အခြင့္ေရးမွ နားမလည္ဘူး။ ခ်မ္းသာရင္ျပီးေရာ။ ေငြရရင္ျပီးေရာ။ အိုဗာစေတးလဲ မျဖစ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ငါးႏွစ္ျပည့္တာနဲ႕ နိုင္ငံသားအျဖစ္ ေလွ်ာက္ခြင့္ရွိတယ္တဲ့။ ဟုတ္တာမဟုတ္တာ အပထား။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေမရိကန္ အက္ရွင္ကားေတြ ၾကည့္ျပီး ဒီလိုနိုင္ငံမ်ိဴးကို ေရာက္လို႕ကေတာ့ ေသျပီး ေနာက္ဘဝမွာေတာင္ လူျပန္ျဖစ္ရင္ အဲ့ဒီမွာပဲျဖစ္ေအာင္ အဲ့ဒီမွာပဲ ေသတဲ့အထိ ေနျပစ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးခဲ့တာ။ အခုေတာ့ အဲ့ဒီနိုင္ငံကို သြားဖို႕ လမ္းစေတာ့ ရျပီ။ လိုေသာ္ ၾကံဆ နည္းလမ္းရ ဆိုတဲ့အတိုင္း ၾကံဆခဲ့ရတာေပါ့။ <br />
<br />
တေန႕ ျမန္မာစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ထမင္းသြားစားတုန္း ျမန္မာျပည္က ျပန္လာတဲ့သူတစ္ေယာက္က သူ႕အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ေဖာင္ဖဲြ႕ျပီး ေျပာေနတာကို ၾကားလုိက္ရတယ္။ အဲ့ဒီအခ်က္ကပဲ က်ေနာ့္အတြက္ ေရႊသတင္း ေငြသတင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္။ သူက အိုဗာစေတးျဖစ္ေနလို႔ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ဖို႕ခက္ေနတာနဲ႕ ဘန္ေကာက္ကို ေရာက္ေအာင္သြားျပီး ထိုင္းပုလိပ္ကို ေတြ႕ေအာင္ရွာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဖမ္းခံတယ္။ ထိုင္းပုလိပ္က သူ႕ကိုမိေတာ့ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္က မဲေဆာက္ကို ပို႕တယ္။ မဲေဆာက္ကေနတဆင့္ ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္ပို႕တယ္တဲ့။ <br />
<br />
တယ္ဟုတ္ပါလား။ ပိုက္ဆံကုန္စရာ မလိုပဲ အေစာင့္အၾကပ္ေတြနဲ႕ အႏၱရာယ္ကင္း ေဘးရွင္းျပီး ျမန္မာျပည္ကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပန္နိုင္တယ္ ဆိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းပုလိပ္ေတြက မဲေဆာက္က မိတဲ့သူကို ရိုးရိုးျပန္လႊတ္ျပီး ဘန္ေကာက္က မိတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံနဲ႕ ေရြးရင္ေရြး မေရြးရင္ ေထာင္ဒဏ္တဲ့။ အဲ့ဒီ ျမန္မာျပည္ဖြား ဥာဏ္ၾကီးရွင္ၾကီးဆီက ရတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ကို အေျခခံျပီး က်ေနာ့္အတြက္ ၾကီးမားတဲ့ အၾကံအစည္တစ္ခု ရခဲ့တယ္လို႕ပဲ ေျပာရမယ္။ <br />
<br />
ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ၾကားလိုက္ရတာက ထိုင္းပုလိပ္ေတြက အျမဲတန္းေတာ့ လိုက္ဖမ္းေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္သြားတဲ့အခ်ိန္က ပုလိပ္ေတြရဲ႕ စီမံခ်က္နဲ႕ ဖမ္းတဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္ရင္ မလြယ္ဘူး။ အလုပ္ရွာရ အခက္္၊ ျပန္လာရလဲ အခက္နဲ႕ ဒုကၡပင္လယ္ေဝသြားနိုင္တယ္ဆိုပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး က်ေနာ့္အတြက္ အခြင့္အလမ္းတစ္ခု ဖန္တီးနိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အၾကံတစ္ခုကေတာ့ ေသခ်ာသြားသြားတယ္။ <br />
<br />
အဲ့ဒီရက္အတြင္းမွာပဲ မိန္းမနဲ႕ကေလးကို လြမ္းေၾကာင္း၊ ေယာကၡမေတြလဲ သတိရေၾကာင္း စသည္ ပတ္ခၽြဲ ႏွပ္ခၽြဲလုပ္ျပီး ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ မိန္းမကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစဥ္မေျပလဲ ျပန္လာပါေတာ့တဲ့။ ေယာကၡမေတြကလဲ သားကြဲမယားကဲြေနျပီး ဘာမွမထူးတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနမဲ့အစား ကိုယ့္သားမယားနဲ႕ အနီးဆုံးေနရာကို ျပန္လာျပီး ျဖစ္သလို လုပ္ကိုင္စားပါတဲ့။ အရင္းႏွီးထုတ္ေပးမယ္ ဆိုပဲ။ <br />
<br />
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ဘက္ကေတာ့ အေလွ်ာ့မေပးပါဘူး။ အလြန္အစဥ္ေျပေၾကာင္း၊ အလုပ္ေတြက မအားလပ္ေအာင္လုပ္ေနရေၾကာင္း၊ စိတ္ကို အလုပ္ထဲမွာပဲ ႏွစ္ထားျပီး အခ်ိန္တန္မွ ေငြထုတ္ပိုက္၍ ျပန္လာရန္ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့အတြက္ လုံးဝ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခုအခ်ိန္တန္ျပီျဖစ္၍ မၾကာခင္ ေငြထုတ္ပိုက္ျပီး ျပန္လာေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပတ္စပို႕သက္တန္း ကုန္သြားျပီျဖစ္၍ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ေတာလမ္းမွ ျဖတ္ျပီး ျပန္လာရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေပမဲ့ စိတ္ပူရန္ မလိုေၾကာင္း၊ ထိုင္းနိုင္ငံဘက္မွ ျပန္လာမည္ျဖစ္၍ အေဖနဲ႕အေမအတြက္ ရိုးဒယား လက္ေဆာင္မ်ားလည္း ပါလာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ မစားရ ဝခမန္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဖြားၾကီးနဲ႕က်ေနာ္ အမ်ိဳးသမီးလည္း အေတာ္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ေသာ အသံမ်ားျဖင့္ ျပန္္ေျပာလာပါတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေနာက္တေန႕ ၄င္းျမန္မာထမင္းဆိုင္သို႕ ျပန္သြား၍ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ခ်င္လို႕ အဲ့ဒါ ဘယ္ကို ဆက္သြယ္ျပီး ျပန္ရင္ ရနိုင္လဲလို႕ သြားေရာက္စုံစမ္းခဲ့တယ္။ မေလးရွား ရင္းဂစ္ ကိုးရာေပးရင္ ျမန္မာနိုင္ငံ ျမဝတီအထိ အႏၱရယ္ကင္း ေဘးရွင္းစြာ ျပန္ပို႕ေပးဖို႕ တာဝန္ယူေၾကာင္း ဆိုင္ရွင္က ေျပာပါတယ္။ <br />
<br />
က်ေနာ္ အေနနဲ႕ တျခားေနရာေတြမွာ မစုံစမ္းဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က ဘယ္သူ႕အေပၚမွာမွ မရိုးသားခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳအရ သူတို႕ကိုလဲ မရိုးသားတဲ့လူေတြပဲလို႕ ျမင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုတိုင္က မေကာင္းမႈေပါင္းမ်ားစြာကို လုပ္ေနတဲ့ လူေတြဟာ လူတိုင္းကိုလဲ ဒီလိုလုပ္လိမ့္မယ္ ထင္တာ က်ေနာ့္ရဲ႕ သီဝရီပဲ။ <br />
<br />
ရင္းဂစ္ကို္းရာဆိုေတာ့ သူစိမ္းမို႕ သက္သက္ေစ်းတင္ထားတာလို႕ တြက္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတည္ေပါက္နဲ႕ ျပန္အစ္လိုက္တယ္။ ဟိုဘက္ကဆိုင္မွာေတာ့ ရွစ္္ရာလို႕ေျပာတယ္ဗ်… လမ္းေၾကာင္းခ်င္း မတူလို႕လား လို႕။ ဆိုင္ရွင္က မ်က္ေထာက္နီၾကီးနွင့္ ျပန္ၾကည့္၍ သြားခ်င္မွသြား မသြားခ်င္္ေနဟု ျပန္ေဟာက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အူလည္လည္ဟန္ျဖင့္္ အခုမဟုတ္ေသးပါဘူး… ေငြစုရဦးမယ္ … ျပန္မဲ့ေန႕ က်ေနာ္ ျပန္လာခဲ့မယ္လို႕ ေျပာျပီး ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။ <br />
<br />
မေလးေငြတစ္ေထာင္ေက်ာ္္ေလာက္ စုမိတဲ့ေန႕မွာ က်ေနာ္ အဲ့ဒီဆိုင္ကို ျပန္သြားျပီး ဆက္သြယ္တယ္။ အစဥ္ေျပတယ္။ လမ္းေၾကာင္းကေတာ့ ဟယိုင္ဘက္ကေန သြားရမွာတဲ့။ ဒါေပမဲ့အသြားလမ္းမွာ ညရထားစီးျပီး သြားရတာမို႕ က်ေနာ္ ဘာမွမျမင္ခဲ့ရပါဘူး။ က်ေနာ္တို႕ အတူျပန္လာတဲ့လူေတြ အေတာ္မ်ားတယ္။ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲေတာ့ အေသျခာ မေရတြက္မိဘူး။ <br />
<br />
ရထားေပၚမွာ စကားမေျပာဘုိ႔ မွာထားေသးတယ္။ ဘယ္ေနရာလို႕ ေျပာရမွန္း မသိတဲ့ လမ္းခရီးဘူတာတစ္ခုမွာ ဆင္းျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ အိမ္စီးကားေသးေလးေတြရဲ ့ ေနာက္ဖံုးမွာ လူ ၆ေယာက္ကို ဇြတ္ထုိးတင္ျပီး ေခၚသြားတယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကားက ရုတ္တရက္ ရပ္သြားတယ္။ <br />
<br />
ျပီးေတာ့ ကားေနာက္ဖံုးကို ဖြင့္ေပးတယ္။ လူေတြမွ မတ္မတ္မရပ္ရေသးဘူး။ ပုလိပ္အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ ေဘးလူကေတာ့ ေျပာတယ္။ ငါ့တို႕ အဖမ္းခံရျပီတဲ့။ ဒီလိုနဲ႕ အားလုံး အခ်ဳပ္ကားေလးေပၚ ေျပာင္းစီးလိုက္ၾကတယ္။ <br />
<br />
ထံုးစံအတိုင္း စပ္စုခ်င္ စိတ္ကေလး ရွိတာနဲ႔ စကားစပ္မိတဲ့ လူအခ်ိဳ႕ကို ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ လမ္းစရိတ္အတြက္ တစ္ေယာက္ဘယ္ေလာက္ ေပးရလဲလို႕ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိဳ႕က တစ္ေထာင္ေပးခဲ့ရေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ ကိုးရာငါးဆယ္ စသည္ ေပးခဲ့ရ၍ က်ေနာ္အေတာ္ေလး အူျမဴးသြားျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ေတာင္ ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အျခားလူေတြကို ဆက္ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွစ္ရာ့ငါးဆယ္သာ ေပးခဲ့ရတဲ့ သူေတြကိုလဲ ေတြ႕လိုက္ေရာ ဝမ္းနည္းပတ္လက္ျဖစ္ျပီး အဲ့ဒီ ဆိုင္ရွင္ဆိုတဲ့ လူကို ျပးျပီး သတ္္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားတယ္။ <br />
<br />
ျပီးေတာ့ မဲေဆာက္အခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ ေနရာကို ေရာက္တယ္။ က်ေနာ္တို႕အားလုံးရဲ႕ လက္ေဗြရာေတြကို ယူထားလိုက္တယ္။ အခ်ဳပ္နဲ႕ကပ္ရက္ အျပင္ဘက္မွာ ထမင္းထုတ္ေလးေတြ ေရာင္းေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကို ေတြ႕တယ္။ ဖုန္းလဲငွားတယ္။ ေရသန္႕ဗူးလဲ ေရာင္းတယ္။ ေဆးလိပ္လဲ ဝယ္ေသာက္လို႕ ရတယ္။ <br />
<br />
ခဏေနေတာ့ အသားမဲမဲ ပုတက္တက္နဲ႕ အက်ႌမပါပဲ ေဘာင္းဘီတို ဝတ္ထားတဲ့ စကားခပ္ဝဲဝဲ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္နဲ႕ ပုလိပ္ေတြ ဝင္လာတယ္။ ဒီေကာင္ကို ပုလိပ္ေတြက မဖမ္းဘဲ ဘာျဖစ္လို႕ အေရးတယူ ဆက္ဆံေနရတာလဲလို႕ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေတြ႕အၾကံဳရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က အဲ့ဒါ ပုလိပ္ေခြးလို႕ ေခၚတယ္။ သူက ျမန္မာျပည္သားေတြကို ဘယ္ေနရာမွာ ဖမ္းျပီး ဘယ္လိုေငြညွစ္ရမလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ေျပာျပရတယ္။ ပုလိပ္ေတြက ဒီလိုလူမ်ိဳးကို လုံးဝမဖမ္းတဲ့အျပင္ ေဝစုထဲကေနေတာင္ သူ႕ကို ခြဲေပးၾကေသးတယ္တဲ့။ တယ္ဟုတ္ပါလား။ က်ေနာ္ေတာင္ စိတ္ဝင္စားသြားတယ္။ <br />
<br />
က်ေနာ္သာဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္မယ္လို႕ေတာင္ စိတ္ကူးလိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းစကားမတတ္တာက တစ္ေၾကာင္း၊ ကိုယ့္မွာ ဆက္လုပ္မဲ့ အေကာင္းဆုံး လမ္းစဥ္ရွိေနတာက တစ္ေၾကာင္းမို႕ ပုလိပ္ေခြးအလုပ္ကို စြန္႕လႊတ္လိုက္ရတယ္။ <br />
<br />
ပုလိပ္အခ်ဳပ္ကို ေရာက္ျပီး ေနာက္ ေလးငါးနာရီေလာက္ အၾကာမွာ အခ်ဳပ္ကားနွစ္စီး ျပန္ေရာက္လာျပီး က်ေနာ္တို႕ကို အဲ့ဒီ ကားေပၚတက္ခိုင္းတယ္။ ဘယ္ကို ေခၚသြားမွာလဲလို႕ ေဘးလူကို ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာေမာအခ်ဳပ္ကို သြားမွာတဲ့။ ေတာေမာ အခ်ဳပ္ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲလို႕ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာေမာဆိုတာ ျမန္မာလို လဝက ေပါ့ကြာတဲ့။ အဲ့ဒီလဝက အခ်ဳပ္ကိုေရာက္တာ ကံေကာင္းတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီကို မေရာက္ဘူးဆိုရင္ ေထာင္ေျခာက္လ က်တယ္တဲ့။ ဘာေတြမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ <br />
<br />
အဲ့ဒီ ေတာေမာအခ်ဳပ္ထဲကို ေရာက္ေတာ့ ေပ်ာ္တဲ့လူကလဲ ေပ်ာ္ေနၾကသလို ညစ္ျပီး မႈိင္တဲ့လူကလဲ မႈိင္ေနတယ္။ နံရံမွာ ေပါက္ကရေရးတဲ့ လူေတြကလဲ လိုက္ေရးေနတယ္။ ေပ်ာ္ေနတဲ့လူ အေတာ္မ်ားမ်ားက ညေနက်ရင္ အသြန္ခံရေတာ့မွာမို႕ ေပ်ာ္ေနၾကတာတဲ့။ <br />
<br />
က်ေနာ္က စပ္စုလိုက္တယ္။ အသြန္ခံရတယ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႕။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကို အမႈိက္လို႕ သက္မွတ္တယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ ဒီမဲေဆာက္မွာတင္ မိတဲ့လူေတြကို ဟိုဘက္ ျမန္မာျပည္ကမ္းဘက္ စက္ေလွနဲ႕ ျပန္ပို႕လိုက္တာကို သြန္တယ္္လို႕ ေခၚတာတဲ့။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕ကိုေရာ ဘယ္ေတာ့ သြန္မွာလဲ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒို႕ကိုေတာ့ မသြန္ဘူးတဲ့။ ျမန္မာျပည္ ရဲဆီ ျပန္အပ္မွာတဲ့။ အဲ့ဒီ ေရာက္မွ ျမန္မာျပည္ ရဲကေန တစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္ဆိုျပီး ထိုင္းပုလိပ္ကို ေငြရွင္းေပးလိုက္တာတဲ့။ <br />
<br />
က်ေနာ္တို႕ကို ျမန္မာျပည္ရဲကေန တရားမဝင္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္မႈနဲ႕ တစ္ေယာက္ဘယ္ေလာက္ဆိုျပီး ဒဏ္ရိုက္မွာတဲ့။ တခ်ိဳ႕ နီးတဲ့လူေတြကိုေတာ့ အိမ္အေရာက္လိုက္ပို႕ေပးျပီး အိမ္ေရာက္မွ ေငြရွင္းစနစ္နဲ႕ လုပ္တာလဲ ရွိသတဲ့။ ေဝးလဲေဝးတယ္၊ ဒဏ္ေငြလဲ ေဆာင္နိုင္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေပးျပီး ဘယ္သူေတာ့ ဘယ္အခ်ဳပ္မွာ အဖမ္းခံထားရတယ္။ အဲ့ဒါ ဘယ္ေလာက္နဲ႕ လာေရြးပါဆိုျပီး အေရြးခိုင္းတယ္။ မတတ္နိုင္တဲ့ သူကေတာ့ အလုပ္ၾကမ္းနဲ႕ ေထာင္ဒဏ္ ေျခာက္လ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ႏွစ္အထိလဲ က်နိုင္တယ္တဲ့။ <br />
<br />
အဲ့ဒီ သတင္းၾကားေတာ့ က်ေနာ္ အရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္။ အိမ္က လာမေရြးနိုင္မဲ့ လူေတြ ေငြေပးရမွာ ေၾကာက္ၾကတဲ့ လူေတြကေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္ေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ ပါလာတာက မေလးေငြ တစ္ေထာင္ေက်ာ္္၊ အျပန္လမ္းခရီးကို စီစဥ္ေပးတဲ့ ပဲြစားကို ေပးလိုက္ရတာက ကိုးရာ၊ ရြာေရာက္ရင္ ရႈိးေလးမိုးေလးလုပ္ဖို႕ ဝယ္လိုက္တာနဲ႕ လမ္းခရီးမွာ စားဖို႕ေသာက္ဖို႕ နည္းနည္းပါးပါး ဝယ္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံက ဘာမွ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး။ ျမဝတီေရာက္ရင္ ခရီးဆက္လို႕ရေအာင္လမ္းစရိတ္ အနည္းငယ္ပဲက်န္ေတာ့တာ။ အခုလို အဖမ္းခံလိုက္ရေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲမွာ စားဖို႕ေသာက္ဖို႕ ဟိုဝယ္ဒီဝယ္ လုပ္လိုက္တာ ေျပာင္ေရာ။ <br />
<br />
ပုလိပ္အခ်ဳပ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံရွိရင္ ၾကိဳက္တာဝယ္လို႕ ရသလို ေတာေမာ ေခၚ လဝက အခ်ဳပ္ထဲမွာလဲ ၾကိဳက္တာမွာျပီး ဝယ္ခိုင္းလို႕ရတယ္။ အခ်ဳပ္ထဲကေန အိမ္ကိုေတာင္ ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္ေသးတယ္။ အဖမ္းခံထားရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာရင္း အသနားလည္းခံရင္းေပါ့။ သူတို႕ လာေရြးေအာင္ ၾကိဳျပီးေတာ့ စရံ ရိုက္ထားလိုက္တာ။ အဲ့ဒီေနာက္ ျမန္မာျပည္က အခ်ဳပ္ခန္းတစ္ခုထဲကို ေရာက္ပါတယ္။ ရဲတစ္ေယာက္က က်ေနာ္ေပးတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္နဲ႕ လာေရြးဖို႕ ဖုန္းဆက္ေပးပါတယ္။ သူတို႕အညာက လူလည္တစ္ေယာက္ လာေရြးပါတယ္။ တသိန္းခဲြနဲ႕။ <br />
<br />
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေယာကၡမေတြကိုလဲ ျပားေနေအာင္ ရွိခိုးကန္ေတာ့လိုက္တယ္။ သားနဲ႕မယားကိုလဲ ငိုရိုျပလိုက္တယ္။ ခ်စ္လြန္း လြမ္းလြန္းလို႕သာ၊ သားနဲ႕မယားကို မခဲြနိုင္မခြါရက္ ျဖစ္လြန္းလို႕သာ၊ သားကြဲ မယားကြဲ ေနရတဲ့ ဒုကၡၾကီးကို မခံစားနိုင္ေတာ့လို႕သာ ျပန္လာရတာပါ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ လမ္းခရီးတြင္လဲ အသက္နဲ႕ လုခဲ့ရေၾကာင္း တဝၾကီးကို ရႊီးလိုက္တယ္။ မိန္းမကေတာ့ မ်က္ရည္ေလးစက္လက္နဲ႕။ အဲ့ဒါဟာ က်ေနာ့္အၾကံ ေအာင္ေတာ့မဲ့ လကၡဏာပဲလို႕ နားလည္လိုက္တယ္။ <br />
<br />
ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံေတြလဲ မ်ားစြားပါခဲ့ေၾကာင္း၊ အဝတ္အစားေတြလဲ ပါခဲ့ေၾကာင္း၊ ဒါေပမဲ ့လမ္းခရီးတြင္ အခိုးခံလိုက္ရ၍ ဘာမွျပန္မပါလာရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ ထည့္ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။ အားလုံးက ယုံၾကည္ၾကပါတယ္။ <br />
<br />
<b>အပိုင္း(၃) </b></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: x-small;"><i>ဒီလိုပဲ အေျခေနေပးရင္ ေပးသလို အလစ္မွာ ဘီယာကို ယူေသာက္တယ္။ ဟင္းလ်ာေတြကို ယူခ်က္တယ္။ အဆင္ကို ေျပေနတာပဲ။ ေရခ်ိဳးခန္းက သူ႕သြားတိုက္ေဆးဗူးနဲ႕ ဆပ္ျပာဗူး ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဗူးေတြကိုပါ ယူသုံးေပးလိုက္တယ္။ တစ္ရွဴးေလာက္ကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႕။ ကိုယ့္ကို လာလုပ္ေၾကြးမဲ့သူ တစ္ေယာက္ ရထားသလိုကို ျဖစ္ေနေတာ့ ေမာင္မင္းၾကီးသား မ်ားမ်ားအစဥ္ေျပျပီး မ်ားမ်ားဝယ္ထားပါေစလို႕ေတာင္ ၾကိတ္ျပီး ဆုေတာင္းမိေသးတယ္။ </i></span></div>
<div align="justify">
<br />
ေနာက္ေလးငါးေျခာက္ရက္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါမွာ အခုျပန္လာတာဟာ အေမရိကန္နိုင္ငံကို ထြက္ခြါေတာ့မွာမို႕ သားနဲ႕မယားကို လာျပန္ေခၚရင္း အေဖနဲ႕အေမကို လာေရာက္ ကန္ေတာ့ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကို လူစုံတက္စုံရွိတဲ့ အခိ်န္မွာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ရင္ ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္လိုရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သားၾကီးကိုလဲ ဟိုမွာပဲ ေက်ာင္းထားရမွာမို႕ အစစအရာရာ အစဥ္ေျပမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္။ <br />
<br />
အေစာတည္းက နိုင္ငံျခားကို အထင္ၾကီးေနသူေတြျဖစ္လို႕ သိပ္ျပီး မစည္းရုံးလိုက္ရပါ။ ေယာကၡမၾကီးက အဲ့သလိုဆိုရင္ ေငြဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲေျပာ ငါ့ေျမးကို နိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းထားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္ ငါစိုက္ထုတ္မယ္လို႕ ထုတ္ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္ လိုခ်င္တာ အဲ့ဒါပဲေလ။ <br />
<br />
ဘာပဲေျပာေျပာ က်ေနာ့္ဘက္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ပါဘူး။ အေမရယ္ အဲ့ဒိေငြေတြကလဲ ဟိုေရာက္ရင္ ႏွစ္လသုံးလနဲ႕ ျပန္ပို႕ေပးနိုင္မွာပါ လို႕ေျပာလိုက္တယ္။ က်ေနာ္တို႕က ဟိုေရာက္ရင္ အေမရိကန္နိုင္ငံသား ျဖစ္သြားမွာ၊ အဲ့ဒီက နိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရတာနဲ႕ အေမတို႕ဆီ တစ္ႏွစ္ တစ္ေခါက္ေတာ့ ျပန္လာမွာပါလို႕လဲ ေျပာလိုက္တယ္။ အဖြားၾကီးကေတာ့ သေဘာေတြက်လို႕။ အဖိုးၾကီးကေတာ့ အဲ့သေလာက္ ေငြကုန္ေၾကးက် မ်ားေနမွေတာ့ ဒီကေန တိုက္ရိုက္သြားလို႕ မျဖစ္ဘူးလားကြလို႕ ဝင္ေမးပါတယ္။ <br />
<br />
ဒီကေနသြားရင္ အေမရိကန္ကို ဝင္ခြင့္ဗီဇာ ရဖို႕မလြယ္ေၾကာင္း၊ ရခဲ့ရင္လဲ ဟိုေရာက္ရင္ နိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခြင့္ေရးရမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ဘာရယ္မဟုတ္ ရမ္းတုတ္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကိုယ္လဲ အေသခ်ာသိတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ လိုရင္းက ကိုယ့္ဆႏၵအတိုင္း ေရွ႕ဆက္နုိင္ဖို႕ပဲ။ <br />
<br />
သားနဲ႕မယားကို မေလးရွားထိ ျပန္ေခၚလာျပီး တိုက္ခန္းငွားေနတယ္။ ပိုက္ဆံကလည္း လိုတာထက္ ႏွစ္ဆပို ေတာင္းခဲ့တာမို႕ ဟိုေရာင္ေရာင္ ဒီေရာင္ေရာင္နဲ႕ ႏွစ္နွစ္ေလာက္ မွိန္းျပီး စားေနလိုက္တယ္။ လိုရင္လဲ အိမ္ကေန ျပန္မွာလိုက္ေသးေပါ့။ <br />
<br />
တိုတိုေျပာရရင္ အေမရိကကို ေရာက္ခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အေမရိကကို ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ထင္ထားတာနဲ႕ တက္တက္စင္ လြဲေနလို႕ ေသခ်င္ေဆာ္ပါ နံသြားတယ္။ က်ေနာ္က အလုပ္ေတြလဲ အရမ္းေပါမွာပဲ၊ ပိုက္ဆံေတြလဲ အရမ္းရမွာပဲ၊ ေပ်ာ္စရာ ရႊင္စရာ လည္စရာ ပတ္စရာေတြလဲ အရမ္းေပါမွာပဲလို႕ ထင္ခဲ့တာေလ။ <br />
<br />
ေရာက္ျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ထင္သလို မဟုတ္ဘူး။ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က ေဆာက္လုပ္ေရးကို ကၽြမ္းက်င္တယ္ ဆိုေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းနဲ႕ပဲ အသက္ေမြးမယ္လို႕ စိတ္ကူးထားတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ ေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္က အလုပ္ၾကမ္းသမားေတာင္ ေအာင္လက္မွတ္ရွိမွ လုပ္ခြင့္ရွိတယ္တဲ့။ <br />
<br />
အလုပ္လုပ္တဲ့ အခါမွာလဲ ရတဲ့ ဝင္ေငြကေတာ့ မ်ားပါရဲ႕၊ ဒါေပမဲ့ အခြန္က ႏွစ္ခါျပန္ေတာင္ ျဖတ္တာတဲ့။ ျပည္နယ္အစိုးရက တစ္ခါ၊ ဗဟိုအစိုးရက တစ္ခါတဲ့။ ကံေကာင္းတာက မိသားစုနဲ႕ဆိုရင္ အခြန္ကို သိပ္ျပီး မျဖတ္ဘူးဆိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္ရွာရတာကလဲ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ဗ်။ ဘာသာစကားကၽြမ္းက်င္မႈ မရွိေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ဗ်ာ။ <br />
<br />
က်ေနာ္ေရာက္တဲ့ျမိဳ႕ (ရမ္ဆယ္လီယာျမိဳ႕၊ နယူးေယာက္ျပည္နယ္။ Rensselaerville, New York)မွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ျမန္မာေတြအားလုံးနီးပါး ဝင္ထြက္သြားလာၾကတယ္။ က်ေနာ္လည္း အလုပ္ကိစၥအတြက္ စုံစမ္းရင္း ဝင္ထြက္သြားလာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆက္နဲ႕ပဲ အလုပ္တစ္ခုရခဲ့တယ္။ ျမန္မာ အသိုင္းအဝိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္ရတဲ့ အလုပ္က ဝင္ေငြအေကာင္းဆုံးအလုပ္လို႕ လူေျပာမ်ားၾကတယ္။ အလုပ္မရမခ်င္းေတာ့ ေတြ႕သမွ်လူကို ဒူးဖက္ျပီး ေပါင္းခဲ့ရတယ္ဗ်ာ။ အလုပ္ရျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ အားလုံးကို ခပ္တန္းတန္း ခပ္မွန္မွန္ပဲ ျပန္ဆက္ဆံလိုက္တယ္။ ဘုရားျပီးရင္ ျငမ္းကိုဖ်က္လို႔ ျမန္မာဆိုရိုးစကားက ရွိေပသကိုးဗ်။ <br />
<br />
အေမရိကမွာ အလုပ္ရတာဟာ ထီေပါက္သလို တန္ဖိုးရွိေလေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႕ အျပဳတ္ခံလို႕ မျဖစ္ဘူး။ တစ္နာရီမွာ သူမ်ားက ရွစ္ခုေလာက္ျပီးတဲ့ အလုပ္ကို က်ေနာ္က ဆယ္ခုေလာက္ ၿပီးေအာင္လုပ္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကလိုပဲ ျဖဳတ္ထုတ္ရွင္းနည္းကို သုံးျပီး ေနရာေကာင္းရဖို႕ ႀကိဳးစားၾကည့္တယ္။ <br />
<br />
ဒါေပမဲ့ ဘာသာစကား သိပ္မေပါက္တာ တစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႕ရဲ႕ လုပ္ငန္းပိုင္းဆိုင္ရာ ခံယူခ်က္ေတြက က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာေတြနဲ႕ မတူတာက တစ္ေၾကာင္းမို႕ ထင္သလို မျဖစ္တဲ့အျပင္ အလုပ္သမားအားလုံးကို က်ေနာ့္စံခ်ိန္ မွီေအာင္လုပ္ဖို႕ သတ္မွတ္လိုက္တယ္။ အလုပ္သမားအားလုံးက က်ေနာ့္ကို မေက်နပ္ၾကဘူး။ <br />
<br />
မတတ္နိုင္ဘူး။ ကိုယ္္လဲ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကိုယ္ ဖန္တီးၾကည့္တာပဲ။ သူတို႕လဲ က်ေနာ္ကိုေတာ့ တိုက္ရိုက္လာမေျပာရဲၾကဘူး။ က်ေနာ္ အဲ့ဒီစက္ရုံကို မေရာက္ခင္မွာ အလုပ္သမားအားလုံးက ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕ ပုံမွန္လုပ္ျပီး ပိုက္ဆံကို ပုံမွန္ရေနၾကတယ္။ <br />
<br />
က်ေနာ္ေရာက္လာမွ အလုပ္ထဲမွာ ျမန္ျမန္လုပ္ဖို႕ မ်ားမ်ားလုပ္ဖို႕ ဖိအားေပးခံၾကရတယ္ဆိုျပီး လမ္းမွာေတြ႕ရင္ေတာင္ ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ၾကာေတာ့ အလုပ္ေတြက တျဖည္းျဖည္း ပါးလာတယ္။ အလုပ္သမားေတြက ရွိသမွ် ေအာ္ဒါေတြကို အကုန္ျပီးေအာင္ မလုပ္ၾကဘဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ျပီး အလုပ္ပုံမွန္ရွိေအာင္ ခ်န္ထားၾကတာ။ အခု က်ေနာ္က မ်ားမ်ားနဲ႕ ျမန္ျမန္လုပ္လိုက္တာဆိုေတာ့ အလုပ္ရွင္ စိတ္ၾကိဳက္ေပါ့။ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ အလုပ္ရွင္ေရာ မန္ေနဂ်ာေတြေရာ အားလုံးက ဂြတ္ေဂ်ာ့ဘ္လို႕ အျမဲတန္းေျပာတယ္။ <br />
<br />
ဒီလိုနဲ႕ လုပ္လာလိုက္တာ အလုပ္ထဲမွာ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ လုပ္အားက အရမ္းေကာင္းလာေတာ့ အလုပ္သမားေလွ်ာ့ဖို႕ ေျခလွမ္းျပင္လာတယ္။ က်ေနာ္က ေနာက္ဆုံးဝင္တဲ့သူဆိုေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ အရင္ဆုံး အနားေပးခံရတဲ့ အထဲမွာ ပါသြားတယ္။ လုပ္သက္ ငါးႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္သမားေတြကိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္း အနားေပးလို႕ မရေသးလို႕ က်န္ခဲ့တယ္။ <br />
<br />
က်ေနာ့္အျပင္ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္၊ သုံးႏွစ္သမားေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားလဲ အနားေပးခံလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္ အဲ့ဒီလို ျဖစ္သြားေတာ့ အားလုံးက ဝမ္းသာေနၾကတယ္။ က်ေနာ္နဲ႕ ပတ္သက္္ျပီးေတာ့လဲ စကားပုံတစ္ခု က်န္ခဲ့တယ္။ ဂြတ္ေဂ်ာ့ဘ္ မလိုဘူး၊ အလုပ္ပုံမွန္ဖို႕ပဲ လိုတယ္တဲ့။ </div>
<div align="justify">
<br />
က်ေနာ့္ အလုပ္ထဲက အနားေပး မခံရခင္မွာပဲ က်ေနာ့္မိန္းမ အလုပ္ရတယ္။ ပထမေတာ့ မိန္းမကို အလုပ္မလုပ္ဖို႕ ဟန္လုပ္ျပီး တားၾကည့္လိုက္ပါေသးတယ္။ သူက က်ေနာ့္စကားကို အတည္လကၡံေတာ့မဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနလို႕ သားေလးေရွ႕ေရးက ရွိေသးတယ္ ဆိုေတာ့ လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္ေပါ့လို႕ ကိုယ့္စကားကို ျပန္ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ သူတို႕ကို လုပ္ေၾကြးခ်င္လို႕ ေခၚလာတာမွ မဟုတ္တာ၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အစဥ္ေျပခ်င္လို႕ အေျခအေနအရ ေခၚလာတာပဲေလ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
က်ေနာ္မွာ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနေပမဲ့ အစိုးရဆီမွာ အလုပ္လက္မဲ့လစာ ေလွ်ာက္စားတာဆိုေတာ့ တစ္ပါတ္ သုံးရာ့ငါးဆယ္ေလာက္ေတာ့ ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္လခက ေစ်းၾကီးေတာ့ သိပ္မကိုက္ဘူး။ ၾကားေပါက္ဝင္ေငြ ဘယ္လိုရေအာင္ ရွာမလဲ။ ပုံမွန္ဝင္ေငြကို ဘယ္လိုေလွ်ာ့မလဲလို႕ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ <br />
<br />
က်ေနာ္ေနတဲ့ အိမ္က တထပ္လုံး ငွားထားတာ ဆိုေတာ့ အခန္းတစ္ခန္း ပိုေနတယ္။ အိမ္ရွင္ကိုယ္တိုင္က လူတင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ ေစ်းအနည္းငယ္ သက္သာတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က ေနာက္လူ လက္မခံခ်င္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာျပီးေတာ့ လစာနည္းနည္း ပိုေပးလိုက္တယ္။ <br />
<br />
အိမ္ရွင္မသိေအာင္ တျခားလူကို ေခၚတင္ျပီး အဲ့ဒီလူရဲ႕ အိမ္လခကို က်ေနာ္က ယူမလို႕ စီစဥ္တာေပါ့။ အိမ္ရွင္ကို ပုံမွန္ေစ်းထက္ တစ္ရာ ပိုေပးလိုက္တယ္။ တျခားလူ တစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ရာခုနစ္ဆယ့္ငါးေဒၚလာနဲ႕ လကၡံထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္က တစ္ရာခုနစ္ဆယ့္ငါးေဒၚလာ အသားလြတ္ အျမတ္ထြက္မယ္။ <br />
<br />
ဒီအေမရိကမွာက တစ္ေယာက္တည္းသမားေတြအတြက္ အိမ္ငွားရတာ အရမ္းဒုကၡေရာက္တယ္။ သူတို႕အတြက္ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းတည္း အိမ္က ရွားလဲရွားသလို ရွိခဲ့ရင္လဲ ေစ်းၾကီးတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အဲ့ဒီေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းသမားေတြက က်ေနာ္တို႕လို မိသားစုရွိတဲ့ လူေတြနဲ႕ ရွယ္ျပီးေနမွ ေစ်းသက္သာတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိသားစုရွိတဲ့ သူေတြအေနနဲ႕ကလည္း သူစိမ္းနဲ႕ အတူေနဖို႕ဆိုတာ မလြယ္တဲ့ကိစၥပဲေလ။ အဲ့ဒီေတာ့မိသားစုရွိသူေတြနဲ႕ အကၽြမ္းတဝင္ မရွိတဲ့သူဆိုရင္ အိမ္ရွာဖို႕က လုံးဝကို ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥတစ္ခုပဲ။ အဲ့ဒီ အေျခအေနကိုက က်ေနာ့္ကို ကံေကာင္းေစတာပဲ။ <br />
<br />
အမႈိက္ကို ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ေတာင္ မင္းဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ ေတာ္ေနရတာလဲလို႕ ျပန္ျပန္ေမးမိတယ္။ အိမ္ရွင္မသိေအာင္ ထားရမွာဆိုေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ကပ္ျပီး ေၾကာ္ျငာလို႕မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူစုံတက္စုံရွိတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတို႕ ခ်ပ္ေက်ာင္းတို႕လို ေနရာေတြကို သြားျပီးေတာ့ သတင္းလႊင့္တယ္။ <br />
<br />
က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ မသာဆယ္ေခါက္ ေက်ာင္းတစ္ေခါက္ပဲ။ အသုဘသြားရင္ ေငြထည့္ရမယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားရင္ ဝါးတီးလဲျငိမ္းတယ္။ သတင္းစုံလဲ ေလ့လာလို႕ရတယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုလဲ ေၾကျငာေမာင္းထုလို႕ ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မသာကိုေရွာင္တယ္၊ ေက်ာင္းကိုေဆာင္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
သိပ္မၾကာပါဘူး။ စာေရးဆရာေရာင္ေရာင္ နိုင္ငံေရးသမားေရာင္ေရာင္နဲ႕ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ေကာင္တစ္ေကာင္ေရာက္လာျပီး အိမ္ခန္းငွားခ်င္ေၾကာင္း လာေျပာတယ္။ သူ႕ပုံစံၾကည့္ရတာေတာ့ ခပ္ထုံခပ္အအ ထဲကပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အေရးေပၚ လိုအပ္ေနတာတဲ့။ <br />
<br />
ဝယ္လိုအားေကာင္း ေစ်းတင္ေရာင္းရမယ္ ဆိုတဲ့ စီးပြားေရး မဟာဗ်ဴဟာကို အသုံးခ်ျပီး ၾကိဳက္ေစ်း ေျပာၾကည့္လိုက္တယ္။ လကၡံတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခၚတင္ထားလိုက္တယ္။ မီးဖိုးပါ တပါတည္း ေရာေတာင္းလိုက္တယ္။ အိမ္ရွင္နဲ႕ေတြ႕ရင္ လာလည္တယ္လို႕ေျပာဖို႕လဲ မွာထားလိုက္တယ္။ <br />
<br />
ဒီမွာက အိမ္ရွင္ေတြဟာ အိမ္ကိုငွားျပီးရင္ ငွားရမ္းသူရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ ဝင္လို႕မရဘူး။ အသိေပး ခြင့္ေတာင္းျပီးမွ ဝင္ခြင့္ရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ အ တဲ့ငနဲပါ။ အခန္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ေသာ့မခတ္ဘူး။ စားစရာ ေသာက္စရာေတြကိုလဲ ေရခဲေသတၱာထဲမွာပဲ က်ေနာ္တို႕နဲ႕ အတူေရာထားတယ္။ ဟင္းလဲ ခ်က္တတ္ပုံမရဘူး။ အသားငါးေတြ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ ဝယ္ထားျပီး ခ်က္လဲမခ်က္ဘူး။ အျပင္္မွာပဲ ဝယ္စားေနပုံရတယ္။ <br />
<br />
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ကပဲ သူဟာေတြကို ေသြးထိုးစမ္းတဲ့ သေဘာနဲ႕ ယူခ်က္ျပစ္လိုက္တယ္။ သူတစ္ခုခု ေျပာလာရင္ လဲ ေစ်းမသြားျဖစ္လို႕ ကိုယ့္လူ ပစၥည္းေတြကို ခဏ ယူသုံးထားတယ္၊ ေစ်းသြားတဲ့ေန႕မွ ျပန္ဝယ္ေပးမယ္လို႕ ေျပာမယ္ စိတ္ကူးထားျပီးသား။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ဒါေပမဲ့ သူဘာမွ မေျပာဘူး။ ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္ၾကည့္ျပီး ေခါင္းကုတ္လိုက္တာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။ ဘယ္လိုလူမွန္း မသိပါဘူးဗ်ာ။ အမဲသား ဝက္သား ၾကက္သားေတြ ဝယ္ထားျပီး တခါတေလ ဆီနဲ႕ဆားနဲ႕ စားတယ္၊ တခါတေလ ငပိေရၾကိဳျပီး ၾကက္သြန္နီနဲ႕ တို႕စားတယ္။ <br />
<br />
တေန႕ က်ေနာ့္ မိန္းမက သူ႕အသားငါးေတြကို ယူျပီး ခ်က္ျပစ္လိုက္တယ္။ ကိုယ့္မိန္းမ ဘာလုပ္လိုက္တယ္ဆိုတာ သိေပမဲ႔ က်ေနာ္ကေတာ့ နည္းနည္းလန္႕သြားတယ္။ ဟိုေကာင္ ဘာေျပာလာမလဲေပါ့။ အဲ့ဒီလူကလဲ ဘာဆိုဘာမွမေျပာပဲ အသားေတြ ထပ္ဝယ္လာျပီး ထပ္ထည့္ထားတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ေနာ္ အဲ့ဒီညကစျပီး က်ေနာ့္မိန္းမကို လုံးဝ ခ်စ္သြားတယ္။ အသြင္တူေတာ့ အိမ္သူ ျဖစ္နိုင္ပါျပီလို႕လဲ သိလိုက္တယ္။ ဒါလဲ အေမရိကန္ အိမ္တြင္းစီးပြားေရး တစ္ခုပဲ မဟုတ္လား။ <br />
<br />
တေန႕ သူအလုပ္သြားေနတုန္း သူ႕အခန္းထဲ ဝင္ေမႊၾကည့္တယ္။ ကုတင္ေအာက္မွာ ဘီယာဗူး ေျခာက္ဗူးေတြ႕တယ္။ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ သုံးဗူးကို ေဖာက္ေသာက္ျပီး အခြံပါ လႊင့္ျပစ္လိုက္တယ္။ ငနဲက မေသာက္တတ္ဘူးလိုလိုနဲ႕ ခြက္ပုန္းခုတ္ေနတာ။ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီကိစၥမ်ိဳးကို သူက ပိုေတာင္ မေျပာဘဲ ေနဦးမယ္။ ငအေလ။ ရွက္သလိုလို ရြံ႕သလိုလိုနဲ႕ လုပ္ေနတဲ့ အေကာင္။ သူေျပာခဲ့ရင္လဲ ညက အရမ္းခ်မ္းလို႕ အျပင္မထြက္နိုင္တာနဲ႕ ယူေသာက္လိုက္တာပါလို႕ ေျပာလိုက္ရုံပဲ။ ဒါေပပမဲ့ ငနဲက ဘာမွမေျပာဘူး။ <br />
<br />
ဒီလိုပဲ အေျခေနေပးရင္ ေပးသလို အလစ္မွာ ဘီယာကို ယူေသာက္တယ္။ ဟင္းလ်ာေတြကို ယူခ်က္တယ္။ အဆင္ကို ေျပေနတာပဲ။ ေရခ်ိဳးခန္းက သူ႕သြားတိုက္ေဆးဗူးနဲ႕ ဆပ္ျပာဗူး ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဗူးေတြကိုပါ ယူသုံးေပးလိုက္တယ္။ တစ္ရွဴးေလာက္ကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႕။ ကိုယ့္ကို လာလုပ္ေၾကြးမဲ့သူ တစ္ေယာက္ ရထားသလိုကို ျဖစ္ေနေတာ့ ေမာင္မင္းၾကီးသား မ်ားမ်ားအစဥ္ေျပျပီး မ်ားမ်ားဝယ္ထားပါေစလို႕ေတာင္ ၾကိတ္ျပီး ဆုေတာင္းမိေသးတယ္။ <br />
<br />
ေနာက္တစ္ေန႕ ဘီယာေသာက္မယ္ဆိုျပီး သူ႕အခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့ ဘီယာဗူးသုံးဗူး ေတြ႕တယ္။ သုံးဗူးစလုံး ေဖာက္ထားျပီးသားေတြခ်ည္းပဲ။ ေဘးနားမွာလဲ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ ခ်ထားေသးတယ္။ ေသာက္လိုသူမ်ား ေသာက္ေစသတည္း ဆိုပဲ။ <br />
<br />
ကိုယ့္လူက သေဘာေတာ့ အေကာင္းသားပဲလို႕ေတာင္ ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရွိပဲနဲ႕ေတာင္ ေသာက္ေသးတာပဲ၊ ဒီလို ခြင့္ျပဳခ်က္ ရွိလို႕ကေတာ့ ေသာက္ေသးသပဆိုျပီး ေကာက္ေသာက္ခ်လိုက္တယ္။ အားရပါးရကို ေမာ့ခ်လိုက္တာ။ ၿပီးေတာ့မွ အလုပ္ထဲထိကို လိုက္သတ္္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားတယ္။ လူယုတ္မာက ဘီယာဗူးခြံေတြထဲကို ဆီးေတြေပါက္ထည့္ျပီး စာေရးထားခဲ့တာပဲ။ <br />
<br />
ခ်က္ခ်င္း အန္ထုတ္လိုက္မယ္ဆိုျပီး ေဘးက ေထြးခံကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ေထြးခံထဲမွာ စာရြက္တစ္ရြက္နဲ႕ ဟား … ဟား… ဟား… လို႕ ေရးထားတယ္။ သူဆင္တဲ့ အကြက္ထဲ ဝင္သြားလို႕ အေတာ္ေလး ရွက္သြားတယ္။ စိတ္လဲ တိုမိတယ္။ စိတ္တိုလြန္းလို႕ဆိုျပီး မင္းဘာျဖစ္လို႕ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ ေမးရေအာင္ကလဲ အခက္ဆိုေတာ့ ေအာင့္သီးေအာင့္သက္နဲ႕ ခံလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ ဒီေကာင္ ပစၥည္းဆို သြားကို မကိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ဒီၾကားထဲ ကိုယ္ကလည္း အလုပ္ျပဳတ္ေနခ်ိန္၊ မိန္းမကလဲ အလုပ္ေကာင္းေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ မိန္းမက နည္းနည္း ေထာင္ေထာင္ ေထာင္ေထာင္ လုပ္လာတယ္။ အရင္ကဆိုရင္ က်ေနာ္ဘာေျပာေျပာ ဟုတ္…. ကို… ဆိုျပီး ျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမက အခုေတာ့ အလုပ္မာန္နဲ႕ လူကို နဲနဲေက်ာခ်င္သလိုလို လုပ္လာတယ္။ ဟိုေကာင္ကို သတ္ခ်င္တာက တစ္ေၾကာင္း၊ ကိုယ့္မိန္းမက ကိုယ့္ကို အာခံခ်င္တာက တစ္ေၾကာင္းနဲ႕ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာျပီး ေဒါသထြက္ခ်င္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္သားဆိုတဲ့ အေကာင္က အေဖၾကီး ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္နဲ႕လာအီေနတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ေနာက္ဆုံး ႀကံရာမရျဖစ္ျပီး အဲ့ဒီေကာင္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႕ အားထည့္ျပီးေတာ့ကို ကန္ထုတ္ျပစ္လိုက္တယ္။ သြား... ငါမင္းအေဖမဟုတ္ဘူးလို႕ ပါးစပ္က ေျပာျပီးေတာ့ပါ ကန္ထုတ္လိုက္တာ။ ဒီေကာင္က က်ေနာ္နဲ႕ရတာ မွန္ေပမဲ့ က်ေနာ္လိုခ်င္လို႕ ရခဲ့တဲ့သားမွ မဟုတ္တာ။ က်ေနာ္က သူ႕အေမကိုပဲ လိုခ်င္ခဲ့တာ။ သူ႕အေမဆိုတာေတာင္ မမွန္ေသးဘူး။ သူ႕အေမရဲ႕ မိဘေတြပိုင္တဲ့ ပိုက္ဆံကိုပဲ လိုခ်င္ခဲ့တာ။ သူ႕အေမက သူ႕သားကို ကန္လို႕ဆိုျပီး ပုလိပ္တိုင္မယ္ တကဲကဲ လုပ္ပါေလေရာ။ <br />
<br />
က်ေနာ္ကလဲ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ။ ကမၻာပတ္ျပီး လူတကာရဲ႕ မ်က္ခုံးေမႊးေပၚမွာ စၾကၤန္ ေလွ်ာက္လာတဲ့သူပဲ။ သူ႕ေလာက္ကေတာ့ သနားတာေပါ့။ ေၾကာက္ျပေနရင္ ပိုျပီး ၿဖဲေျခာက္ေနဦးမယ္။ ဒီေတာ့ သြားတိုင္ခ်င္တဲ့ ပုလိပ္သြားတိုင္ ငါမေၾကာက္ဘူးလို႕ေျပာျပီး ဖုန္းပါ သူ႕လက္ထဲ ထိုးထည့္ေပးလိုက္တယ္။ သူမတိုင္ရဲေတာ့ဘူး။ <br />
<br />
ဟုတ္တယ္။ လူဆိုတာ ဒီအတိုင္းပဲ။ ေၾကာက္ျပေနလို႕ရတဲ့ အမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ သတ္မယ္ဆိုရင္ လည္စင္းေပးလိုက္၊ ရိုက္မယ္ဆိုရင္ ေခါင္းထိုးေပးလိုက္၊ လက္ရြယ္ရင္ ပါးေမာ့ေပးလုိက္ ဒါမ်ိဳးမွ ေနာက္ျပန္ တြန္႕သြားတတ္တဲ့ အမ်ိဳး။ အဲ့ဒီလို လုပ္လိုက္ေတာ့မွ ငါဘုန္းၾကီးနဲ႕ တိုင္မွာတဲ့။ တဆင့္ေလွ်ာ့သြားတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
ရန္ျဖစ္တာက ညဘက္ၾကီးဆိုေတာ့ ဘုန္းၾကီးကို ေခၚေပမဲ့ မလာဘူး။ မနက္မိုးလင္းတဲ့အထိ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ အေျခအတင္ပဲ။ ေနာက္ဆုံးသူမနိုင္မွန္းသိေတာ့ စကားတစ္လုံး ထုတ္သုံးလာတယ္။ နင္ငါ့ကို လိမ္ယူလာတာ ငါမသိဘူး ထင္မေနနဲ႕၊ နင့္ရဲ႕သားၾကီး မယားၾကီး ရွိတာကိုလဲ ငါသိတယ္၊ နင္ရန္ကုန္မွာ ဘယ္လို လိမ္လာတယ္ဆိုတာလဲ ငါသိတယ္၊ ငါတို႕ မိဘေတြဆီက ေငြဘယ္လို ခ်ဴေနတယ္ ဆိုတာကိုလဲ ငါသိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ နင္လို လူလယ္နဲ႕ ဆက္ေပါင္းရင္ ငါေတာ့ တခုခု ေျပာင္းလဲလာမွာပဲလို႔ ေတြးျပီး အံၾကိတ္ေပါင္းလာ တာ၊ အခုေတာ့ နင္မရွိလဲ ျဖစ္ျပီ။ ၾကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ဆင္းသြားဆိုပဲ။ <br />
<br />
အဲ့ဒီအခ်က္က က်ေနာ့္ရဲ႕ အရႈိက္ကို ထိုးလိုက္တာပဲ။ ဟုတ္တယ္။ အေမရိက ဆိုတာမ်ိဳးက ရန္ျဖစ္ရင္ ေယာက္်ားက ဆင္းရတဲ့ နိုင္ငံမ်ိဳး။ ၿပီးေတာ့ သူက Single Mother ဆိုျပီး အစိုးရဆီက ေထာက္ပံ႔ေၾကး ရနိုင္ေသးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အိမ္ေပၚကလဲ ဆင္းရဦးမယ္၊ အဲ့ဒီ ကေလးစရိတ္ကိုလဲ ေထာက္ပံ႕ရဦးမယ္။ လူလြတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒုကၡကိုလဲ ခံရဦးမယ္။ <br />
<br />
မျဖစ္ဘူး၊ ျမန္ျမန္ျပန္ေခ်ာ့မွလို႕ ေတြးျပီး ညက ကို နည္းနည္းမူးသြားလို႕ပါကြာ ဘာညာနဲ႕ ေဖာေရႊလုပ္ျပီး ကေလးကိုပါ ေတာင္းပန္ျပလိုက္တယ္။ သူေက်နပ္သြားတယ္။ ဒီမိန္းမ က်ေနာ့္ရဲ႕ နိုင္ကြက္ကို သိသြားတာေတာ့ ေသခ်ာသြားျပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေခ်ာ့ေပါင္းမွ ရေတာ့မယ္လို႕ သိလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေန႕ကစျပီး သူ႕ကို က်ေနာ္ ေခ်ာ့ေပါင္းေနရေတာ့တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br />
က်ေနာ္လည္း သူ႕ကိုနိုင္တဲ့ နိုင္ကြက္က အေခ်ာ့ၾကိဴက္တာပဲလို႕ သိလိုက္တယ္ေလ။ သူက တေန႕မွာ သူ႕ရဲ႕ အၾကံဥာဏ္ကို ထုတ္ျပီးေတာ့ တိုင္ပင္လာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း အလုပ္မရွိခ်ိန္ ျဖစ္ေနတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႕မိဘေတြဆီကိုလဲ ေငြနည္းနည္း ပို႕ခ်င္တယ္တဲ့။ အဲ့ဒီအတြက္ ပိုက္ဆံ ပိုထြက္လာေအာင္ လုပ္ဖို႕ နည္းလမ္းေလး ဘာေလး စဥ္းစားပါဦးတဲ့။ က်ေနာ့္မွာ အၾကံမရွိဘူး ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕မွာ ရွိတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ေျပာျပရင္ မရီရဘူးေနာ္တဲ့။ <br />
<br />
က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ့္မွာ အၾကံဥာဏ္ မရွိေတာ့ေၾကာင္းနဲ႕ သူေပးလာမဲ့ အၾကံကိုလဲ မရီဘဲနဲ႕ ဝိုင္းျပီး စဥ္းစားေပးပါမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္တယ္။ သူက ရွက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုးလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာကို ဟုိဘက္လွည့္ျပီး က်ေနာ့္လက္ကို သူ႕ကိုယ္လုံးေပၚ သိုင္းဖက္ခိုင္းတယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္း မျမင္ေတာ့လို႕ အရွက္ေျပျဖစ္ေအာင္ အရင္လုပ္လိုက္တာထင္ပါ့။ ဟို ဆရာေတာ္ၾကီး တစ္ပါးရဲ႕ စကားကိုိ သံေယာင္လုိက္ျပီး ပါးစပ္က ရွက္တာမဟုတ္ဘူး၊ မ်က္နွာက ရွက္တာလို႕ ေျပာေနတဲ့ ဟန္မ်ိဳး။ <br />
<br />
တစ္အခ်က္ - ဟိုအေကာင္ဆီက အိမ္လစာတိုးေတာင္းရမယ္တဲ့။ ႏွစ္အခ်က္ - စား စရိတ္ ေသာက္စရိတ္ေတြကို သုံးပုံႏွစ္ပုံ ေလ်ာ႔ခ်ရမယ္တဲ့။ ဒို႕က ဒီအေကာင္ဆီက အိမ္လခကို အသားလြတ္ၾကီး ရေနတာ ထပ္တိုးေတာင္းလို႕ ေကာင္းပါ့မလားလို႕ ေမးလိုက္ေတာ့၊ ဟာ ဘာလို႕မေကာင္းရမွာလဲ ဒီအေကာင္ ဒီအိမ္ကလဲြ တျခားေနစရာ ဘယ္မွာမွ အိမ္မရွိဘူး၊ အခု တေယာက္တည္းသမားေတြ အိမ္မရွိလို႕ ရွာေနၾကတာ အသဲအသန္ပဲ၊ အဲ့ဒီေတာ့ ဒီေကာင္ဆီက အိမ္လခ တိုးေတာင္းလို႕ ရနိုင္တယ္၊ သူမေပးနိုင္ရင္ တျခားတက္လာမဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္၊ မပူနဲ႕၊ တိုးသာ တိုးလိုက္လို႔ သူျပန္ေျပာတယ္။ <br />
<br />
ဒီအတိုင္းၾကီး ေတာင္းလို႕ ေကာင္းပါ့မလား။ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလး ဘာေလး ေပးနိုင္ဦးမွ ေကာင္းမွာေပါ့လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဒို႕ကို အိမ္ရွင္က လခတိုးေတာင္းေနျပီ၊ မင္းလဲ တိုးေပးဦးမွ ရမယ္၊ ဘာညာေျပာေပါ့၊ အိမ္ရွင္နဲ႕ သူနဲ႕က တိုက္ရိုက္ စကားေျပာလို႕ ရတာမွ မဟုတ္တာ ဆိုပဲ။ က်ေနာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာ္လွျပီထင္ထားတာ သူနဲ႕အေသအခ်ာ ေပါင္းၾကည့္မွပဲ ဆရာတဆူ တိုးသြားမွန္း သိလိုက္ရေတာ့တယ္။ <br />
<br />
ဆရာသမားေလးကို အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ဒါဆိုရင္ စားစရိတ္ေသာက္စရိတ္ သုံးပုံႏွစ္ပုံ ေလ်ာ႔ခ် ဖို႕ ကိစၥကိုေရာ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ စိတ္ကူးလဲလို႕ေမးလိုက္ေတာ့ အခုကိစၥကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါ။ က်န္တာကို ေနာက္ေန႕မွ ဆက္မယ္လို႕ နားရြက္ေထာင္ထားတဲ့ ယုံကေလးတစ္ေကာင္လိုပဲ ျပန္ေျပာတယ္။ အဲ့ဒီညက ရင္ခုန္သံမ်ားနဲ႕အတူ ဒုတိယမၸိ သူ႕ကို နမ္းရႈိက္လိုက္တယ္။ <br />
<br />
ေနာက္တေန႕က်ေတာ့ သူေျပာသလိုပဲ ဟိုအေကာင္ကို ေျပာၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟိုအေကာင္ ဘာဆိုဘာမွ ျပန္မေမးတဲ့အျပင္ ထင္ထားတာထက္လဲ ပိုေပးတယ္။ ဘီယာလဲ တိုက္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘီယာစစ္မစစ္ အေသအခ်ာကို နမ္းျပီးမွ ေသာက္တယ္။ ဟိုေကာင္က တစ္ခုခု ေျပာခ်င္တဲ့ ပုံစံနဲ႕ ဘာမွမေျပာဘဲ ျပံဳးရုံပဲ ၿပံဳးတယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
သူ႕ရဲ႕အၾကံနဲ႕ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္မႈကိစၥ ေအာင္ျမင္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ သူကိုယ္တိိုင္ ဘီယာငွဲ႕တိုက္တယ္။ အဲ့ဒီညမွပဲ ေနာက္ထပ္ အၾကံအစည္တခုအတြက္ သူက လမ္းေၾကာင္းစတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ေရာက္တိုင္း ဘာကို သတိထားမိလဲတဲ့။ လူစည္ရင္ ဘုန္းၾကီးေပ်ာ္တယ္။ လူမစည္ရင္ ဘုန္းၾကီးက ဟုိဖုန္းဆက္၊ ဒီဖုန္းဆက္လုပ္တယ္လို႕ က်ေနာ္ကေျဖလိုက္ေတာ့...။ <br />
<br />
“ဒို႕လူသားေတြေတာင္ အဲ့ဒီ ရမ္ဆယ္လာ ဘုန္းၾကီးေလာက္ ေလာဘမၾကီးဘူး။ သူမ်ား ခရစ္ယာန္ဘာသာေတြက သူတို႕ သာသနာကိုျပဳဖို႕ ေရာက္လာသမွ် ဒုကၡသည္ေတြကို အသဲအသန္ လိုက္ကူညီေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒို႕ရမ္ဆယ္လီယာရြာက ဘုန္းၾကီးက ဘယ္ဒုကၡသည္ကို ဘယ္လို ညာေခၚျပီး သူ႕ရဲ႕ ငွားစားမဲ့ အိမ္ကို အလုပ္သမား အခမဲ့ရဖို႕ ဘာခုိင္းရင္ ေကာင္းမလဲလို႕ ေခ်ာင္းေနတာ။ <br />
<br />
ၿပီးေတာ့ ခိုင္းဖို႕နဲ႕ အလွဴခံဖို႕ပဲ သိျပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ အားမနာတဲ့ ဘုန္းၾကီး၊ အဲ့ဒီ ဘုန္းၾကီးအေၾကာင္းကို ထည့္မေျပာနဲ႕၊ တရြာလုံးကလဲ တျခားက ၾကြလာမဲ့ ဘုန္းဘုန္းေတြကို မဖူးရမွာ ေၾကာက္လို႕ သူ႕ကို ဘာမွ မေျပာဘဲ လႊတ္ထားတာ။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ဒို႕အိမ္က အေကာင္က ဒီဘုန္းၾကီးကို နာမည္ေပးထားတာ မေတြ႕ဘူးလား။ အေမရိက က ဖို႕စ္ ေလဘာလို႕။” <br />
<br />
“အခု သိခ်င္တာက ဘုန္းၾကီးအေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး’’တဲ့။ သူက ကိုယ္ထက္ တတ္သိ နားလည္ေနေတာ့ က်ေနာ္လဲ သူဘာဆက္ေျပာမလဲလို႕ပဲ နားေထာင္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ <br />
<br />
သူသတိထားမိတာက “ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ တနဂၤေႏြေန႕တိုင္း စတုဒိသာ ေကၽြးတယ္။ အဲ့ဒါကလဲ ရွင္သိတဲ့ အတိုင္းပဲ။ ဒီအပါတ္မွာ ဘယ္သူ လွဴရမယ္၊ ဟိုအပါတ္မွာ ဘယ္သူ လွဴရမယ္နဲ႕ ေပၚတာဆဲြျပီး လုပ္ခိုင္းထားတဲ့ အလွဴ၊ ဘာဘဲေျပာေျပာ အဲ့ဒီ အလွဴမွာ က်မတို႕ သြားစားျပီး ပိုတာရွံတာေတြ ျပန္ယူခဲ့လို႕ ရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ခ်ပ္ေက်ာင္းေတြမွာလဲ သြားစားျပီးေတာ့ ပိုတာရွံတာ အိမ္ျပန္ယူခဲ့လို႕ရတယ္” တဲ့။ <br />
<br />
တေန႕ထဲနဲ႕ ႏွစ္ေနရာ ဘယ္လုိလုပ္ျပီး သြားမလဲလို႕ က်ေနာ္ကေမးေတာ့ “ရွင္ကလဲ တုံးစရာမရွိ ၾကံဖန္တုံးေနျပန္ျပီ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို မနက္ပိုင္းသြားရင္ ဧည့္သည္ေတြကို ဧည့္ခံရမယ္၊ ဝိုင္းျပီး ခ်က္ျပဳတ္ သိမ္းဆည္းရမယ္၊ ကိုယ္သယ္တာ ျပဳတာ လူျမင္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ လူမစံုေသးဘူးဆိုရင္ ကိုယ္က သယ္လို႕ မရေသးဘူး။ <br />
<br />
ၿပီးေတာ့ ခ်ပ္ေက်ာင္းမွာက ေနာက္က်ရင္ အေပါက္ဝမွာ ေထာက္ၾကြေထာက္ၾကြနဲ႕ ျပန္လာရမွာ။ အဲ့ဒီေတာ့ တစ္ခ်က္ခုတ္ ဆယ္ငါးခ်က္ေလာက္ ျပတ္ေအာင္ ခ်ပ္ေက်ာင္းကို မနက္ပိုင္း သြားစားေသာက္ျပီး ျပန္သယ္ရမယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ညေနလူရွင္းခ်ိန္မွ သြားစားျပီး ျပန္သယ္ရမယ္။ <br />
<br />
ဒါဆိုရင္ တပါတ္မွာ ထမင္းနဲ႕ ကေလးမုန္႕ဖိုးေလာက္ပဲ ကုန္က်စရိတ္ ရွိေတာ့မယ္။ ကဲ၊ က်မအၾကံ ဘယ္ေလာက္ပိုင္သလဲ’’ တဲ့။ က်ေနာ္ ဒီေလာက္ေတာင္ ေတာ္ခ်င္တဲ့မိန္းမ ကဲ ေတာ္ဦးဟ ဆိုျပီး တတိယမၸိ အနမ္းမိုးေတြ ရြာခ်ေပးလိုက္တယ္။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
အဲ့ဒီ အခ်ိန္ကစျပီး က်ေနာ္တို႕ လင္မယားကို တရြာလုံးက ဗုဒ္ခရစ္ စီးပါြးေရး ေမာင္ႏွံလို႕ အမည္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ <br />
<br />
ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ က်ေနာ္တို႕ အၾကံတူသူ လင္မယားကေတာ့ ေျမြေျမြခ်င္း ေျချမင္ေအာင္ ၾကည့္ျပီးေတာ့ တစ္သက္စာ တကယ့္ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြ အျဖစ္ ေပါင္းသင္းသြားျဖစ္ၾကပါလိမ့္မည္။ <br />
<br />
က်ေနာ္ မခ်စ္တဲ့ က်ေနာ႔သားေလးကိုလဲ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေဆာင့္ခါတလွည့္ ေအာင့္လို႕တခ်ီ နမ္းျပရႈံ႕ျပရင္းနဲ႕ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ မိသားစု ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေရွ႕ဘဝ ခရီးဆက္ၾကေလသတည္း လို႕ အဆုံးသတ္လိုက္ရုံသာ။ <br />
<br />
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္္အားလုံးကို ေတာ့ က်ေနာ့္လို မျပဳက်င့္ မလုိက္နာမိဖို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကို လိမၼာေစခ်င္လို႕တို႕၊ သံသရာခရီး မရွည္ေစခ်င္လို႕တို႕၊ အဲ့ဒီလို ဆႏၵေတြနဲ႕ ဆုေတာင္းျခင္း မဟုတ္ပါ။ အၾကံတူ ရန္သူ ဆိုတဲ့အတိုင္း က်ေနာ္တို႕ မိသားစုေလး စားခြက္ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးရိမ္လို႕ ဆုေတာင္းရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ။ </div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
<i>မွတ္ခ်က္။ ။ မည္သူ၏ ကၽြန္ျပဳျခင္းကိုမွ မခံလိုေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ကၽြန္ျဖစ္လွ်င္ေတာင္ ကၽြန္အႏုပ္၊ ကၽြန္အမဲြ၊ ကၽြန္အေသးအဖြဲ ျဖစ္ရမည္ကို မခံခ်င္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြႏု္ပ္ စသည္ျဖင့္ သုံးႏႈံးျခင္းကို အထူးေရွာင္ရွား ေရးသားပါသည္။</i> </div>
<div align="justify">
<br />
<b>ေရးသားသူ။ ။ နန္းရွင္ </b><br />
<a href="http://www.nan-shin.com/">http://www.nan-shin.com</a><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.scribd.com/doc/56259104/Greedy-Ones">http://www.scribd.com/doc/56259104/Greedy-Ones</a><br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Iowa, USA41.8780025 -93.09770238.85203 -98.151412999999991 44.903975 -88.043991tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-32638524473106918172011-05-19T13:53:00.001-05:002011-05-19T13:54:47.127-05:00အုိဘယ့္ဒုကၡသည္<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="http://1.bp.blogspot.com/-XjYbe0pC_YY/TdVdK7lETeI/AAAAAAAADNo/ciHMpHzSMbE/s1600/NPK%2527s+cartoon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="306px" id=":current_picnik_image" j8="true" src="http://1.bp.blogspot.com/-XjYbe0pC_YY/TdVdK7lETeI/AAAAAAAADNo/ciHMpHzSMbE/s400/NPK%2527s+cartoon.jpg" width="400px" /></a></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>အုိဘယ့္ဒုကၡသည္</b> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><em><span style="font-size: x-small;">ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ တုိးတက္တဲ့ တတိယႏုိင္ငံေတြမွာ ေရာက္သြားၾကရင္ အေတြးအေခၚေတြ ျမင့္မားလာမယ္။ အတက္ပညာ၊ နည္းပညာေတြ ရရွိလာမယ္။ အဲဒီ လူ႔အရင္းအျမစ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ႀကီးအတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ သံယံဇာတေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ယူဆမိတယ္။ </span></em></div><div style="text-align: justify;"><br />
ယေန႔ ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ား အတြင္းသုိ႔ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ား တဖြဲဖြဲ ၀င္ေရာက္လွ်က္ ရွိသည္ကုိ မျမင္ခ်င္အဆုံး ေတြ႔ျမင္ေနရေပသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">နအဖစစ္တပ္ တခါ ထိုးစစ္ဆင္လွ်င္ ဒုကၡသည္မ်ား အင္အားတခါ တုိးသည္။ လူသစ္မ်ား ဓာတ္ပုံရုိက္မည္ ၾကားလွ်င္ ဓာတ္ပုံရုိက္ရန္ ဒုကၡသည္မ်ား အင္အားတခါ တုိးသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဤသုိ႔ျဖင့္ ဒုကၡသည္မ်ား ကမၻာ့လူဦးေရတုိးႏႈန္းႏွင့္အညီ တုိးလာသည့္အခါ NGO အဖြဲ႔အစည္းတခုျဖစ္သည့္ ရိကၡာေထာက္ပ့ံေသာ TBBC အဖြဲ႔သည္ပင္လွ်င္ လုံေလာက္စြာ ေထာက္ပံ့ျခင္းငွာ မစြမ္းသာေတာ့ေသာေၾကာင့္ ရိကၡာျဖတ္ေတာက္ခဲ့သည္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ့ၿပီ။ ဤ ရိကၡာမလုံေလာက္ေသာ ျပႆနာသည္ အလြန္ဂြက်လွေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">‘ခင္ဗ်ားတုိ႔လို ဒုကၡသည္ေတြေၾကာင့္ ရိကၡာမေလာက္တာ’ ေျပာျပန္လွ်င္လည္း တကုိယ္ေကာင္းဆန္ရာ က်မည္။ အဲလုိမဟုတ္ျပန္လွ်င္လည္း ဘာအလုပ္အကုိင္မွမရွိဘဲ ေထာက္ပ့ံေသာ ရိကၡာကုိသာ ထုိင္စားေနရေသာ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ၎ျပႆနာကုိ အဘယ္သုိ႔ ေျဖရွင္းအံ့သနည္း။ အေတာ္ ေခါင္းေျခာက္စရာ ေကာင္းေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ရိကၡာတင္ပဲလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ျပန္၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ဂယက္မ်ားစြာ က်န္ေသးသည္။ UN မွ ခ်ေပးေသာ အိမ္ေတြ အကုန္လုံး အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္ကုန္သည္။ တေလာတုန္းက အိမ္ေစ်းမ်ား တလုံးကုိ ထုိင္းဘတ္ေငြ (၆၀၀၀) ေက်ာ္သြားသည္။ ဒါေတာင္ လမ္းမတန္းက တေစ်းျဖစ္သည္။ ဒုကၡသည္ဆုိပါမွ အဘယ္မွာ အိမ္၀ယ္ႏုိင္မည္နည္း။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သုိ႔ေပမဲ့ ၀ယ္ႏုိင္တဲ့သူေတြ ၀ယ္ေနေတာ့ မ၀ယ္ႏုိင္တဲ့သူေတြက ကုိယ္တုိင္၀ါးခုတ္ၿပီး အဖီေလး ထုိးေနၾကေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒုကၡသည္စခန္းထဲ စေရာက္ေတာ့ အလြန္ေပ်ာ္သည္။ မဲ့ေဆာက္မွာ လကၻရည္ တခြက္ (၇) ဘတ္။ ႏုိ႔ဘုိးစခန္းမွာေတာ့ ဒုကၡသည္မ်ားအေနႏွင့္ လကၻရည္တခြက္ (၇) ဘတ္ ဘယ္မွာ ၀ယ္ေသာက္ႏုိင္မည္နည္း။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါ့ေၾကာင့္ စခန္းထဲမွာရွိတဲ့ လကၻရည္ဆုိင္ေတြအားလုံး ေစ်းႏႈံးတေျပးညီ သတ္မွတ္ေပးထားသည္။ လကၻရည္တခြက္ သုံးဘတ္၊ အသုတ္တပြဲ ၅ ဘတ္ ရွိသည္။ တခါက ဆုိင္တဆုိင္က လကၻရည္တခြက္ (၄)ဘတ္ လုပ္မိလုိ႔ စခန္းတာ၀န္ရွိသူေတြက သုံးဘတ္မေရာင္းႏုိင္လွ်င္ ဆုိင္မဖြင့္နဲ႔ ေျပာလုိက္တာ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ (၃) ဘတ္ ျပန္ျဖစ္လုိက္ရတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မွန္တယ္ေလ။ ဒုကၡသည္ေတြမွ အလုပ္လုပ္လုိ႔မရတာ။ ဘယ္မွာ၀င္ေငြရွိပါ့မလဲ။ မတန္တဆေစ်းတင္ၿပီး စီးပြားျဖစ္ခ်င္လုိ႔ ဘယ္ရပါ့မလဲ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ လကၻရည္တခြက္ (၅) ဘတ္၊ အသုတ္တပြဲ ၁၀-၂၀ ဘတ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ လကၻရည္တခြက္ (၅) ဘတ္လဲ ၀ယ္ေသာက္ႏုိင္၊ အသုတ္တပြဲ ၁၀ ဘတ္ လည္း ၀ယ္စားႏုိင္ၾကၿပီကုိး။ ၀ယ္မစားႏုိင္တဲ့သူကေတာ့ ငတ္ေပါ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အမွန္က ကုန္ေစ်းႏႈံးက မတက္ပါဘူး။ ၀ယ္လုိအားမ်ားလာေတာ့ ေရာင္းလုိအားနည္း၊ ေရာင္းလုိအားနည္းေတာ့ ေစ်းေတြတက္တာပါဘဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လကၻရည္တခြက္ (၅)ဘတ္ ၀ယ္မေသာက္ႏုိင္တဲ့သူေတြ မ်ားၾကည့္။ ဘယ္မွာ သူတုိ႔ေစ်းတက္ရဲပါ့မလဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒါေတြကေတာ့ ၾကြယ္၀ေသာ လူသစ္ေရာက္ရွိမႈမ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ဂယက္ေတြပါဘဲ။ သုိ႔ဆုိလွ်င္ ၎ကဲ့သုိ႔ ဒုကၡသည္အသစ္မ်ား တစတစ တုိးပြားလားျခင္းသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မ်ားပါနည္း။ </div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္ ေလ့လာၾကည့္ရသေလာက္ျဖင့္ ဒုကၡသည္စခန္းအတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္ပုံ ၀င္ေရာက္နည္း (၃) မ်ဳိး ရွိသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ပထမတနည္းမွာ နအဖ စစ္တပ္၏ ထုိးစစ္ကုိခံရေသာ ေက်းရြာမ်ားမွ စစ္ဒဏ္မခံႏုိင္၍ တုိင္းျပည္ကုိ စြန္႔ခြာထြက္ေျပးေသာ စစ္ေဘးဒုကၡသည္ ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒုတိယနည္းမွာ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမရွိ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးမွ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔၏ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ား။ ျမန္မာျပည္တြင္ ေနထုိင္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာေၾကာင္ ့ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္ဆုံးနည္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ေငြရွင္ေၾကးရွင္မ်ားႏွင့္၊ အခြင့္အလမ္း ရွာေဖြေသာသူမ်ား တတိယႏုိင္ငံသုိ႔ သြားေရာက္ရန္ ၀င္ေရာက္ေသာနည္း ျဖစ္သည္။ ထုိသူတုိ႔သည္ အမ်ားစု ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ေၾကာင့္ ဒုကၡသည္ ဦးေရ ေဖာင္းပြလာျခင္း ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">၎ျပႆနာ အရင္းျမစ္ကုိ ရွာေဖြၾကည့္ေသာ္ စစ္အစုိးရေၾကာင့္ႏွင့္ တုိင္းျပည္တြင္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမိျမန္မာျပည္ကုိ စြန္႔ခြာလာရျခင္းျဖစ္သည္။ အားလုံးေသာ ဒုကၡသည္မ်ားကုိ က်ေနာ္ နားလည္ေပးႏုိင္ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သုိ႔ရာတြင္ က်ေနာ္နားမလည္ေသာ ဒုကၡသည္အမ်ဳိးအစားလည္း ရွိပါေသးသည္။ အဘယ္သုိ႔ေသာ ဒုကၡသည္နည္း။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေတာ္ထူးဆန္းသည္။ သူတုိ႔သည္ ဒုကၡသည္စခန္းအတြင္းမွာသာ နာမည္ေပါက္သည္။ လူေတြကေတာ့ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးမွာေနၿမဲ ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔၏ အလုပ္အကုိင္ကား အမ်ားစုသည္ Company ပုိင္ရွင္ေတြ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မဂၤလာေစ်းတုိ႔လုိ ေနရာေတြမွာ ဆုိင္ဖြင့္ထားသူေတြ။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ကုိေမးၾကည့္မိသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">‘ခင္ဗ်ားတုိ႕ဒီေလာက္ခ်မ္းသာေနတာ ျမန္မာျပည္ကေန ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ႏုိင္ငံျခားသြားလုိ႔ မရဘူးလားလုိ႔’။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူတုိ႔ေျဖတာက ‘ငါတုိ႔က ႏုိင္ငံသားျဖစ္ခ်င္တာ’။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဟုတ္ပါသည္။ ဒုကၡသည္အျဖစ္ တတိယႏုိင္ငံကုိသြားရင္ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ အလြယ္တကူရွိတာကုိး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါ့အျပင္ လူကသာ စခန္းအတြင္းမွာ မရွိတာ။ စခန္းအတြင္းက သတင္းမ်ားကုိေတာ့ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ရတက္ပါေသးသည္။ ဥပမာ စခန္းအတြင္းမွာ လူစစ္မည္ ဆုိပါစုိ႔။ ထုိ လူစစ္မည့္ အခ်ိန္ကုိ ျမန္မာျပည္ကေန အခ်ိန္မီ ေရာက္ေအာင္ လာသည္။ (လူစစ္မည့္ သူကုိယ္တုိင္ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားေလသလား)။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္ၿပီး ထုိလူမ်ား ဘယ္ေလာက္ထိ ေပါက္ေရာက္ပါသနည္းဆုိလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ေပါက္ေရာက္သည္ဟု ေျပာခ်င္သည္။ ဥပမာ ထုိသူတုိ႔ စခန္းအတြင္း တဖြဲဖြဲ၀င္ေရာက္လာလွ်င္ ေသခ်ာေပါက္ စခန္းအတြင္းမွာ တခုခု ထူးျခားမည္။ မယံုမရွိပါႏွင့္ စခန္းအတြင္းမွာ ထူးျခားမႈ ႀကဳံကိုႀကံဳရသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္ဆုံး အဘယ္မွ်ျဖစ္သြားသနည္းဆုိလွ်င္ စခန္းအတြင္းမွာ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေျပာင္းဖူး သြားခ်ဳိးရေသာ၊ ပန္းရံသြားလုပ္ရေသာ ဒုကၡသည္မ်ားအေနျဖင့္ ၎တုိ႔စခန္းအတြင္းမွာ ရွိေနလွ်င္ လုပ္ငန္းခြင္သုိ႔ မသြားရဲ။ စုိးရိမ္စိတ္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ေနရာ ၀င္ဦးသြားမည္လား (သုိ႔) တခုခု ထူးျခားေလမည္လား။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေသခ်ာသည္။ ၎တုိ႔စခန္းအတြင္းေရာက္ၿပီး တပတ္၊ ဆယ္ရက္အတြင္း လူစစ္မည္လား၊ DHS ေခၚေတာ့မည္လား၊ ထြက္မဲ့ရက္ ရေတာ့မည္လား၊ စသျဖင့္။ တခုခုေတာ့ ထူးျခားသည္။ မလြဲေသာ တုိက္ဆုိင္မႈမ်ားပါေပ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီအျပင္ တတိယႏုိင္ငံ ကူးေျပာင္းမည့္ စာရင္းကုိ ကပ္လွ်င္လည္း ေျပးမၾကည့္ပါႏွင့္။ ၎တုိ႕က ထိပ္ဆုံးက။ အခ်ဳိ႕ဆုိလွ်င္ တတိယႏုိင္ငံ ကူးေျပာင္းခါနီးအထိ ျမန္မာျပည္တြင္ရွိသည့္ ကားေတြ၊ ၿခံေတြ လုပ္ငန္းေတြက ျပည္တြင္းမွာ ဆက္လက္ လည္ပတ္ခုိင္းထားဆဲပါပဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဘယ္လုိပင္ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ တုိးတက္တဲ့ တတိယႏုိင္ငံေတြမွာ ေရာက္သြားၾကရင္ အေတြးအေခၚေတြ ျမင့္မားလာမယ္။ အတက္ပညာ၊ နည္းပညာေတြ ရရွိလာမယ္။ အဲဒီ လူ႔အရင္းအျမစ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ႀကီးအတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ သံယံဇာတေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ယူဆမိသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ဒုကၡသည္ ဝမ္းစာေတြကို အသစ္အသစ္ေသာ အမည္ခံ ဒုကၡသည္ လူခ်မ္းသာေတြ အတြက္ ေ၀မွ်ေပးရတာ ဂုဏ္ယူစရာပဲေပါ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခုလ ဆီျဖတ္ၿပီး၊ ေနာက္လ ဆန္ပဲထပ္ျဖတ္ျဖတ္၊ အငတ္ခံႏုိင္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာျပည္ဖြား တတိယႏုိင္ငံသြား ေရႊျမန္မာတုိ႔သာ ျမန္မာျပည္ႀကီးကုိ မေမ့ပါနဲ႔ေလ…………။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(စာေရးသူသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္းရွိ ႏုိ႔ဘုိးဒုကၡသည္စခန္းမွ ဒုကၡသည္ တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။) </div><div style="text-align: justify;"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><a href="http://phonekyaw.blogspot.com/">http://phonekyaw.blogspot.com/</a> </div><div style="text-align: justify;"></div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Thailand15.870032 100.992541000000078.443854 96.84583300000007 23.296210000000002 105.13924900000008tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-41409833860276510642011-04-27T18:47:00.002-05:002011-04-27T18:47:58.426-05:00တီဗီဆုိရင္ ျပားရမယ္ ႀကီးရမယ္ဆိုတဲ့ ဒုကၡသည္<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-iGhJbbLl8fU/TbaUqURByGI/AAAAAAAADNc/5c4LxvFmOzQ/s1600/loewe-flat-tv.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="282" src="http://4.bp.blogspot.com/-iGhJbbLl8fU/TbaUqURByGI/AAAAAAAADNc/5c4LxvFmOzQ/s400/loewe-flat-tv.jpg" width="400" /></a></div><br />
<b>TV ဆုိရင္ျပားရမယ္၊ ႀကီးရမယ္ဆိုတဲ့ ဒုကၡသည္ </b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: x-small;">ငါ့အိမ္က အျပားက နင့္..အိမ္က အျပားထက္ပုိႀကီးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါက,နင့္ထက္ပုိၿပီး ခ်မ္းသာတယ္ေပါ့။ ဒီလုိမ်ဳိး။..ၿပိဳင္စရာမရွိ ႀကံဖန္ၿပီး အႀကီးအေသး ၿပိဳင္ၾကေလတယ္။ </span></i></div><i><span style="font-size: x-small;"></span></i><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကုိနယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းေတြကေန ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြေရာက္လာၾကတယ္။ ျပည္တြင္းကလည္း လာၾကတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေလးငါးေျခာက္လေလာက္ေနၿပီးေတာ့ သူတုိ႔က TV ဆုိရင္ အျပားမွ။ ႀကီးမွ ႀကိဳက္ၾကတယ္။ Flat TV လုိ႔ေခၚတဲ့ TV အျပားက ေနာက္ဆုံးေပၚျဖစ္ေတာ့ ၾသစီက ျမန္မာေတြ အိမ္တုိင္းနီးနီးရွိၾကတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တခ်ဳိ ့လည္း အၿပိဳင္အဆုိင္ သူ၀ယ္ရင္ ကုိယ္လည္း၀ယ္တယ္။ ကုိယ္ႀကီးရင္ သူလည္းလုိက္ႀကီးၾကတယ္။ TV အျပားကလည္း High Definationက ေကာင္းေတာ့ ရုပ္ေတာ္ေတာ္ရွင္းတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကိဳက္ၾကတယ္ေပါ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒုကၡသည္စခန္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေနတုန္းက TV အျပား မေျပာနဲ႔ ေဂၚျပားေလာက္ပဲကုိင္ဖူးတဲ့လူက အခုဆုိရင္ TV အလုံးမၾကည့္ခ်င္။ အလုံးရွိေနရင္ ဂုဏ္ငယ္သလုိမ်ဳိး။ ငါ့အိမ္က အျပားက နင့္..အိမ္က အျပားထက္ပုိႀကီးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါက,နင့္ထက္ပုိၿပီး ခ်မ္းသာတယ္ေပါ့။ ဒီလုိမ်ဳိး။..ၿပိဳင္စရာမရွိ ႀကံဖန္ၿပီး အႀကီးအေသး ၿပိဳင္ၾကေလတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လုပ္တဲ့အလုပ္က စက္ရုံမွာ။ ေစ်းဆုိင္ေတြမွာ။ သန္႔ရွင္းေရးနဲ႔ စက္ရုံအလုပ္သမား။ ၀င္ေငြကလည္း တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ သိပ္မကြာ။ အတူတူေလာက္ပဲ။ ဒါကိုမ်ား TV အျပားၿပိဳင္ရတာနဲ႔ ဘာနဲ႔။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဗဟုသုတကလည္း ရွိသလားမေမးနဲ႔။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တခ်ဳိ ႔ေသာ ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြက TV ျပားရင္၊ ႀကီးရင္ ၿပီးေရာ က်န္တာသူတုိ႔စိတ္မ၀င္စား။ TV အျပားက Plasma လား၊ LCD လား၊ LED လားလည္းမသိ။ ဘယ္ဟာက ပုိၿပီး မီးတာခပုိသက္သာ၊ ပုိၿပီးတိက်ရွင္းလင္းလည္းမသိ။ သူတုိ႔သိတာက ျပားရမယ္၊ႀကီးရမယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Flat TV ဆုိၿပီး ဘုိလုိမေခၚတက္ေတာ့ ဘယ္လုိေခၚလဲသိလား။ "ဟုိ TV ျပားျပားေလးကြာတဲ့"..ရီလည္းရီရတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေနၾကာေတာ့ ဘုိလုိတက္တယ္လုိ႔ထင္လား?။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဖပ္နဲ ့ရွစ္နဲ႔ေတာ့ အလြတ္ရတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅-ႏွစ္ေလာက္ေနခဲ့တဲ့ ကုိေရႊတုိ႔ ဘုိလုိလည္း ကၽြမ္းသလားမေမးနဲ႔။ ရုံးကိစၥ၊ အလုပ္ကိစၥေျပာၿပီးဆုိရင္ ေခြးအ,ႀကီးလွည္းနင္းထားသလုိ။ အေရးအေၾကာင္းရွိရင္ ဟုိလူ႔ေခၚရ ဒိလူ႔ေခၚရနဲ႔။ ဘာသာ ျပန္ေပးပါအုံးဟဲ့။ အဲ...တခုေတာ့ရွိတယ္။ ဗမာေတြ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္းစုေ၀းၿပီဆုိရင္ ပါးစပ္က တဖပ္ဖပ္ Fuck ၊ တရွစ္ရွစ္ (Shit) ေျပာလိုက္တဲ့ ဘုိလုိ။ သူ႔ေလာက္တက္တဲ့ လူ, မရွိေတာ့ဘူး။ လူအထင္ႀကီးေအာင္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အားလုံးက ဓာတ္သိေတြပဲဆုိေတာ့ ဒီေကာင္ဖပ္လည္း၊ ဖပ္တာပဲ အဖပ္တင္တယ္။ ဒီလူရွစ္လည္း ရွစ္တာပဲအဖတ္တင္တယ္။ ဘယ္သူမွလည္း အထင္မႀကီး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထုုိင္း၊ မေလးမွာရွိတဲ့ အလုပ္သမားေတြ သုံးေလးႏွစ္ဆုိရင္ ထုိင္းနဲ႔မေလးစကားကုိ ေကာင္းေကာင္း ေျပာႏုိင္ၿပီ။ ၾသစေတ်းလ်က ေရႊျမန္မာေတြ ၁၀-ႏွစ္ေနလည္း တဖပ္ဖပ္၊ တရွစ္ရွစ္ နဲ႔ပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္ေနေတာ့တယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါ့ေၾကာင့္ TV ဆုိရင္ျပားရမယ္။ ႀကီးရမယ္။ က်န္တာနားမလည္တဲ့ ကုိေရႊဗမာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">TV ၿပီးေတာ့ ကား,အလွည့္။ ဒုကၡသည္ဘ၀မွာတုန္းက ကားဆုိရင္ ဆန္သယ္တဲ့ကားေလာက္ပဲအနီးကပ္ျမင္ဘူးတဲ့ လူေတြက အခုဆုိရင္ ကားဆုိရင္ Four Wheel မွ။ သူမ်ားေတြက Four Weel ကုိ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ စီးဖုိ ့အတြက္ပဲ ၀ယ္ၾကတယ္။ ျမန္မာေတြနဲ ့ ဗီယမ္နမ္ေတြကေတာ့ ေတာထဲလည္းစီးတယ္။ ၿမိဳ ့ေပၚမွာလည္းစီးတယ္။ Four Wheel ရွိမွ ေခတ္မွီၾကေလတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူက ေလးဖက္ယက္ဆုိရင္၊ ကုိယ္လည္း ေလးဖက္ယက္လုပ္ၾကတဲ့ဓေလ့။ ဘယ္လုိ နားလည္ေပးရမွန္း မသိတဲ့ ျမန္မာေတြပါလားလုိ႔ဆုိၿပီး ေတြးေနမိတယ္။ ျမန္မာေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကုိေျပာတာပါ။ အားလုံးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူမ်ားလုပ္တုိင္း ေလွ်ာက္လုပ္တဲ့လူစားေတြက အထက္ကေျပာတဲ့အတုိင္း TV ဆုိရင္ ျပားမွႀကီးမွ။ Plasma လား၊ LCD လား၊ LED လား ခြဲျခားမသိတဲ့ လူစားမ်ဳိးေတြပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ကလည္း တဖပ္ဖပ္ နဲ႔ တရွစ္ရွစ္နဲ႔။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေခတ္မွီၾကေလသတည္း။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေရးသူ - ဘုန္းေက်ာ္ </div><div style="text-align: justify;"><a href="http://phonekyaw.blogspot.com/">http://phonekyaw.blogspot.com</a> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Myanmar21.913965 95.95622300000002312.3659475 91.456991000000016 31.4619825 100.45545500000003tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-73978544784132083542011-03-07T19:09:00.001-06:002011-03-07T19:14:02.399-06:00တပ္ေပါင္းစုမ်ားကို ေလ့လာျခင္း<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh6.googleusercontent.com/-6BmmNP2W89s/TLTrP39mIzI/AAAAAAAADJ8/LCIE_dxWIXU/s1600/UBG+%252811%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" q6="true" src="https://lh6.googleusercontent.com/-6BmmNP2W89s/TLTrP39mIzI/AAAAAAAADJ8/LCIE_dxWIXU/s400/UBG+%252811%2529.jpg" width="281" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b>တပ္ေပါင္းစုမ်ားကို ေလ့လာျခင္း</b></div><div style="text-align: justify;">ထြန္းေအာင္ေက်ာ္<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: x-small;">တပ္ေပါင္းစုႀကီးဖြဲ႕ၿပီး ၎တပ္ေပါင္းစုထဲမွ တပ္ေပါင္းစုေလး ထပ္ဖြဲ႕ၿပီးထားျခင္းသည္ ထိေရာက္မႈထက္ လုပ္ငန္း႐ႈပ္ေထြးမႈ၊ အုပ္စုဖြဲ႕မႈ လုပ္ရပ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားစြာ ျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးစကားျဖင့္ ေျပာလွ်င္ အိမ္ႀကီးထဲတြင္ အိမ္ငယ္ေဆာက္သည့္ သေဘာ၊ မလုပ္သင့္သည့္ သေဘာဟု ျမင္သည္။</span></i> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး စစ္ကြ်န္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ ျပည္သူမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ပူးေပါင္း၍ တပ္ေပါင္းစုမ်ားဖြဲ႕ၿပီးရင္း ဖြဲ႕ျခင္း ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ ရရွိမလာဘဲ တပ္ေပါင္းစုမ်ားသာ မႈိလိုေပါက္လာခဲ့သည္ကို ဘာလုပ္သင့္သလဲဆိုသည့္ ေဆာင္းပါးတြင္ ေဖၚျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တခ်ဳိ႕က တပ္ေပါင္းစုတခုတည္း ျဖစ္သည္ကို လိုလားပါသည္၊ သို႔ရာတြင္မျဖစ္ႏိုင္၊ ဘယ္သူကမွ သူတို႔ တပ္ေပါင္းစုမ်ားကို ဖ်က္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ေစာဒကတက္ၾကသည္။ ျဖစ္ေစခ်င္သည္၊ သို႔ရာတြင္ မျဖစ္ႏုိင္ဟု လက္ေလ်ာ့ခ်င္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တပ္ေပါင္းစု မႈိလိုေပါက္ေနသည့္ ဇစ္ျမစ္ကို တင္ျပ၍ ထိုတပ္ေပါင္းစုမ်ားကို ဘယ္သို႔ ခ်ဳံ႕ပစ္ႏိုင္သည္ကို တင္ျပေဆြးေႏြးရန္ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသားလိုက္ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမတြင္ NDF (National Democratic Front) အမ်ဳိးသား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ေပါင္းစုကို ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔၊ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း (၉) ဖြဲ႕ျဖင့္ ဖြဲဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး ဥကၠ႒အျဖစ္ ပဒိုေစာဘသင္စိန္၊ ဒုဥကၠ႒အျဖစ္ ခိုင္စိုး၊ ႏုိင္ေအာင္၊ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဇင္က်ဳံးႏွင့္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ (၁၂) ဦးျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">NDF အဖြဲ႕ဝင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွာ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁) ရခိုင္လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ (ALP) Arakan Liberation Party </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) ခ်င္းအမ်ဳိးသားတပ္ဦး (CNF) Chin National Front </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၃) လားဟူဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (LDF) Lahu Democratic Front </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၄) ပေလာင္ျပည္နယ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး (PSLF) Pa Laung State Liberation Font </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၅) ပအို႔ဝ္ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ (PPLO) Pao People Liberation Organization </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၆) ဝအမ်ဳိးသားအဖြဲ႕ (WNO) Wa National Organization </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၇) မြန္ျပည္သစ္ပါတီ (NMSP) New Mon State Party </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၈) ကယန္းျပည္သစ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ (KNLP) Kayan Newland Party </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၉) ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး (KNU) Karen National Union တို႔ ျဖစ္ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကရကစ္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (မဒ.မခ) Democratic Alliance of Burma (DAB) ကို ရွစ္ေလးလုံး အေရးအခင္းၿပီး မဒတ (NDF) မွ ႀကီးမႉး၍ ေတာတြင္းသို႔ ထြက္လာၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စုစည္းကူညီ၍ ေက်ာင္းသား ညီလာခံႀကီးကို ႏိုဝင္ဘာလ (၁) ရက္ေန႔ မွစ၍ ၅ ရက္တိုင္တိုင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေပးခဲ့ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏိုဝင္ဘာလ ၅ ရက္၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (All Burma Student’s Democratic Front (ABSDF) ကို ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။ ABSDF ေပၚေပါက္လာျခင္းႏွင့္ ၎ေက်ာင္းသားအင္အားစုမ်ား NDF ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ABSDF ဖြဲ႕ၿပီး ဆယ့္သုံးရက္အၾကာတြင္ ေရေက်ာ္ (ခရက္ေဒး)စခန္း၌ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၈ ရက္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ NDF ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ABSDF ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး ဦးစီးေကာ္မီတီ (CRDB) ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ Over Sea Burmese Liberation Front (OBLF), Over Sea Karen Organization အေဝးေရာက္ ကရင္အစည္းအ႐ုံး (OKO), All Burma Young Monk Union ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ရဟန္းပ်ဳိမ်ား သမဂၢ (ABYMU), People’s Liberation Front ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး (PLF), People’s Patriotic Party ျပည္သူ႔ျပည္ခ်စ္ပါတီ (PPP), Muslim Liberation Organization Burma ျမန္မာႏုိင္ငံ မြတ္စလင္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕(MLOB), All Burma Muslim Union (ABMU), General Strike Committee (GSE) တို႔ျဖင့္ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုိုကရက္တစ္မဟာမိတ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (မဒမခ) ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">DAB သည္ NDF ကို ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕၊ ျမန္မာဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား, ရဟန္းပ်ဳိအဖြဲ႕စသည့္အဖြဲ႕ (၁၀) ဖြဲ႕ ထပ္ေပါင္း၍ ျဖစ္လာသည့္ ပိုမိုႀကီးမားသည့္ တပ္ေပါင္းစုျဖစ္လာေသာ္လည္း မူလ တပ္ေပါင္းစုNDF သည္ ရွိၿမဲရွိေနခဲ့သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား နယ္စပ္သို႔ ထြက္ေျပးလာၾကၿပီးအေနာက္ NCGUB ဖြဲ႕စည္းၿပီးသည့္အခါ NLD အဖြဲ႕ဝင္မ်ားလည္း တသဲသဲ ထြက္လာခဲ့ၾကသျဖင့္ NLD (LA) ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျပန္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းမ်ား NCGUB ဖြဲ႕ၿပီး ေနာက္ႏွစ္အေတာ္ၾကာတြင္ ထပ္ထြက္လာၾကရာ၌ တိုင္းရင္းသားပါတီမွ အမတ္မ်ားပါ ပါဝင္လာခဲ့ၿပီး အမတ္ဦးေရ (၃၀) ေက်ာ္ခန္႔ ရွိလာခဲ့သျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းၾကျပန္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">DAB တြင္ NLD (LA) ပါတီက မဝင္ဘဲႏွင့္ ေဒါက္ေလးေထာက္စံနစ္ကို ေႂကြးေၾကာ္ၾကၿပီး NCUB ကို ဖြဲ႕စည္းၾကျပန္သည္။ NCUB တြင္ NDF, DAB, MPU ႏွင့္ NLD (LA) တို႔ ပါဝင္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္ပိုင္း DAB တြင္ ဝင္လာခဲ့သည္ အဖြဲ႕ဝင္သစ္မ်ားမွာ- </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁) ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီ (People Progressive Front) PPF </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) ျပည္သူ႔ကာကြယ္ေရးတပ္ (People’s Defense Force) PDF </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၃) လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (Democratic Party for New Society) DPNS </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၄) ရခိုင္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (Democratic Party of Arakan) DPA </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၅) ရခိုင္အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (Arakan League for Democracy) ALD </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၆) နာဂအမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (Naga NLD) </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၇) ၿမိတ္ထားဝယ္ ညီညြတ္ေရးတပ္ဦး (MDUF) </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၈) ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအင္အားစု (NDD) </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၉) ျမန္မာႏိုင္ငံအလုပ္သမားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (FTUB) တို႔ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">DAB တြင္ စုစုေပါင္းအဖြဲ႕ဝင္ (၂၅) ဖြဲ႕ ရွိလာခဲ့သည္။ ပထမေတြ႕ျမင္သည့္အခ်က္မွာ တိုင္းရင္းသား ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား လူ႔ေဘာင္သစ္ ပါတီတို႔ DAB တြင္ အဖြဲ႕ဝင္ အျဖစ္ ဝင္ၾကေသာ္လည္း NLD ပါတီ လြက္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ မဝင္ဘဲ သီးသန္႔ ရပ္တည္ေနျခင္းသည္ အဓိပၸါယ္မရွိ ျဖစ္ေနသည္။ အခြင့္ထူး ခံယူထားသည္ဟု ျပတ္သားစြာျမင္သည္။ ပါတီႀကီးသည္ ငယ္သည္မရွိ၊ တန္းတူအခြင့္အေရး ရွိရမည္ ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္ႏုိင္ထားသည့္ ပါတီျဖစ္သည့္အတြက္ ေတာတြင္းေရာက္သည့္အခါ တပ္ေပါင္းစုထဲသို႔ မဝင္ဘဲ သီးျခားရပ္ၿပီး NCUB ဖြဲသည့္အခါ ေဒါက္တိုက္ႀကီး တခုအျဖစ္ ပါဝင္သည္မွာ အၾကည့္ရဆိုးလွပါသည္။ မျဖစ္သင့္ပါ၊ ဒါကတခ်က္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">NCUB ဖြဲ႕စည္းျခင္း အေျခခံအင္အားစုမ်ား- </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">NCUB= DAB+ NLD (LA)+ MPU ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">NDF တြင္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ (၉) ဖြဲ႕ရွိသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">DAB= NDF (၉) ဖဲြ႕+ ၁၈ ဖြဲ႕= ၂၇ ဖြဲ႕ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">NCUB= NDF(၉) ဖဲြ႕ + ၁၈ ဖြဲ႕+ NLD (LA) + MUP= ၂၉ ဖြဲ႕ရွိသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္ဆုံး ေပၚေပါက္လာတဲ့ တပ္ေပါင္းစုကေတာ့ ေဘာ္ခ်က္ဖို႔ လုပ္ထားသည့္ တပ္ေပါင္းဟု ျမင္ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးေပၚ 7 Alliances ဆိုသည္မွာ- </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">NCUB+ NCGUB+ ENC+ WLB+ FDB+ NYF+ SYCB အဖြဲ႕မ်ား ေပါင္းထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဟိတ္ဟန္ထုတ္ထားေသာ္လည္း အႏွစ္သာရမွာ NCUB အား (၆) ဖြဲ႕ႏွင့္ ထပ္ေပါင္းထားျခင္းျဖစ္သျဖင့္ NCUB ထက္ ပိုမိုႀကီးသေယာင္ ထင္ရေပသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာလွ်င္ NCGUB သည္ NCUB တြင္ ပါဝင္သည့္ MPU မွ ဖြဲ႕စည္းေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ NCUB အဝန္းအဝိုင္းတြင္းပင္ ရွိသည္။ ထို႔အျပင္ ENC သည္ ဟန္ေညာင္ေ႐ႊမွ ဦးစီးၿပီး ဥေရာပမွ ေထာက္ပံ့ေငြျဖင့္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ထူေထာင္ခဲ့ေသာ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္သည္။ ENC တြင္ ပါဝင္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား (NDF)၏ လက္ခြဲအဖြဲ႕မ်ားျဖင့္ ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တခ်ဳိ႕ ျပည္ပေရာက္ တိုင္းရင္းသားမ်ာကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ၿပီး တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕ခိုင္းျခင္းျဖင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုအားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳသေယာင္ ဟန္ျပထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ENC သည္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ ျပည္ပေရာက္တိုင္းရင္းသား ပညာတတ္မ်ားကို တိုင္းရင္းသားအမည္ခံ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအျဖစ္ ေငြေပးစည္း႐ုံး ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ အဖြဲ႕သက္သက္သာ ျဖစ္သည္။ ENC အဖြဲ႕ဝင္မ်ား၏ နာမည္ကို ၾကည့္လွ်င္ပင္ အႀကံအဖန္ ေငြရွိ၍ ဖြဲ႕စည္းထားေၾကာင္း ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ Arakan National Council, Chin National Council, Kachin National Organization, Karen State Coordinating Body, Karenni State Coordinating Body, Mon State Coordinating Body, Shan State Representative Council ဆိုသည့္ နံမည္မ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိး အမည္သာ ကြဲသြားၿပီး အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပုံသ႑ာန္အမည္ကအစ ဆင္တူ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဟန္ေညာင္ေ႐ႊက ေငြထုပ္ပိုက္၍ (ENC) ႀကီးၾကပ္စီစဥ္ ခ်ထားဖြဲ႕စည္းေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ Women’s League of Burma သည္လည္း တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးမွ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ဖြဲ႕စည္းေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ KNU အဖြဲ႕အစည္းမွ KWO သည္ ပင္မ KNU အဖြဲ႕ခြဲပင္ျဖစ္သည္။ WLB အဖြဲ႕ဝင္အမ်ားစုမွာ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ အမ်ဳိးသမီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ WLB အေနႏွင့္ DAB သို႔ဝင္သင့္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">FDB Forum for Democracy in Burma (FDB) သည္ ABFSU- FAC, ABSDF, BWU, DPNS, NDD, PDF, YCOWA ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူ ပုဂၢလိကမ်ား ပါဝင္သည္ဟု ဆိုထားပါသည္။ FDBသည္ အဖြဲ႕မဟုတ္ ဖိုရမ္ျဖစ္သည္္။ FDB ဖိုရမ္တြင္ တက္ေရာက္သူမ်ားသည္ DAB အဖြဲ႕ဝင္အမ်ားစု ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ဖိုရမ္ကို အဖြဲ႕အမည္ခံ၍ 7 Alliance အဖြဲ႕ထဲ ထည့္ထားျခင္းသည္ ႐ိုးသားျခင္းမရွိဟု ျမင္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တပ္ေပါင္းစုႀကီးဖြဲ႕ၿပီး ၎တပ္ေပါင္းစုထဲမွ တပ္ေပါင္းစုေလး ထပ္ဖြဲ႕ၿပီးထားျခင္းသည္ ထိေရာက္မႈထက္ လုပ္ငန္း႐ႈပ္ေထြးမႈ၊ အုပ္စုဖြဲ႕မႈ လုပ္ရပ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားစြာ ျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးစကားျဖင့္ ေျပာလွ်င္ အိမ္ႀကီးထဲတြင္ အိမ္ငယ္ေဆာက္သည့္သေဘာ၊ မလုပ္သင့္သည့္ သေဘာဟုျမင္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တပ္ေပါင္းစု တစုတည္း ဘာေၾကာင့္ မလုပ္ႏိုင္သနည္း? တပ္ေပါင္းစုအတြင္းမွာ ငါတို႔အုပ္စုဖြဲ႕၍ လူလယ္က်ရန္လား? တပ္ေပါင္းစုကို ညီညြတ္စြာ ဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ရင္း ညီညြတ္ေရး တည္ေဆာက္ရန္လား? ေမးၾကဘို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ FDB သည္ လူလယ္က်ၿပီး တပ္ေပါင္းစုႀကီးကို အားနည္းေစရန္ ဦးတည္ထားသည္ဟု သုံးသပ္သည္။ ညီညြတ္ေရးကို ေရွး႐ႈေသာ လုပ္ရပ္မဟုတ္ဟု ျမင္သည္။ အားလုံးတြဲလုပ္ၾကဘုိ႔ထက္ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး ခြဲလုပ္ဘို႔ ကိုယ့္ျမင္းကိုယ္စိုင္းၾကဘို႔ စီစဥ္လုပ္ေဆာင္မႈဟု ျမင္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">FDB ကို ဦးေဆာင္ေနသူမွာ NDD ျဖစ္သည္။ NDD ကိုၾကည့္လွ်င္ ABSDF မွ ခြဲထြက္၍ တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ ABSDF ၏ ဦးေဆာင္မႈ ဗဟိုေကာ္မီတီ တခုလုံးနီးပါး ႏႈတ္ထြက္၍ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို မယုံၾကည္ေတာ့ဟု စြန္႔လႊတ္ထူေထာင္ခဲ့ေသာ အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ ABSDF ကို ဦးေဆာင္ေနေသာ ဗဟိုေကာ္မီတီ တခုလုံးက NDD အသြင္ေျပာင္းၿပီး ရဲေဘာ္မ်ားကို ငါတို႔ေနာက္မလိုက္ရင္ မင္းတို႔ ၆ လခံရင္ ကံေကာင္းဟု ခြဲထြက္သြားသည့္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ABSDF ကို သံေယာဇဥ္ထားဘို႔ မဆိုထားႏွင့္ ABSDF အဖြဲ႕အစည္းႀကီး ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းကို အဓိက လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ NDD ပင္ ျဖစ္သည္။ ABSDF အဖြဲ႕အစည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားဘဝမွ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို မယုံၾကည္၍ ထြက္သြားၿပီး တစင္ေထာင္ျခင္းကို မေျပာလိုပါ။ အစကတည္းက လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို ယုံၾကည္၍ ဝင္လာၾကသူမ်ား မဟုတ္ျခင္းကို ၎တို႔လုပ္ရပ္က သက္ေသျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆိုးဝါးသည္က ABSDF အတြက္ ရရွိထားသည့္ ႐ုံးသုံးပစၥည္း Computer မ်ားကအစ၊ အဆုံးသယ္ယူဘုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သံလြင္စခန္း တပ္ရင္းမႉး သိန္းဆန္း ယေန႔ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ ရွိေနပါေသးသည္။ သိန္းဆန္းမွ တယ္လီဖုန္းဆက္ အကူအညီေတာင္းသျဖင့္ ထိုကိစၥကို လုံးဝလက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း အင္တာနက္မွ ေရးသား ကန္႔ကြက္ခဲ့သျဖင့္ Computer တဝက္ ခြဲယူသြားခဲ့ျခင္း ခံခဲ့ရပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အမွန္စင္စစ္ ABSDF အတြက္ ေပးထားေသာ ပစၥည္းမ်ားသည္ NDD ႏွင့္ လုံးဝ မဆိုင္ပါ။ ထို NDD သည္ FDB ကို ဦးေဆာင္ၿပီး တပ္ေပါင္းစုထဲတြင္ ေနာက္ထပ္ တပ္ေပါင္းစုတခု ထပ္ဖြဲ႕ျခင္းသည္ ေစတနာမွန္ မမွန္ စဥ္းစားဘို႔လိုေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လူငယ္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပါဝင္ေသာ Youth လူငယ္ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးပြဲ ဖိုရမ္ကိုလည္း အဖြဲ႕အစည္းတခု အသြင္အျဖစ္ FDB ထဲတြင္ ထည့္သြင္းထားခဲ့သည္။ သတိမထားမိပါက အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသဖြယ္ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည္။ အဓိကပညာျပခ်က္မွာ တပ္ေပါင္းစုထဲတြင္ အုပ္စုဖြဲ႕ခ်ယ္လွယ္ႏုိင္ရန္ ရည္႐ြယ္၍ ႏုိင္ငံေရးအရ အျမတ္ထုတ္ရန္ မ႐ိုးသားေသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈပင္ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခ်ဳပ္အားျဖင့္ 7 Alliance သည္ Proposal ႏိုင္ငံေရးအတြက္ တီထြင္ဖန္တီးခ်က္တခုသာ ျဖစ္သည္။ တပ္ေပါင္းစုမ်ား မႈိလိုေပါက္လာျခင္းေၾကာင့္ ထိုတပ္ေပါင္းစုမ်ားေအာက္တြင္ “ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားမႈ” လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ဟုဆိုကာ UG လုပ္ငန္းအေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းျပ၍ စာရင္းေပ်ာက္ လုပ္စားကြက္မ်ား ဖန္တီးယူႏုိင္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးအဓြန္႔ရွည္ေအာင္ လုပ္စားခြင့္ ရရွိႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔ေၾကာင့္ တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစု ျပဳလုပ္လိုလွ်င္ NLD (LA) ႏွင့္ MPU ႏွစ္ဖြဲ႕က DAB ဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ ဝင္လိုက္လွ်င္ DAB သည္ ၿပီးျပည့္စုံေသာ အဖြဲ႕အားလုံးပါဝင္သည့္ တပ္ေပါင္းစုႀကီးအျဖစ္ ရပ္တည္လာႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ထို DAB ဆိုသည့္နာမည္ကို မသုံးလွ်င္လည္း ပါဝင္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းအားလုံး၏ သေဘာထားကို ရယူ၍ နာမည္အသစ္တခုကို ေ႐ြးႏုိင္သည္။ ထိုအခါ ထို DAB တပ္ေပါင္းစုသည္ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးကို ကိုယ္စားျပဳေသာ တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုအျဖစ္ ေပၚထြက္လာႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သို႔မဟုတ္ပါက NDF မွ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရး၊ ဘ႑ာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ျပည္တြင္းဆက္ဆံေရး၊ သီးျခားလုပ္သလို DAB မွာလည္း သီးျခား လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၊ NCUB မွလည္း သီးျခားလုပ္ေဆာင္မႈမ်ား ေဒြးေရာယွက္တင္ ျဖစ္ေနၿပီး ျမင္သာထင္သာမရွိဘဲ စစ္အစိုးရကို တိုက္ခိုက္ရာတြင္ စုစည္းမႈ အင္အားမရွိဘဲ အားနည္းေနေပလိမ့္မည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို တကယ္ၿဖိဳဖ်က္လိုပါက တစည္းတလုံးတည္းေသာ က်စ္လစ္ခိုင္မာသည့္ တပ္ေပါင္းစုတခု ေပၚထြက္လာရန္ ေစတနာသန္႔သန္႔ျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားၾကဘို႔ လိုသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တင္ျပေသာ ယူဆခ်က္ကို ျဖစ္သင့္သည္ဟု ယုံၾကည္ပါက စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းေထာက္ခံအားေပးၾကဘို႔ အထူးသျဖင့္ ေထာက္ခံစာမ်ား ေရးသား၍ ထိုအဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးရွိ တာဝန္ရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို တိုက္တြန္း ဖိအားေပးၾကဘို႔ တာဝန္ရွိေပသည္။ စိတ္ထဲမွာ ႀကိတ္၍ ေထာက္ခံေန႐ုံႏွင့္ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ေပၚမလာႏုိင္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ ေျပာဆိုေရးသားေပးၾကဘို႔ လိုအပ္သည္ဟု ေျပာခ်င္ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုအဖြဲ႕ (၂၉) ဖြဲ႕ကို ဖိတ္ၾကားၿပီး ညီလာခံႀကီးတခု လုပ္သင့္သည္။ ထိုညီလာခံႀကီးမွ တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုႀကီးကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႕အစည္းအားလုံး ပါဝင္ေသာ တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္သမွ် ကာလပတ္လုံး စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို တိုက္ရန္ ဒုံးေဝးေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ပ႐ိုပိုဆယ္စားၿပီး နယ္စပ္တြင္ လပ္ယားလပ္ယား လုပ္ေနမည္ေလာ၊ တကယ္ထိုးစစ္ဆင္ႏုိင္မည့္ အင္အားစုတရပ္ကို ဖန္တီးယူၾကမည္ေလာ စဥ္းစားဘို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ။ ႏုိင္ငံျခားေထာက္ပံ့ေငြမ်ား အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီး ျဖတ္ေတာက္ခံလာရျခင္းမွာ မ႐ိုးသားမႈ၊ လိမ္ညာမႈ၊ ေတာ္လွန္ေရးကို စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ မယုံၾကည္မႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေဖာ္ျပပါ <a href="http://www.scribd.com/doc/50117406/06mar11Only-One-Alliance">ဇယားကြက္</a>တြင္ ၾကည့္ၿပီး တပ္ေပါင္းစုတခုတည္းျပဳရန္ အလွမ္းမေဝးေၾကာင္း၊ လုပ္လွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ အားလုံးကို ေျပာခ်င္သည္မွာ ေတာ္လွန္ေရးကို သစၥာရွိပါ၊ ႐ိုးသားပါ၊ ေငြရဘို႔ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနျခင္းမဟုတ္၊ လြတ္လပ္ေရးရဘို႔ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေငြရခ်င္လွ်င္ အလုပ္ထြက္လုပ္ပါ။ ေငြေနာက္လိုက္၍ ေတာ္လွန္ေရးကို ေရာင္းမစားဘို႔၊ ျပည္သူ႔မ်က္ႏွာ ေထာက္ၾကဘို႔လိုၿပီ။ ျပည္သူ႔မ်က္ႏွာမေထာက္ဘဲ ေဖာက္ျပန္ေနသူမ်ား၊ ကိုယ္က်ဳိးရွာ အုပ္စုဖြဲ႕ေနသူမ်ားကို ရွင္းဘို႔လိုၿပီဟု ေျပာလိုက္ပါရေစ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">နိဂုံးအားျဖင့္ ယခင္လုပ္စားခဲ့သည္မ်ားကို ခဝါခ်သင့္ပါသည္။ ယေန႔မွစ၍ အက်င့္ဆိုးမ်ားကို ျပင္ၾကပါ။ အုပ္စုဖြဲ႕ျခင္းထက္ ဘယ္သူဘယ္ေလာက္ လုပ္ႏုိင္သည္ ခံယူခ်က္ ျပင္းထန္မႈ(Commitment) ရွိရွိ ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္ ယေန႔မွစ၍ တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ၿပီး လုပ္ၾကမည္ဟု ပိုင္းျဖတ္လုပ္ေဆာင္ၾကပါရန္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ </strong></div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.scribd.com/doc/50117406/06mar11Only-One-Alliance">http://www.scribd.com/doc/50117406/06mar11Only-One-Alliance</a> </div><div style="text-align: justify;"></div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Burma21.913965 95.95622311.768359 81.0148165 32.059571000000005 110.8976295tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-31525572758156344002011-02-17T14:03:00.003-06:002011-02-17T14:13:47.419-06:00ေကာက္ေနတဲ့သမိုင္းနဲ႔ ေျဖာင့္တန္းရဲဖို႔သတၱိ<div style="text-align: justify;"><strong>ေကာက္ေနတဲ့သမိုင္းနဲ႔ ေျဖာင့္တန္းရဲဖို႔သတၱိ </strong><br />
မန္းကိုကို <br />
<br />
၂၀၁၀ အတြင္းမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသတိထားမိႏိုင္မယ့္ ကိစၥတစ္ခုကေတာ့ ပုဂံဘုရားေတြထဲက နံရံကပ္ပန္းခ်ီေတြကို ထံုးသုတ္ဖံုးအုပ္တဲ့ ကိစၥပါ။ ေအာက္မွာ ထံုးေတြဖံုးသြားတဲ့ ပန္းခ်ီအလႊာေဟာင္းေတြက ႏွစ္ထပ္၊ သံုးထပ္ေလာက္ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ သိရက္နဲ႔ေကာ မသိရက္နဲ႔ပါ ဒီလိုေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္တာ၊ သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ေတြကို စနစ္တက်ေလ့လာေဖၚထုတ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ရွိၿပီးသားေတြကိုေတာင္ ယုန္ထင္ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ေနတာေတြမ်ားလြန္းလို႔ ဘယ္ဟာေတြကမွားလို႔ ဘယ္ဒင္းေတြက အမွန္ဆိုတာ သာမန္ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ ေဝခြဲႏိုင္ဖို႔ရာ ၾကာေလခက္ေလ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မႏွစ္က ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ သထံုျပည္ပ်က္တာဟာ ပုဂံကသြားတိုက္လို႔ မဟုတ္ပဲ ကပ္ေဘးေတြက်လို႔ မႏူဟာဘုရင္တို႔တေတြ ပုဂံကို လာေရာက္ခိုလံႈၾကတာပါဆိုၿပီး ေရးထားပါတယ္။ အဆံုးသတ္မွာ ကိုးကားက်မ္းစာရင္းေတြပါ ပါလိုက္ပါေသးတယ္။ လူငယ္ေတြဖတ္မိရင္ေတာ့ သမိုင္းကို ဘယ္လိုနားလည္သြားမလဲဆိုတာ ေတြးၿပီး ပူပင္စရာပါ။ ဒီလိုသိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္သင့္တဲ့ အမ်ားသိ သတင္းနဲ႔ စာနယ္ဇင္းထဲမွာ သမိုင္းကို လက္လြတ္စပယ္ ေကာက္ခ်က္ဆြဲတာကေတာ့ အေတာ္ရုပ္ဆိုးပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မႏူဟာဘုရင့္မိသားစု သထံုကေန ပုဂံအထိ ဘုရားကၽြန္သြားခံမယ္ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္သလို ေနာက္လိုက္ ၄၀ နဲ႔ ကရင့္ေပပုရပိုဒ္ေတြတင္ၿပီး စစ္ေဘးေရွာင္တိမ္းခဲ့တဲ့ ကရင္အမတ္ ဖူ႕ဒိုက္ေကာ္ရဲ့ ျဖစ္ရပ္ဟာလည္း သက္ေသရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ မြန္ေတြရဲ့ တင္ျပခ်က္ေတြကို ျမန္မာျပည္မသားေတြ ၾကားဖူးၾကမယ္ေတာ့ မထင္ပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မသိျခင္းေတြဟာ ထပ္ဆင့္မသိျခင္းေတြနဲ႔ နားမလည္ျခင္းေတြကို ဦးေဆာင္သြားႏိုင္သလို ျပည့္စံုတဲ့ ေနာက္ခံေတြကို အေျခမခံပဲ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သမိုင္းဟာလည္း စိတ္ကူးယဥ္သမိုင္းပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တစ္ဆက္ထဲမွာပဲ ျမန္မာျပည္မွာ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုရဲ့ မတူကြဲျပားတဲ့ သမိုင္းေတြနဲ႔ တင္ျပခ်က္ေတြ ရွိၾကတာကိုေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကၾကားဖူးၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ ၾကံဳရတာတစ္ခုကိုၾကည့္ရင္ မႏွစ္က သတင္း႒ာနတစ္ခုရဲ့ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ (တိုင္းရင္းသား) ပညာရွင္အခ်ိဳ႕ကေန တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ သမိုင္းကို ေက်ာင္းသင္ရိုးညႊန္းတန္းထဲထည့္ဖို႔ အဆိုျပဳတဲ့ကိစၥ ပါလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာတင္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ဗမာပညာတတ္ အခ်ိဳ႕က အေၾကာက္အကန္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ပုဂၢိဳလ္ေရးအရေကာ အျခားဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔မွ မေဝဖန္လိုေပမယ့္ သိပၸံစကၠဴလို႔ေခၚၾကတဲ့ litmus paper အလုပ္လုပ္ပံုကို သြားသတိရမိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့တုန္႔ျပန္ပံုဟာ ဒီကေန႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား (ဗမာ) ေတြရဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကို တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ေဖၚက်ဴးေပးတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ လူတိုင္းရွိၾကတဲ့ အတၱစြဲနဲ႔ တုန္႔ျပန္တာကို မွားတယ္လို႔ မဆိုခ်င္ပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါေပမယ့္ အျခားတစ္ဖက္က သူတို႔သိမထားခဲ့တဲ့ သမိုင္းရဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ခု လက္လြတ္လိုက္ၾကသလို ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာျပည္ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ေနရတာနဲ႔ အျပင္မွာရွိတဲ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာအမ်ားစုဟာ ဗမာေတြရဲ့ သမိုင္းကို ဗဟိုျပဳထားသလို အျခားတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြမွာေတာ့ အကန္႔အသတ္နဲ႔သာ စာအျဖစ္တင္ထားတာ (အခ်ိဳ႕ကေတာ့ လံုးဝေပ်ာက္ေနတာ) ကို လူအမ်ားစုကေန သတိျပဳၾကမိလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ့္အျမင္မွာကေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ သမိုင္းကို ေက်ာင္းျပ႒ာန္းစာအုပ္ထဲ ထည့္တာမထည့္တာက ေနာက္တစ္ဆင့္မွပါ။ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးႏြယ္စုေတြဆီမွာ မတူညီတဲ့ သီးျခားသမိုင္းကိုယ္စီ ရွိခဲ့ၾကၿပီး ေရွးဘိုးေဘးမ်ားရဲ့ (ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း) လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဒီကေန႔ အတူတကြ စုစည္းေနထိုင္ေနၾကရတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္ဆိုတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဖၚထုတ္တင္ျပခြင့္ရွိၾကဖို႔ အေျခခံအားျဖင့္ လိုပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႔ အကန္႔အသတ္မရွိ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖို႔ ၊ ထင္ရာျမင္ရာ အဆိုျပဳၾကဖို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ မွန္ကန္တဲ့သမိုင္းေၾကာင္းေတြကို ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ တတ္စြမ္းသမွ် လက္လွမ္းမွီသမွ် အတတ္ပညာနည္းပညာေတြကို သံုးစြဲေဖၚထုတ္ သခၤန္းစာေတြယူၿပီး ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိႏိုင္မယ့္ အနာဂါတ္ကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္၊ လမ္းေၾကာင္းရွာႏိုင္ေအာင္ရယ္ပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီေနရာမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ့ ပံုပမာနဲ႔ နည္းနည္းခိုင္းႏိႈင္းခ်င္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာျဖဴေတြလည္း အရင္က သူတို႔ဖက္ သူတို႔ယက္ၿပီး သူတို႔ပဲ အလြန္ေကာင္းခဲ့ေလဟန္ (လူမ်ားစုက) လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ မ်က္ေမွာက္ကာလမွာေတာ့ သမိုင္းထဲက သူတို႔ရဲ့လုပ္ရပ္အမွားေတြကို အမွန္အတိုင္းထုတ္ေဖၚဝန္ခံၿပီး ႒ာေနလူနီ (သို႔မဟုတ္) အျခားေဒသခံေတြနဲ႔ အျမင္ရွင္းရွင္း လက္တြဲေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီကေန႔ အေမရိကန္ဟာ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစံု ဆံုစည္းေရာေႏွာ ေပ်ာ္ဝင္ရာ (the melting pot) လို႔ တင္စားေခၚေဝၚတာခံရၿပီး လူသားအားလံုး အတြက္ အခြင့္အလမ္း တန္းတူ (နီးပါး) ရွိတဲ့ ေဒသ (ႏိုင္ငံ) အျဖစ္နဲ႔ ရပ္တည္ေနတာဟာ အတုယူခ်င္ရင္ နမူနာေကာင္း တစ္ခုပါ။ (ခၽြင္းခ်က္နဲ႔ အခက္အခဲေတြကိုေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးနဲ႔စာရင္ နည္းတာမို႔ သီးသန္႔ မေျပာေတာ့ပါဘူး)။ ဒီလိုဆင္တူရိုးမွားပံုစံကို ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံမွာလည္း ေတြ႕ရႏိုင္ပါတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြဟာ မေကာင္းတာလုပ္သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိသလို မတရားတာကို လက္မခံပဲ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင္ဆိုင္မယ့္သူေတြ၊ အမွန္တရားဖက္က ဝိုင္းဝန္းရပ္တည္ေပးမယ့္သူေတြ ဘယ္တုန္းကမွ မေလ်ာ့နည္းခဲ့တာဟာ အတုယူသင့္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီကေန႔ျမန္မာျပည္ရဲ့ အေနအထားတစ္ခုကိုပဲ ၾကည့္ၾကရေအာင္။ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့အလိုအရ ျမန္မာျပည္ရဲ့ တိုင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုေပါင္းဟာ အရင္ ၁၃၅ မ်ိဳးကေန အခုဆိုလိုသလို ေဖၚထုတ္ရင္း ၁၄၀ မက ျဖစ္ေနေလာက္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုခြဲျခားေရတြက္ၾကသလဲဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ထင္သာျမင္သာေအာင္ အေသးစိတ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာၾကတာကို အေျခခံအားျဖင့္ ေတြ႕ရပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သာမန္ ျမန္မာျပည္သားတစ္ဦးကိုေမးရင္ ဗမာ၊ မြန္၊ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရခိုင္၊ ကယား၊ ကရင္ဆိုတဲ့ အဓိက လူမ်ိဳးႏြယ္ေတြရဲ့ေနာက္ ပအို႔ဝ္၊ ပေလာင္၊ ဝ၊ လီဆူး၊ ပေဒါင္၊ ဓႏု၊ ထားဝယ္၊ လားဟူေတြေလာက္ၿပီးရင္ ဆက္ရြတ္ဖို႔ အေတာ္ေလး ေႏွးေကြးလာပါလိမ့္မယ္။ လူမ်ိဳးႏြယ္စု ၁၀၀ ေက်ာ္လို႔ ေျပာတဲ့အထဲမွာ ခ်င္းတစ္မ်ိဳးထဲတင္ ၆၂မ်ိဳး ျပန္ခြဲထည့္ထားတာက်ေတာ့ ရွင္းမျပႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ေတြးစရာက သက္ဆိုင္ရာသမိုင္းေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္တဲ့အျပင္ မ်ိဳးႏြယ္စုေတြ အေသးစိတ္ေတြ ထပ္ခြဲၿပီး ေသြးခြဲစနစ္ကိုက်င့္သံုးဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကသလား၊ မဟုတ္ရင္လည္း အတင္းလြမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ အေၾကာင္းျပေကာင္းေအာင္ တမင္ဆင္ထားတာလား ဆိုတာကိုပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့သမိုင္းဆိုတာ ျပင္လို႔ရေကာင္းတဲ့ အရာေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပင္ေနၾကပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ျဖစ္ၿပီးတာကို ဘယ္လိုမွ ျပင္လို႔မရတာ အားလံုးအသိပါ။ သက္ဆိုင္ရာလူေတြရဲ့ အျမင္အသိကိုသာ ျပင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနၾကတာပါ။ (ဦးေအာင္ခင္ေရးထားတဲ့ “အရပ္သားအျမင္နဲ႔ စစ္သားအထင္” ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်ိန္ထိုးၿပီး ေတြးလို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။) သတိျပဳစရာက ဗမာေတြဟာ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ စိတ္ႀကိဳက္ေရးရင္း ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို အမွန္ထင္ နစ္ေမ်ာေနမိၾကသလားဆိုတာ ျပန္မဆန္းစစ္ၾကရင္ ေရရွည္မွာ အခက္ႀကံဳစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ <br />
<br />
ဒီေနရာမွာ တစ္ခုသတိေပးခ်င္တာက (ဆရာ) ေဒါက္တာသန္းထြန္းဟာ လူအမ်ား ေလးစားခံရတာ သိၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနအရ သူအပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ သမိုင္းဆရာေတြဟာ သူတို႔သိသမွ် အျပည့္အစံုကို မွန္မွန္ကန္ကန္ေျပာႏိုင္ ေရးႏိုင္ခဲ့ၾကရဲ့လားဆိုတာ သံသယရွိစရာပါ။ တစ္ခုရွိတာက သူတို႔ရဲ့ အသိပညာနဲ႔ ရိုးသားမႈကို ေမးခြန္းထုတ္တာ မဟုတ္ဖူးဆိုတာေတာ့ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ သက္ရွိသမိုင္းအခ်ိဳ႕ က်န္ရစ္ေနၾကတုန္းပါ။ သူတို႔သိသမွ် အမွန္ေတြကို စာအကၡရာျပည့္ျပည့္စံုစံု တင္ႏိုင္ၾကရင္ေတာ့ျဖင့္ ၂၀ ရာစုမွာ လိုေနခဲ့တဲ့ ကြက္လပ္အခ်ိဳ႕ကို ျဖည့္ဖို႔နဲ႔ လိုရာဆြဲ ဝါဒျဖန္႔ခဲ့တာအခ်ိဳ႕ကို တန္ျပန္ ေျခဖ်က္ႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သမိုင္းမွာ ျပန္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာျပည္ကို မြန္ဂိုေတြ လာတိုက္စဥ္အခါက မြန္ဂိုစစ္သူႀကီးကို စီးခ်င္းထိုးၿပီး အႏိုင္ယူေပးခဲ့သူဟာ မြန္သူရဲေကာင္း သမိန္ဗရမ္းပါ။ ဗမာဘုရင္ကို မသတ္ခဲ့တာ၊ ဗမာအမတ္ေတြကို မေသေအာင္ သတိ္ေပးခဲ့သူဟာ (လူ ၁၀၀ နဲ႔ ၄၀၀ မတန္တဆ အတိုက္ခံရၿပီး က်ဆံုးခဲ့တဲ့) မြန္သူရဲေကာင္း လဂြန္းအိမ္ပါ။ ဒီအျဖစ္ေတြနဲ႔တင္ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ေျပာင္းျပန္မလွန္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ဒီကေန႔က်ေနာ္တို႔သိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးဆိုတာနဲ႔ မတူတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ေပးႏိုင္ခဲ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္တကယ္တန္းက်ေတာ့ မြန္ေတြမွာ အျပန္အလွန္ အသိအမွတ္ျပဳတာကို မခံၾကရတဲ့အျပင္ လူမ်ိဳးနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈကိုပါ ဝါးမ်ိဳခံေနရပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သမိုင္းမွာ ဗမာေတြ ကံေကာင္းတာ တစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ ဘုရင့္ေနာင္လက္ထက္မွာ နန္းတြင္းကို ဓါးစာခံအျဖစ္ ေခၚထားခဲ့တဲ့ နာရက္စူဝမ္မင္းသားဟာ သူ ဘုရင္ (King Naresuan the Great) ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ စီယံ (Siam) လို႔ေခၚတဲ့ ကေန႔ထိုင္းႏိုင္ငံကို ျပန္စုစည္းၿပီး အင္းဝကို စစ္သည္ ၁သိန္းနဲ႔ ခ်ီခဲ့ရာမွာ လမ္းတစ္ဝက္ နတ္ရြာစံခဲ့တာေၾကာင့္ သမိုင္းတစ္ပတ္ မလည္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ အျမင္အေနနဲ႔ အဓိက အဆိုတစ္ခု ျပဳခ်င္တာက “ဗမာ” ေတြမွာ အေျခခံက်တဲ့ စိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “ဗမာဆိုတာ ဘာလဲ၊ ဘယ္လို အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခံယူၿပီး သတ္မွတ္ရပ္တည္ၾကမလဲ” ဆိုတာပါ။ ထူးဆန္းေကာင္း ထူးဆန္းပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗမာေတြရဲ့ ဆင္းသက္လာပံု အဦးအစကို ျပန္ေကာက္ၾကည့္ရင္ အေစာပိုင္းဟာ အေတာ္အသင့္ ေဝဝါးေနၿပီး ေသြးေႏွာမႈေတြလည္း ရွိေနႏိုင္တာေတြကို သတိထားမိၾကရင္ေတာ့ ဒီေမးခြန္းကို ပိုၿပီး အျမင္ၾကည္ႏိုင္ၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဗမာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမ်ားသိတဲ့ အခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ေယဘုယ် စီၾကည့္ရေအာင္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">** ဗမာေတြရဲ့ မူလအစကို အားလံုးလက္ခံႏိုင္ၾကမယ့္ ေနာက္ခံသမိုင္းကို ေရေရရာရာ စနစ္တက် သုေတသနျပဳ တည္ေဆာက္ အဆိုျပဳထားခ်က္ေတြ ခုထိမရွိေသးဘူးလို႔ ေယဘုယ် ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အိႏိၵယေနာက္ခံနဲ႔ သာကီႏြယ္လိုလို၊ တိဘက္ကဆင္းလာတဲ့ အႏြယ္လိုလိုနဲ႔ ဗမာအစ တေကာင္းက၊ ဗမာအစ ေက်ာက္ဆည္က အျပင္ လူသားအစ ပံုေတာင္ပံုညာကဆိုၿပီး အဆက္အစပ္ သက္ေသျပမႈ ေဝဝါးဝါးေတြရဲ့ ေရာသမေမႊခ်က္ေတြဟာ နားလည္ရ ပိုခက္လာစရာေတြပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗမာလူမ်ိဳးကို တိဘက္-ျမန္မာ စကားအုပ္စုထဲ ထည့္သြင္းခံထားရေပမယ့္ စကားမွာလည္း ခုထိ ဆက္စပ္သက္ေသျပလို႔ မရၾကေသးပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">** ပုဂံမတိုင္ခင္ ပ်ဴလူမ်ိဳးေတြအျပင္ ကမ္းယံနဲ႔ သက္လူမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ၾကတယ္လို႔ဆိုတယ္။ ပ်ဴျပည္ပ်က္တယ္လို႔ သိၾကရျပန္ပါတယ္။ ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ သက္ေတြဟာ ဒီကေန႔ ဘာလူမ်ိဳးလဲ၊ ဘယ္ကိုေျပာင္းသြားၾကလဲ၊ မ်ိဳးျပဳတ္သြားလား၊ ဗမာေတြက မ်ိဳးျဖဳတ္လိုက္တာလား၊ ဗမာေတြ ကိုယ္တိုင္က အဲဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ့ အဆက္အႏြယ္ သို႔မဟုတ္ ေသြးေႏွာသူေတြလား။ ေမးစရာေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ မွတ္တမ္းသက္ေသေတြမရွိ သို႔မဟုတ္ ရွာမေတြ႕ေသးတာေၾကာင့္ အတူေနခဲ့တာေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေသြးေႏွာ ေရာေထြးသြားတာေသာ္လည္းေကာင္း ယူဆလို႔ ရႏိုင္ျပန္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">** ပုဂံေခတ္ကတည္းကစၿပီး မြန္ေတြနဲ႔ ကူးလူးဆက္ဆံမႈ အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ရတာေၾကာင့္ မြန္-ဗမာ ေသြးေႏွာမႈေတြ အေတာ္ရွိခဲ့တယ္လို႔လည္း ေကာက္ခ်က္ဆြဲ အဆိုျပဳလို႔ ရႏိုင္ျပန္ပါတယ္။ အင္းဝေခတ္ မြန္ -ဗမာ ႏွစ္ေလးဆယ္ စစ္ပြဲလိုမ်ိဳး အႀကိတ္အနယ္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ မြန္လူမ်ိဳးေတြဟာ ကေန႔အခ်ိန္မွာ ဗမာေတြထက္ လူဦးေရ အဆမတန္ နည္းေနတာ၊ မြန္ေဒသေတြျဖစ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး ကေန႔ျမန္မာျပည္ထဲ ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားတာဟာလည္း ထည့္တြက္စရာပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ ေသြးေႏွာသြားတယ္လို႔ပဲ ဆိုလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ (မြန္ျပည္နယ္သတ္မွတ္ဖို႔ လုပ္စဥ္တံုးက ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့တဲ့ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ကလည္း ဒါကိုအတည္ျပဳေပးခဲ့ၿပီးပါၿပီ)။ အထူးသျဖင့္ ေအာက္ျပည္ဖက္မွာဆိုရင္ တစ္ခါတစ္ရံ ဆံုလာသူေတြထဲက မြန္၊ ကရင္တိုင္းရင္းသားပံုေတြ ေပါက္ေနေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္ကို ဗမာလို႔ပဲ ေျပာေနၾကသူေတြကို ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးၾကမွာပါ။ (ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ကျပားမွန္း ေသခ်ာေပမယ့္ လူမ်ိဳးတစ္ဖက္ကိုပဲ ခံယူထားတဲ့သူေတြပါ။ ကိုယ္ပိုင္ျမင္မိတာကေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ရခိုင္ကေလးတစ္ေယာက္ကို က်ေနာ္ေမြးစားလို႔ သူကရင္စကားေျပာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ကရင္လို႔ခံယူရင္ သူဟာ ကရင္ပါပဲ။ က်ေနာ့္သားသမီးျဖစ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ ခ်င္းမိသားစုထဲ ေရာက္ၿပီး ခ်င္းစကားေျပာ၊ သူ႕ကိုယ္သူ ခ်င္းပါဆိုရင္ က်ေနာ္ လက္ခံရမွာပါပဲ)။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">** အေစာပိုင္းေခတ္မွာ ရွမ္းေတြ အထက္ဗမာျပည္ကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ (ႀကီးစိုး)အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာဟာလည္း သမိုင္းမွာ အထင္အရွားပါေနတာမို႔ ကူးလူးဆက္ဆံမႈ၊ ေသြးေႏွာမႈေတြကေတာ့ အထူးထပ္ေျပာစရာကို လိုမယ္ မထင္ပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">** ဘန္ေကာက္ပို႔စ္သတင္းစာမွာ ယိုးဒယားပညာရွင္တစ္ဦး တင္ျပခ်က္ကို ျမင္ဖူးပါတယ္။ သူ႕အဆိုအရ ပုဂံေခတ္ (ေႏွာင္း)ဝန္းက်င္ ယိုးဒယားႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္ဟာ ပုဂံေအာက္နားအထိေအာင္ ေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သတိျပဳစရာက ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ မသိေသးတဲ့ (အခ်ိဳ႕လည္း မသိခ်င္တဲ့) ရွည္လ်ားရႈပ္ေထြးတဲ့ သမိုင္းနဲ႔ ေရွးအရင္ ေရာက္ရွိေနထိုင္ခဲ့သူေတြကို ထည့္မတြက္ပဲ မျဖစ္ပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ အေသးစိတ္မပါပဲ လစ္ဟာေနတဲ့ ေဒသ အခ်ိန္ေတြကို အေသအခ်ာ ေလ့လာရင္ ျမင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ နယ္နိမိတ္ ဆိုတာဟာလည္း အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ နယ္ခ်ဲ႕ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွ ျဖစ္လာတာ ပညာရွင္တိုင္း လက္ခံထားၾကတဲ့ အခ်က္ပါ။ အလြယ္ဆံုး နမူနာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ကရင္ျပည္နယ္ ဖာပြန္ၿမိဳ႕တစ္ဝိုက္က ဥယ်ာဥ္ျခံေတြဟာ ကေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ေျမရွင္ေတြက ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္မၿပီးခင္အထိ သူတို႔ပိုင္တဲ့ ဥယ်ာဥ္ျခံေျမေတြအတြက္ အဌားခ (သီးစားခ) လာေကာက္ေနခဲ့ၾကတာကို နယ္ခံလူႀကီးမ်ားအဆိုအရ သိရပါတယ္။ စစ္ၿပီးေနာက္ နယ္နိမိတ္ေတြ အတိအက် လုပ္ၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူတို႔ေျမေတြကို ဆံုးရံႉးသြားၾကရၿပီး သီးစားခေကာက္ခံတာေတြလည္း ရပ္ဆိုင္းသြားခဲ့ရပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆိုခ်င္တာက ျမန္မာ့သမိုင္းဟာ အျခားတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းလူမ်ိဳးေတြရဲ့ သမိုင္းေတြနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ရွာေဖြ ေဖၚထုတ္ ေလ့လာမွတ္တမ္းတင္ဖို႔ လိုေနေသးတာကိုပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">** တဆက္ထဲမွာ တရုပ္ေတြ ဝင္တိုက္ခဲ့တာ၊ ယိုးဒယား ရခိုင္ စစ္တေကာင္းစစ္ပြဲေတြကအစ ေခတ္အဆက္ဆက္ စစ္ခ်ီစစ္တက္ခဲ့တာေတြဟာလည္း ေသြးေႏွာစရာ အေၾကာင္းေတြပါ။ အရင္ေခတ္ေတြက စစ္တို႔ရဲ့ ထံုးစံျဖစ္တဲ့ စစ္ႏိုင္သူေတြက ရံႉးသူရဲ့ နယ္ထဲမွာ သူတို႔လူေတြကို အေျခစိုက္ ေနရစ္ေစခဲ့တာ (ဥပမာ - အေလာင္းစည္သူထားခဲ့တဲ့ ကေန႔ ထားဝယ္ေတြ၊ ဘုရင့္ေနာင္ထားခဲ့တဲ့ ကေန႔ ယိုးဒယားကရင္အခ်ိဳ႕၊ တနသၤာရီဖက္က အခ်ိဳ႕ရွမ္းရြာေတြ)၊ စစ္ႏိုင္တဲ့အခါ ရႉံးသူရဲ့ လက္မႈ အႏုပညာသည္ေတြနဲ႔ အသံုးဝင္မယ့္သူေတြကို ေထာင္ေသာင္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး ျပန္ေခၚလာတာ၊ ေရႊသမင္ မင္းႀကီးတာက လြတ္သလို ဘုရင္မ်ားရဲ့ လူမ်ိဳးျခား မင္းသမီးေတြနဲ႔ လက္ဆက္ခဲ့တာေတြကေတာ့ ေရတြက္လို႔ ကုန္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါဟာလည္း ေသြးေႏွာေစတဲ့ ျပယုဂ္ေတြပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေသြးစပ္သူ (ကျပား) ေတြကို ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ မ်ိဳးအျပဳတ္ သုတ္သင္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြ မရွိတဲ့အျပင္ ပညာရွင္ေတြရဲ့ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြအရ လူမ်ိဳးတိုင္း ေသြးေႏွာေနၾကတယ္ ဆိုတာဟာလည္း ထည့္တြက္စရာပါ။ ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ဒီကေန႔ ဗမာေတြ ဆိုတာဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဗမာလို႔ နားလည္သတ္မွတ္ေနလို႔ ဗမာဆိုၿပီး ျဖစ္ေနတာပါ။ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဓေလ့ေတြမွာလည္း ႒ာေနျခံေပါက္ ဆိုတာထက္ အိႏၵိယ၊ မြန္နဲ႔ ယိုးဒယားတို႔ဆီက ရလာတာေတြကို ရွိထားတာေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္မြမ္းမံၿပီး အသံုးတည့္ေအာင္ လုပ္ထားတာေတြဆိုတာ စိတ္ရွင္းရွင္းထားရင္ ျမင္နိုင္ၾကပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါေတြ ထုတ္ႏႈတ္ျပေနတာဟာ ဗမာလူမ်ိဳးကို တိုက္ခိုက္ခ်ိဳးဖဲ့ဖို႔ ႀကိဳးစားဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္ကို ဝိုင္းဝန္းအေျဖရွာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ လကၡဏာ (identity) သတ္မွတ္ဖို႔နဲ႔ ေရွ႕ေလွ်ာက္ဘယ္လို စိတ္ဓါတ္ေတြထားၿပီး ေတြးေခၚ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကမယ္ ဆိုတာကို လမ္းေၾကာင္းေဖၚႏိုင္ေအာင္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေတြကိုခ်ႏိုင္ဖို႔ အဓိကထား ေထာက္ျပခ်င္တာပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီေနရာမွာ ျမင္မိတာက လူက်င့္ဝတ္ေတြနဲ႔ ဖီလာဆန္႔က်င္တဲ့ မ်ိဳးမစစ္ေတြလို႔ ႏွိမ့္ခ်ေတြးေတာမယ့္ အေတြးအျမင္ စိတ္ဓါတ္ေတြအစား အဂၤလိပ္ေတြလို ေသြးေႏွာေပမယ့္ ႏိုင္ငံႀကီး လူမ်ိဳးႀကီး တစ္ရပ္အေနနဲ႔ ကမၻာမွာ သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့တာမ်ိဳးကို အားက်အတုယူၾကလို႔ရပါတယ္။ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဗမာနဲ႔ အဂၤလိပ္ေတြရဲ့ ေနာက္ေၾကာင္းပံုစံဟာ ဒီတစ္ေနရာေတာ့ ဆင္တူယိုးမွားလို႔ေတာင္ ေယဘုယ် ဆိုရႏိုင္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လူမ်ိဳးအရ ေသြးေႏွာမႈေတြ ရွိႏိုင္သလို အိႏိၵယ၊ မြန္၊ ယိုးဒယားေတြဆီက စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ပညာေတြကို ယူေဆာင္လာခဲ့ၿပီး ကိုယ့္နဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ အေနအထားကို ေပါင္းစပ္ေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ ဒီကေန႔ ျမန္မာျပည္မွာ အဓိက လူမ်ိဳးစုအေနနဲ႔ ရပ္တည္ေနႏိုင္တာဟာ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ေခၚလို႔ရပါတယ္။ ဘယ္လူမ်ိဳးမဆို ႏွိမ့္ခ်အေျပာခံရလို႔ လူအျဖစ္ကေန နိမ့္ေလွ်ာမသြားႏိုင္ပါဘူး။ လက္ရွိပကတိကို နားလည္လက္ခံၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားတာဟာသာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ နည္းလမ္းပါ။ ျမန္မာျပည္(နဲ႔ အာရွ)ရဲ့ သေဘာသဘာဝအရ နိမ့္က်ေနတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကိုေတာ့ ႀကီးႀကီးျမင့္ျမင့္ ထားတတ္ေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာျပည္မွာ ကေန႔အထိ အားနည္းေနတဲ့ အဓိကတစ္ခ်က္ကေတာ့ ေခတ္မွီသမိုင္းပညာရွင္နဲ႔ နည္းပညာ ကရိယာေတြ အသံုးျပဳတဲ့ ေလ့လာမႈေတြပဲဆိုတာ ျငင္းလို႔ရမယ္မထင္ပါဘူး။ ေခတ္ေျပာင္းလဲေနသလို သမိုင္းကို ေလ့လာရာမွာလည္း အေသးစိတ္ဘာသာရပ္ခြဲေတြ၊ ဘာသာရပ္ ကူးယွက္ေလ့လာမႈေတြ (cross displine) အျပင္ စက္ကရိယာနဲ႔ နည္းပညာအသစ္ေတြကိုပါ တြဲစပ္သံုးၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ေတြရဲ့ သမိုင္းဇစ္ျမစ္ကို ပိုၿပီးတိတိက်က် ပံုေဖၚလာေနၾကတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ခၽြင္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ အတိအက် သိရရင္ လက္ရွိတည္ေဆာက္ထားၿပီးတဲ့ အိပ္မက္နဲ႔ စိတ္ကူးေတြ ၿပိဳကြဲေျပာင္းလဲသြားမွာ စိုးရိမ္ေနရင္ေတာ့လည္း ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီလိုေျပာေနတာေတြဟာ မႏိုင္တဲ့ဇာတ္ကို ကဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေပၚက ေရးခဲ့သမွ်ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မွတ္ခ်က္တစ္ခု ျပဳခ်င္တာကေတာ့ ဒီစာဟာ ေတြးစရာအခ်ိဳ႕ကို မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးရံု ျခံဳငံုတင္ျပ ေဆြးေႏြးခ်က္ တစ္ခုသာျဖစ္ၿပီး သမိုင္းအျပည့္အစံု ခင္းၿပီးတင္ဆက္တဲ့ စာတမ္းတစ္ေစာင္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဖတ္သူရဲ့ ေနာက္ခံနဲ႔ သိျမင္နားလည္မႈအေပၚ တည္မွီၿပီး အျမင္အေတြးေတာ့ အမ်ားႀကီး ကြာသြားႏိုင္တဲ့ ကိစၥပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္ဟာ ဗမာပညာေရးစနစ္နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာတာမို႔ သာမန္ဗမာတစ္ဦး နားလည္ထားသေလာက္ တင္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ျမန္မာျပည္ သမိုင္းအေၾကာင္းကို ပိုၿပီးက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေလ့လာနားလည္ထားတဲ့ ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုသူမ်ား ရွိရင္လည္း ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ဟာ သာမန္ဗမာတစ္ေယာက္ရဲ့ အေျချပဇယား (meter) လို ကိုယ္စားျပဳေနတာေၾကာင့္ က်ေနာ္မွားတယ္ဆိုတာ ေထာက္ျပႏိုင္သူအေနနဲ႔ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးက လူေတြပါ သိေအာင္၊ လက္ခံလာေအာင္ ေနာက္တစ္ဆင့္ လုပ္ဖို႔လည္း လိုမွာေသခ်ာပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔နည္းတူစြာပဲ တစ္ဖက္မွာ ေျပာင္းျပန္ ျပန္ေတြးရင္ ျမန္မာျပည္က လူမ်ိဳးစုအေတာ္မ်ားမ်ားဟာလည္း ဗမာနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္းး ေသြးေႏွာေနႏိုင္တာကို သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြမွာလည္း ေရာေႏွာသြားတာေတြရွိသလို ဗမာေတြလို ေပါင္းစပ္ဆန္းသစ္တီထြင္မႈေတြ အားနည္းခဲ့လို႔ တျဖည္းျဖည္း ေနာက္က်က်န္ရစ္မယ့္ အေနအထားကို ဦးတည္ေနၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေတြဟာလည္း ျမန္မာျပည္မွာ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတဲ့ ဘယ္လိုအျပဳအမူမ်ိဳးကိုမွ လက္မခံသင့္ မက်င့္သံုးသင့္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းခံႀကီးေတြလို႔ ျမင္မိပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ေတာ့ ဗမာေတြေကာ အျခားတိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအေနနဲ႔ ေနာက္ျပန္လွည့္လို႔ မရေတာ့တဲ့ ခါးသီးတဲ့ အမွန္တရားေတြကို ရင္ဆိုင္လိုက္ပါ၊ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ ႏွီးေႏွာၾကၿပီး ေရွ႕ေလွ်ာက္မယ့္လမ္းကို စုေပါင္းအုတ္ျမစ္ခ်လိုက္ၾကပါ၊ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ဘယ္လူမ်ိဳး ဘာသာ ဝါဒ အဆင့္အတန္းမ်ိဳးနဲ႔မဆို အတူရင္ေပါင္တန္းၿပီး အက်ိဳးရွိမယ့္ အနာဂါတ္ဆီကို စာမ်က္ႏွာသစ္တစ္ခု ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ဖြင့္လိုက္ၾကစမ္းပါလို႔သာ ေစတနာရွင္းရွင္းနဲ႔ တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>မန္းကိုကို </strong></div><div style="text-align: justify;">၁၅၊ ၀၂၊ ၂၀၁၁။ </div><div style="text-align: justify;"><a href="http://mahnkoko.blogspot.com/">http://mahnkoko.blogspot.com/</a> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">မွတ္ခ်က္ - ျမန္မာ့သမိုင္း ေက်ာင္းသံုးသင္ရိုး၊ မန္းသင့္ေနာင္(ေကာ့ကရိတ္)ရဲ့ ကရင္ျပည္နယ္သမိုင္း၊ အီးအန္စီထုတ္ စာအုပ္ေတြ၊ ႏိုင္ေဖသိန္းျဇာရဲ့ ဥကၠဌႀကီးႏိုင္ေရႊက်င္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားလိုစာအုပ္ေတြအျပင္ မွတ္တမ္းမရွိပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စာအုပ္စာေပေတြနဲ႔ အင္တာနက္ထဲက ျခံဳငံုမိတာေတြကို သင့္ေတာ္သလို ဆြဲယူသံုးစြဲ တင္ျပထားတာျဖစ္ၿပီး reference လို တိုက္ရိုက္ညႊန္းဆိုမႈေတြ မဟုတ္ပဲ bibliography ဆန္ဆန္ ယူငင္သံုးသပ္ထားတာမို႔လို႔ အမွားအယြင္းမ်ားပါခဲ့ရင္လည္း မူရင္းေရးသူေတြထက္ က်ေနာ့္အမွား ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္လို႔ စကားပလႅင္ ခံထားပါရေစ။ </span></div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Burma21.913965 95.95622311.768359 81.0148165 32.059571000000005 110.8976295tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-66733267982033205632011-01-05T12:11:00.003-06:002011-01-05T12:53:57.443-06:00ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ျခင္း<div style="text-align: justify;"><b>ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ျခင္း</b></div><div style="text-align: justify;">ထြန္းေအာင္ေက်ာ္<br />
<br />
<b>ေနာက္ခံသမိုင္း</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာႏုိင္ငံကို ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီစံနစ္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရးရရွိရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈကို ဦး႐ြက္ျပဳလုပ္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ရွမ္းျပည္ ပင္လုံၿမိဳ႕ေလးတြင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ လြတ္လပ္ေရးကို အတူတကြ ယူပါမည္ဆိုသည့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၄)ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး ရရွိခဲ့သည့္အခါ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒသည္ ျပည္ေထာင္စုစံနစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံမဟုတ္ဘဲ တျပည္ေထာင္စနစ္သာ ျဖစ္သည္ဟု ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဦးေဆာင္တင္ျပလာခဲ့ၿပီး အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ ေရးဆြဲေရးကို ေတာင္းဆိုလာခဲ့ၾကသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးေနာက္ ျပည္တြင္းလက္၀ဲ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားက ပုန္ကန္ထႂကြခဲ့ၿပီး၊ ကရင္တပ္မ်ားကလည္း ေကအင္ဒီအို (KNDO) Karen National Defense Organization က ဦးေဆာင္ၿပီး ပုန္ကန္ခဲ့ၾကသျဖင့္ လြတ္လပ္ခါစႏိုင္ငံသည္ ျပည္တြင္းစစ္မီးမ်ားၾကားတြင္ က်ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ထိုအခါ ျပည္သူမ်ားက သူပုန္မ်ားကို ႏွိမ္ႏွင္းေနသည့္ တပ္မေတာ္ကို အားကိုးလာခဲ့ၾကၿပီး တပ္မေတာ္၏ အခန္းက႑သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးတြင္ အေရးပါလာခဲ့သလို ျပည္တြင္းစစ္ကို ရင္ဆိုင္ရင္း ၾသဇာအာဏာ ႀကီးမားလာခဲ့ရသည္။ တပ္မေတာ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္းကို အားကိုးလာခဲ့ၾကသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ရျခင္းမွာ ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ အာဏာရယူရန္အတြက္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ျမန္မာျပည္မွ ခြဲထြက္၍ မိမိကိုယ္ပိုင္ႏိုင္ငံ ထူေထာင္လိုျခင္းႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အစိုးရမွ စစ္မွန္ေသာ ဖယ္ဒရယ္အေျခခံဥပေဒကို မေရးဆြဲႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ဟု ေယဘုယ်သုံးသပ္ႏုိင္ပါသည္။ လက္၀ဲ လက္ယာႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္လိုရာဆြဲေရးသည့္ သမိုင္းကလည္းရွိသျဖင့္ အဓိက ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ရျခင္း (၃) ခ်က္ကို အက်ဥ္း႐ုံး၍ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ ျဖစ္ထြန္းလာျခင္းမွာ ပင္လုံညီလာခံတြင္ပါသည့္ ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ ဆိုသည့္ စာပုိဒ္သည္ အဓိကအေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္သည္။ ျမန္မာတႏိုင္ငံလုံး လြတ္လပ္ေရးရရွိရန္အတြက္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ပင္လုံၿမိဳ႕တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကစဥ္ တန္းတူညီမွ်ေရးႏွင့္ အကယ္၍ မေက်နပ္လွ်င္ ေနာင္ (၁၀)ႏွစ္အၾကာတြင္ ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ ရွိေစရမည္ဆိုသည့္ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုး ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက ထိုစဥ္အခါက ၿဗိတိသွ်တို႔က ျပည္မႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသဟူ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ထားျခင္းေၾကာင့္ အကယ္၍ ဤအခ်က္ကို လက္မခံပါက တိုင္းရင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္မႏွင့္အတူ မပူးေပါင္းဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့မည္ကို စိုးရိမ္သည့္အတြက္ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးခဲ့သည္ဟု ယူဆရသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တခ်ဳိ႕ေသာ လက္၀ဲႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားက “ေအာင္ဆန္းအသုံးမက်လို႔ လက္မွတ္ထိုးခဲ့တာ၊ ေအာင္ဆန္းဟာ တရားခံ”ဟု စြပ္စြဲခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္က ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လက္မွတ္မထိုးခဲ့လွ်င္ ျမန္မာရာဇ၀င္သည္ တမ်ဳိးတဖုံေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ လက္မွတ္မထိုးသျဖင့္ သေဘာတူညီခ်က္မရဘဲ တိုင္းရင္းသားမ်ားက ၿဗိတိသွ် အင္ပါယာ ဓနသဟာယထဲတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ျပည္မႏွင့္သာ လြတ္လပ္ေရးရလာစရာ အေၾကာင္းရွိသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ရွမ္းျပည္၊ ကယားျပည္၊ ခ်င္းျပည္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္တို႔ ၿဗိတိသွ် လက္ေအာက္မွ မည္သည့္အခါတြင္ လြတ္လပ္ေရးရမည္ မေျပာႏုိင္ေသာ္လည္း အကယ္၍ သီးျခားလြတ္လပ္ေရးရရွိပါကလည္း ရွမ္းျပည္သည္ ပတ္လည္တြင္ ကုန္းလမ္းပိတ္ (Land Lock) ႏိုင္ငံအျဖစ္ ေပၚထြက္လာၿပီး ပင္လယ္ထြက္ေပါက္အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ယိုးဒယားႏိုင္ငံ တို႔ကို အားကိုးရမည့္ အေနအထားျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ ရွမ္းျပည္သည္ ယိုးဒယားျပည္ႏွင့္ ပူးေပါင္းေကာင္း ပူးေပါင္းသြားႏုိင္ေခ်ရွိသည္။ ဥပမာ SSA ေခါင္းေဆာင္ ခြန္ဆာ၏ ႒ာနခ်ဳပ္တြင္ ထိုင္းဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားဓါတ္ပုံႀကီးမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး ခြန္ဆာက ၎၏ ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားဟု ဆိုခဲ့သည့္ သာဓကရွိသည္။ သုိ႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္သည့္ ယိုးဒယား သုိ႔မဟုတ္ ဗမာက ၀င္ေရာက္ သိမ္းပိုက္ႏိုင္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔အတူ ကခ်င္ႏိုင္ငံငယ္ေလးသည္လည္း ရွမ္းအလား ကုန္းပိတ္ႏုိင္ငံျဖစ္၍ ျမန္မာႏွင့္ တ႐ုတ္ကို အားကိုးရေပလိမ့္မည္။ တ႐ုတ္က တိဗက္ျပည္ကို ၀င္သိမ္းသလို သိမ္းယူသြားႏုိင္ေခ်ရွိသလို ျမန္မာႏိုင္ငံကလည္း မိမိပုိင္ နယ္ေျမအျဖစ္ ေတာင္းယူသိမ္းပိုက္ခံရဘြယ္လည္း ရွိႏုိင္သည္။ ထိုနည္းတူ ခ်င္းႏိုင္ငံအျဖစ္ ထြက္ေပၚလာမည္ ဆိုပါက ျပည္မကိုပင္ အားကိုးရမည့္အသြင္ရွိသည္။ သို႔မဟုတ္ ကုလားႏွင့္ ေပါင္း၍ မီဇိုရမ္ ျပည္နယ္ထဲတြင္ ပါ၀င္သြားႏိုင္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေမွ်ာ္အျမင္ရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ယေန႔အထိ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဟူ၍ တိုင္းရင္းသားမ်ားအားလုံး စုစည္းထားသည့္ အေနအထားသို႔ ရွိေနခဲ့သည္ဟုဆိုလွ်င္ မမွားႏိုင္ပါ။ သုိ႔ရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကဲ့သို႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ယုံၾကည္ ကိုးစားသည့္ ပုဂၢဳိလ္ကို မသမာသူတစုက လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္မ်ား၊ တန္းတူညီမွ်ေရးဆိုသည့္ ကတိမ်ားကို ေနာင္တက္လာသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ဂြ်န္လတြင္ ကရင္၊ ကရင္နီ၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ မြန္ႏွင့္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၂၀၀ ေက်ာ္ တက္ေရာက္သည့္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ညီလာခံမွ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကိစၥကို ေျဖရွင္းရန္ ဦးႏုက ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ၌ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ အမ်ဳိးသားႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲကို က်င္းပျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီ မ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ရွမ္းျပည္နယ္ ဥကၠ႒ ၀န္ႀကီး စပ္ခြန္ခ်ဳိက အစည္းအေ၀းတြင္ ျပည္မကို ျပည္နယ္တနယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ဖြဲ႕စည္းေရး၊ လႊတ္ေတာ္ (၂)ရပ္ အာဏာတူေရး၊ လူမ်ဳိးစုလႊတ္ေတာ္သုိ႔ ျပည္နယ္မ်ားက တူညီသည့္ ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ေပးေရး၊ ျပည္နယ္မ်ားမွ မိမိဆႏၵအေလွ်ာက္ လြဲအပ္ေသာ အာဏာကိုသာ ျပည္ေထာင္စု ဗဟိုအစိုးရမွ ရရွိႏုိင္ေရး၊ က်န္အာဏာကို ျပည္နယ္မ်ားတြင္ ထားရွိေရးတို႔ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">၎အက်ဳိးဆက္သည္ ေနာက္တလအၾကာ မတ္လ (၂)ရက္ေန႔ ၁၉၆၂ ႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ေန၀င္းက တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲေတာ့မည္ဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို အသုံးခ်၍ စစ္တပ္ကို ခုတုံးလုပ္၊ အေျခဥပေဒကို သစၥာေဖါက္ဖ်က္၍ အာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို ထူေထာင္ခဲ့ေလသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ေပၚေပါက္လာေရးအတြက္ ရင္ဆုိင္ရမည့္ အတားအဆီးမ်ား</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁) ဗမာမုန္းတီးေရးစိတ္ဓာတ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) မိမိလူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္းကိုသာ ၾကည့္လုပ္ေဆာင္႐ြက္ေသာ လုပ္ရပ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၃) လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒတည္ရွိေနမႈ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဤသုံးခ်က္သည္ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအတြက္ အဟန္႔အတားႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>(၁) ဗမာမုန္းတီးေရးစိတ္ဓာတ္</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ျပည္တြင္းစစ္ဒါဏ္ေၾကာင့္ မိမိတို႔ အိုးအိမ္ပစ္၍ လည္းေကာင္း၊ သားမယား ေသေၾကပ်က္စီး၍ လည္းေကာင္း၊ စစ္တပ္၏ ေခ်ာဆြဲ ေပၚတာလိုက္ရ၍ လည္းေကာင္း၊ သားပ်ဳိ သမီးပ်ဳိမ်ား ဖ်က္ဆီးခံရ၍ လည္းေကာင္း စစ္တပ္ကို မုန္းတီးလာၾကသည္။ ဗမာစစ္တပ္ဟူ၍ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားကိုပါ မုန္းတီးေနၾကသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အမွန္စဥ္စစ္ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားလည္း တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားနည္းတူ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဒါဏ္ကို ခံစားေနၾကရသည္။ စစ္အာဏာရွင္တုိ႔ကို တိုင္းရင္းသားမ်ားနည္းတူ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္လာလွ်င္ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈကို ေျပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အထူးသျဖင့္ ျပည္နယ္မ်ားရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ား အမ်ားစုမွာ ျပည္မသုိ႔ မေရာက္ဘူးၾကသျဖင့္ ျပည္မတြင္လည္း ျပည္နယ္မ်ားမွာကဲ့သို႔ ႏွိပ္စက္ၫွင္းပန္းမႈရွိေၾကာင္း မသိျမင္ၾကသျဖင့္သာ ဗမာတပ္ဟူ၍ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားကို မုန္းတီးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဗမာေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦး၀င္းတင္၊ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မင္းကိုႏုိင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ေ႒းေႂကြ၊ မင္းေဇယ်ာတို႔ ေထာင္ထဲတြင္ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုေနလွ်က္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကျခင္းကို သိခ်င္မွ သိေပလိမ့္မည္။ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ ဦးခြန္ထြန္းဦး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္တို႔ကိုသာ သိရွိခ်င္ သိရွိေနမည္ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခ်ဳပ္မွာ လူမ်ဳိးေရး မုန္းတီးမႈသည္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးေပၚေပါက္ေရးအတြက္ ႀကီးမားေသာ အဟန္႔အတားႀကီး ျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ေၾကာင့္သာ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ား အပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားမ်ား အားလုံး ဒုကၡဆင္းရဲခံေနရသည္ကို ရွင္းလင္းစြာ သိၿပီး လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈမွာ မွားယြင္းေၾကာင္း သိျမင္လာဘို႔ အဓိကလိုအပ္သည္။ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈမရွိမွ၊ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေသာ အခါတြင္ အလြယ္တကူ ယုံၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>(၂) မိမိလူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္းအတြက္သာၾကည့္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနေသာ လုပ္ရပ္</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တတိုင္းျပည္လုံးကို တပ္သားသုံးသိန္းေက်ာ္အင္အားျဖင့္ ဖိႏွိပ္ထားေသာ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို မိမိျပည္နယ္တခုတည္း လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သက္သက္တိုက္ပြဲ၀င္ေနမႈသည္ “ေတာင္ႀကီးၿဖိဳမဲ့ႀကံ ခါးကမသန္” ဆိုသည့္ပမာ ျဖစ္ေနသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဓိက တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျမင္ရမည္မွာ ျမန္မာျပည္ တျပည္လုံး လြတ္ေျမာက္မွ ငါတို႔ျပည္နယ္ပါ လြတ္ေျမာက္မည္ ထို႔ေၾကာင့္ တျပည္လုံးလြတ္ေျမာက္ေရးကို ငါတို႔ ႀကိဳးစားရမည္ ဆိုသည့္ အျမင္ကို ထားရွိဘို႔လိုသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုသုိ႔ တျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရး အေရးထက္ တျပည္လုံး လြတ္ေျမာက္ေရးဆိုသည့္ အျမင္သုိ႔ ေျပာင္းပစ္လိုက္ပါက ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္ေသာေန႔တြင္ ထိုေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားဘ၀ သာမက တႏုိင္ငံလုံး လြတ္လပ္ေရးကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးေသာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ဘ၀သို႔ တက္လွမ္း ေရာက္ရွိလာေပလိမ့္မည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>(၃) လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒ တည္ရွိေနမႈ</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေန၀င္းလက္ထက္မွစ၍ ယေန႔သန္းေ႐ႊလက္ထက္အထိ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒျဖင့္ တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားကို ျမန္မာမႈ (Burmanization) ျပဳခဲ့ၾကျခင္းသည္ တိုင္းရင္းသားစည္းလုံး ညီၫြတ္မႈကို ႀကီးစြာေသာ ထိခိုက္မႈကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တုိင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသားဘာသာစာေပမ်ား သင္ၾကားခြင့္ကို ပိတ္ပင္၍ ျမန္မာစာကိုသာ သင္ၾကားေစျခင္း တိုင္းရင္းသားယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ထိမ္းသိမ္းေပးျခင္းမျပဳဘဲ မ်က္ကြယ္ျပဳျခင္းတုိ႔သည္ အလြန္က်ဥ္ေျမာင္းသည့္ လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကန္၊ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားတြင္ မူလတန္းေအာင္ၿပီး (၄-၅)တန္း ေရာက္လွ်င္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားအျပင္ ႏုိင္ငံျခားဘာသာရပ္ တခုခုကိုပါ တြဲယူရသည္။ ႏုိင္ငံျခားသား အေျခခ်သူမ်ား ေရာက္လာသည့္အခါတြင္ စာသင္အ႐ြယ္ ခေလးသူငယ္မ်ားကို အဂၤလိပ္ဘာသာအျပင္ မိမိလူမ်ဳိး ဘာသာစကား မေပ်ာက္ကြယ္ရေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကဘို႔ အားေပးျခင္း ကူညီျခင္းကို ျပဳၾကသည္။ တိုင္းတပါး ဘာသာစကား၏ တန္ဘိုးကို ေလးစားၾကသည္။ အေမွ်ာ္အျမင္ ႀကီးၾကသည္။ ငါ့ဘာသာစကားပဲ သင္ရမည္မရွိ။ ဘာသာစကားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေနာက္တြင္ အက်ယ္ေဆြးေႏြး တင္ျပသြားပါမည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ပထမပိုင္းတြင္ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ရာတြင္ ရွိသည့္ အတားအဆီး (၃)ရပ္ကို ေဖၚျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအတားအဆီး (၃)ရပ္ကို ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ား အားလုံးမည္သုိ႔၊ မည္ကဲ့သုိ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ရမည္ကို ဉာဏ္မီသေလာက္ တင္ျပေဆြးေႏြးသြားမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔တင္ျပ ေဆြးေႏြးရာတြင္ ကြ်န္ေတာ့္၏ စိတ္ထဲတြင္ ျမန္မာျပည္ဖြါး တိုင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ားအားလုံး-</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁) လြတ္လပ္ေသာ လူသားမ်ားအျဖစ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ႕ လူပီသစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ေရး။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) လူ႔အခြင့္အေရး တန္းတူညီမွ် ရရွိေရး။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၃) စည္းလုံးညီၫြတ္ေသာ ဖယ္ဒရယ္စစ္စစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ေပၚေပါက္ေရး</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဟူေသာ စစ္မွန္သည့္ ေစတနာ အျမင္ျဖင့္ တင္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စကားပလႅင္ခံပါရေစ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေရးသားတင္ျပခ်က္မ်ားကို လူမ်ဳိးႀကီး စိတ္ဓာတ္ရွိေသာ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓာတ္ရွိသည့္ တိုင္းရင္းသားတုိ႔က လက္သင့္ခံႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သုိ႔ရာတြင္ ျပည္သူတို႔ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ ျပည္တြင္းတြင္ တကယ္စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္လိုေသာ၊ တစည္းတလုံးေသာ ဖယ္ဒရယ္စစ္စစ္ကို လိုလားသည့္ မည္သည့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မဆို ကြ်ႏု္ပ္၏ တင္ျပ ေဆြးေႏြးခ်က္ကို မူအားျဖင့္ လက္ခံႏိုင္လိမ့္ဟု ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။ ဖယ္ဒရယ္ဆိုလွ်င္ မထိနဲ႔ မကိုင္နဲ႔ဟု မိမိေျပာမွားဆိုမွားျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ႏိုင္ငံေရး ေသသြားမည္ဆိုသည့္ အေတြးျဖင့္ ယေန႔ႏိုင္ငံေရးသမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ေခတ္ေဟာင္း ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးတို႔က လက္ေရွာင္ခဲ့ၾကေပသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကြ်န္ေတာ့အျမင္သည္ အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က လက္ေရွာင္ေနေသာ ကိစၥကို ထိုအတိုင္း လႊတ္ထားပါက ထိုလိပ္ခဲတင္းလင္းျဖစ္ေနေသာ ကိစၥကို စစ္အာဏာရွင္တို႔က အသုံးခ်၍ “တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲမည့္ အေရးေၾကာင့္” တပ္မေတာ္ကို တိုးခ်ဲ႕ေနရပါသည္ဟု အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ေတာင္တန္းျပည္မ မက်န္ စစ္အာဏာျဖင့္ ဆက္လက္ႏွိပ္ကြပ္ေနမည္သာ ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ္ေကာင္းလွ်င္ ေခါင္းမေ႐ြ႕ဟု ဆိုေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ မိမိ၏ အျမင္ကို တင္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>ဗမာမုန္းတီးေရးစိတ္ကို ေခ်ဖ်က္ျခင္း</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဗမာမုန္းတီးေရးစိတ္ကို ေျခဖ်က္လိုလွ်င္ တိုင္းရင္းသားမ်ားဖက္မွ ၎တို႔ကို ဖိႏွိပ္သတ္ျဖတ္ေနေသာ ရင္းျမစ္ကို သိျမင္ဘို႔ လိုသည္။ ၎တုိ႔ႏွင့္ ဗမာတိုင္းရင္းသားမ်ားကို ေသြးခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို ျမင္မွသာ ဗမာမုန္းတီးေရးစိတ္မွ ဗမာမ်ားႏွင့္ အက်ဳိးတူပူးေပါင္း၍ စံနစ္ဆိုးကို အတူတကြ တိုက္ထုတ္ပစ္မွသာ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ျဖစ္ေသာ သာတူညီမွ်ေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ ရရွိေရး၊ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး ဆိုသည့္ ပန္းတိုင္ကို အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူမ်ား၏ စုေပါင္းအားျဖင့္ တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">၎နည္းတူ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားကလည္း စစ္အာဏာရွင္စံနစ္သည္ တတိုင္းျပည္လုံးကို ဗမာမႈျပဳျခင္း (Burmanization) သည္ အားက်စရာ၊ သေဘာတူစရာ လုပ္ရပ္မဟုတ္၊ အလြန္က်ဥ္းေျမာင္းသည့္ လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒ တနည္း မဟာဗမာ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ ၎၀ါဒသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးကို အင္အားေတာင့္တင္းသည့္ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအျဖစ္သုိ႔ တြန္းမပို႔ဘဲ ျပည္တြင္းစစ္ သံသရာ၌ တ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ေနမည့္ ၀ါဒျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ညီေနာင္ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏုိင္သည့္ အေမြအႏွစ္မ်ားျဖစ္သည့္ တိုင္းရင္းစာေပ၊ စကား၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးျခင္း၊ ေျမေတာင္ေျမွာက္၍ အရွည္တည္တံ့ေအာင္ တန္ဘိုးထား အားေပးျခင္း၊ ကာကြယ္ေစာင့္ျခင္းတို႔ကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္ အားတက္သေရာျဖင့္ ႐ိုးသားစြာ ျပဳၾကဘုိ႔ လိုအပ္ေပသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဥပမာ- ေကာ္နဲမ္တကၠသိုလ္ (Cornell University) သည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသ ႏုိင္ငံမ်ား၏ စာေပမ်ားကို အဓိက စုေဆာင္း မွတ္တမ္းတင္သည့္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား ထားရွိသည္။ Kroch Library သည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏွင့္ အေရွ႕အာရွစာေပမ်ားကို အထူးသိုေလွာင္ထားေသာ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးျဖစ္သည္။ ေပါေပါ့ခမာနီမ်ား ကေမၻာဒီယားႏိုင္ငံကို တုိက္ခိုက္ အာဏာသိမ္းယူၿပီးေနာက္ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ စာေပယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ေဖာက္ျပန္ေသာ စာေပမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္၍ ကမ္းကုန္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည္။ ေနာင္ဗီယက္နမ္ ေထာက္ခံမႈျဖင့္ တက္လာေသာ ဟြန္ဆန္အစိုးရ လက္ထက္တြင္ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံတြင္ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ား ေခါင္းပါးလ်က္ ရွိသည္ကို ျပန္လည္ပ်ဳိးေထာင္ရန္ ကေမၻာဒီးယား ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို ေစလႊတ္၍ ေကာ္နဲတကၠသိုလ္ စာၾကည့္တိုက္မွ တန္ဖိုးထား ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ သိမ္းဆည္းထားေသာ စာေပမ်ား အားလုံးကို ကူးယူႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ကေမၻာဒီးယား လူမ်ဳိးတုိ႔ မိမိစာေပ ယဥ္ေက်းမႈတို႔ကို ျပန္လည္ျပဳစု ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ေပသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဤအခ်က္က ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္တခုျဖစ္သည့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရွိ တကၠသိုလ္မ်ား၏ အေမွ်ာ္အျမင္ ႀကီးမားမႈ၊ မိမိႏွင့္ ဘာသာမတူ လူမ်ဳိးမတူသျဖင့္ ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုဆိုသည့္ စိတ္ထားမ်ဳိးမရွိဘဲ၊ တိုင္းတပါးယဥ္ေက်းမႈပင္ ျဖစ္လင့္ကစား တန္ဘိုးထား ထိမ္းသိမ္းထားၾကသည္ကို ေလးစားမိပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ ဗမာစကားသာ သင္ယူရမည္၊ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား၌ တိုင္းရင္းသားစာေပကို သင္ၾကားခြင့္မရွိ ပိတ္ပင္ထားခဲ့သည့္ က်ဥ္းေျမာင္းသည့္ လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒ က်င့္သုံးလ်က္ရွိသည္ကို ၀မ္းနည္းစြာ ေတြ႕ေနရသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>ျမန္မာျပည္ပညာေရးစံနစ္သစ္</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာျပည္ပညာေရးစံနစ္သစ္တြင္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားတြင္ မူလတန္းမွစ၍ တကၠသိုလ္၀င္တန္းအထိ မိမိလူမ်ဳိးစာေပကို သင္ၾကားခြင့္ရွိေစရမည္၊ ထို႔အျပင္ ျမန္မာစာေပကိုလည္း သင္ယူရမည္၊ အဂၤလိပ္စာကိုလည္း သင္ယူရမည္။ တိုင္းရင္းသားစာေပ သင္ယူရျခင္းမွာ ကိုယ့္ဘာသာယဥ္ေက်းမႈကို ထိမ္းသိမ္းရန္အတြက္ ျဖစ္ၿပီး၊ ျမန္မာစာေပကို သင္ယူရျခင္းမွာ ျပည္တြင္း၌ အျခားလူမ်ဳိးစုမ်ားအားလုံးႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ Internal Communication အတြက္ ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာေပသင္ယူရျခင္းမွာ ကမၻာႏွင့္ ဆက္သြယ္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာျပည္ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ၀ေဒသ၊ လာ႐ႈိးအထိ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ ျပည္သူမ်ား ျမန္မာစကားထက္ တ႐ုတ္စကားကို အမ်ားသုံးဘာသာစကားအျဖစ္ ေျပာဆိုေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုေဒသတြင္ တ႐ုတ္လႊမ္းမိုးမႈ ႀကီးမားလာေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ဤအခ်က္က ထင္ရွားသျဖင့္ အထူးသတိထားၾကရန္ လိုေပသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔အတူ ျပည္မရွိ တိုင္းမ်ားတြင္လည္း ေက်ာင္းမ်ား၌ ျမန္မာဘာသာအျပင္ တိုင္းရင္းသားဘာသာ တခုခုကို ေက်ာင္းသုံးအျဖစ္ ျပ႒ာန္းရမည္။ ထိုအခါ ဗမာစကားေျပာ ေက်ာင္းသားမ်ား တုိင္းရင္းသားဘာသာ တတ္လာသျဖင့္ ညီေနာင္တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ဘာသာယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ကို ႏႈိက္ႏႈိက္ခြ်တ္ခြ်တ္ ေလ့လာ လိုက္စားသူမ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီး၊ တုိင္းရင္းသားယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားကိုလည္း တန္ဘိုးထားသည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔အတူ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္လည္း ဗမာစကားတတ္္ႂကြမ္းသျဖင့္ မိမိျပည္နယ္မွ အျခားျပည္နယ္မ်ားကို အလည္သြားေရာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ အေျခခ် ေျပာင္းေ႐ြ႕ေနထိုင္သည္ျဖစ္ေစ ဗမာစကားျဖင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံႏိုင္မည္ ျဖစ္သလို၊ တိုင္းရင္းသား ဘာသာဆရာမ်ားလည္း ျပည္မတြင္ အလုပ္အကိုင္မ်ား ရရွိ ပြင့္လန္းလာၿပီး အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ၊ တဦးယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးစံကို တဦးက နားလည္မႈ၊ တန္ဘိုးထားမႈတို႔ ေပၚေပါက္လာေပလိမ့္မည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဖို႔ဒ္၀ိန္းၿမိဳ႕တြင္ ႏွစ္အတန္ၾကာက ၎အေတြးအေခၚကို ေဆြးေႏြးတင္ျပသည့္အခါ တိုင္းရင္းသားမ်ားလည္း တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး၊ ထိုအထဲမွ ရွမ္းအမ်ဳိးသမီးတဦး (ေဒါက္တာေသာင္းထြန္း၏ ဇနီး) က သူမအေနႏွင့္ ရွမ္းျပည္တြင္ ဗမာစကားသင္ၾကားရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ရွမ္းျပည္တြင္ ရွမ္းစကားသာ သင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကန္႔ကြက္ ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ သူမက ထိုသုိ႔ ကန္႔ကြက္ျခင္းကို ဗမာစကားႏွင့္ ေျပာဆိုကန္႔ကြက္ခဲ့ျခင္းအေပၚ ကြ်ႏု္ပ္က သူမေျပာဆိုသည့္ စကားမွ-</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁) ဗမာစကားျဖစ္ျခင္း</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) ဗမာစကားႏွင့္ ေျပာဆိုျခင္း</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကို တက္ေရာက္သူမ်ားတြင္ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ မြန္တုိင္းရင္းသားမ်ား ပါ၀င္ေနျခင္း။ ထိုတိုင္းရင္းသားမ်ား သူမေျပာသမွ်ကို နားလည္သည္မွာ ၎တို႔ အားလုံး ဗမာစကားကို ကြ်မ္းက်င္စြာ တတ္ႂကြမ္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗမာစကားသည္ အမ်ားသုံးစကား ႏိုင္ငံသုံးစကားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူမအေနႏွင့္ ရွမ္းစကားျဖင့္ ေျပာဆိုပါက ရွမ္းမ်ားမွ လြဲ၍ က်န္လူမ်ား နားလည္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ သူမအေနႏွင့္ ဗမာစကားကို သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ထားၿပီး အျခားရွမ္းျပည္သူမ်ားကို သင္ရန္မလို ဆိုသည္မွာလည္း အဓိပၸါယ္မရွိေၾကာင္း ေထာက္ျပခဲ့ပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မြန္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကြ်ႏု္ပ္၏ တင္ျပမႈကို လက္ခံၿပီး ေမးခြန္းတခု ထုတ္ခဲ့ပါသည္။ ၎ေမးေသာေမးခြန္းမွာ ျမန္မာလို႔ေခၚေခၚ ဗမာလို႔ေခၚေခၚ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ႏုိင္ငံသည္ ဗမာလူမ်ဳိးကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ေပးထားသလို ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ၎အေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔မဟုတ္ ဗမာႏိုင္ငံဟူေသာ အသုံးအႏႈန္းကို ႏိုင္ငံတခုအမည္ျဖင့္ လက္မခံႏိုင္ပါဟု တင္ျပေဆြးေႏြးသြားပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူ႔တင္ျပခ်က္ကို ကြ်ႏု္ပ္၏ ကိုယ္ပိုင္တဦးတေယာက္အေနႏွင့္ လက္ခံပါသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟုေခၚေခၚ ဗမာႏိုင္ငံဟုေခၚေခၚ ၎အမည္သည္ ဗမာလူမ်ဳိးကို ကိုယ္စားျပဳေနေယာင္ ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားမွာေကာ ဒီနံမည္မႀကိဳက္ရင္ ဘယ္လို စဥ္းစားထားတာ ရွိသလဲဟု ေမးခဲ့သည့္အခါ ထိုပုဂၢိဳလ္က သူတြင္လည္း မစဥ္းစားရေသးေၾကာင္း သုိ႔ရာတြင္ လက္ရွိအမည္ကိုမူ တိုင္းရင္းသားအားလုံးကို ကိုယ္စားမျပဳဟု ခံစားရၿပီး ဗမာလူမ်ဳိးကိုသာ ကိုယ္စားျပဳေနသည္ဟု တင္ျပခဲ့ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>ႏိုင္ငံေတာ္အမည္ ျပႆနာ</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မြန္ကုိယ္စားလွယ္ တင္ျပခ်က္သည္ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားအားလုံး စဥ္းစားရမည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာဟုဆိုဆို ဗမာဟုဆိုဆို ၎နံမည္သည္ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားကို အဓိက ေဇာင္းေပး မွည့္ေခၚထားေသာ နံမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ အမ်ားသေဘာတူသည့္ ႏိုင္ငံ့အမည္ကို အနာဂါတ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား စဥ္းစားဘုိ႔ လိုလာပါသည္။ စစ္မွန္ေသာ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ခ်င္လွ်င္ ဗမာလႊမ္းမိုးမႈကို ပယ္ဖ်က္ရာ၌ ႏိုင္ငံအမည္သည္လည္း အဓိက ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ေနသည္ဟု ထင္ပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာျပည္ဖြား ကိုယ့္လူမ်ားသည္ မိမိကိုယ္ကို အလြန္သိဒၶိတင္ေလ့ရွိသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ကိုရီးယားမ်ားကို ကႀကီးဟု၎၊ ဂ်ပန္မ်ားကို ေခြးဟု၎၊ မိမိကုိယ္ကို ေ႐ႊဟုလည္းေကာင္း တင္စားၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ အႀကံထြက္သည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို “သု၀ဏၰဘူမိ” ေခၚရင္ေကာ တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုက ေၾကနပ္ၾကပါမည္လားဟု ေမးခ်င္ပါသည္။ သု၀ဏၰ= ေ႐ႊ၊ ဘုမၼိ= ေျမ၊ ေ႐ႊေျမဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဤသည္က တိုင္းရင္းသားစည္းလုံး ညီၫြတ္ေရးကို ေရွး႐ႈ၍ တတ္သေလာက္ႏွင့္ စိတ္ကူးယဥ္ တင္ျပခ်က္သာ ျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းျပည္အမည္ကို န၀တ/ နအဖ တို႔က ျပည္သူ႔ဆႏၵမပါဘဲ ေျပာင္းလိုေျပာင္း၊ အလံေတာ္ကို ျဖဳတ္လိုျဖဳတ္ လုပ္ေနေသာ္လည္း အကယ္၍ ဖယ္ဒရယ္စစ္စစ္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ ျပည္တြင္းရွိ လူအားလုံး၏ သေဘာဆႏၵကို ခံယူ၍ အမ်ားေၾကနပ္ေသာ အမည္ကို လက္ခံရယူျခင္းသာလွ်င္ အေကာင္းဆုံးေျဖရွင္းျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးကို မယုံၾကည္ျခင္း၊ လူအင္အားမ်ားေသာ ဗမာမ်ားက မိမိျပည္နယ္ငယ္ေလးကို ဖိအားသုံး အႏိုင္က်င့္ျခင္းမွ လြတ္ကင္းရန္ဟု ႀကံ႐ြယ္ကာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္မကို ျပည္နယ္တနယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေရးကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပြဲတြင္ အဆိုျပဳခဲ့သည္ကို ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္က တုိင္းရင္းသားမ်ားက ျပည္မ၏ ၾသဇာအာဏာကို ထိမ္းခ်ဳပ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈပင္ ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ လူမ်ဳိးေရးအျမင္ျဖစ္ေသာ ရွမ္း၊ ဗမာ၊ ကရင္၊ ကခ်င္စသည့္ အစြဲမ်ားရွိေနၿပီး ဗမာမုန္းတီးေရး (သို႔) ဗမာဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္မ်ား တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားတြင္ ကိန္း၀ပ္ေနခဲ့၍ ျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ ျပည္မဟူသည့္ ကြဲျပားမႈက အားၿပိဳင္မႈကို ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ထိုကိစၥသည္ ဗမာအမ်ားစုက လက္ခံက်င့္သုံးႏိုင္သည့္ ေတာင္းဆိုမႈဟု မထင္ပါ။ ျပည္နယ္အားလုံး စုေပါင္းထားေသာ လူဦးေရထက္ မ်ားေနေသာ ဗမာအုပ္စုကို တျပည္နယ္တမဲစံနစ္ႏွင့္ သြားမည္ဆိုသည္က ဗမာမ်ားက လက္သင့္ခံမည့္စနစ္ မဟုတ္ေခ်။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဓိကျပႆနာမွာ လူမ်ဳိးစု အေျခခံသည့္ ျပည္နယ္မ်ား ျဖစ္ေနၾက၍ ျဖစ္သည္။ ရွမ္းျပည္နယ္ တခုတည္းတြင္ပင္ ျပႆနာမ်ားစြာ ရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္၏ ေျဖရွင္းခ်က္သည္ တုံးတိတိျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ ျပည္နယ္ျပည္မ ျပႆနာမ်ားအားလုံးကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မည့္ တခုတည္းေသာ ေျဖရွင္းနည္း ျဖစ္သည္ဟု ျမင္သျဖင့္ တင္ျပပါမည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မိမိတို႔ လူမ်ဳိးစုအတြက္လည္း မိမိလူမ်ဳိးစုျပည္နယ္ လိုခ်င္ပါသည္ဟူေသာ ေတာင္းဆိုမႈကို ေျပေပ်ာက္ေစပါလိမ့္မည္။ ရွမ္း(ကေမၻာဇ) ျပည္နယ္တြင္း ေနထိုင္သူမ်ားအားလုံးက မိမိယုံၾကည္ အားထားသူကို ေခါင္းေဆာင္တင္၍ ျပည္နယ္အစိုးရ ဖြဲ႕ႏိုင္ခြင့္ရွိရမည္။ ထိုအခါ ထိုျပည္နယ္ရွိ ျပည္သူမ်ားက ပအို႔၀္လူမ်ဳိးကို ႀကိဳက္လွ်င္ ထိုပအိ္ု႔ဝ္လူမ်ဳိးသည္ ကေမၻာဇျပည္နယ္၏ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာေပမည္။ ထိုေခါင္းေဆာင္သည္ ထိုျပည္ရွိ ရွမ္းလူမ်ဳိးတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔အတူ လူမ်ဳိးစု ျပည္နယ္မ်ားျဖစ္ ေသာ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ မြန္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္ တုိ႔ကိုလည္း လူမ်ဳိးစြဲျပည္နယ္မ်ား အျဖစ္မွ နယ္ေျမကို အေျချပဳသည့္ ျပည္နယ္မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲရမည္ ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔အတူ ျပည္မရွိ တိုင္းရင္းသားကိုလည္း တုိင္းအျဖစ္မွ ျပည္နယ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ သတ္မွတ္ျခင္းျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တုိင္းႏွင့္ျပည္နယ္ဟူ၍ ကြဲျပားမႈ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ျပည္နယ္ (၁၄) ျပည္နယ္ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ အေကာင္အထည္ ေပၚလာမည္ ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏ ဖယ္ဒရယ္စံနစ္သည္ လူမ်ဳိးစုတို႔ကို အေျခမခံဘဲ ျပည္နယ္အေျခခံ၍ တည္ေဆာက္ထားျခင္းေၾကာင့္ မည္သည့္လူမ်ဳိးစု ျပႆနာမွ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မႀကံဳေတြ႕ရေသာ္လည္း လူျဖဴလူမဲ ျပႆနာကေတာ့ အကြ်င္းအက်န္အျဖစ္ ရွိေနေသးသည္။ လူျဖဴလူမ်ားစုက အခြင့္အေရးပို၍ ရေနျခင္း၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ပိုရေနျခင္းကို ထိန္းၫွိရန္အတြက္ Minority Rights ကို ဥပေဒထဲတြင္ လည္းေကာင္း ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ လည္းေကာင္း ထည့္ေပးထားျခင္းျဖင့္ လူနည္းစုမ်ား အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေပးသည္။ မည္သည့္ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒတုိ႔ျဖင့္ လူနည္းစု လူမ်ဳိးစုတို႔ကို ျမွင့္တင္ေပးမည္ဆိုသည္ကို ေနာင္တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ညီလာခံႀကီးတြင္ ေဆြးေႏြးၫႈိႏႈိင္းၾကဘုိ႔ လိုသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>ေခတ္သစ္ပင္လုံစာခ်ဳပ္</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ဗမာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား တက္ေရာက္သည့္ မဲသေရာထေဆြးေႏြးပြဲမွ ေၾကျငာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းအေပၚ ထိုမဲသေရာထ ေၾကျငာစာတမ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပင္လုံညီလာခံဟာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက စာ႐ြက္ေပၚမွာတင္ ေရးထိုးခဲ့ၾကတာမဟုတ္ ၎တို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားေပၚမွာ စည္းလုံးညီၫြတ္မႈကို ယုံၾကည္ပါတယ္ဆိုၿပီး ထိုးထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ယၡဳအခ်ိန္မွာ စစ္မွန္တဲ့ တိုင္းရင္းသား ညီၫြတ္မႈကို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ျပည္ေထာင္စုလုိ႔ အေခၚရ ခက္ေနပါသည္ဟု ၀န္ခံခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္မွန္တဲ့ ညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ဘုိ႔အတြက္ တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဟာ မိမိတို႔ မေၾကနပ္မႈေတြ၊ သေဘာ မတူညီမႈေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းအႏၱရာယ္မရွိဘဲနဲ႔ တင္ျပေပးႏိုင္တဲ့ ေဆြးေႏြးမႈရွိတဲ့ စံနစ္တခုရွိဘုိ႔ လိုတယ္လို႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ တိုင္းရင္းသားေတြ ျပည္ေထာင္စုေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈ ကင္းမဲ့လာတာက အင္မတန္၀မ္းနည္းဘို႔ ေကာင္းတယ္လို႔ ရင္ဖြင့္ခဲ့ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မဲသေရာထေၾကျငာခ်က္မွာပါတဲ့ တိုင္းရင္းသားမ်ား လိုလားခ်က္ျဖစ္သည့္-</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁) စစ္အာရွင္စံနစ္ဖ်က္သိမ္းၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ရန္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးစံနစ္ က်င့္သုံးရန္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၃) လူမ်ဳိးတိုင္းတန္းတူ အခြင့္အေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ားရရွိရန္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၄) ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္ေဆာက္ရန္ တို႔ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မဲသေရာထ ေၾကျငာစာတမ္းပါ အခ်က္ (၆)ခ်က္သည္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္လိုသူမ်ား မျငင္းပယ္ႏိုင္သည့္ အခ်က္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တုိင္ ၎အခ်က္မ်ားကို အမ်ားျပည္သူ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဖတ္ျပၿပီး ေထာက္ခံခဲ့ ေသာေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ခ်စ္ခင္ေလးစား ေထာက္ခံၾကသည္ဟု ဆိုလွ်င္ မမွားႏိုင္ပါ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">၂၁ ရာစု ပင္လုံစာခ်ဳပ္ဟု ဆိုရာ၌ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႏွင့္ တူႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ရာတြင္ အဓိကမူျဖစ္ေသာ-</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁) တန္းတူညီမွ်ေရး</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ါန္းခြင့္ ရရွိေရး</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၃) စစ္မွန္ေသာ ဖယ္ဒရယ္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္ေရး</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆိုသည့္ မူမ်ားကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲႏိုင္မည္ မဟုတ္သလို၊ ျငင္းပယ္လို႔လည္း မရႏုိင္ပါ။ ၁၉၄၇ စာခ်ဳပ္တြင္ ပါရွိသည့္ “ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္”ကို ယေန႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက ပစ္ပယ္လိုက္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုႀကီးအျဖစ္ မခြဲမခြာဘဲ ရပ္တည္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း NDF (National Democratic Front) တြင္ ပါ၀င္သည့္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက အတိအလင္း ထုတ္ေဖၚေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္သည္ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားဘက္မွ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲမည္ကို စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်ေနေသာ စိတ္ကို ၿငိမ္းေအးသက္သာရာ ရေစသည္ဟု ျမင္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">န၀တ/နအဖ လက္ထက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူထားသည့္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ယေန႔ အေျခအေနသည္ ၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးေတာ့မည့္ အေနအထားသို႔ ဆုိက္ေရာက္လ်က္ ရွိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ နအဖႏွင့္ ရယူထားသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္ထားသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကာလတခုသာ ျဖစ္သည္။ ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ရန္မွာ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ါန္းခြင့္ ရရွိေရးႏွင့္ တန္းတူညီမွ်ေရးသည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ ထိုအခ်က္တို႔ကို စားပြဲ၀ိုင္းတြင္ မေျဖရွင္းသေ႐ြ႕ ေျပလည္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">နအဖ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကို တက္ေရာက္ခြင့္ျပဳေသာ္လည္း ေလ့လာသူမ်ား အေနျဖင့္သာ တက္ေရာက္ခြင့္ ျပဳခဲ့ၿပီး၊ ေဆြးေႏြးခြင့္ရသည့္ အနည္းစုမွာလည္း နအဖခ်ေပးသည့္ အေၾကာင္းအရာထက္ ပို၍ တင္ျပခြင့္ မရခဲ့သည့္အတြက္ အမ်ားသေဘာတူညီေသာ အခ်က္အလက္မ်ား ပါမလာခဲ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၎တို႔လိုလားသည့္ အဓိက ကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ါန္းခြင့္ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ ဖယ္ဒရယ္အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ မပါ၀င္သျဖင့္ ၎အေျခခံ ဥပေဒျဖင့္ ေဖၚေဆာင္လာမည့္ အစိုးရသစ္သည္ တိုင္းရင္းသားမ်ား သာမက ဗမာႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ားအတြက္လည္း လက္ခံႏုိင္စရာ မရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>တခုတည္းေသာ တပ္မေတာ္</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကန္ႏိုင္ငံသည္ ဖယ္ဒရယ္အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ေရးဆြဲထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ျပည္နယ္တိုင္း ကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ါန္းခြင့္ ရွိသည္။ ျပည္နယ္တခုခ်င္းစီ၏ အေျခခံဥပေဒသည္၊ ျပည္နယ္တခုႏွင့္တခု ျပ႒ါန္းေသာ ဥပေဒမ်ား တူညီခ်င္မွ တူညီႏိုင္ေသာ္လည္း ဖယ္ဒရယ္ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္လွ်င္ ဖယ္ဒရယ္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ အတည္ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဖယ္ဒရယ္ အစိုးရသည္ ဗဟိုအစိုးရ ျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္ အစိုးရသည္ ၎ျပည္နယ္ရွိ ျပည္သူမ်ားက ေ႐ြးခ်ယ္ တင္ေျမာက္သည့္ သူသည္ Governor ဘုရင္ခံျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္တိုင္းတြင္ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ႏွစ္ဦးႏွင့္ လူဦးေရအလိုက္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ေပးရသည္။ သမၼတကို ျပည္နယ္အားလုံးမွ ျပည္သူမ်ားက တိုက္႐ိုက္ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိသည္။ သမၼတသည္ ျပည္နယ္ အားလုံး၏ ေ႐ြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္မႈေၾကာင့္ ဖယ္ဒရယ္ အစိုးရကို ဦးေဆာင္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ တပ္မေတာ္ ဦးစီးခ်ဳပ္သည္ သမၼတျဖစ္သည္။ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ တပ္မေတာ္ တခုတည္းသာရွိၿပီး ျပည္နယ္မ်ားတြင္ ကိုယ္ပိုင္တပ္ မရွိေခ်။ ကြ်န္ေတာ့အေနႏွင့္ တပ္မေတာ္ တခုတည္းသာ ရွိရမည္ကို လက္ခံပါသည္။ ယေန႔ နအဖသည္လည္း တခုတည္းေသာ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေစရန္ ႀကိဳးစားသည့္ အေနႏွင့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဟု ဆိုသည့္ ေ၀ါဟာရကို သုံးၿပီး တိုင္းရင္းသား ၿငိမ္းအဖြဲ႕မ်ားကို ၎၏ လက္ေအာက္ခံ တပ္အသြင္ ကူးေျပာင္းရန္ ႀကံ႐ြယ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မူအားျဖင့္ ဟုတ္သလို ရွိေသာ္လည္း နအဖ၏ တခုတည္းေသာ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေပၚရန္ လုပ္ေဆာင္မႈသည္-</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁) အမ်ားလက္ခံႏိုင္သည့္ အေျခခံဥပေဒမဟုတ္ျခင္း</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) တိုင္းရင္းသားမ်ား ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကို ပစ္ပယ္လစ္လွ်ဴ႐ႈထားျခင္း</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၃) ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြး အေျဖရွာေရးထက္ စစ္အာဏာကိုသုံး၍ ျပဳလုပ္ျခင္း</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၄) တိုင္းရင္းသား ရပိုင္ခြင့္ျဖစ္သည့္ တန္းတူညီမွ်ေရး၊ ကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ါန္းခြင့္မ်ားကို အာမခံခ်က္ လုံး၀ မရွိျခင္းေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားက လက္နက္ စြန္႔လႊတ္ရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သုံးသပ္ပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အကယ္၍ အမ်ားသေဘာတူ စစ္မွန္ေသာ ဖယ္ဒရယ္ အေျခခံဥပေဒကို တုိင္းရင္းသားမ်ားအားလုံး ၫႈိႏႈိင္းေရးဆြဲခြင့္ရၿပီး အျပန္အလွန္ အေလ်ာ့အတင္း ၫႈိႏိႈင္းႏိုင္ၾကလွ်င္ အမ်ားလက္ခံသည့္ အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္လာၿပီး ထိုမွတဆင့္ လြတ္လပ္ တရားမွ်တသည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ အမ်ားေထာက္ခံမႈျဖင့္ တက္လာေသာ အစိုးရကို ဖန္တီးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ရွိလွ်င္ မည္သည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကမွ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား လိုအပ္ေတာ့မည္ မဟုတ္ဘဲ ဖယ္ဒရယ္ တပ္မေတာ္ကသာ တုိင္းျပည္၏ ကာကြယ္ေရးကို တာ၀န္ယူသြားလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ အေနျဖင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ားသာ တည္ရွိေပလိမ့္မည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>ယေန႔ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနႏွင့္ ဖယ္ဒရယ္စိတ္ဓာတ္</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ယေန႔ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနသည္ ျပည္တြင္းစစ္ဆီသုိ႔ ဦးတည္ေနသည္ဟု သုံးသပ္သည္။ ကခ်င္တပ္မ်ား၊ ၀တပ္မ်ား၊ ရွမ္းတပ္မ်ား၊ မြန္တပ္မ်ား နအဖႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူထားျခင္းမွ ပ်က္ပ်ယ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသည္လည္း ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မဲလိမ္မဲခိုးမႈမ်ား စံခ်ိန္တင္ေလာက္ေအာင္ သမိုင္းတြင္ရစ္မည့္ ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စားလုပ္ရပ္ျဖင့္ ၿပီးစီးသြားခဲ့ၿပီး ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားႏွင့္ နအဖတုိ႔ၾကား ႏိုင္ငံေရးတင္းမာမႈကို ျဖစ္ေစခဲ့သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္စဥ္ကာလ DKBA ႏွင့္ နအဖတို႔ ျမ၀တီတြင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ တိုက္ရန္ တာစူေနျခင္းတုိ႔သည္ ျပည္တြင္းစစ္မီး အခ်ိန္မေ႐ြး ထေတာက္မည့္ အေနအထားသုိ႔ ေရာက္ရွိေနခဲ့သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူထားသည့္ ကာလတြင္ ၎တုိ႔နယ္ေျမတြင္ အေဆာက္အဦးမ်ား၊ လမ္းမ်ား၊ တံတားမ်ား ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လွ်င္ အားလုံး ပ်က္စီးၾကဘို႔ ရွိသျဖင့္ တိုင္းရင္းသားမ်ား အေနႏွင့္ စစ္ျဖစ္ရန္ မလိုလားေခ်။ သုိ႔ရာတြင္ ၎တုိ႔လိုလားသည့္ ကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ါန္းခြင့္ မရလွ်င္ လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ကို မ်က္စိမွိတ္ၿပီး စြန္႔လႊတ္ရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုကဲ့သုိ႔ လိပ္ခဲတင္းလင္း ျဖစ္ေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ၾကား၀င္၍ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ နအဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေဆြးေႏြးလာေစရန္ အဆိုျပဳ တိုက္တြန္းခ်က္မ်ား တင္ျပလာပါက၊ တပ္မေတာ္ အတြင္းရွိ အမွန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား စဥ္းစားလာႏိုင္ေခ် ရွိသည္။ ဒုတိယ ပင္လုံညီလာခံ ျဖစ္ေပၚလာရန္မွာ တပ္မေတာ္တြင္းရွိ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက လိုက္ေလ်ာမႈ မရွိက ျဖစ္ႏိုင္ေခ် မရွိေခ်။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုေၾကာင့္ ဒုတိယ ပင္လုံညီလာခံ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားဖက္မွ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ရွိသူ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေပၚထြက္လာဘို႔ လိုအပ္သည္။ ထို႔အတူ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား ထဲမွလည္း ကိုယ့္လူမ်ဳိး ကိုယ့္ျပည္နယ္ အစြဲမွ ကင္းလြတ္ၿပီး တႏိုင္ငံလုံး လြတ္ေျမာက္မွ ငါတို႔ လြတ္ေျမာက္မယ္ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ ခ်ီတဲ့ ဦးေဆာင္မႈကို ေျပာင္းလဲ ႀကိဳးစားဘုိ႔ လိုပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မိမိျပည္နယ္တြင္းရွိ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ တိုးတက္ေရးထက္ မိမိ လူမ်ဳိး တမ်ဳိးတည္း အတြက္သာ ဦးတည္ လုပ္ေဆာင္ပါက ေဒသတြင္းရွိ လူမ်ဳိးေရး ပဋိပကၡကို ဦးတည္ေစပါသည္။ တခ်ဳိ႕ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားတြင္ မိမိေခါင္းေဆာင္မႈ ရရွိေရး အတြက္ လူမ်ဳိးေရး လႈံ႕ေဆာ္မႈကို လုပ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မႈရေအာင္ ယူတတ္ၾကသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ လူမ်ဳိးမ်ားသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ေရာ ၎ကိုယ္စားျပဳသည့္ ျပည္နယ္အတြက္ေရာ အလြန္အႏၱရာယ္ ႀကီးပါသည္။ ဗမာအပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ကိုယ့္လူမ်ဳိး သူ႔လူမ်ဳိး အျမင္ထက္ တႏိုင္ငံလုံးရွိသူ သူမ်ားသည္ မိမိႏိုင္ငံသားမ်ား ျဖစ္သည္ ဆိုသည့္ အျမင္ရွိဘုိ႔ လိုပါသည္။ ထိုအျမင္ ထိုအေတြးရွိမွ တႏိုင္ငံလုံး အေရးကို ေစတနာထား၍ လုပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည္မွာ ေရရွည္ အျမင္ရွိသူ ျဖစ္ျခင္း၊ သေဘာထား ႀကီးသူ ျဖစ္ျခင္း၊ မွန္ကန္သည္ဟု ယုံၾကည္လွ်င္ ျပတ္သားစြာ ဆုံးျဖတ္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္႐ြက္သူျဖစ္ျခင္း၊ မွားမွန္းသိလွ်င္လည္း ၀န္ခံ၍ ျပင္ဆင္္ရန္ ၀န္မေလးသူ ျဖစ္ျခင္း၊ အမ်ားေကာင္းစားေရးကို ေရွး႐ႈသူျဖစ္ျခင္း၊ မိမိကုိယ္ေရးကိုယ္တာထက္ တိုင္းျပည္အေရးကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္လ်က္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ႏိုင္သူ ျဖစ္ျခင္းဆိုသည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ညီၫြတ္မႈ ရွိမွသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း မည္ပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ရွိ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁) တႏိုင္ငံလုံး အက်ဳိးစီးပြားကို ၾကည့္ၿပီး လူမ်ဳိးေရး ၀ါဒကို စြန္႔ပစ္ႏိုင္ရမည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) ႏိုင္ငံအတြင္းရွိ လူမ်ဳိးစုမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးစံမ်ား၊ ဘာသာစကား စာေပတို႔ကို မေပ်ာက္ပ်က္ရန္ ထိမ္းသိမ္းျခင္းသည္ တာ၀န္တရပ္အေနႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ မိမိကိုယ္တိုင္က ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ လုပ္သင့္သည္ဟု ယုံၾကည္၍ လည္းေကာင္း သေဘာတူ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ဘုိ႔ လိုသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၃) ျပည္နယ္အားလုံး တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ညီမွ်မႈရွိေအာင္လည္း သမာသမတ္က်က် ျပဳလုပ္ႏိုင္သည့္ မွ်တသည့္ စိတ္ထားလည္း ရွိရမည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဥပမာ။ ။ ခ်င္းေတာင္တန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈသည္ အျခား ျပည္နယ္မ်ားထက္ နိမ့္က်ေနပါက ဖယ္ဒရယ္ ဗဟိုအစိုးရမွ ခ်င္းေတာင္တန္းကို ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ ပိုမို ေထာက္ပံ့ေပးျခင္းျဖင့္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ထိန္းၫွိေပးႏိုင္သည္။ အဓိက အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မွာ ဖယ္ဒရယ္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာရန္ ေဆြးေႏြး ၫွိႏႈိင္းၾကေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ မိမိ လိုလားခ်က္မ်ားကို အေသဆုတ္ကိုင္ထားျခင္း မျပဳဘဲ (Compromise) အေလ်ာ့အတင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္သည့္ ေနရာတြင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ဘုိ႔ လိုသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုကဲ့သုိ႔ အေလ်ာ့အတင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္သည့္ စိတ္ဓါတ္ကို ေမြးျမဴမွသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ မည့္သည့္အရာမွ် အေလ်ာ့မေပး ဆိုသည့္ စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည့္ နည္းလမ္း မဟုတ္သလို၊ ေဆြးေႏြးပြဲ ဟူ၍လည္း မေခၚဆိုႏိုင္ပါ။ ေတာင္းဆိုပြဲသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၄) ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ေနထိုင္ေနသည့္ ျပည္သူမ်ားအားလုံး တန္းတူညီမွ်ရွိမႈ၊ လြတ္လပ္ ပိုင္ခြင့္တို႔ကို ေလးစားျမတ္ႏိုးရမည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၅) လူမ်ဳိးစု တစုႏွင့္တစု ပဋိပကၡျဖစ္ေစႏိုင္မည့္ လူမ်ဳိးေရးအရ ႏွိမ့္ခ်ျခင္း၊ ေစာ္ကားျခင္းတို႔ကို ေရွာင္ရမည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၆) လူမ်ဳိးစုအေျခခံ ျပည္နယ္မ်ားအျဖစ္မွ နယ္ေျမအေျခခံ ျပည္နယ္မ်ားအျဖစ္ကို ရဲ၀ံ့စြာ ေျပာင္းလဲ၍ ေသြးစည္းမႈကို တည္ေဆာက္ရမည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခါစ ျမန္မာျပည္တြင္ ျပည္တြင္းစစ္ ေတာက္ေလာင္စဥ္က ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ယေန႔ ရည္မွန္းခ်က္ တို႔သည္ သိသိသာသာ ကြာျခားသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသည္ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရးမဟုတ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ တပါတီ အာဏာရွင္စံနစ္ကို အလုပ္သမား လယ္သမား လူတန္းစား အေျချပဳ၍ တည္ေဆာက္ရန္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို လိုက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ကြန္ဂရက္မွ ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ေရး လမ္းစဥ္ကို ခ်ခဲ့သည္။ ယေန႔ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ကို အားေပးလာခဲ့သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔အတူ ကရင္ပုန္ကန္မႈသည္ ၿဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕တို႔၏ Divide and Rule Policy အရ ျပည္နယ္ျပည္မ ေသြးခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္သြားျခင္း၏ ရလာဒ္ျဖစ္သည္။ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား၏ ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ ေတာင္းဆုိမႈကလည္း ပေဒသရာဇ္ စံနစ္ကို ထူေထာင္၍ မိမိျပည္နယ္ မိမိအုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး သားစဥ္ေျမးဆက္ အေမြ ဆက္ခံႏိုင္ေရး ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရး မဟုတ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ယေန႔ ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲ၀င္ေနျခင္းသည္ ထိုအယူအဆတို႔ႏွင့္ လားလားမွ် မသက္ဆိုင္သည့္ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ တည္ေထာင္ေရး ျဖစ္သျဖင့္ မ်ားစြာကြာျခားပါသည္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး ေရစီးေၾကာင္းသည္ အာဏာရွင္စံနစ္မ်ား တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေႂကြက်၍ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ား အသြင္ ေျပာင္းေနသည့္ေခတ္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ IT ေခတ္ကို ေရာက္ေနၿပီျဖစ္၍ သတင္း ေမွာင္ခ်၍ အာဏာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာေခတ္ ကုန္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အာဏာရွင္မ်ား ကိုယ္တိုင္က သိျမင္ေနၿပီး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုးတက္ေသာ ကမၻာ့ဆက္သြယ္ေရး ကြန္ယက္ကို အသုံးခ်၍ ျမန္မာျပည္ဖြား တိုင္းရင္းသား အားလုံး လက္တြဲညီညီျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ေပၚေပါက္လာရန္ မေ၀းေတာ့ပါ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>နိဂုံး </b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကမၻာ့ေပၚရွိ ႏိုင္ငံအမ်ားက အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ တိုးတက္မႈကို အားက်ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ားကလည္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံလို ျဖစ္ခ်င္ၾကသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသည္ ဖယ္ဒရယ္စစ္စစ္ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံသား စစ္စစ္မ်ားသည္ Native American ဟု ေခၚေသာ Red Indians မ်ား ျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔သည္ အသားနီစပ္စပ္ႏွင့္ ကုလား႐ုပ္ ေပၚေန၍ လူျဖဴမ်ားက Red Indians ဟု ေခၚေ၀ၚခဲ့သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာင္တြင္ ဌာေန လူမ်ဳိးစုတို႔က Red Indians (ကုလားနီမ်ား) အေခၚအေ၀ၚသည္ ၎တုိ႔ကို ႏွိမ့္ခ်ထားသည္ဟု ကန္႔ကြက္ ေျပာဆိုလာသျဖင့္ Native Americans ဟု အေခၚကို ေျပာင္းလဲ သုံးစြဲလာၾကသည္။ ၎ (Native) ဌာေန လူမ်ဳိးစုတုိ႔က လူျဖဴမ်ား ၎ႏိုင္ငံသုိ႔ အေျခခ် ေနထိုင္လာသျဖင့္ ၎တို႔မွာ လူနည္းစု ျဖစ္လာရသည္ကို ေထာက္ျပ၍ ၎တို႔၏ လူနည္းစု အခြင့္အေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ ထိမ္းသိမ္းေရးတို႔ကို ေတာင္းဆို တင္ျပမႈအေပၚ အစိုးရက ၎တုိ႔အတြက္ အထူး ရန္ပုံေငြမ်ား၊ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအတြက္ စီးပြားေရး လုပ္ကြက္မ်ားကို ေပးခဲ့ရသည္။ ယၡဳအခါ ၎တုိ႔ကိုယ္၌ ၎တုိ႔သည္ အေမရိကန္မ်ားအျဖစ္ ခံယူေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကန္ႏိုင္ငံသည္ ကမၻာအရပ္ရပ္ အထူးသျဖင့္ ဥေရာပမွ လာေရာက္ အေျခခ်ျခင္းျဖင့္ လူနီေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံမွ လူျဖဴမ်ား ႀကီးစိုးေသာ ႏိုင္ငံ အျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲလာသည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ဥေရာပမွ အဂၤလိပ္မ်ား၊ ျပင္သစ္မ်ား၊ ဂ်ာမန္မ်ား၊ ေပၚတူဂီမ်ား၊ အီတာလ်ံမ်ား၊ ဒတ္ခ်္မ်ား အုပ္စုလိုက္ ေျပာင္းေ႐ြ႕ အေျခခ်လာျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံသစ္ ထူေထာင္လိုသူမ်ား ေပါင္းစည္း ေနထိုင္ၾကၿပီး ေပၚေပါက္လာေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကန္ႏိုင္ငံသည္ ပထမ ၿဗိတိသွ်တို႔ လက္ေအာက္ခံ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ၿဗိတိသွ်တို႔ကို အေျခခ်ေနထိုင္သူမ်ားက ေတာ္လွန္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးကို ရယူခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖယ္ဒရယ္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ရန္ ကြဲျပားေနေသာ ျပည္နယ္မ်ားကို စုေပါင္းၿပီး အေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲခဲ့သည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ Federalist paper သည္ ထင္ရွားေသာ စာတမ္းတခုအျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ အေမရိကန္၏ ဖယ္ဒရယ္မူအရ ျပည္နယ္တိုင္းသည္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ ဗဟို အစိုးရ၏ အေျခခံဥပေဒပါ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ေသြဖီျခင္း မရွိေစရေပ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကန္ျပည္သည္ ဆိုး၀ါးေသာ ျပည္တြင္းစစ္ကိုလည္း ေတာင္ေျမာက္ကြဲၿပီး ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ ေျမာက္ပိုင္းမွ ေက်းကြ်န္စံနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားလာခဲ့ေသာ စစ္ပြဲသည္ ကြ်န္စံနစ္ ဖ်က္သိမ္းလိုသည့္ ေျမာက္ပိုင္းမွ အႏိုင္ရသြားခဲ့သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ယေန႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသည္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ၎ႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားက မိမိကုိယ္ကို မိမိ အေမရိကန္မ်ားဟု ယုံၾကသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ ေမြးဖြါးသည့္ မည္သည့္ လူမ်ဳိးမဆို အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္သည္ ဆိုသည့္ ဥပေဒသ ရွိသလို၊ တျခားႏိုင္ငံတြင္ ေမြးဖြါးခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ ဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းမွ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံလွ်င္လည္း ႏိုင္ငံသား ခံယူခြင့္ရွိသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တ႐ုတ္၊ ႐ုရွား၊ ဂ်ာမန္၊ အာဖရိက စသည့္ ႏုိင္ငံတို႔မွ လာေရာက္ အေျခခ် ေနထိုင္သူမ်ား အားလုံး မိမိတို႔သည္ အေမရိကန္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု ခံယူၾကသည္။ ၎တုိ႔၏ အသားအေရသည္ ျဖဴ၊ ၀ါ၊ မဲ၊ နီ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္ ၎တို႔သည္ အေမရိကန္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအခါ အာရွႏြယ္၀င္ တဦးကို ဘာလူမ်ဳိးလဲဟု ေမးလွ်င္ ၎က အေမရိကန္လူမ်ဳိးဟု ေျဖမည္ျဖစ္သည္။ ဘာမ်ဳိး႐ိုးက ဆင္းသက္လာသလဲဟု ဆိုလ်င္ Chinese American တ႐ုတ္- အေမရိကန္ ျဖစ္သည္ဟု ေျဖေပလိမ့္မည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဓိပၸါယ္မွာ မိဘ မ်ဳိး႐ိုးသည္ တ႐ုတ္ျဖစ္သည္၊ သုိ႔ရာတြင္ သူသည္ အေမရိကန္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ကပၸလီ တဦးကို ေမးပါကလည္း အေမရိကန္လူမ်ဳိး ျဖစ္ၿပီး မ်ဳိး႐ိုးဗီဇမွာ African- American အာဖရိကန္- အေမရိကန္ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာမည္ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္လူမ်ဳိး ဆိုသည္မွာ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ စုေပါင္း ေနထိုင္သည့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္းရွိ လူအားလုံးကို ေခၚပါသည္။ ထိုအခ်က္က ၎တို႔သည္ တႏိုင္ငံလုံးႏွင့္ သက္ဆိုင္သူမ်ား၊ တႏိုင္ငံလုံးရွိ သူမ်ားက ၎တို႔ ႏိုင္ငံဟု သတ္မွတ္သည္ဟု အဓိပၸါယ္ ရပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ယေန႔ ျမန္မာျပည္တြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားက မိမိျပည္နယ္ကိုသာ အသိအမွတ္ ျပဳထားၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို မိမိတို႔ ႏိုင္ငံဟု အသိအမွတ္ ျပဳမထားျခင္းသည္ အေမရိကန္တုိ႔ႏွင့္ ကြာျခားပါသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံလို ျဖစ္ခ်င္ပါက ၎တို႔ကဲ့သုိ႔ စိတ္ဓါတ္ကို ေမြးျမဴရမည္ဟု တင္ျပလိုပါသည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကန္ႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ မ်ဳိး႐ိုးက ဒုတိယေနရာတြင္ရွိသည္။ တိုင္းျပည္က ပထမျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ဆိုသည္ကို ဂုဏ္ယူ ၀င့္ႂကြားစြာ ေျပာႏိုင္ၾကသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ မိမိတို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္သည္ဟု တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုတို႔က မေျပာလိုၾက၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံသားမ်ား ျဖစ္သည္ဟူေသာ ခံယူခ်က္ကို ထားႏိုင္မွ စစ္မွန္ေသာ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ လူမ်ဳိးစြဲမ်ားကို ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္မွသာ ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>ထြန္းေအာင္ေက်ာ္</b></div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.csburma.net/">http://www.csburma.net</a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Myanmar21.913965 95.95622311.768359 81.0148165 32.059571000000005 110.8976295tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-89866439166304730472010-12-02T18:45:00.008-06:002011-01-05T12:28:46.868-06:00မိဘနဲ႔တူေသာ အစုိးရ<div style="text-align: justify;"><b>မိဘနဲ႔တူေသာ အစုိးရ</b></div><div style="text-align: justify;">ေရးသူ-ေမာင္ေမာင္၀မ္း</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>(၁)</b></div><div style="text-align: justify;"><i>မေကာင္းျမစ္တား၊ ေကာင္းရာၫႊန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ၊ ေပးေ၀ႏွီးရင္း၊ ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္၊ ၀တ္ငါးအင္၊ ဖခင္မယ္တို႔တာ။</i></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က သင္ခဲ႔ရတဲ႔ ေဆာင္ပုိဒ္ေလးပါ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရင္းႏွီးေနၾကလိမ္႔မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ မိဘေတြက သားသမီးတုိ႔အေပၚ ထားအပ္ေသာ ၀တၱရားမ်ားေပါ႔။ ေလာကမွာ မိဘ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သားသမီးအေပၚမွာ ေမတၱာႀကီးမားတတ္တယ္ဆုိတာ စာဖြဲ႔အထူးေျပာဘုိ႔ လုိမယ္ မထင္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔လည္း တခ်ိဳ႕ေသာ ခၽြင္းခ်က္မ်ားေတာ႔ ရွိတာေပါ႔ေလ။ ဒါကလည္း ျဖစ္ေတာင္႔ျဖစ္ခဲပါ။ မိဘေတြက သားသမီးကုိ သတ္ပစ္တာတုိ႔၊ ျပည္႔တန္ဆာလုပ္ငန္းအတြက္ ေရာင္းခ်ခဲ႔တာတုိ႔ ဆုိတာေတြက ႀကဳံရခဲတဲ႔ ကိစၥပါ။ ႀကဳံခဲ႔ရင္ေတာင္မွ ရွားပါးတဲ႔ ျဖစ္ရပ္ၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ ဒီလုိအၿဖစ္မ်ိဳး ရွိလာခဲ႔ရင္ေတာင္မွ ဘယ္သူကမွ အားေပးအားေၿမွာက္နဲ႔ ဂုဏ္ယူေနမွာ မဟုတ္သလုိ ၀ုိင္း၀န္းျပစ္တင္ ရႈတ္ခ်ၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လူတုိင္းမွာ ကုိယ္႔ကုိ ေမြးထုတ္ခဲ႔သူေတြဟာ မိဘေတြျဖစ္သလုိ၊ တုိင္းျပည္တျပည္မွာ အစုိးရဆုိတာကလည္း တကယ္ေတာ႔ မိဘပါ၊ မိဘအစစ္ေတြ မဟုတ္သည္႔တုိင္ေအာင္ ျပည္သူလူထုတရပ္လုံးရဲ႕ မိဘေနရာမွာ ရွိေနရတဲ႔ သူေတြလုိ႔ က်ေနာ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ သားသမီးမ်ားရဲ႕ ေကာင္းေမြ ဆုိးေမြမ်ားကုိ မိဘမ်ားက ခံၾကရသလုိ သားသမီးမ်ားအေပၚ တာ၀န္ေက်ၾကဘုိ႔ကုိလည္း မိဘတုိင္းနီးပါး ႀကိဳးစားအားထုတ္ တတ္ၾကပါတယ္။ ထုိ႔နည္းတူစြာ အစုိးရဆုိတာကလည္း ျပည္သူမ်ားရဲ႕ ေကာင္းေမြဆုိးေမြမ်ားကုိ ခံၾကရပါမယ္။ ၿပည္သူလူထုအေပၚတာ၀န္ေက်ဘုိ႔ လုိပါလိမ္႔မယ္။ ဒါမွ မိဘနဲ႔တူေသာ အစုိးရၿဖစ္ေနမွာပါ။ ဘယ္ျပည္သူလူထုမဆုိ မိဘနဲ႔တူေသာ အစုိးရကုိ အလုိရွိၾကမွာ အမွန္ပါ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တေန႔ က်ေနာ္ အင္တာနက္ေပၚမွာ Gtalk ဖြင္႔ထားတုန္း ၂ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ လုိင္းေပၚမွာ ေပ်ာက္ေနတဲ႔ ၿမန္မာျပည္က က်ေနာ္႔တူတစ္ေယာက္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရပါတယ္။ သူက အခုမွ ၁၆ ႏွစ္သား ဆယ္တန္း တက္ေနတယ္။ က်ေနာ္က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု နယူးေယာက္ၿပည္နယ္၊ ဘတ္ဖဲလုိးၿမိဳ႕မွာ ေနတာပါ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဦး၀မ္း… ျမန္မာျပည္က.. အင္တာနက္ေတြ.. ေရြးေကာက္ပြဲနီးလုိ႔လား မသိဘူး။ ျဖတ္ထားတယ္။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဟုတ္လား..။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ေနာက္ၿပီး လုိင္းေတြကလည္း.. အရမ္းေႏွးတယ္ဗ်ာ.. အင္တာနက္သုံးရတာ အဆင္ကုိ မေျပဘူး။ မီးကလည္း လာလုိက္ မလာလုိက္နဲ႔၊ ဦးတုိ႔ဆီမွာေရာ အဲဒါမ်ိဳး လုိင္းျဖတ္တာေတြ.. လုိင္းေတြ ေႏွးတာေတြ ျဖစ္လား။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္ တခ်က္ၿပဳံးမိလုိက္တယ္..။ ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ့ရင္ထဲမွာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ထိခုိက္သြားပါတယ္။ သူက သူအၿမင္နဲ႔ ႀကဳံေနရတဲ႔ အခက္ခဲကုိ လွမ္းၿငီးႀကည္႔လုိက္တာပါ…။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဘယ္ရွိမလည္း သားရဲ႕.. ဦးတုိ႔ဆီမွာ မီးပ်က္တယ္ဆုိတာလည္း မရွိဘူး..။ အင္တာနက္လုိင္းေတြ ျဖတ္ထားတာတုိ႔ ေႏွးတာတုိ႔ ဆုိတာမရွိဘူး။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္႔တူေလးရဲ႕ သက္ၿပင္းခ်သံကုိ တခ်က္ႀကားလုိက္ရအၿပီး သူ႔ဘက္က အင္တာနက္လုိင္း ျပတ္သြားၿပန္ပါတယ္။ ေနာက္တခါ တတူတူနဲ႔ လွမ္းေခၚၿပီး စကားဆက္ေၿပာမယ္ႀကံေတာ႔ စကားသံက ေျပာရလုိက္ မရလုိက္နဲ႔...။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္။ သူၿငီးမယ္ဆုိလည္း ၿငီးေလာက္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အခု အင္တာနက္ ၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ေပးတဲ႔ ကုမၸဏီ ဘယ္ႏွစ္ခုရွိလည္း မသိဘူး။ ဒီမွာေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိဳ႕ေသးေလးမွာေတာင္ ကုမၸဏီ၅ခု အၿပိဳင္ရွိပါတယ္။ သုံးစြဲရာမွာလည္း စာအုပ္တအုပ္က စာရြက္ေတြကုိ လွန္ဖတ္ေနသလုိမ်ိဳး ၿမန္ဆန္ပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ႔ဒီမုိကေရစီ (Liberal Democracy)က်င္႔သုံးေနတဲ႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ ဒါမ်ိဳးပါလား စဥ္းစားေနတုန္း တခါ တူေလးဆီက လွမ္းေခၚသံၾကားလုိ႔ လက္ခံ နားေထာင္လုိက္ေတာ႔ စကားနည္းနည္း ေၿပာရၿပန္တယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဦး၀မ္း.. အလုပ္နားေနရတယ္ဆုိ။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ေအးကြ..၊ ငါအလုပ္ကနားေနရတယ္။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဟင္..၊ ဒါဆုိ ဦး၀မ္း ၀င္ေငြမရွိေတာ႔.. ဘယ္လုိလုပ္မလဲ.. ဘာနဲ႔စားၾကမလဲ”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“အစုိးရက ေကၽြးတယ္..။ အစုိးရက ေပးတယ္ကြ။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဟာ.. ဦး၀မ္းကလည္း.. သားက အတည္ေျပာေနတဲ႔ဥစၥာ.. ေနာက္ေနတယ္။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဘယ္ကလာ ေနာက္ရမွာလဲ..။ ဦးအလုပ္က နားေနရေတာ႔.. အစုိးရက စားဘုိ႔ဆုိၿပီး တလ မိသားစု ၃ဦးကုိ ေဒၚလာ ငါးရာေက်ာ္ ေပးတယ္..။ ေနာက္ၿပီး တပတ္ကုိ ေဒၚလာ ၂၅၀ ေပးတယ္ကြာ။ တလ ၁၀၀၀ ေပါ႔..။ ငါမေနာက္ပါဘူးကြာ.. တကယ္ေၿပာေနတာပါ။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“တကယ္….”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“တကယ္ေပါ႔ သားရဲ႕.. ဦး၀မ္း.. သားကုိ ဘယ္တုန္းက လိမ္ေျပာဘူးလုိ႔လည္း။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“အစုိးရက.. တလကုိ ေဒၚလာ ၁၅၀၀ေက်ာ္ အလကား ေထာက္ပံ႔ထားတယ္ဆုိတာ ျမန္မာေငြနဲ႔ဆုိ ၁၃သိန္းေလာက္ ရွိတယ္..။ သားၿဖင္႔ ဦး၀မ္း ေၿပာလုိ႔သာ ယုံရတယ္..။ ၾကားေတာင္မၾကားဖူးဘူး..။ သားသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ အေဖဆုိ စစ္တပ္ထဲကေန ပင္စင္နဲ႔ ထြက္လာတာေတာင္မွ တလ.. တလ စားဘုိ႔ အလွ်ဥ္မမွီဘူးဗ်ာ.. သနားပါတယ္။”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူရဲ႕အသံေတြထဲမွာ ကရုဏာနဲ႔ ေရာစြက္ေနတဲ႔ မေက်နပ္သံ တခ်ိဳ႕ကုိ လွမ္းျမင္လုိက္သလုိ ခံစားလုိက္ရတယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ လူတေယာက္ဟာ သက္ဆုိင္ရာ ကုမ႑ီက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမိ်ဳးေၾကာင္႔ ရပ္နားလုိက္ရတယ္ဆုိ အဲဒီကုမၸဏီနဲ႔ အစုိးရ ေပါင္းၿပီး ၀န္ထမ္းေတြကုိ ေထာက္ပံ႔ရပါတယ္။ တပတ္ကုိ ဘယ္ေလာက္ ဆုိတာေတာ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတူဘူး။ (သူအလုပ္လုပ္လုိ႔ ရလာတဲ႔ ၀င္ေငြ အေပၚ တည္မွီၿပီး ဆုံးၿဖတ္တယ္)။ ၿပီးေတာ႔ အစားအေသာက္အတြက္ မိသားစုဦးေရ အေပၚတည္မွီၿပီး ေပးတယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အလုပ္လက္မဲ႔ ေထာက္ပံ႔ေၾကးကုိ ပ်မ္းမွ်အားၿဖင္႔ ၂ႏွစ္ေလာက္အထိ ေပးပါတယ္။ ဒီအေတာအတြင္း အလုပ္တခု ရေအာင္ရွာေပါ႔။ မရခဲ႔ရင္ေရာဆုိရင္ အစုိးရကေန တခါ လူမႈေထာက္ပံ႔ေရး အသြင္သ႑ာန္ တမ်ိဳးနဲ႔ ထပ္ေပးျပန္တယ္။ ဒါကေတာ႔ အေမရိကားမွာရွိတဲ႔ ဘယ္သူမဆုိ လ ၆၀(၅ႏွစ္) ခံစားခြင္႔ ရွိတယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အစားအေသာက္ အတြက္ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာထိကုိ ေထာက္ပံ႔ပါတယ္။ အစုိးရဟာ လူထုကုိ ဘယ္ေတာ႔မွ အငတ္မခံဘူး။ ဒါဆုိ နအဖေၿပာသလုိမ်ိဳး အုိးမဲ႔အိမ္မဲ႔ေတြ အမ်ားႀကီးဆုိတာကုိ က်ေနာ္ နည္းနည္းေလး ရွင္းၿပခ်င္တယ္။ အေမရိကားမွာ လူေတြကုိ ခရက္ဒစ္(credit)ဆုိတာနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားတယ္။ ခရက္ဒစ္ဆုိတာ အေၾကြး၀ယ္စနစ္နဲ႔ ေပးထားတဲ႔ ကဒ္ကေလးေတြကုိတင္ ေၿပာတာမဟုတ္ပါဘူး..။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရာဇ၀င္ဆုိ ပုိမွန္မလားမသိဘူး။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လူတေယာက္ ရုိးသားတာ၊ အျပစ္မရွိတာ၊ အလုပ္ႀကိဳးစားလုပ္တာ၊ ပစၥည္းေတြကုိ အေၾကြးစနစ္နဲ႔ ၀ယ္ရင္ မွန္မွန္ ျပန္ေပးတာ၊ ရာဇ၀တ္မႈ ကင္းတာ စသၿဖင္႔ က်န္တာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေသးတာေပါ႔။ အဲဒါေတြကုိ အမွတ္ေပးစနစ္နဲ႔ ေပးတယ္။ ေမးစရာတစ္ခုရွိမယ္..။ ခင္ဗ်ားက လုိခ်င္တဲ႔ ပစၥည္းတခုကုိ အေႀကြးနဲ႔၀ယ္ၿပီး ျပန္မဆပ္ဘူး ဆုိရင္ေရာ (ဗမာၿပည္မွာဆုိ အေႀကြးရရင္ ဆင္ေတာင္၀ယ္စီးမယ္႔ သူမ်ားအတြက္)၊ ရတယ္။ မဆပ္နဲ႔၊ အခ်ိန္တန္လုိ႔ လစဥ္ေပးရမဲ႔ အေၾကြးကုိ မေပးေတာ႔ဘူးဆုိရင္.. အဲဒီပစၥည္းကုိ ပုိင္ရွင္ ကုမၸဏီေတြက လာသိမ္းမွာပဲ၊ မပူနဲ႔။ ေမာ္ေတာ္ကားဆုိ ႀကိဳက္တဲ႔ေနရာမွာ ဖြက္ထား သူတုိ႔သိတယ္..။ ေရဒါစနစ္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတာ။ ၿပီးရင္ ခင္ဗ်ား ခရက္ဒစ္က ဆုိးသြားၿပီ။ ခရက္ဒစ္ဆုိးေတာ႔ ဘာၿဖစ္မလဲ။ ခင္ဗ်ားဘာမွ အေၾကြး၀ယ္လုိ႔ မရေတာ႔ဘူး။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဘဏ္ေတြကလည္း ပုိက္ဆံေခ်းလုိ႔ မရေတာ႔ဘူး။ အနိမ္႔ဆုံး အိမ္ေတာင္ ငွားေနလုိ႔ မရေတာ႔ဘူး။ အလုပ္ေတြက လက္မခံဘူး။ ခရက္ဒစ္ေကာင္းရင္ေရာ ဘာၿဖစ္မလဲ။ အိမ္၀ယ္ခ်င္တယ္။ ေဒၚလာတသိန္းတန္ေလာက္ အိမ္ေတာင္မွ အရစ္က် ၀ယ္လုိ႔ရတယ္။ တလျခင္း နည္းနည္း ဆပ္သြားရတယ္။ ခင္ဗ်ားေပးတာ မွန္ေလ၊ ခရက္ဒစ္ အမွတ္က တက္ေလပဲ။ စ၀ယ္၀ယ္ၿခင္း တစ္ျပားမွ မကုန္ဘူး။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္ေနတဲ႔ နယူးေယာက္ၿပည္နယ္မွာဆုိ ပထမဆုံး အိမ္၀ယ္မဲ႔သူ အတြက္ အစုိးရက ေဒၚလာ ၈၀၀၀ ေလာက္အထိ အလကားေပးတယ္။ ခင္ဗ်ား အလုပ္သာရွိ (အနည္းဆုံး ၂ ႏွစ္ေလာက္ေပါ႔)။ ေနာက္တခါ ခရက္ဒစ္လဲေကာင္းဆုိ အိမ္တလုံး တျပားမွမကုန္ပဲ ၀ယ္လုိ႔ရတယ္။ ၿပီးမွတစ္လခ်င္း နည္းနည္းျပန္ဆပ္ေပါ႔၊ က်ေနာ္ေၿပာခဲ႔တဲ႔အတုိင္း ခရက္ဒစ္ဆုိးတဲ႔သူေတြအတြက္ အိမ္ငွားႏုိင္တဲ႔ ပုိက္ဆံရွိလည္း အိမ္ရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခရက္ဒစ္စစ္ေဆးႀကည္႔လုိ႔ ဆုိးတယ္ဆုိရင္ မငွားဘူး။ အဲဒီေတာ႔ အုိးမဲ႔ အိမ္မဲ႔ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္ေမးစရာ ရွိႏုိင္တာက အစုိးရက အၿမဲေထာက္ပံ႔ေနေတာ႔.. ဗမာေတြးနဲ႔ဆုိ အလုပ္မလုပ္ပဲ ထုိင္စားေနမယ္ ဆုိရင္ေရာ… ျဖစ္တယ္၊ ထုိင္စား။ ခင္ဗ်ား ခရက္ဒစ္က ဆုိးေနမွာပဲ။ ခင္ဗ်ား အခြင္႔ေရးေတြ အကုန္ဆုံးရႈံးမယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါေပမဲ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မငတ္ဘူး။ အစုိးရက ခင္ဗ်ားကုိ ေကၽြးထားမယ္။ ခရက္ဒစ္ေကာင္းရင္ ခင္ဗ်ားလုပ္ငန္းတခု ထူေထာင္ခ်င္တယ္ဆုိပါစို႔။ ဘဏ္ေတြက ခင္ဗ်ားကုိ ပုိက္ဆံေခ်းခ်င္ႀကမွာ အလုအယက္ပဲ။ ဘာလုပ္ခ်င္လုပ္ခ်င္ သူတုိ႔ ထုတ္ေခ်းမယ္။ အေမရိကားမွာ အလုပ္လုပ္ျခင္းဟာလည္း ေကာင္းမြန္ေသာ ခရက္ဒစ္ကုိ ၿဖစ္ေစတယ္။ ပ်င္းလုိ႔မရဘူး။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ကလည္း ၀င္ေငြနည္း မိသားစုမ်ားကုိ အစုိးရက ေထာက္ပံ႔တယ္။ ေနထုိင္မေကာင္း က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ႔ရင္ အစုိးရက ကူတယ္(ကုန္ခ်င္သေလာက္ ကုန္ပါေစ)။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြထဲမွာ ေဆးကုလုိက္ရတာ ေဒၚလာသိန္းနဲ႔ခ်ီ ကုန္တဲ႔သူေတြ ရွိတယ္။ အစုိးရက ကူတယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီမွာ ေဆးခန္း၊ ေဆးရုံေတြဆုိတာ ပုဂၢလိကပုိင္ေတြခ်ည္းပဲ။ ေဆးကုသ စရိတ္ကလည္း ေစ်းႀကီးတယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ ၀င္ေငြေကာင္းတယ္ ဆုိရင္ေတာ႔ အခမဲ႔ ေဆးကုသခြင္႔ မရဘူး။ ကုိယ္႔ပုိက္ဆံနဲ႔ ကုိယ္ကုရတယ္။ အဲဒီ ကုမၸဏီေတြကုိ ခင္ဗ်ားေဆးကုလုိ႔ ကုန္က်စရိတ္ အတြက္ အစုိးရက ေပးတယ္။ ဘာမွ ပူစရာမလုိဘူး။ အလကား ေဆးသြားကုရတာဆုိ သိမ္ငယ္စရာမလုိဘူး။ တကယ္ေတာ႔ အလကားကုတာ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားကုန္က်မဲ႔ေငြကုိ အစုိးရက ေပးတာ။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တပ္မေတာ္သားေတြ က႑ေျပာျပဦးမယ္။ ဒီမွာ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကေန ေရာက္လာၿပီး ေနထုိင္ခြင္႔ တရား၀င္ရွိတဲ႔ သူေတြဆို စစ္ထဲ၀င္ခ်င္ႀကတာ အမ်ားႀကီး။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ႔ ဘ၀အာမခံခ်က္ အၿပည္႔ရွိတယ္။ ရပုိင္ခြင္႔ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ တုိက္ပြဲမွာ က်ဆုံးသြားမယ္ ဆုိရင္ေတာင္မွ ေဒၚလာ သိန္းခ်ီ (ၿမန္မာေငြ သိန္းေထာင္ခ်ီၿပီး) ေပးတယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မိဘ၊ သားသမီး၊ မိန္းမ၊ လင္ေယာက်ာၤး သူတုိ႔အတြက္ေတာင္မွ အားလုံးေနဘုိ႔ ထုိင္ဘုိ႔ကအစ အစုိးရက တာ၀န္ယူ ေပးတယ္။ သူတုိ႔တေတြ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာင္မွ အလုပ္လုပ္ခြင္႔ အခြင္႔အေရး သူမ်ားထက္သာတယ္။ ဒါ စစ္သား မဟုတ္ေသးဘူး။ စစ္သားေဆြမ်ဳိးပဲ ရွိေသးတယ္။ စစ္သားေတြ ပင္စင္ယူမယ္ဆုိ ထမ္းေဆာင္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္အလုိက္ ၾကည္႔ၿပီး လစာရၾကတယ္။ (အနည္းဆုံး ေဒၚလာ ၂၀၀၀နဲ႔ အထက္မွာ ရွိတယ္။) ဒါ သာမန္စစ္သားအဆင္႔၊ အရာရွိေတြဆုိ ပင္စင္လစာ အမ်ားႀကီး ရတယ္။သူတုိ႔ အလုပ္လုပ္လုိေသးတယ္ဆုိရင္ ခ်က္ၿခင္း အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြေရးဌာနေတြက အလုပ္ရွာေပးတယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">စစ္သားဘ၀မွာလည္း အလုပ္ခ်ိန္ ဒါမွမဟုတ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္ မဟုတ္ပဲ အထက္အရာရွိက ေအာက္လက္ငယ္သားကုိ အမိန္႔ေပးပုိင္ခြင္႔၊ အာဏာျပပုိင္ခြင္႔မရွိဘူး။ သြားျပလုိ႔ကေတာ႔ ၿပသနာတက္ၿပီသာ ၿပင္ေပေတာ႔။ အဲဒီလုိ စစ္သားက စစ္သားအလုပ္ပဲ လုပ္တယ္။ တၿခားအလုပ္မွာ ၀င္မပါဘူး။ ၀င္မရႈတ္ဘူး၊ အဓိက ထူးၿခားတာက စစ္သားေတြ၊ ရဲေတြကုိ လူထုက ခ်စ္တယ္။ ေလးစားႀကတယ္။ ဗမာၿပည္နဲ႔မကြာလားဗ်ာ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><b>(၂)</b><br />
<div style="text-align: justify;"><i>က်မတုိ႔ၿပည္သူေတြအတြက္ လုံၿခံဳတဲ႔စနစ္တခုကုိတည္ေဆာက္ရမယ္။ <br />
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္၏ RFA အေၿဖက႑) </i></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္ အခုေရးေနတဲ႔ မိဘနဲ႔တူေသာ အစုိးရဆုိတဲ႔ ေဆာင္းပါးေရးေနစဥ္မွာပဲ တေယာက္က မိတ္ဆက္လာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း လက္ခံလုိက္ပါတယ္။ သူဘယ္သူဘယ္၀ါဆုိတာ မသိပါဘူး။ ကုိယ္႔အက်င္႔ကုိက လူေတြအေပၚ မသကာၤစိတ္ မထားတတ္တဲ႔သူဆုိေတာ႔၊ စီစစ္မႈတုိ႔၊ သံသယ ဆုိတာလည္း မရွိပါဘူး၊ ဒီလုိနဲ႔ တေန႔ သူနဲ႔ က်ေနာ္ ဂ်ီေတာ႔ခ္မွာ ဆုံပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ကုိေမာင္ေမာင္၀မ္းလား..” (အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ရဲ႕ အသံပါ) </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဟုတ္ပါတယ္.. ခင္ဗ်ား..” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“က်မကုိ တေယာက္က ေျပာလုိ႔ပါ။ အကုိ႔ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္ၿပီးေတာ႔ေပါ႔ေနာ္..။ က်မလည္းဖတ္ပါတယ္။ ဘယ္သူလည္း ဆုိတာေတာ႔ မေၿပာပရေစနဲ႔၊ က်မၿပည္တြင္းကေန ဆက္တာပါ။ (အသံကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကည္ပါတယ္။ ၿပတ္လည္းမသြားပါဘူး။ က်ေနာ္ တၿခားသူေတြနဲ႔ စကားေၿပာၿပီဆုိ ဘယ္ေတာ႔မွ ေကာင္းေကာင္းေၿပာရတယ္ မရွိပါ၊ ေတာ္ေတာ္စိတ္ရွည္ရပါတယ္။) </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဘာမ်ားေၿပာခ်င္လုိ႔ပါလည္း.. က်ေနာ္ သိခြင္႔ရွိမလား” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဒီလုိပါ အကုိ႔ရဲ႕ေဆာင္းပါးထဲမွာ.. အေမရိကားမွာ အစုိးရက လူေတြကုိ အငတ္မထားဘူးလုိ႔ ေရးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူကေၿပာတာက သူ႔မိတ္ေဆြေတြ အေမရိကားမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္တဲ႔။ အဲဒါ ေမးႀကည္႔ေတာ႔ ငတ္ေသေနတဲ႔သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သူလိမ္ေရးေနတာပါလုိ႔ ေၿပာလုိ႔ က်မ သိပ္မရွင္းလုိ႔ပါ။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဘယ္သူလည္းဆုိတာ မေၿပာပရေစနဲ႔လုိ႔ စကားခံထားေတာ႔ ဘာဆုိတာလည္း မေမးေတာ႔ပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္ တခ်က္ၿပဳံးလုိက္မိတယ္။ ေဘးနားကရပ္ေနတဲ႔ က်ေနာ္႔အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာက ရႈံ႕မဲ႕သြားၿပီး၊ အဓိပါယ္မရွိဆုိတဲ႔ ပုံစံလုပ္ေနၿပေနေတာ႔ က်ေနာ္က အသာေလးတားရတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“အေမရိကားမွာ အခုဆုိ ၿမန္မာႏုိင္ငံသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။ သိန္းဂဏန္းေလာက္ေတာင္ ရွိမလားမသိဘူး။ တေယာက္ေယာက္နဲ႔ အဆက္သြယ္ရွိရင္ေမးႀကည္႔ပါ။ ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္း ဆက္သြယ္တယ္ဆုိတာ တကယ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား။ အေမရိကားမွာ ေနထုိင္ေနတဲ႔ ဘယ္ၿမန္မာႏုိင္ငံသားမဆုိ ဒါကုိ အားလုံးသိပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီလုိပါ။ အေမရိကားမွာရွိတဲ႔ သတ္မွတ္၀င္ေငြထက္နည္းတဲ႔ တရား၀င္ေနထုိင္ခြင္႔ ရွိထားတဲ႔ မည္သူမဆုိေပါ႔ေနာ္..။ သူတုိ႔ကုိ အစုိးရက အစားေသာက္ကဒ္ (Food Stamp) ဆုိတာ ထုတ္ေပးပါတယ္။ ၀င္ေငြမ်ားရင္ေတာ႔ မရပါဘူး၊ အလုပ္မရွိတာတုိ႔၊ ၀င္ေငြရွိေပမဲ႔လည္း မိသားစုမ်ားလုိ႔ မလုံေလာက္တာတုိ႔ အတြက္ေပါ႔..။ ဒါအမွန္ပါ.. တလကုိ ထုတ္ေပးထားတာကေတာ႔ တၿပည္နယ္နဲ႔ တၿပည္နယ္မတူပါဘူး။ က်ေနာ္ေနတဲ႔ နယူးေယာက္ၿပည္နယ္မွာ ဆုိရင္ေတာ႔ ပွ်မ္းမွ်တလကုိ လူတေယာက္ ေဒၚလာ၁၇၀ ေလာက္ေပးပါတယ္။ (သုံးေယာက္ဆုိရင္ေတာ႔ ငါးရာေက်ာ္ေပါ႔)။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲသေလာက္ေငြဟာ လူတေယာက္အတြက္ ေကာင္းေကာင္းကုိ လုံေလာက္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စားရတာပါ။ အစားအတြက္ ေခၽြတာစားစရာမလုိတဲ႔ ပမာဏပါ။ ဒါေပမဲ႔ တခ်ိဳ႕စာရိတၱပ်က္လူေတြ ရွိပါတယ္။ အလုပ္လုံး၀မလုပ္ပါဘူး။ မူးယစ္ေဆး၀ါးသုံးစြဲတယ္။ အစုိးရ အေထာက္အပံ႕နဲ႔ပဲ ရပ္တည္တယ္။ အစုိးရကလည္း သိေပမယ္႔ ေထာက္ပံ႕ပါတယ္။ သူတုိ႔က အဲဒီ အစားအေသာက္အတြက္ ထုတ္ေပးထားတဲ႔ ပုိက္ဆံကုိေတာင္မွ ဖလွယ္ၿပီး မူးယစ္ေဆး၀ါးသုံးစြဲပါတယ္။ ဒါကေတာ႔ သူတုိ႔ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အစားေသာက္ကဒ္ ထုတ္ေပးတဲ႔ေနရာမွာ ပုိက္ဆံေငြသားထုတ္မေပးပါဘူး။ ကဒ္ၿပားပဲေပးလုိက္တာပါ။ အစားေသာက္ကလြဲလုိ႔ တၿခားအရာေတြလည္း ၀ယ္လုိ႔မရပါဘူး။ ယုတ္စြအဆုံး ဆပ္ၿပာမႈန္႔ေတာင္ ၀ယ္လုိ႔ မရပါဘူး။ သူတုိ႔ဖာသာသူတုိ႔ မစားပဲ မူးယစ္ေဆး၀ါးသုံးစြဲၿပီး အငတ္ခံေနတာကေတာ႔ အစုိးရနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔လည္း ငတ္ၿပတ္ၿပီး ေသႀကတယ္ဆုိတာကေတာ႔ က်ေနာ္ေလ႔လာမိသေလာက္ မႀကားဘူးတာ အမွန္ပါခင္ဗ်ာ။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူ႔ဘက္က အသံတိတ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ နားေရာေထာင္ရဲ႕လား ဆုိတာသိခ်င္တာနဲ႔ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဟလုိ..ဟလုိ” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“က်မလုိင္းေပၚမွာ ရွိေနပါတယ္။ ေၿပာေနတာကုိ နားေထာင္ေနတာပါ။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“က်ေနာ္တင္ၿပခဲ႔တဲ႔ အေႀကာင္းအရာေတြ အားလုံးအတြက္ မွန္ကန္တယ္ဆုိတာ က်ေနာ္တာ၀န္ယူပါတယ္။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“က်မလည္း အခုလုိ အစုိးရတရပ္က ၿပည္သူကုိ ထမင္းအငတ္မခံဘူး အစားအေသာက္အတြက္ စိတ္ပူစရာ မလုိေအာင္ ေထာက္ပံ႕ေပးထားတယ္ဆုိတာ မႀကားဘူးတာအမွန္ပါ။ ဗဟုသုတနည္းတယ္ ေၿပာလည္း ခံရမွာေပါ႔။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ရင္ေလးသြားပါတယ္။ ကုိယ္ကအမွန္ကုိ တင္ၿပခဲ႔တာေတာင္မွ မလုိသူမ်ားက ကုိယ္႔လိပ္ၿပာ ကုိယ္မလုံလုိ႔ ေသြးထုိးတာနဲ႔ ယုံမွားသံသယ အၿဖစ္ခံလုိက္ရတယ္။ ဒါကလည္းရွင္းပါတယ္။ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္အစုိးရက ၿပည္သူမဆုိထားနဲ႔ သူ႔စစ္တပ္ေတာင္ သူလုံေလာက္ေအာင္ ေပးထားႏုိင္တာမွ မဟုတ္တာ။ စစ္သားေတြ လစာဘယ္ေလာက္မ်ား ေပးထားႏုိင္လုိ႔လဲ။ ရိကၡာအလုံအေလာက္ ေထာက္ပံ႔မႈေရာ ၿပည္႔၀ပါရဲ႕လား ေမးခြန္းထုတ္စရာပါ။ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္မွ စစ္သားတစ္ေယာက္အတြက္ လစာဟာ ပ်မ္းမွ် ေဒၚလာ၃၀၀ ဝန္းက်င္ေလာက္နဲ႔ ရိကၡာအလုံအေလာက္ ေထာက္ပံ႔ေပးထားႏုိင္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တုိင္းၿပည္မတုိးတက္ပဲနဲ႔၊ မခ်မ္းသာပဲနဲ႔ အဆင္႔မွီ တပ္မေတာ္တည္ေဆာက္ဘုိ႔ဆုိတာ အေတာ္ကုိ ခက္ခဲပါလိမ္႔မယ္။ ဒီေန႔ ၿမန္မာ႔တပ္မေတာ္ကုိ ၿပန္ႀကည္႔မယ္ဆုိ ဒုတိယကမၻာစစ္က စစ္တပ္ေတြရဲ႕ အေနအထားထက္မပုိဘူးလုိ႔ေတာင္ ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ မာနနဲ႔ခံၿပီး ၿငင္းမယ္ဆုိရင္ ၿငင္းႏုိင္ပါတယ္။ (အရွိတရားဟာ အမွန္ဆုိတာကုိေတာ႔ မ်က္ကြယ္ၿပဳလုိ႔ မရနုိင္ေကာင္းပါဘူး)။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါဘာၿဖစ္လုိ႔ ဒီလုိၿဖစ္ရတာလည္း ဆန္းစစ္ႀကည္႔ရေအာင္ပါ။ စနစ္ေႀကာင္႔ပါ။ သိပ္ေသခ်ာပါတယ္ စနစ္ပါ။ ဒီစနစ္ကုိ မေၿပာင္းပဲနဲ႔ တုိင္းၿပည္ဘယ္ေတာ႔မွ တုိးတက္ခ်မ္းသာလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအေႀကာင္းရာေတြကုိ တင္ၿပေရးသားၿခင္းအေပၚ ေမးခြန္းထုတ္လုိ႔ရပါတယ္။ ခင္ဗ်ားက အေမရိကားကုိ အထင္ႀကီး အားက်လုိ႔လားလုိ႔ ေမးခဲ႔ရင္ေတာင္မွ ဟုတ္ပါတယ္လုိ႔ ရဲ၀ံ႔စြာ ၀န္ခံပါ႔မယ္။ က်ေနာ္ ခ်မ္းသာတုိးတက္တဲ႔ ႏုိင္ငံကုိ အားက်လုိ႔ အတုယူဘုိ႔ ေရးသားတယ္ဆုိ ပုိမွန္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေၿမာက္ကုိရီးယားလုိ ၿပည္သူေတြ ငတ္ၿပတ္ေနတာေတာင္ ေနာင္တမရေသးဘူး။ ႏ်ဴးကလီးယား တန္ခိုးနဲ႔ ေထာင္ေထာင္လုပ္ေနတဲ႔ တုိင္းၿပည္မ်ိဳးကုိ အားက်မခုိင္းပါဘူး၊ နအဖေၿပာေနသလုိ ၿမန္မာႏုိင္ငံဟာ အမွန္တကယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးပါတယ္ဆုိရင္ တၿခားက႑ကုိ မေၿပာပါဘူး။ တပ္မေတာ္ထဲမွာရွိေနတဲ႔ စစ္သားေတြကုိပဲ လုံေလာက္ေအာင္ ေထာက္ပံ႔ပါဦး။ အနည္းဆုံး ထုိင္းစစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္လလစာဟာ ေဒၚလာ ၃၀၀ေလာက္ ပ်မ္းမွ်ရွိတယ္ဆုိရင္၊ ၿမန္မာစစ္သားတေယာက္အတြက္ (ရုိးရုိးရဲေဘာ္ေပါ႔) ေဒၚလာ ၁၅၀ေလာက္ပဲ ေပးစမ္းပါဦး။ အဲဒါဆုိ ၿမန္မာ႔တပ္မေတာ္ အဆင္႔ရွိေနပါေသးတယ္ဆုိတာကုိ လက္ခံေပးလုိက္မယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ႏိုင္ငံတႏုိင္ငံမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာ၊ ဥပေဒၿပဳအာဏာ ဆုိတဲ႔ သုံးရပ္လုံးကုိ တစ္ေယာက္၊ တစ္စု၊ တစ္ဖြဲ႔က ခ်ဳပ္ကုိင္ထားရင္ အဲဒီႏုိင္ငံ မစြံဘူးသာ ၿပင္ေပေတာ႔၊ တခုခုေတာ႔ ခၽြတ္ယြင္းေနမွာ အမွန္ပဲ။ တရုတ္ၿပည္ကုိ ဥပမာေပးေၿပာခ်င္တယ္ ဆုိရင္ တရုတ္ၿပည္မွာ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီက ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတယ္။ တုိင္းၿပည္စီးပြားေရး တုိးတက္တယ္ဆုိရင္ သန္းေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ရွိေနတဲ႔ လူေတြကုိ ထမင္းေႀကြးထားႏုိင္လား။ လူအခြင္႔အေရး တကယ္ၿပည္႔၀စြာ ရေနၿပီလား။ သတ္ခ်င္တုိင္းသတ္၊ ဖမ္းခ်င္တုိင္းဖမ္းေတြက ရွိေနဆဲပါ။ တည္ဆဲအစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္လုိက္တာနဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္ေတာ႔တာပဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကားမွာ သမၼတေတာင္ ခံတြင္းမေတြ႔ရင္ ဆႏၵၿပလုိ႔ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕ကုိ သမၼတ အုိဘားမားလာတယ္။ ၿမိဳ႕မွာ ဘာလႈပ္လႈပ္ရွားရွားမွ မရွိဘူး။ အားလုံးပုံမွန္ပဲ။ တခ်ိဳ႔သိေတာင္မသိႀကဘူး။ သူလာေတာ႔ သူ႔ကုိ မႀကိဳက္တဲ႔ သူေတြက ဆႏၵၿပႀကတာပဲ။ သမၼတကလည္း အဲဒီအေပၚ ေဒါသမထြက္ပါဘူး။ ၿပံဳးၿပီးေတာင္ လက္ၿပသြားေသးတယ္။ အေမရိကားမွာ ကုိယ္႔ဆႏၵကုိ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ခြင္႔ရွိတယ္။ လူအေယာက္တစ္ရာထက္ မပိုရင္ သတင္းပုိ႔စရာ မလုိဘူး။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင္႔ၿပဳတယ္။ လြတ္လပ္စြာေရးသားခြင္႔ အၿပည္႔ရွိတယ္။ ႀကိဳက္တာေရးတင္ၿပ၊ ဒါေပမဲ႔ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဥပေဒပါ အခြင္႔ေရးေတြကုိေတာ႔ သြားမထိပါးနဲ႔။ လက္မခံဘူး၊ တရားစြဲခံရမယ္သာၿပင္။ ကုိယ္လုပ္တဲ႔လုပ္ရပ္၊ ကုိယ္ေရးသားတင္ၿပတဲ႔ အရာေတြအတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ တာ၀န္ခံႏုိင္ရမယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လြတ္လပ္တဲ႔ ဒီမုိကေရစီ နုိင္ငံဆုိေပမဲ႔ ပရမ္းပတာ မထင္ေလနဲ႔။ (နအဖက မဟုတ္မမွန္ အေမရိကန္ဆုိရင္ ပရမ္းပတာႏုိင္ငံလုိ႔ ထင္ၿမင္ေအာင္ ၀ါဒၿဖန္႔ထားတာေလ)။ ဥပေဒေတြက အရမ္းတင္းႀကပ္တယ္။ အေမရိကားထဲမွာ ဘယ္သူမွ အိမ္ေရွ႔ထြက္ လမ္းမထြက္ အရက္ေသာက္လုိ႔ မရဘူး။ ဒါကုိ ဥပေဒနဲ႔ တင္းႀကပ္ထားတာ။ ေနာက္တခါ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ အာဏာသုံးရပ္ကုိ သီးၿခားစီခြဲထားတာ။ မေရာဘူး။ ဥပေဒၿပဳသူေတြက ဥပေဒၿပဳ အလုပ္လုပ္၊ တရားစီရင္ရမဲ႔လူက တရားစီရင္၊ သမၼတက တုိင္းၿပည္အုပ္ခ်ဳပ္။ တခုနဲ႔တခု သြားလႊမ္းမုိးလုိ႔ မရဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႔ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္လုိ႔မရဘူး။ သမၼတမွားရင္ အေရးယူခံရမွာပဲ (ကလင္တန္ ဥပမာႀကည္႔ပါ)။ သမၼတမုိ႔ သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္လုိ႔ မရဘူး။ ငါသမၼတဆုိၿပီး တရားစီရင္ေရးတုိ႔၊ ဥပေဒၿပဳေရးတုိ႔အေပၚ သြားအာဏာပါ၀ါၿပလုိ႔ မရဘူး။ အဲဒါ လြတ္လပ္တဲ႔ ဒီမုိကေရစီ (Liberal democracy)ရဲ႕ အႏွစ္သာရပါပဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံအတြက္ ခ်က္ၿခင္းႀကီး ဒီလုိမၿဖစ္ႏုိင္ဘူး ဆုိတာေတာ႔ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ယခုအခ်ိန္ကတည္းက အစမပ်ိဳးေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ႔ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာ ေမွ်ာ္လင္႔ရဦးမလည္း ဆုိတာက ေတြးမိတုိင္း စိတ္ပ်က္စရာပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္တခါ အေမရိကားမွာ ဥပေဒအရ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ အေရးယူေဆာင္ရႊက္ေနတဲ႔ အရာတခုရွိတယ္။ အဲဒါက လူအခ်င္းခ်င္း အသားေရာင္၊ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာဓေလ႔၊ ယဥ္ေက်းမႈ အစရွိတာေတြကုိ ထိခုိက္ေစာ္ကားရင္ ဥပေဒအရ ၿပင္းထန္စြာ အေရးယူ အၿပစ္ေပးတယ္။ လူသားအခ်င္းခ်င္း ခြဲၿခားဆက္ဆံရင္ ဥပေဒအရ ၿပင္းထန္စြာ အေရးယူ အၿပစ္ေပးတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္တုိ႔ နုိင္ငံမွာ မလုိသူေတြ ေၿပာေနႀကတဲ႔ ကိစၥတခုက ေခါင္းထဲ၀င္လာလုိ႔ပါ။ အန္တီစုရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥ ေၿပာလုိက္ႀကတာ၊ ေရးလုိက္ႀကတာ ရစရာမရွိဘူး။ လူမ်ိဳးခြဲၿခား ႀကည္႔ၿမင္တတ္တဲ႔ အေတြးေခၚဆုိတာ ႏွစ္ေပါင္း ရာခ်ီၿပီး ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ႔ပါၿပီ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေမရိကားမွာ လူသားတုိင္း ဥပေဒပါ အခြင္႔ေရးေတြကုိ တန္းတူခံစားခြင္႔ရွိတယ္။ သမၼတမုိ႔ ပုိေပးတာမ်ိဳး၊ မ်က္နွာမရွိလုိ႔ ပစ္ပယ္တာမ်ဳိး လုံးလုံးခြင္႔မၿပဳဘူး။ အစုိးရဟာ ႏုိင္ငံတြင္းမွာ မေၿပာနဲ႔ သူ႔ႏုိင္ငံသားေတြကုိ ႏုိင္ငံၿပင္ပ ေရာက္တာေတာင္ ေစာင္႔ေရွာက္တယ္။ အေမရိကံႏုိင္ငံသားမ်ား အၿခားႏုိင္ငံတခုခုမွာ ၿပသနာတခုနဲ႔ ရင္ဆုိင္ႀကဳံရၿပီဆုိ လုိက္လံေၿဖရွင္း ေစာင္႔ေရွာက္တယ္။ အနိမ္႔ဆုံး ရာဇ၀တ္ၿပစ္မႈ တစုံတရာ က်ဴးလြန္တယ္ ဆုိရင္ေတာင္မွ (က်ဴးလြန္ၿခင္းအတြက္ သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံက ခ်မွတ္တဲ႔ ၿပစ္ဒဏ္ကုိ မကယ္တင္ႏုိင္တာမွအပ) က်န္တာ အကုန္ေစာင္႔ေရွာက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကယ္လုိ႔၊ ေတာင္းဆုိလုိ႔ ရႏုိင္ေသးတယ္ဆုိရင္ ကယ္တင္တယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံသားေတြ ၿပည္ပႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ အလုပ္လုပ္ေနႀကသူေတြေရာ၊ အေႀကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေႀကာင္႔ ေရာက္ရွိေနႀကသူေတြေရာ အမ်ားႀကီးပါ။ ၿမန္မာသံရုံးဆုိတာ အခြန္ေကာက္တဲ႔ အလုပ္ကလြဲလုိ႔ ဘာမ်ား နုိင္ငံသား အခြင္႔ေရးကုိ အကာကြယ္ေပးနုိင္ပါသလဲ။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ အသတ္ခံရတဲ႔ ၿမန္မာနုိင္ငံသားေတြဆုိတာ နည္းလုိ႔လား။ ၿဖစ္လာၿပီဆုိ ဆင္ေ၀ွ႔ရန္ေရွာင္၊ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္ စကားကလြဲလုိ႔ ဘာမွလုပ္မေပးခဲ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံသာ စီးပြားဖြံၿဖိဳးတဲ႔ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံ ၿဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူ နုိင္ငံရပ္ၿခားကုိ ထြက္အလုပ္လုပ္ႀကမွာလဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ႏုိင္ငံရပ္ၿခားကုိ ထြက္အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ သူေတြကုိေတာင္မွ ကၽြန္သြားခံႀကတယ္ဆုိတဲ႔ ရင္႔သီးတဲ႔ စကားေတြနဲ႔ ပုတ္ခတ္ေသးတာပဲ။ ကဲ.. ထားပါေတာ႔။ အဲဒီလူေတြက ကၽြန္သြားခံတယ္ဆုိ.. ခံခ်င္လုိ႔ ခံႀကတာလားေမးရင္.. ဘယ္လုိၿပန္ေၿဖမလဲ။ မိဘမေကာင္းေတာ႔ သူမ်ားအိမ္မွာ သြားၿပီး အေစခံလုပ္ ကုိယ္႔ဘ၀ကုိယ္ ရပ္တည္ရတဲ႔ သားသမီးမ်ားလုိပါပဲ။ အခ်ိန္တန္ရင္ မိဘက သားသမီးကုိ လုပ္ကုိင္မေကၽြးတဲ႔အၿပင္ သားသမီးလုပ္အားခထဲက အရက္ဖုိးၿဖတ္ေတာင္းတတ္တဲ႔ မိဘေတြ ႀကဳံဘူးပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ပညာေရးပုိင္းကုိ ႀကည္႔မယ္ဆုိရင္လည္း ကေလးတုိင္း ေက်ာင္းတက္ႏုိင္ရမယ္ဆုိတဲ႔ ေပၚလစီရွိတယ္။ ေငြေႀကးတစ္ၿပားတခ်ပ္မွ မကုန္တဲ႔အၿပင္ ေက်ာင္းမွာေတာင္ နံနက္စာ၊ ေန႔လည္စာေတြနဲ႔ ေႀကြးေသးတာ။ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္တက္မယ္ ဆုိရင္လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေထာက္ပံ႔ေႀကးေတြအၿပည္႔ (ေက်ာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပုဂၢလိကပုိင္ေတြမ်ားတယ္။ ေက်ာင္းတက္ခအတြက္ ေငြေႀကးေပးရတယ္ - အဲဒီေငြေႀကးအတြက္ အစုိးရေတြ၊ ဘဏ္ေတြက ေပးတာ) လုပ္ငန္းခြင္ကုိ၀င္သြားၿပီဆုိ ၿပန္ဆပ္ရတာလည္း ရွိတယ္။ မဆပ္ရတာလည္း ရွိတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္တခါ အလုပ္အေႀကာင္း နည္းနည္းေၿပာခ်င္တယ္။ အေမရိကားမွာ အလုပ္သမားအခြင္႔ေရး အၿပည္႔ရွိသဗ်။ အလုပ္သမားသမဂၢ ဆုိတာေတြက ေနရာတုိင္းမွာ။ အလုပ္ရွင္ေတြက ငါအလုပ္ရွင္ပဲဆုိၿပီး အလုပ္သမားေတြကုိ အႏုိင္က်င္႔လုိ႔ မရဘူး။ မတရားခုိင္းေစလုိ႔ မရဘူး။ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္အတြက္ ရသင္႔တဲ႔ လုပ္အားခကုိ ဥပေဒနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတယ္။ တနာရီ ၇.၂၅ ေဒၚလာထက္ ေလွ်ာ႔ေပးလုိ႔မရဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႔ အာရွနဲ႔မတူတဲ႔ အခ်က္က ဒီမွာ တပတ္ကုိ နာရီ ၄၀ဆုိတာ ပုံမွန္အလုပ္ခ်ိန္ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ဒီ႔ထက္ပုိရင္ အခ်ိန္ပုိလုပ္အားခေပါ႔။ အခ်ိန္ပုိ လုပ္အားခအတြက္ ပုံမွန္ထက္ တဆခြဲေပးရတယ္။ ဥပမာ ခင္ဗ်ားက တနာရီကုိ ၁၀ေဒၚလာရတယ္ဆုိ အခ်ိန္ပုိအတြက္ ၁၅ ေဒၚလာ သတ္မွတ္ထားတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းမွာ တခုခုထိခုိက္အနာတရၿဖစ္တယ္ဆုိ ေလွ်ာ္ေႀကးေပးရတယ္။ အလုပ္လုပ္တဲ႔ ေနရာမွာလည္း ဥပေဒအရ သတ္မွတ္ထားတာက အလုပ္သမားတုိင္းကုိ ႏွစ္နာရီအလုပ္ၿပီးတုိင္း တခါနားခြင္႔ ရွိရမယ္တဲ႔။ (ဒါေပမဲ႔ ပ်မ္းမွ်အားၿဖင္႔ေတာ႔ ႏွစ္နာရီနဲ႔ သုံးနာရီႀကားေလာက္ မ်ားပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ နာရီေပါ႔)။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္တခုက အလုပ္ရွင္တေယာက္က အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကုိ အလုပ္ခန္႔လုိက္ၿပီဆုိ အဲဒီ႔အလုပ္သမားကုိ အေႀကာင္းမဲ႔ အလုပ္က ထုတ္ပစ္တာမ်ိဳး ဥပေဒက ခြင္႔မၿပဳဘူး။ ဆုိလုိတာက ဥပမာ သူအလုပ္လုပ္တာ မႀကိဳက္လုိ႔ ေနထုိင္မေကာင္း ခဏခဏၿဖစ္လုိ႔ စတာမ်ိဳးေတြေပါ႔။ ထုတ္ခဲ႔မယ္ဆုိ ေလွ်ာ္ေႀကးေပးရတယ္။ (ဒါေပမဲ႔ အလုပ္ရွင္မ်ားဟာ ဒါမ်ိဳးလုပ္ခဲပါတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ႔ သူတုိ႔က ဥပေဒနားလည္ႀကတာမ်ားတယ္)။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေၿပာရမယ္ဆုိ အမ်ားႀကီးေပါ႔ ၊ ေၿပာလုိ႔ကုန္မွာ မဟုတ္ဘူး။ စပ္မိလုိ႔ တခုရွိေသးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံသားေတြက ရဲတုိ႔ စစ္သားတုိ႔ေတြ႔ရင္ အလုိလုိကုိ လိပ္ၿပာလန္႔ေနႀကတာ။ အဲဒါကုိ ဒီကရဲေတြက သေဘာေပါက္ပုံရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ နုိင္ငံသားေတြ တခုခုၿဖစ္ၿပီဆုိ သူတုိ႔က မေႀကာက္ဘုိ႔ အရင္ဆုံးေၿပာတယ္။ ရဲဆုိတာ လူေတြကုိ ကူညီဘုိ႔ ေစာင္႔ေရွာက္ဘုိ႔ပဲ ေႀကာက္စရာမလုိဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တေန႔ႀကဳံရတဲ႔ အၿဖစ္ကေလးတခုေပါ႔..။ က်ေနာ္႔မိတ္ေဆြ တေယာက္က က်ေနာ္႔အိမ္ အလည္လာတယ္။ သူကအမ်ိဳးသမီးပါ။ သူ႔သားေလးနဲ႔ (၁၀လသားေလာက္ပဲရွိမယ္) လာေတာ႔ က်ေနာ္႔အိမ္ေရွ႕ကုိ အေရာက္ သူေမာင္းလာတဲ႔ ကားေပၚကဆင္း ကားတံခါးကုိပိတ္ က်ေနာ္႔အိမ္ေရွ႕က ဘဲလ္လာတီးတာေပါ႔ (က်ေနာ္ရွိမရွိေပါ႔ဗ်ာ)။ အဲသလိုနဲ႔ သူသတိတခု၀င္သြားတယ္။ ကားထဲမွာ သူ႔ကားေသာ႔ကုိ ထားခဲ႔ၿပီး တံခါးပိတ္လုိက္ေတာ႔ ကားတံခါးဖြင္႔လုိ႔ မရေတာ႔ဘူး။ ကေလးငယ္က ကားထဲမွာ၊ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီခါက်မွ ကေလးကလည္း ထငုိပါေလေရာ။ မေအလုပ္သူခမ်ာ ေၿခမကုိင္မိ လက္မကုိင္မိနဲ႔၊ ကားေသာ႔ကလည္း အပုိမရွိဘူးေလ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ ရဲကုိ ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းဆက္လုိက္တယ္။ အက်ိဳးအေႀကာင္း ရွင္းၿပတယ္။ ေၿပာရင္ ယုံႏုိင္စရာေတာင္ မရွိဘူး။ ေနာက္ထပ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲ ႀကာမယ္ထင္တယ္။ ရဲကားေရာက္လာတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔အတူ တံခါးဖြင္႔ေပးဘုိ႔ ကၽႊမ္းက်င္သူပါ ပါလာတယ္ဗ်။ ကားေပၚက အၿမန္ဆင္း ကားကုိ တံခါးေကာက္ဖြင္႔လုိက္တာ ခ်က္ၿခင္းပဲ။ ၿပီးမွ ရဲအရာရွိ လုပ္တဲ႔ အမ်ိဳးသမီးက ကေလးကုိ ေကာက္ေပြ႔တဲ႔ၿပီး နမ္းရႈတ္ မိခင္ၿဖစ္သူဆီကုိ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ၿပန္ေပးလုိက္တယ္။ မိခင္ၿဖစ္သူခမ်ာ ၀မ္းသာလုိက္တဲ႔ၿဖစ္ၿခင္း။ ကၽႊန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံက အၿဖစ္ေတြနဲ႔ မကြာလား။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္တခါကေတာ႔ က်ေနာ္႔အမ်ိဳးသမီး။ တေနရာကုိ သြားႀကတာ အၿပန္မွာ သူ႔ကုိ ေၿပာလုိက္တယ္။ “ငါတုိ႔အၿပန္ တကၠစီနဲ႔ ၿပန္ရေအာင္”ဆုိၿပီး က်ေနာ္က ေဘးနားမွာရွိတဲ႔ ေစ်းဆုိင္ေလးထဲကုိ ခဏအ၀င္ အမ်ိဳးသမီးက ရဲကားကုိ တကၠစီမွတ္ၿပီး သြားတားတယ္ဗ်။ (သူကလည္း အဲသေလာက္တုံးတာ)။ ရဲကားကလည္း ရပ္ေပးၿပီး သူ႔ကုိေမးတယ္ ဘာအကူညီေပးရမလဲဆုိမွ အမ်ိဳးသမီးက ရဲကားမွန္း သိေတာ႔တယ္။ ဘာအကူညီေပးရမလဲေမးေတာ႔ က်ေနာ္႔အမ်ိဳးသမီးကလည္း အဂၤလိပ္လုိ မေၿပာတတ္ ဒုကၡေတြ႔ပါေလေရာ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္႔ကုိ လက္ညႈိးထုိးၿပၿပီး သူက က်မအမ်ိဳးသား။ သူက အဂၤလိပ္လုိ ေၿပာတတ္တယ္။ က်မက မေၿပာတတ္ဘူးဆုိေတာ႔ ရဲက က်ေနာ္႔ဆီ တန္းတန္းလာေတာ႔တာပဲ။ က်ေနာ္လည္း ၿဗဳန္းကနဲဆုိေတာ႔ လန္႔သြားတယ္။ ေနာက္မွ ရဲကရွင္းၿပေတာ႔ က်ေနာ္ကလည္း ၿပန္ရွင္းၿပရေတာ႔တယ္။ အဲဒီရဲက က်ေနာ္႔ကုိ ဘာေၿပာသလဲ ဆိုေတာ႔ မင္းတို႔အာရွသားေတြက ဒီမွာ မ်က္စိခဏခဏလည္ၿပီး အိမ္မၿပန္တတ္ႀကဘူးတဲ႔.. ငါလုိက္ပုိ႔ရမလားတဲ႔။ က်ေနာ္လည္း အားနာသြားတာေပါ႔။ ရပါတယ္ ကုိယ္႔ဖာသာကုိယ္ ၿပန္တတ္ပါတယ္ ဆုိမွ က်ေနာ္႔ကုိ အၿပဳံးေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္သြားတာ။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္႔ကုိယ္ေတြ႔ တကယ္႔အၿဖစ္ေတြပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္တခုက သက္ႀကီးရႊယ္အုိ လူႀကီးေတြကိစၥ။ က်ေနာ္ အေမရိကားထြက္လာေတာ႔ က်ေနာ္႔ အေမကုိပါ တပါတည္း ေခၚလာပါတယ္။ အေမက အသက္ ၆၅ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ ဒီေရာက္ေတာ႔ သက္ႀကီးပင္စင္ဆုိၿပီး အစုိးရက တစ္လကုိ ေဒၚလာ ၇၀၀နဲ႔ အစားေသာက္အတြက္ တစ္လကုိ ၂၀၀ စုစုေပါင္း ၉၀၀ ေထာက္ပံ႔ပါတယ္။ အဲဒါ အေမ အေမရိကားမွာ ေနထုိင္သမွ် ကာလပတ္လုံး ေပးသြားမွာပါ။ အဲဒီလိုဆုိေတာ႔ တခါက ကဗ်ာဆရာႀကီး ဦးတင္မုိး ေၿပာသြားတဲ႔ စကားေလးကုိ သြားသတိရမိတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“က်ေနာ္ တသက္လုံး လုပ္ေႀကြးၿပဳစုလာေသာ အမိၿမန္မာႏုိင္ငံမွ က်ေနာ္႔အား ေထာင္ခ်လုိက္ၿပီး၊ က်ေနာ္ တခါမွ လုပ္ေကၽႊးသမႈ မၿပဳခဲ႔ေသာ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုမွ က်ေနာ္႔အား ပင္စင္ေပးလုိက္ပါသည္တဲ႔။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကုိင္း၊ ေၿပာစမွတ္ကုိ တြင္ပါေလေရာ႔လားဗ်ာ။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကုိ ဆုိရရင္ေတာ႔ က်ေနာ္ ကုိယ္႔အမိနုိင္ငံကုိ တကယ္ခ်စ္ပါတယ္။ အခြင္႔ေရးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်ားေနပါေစ။ ကုိယ္႔ေၿမ ကုိယ္႔ေရမွာပဲ ေနခ်င္ပါတယ္။ မွန္တာေၿပာရရင္ အေမရိကားမွာ မေပ်ာ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔လည္း ၿပန္လုိ႔မွ အခြင္႔မသာေတာ႔ ဒီလုိပဲ ေနရေတာ႔တာေပါ႔။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အၿမဲတမ္း ဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာ႔ေႀကာင္႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြကုိ တြန္းလွန္တုိက္ခုိက္ေနရတာလည္း ဆုိတာကုိ ဒီေဆာင္းပါးဖတ္ရင္ သေဘာေပါက္လာပါလိမ္႔မယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အမိၿမန္မာနုိင္ငံကုိ တုိးတက္ခ်မ္းသာ ေစခ်င္တယ္၊ အေမရိကန္ေလာက္ မဆုိလုိဘူး။ ထုိင္းႏုိင္ငံေလာက္ တုိးတက္တယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ေက်နပ္ေနမွာပါ။ (ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္မွ ၿမန္မာထက္ အမ်ားႀကီး တုိးတက္ေနၿပီ)။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">က်ေနာ္႔တုိ႔ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ႔ အစုိးရဟာ ၿပည္သူလူထုကုိ မိဘသဖြယ္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ႀကင္ႀကင္နာနာနဲ႔ သားသမီးေတြ ေကာင္းရာေကာင္းေႀကာင္းကုိ အၿမဲႀကိဳးစားအားထုတ္ေနတဲ႔ မိဘနဲ႔တူေသာ အစုိးရ ၿဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ေသခ်ာတာတခုေတာ႔ ရွိတယ္ဗ်ာ။ စစ္အာဏာရွင္မ်ား ယေန႔လုပ္ေဆာင္ေနတဲ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေၿခခံဥပေဒနဲ႔ တက္လာမယ္႔ အစုိးရသစ္ရဲ႕ စည္းကမ္းၿပည္႔၀ေသာ ဒီမုိကေရစီကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အနာဂါတ္မွာ ေမွ်ာ္လင္႔ေနတဲ႔ မိဘနဲ႔တူေသာ အစုိးရကို ဘယ္လုိမွ ပုံေဖာ္လုိ႔ မရနုိင္ဘူးဆုိတာ ရဲရဲႀကီး အာမခံႏုိင္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မိဘနဲ႔တူေသာ အစုိးရကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ၿပည္သူလူထုတရပ္လုံး ေတာင္းတလွပါၿပီ။ လုိခ်င္လွပါၿပီ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အားလုံးကုိ ေလးစားစြာၿဖင္႔ </div><div style="text-align: justify;">(ေမာင္ေမာင္၀မ္း) </div><div style="text-align: justify;"><a href="http://facebook.com/onemyat">http://<span style="color: #3b5998;">facebook.com/onemyat</span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #3b5998;"> </span> </div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0United States37.160316546736773 -101.253.2209410467367761 -161.015625 71.099692046736777 -41.484375tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-84932811744331196612010-11-18T07:56:00.002-06:002010-11-18T08:04:45.681-06:00ႏိုင္ငံေရးကို ျပက္ရယ္မျပဳပါနဲ႕<div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><strong>ႏိုင္ငံေရးကို ျပက္ရယ္မျပဳပါနဲ႕</strong></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သမိုင္းဆိုတာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အသက္၀ိဥာဥ္ျဖစ္တယ္။ အသက္ကို ေစာင့္ေရွာက္သလို၊ ဂရုတစိုက္နဲ႔ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရတယ္။ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ တန္ဖိုးထား အေလးအျမတ္ ျပဳရတယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>အရွိကိုအရွိအတိုင္းၾကည့္ </strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သမိုင္းကို ေမ့မပစ္ရ၊ ေဖ်ာက္မပစ္ရသလို ဖ်က္လည္း မပစ္ရဘူး။ ကိုယ္ၾကိဳက္သလို ျပဳျပင္တာလည္း မလုပ္ရဘူး။ အရွိကို အရွိအတိုင္း တန္ဖိုးထား ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရတယ္။ သမိုင္းကို ျပန္လည္ေလ့လာ သံုးသပ္တဲ့အခါမွာ သူ႕ေခတ္သူ႔အခါက အေျခအေနအတိုင္း သံုးသပ္ရတယ္။ ကိုယ့္ေခတ္ကိုယ့္အခါက အျမင္နဲ႕ သမိုင္းကို ဆံုးျဖတ္ရင္ အမွန္ကို မရႏိုင္ဘူး။ သမိုင္းကို ကိုယ့္အတၱေနာမတိနဲ႕ မၾကည့္ရပါဘူး။ ဆိုရွယ္လစ္စကား လူတိုင္းေျပာေနတဲ႔အခ်ိန္က သမိုင္း၀တၳဳေရးဆရာမ်ားက ေရွးဘုရင္မ်ားရဲ႕ ပါးစပ္က လုပ္သားျပည္သူတို႔၊ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးတို႔၊ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးတို႔ ဆိုတဲ့ စကားေတြ တြင္တြင္ၾကီး ေျပာခိုင္းၾကတာေတြ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ပုဂံေခတ္ ပေဒသရာဇ္ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးရဲ႕ အျမင္ေတြက၊ ႏွစ္ဆယ္ရာစု လူမႈေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္ေတြျဖစ္ျပီး၊ ရွင္ဘုရင့္ပါးစပ္က ဆိုရွယ္လစ္စကားေတြ ထြက္ေနေတာ့ ဖတ္ရတာ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ျဖစ္ျပီး ၀တၳဳအေနနဲ႕လည္း မေကာင္း၊ သမိုင္းအေနနဲ႕လည္း အသံုးမက် ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>အကြဲေတြမီးေမာင္းထိုးျပ </strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အသံုးမက်ရံုဆို ေတာ္ေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ျမန္မာ့သမိုင္းကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အထင္ေသး အျမင္ေသးျဖစ္ျပီး ယံုတမ္းစကားေတြအျဖစ္ ျပက္ရယ္ျပဳေအာင္ တမင္လုပ္သလို ျဖစ္ေနတယ္။ အခုေခတ္မွာလည္း သမိုင္းကို ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ေနၾကတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ တင္ျပၾကတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ စစ္မျဖစ္မီနဲ႕ စစ္ျပီးေခတ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ျပၾကတယ္။ အဲဒီလိုေဖာ္ျပရာမွာ ေကာင္းတဲ့ အပိုင္းကို မေဖာ္ျပၾကဘဲ၊ မေကာင္းတဲ့ အပိုင္းကိုခ်ည့္ ဆြဲထုတ္ေဖာ္ျပေနၾကတယ္။ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ခ်န္ထားျပီး၊ ဖဆပလနဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္အကြဲ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအကြဲ၊ တည္ျမဲသန္႔ရွင္းအကြဲ၊ ဦးဗိုလ္သခင္အကြဲ စတဲ့ အကြဲအျပဲေတြကိုခ်ည့္ မီးေမာင္းထိုးျပေနတယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ၾကီးမ်ားရဲ႕၀ံသာႏု </strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဖဆပလမတိုင္မီ ၀ိုင္အမ္ဘီေအ၊ ဂ်ီစီဘီေအေခတ္ေတြ အေၾကာင္းေဖာ္ျပေတာ့လည္း ေရွးျမန္မာ မ်ိဳးခ်စ္ၾကီးမ်ားရဲ႕ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ ၀ံသာႏုရကၡိတ စိတ္ဓါတ္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈထားျပီး၊ အကြဲအျပဲေတြအေၾကာင္းခ်ည့္ တူးဆြရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္ေနၾကတယ္။ သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူဖို႔ဆိုျပီး သံုးသပ္ျပသူမ်ားကလည္း၊ သံုးသပ္တဲ့ေခတ္ရဲ႕ အေျခအေနကို ထည့္မစဥ္းစားဘဲ၊ အခုႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုအျမင္နဲ႕ ရႈုျမင္ သံုးသပ္တာမ်ိဳးပဲ လုပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ကြဲတာ ျပဲတာေတြကိုခ်ည့္ မီးေမာင္းထိုးျပေနၾကတာလဲလို႔ ေမးေတာ့၊ အကြဲအျပဲေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ သင္ခန္းစာ ယူၾကေစခ်င္လို႔၊ ညီညြတ္ေစခ်င္လို႔ ဆိုတဲ့ အေျဖပဲ ခပ္လြယ္လြယ္ ေပးၾကတယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>ခုတ္ရာတျခားရွရာတျခား</strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီလိုေဖာ္ျပခ်က္ေတြက လက္ေတြ႕မွာ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတျခား ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာေတာ့ သူတို႕သတိမထားမိၾကဘူး။ သူတို႕ေဖာ္ထုတ္တာေတြကို ဖတ္ျပီး၊ စာဖတ္သူမ်ားရဲ႕ အျမင္မွာ ႏိုင္ငံေရးသမားမွန္သမွ် ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူး၊ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာလည္း ကလိမ္ကက်စ္ လုပ္ေနၾကတာပဲ။ အခ်င္းခ်င္း အာဏာလုျပီး ခြက္ေစာင္းခုတ္ေနၾကတာပဲဆိုတဲ့ အျမင္ေတြပဲ ေပၚထြက္လာေစတယ္။ ဒီေန႔ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပေနတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းစာေတြ၊ ကာတြန္းေတြကိုၾကည့္ျပီး၊ ကေလးေတြကေတာင္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ရယ္သြမ္းေသြးၾက၊ ျပက္ရယ္ျပဳၾက လုပ္တာေတြ႕ရတယ္။ ရင္နာစရာ သိပ္ေကာင္းတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမွန္သမွ် ဦးညြတ္အေလးျပဳ ၾကတဲ့ “ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္” ဆိုတာ အားလံုးႏိုင္ငံေရးသမား သခင္ေတြဘ၀က ဗိုလ္ျဖစ္လာၾကတယ္ဆိုတာ ကေလးေတြ မသိႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ဘယ္သူမွမေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ စကားကို ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းက ဂိုဏ္းအုပ္စုတစ္ခုက လူပုဂၢိဳလ္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ စာေရးဆရာတစ္ခ်ိဳ႕က ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႕ တမင္တကာ ေၾကြးေၾကာ္ လႊင့္ထုတ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>မတူညီမႈမ်ားျဖင့္ေပါင္းစည္းမႈ</strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ညီညြတ္ၾကေစခ်င္လို႔ဆိုတဲ့ စကားကလည္း မစဥ္းစားဘဲ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေျပာရင္ အဓိပၸါယ္ေကာက္ လြဲျပီး တစ္လြဲဆံပင္ေကာင္း ျဖစ္သြားေစႏိုင္တာေၾကာင့္ သတိထားေျပာသင့္တယ္။ သဘာ၀ တရားၾကီးကိုက လူ႔ေလာကကို အသြင္သ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားျခားနားမႈေတြနဲ႕ ဖန္တီးေပးထားတာ ျဖစ္တယ္။ မတူညီမႈမ်ား၏ ေပါင္းစည္းမႈကို အေျခခံထားတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လူ႔ေလာကဟာ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ျပီး အေရာင္စံု အေသြးစံုေတြနဲ႕ လွပသာယာတဲ့ ေနရာၾကီး ျဖစ္ေနတာပါ။ တစ္ေရာင္တည္းျခယ္တဲ့ ေလာကၾကီးဆိုရင္ ဘယ္ဒီလိုသာယာလွပေနေတာ့မွာလဲ။ ကြဲျပားျခားနားျခင္း ဆိုတာ သဘာ၀ျဖစ္လို႔ မလိုလားအပ္တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး။ ေၾကာက္စရာမဟုတ္သလို စက္ဆုပ္စရာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကြဲျပားျခားနားျခင္းေၾကာင့္ တိုက္ခိုက္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ “မတူညီမႈမ်ား၏ ေပါင္းစည္းမႈ” သေဘာကို လူေတြက နားမလည္ သေဘာမေပါက္လို႔ တိုက္ၾက ခိုက္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>ရန္ျဖစ္တာမျပည့္၀လို႔</strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အယူအဆမတူတာ သေဘာထား ကြဲျပားျခားနားတယ္ဆိုတာ သဘာ၀ပဲ။ အယူအဆမတူလို႔ ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာက၊ မျပည့္၀တဲ့သေဘာ၊ မရင့္က်က္တဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ လူတိုင္း ကိုယ္ယံုခ်င္တာ လြတ္လပ္စြာ ယံုခြင့္ရွိတယ္။ အခိုင္အမာကိုင္စြဲထားခြင့္ ရွိတယ္ဆိုတာကို နားလည္ သေဘာေပါက္ျပီး မျငိဳမျငင္ လက္ခံႏိုင္ျခင္းဟာ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ အထက္တန္းက်သူမ်ားရဲ႕ အေျခခံလူ႔က်င့္၀တ္ တစ္ခုျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရလည္း ျဖစ္တယ္။ ေရကိုသားလို႕ အၾကားမထင္ဆိုတဲ့ ညီညြတ္ေရးမ်ိဳးဟာ စကားအျဖစ္သာ ေျပာလို႕တင့္တယ္တာ။ တကယ္ လက္ေတြ႕ေတာ့ မရွိႏိုင္ဘူး။ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႔ဆိုတဲ့ ညီညြတ္ေရးစကားမ်ိဳးနဲ႕ တစ္သားတည္း ညီညြတ္ေရးဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးဟာ၊ အဓိပၸါယ္ေကာက္ အယူလြဲရင္ တစ္လြဲ ဆံပင္ေကာင္းျဖစ္ျပီး အၾကြင္းမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဦးတည္ ေရာက္ရွိသြားေစႏိုင္တယ္။ သတိထား သံုးသင့္တယ္။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>အစြဲေတြခၽြတ္ပစ္ရမယ္</strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနဟာ ႏွစ္ငါးဆယ္နီးပါး တစ္ပါတီ၊ တစ္ဖြဲ႕တစ္စည္းရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကေန ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ဆီ ကူးေျပာင္းဖို႔ တာစူေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလ ျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ ဒီကာလမွ လူတိုင္းရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ရိုက္သြင္းခံထားရတဲ့ (brain washed လုပ္ခံထားရတဲ့) ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ၊ ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္ဘူး၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတစ္စုနဲ႕ပဲ ဆိုင္တယ္၊ ၀င္မစြက္နဲ႕ ၀င္မပါနဲ႕၊ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္၊ စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းတယ္၊ ႏိုင္ငံေရး သမားဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အစြဲအယူအဆေတြကို ေခ်းခၽြတ္ပစ္ဖို႔ အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားၾကရမယ္။ တိုင္းသူျပည္သားအားလံုး လွည္းေန ေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္၊ အားတက္သေရာ၊ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္မလာသေရြ႕ ဘယ္လို ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးမွ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>ေက်းဇူးမေမ့သင့္</strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီလိုအေျခအေနမွာ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြထဲက မေကာင္းတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ဆြဲထုတ္ျပီး မီးေမာင္းထိုးတင္ျပေနၾကတာမ်ိဳးေတြကို ဆင္ျခင္သင့္ၾကတယ္လို႔ သေဘာရပါတယ္။ ေရွးက ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီးေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ပါတီၾကီးေတြရဲ႕ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေတြေၾကာင့္ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရယ္လို႔ ျဖစ္တည္လာရတာကို ေက်းဇူးမကန္းသင့္ဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားအတြင္း၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားအတြင္း၊ အသက္စြန္႕ခဲ့ၾကရတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးကိုလည္း မေမ့သင့္ၾကပါဘူး။</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>လူထုစိန္၀င္း</strong></div><div style="text-align: justify;">ေအာက္တိုဘာလ ၁၀ရက္၊ ၂၀၁၀ျပည့္ႏွစ္။</div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.luduseinwin.com/">http://www.luduseinwin.com/</a> </div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Yangon, Burma16.783656 96.15683116.619307 95.9233715 16.948005000000002 96.390290499999992tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-19946635980350173772010-11-13T11:14:00.001-06:002010-11-13T11:14:18.393-06:00Video of Aung San Suu Kyi released, met by cheering crowd<div style="text-align: center;"><object height="344" style="background-image: url(http://i3.ytimg.com/vi/z2005loNRYY/hqdefault.jpg);" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/z2005loNRYY?fs=1&hl=en_US"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/z2005loNRYY?fs=1&hl=en_US" width="425" height="344" allowscriptaccess="never" allowfullscreen="true" wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash"></embed></object></div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-13753974739535803602010-10-25T21:14:00.000-05:002010-10-25T21:14:13.402-05:00ျမန္မာစတုိင္ဂ်ာနယ္ (အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၅)<a href="http://www.scribd.com/doc/40068207/Myanmar-s-Style-Vol-1-No-5-PDF" style="-x-system-font: none; display: block; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 14px Helvetica,Arial,Sans-serif; margin: 12px auto 6px; text-decoration: underline;" title="View Myanmar's Style (Vol 1, No 5) PDF on Scribd">Myanmar's Style (Vol 1, No 5) PDF</a> <div style="text-align: center;"><object data="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf" height="500" id="doc_927343377522681" name="doc_927343377522681" style="outline-color: invert; outline-style: none; outline-width: medium;" type="application/x-shockwave-flash" width="100%"> <param name="movie" value="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf"> <param name="wmode" value="opaque"> <param name="bgcolor" value="#ffffff"> <param name="allowFullScreen" value="true"> <param name="allowScriptAccess" value="always"> <param name="FlashVars" value="document_id=40068207&access_key=key-2fj8n3aab7cba7aqlhps&page=1&viewMode=list"> <embed id="doc_927343377522681" name="doc_927343377522681" src="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=40068207&access_key=key-2fj8n3aab7cba7aqlhps&page=1&viewMode=list" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="500" width="100%" wmode="opaque" bgcolor="#ffffff"></embed> </object> </div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Malaysia4.210484 101.975766-6.680307 87.0343595 15.101275000000001 116.91717249999999tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-10385607095707802602010-10-04T16:03:00.002-05:002010-10-04T16:06:05.597-05:00မေလးရွားရွိ ျမန္မာ အကူအညီေပးေရး အဖြဲ႔မ်ား ဒုကၡသည္မွတ္ပံုတင္ခြင့္ ေရာင္းစား<div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><b>မေလးရွားရွိ ျမန္မာ အကူအညီေပးေရး အဖြဲ႔မ်ား ဒုကၡသည္မွတ္ပံုတင္ခြင့္ ေရာင္းစား</b> </div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #333333;"><span class="createdate">ကိုေထြး </span><span class="createby"><span style="font-size: x-small;">Monday, October 04, 2010</span></span></span><br />
<br />
မေလးရွားႏိုင္ငံရွိ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ံုး (UNHCR) က ျပဳလုပ္ေပးေနသည့္ ဒုကၡသည္ မွတ္ပုံတင္ခြင့္ကို ရရွိေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ယင္းမွတ္ပုံတင္ခြင့္ကို အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ေရာင္းစားေနေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မေလးရွားႏိုင္ငံရွိ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ (မေလးရွား) (NLD-LA)၊ ဗမာဒုကၡသည္ ကယ္ဆယ္ေရး အသင္း (BRO)၊ ခ်င္းဒုကၡသည္ေကာ္မတီ (Chin Refugee Committee-CRC)၊ ရခိုင္ဒုကၡသည္ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ ့(ARRC) အပါအဝင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ယင္းသုိ႔ ျပဳလုပ္ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း မေလးရွားႏိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူေရာက္ မ်က္ျမင္သက္ေသ ျမန္မာအသိုင္းအ၀န္းက ေျပာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">BRO ႏွင့္ NLD-LA အဖြဲ႔၀င္ တဦးျဖစ္ေသာ ကိုေမာင္က “က်ေနာ့္မွာ အဖြဲ႔၀င္ကတ္လည္းရွိတယ္။ လစဥ္ေၾကး ရင္းဂစ္ ၆၀ (၁၈၀၀ က်ပ္) ေလာက္ေပးလာတာ တႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ အခု UN က ဒုကၡသည္ မွတ္ပုံတင္ခြင့္ ေပးေတာ့လည္း က်ေနာ့္ကို ဘာမွ မေျပာဘူး။ ပိုက္ဆံေပးႏိုင္တဲ့သူေတြကို ေပးလိုက္တယ္။ ပိုက္ဆံယူၿပီး လုပ္ေနၾကတယ္” ဟုေျပာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">UNHCR က ဒုကၡသည္ မွတ္ပုံတင္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေထာက္အထားမ်ား ထုတ္ေပးျခင္းကို ၾသဂုတ္လ ၁၇ ရက္ ေန႔မွ စက္တင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔အထိ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“မေလးရွားမွာ က်ေနာ္ေနထိုင္ခြင့္အတြက္ လတ္မွတ္ တခုမွမရွိဘူး။ UNHCR ကလည္း အဲဒီလို အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုပဲ ထုတ္ေပးတယ္” ဟု သူက ဆက္လက္ ေျပာဆိုသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ရခိုင္ႏွင့္ ဗမာမ်ားကို မေလးရွား UNHCR က ႏွစ္အတန္ၾကာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားၿပီးေနာက္ ယခုႏွစ္တြင္ ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ဒုကၡသည္ မွတ္ပံုတင္ရန္ လူဦးေရ ၆၀၀၀ ခန္႔ကို ျမန္မာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားထံ ခ်ေပးခဲ့ေၾကာင္း ယင္းအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားက ဆိုသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">UNHCR တြင္ ဒုကၡသည္ အျဖစ္ မွတ္ပုံတင္ခြင့္ ရရွိထားသူမ်ားသည္ ေဆးကုသမႈခံယူပါက ကုန္က်စရိတ္၏ တ၀က္သာ က်ခံရမည္ျဖစ္သည့္အျပင္ မေလးရွား အာဏာပိုင္မ်ား၏ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းခံရပါက UN တာ၀န္ရွိသူမ်ားက လိုက္လံ ေဆာင္ရြက္ေပးေလ့ရွိသျဖင့္ မေလးရွားရွိ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားအၾကား ဒုကၡသည္ မွတ္ပုံတင္ခြင့္ ေရပန္းစားလ်က္ရွိသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မေလးရွားတြင္ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနေသာ ဆန္နီက “က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းက NLD-LA နဲ႔ မွတ္ပုံတင္တာ ရင္းဂစ္ ၇၀၀ (က်ပ္ ၂ သိန္း ၁ ေသာင္းခန္႔) ေပးရတယ္။ BRO က ရင္းဂစ္ ၅၀၀ (က်ပ္ ၁ သိန္းခြဲ) ေပါက္ေစ်းရွိတယ္။ က်ေနာ္လည္း မွတ္ပုံတင္၊ မတင္ စဥ္းစားေနတာ” ဟု ဧရာ၀တီသုိ႔ ေျပာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">CRC ၊ NLD-LA ၊ BRO စေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ မွတ္ပုံတင္ပါက ရင္းဂစ္ ၃၁၀ မွ ရင္းဂစ္ ၇၀၀ အထိ ေပါက္ေစ်းရွိၿပီး အခေၾကးေငြေပး၍ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ အဖြဲ႔၀င္မ်ားထက္ ဒုကၡသည္အျဖစ္ မွတ္ပုံတင္ခြင့္ရရန္ ပိုမို ေသခ်ာေၾကာင္းလည္း သိရသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား အေရး ေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ ကိုေက်ာ္ထူးေအာင္က “မေလးရွား NLD က ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆန္႔က်င္ေရး ေဆာင္ရြက္ေနသလိုလို အသံလႊင့္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒုကၡသည္ မွတ္ပုံတင္ခ်င္တဲ့သူေတြဆီက ပိုက္ဆံ ေကာက္ေနတာ။ အဲဒါကို မခံခ်င္လို႔ အလိမ္ခံရတဲ့ လူတေယာက္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးကို က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ တင္လိုက္တယ္” ဟု ဆိုသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ယင္းစြပ္စြဲခ်က္ကို မေလးရွား NLD-LA ႏွင့္ ARRC တို႔က ျငင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း BRO အဖြဲ႔ကမူ ယင္းကိစၥအတြက္ ေျဖၾကားေျပာဆိုႏိုင္မည့္သူ မရွိဟု ဧရာ၀တီက ဆက္သြယ္ရာတြင္ ျပန္ၾကားခဲ့သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မေလးရွား UNHCR သည္ ျမန္မာႏွင့္ ရခုိင္မ်ားကို ဒုကၡသည္အျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳဘဲ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမႈမ်ားေၾကာင့္ ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔က ရခိုင္ ဒုကၡသည္ ၅၀၀ ခန္႔ UNHCR ႐ံုးေရွ႕တြင္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တလလွ်င္ ၂ ႀကိမ္ ထုတ္ေ၀ ျဖန္႔ခ်ိေနသည့္ မေလးရွားႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ သူရိယ ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာက “UNHCR က ခ်င္းနဲ႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကို အခြင့္အေရး ပုိေပးထားတယ္။ တျခားလူမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ ခြဲျခားဖိႏွိပ္မႈေတြ လုပ္ေနတယ္။ ဒါဟာ ဒုကၡသည္ အစစ္ေတြ မွတ္ပုံတင္ခြင့္ရဖို႔အတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ အရင္က မေလး UNHCR မွာ ခ်င္းစကားျပန္ တေယာက္ပဲ ထားေပးတယ္။ တျခားလူမ်ိဳးေတြအတြက္ စကားျပန္မရွိဘူး” ဟုလည္း ၎က ဆက္လက္ေျပာဆိုသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဧရာ၀တီက ယင္းစြပ္စြဲခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ UNHCR ကို ဆက္သြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း တစုံတရာ ေျဖၾကားျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ခ်င္းေခါင္းေဆာင္မ်ားက မေလးရွားရွိ UNHCR သို႔ သြားေရာက္ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ားကို ၂၀၀၁ မွ စတင္၍ အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ေၾကာင္း၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွ ၂၀၁၀ မတ္လ အထိ CRC ကို ဒုကၡသည္ ၁၀၀၀၀ မွ ၁၅၀၀၀ အထိ လတ္မွတ္မ်ား ထုတ္ေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း CRC မွ ပူးတြဲ အေကာင္ထည္ေဖာ္သူ တဦးျဖစ္သူ Kennedy Lal Ram Lian က ေျပာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေသာင္းဂဏန္းေလာက္ရွိတဲ့ လူေတြကို လိုက္ၿပီးေတာ့ မႀကီးၾကပ္ႏို္င္ေတာ့ အဖြဲ႔ခြဲေလးေတြကိုပဲ ကိုင္တြယ္ခိုင္းတယ္။ သူတို႔ ကိုင္တြယ္ထားတဲ့ စာရင္းေတြဆိုေတာ့ အဲဒီမွာ တခ်ိဳ႕ လြဲေခ်ာ္မႈေတြ ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို အတိအက် သြားၿပီးေတာ့ ေလ့လာႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာ မရွိဘူး” ဟု ၎က ဆိုသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ခ်င္းအဖြဲ႔ အေနျဖင့္ မွတ္ပုံတင္ေၾကးအျဖစ္ လူတဦးလွ်င္ ရင္းဂစ္ ၃၀ (က်ပ္ ၉၀၀၀ ခန္႔) ေကာက္ခံေၾကာင္း၊ ဒုကၡသည္ မွတ္ပုံတင္ခြင့္အတြက္ ကူညီ ေဆာင္ရြက္ေပးရသူမ်ားကို ဖုန္းခ၊ ခရီးစရိတ္ စေသာ ကုန္က် စရိတ္မ်ားအတြက္ ျပန္လည္ေထာက္ပံ့ ေပးရသည္မ်ားလည္း ရွိေၾကာင္း ဆိုသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သုိ႔ေသာ္လည္း CRC ႏွင့္ ဒုကၡသည္ မွတ္ပုံတင္ခြင့္ ရရွိရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ အမည္မေဖာ္လိုသူ တဦးက ဒုကၡသည္ လတ္မွတ္ရရွိေရး အတြက္ CRC က ရင္းဂစ္ ၃၅၀၀ (က်ပ္ ၁၀ သိန္းေက်ာ္) ခန္႔ ေတာင္းဆိုေၾကာင္း၊ မွတ္ပုံတင္ရန္အတြက္ တခုတည္းကိုမူ ရင္းဂစ္ ၁၂၀၀ (က်ပ္ ၃ သိန္းခြဲေက်ာ္) ေပးရေၾကာင္း ဆိုသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဒုကၡသည္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ တတိယႏိုင္ငံမွာ အေျခခ်ဖို႔ အတြက္ ရင္းဂစ္ ၃၅၀၀ ေပးရတာ တန္တယ္လို႔ သူတို႔က ေျပာတယ္၊ UN မွာ အင္တာဗ်ဳးအတြက္လည္း သူတို႔က ေရးေပးတယ္” ဟု ၎ ကဆိုသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ၾသဂုတ္လကုန္အထိ ဒုကၡသည္ ၉၀၃၀၀ ခန္႔ ဒုကၡသည္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳရန္ စာရင္းေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ ယင္းတုိ႔ အထဲတြင္ ၈၃၀၀၀ သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခ်င္း ၃၈၅၀၀၊ ရိုဟင္ဂ်ာ ၁၉၇၀၀၊ ျမန္မာ မြတ္ဆလင္ ၇၄၀၀၊ မြန္ ၃၉၀၀၊ ကခ်င္ ၃၅၀၀ ခန္႔ ျဖစ္ၿပီး တျခား တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားလည္း ပါ၀င္ေၾကာင္း မေလးရွား UNHCR အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေရးသား ထားသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒုကၡသည္မ်ား ခုိလႈံခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကုလသမဂၢ၏ သေဘာတူစာခ်ဳပ္တြင္ မေလးရွားႏိုင္ငံသည္ ပါ၀င္ လက္မွတ္ ေရးထိုးထားျခင္း မရွိေၾကာင္း သိရသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မေလးရွားႏိုင္ငံရွိ ဒုကၡသည္မ်ားသည္ တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ သြားေရာက္ေနထိုင္ခြင့္ရရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနစဥ္အတြင္း ျပင္ပတြင္ အလုပ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရရွိၾကသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒုကၡသည္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံရသူမ်ားသည္ UNHCR ၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ တတိယႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္သည့္ ကေနဒါ၊ အေမရိကန္၊ ၾသစေၾတးလ်၊ ဒိန္းမတ္၊ နယူးဇီလန္၊ ဆီြဒင္ႏွင့္ ခ်က္သမၼတႏိုင္ငံတြင္ သြားေရာက္ အေျခခ်ေနထိုင္ခြင့္ ရၾကသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆင္းရဲသည့္ အာရွႏုိင္ငံမ်ားမွ အလုပ္သမား အမ်ားအျပား မေလးရွားႏုိင္ငံတြင္ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကုိင္လ်က္ ရိွသည္။ ထုိအထဲတြင္ ျမန္မာျပည္သား ၅ သိန္းခန္႔ ရိွမည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကသည္။ နယ္စပ္မွ တရားမဝင္ ဝင္ေရာက္ၿပီး အလုပ္ရွာေဖြသူမ်ား ရိွသက့ဲသုိ႔ အလုပ္သမား ေအဂ်င္စီမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ၿပီး တရားဝင္ သြားေရာက္သူမ်ားလည္း ရိွေနသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">© ဧရာဝတီ </div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.irrawaddy.org/bur">http://www.irrawaddy.org/bur</a> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Kuala Lumpur, Federal Territory of Kuala Lumpur, Malaysia3.139003 101.6868552.9675995000000004 101.4533955 3.3104065 101.92031449999999tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-64814035708679126382010-10-04T08:11:00.001-05:002010-10-04T16:08:36.095-05:00UNHCR Affiliates Accused of Refugee Corruption<div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><strong>UNHCR Affiliates Accused of Refugee Corruption </strong><br />
By KO HTWE Saturday, October 2, 2010 <br />
<br />
KUALA LUMPUR—Several Burmese organizations in Malaysia, which are affiliated with the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), are selling resettlement registrations for profit to refugees, according to victims of the scheme and witnesses in the Malaysian capital of Kuala Lumpur. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">The groups in question include the Chin Refugee Committee (CRC), the National League for Democracy (Liberated Area) Malaysia (NLDLA), the Burma Refugee Organization (BRO) and the Arakan Refugees Relief Committee (ARRC). But sources say other affiliated groups, including several ethnic representatives, are also involved. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Earlier this year, the UNHCR began delegating the authority for issuing resettlement registration documents to Burmese groups based in Malaysia. Refugees who are recommended for resettlement by the agencies are then interviewed by the UNHCR. The exception is the CRC, which was first authorized to register its people for resettlement in 2001. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">The UNHCR began issuing registration documents for Burmese refugees on Aug. 17 in a process that ended on Sept. 19. According to the sources, some 6,000 refugees from Burma were recommended for resettlement during that period. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Speaking to The Irrawaddy, Ko Maung, a member of both the BRO and NLDLA, said, “I became a member of two organizations doing business with the Burmese refugees. I have paid a so-called 'membership fee' of 60 Malaysian Ringgit (US $20) per month to each group for one year now. But when the UNHCR began registering refugees, I was overlooked for others who had paid more money. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“I’ve no document to live in Malaysia,” he added. “I am frustrated that the UNHCR passed responsibility [for the registration process] to other organizations and that it is not involved directly with the refugees.” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Possession of UNHCR registration documents are highly prized among Burmese refugees in Malaysia because it offers them some protection if they are arrested by the Malaysian authorities. Registered refugees also qualify for half-price medical services at several local hospitals. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Fees to register with brokers such the CRC, the BRO and the NLDLA have gone up since the process began from 310 Ringgit ($100) to 700 Ringgit ($225), say sources. In each case, the Burmese groups then promise to put the paying refugees on a priority list with the UN, the sources said. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“I heard that the BRO was charging 500 Ringgit ($160) to register a refugee while the NLDLA was charging 700 Ringgit,” said Sunny, a Burmese migrant worker who came to Malaysia with a work permit. “I cannot decide whether I should register or not.” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Burmese refugees who are registered for resettlement by the UNHCR frequently wait for up to one year or longer for resettlement toa third country. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“In general, many Burmese migrants think that the Malaysian-based NLDLA is organizing a boycott for the upcoming election, but what they are really doing is cheating money out of people who want refugee registration.” said Kyaw Htoo Aung, a social worker who works with illegal Burmese migrants. “I cannot stand it. I have interviewed victims of the scheme and posted their testimonies on my blog.” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Both the NLDLA and the ARRC refuted the accusations when contacted by The Irrawaddy. The BRO said it has no spokesperson who can comment on the matter. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ethnic Burman and Arakanese people were not recognized as “refugees” by the UN until this year. About 50 Arakanese protested on June 6 outside the UNHCR office in Malaysia, saying the UN was discriminating between different Burmese ethnic groups and religious affiliations. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Yan Naing Tun, the editor of Thuriya, a bi-monthly journal based in Kuala Lumpur, said, “The UNHCR give first priority to Chins and Rohingyas. They discriminate against other ethnicities. It has become very difficult for real refugees to get registered. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“As far as I can remember, the UNHCR employed a Chin translator when it started the operation,” he added. “However, they did not employ translators for other ethnicities, including Burmese.” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">The UNHCR did not respond to the accusations when contacted by The Irrawaddy. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">The CRC said that in 2001 several Chin leaders urged the UNHCR to grant refugee registration to their people and that the process began that same year. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">It said that between June 2009 and March 2010 some 10,000 to 15,000 Chin refugees were registered with the UNHCR. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Speaking to The Irrawaddy on Friday, Kennedy Lal Ram Lian, the coordinator of CRC, said, “There are so many registered [Chin] refugees that we cannot monitor them all. We had to form a subcommittee.” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">He added that the CRC did not collect money for registration from the refugees, only a fee for transportation, phone calls and expenses—about 30 Ringgit ($10) per person. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">However, according to several of those who consider themselves victims of the scheme, a person who wants to get refugee status through the CRC must pay at least 3,500 Ringgit ($1,133) to cover the entire process. They told The Irrawaddy that others pay the minimum fee, which is 1,200 Ringgit ($390), just to register with the CRC. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“The CRC told me it was worth paying the full [3,500 Ringgit] fee because it would guarantee me a place on the resettlement list,” said Ko Aung, who spoke on condition of a pseudonym. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">The Malaysian government has cooperated with the UNHCR on humanitarian grounds since 1975 even though Malaysia has not signed the “UN Convention Protocol Relating to the Status of Refugees.” Burmese refugees have since been sent to third countries including the United States, Canada, Australia, France, New Zealand, Sweden, Finland, Denmark and Norway. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">According to the Malaysia UNHCR website at the end of August, there are some 90,300 refugees and asylum-seekers registered with their office; of which about 83,000, or 90 percent, are from Burma. Of that number, about 38,500 are Chins, 19,700 are Rohingyas, 7,400 are Burmese Muslims, 3,900 are Mon, and 3,500 are Kachins or from other smaller ethnic minorities. </div><div style="text-align: justify;"><br />
<strong><span style="font-size: xx-small;">© Irrawaddy Publishing Group. </span></strong></div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.irrawaddy.org/">http://www.irrawaddy.org/</a> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Kuala Lumpur, Federal Territory of Kuala Lumpur, Malaysia3.139003 101.6868552.9675995000000004 101.4533955 3.3104065 101.92031449999999tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-25429793811559240272010-09-27T23:24:00.000-05:002010-09-27T23:24:28.740-05:00ငါ့သားကင္မရာ ျပန္ေပး<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TKFt1Rx37CI/AAAAAAAADI8/adoZddHxI9k/s1600/deadphoto.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="231" px="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TKFt1Rx37CI/AAAAAAAADI8/adoZddHxI9k/s320/deadphoto.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>ငါ့သားကင္မရာ ျပန္ေပး </b></div><div style="text-align: justify;">ေမာင္လတ္နီ </div><div style="text-align: justify;">Monday, September 27, 2010 </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ သတင္းယူရင္း ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕ ပစ္သတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရတဲ့ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ နာဂါအိ ခင္းဂ်ီ (၂၇.၉.၁၉၅၇ - ၂၇.၉.၂၀၀၇) ေသဆံုးခဲ့တာ စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္ ဒီေန႔ဆိုရင္ ၃ ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TKFqtzBcVdI/AAAAAAAADI0/c-4QrVjXyMw/s1600/NAGAI_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" px="true" src="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TKFqtzBcVdI/AAAAAAAADI0/c-4QrVjXyMw/s320/NAGAI_2.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">မစၥတာ နာဂါအိ အုတ္ဂူ (ဓာတ္ပံု-ေမာင္လတ္နီ)</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မစၥတာ နာဂါအိ ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ေအးဟီမဲခရိုင္ အီမဘာရီၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ငယ္စဥ္က အရမ္းကို ရွက္တတ္ၿပီး သတင္းသမားလုပ္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဘူး လို႔ သူ႔ရဲ႕မိဘမ်ားက ေျပာပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူေသဆံုးၿပီးေနာက္ ရုပ္အေလာင္းကို ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို သယ္ေဆာင္လာၿပီး ဂ်ပန္ရဲဌာနက ခႏၶာကိုယ္ကို ခြဲစိတ္စစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ “မစၥတာ နာဂါအိ ဟာ တမီတာအတြင္းမွာ ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္ခံရတာ ျဖစ္တယ္” လို႔ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူ႔ရဲ႕အုတ္ဂူကိုေတာ့ သူေမြးဖြားရာၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ အီမဘာရီၿမိဳ႕ရဲ႕ အိုတာနီသခ်ဳႋင္းမွာ ထားရွိၿပီး ထူးျခားတာကေတာ့ သူ႔ရဲ႕အုတ္ဂူေရွ႕မွာ ေသဆံုးသြားစဥ္က ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဆိုနီ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာ ပံုစံတူကို ေက်ာက္သားနဲ႔ ထုလုပ္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူ႔ရဲ႕မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကင္မရာနဲ႔ တိတ္ေခြ ျပန္ရဖို႔အတြက္ လက္မွတ္ တသိန္းေက်ာ္ စုေဆာင္းၿပီး တိုက်ဳိမွာရွိတဲ့ ျမန္မာသံရံုးကေနတဆင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရထံ ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္ ယေန႔တိုင္ မရရွိေသးပါဘူး။ မစၥတာ နာဂါအိရဲ႕ မိဘမ်ားနဲ႔ ဂ်ပန္အစိုးရကိုလည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရက တရား၀င္ ေတာင္းပန္တာ၊ ေလ်ာ္ေၾကးေပးတာ ဒီေန႔ထိ မရွိေသးပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“အသတ္ခံရတဲ့ေန႔ကို ယေန႔တိုင္ မေမ့ေသးပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနက ရုတ္တရက္ ဖုန္းဆက္လာၿပီး သားေသဆံုးတဲ့အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ပထမ မယံုၾကည္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တီဗီမွာ သူ ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္ခံရၿပီး လဲက်သြားတဲ့ပံုကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကည့္ရၿပီး အရမ္းကို စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရပါတယ္” လို႔ သူ႔ရဲ႕မိခင္ မိခ်ိကို (၇၈ ႏွစ္) က ေျပာပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီတုန္းက ဗီဒီယို ကင္မရာကို ကိုင္ၿပီး လဲက်သြားေပမယ့္ အခု အဲဒီကင္မရာ ဘယ္မွာရွိလဲဆိုတာ မသိရပါဘူး။ ဂ်ပန္အစိုးရကလည္း ျပန္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေပမယ့္ ယေန႔တိုင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ျပန္လည္ေပးအပ္ျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TKFqtZKrFoI/AAAAAAAADIw/vPgGVLJAYEc/s1600/NAGAI_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" px="true" src="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TKFqtZKrFoI/AAAAAAAADIw/vPgGVLJAYEc/s320/NAGAI_1.jpg" width="240" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">အုတ္ဂူေရွ႕မွ ေက်ာက္သားျဖင့္ထုထားသည့္ ကင္မရာပံု (ဓာတ္ပံု-ေမာင္လတ္နီ)</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မစၥတာ နာဂါအိရဲ႕ မိခင္က “ျမန္မာစစ္အစိုးရကို လံုး၀ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲမွာ မဟုတ္ဘူး” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ငါ့သား ကင္မရာ ျပန္ေပး” လို႔ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Copyright © 2010 ဧရာဝတီ</div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.irrawaddymedia.com/">http://www.irrawaddymedia.com/</a> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Unknown location16.8660694 96.1951326.4067839000000006 81.2537255 27.3253549 111.1365385tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-14499684183226501232010-09-26T17:21:00.003-05:002010-09-26T17:34:20.661-05:00ကမၻာကို အမွန္အတုိင္း ေျပာျပလိုက္ပါ<div align="justify"></div><div align="justify"><strong>ကမၻာကို အမွန္အတုိင္း ေျပာျပလိုက္ပါ </strong></div><div align="justify">ေအာင္ေဇာ္ </div><div align="justify">Saturday, September 25, 2010 </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၁၉၆၆ ခုႏွစ္တုန္းက ျမန္မာပညာတတ္လူငယ္ မင္းလတ္ရဲေခါင္ တေယာက္ ခ်က္ကိုစလုိဗက္ကီးယားႏုိင္ငံ ပရက္ၿမိဳ႕ေတာ္ ၀င္ဆက္ဆလပ္ရင္ျပင္က သူထုိင္ေနက် တက္ထရန္ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ရိွေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၄ ႏွစ္က ျမန္မာျပည္မွာ အာဏာသိမ္း အုပ္ခ်ဳပ္ခ့ဲတ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းနဲ႔ လံုျခံဳေရးယာဥ္တန္း ျဖတ္သြားပါတယ္။ မင္းလတ္ဟာ ေကာ္ဖီဆိုင္က ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားၿပီး သူ႔မိတ္ေဆြလည္းျဖစ္၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လည္း ျဖစ္တ့ဲ ေဒါက္တာ ဒက္ဂ္မာ ဘက္ခိုးဗား (Dr. Dagmar Beckova) ကုိ အကူအညီ တခု ေတာင္းပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-58jM7l4I/AAAAAAAADIM/GAgMHp6e6b8/s1600/U+Minn+Latt+Ye+Khaung.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" px="true" src="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-58jM7l4I/AAAAAAAADIM/GAgMHp6e6b8/s320/U+Minn+Latt+Ye+Khaung.jpg" width="227" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">ခ်က္ကုိစလုိဗက္ကီးယားေရာက္ ဆရာမင္းလတ္ရဲေခါင္ (ဓာတ္ပုံ - Burma Center Prague/Dagmar Bečková)</span></div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ေနာက္ရက္ပိုင္း ဗိုလ္ေန၀င္းကို ဂုဏ္ျပဳဧည့္ခံပြဲ က်င္းပေနတုန္း ဘက္ခိုးဗားနဲ႔ မင္းလတ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ အဖဲြ႔၀င္တေယာက္ကို ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ပါဆယ္ထုပ္တထုပ္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အထုပ္ထဲမွာ ဗိုလ္ေန၀င္းကို လိပ္မူထားတဲ့ “ျမန္မာျပည္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကမၻာကို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပလိုက္ပါ” ဆိုတဲ့ စာတေစာင္ ပါရွိပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဗိုလ္ေန၀င္းကို ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္လိုက္တဲ့အတြက္ သူ သိပ္အႏၱရာယ္ႀကီးသြားၿပီ ဆိုတာ မင္းလတ္က သိပါတယ္။ ပညာေတာ္သင္ ျမန္မာေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္မိၿပီ ဆိုရင္ ပံုမွန္အားျဖင့္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ၾကရတာပါ။ သူ ျမန္မာျပည္ ျပန္တဲ့အခါ စစ္အစိုးရက သူ႔ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဘယ္ႀကိဳပါ့မလဲ။ အာဏာရွင္ကို မေၾကာက္ဘဲ မွန္တာ ေျပာမိရင္ သူ႔ဘ၀က ေၾကကြဲစရာအျဖစ္နဲ႔ အဆုံးသတ္မယ္ ဆိုတာကို အဲ့ဒီအခ်ိန္က သူ မသိႏုိင္ပါဘူး။ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ဘ၀ ဇာတ္သိမ္းမွာမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပိုင္း ေတာတြင္းတေနရာမွာ သူ႔ရဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ ရဲေဘာ္တေယာက္က ပစ္သတ္ခံရမယ္ ဆိုတာကို သူ မသိခဲ့ပါဘူး။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဘာသာေဗဒနဲ႔ သမိုင္းပညာရွင္ ဆရာမင္းလတ္ဟာ ရန္ကုန္က နာမည္ေက်ာ္ စိန္႔ေပါလ္ ဂရမ္မာ ေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၂၅ မွာ ေမြးဖြားၿပီး ဒုတိယ ကမၻာစစ္ကာလ ပဲခူးတိုင္းအတြင္း ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါ၀င္ခဲ့သူပါ။ စစ္ၿပီးခ်ိန္မွာ အလံျဖဴ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၀င္တေယာက္ ျဖစ္သြားၿပီး ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးရလုိ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေတာခိုပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၁၉၅၀ မွာ ခ်က္ကိုစလုိဗက္ကီးယားကို ေရာက္ပါတယ္။ သူဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္ ပရက္မွာ ပထမဆံုး သြားေရာက္ ပညာသင္တဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသား သံုးေယာက္ထဲက တေယာက္ပါ။ ခ်ားလ္စ္ တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဒႆနိကေဗဒ မဟာဌာနမွာ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ သမိုင္း သင္ယူပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ “အဂၤလိပ္ အကၡရာ စာလံုးမ်ားနဲ႔ ျမန္မာျပည္” စာအုပ္ကေတာ့ ပရက္မွာ ျမန္မာစာ သင္ၾကားေရး အတြက္ ကနဦး ေျခလွမ္းပါပဲ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၁၉၅၅ မွာေတာ့ သူက ပရက္ ဘာသာစကားေက်ာင္းမွာ ျမန္မာဘာသာ စတင္ ပုိ႔ခ်ပါတယ္။ “ျမန္မာ-အဂၤလိပ္၊ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အကၡရာစဥ္ ေ၀ါဟာရမ်ားႏွင့္ ပရက္ နည္းလမ္း ျမန္မာဖတ္စာ” ကိုလည္း ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ပါတယ္။ ခ်က္ေက်ာင္းသားေတြ ေခတ္ေပၚ ျမန္မာဘာသာစကားကို ပထမဆံုး ထိေတြ႔ေစႏုိင္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ပါ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဒါ့အျပင္ ခ်က္ကိုစလိုဗက္ အကယ္ဒမီသိပၸံ၊ အေရွ႕တုိင္း တကၠသိုလ္မွာ သုေတသီ၊ သူ ပညာသင္ခ့ဲတ့ဲ တကၠသုိလ္မွာလည္း နည္းျပဆရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ပရက္ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ခြာခ့ဲခ်ိန္အထိ ဒီတာ၀န္ေတြ ယူခ့ဲပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ခ်က္နဲ႔ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးအတြက္ ဆရာမင္းလတ္ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြဟာလည္း အေရးပါခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္က ပရက္မွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တ့ဲ သူ႔ရဲ႕ “ျမန္မာ- အာရွရဲ႕လမ္းဆံု” စာအုပ္ဟာ ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရး၊ သမုိင္း၊ စီးပြားေရးတုိ႔အေၾကာင္း ကုိ ခ်က္ျပည္သူေတြနဲ႔ ပထမဆံုး မိတ္ဆက္ေပးတ့ဲ စာအုပ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ Burma Center Prague က ထုတ္ေ၀တဲ့ ဘက္ခိုးဗားရဲ႕ “ျမန္မာ့ဆံုခ်က္” (Focus on Burma) ထဲမွာ အဲဒီလုိ ေရးထားပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဘက္ခိုးဗားရဲ႕ ေရးသားခ်က္ အရ ဆုိရင္ ဆရာမင္းလတ္ရဲ႕ အေရး အပါဆံုး သုေတသန လုပ္ငန္းကေတာ့ “ျမန္မာဘာသာ စကားကို ေခတ္မီ တိုးတက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာမင္းလတ္က ျမန္မာဘာသာစကားနဲ႔ ေခတ္ အသံုးအႏႈန္းေတြကို နက္နက္နဲနဲ ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာ ေလ့လာခဲ့ၿပီး ျမန္မာဘာသာစကား ဆက္လက္ ဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္ေရး အတြက္ သူ႔ရဲ႕ အဆုိျပဳခ်က္ကိုလည္း စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">အဲဒီ စာအုပ္ဟာ ပညာေရးဆိုင္ရာအရ အေရးႀကီးတဲ့ သက္ေရာက္မႈေတြ ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ဒါတင္မက အာဏာရွိသူေတြကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း စိန္ေခၚလိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵကို တၾကိမ္ ထပ္ၿပီး ျပသလုိက္တာပါပဲ။ ဒီတခါမွာေတာ့ ဂႏၳ၀င္ ျမန္မာ စကား အသံုးအႏႈန္းက လြဲၿပီး တျခား အသံုးအႏႈန္းကုိ လက္မခံတ့ဲ ပညာေရးဆိုင္ရာ ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္မႈ ပံုသဏၭာန္ေတြကို စိန္ေခၚခဲ့တာပါ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဆရာမင္းလတ္ဟာ ပညာရွင္တေယာက္၊ တက္ၾကြ လႈပ္ရွားသူ တေယာက္ အျဖစ္သာ မကဘဲ တက္ၾကြႏိုးၾကားတဲ့ ၀တၳဳတို ေတြ ကဗ်ာေတြေရးသားတဲ့ စာေရးဆရာတေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရဲေခါင္ ကေလာင္အမည္နဲ႔ သူ႔၀တၳဳတိုေတြ၊ ကဗ်ာ ေတြကို ျမန္မာျပည္မွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">သူ ပရက္မွာ ရွိေနတုန္း ခ်က္ လူငယ္ ဗားကလက္ ဟာဗဲလ္ ကလည္း ျပဇာတ္ေတြ ေရးသားၿပီး အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ ေခတ္ျပိဳင္ စာေရးဆရာ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ႏွစ္ဦးဟာ အစိုးရရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္စီ ရွိေနတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို ဖလွယ္ မွ်ေဝရင္း သူတုိ႔ရဲ႕ အသက္ကို ရဲ၀့ံ စြန္႔စားခဲ့သူေတြပါ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဟာဗဲလ္ဟာ ၁၉၈၉ ခု ကတၱီပါ ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ႏုိင္တဲ့အထိ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယားမွာ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း က်ဆံုးသြားၿပီးတ့ဲ ေနာက္ပိုင္း သူဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပထမဆံုး သမၼတ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူ႔ ေဆာင္ပုဒ္တခု ျဖစ္တဲ့ “အမွန္တရားနဲ႔ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရားဟာ လိမ္ညာမႈေတြနဲ႔ အမုန္းတရားကို အႏုိင္ရ လႊမ္းမိုးႏုိင္ရမယ္” ဆိုတဲ့စကားဟာ ဆရာမင္းလတ္ အေသအခ်ာ ႏွစ္သက္ တန္ဖိုးထားတဲ့ စကားပါပဲ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဆရာမင္းလတ္ရဲ႕ ပညာေရးဆိုင္ရာ တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းမႈေတြက ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယားမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ဇာတိေျမ ကုိေတာ့ သူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာ ထည့္ထားတာပါ။ ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေတြကို သူ ထဲထဲ၀င္၀င္ ေလ့လာခဲ့ၿပီး ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ (ဗကပ) ဌာနခ်ဳပ္ တည္ရွိရာ ပဲခူးရိုးမနဲ႔ တရုတ္ ျမန္မာ နယ္စပ္ေဒသမွာ လႈပ္ရွား တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ့ သူ႔ရဲ႕ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြနဲ႔ အၿမဲ ထိေတြ႔ ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ ေနာက္ပုိင္းကာလမွာေတာ့ ဗကပ ဟာ ၀ ေတာင္တန္းေဒသကို စတင္ ထိုးေဖာက္ ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ </div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-6iNL2eGI/AAAAAAAADIQ/FKposBmkUCs/s1600/U+Minn+Latt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" px="true" src="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-6iNL2eGI/AAAAAAAADIQ/FKposBmkUCs/s320/U+Minn+Latt.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">ပရက္ၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႔ခ့ဲရေသာ ဆရာမင္းလတ္ႏွင့္ ဒက္ဂ္မာ ဘက္ခိုးဗား (ဓာတ္ပုံ - Burma Center Prague/Dagmar Bečková)</span></div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဗကပဟာ တရုတ္ျပည္က စစ္ေရး အကူအညီ ရခ့ဲတာပါ။ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးက ရလာတဲ့ အေတြး အေခၚနဲ႔ ဗကပ က ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွာ သူတုိ႔ပါတီရဲ႕ “တ၀က္တပ်က္ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရး” ကို ေဖာ္ေဆာင္ပါေတာ့တယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဗကပ ပါတီ၀င္ေတြရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ အပါအ၀င္ ပညာတတ္ ပုဂၢဳိလ္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ျဖဳတ္ ထုတ္ သတ္ လုပ္ခ့ဲတယ္။ သန္႔စင္ ရွင္းလင္းေရးကို တုံ႔ျပန္ ရိုက္ခတ္တဲ့ တရုတ္ ဆန္႔က်င္ေရး ရုန္းရင္း ဆန္ခတ္မႈေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔ ျမန္မာၾကား သံတမန္ ဆက္ဆံေရး ဆိုး၀ါးသြားၿပီး ေဘဂ်င္းက ျမန္မာႏုိင္ငံကို ေပးေနတဲ့ အကူအညီေတြ တရား၀င္ ရပ္စဲလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ႏုိင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း ျပန္ေခၚယူပါတယ္။ ေဘဂ်င္း ေရဒီယိုက ဗုိလ္ေန၀င္း အစိုးရကို “ဖက္ဆစ္၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ ဖ်က္ဆီးသူ၊ ေဖာက္ျပန္ေရးအစိုးရ” စသျဖင့္ အျပင္းအထန္ ရႈတ္ခ်ပါ ေတာ့တယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ပရက္ ေႏြဦးရာသီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားေတြကုိ ၀ါေဆာစာခ်ဳပ္၀င္ ႏုိင္ငံေတြက က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ၿပီး ေခ်မႈန္းတာေတြ မျဖစ္ခင္ တႏွစ္အလို ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွာ ဆရာမင္းလတ္ဟာ အဲဒီကေန တရုတ္ျပည္ကို သြားဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။ ေဘဂ်င္းကို သူေရာက္ၿပီး ရွမ္းဘာသာကို ေလ့လာသင္ယူရင္း ၁၉၆၉ ခုႏွစ္အထိ ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္ကုိ ေျပာင္းသြားပါတယ္။ တရုတ္ျမန္မာ နယ္စပ္က ဗကပ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ျပန္ဆက္သြယ္ခဲ့ၿပီး ၀ နဲ႔ ရွမ္း ဘာသာရပ္ေတြကို ေလ့လာပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ၀င္ေဟာင္းေတြရဲ႕ အဆိုအရ သူ႔လုပ္ေဆာင္မႈေတြထဲမွာ ၀ ဘာသာကေန လက္တင္ ဘာသာကုိ ျပန္ဆုိ ေရးသား မွတ္တမ္းတင္မႈေတြ ပါ၀င္ပါတယ္ တ့ဲ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဒါေပမယ့္ အာဏာရွင္ေတြကို အမွန္အတုိင္း ေျပာတယ္ ဆုိတာဟာ အျမင္မတူသူနဲ႔ ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ ဘက္ေတာ္သားေတြထဲမွာလည္း အင္အား ေကာင္းေစေရးအတြက္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို ဆရာမင္းလတ္က သေဘာေပါက္တ့ဲသူပါ။ သူက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အခက္အခဲေတြကို ကူညီ ေျဖရွင္းေပးတ့ဲအေနနဲ႔ ဗကပ ေပၚလစ္ဗ်ဴရို အဖဲြ႔၀င္ေတြဆီ အစီရင္ခံစာေတြ ေရးပုိ႔ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အျငင္းပြားဖြယ္ အစီရင္ခံစာေတြထဲမွာ ဘာေတြပါတယ္ ဆုိတာ အခုအထိ မသိရပါဘူး။ သိရသေလာက္ကေတာ့ ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အဲဒီ အစီရင္ခံစာေတြကုိ မႀကိဳက္ၾကဘူး ဆုိတာပါပဲ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက သူ႔ကုိ ရွမ္းျပည္ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းေဒသမွာ ထိန္းသိမ္းလုိက္ပါတယ္။ တိုက္ပြဲမွာ အဖမ္းခံရတ့ဲ အရာရွိတေယာက္ အပါအ၀င္ ျမန္မာစစ္သား ၁၅ ေယာက္နဲ႔အတူ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ၀င္ေဟာင္းေတြရဲ႕ အဆိုအရ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ထဲမွာ စစ္သားေတြ ထြက္ေျပးဖုိ႔ စီစဥ္ေတာ့ ဆရာမင္းလတ္လည္း သူတုိ႔နဲ႔အတူ ေျပးခ့ဲပါတယ္တ့ဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတပ္ေတြက သူတုိ႔ေနာက္ကို လိုက္ၿပီး ရွင္းတဲ့အတြက္ အားလံုး ေသဆံုးသြားရပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္းေတြကေတာ့ ဆရာမင္းလတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးကာလ အေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္ မရွိၾကပါဘူး။ ပါတီဌာနခ်ဳပ္ကပဲ သုတ္သင္ပစ္လိုက္ဖုိ႔ အမိန္႔ေပးခဲ့သလား ဒါမွမဟုတ္ တပ္သားေတြကပဲ သူတုိ႔ ဘာသာ ပစ္ခတ္ခဲ့တာလား ဆိုတာ မသိရပါဘူး။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ေတာထဲမွာ ေၾကကြဲဖြယ္ က်ဆံုးခဲ့ရေပမယ့္ ဆရာမင္းလတ္ရဲ႕ ႀကံဆ စိတ္ကူးမႈေတြနဲ႔ ပညာရပ္ နယ္ပယ္ဆိုင္ရာ ၾသဇာ သက္ေရာက္မႈေတြက ျမန္မာျပည္မွာ ရိွေနဆဲပါ။ ဒါ့အျပင္ ျမန္မာ နဲ႔ ခ်က္ ႏွစ္ႏုိင္ငံၾကား လက္ရိွ ဆက္ဆံေရးအထိ ၾသဇာ ရိွေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">“ေလးနက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ဂႏၳ၀င္ ျမန္မာဘာသာစကားနဲ႔ပဲ ေရးရမယ္လုိ႔ ဆုိၾကတဲ့ ေရွးရိုးစြဲ၀ါဒီ ပညာရွင္ေတြန႔ဲ သေဘာမတူၾကတဲ့ ေခတ္သစ္ ျမန္မာပညာရွင္ေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ၊ စာနယ္ဇင္းသမားေတြ အတြက္ေတာ့ ဆရာ မင္းလတ္ ရဲ႕ ‘ျမန္မာဘာသာ စကားကို ေခတ္မီ တိုးတက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း’ နဲ႔ တျခားလက္ရာေတြက အေထာက္အကူ ျဖစ္ခ့ဲတယ္၊ အႀကံေကာင္း ဉာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးခ့ဲတယ္” လုိ႔ ဘက္ခိုးဗားက ဆိုပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ေနာက္မ်ိဳးဆက္ စာေရးဆရာေတြကေတာ့ ေခတ္ေပၚ ျမန္မာဘာသာစကားကို စာေပ နယ္ပယ္မွာသာ မဟုတ္ဘဲ တျခား ေရးဖဲြ႔မႈေတြမွာပါ သံုးလာၾကတယ္၊ ေခတ္ေပၚနည္းနဲ႔ ေရးတာက ပိုၿပီး နားလည္ရ လြယ္ေစတယ္ ဆိုတာကို ျပသခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ သူက ဆုိပါတယ္။ ဒီအစဥ္အလာကုိ ဒီေန႔ေခတ္အထိ သယ္ေဆာင္လာၿပီး သတင္းစာ၊ မဂၢဇင္း၊ စာအုပ္ေတြမွာ ေခတ္ေပၚ ဘာသာစကားနဲ႔ ေရးသား ေဖာ္ျပေနၾကပါၿပီ တ့ဲ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၁၉၅၀ နဲ႔ ၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြတုန္းက ဆရာမင္းလတ္ ပရက္မွာ ရွိေနခ်ိန္အတြင္း တစိုက္မတ္မတ္္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္မႈေတြေၾကာင့္လည္း ခ်က္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဟာဗဲလ္နဲ႔ လက္ရွိ ခ်က္သမၼတႏုိင္ငံတုိ႔ဟာ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီ ရရိွေရး ကုိ ေထာက္ခံအားေပးသူေတြ ျဖစ္လာတာပါ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဧၿပီလတုန္းက ခ်က္သမၼတႏုိင္ငံဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး စုံစမ္းစစ္ေဆးသူ မစၥတာ ကင္တာနာ ရဲ႕ တိုက္တြန္း ေျပာဆိုခ်က္ကို ေထာက္ခံတဲ့ တတိယေျမာက္ႏုိ္င္ငံ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ မစၥတာ ကင္တာနာက ျမန္မာနိင္ငံတြင္း စစ္ရာဇ၀တ္မႈေတြနဲ႔ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဆန္႔က်င္ က်ဴးလြန္ခဲ့တ့ဲ ရာဇ၀တ္မႈေတြအတြက္ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္တရပ္ ေစလႊတ္ဖုိ႔ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီကို တင္ျပ တိုက္တြန္းခ့ဲတာပါ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဧရာ၀တီ မဂၢဇင္းကို ေပးပုိ႔တဲ့ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္တခုမွာဆိုရင္ ခ်က္ ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာနကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဆိုး၀ါးတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြ ဆက္လက္ ျဖစ္ပ်က္ေနတ့ဲအတြက္ ပူပန္ေနရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားၿပီး စစ္အစိုးရ ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရး လမ္းျပေျမပံုရဲ႕ အလားအလာကုိလည္း ေမးခြန္းထုတ္ထားပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ခ်က္အစိုးရဲ႕ေထာက္ခံမႈဟာ ဆရာမင္းလတ္ ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယားက ထြက္ခြာလာၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ အၾကာ၊ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပိုင္းေတာထဲမွာ သူေသဆံုးၿပီး ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာမွ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာမင္းလတ္နဲ႔ သူ႔လို ျပည္ပခရီး ထြက္ခဲ့ၾကၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ကို ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသူေတြဟာ အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ တက္ၾကြ လႈပ္ရွားသူေတြအတြက္ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့ၾကသူေတြ၊ ႏုိင္ငံျခား တိုင္းျပည္ေတြက ကူညီ ေထာက္ခံလာၾကေအာင္ တံတားထိုးေပးခဲ့ၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-6-sGcrII/AAAAAAAADIU/_cgRi1vSaKI/s1600/U+Minn+Latt+at+Prague.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" px="true" src="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-6-sGcrII/AAAAAAAADIU/_cgRi1vSaKI/s320/U+Minn+Latt+at+Prague.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားက ပရက္ၿမိဳ႕ေရာက္ ျမန္မာတုိ႔၏ ေဆြးေႏြးပဲြ မွတ္တမ္းဓာတ္ပုံ (ဓာတ္ပုံ - Burma Center Prague/Dagmar Bečková)</span></div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">တျခား ျမန္မာ နဲ႔ ခ်က္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြလိုပဲ ဆရာမင္းလတ္ဟာ သူ႔ဘ၀မွာ သူျမင္ခ်င္တဲ့ ရလဒ္ကို ျမင္မသြားခဲ့ရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အတိုက္အခံေတြသာ ဇြဲေကာင္းမယ္ဆိုရင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမ့ဲၿပီး ဖိႏွိပ္ခံေနရတ့ဲ အေျခအေနေတြကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္လုိ႔ရတယ္ ဆိုတာ ဒီကေန႔ ဒီမုိကေရစီ တုိင္းျပည္ ျဖစ္ေနတ့ဲ ခ်က္ သမၼတႏုိင္ငံက သက္ေသပါပဲ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">တကယ္လုိ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ခ်က္ ျပည္သူေတြလိုပဲ ရက္စက္တ့ဲ အာဏာရွင္ေတြကို တေန႔မွာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ႏွစ္ႏုိင္ငံဟာ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ဖိစီး ႏွိပ္စက္မႈ သံႀကိဳးေတြကို ဖယ္ရွင္းပစ္ႏုိင္မယ့္ လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေတြ ျဖစ္လာတဲ့အထိ ညီညြတ္ ေပါင္းစည္း မွ်ေ၀ ခံစားႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဆရာမင္းလတ္ဟာ အဲဒီ ေပါင္းစည္း ညီညြတ္မႈရဲ႕ ဘိုးေဘးတဦး ျဖစ္ေနမွာပါ။ သူသာ တကယ္လုိ႔ ဒီကေန႔အထိအသက္ရွင္ေနဦးမယ္ ဆိုရင္ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊကိုလည္း သူအရင္တုန္းက ဗိုလ္ေန၀င္းကို ေျပာဆိုခဲ့ဖူးသလို “ကမၻာကို မွန္တ့ဲအတိုင္း ေျပာျပပါ” ဆိုတဲ့ စကားကို ေပးပုိ႔မွာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ေအာင္ေဇာ္ ေရးသားသည့္ ‘Tell the World the Truth’ ကုိ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆုိသည္။ </div><div align="justify"><br />
<a __untrusted="true" href="http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.irrawaddymedia.com%2F&h=dcc93" rel="nofollow" target="_blank"></a><strong><span style="font-size: xx-small;">© Irrawaddy Publishing Group </span></strong></div><div align="justify"><span style="color: #0066cc;"><a href="http://www.irrawaddymedia.com/">http://www.irrawaddymedia.com/</a> </span></div><div align="justify"><br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Prague, Czech Republic50.0878114 14.420459849.8675274 13.953540799999999 50.3080954 14.8873788tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-90588555433059598012010-09-26T16:37:00.001-05:002010-09-26T16:38:49.268-05:00‘Tell the World the Truth’<div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><b>Tell the World the Truth </b></div><div style="text-align: justify;">By AUNG ZAW </div><div style="text-align: justify;"><i>Minn Latt Yekhaun was one of the first three Burmese students to study in Prague during the 1950s. Despite his tragic death more than 20 years ago, his influence on Burmese-Czech relations remains to this day</i> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">In 1966, Burmese intellectual Minn Latt Yekhaun was sitting in Tatran, his favorite Wenceslav Square cafe in Prague, Czechoslovakia, when a convoy passed by escorting Gen Ne Win, the authoritarian ruler of Burma who had taken power four years earlier in a military coup. Minn Latt immediately left the cafe and contacted his friend and colleague, Dr. Dagmar Bečková, and made a dangerous request. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div align="justify" class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-58jM7l4I/AAAAAAAADIM/GAgMHp6e6b8/s1600/U+Minn+Latt+Ye+Khaung.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" px="true" src="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-58jM7l4I/AAAAAAAADIM/GAgMHp6e6b8/s320/U+Minn+Latt+Ye+Khaung.jpg" width="227" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Minn Latt Yekhaun photographed in Czechoslavakia. (Photo: Burma Center Prague/Dagmar Bečková)</span> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">A few days later, during a reception in honor of Ne Win, Bečková and several other friends of Minn Latt approached a member of the general’s entourage and handed him a parcel. Inside the package was a letter addressed to Ne Win that said simply: “Tell the world the truth about Burma.” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Minn Latt knew he was taking a big risk by confronting Ne Win—Burmese studying overseas who became political were normally required to return home, and the junta would certainly not have given Minn Latt a warm welcome back in Burma. Minn Latt could not have known at the time, however, that while his propensity to boldly speak truth to power would ultimately lead to his tragic death, it would not come at the hands of Ne Win, but from guns fired by his own Communist comrades in the jungles of northern Burma. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Minn Latt was a Burmese linguist, historian and writer who studied at the prestigious St. Paul’s Grammar School in Rangoon. Born in 1925, he joined the Burmese resistance against the Japanese during World War II in the Pegu region of Lower Burma. After the war, he became a member of the White Flag faction of the Communist Party of Burma (CPB) and went underground in 1948, shortly after Burma regained its independence from Britain. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">When Minn Latt arrived in Prague in 1950, he was one of the first three Burmese students ever to come to the Czech capital. He studied English and history at the Faculty of Philology of Charles University, and his “Burma in English Letters” became an introduction to Burmese studies in Prague. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">In 1955, Minn Latt began teaching Burmese at the Prague Language School. He also published “The Prague Method Burmese Reader with Burmese-English and English-Burmese Alphabetical Vocabularies,” which gave Czech students their first chance to study the modern Burmese language. In addition, Minn Latt became a researcher at the Oriental Institute of the Czechoslovak Academy of Science in Prague and a lecturer at the Faculty of Philosophy at Charles University, positions he held until he left Prague in 1967. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Minn Latt’s contribution to Czech-Burmese relations is significant. “His book ‘Burma – the Crossroads of Asia,’ published in Prague in 1958, was the first introduction to the history, politics and economics of Burma for the Czech public,” Bečková wrote in Focus on Burma, a 2008 publication by Burma Center Prague, a non-profit NGO run by Burmese living in the Czech Republic and supporters of Burma. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Minn Latt’s greatest research milestone, according to Bečková, was his book “Modernization of Burmese,” in which he performed a deep analysis of the Burmese language and its modern usage and offered his own proposal for further development of the language. Not only was “Modernization of Burmese” significant in terms of its academic impact, the book also demonstrated once again Minn Latt’s willingness to openly challenge those in power, this time in the form of the academic establishment who resisted the use of anything other than classical Burmese. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">In addition to being an academic and activist, Minn Latt was also an active writer whose short stories and poems were published in Burma under the name Yekhaun. And during the period that Minn Latt was in Prague, a young Czech by the name of Václav Havel was also making a name for himself by writing plays that spoke truth to authoritarian power. The two contemporary author activists shared the ability to stand up and risk their lives in opposition to government oppression. Havel went on to lead the 1989 Velvet Revolution—when Communism fell peacefully in Czechoslovakia—and became the country’s first president. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">His personal motto was certainly one that Minn Latt would have appreciated: “Truth and love must prevail over lies and hate.” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Despite Minn Latt’s academic accomplishments in Czechoslovakia, his native land remained close to his heart. Minn Latt closely followed political events in Burma, and kept in touch with his CPB comrades who were operating both on the Sino-Burmese border and in the Pegu Yoma mountains in central Burma where the CPB had established its headquarters. By the late 1960s, the CPB also began to penetrate the Wa Hills in northern Burma. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-6iNL2eGI/AAAAAAAADIQ/FKposBmkUCs/s1600/U+Minn+Latt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" px="true" src="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-6iNL2eGI/AAAAAAAADIQ/FKposBmkUCs/s320/U+Minn+Latt.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Min Latt and Dagmar Bečková in Prague. (Photo: Burma Center Prague/Dagmar Bečková)</span> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">The CPB received military support from Beijing and in 1967, inspired by the Cultural Revolution in China, the Burmese Communists launched their own “semi-cultural revolution” that included purges and gruesome killings of intellectuals, including CPB members’ own relatives. In reaction to the purge, anti-Chinese riots broke out in Rangoon. Diplomatic ties soured between China and Burma and Beijing officially cut aid to Burma and recalled its students. Radio Beijing blasted Ne Win’s government, calling it “fascist, counter-revolutionary and reactionary.”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Also in 1967, the year before the Prague Spring reformists were crushed by the Warsaw Pact invasion, Minn Latt decided to leave Czechoslovakia for China. He arrived in Beijing and remained there until 1969, studying the Shan language. He then went to Shan State, Burma, where he took up residence on the Sino-Burmese border, rejoined his CPB comrades and studied Wa and Shan. According to former CPB members, his work included transcribing Wa into Latin script.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Minn Latt, however, was a man who understood that speaking truth to power does not only mean confronting those one opposes, but also the powerful within one’s own camp. He courted trouble with the CPB by submitting critical reports to politburo leaders, and although the contents of his reports remain unclear, what is known is that they didn’t please party leaders.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">In the late 1970s, Minn Latt was detained by the CPB in the northeastern region of Shan State and kept together with Burmese prisoners of war. The scholar spent his time with 15 Burmese soldiers, including an officer, who were captured in battle.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">According to former CPB members, when the soldiers planned an escape in [1985], Minn Latt decided to join them. The CPB learned of the break-out, however, and its troops chased down Minn Latt and the Burmese soldiers, opened fire and killed them all. Former Communists are reluctant to talk about Minn Latt’s final episode, and it is not known whether the CPB headquarters gave a shoot-to-kill order or troops acted on their own. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Despite his tragic demise in a remote jungle, Minn Latt’s inspirational and intellectual influence on Burma and its relationship with the current Czech Republic remain to this day.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“Modernization of Burmese,” along with Minn Latt’s other works, “became a great inspiration and support to modern Burmese scholars, writers and journalists in their fight against traditionally conservative scholars who considered the classical Burmese language the only suitable means of expression for writing serious texts,” said Bečková.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">She said the younger generation of Burmese authors began to use modern language not only in literature but in other texts as well, demonstrating that the modern method of expression makes the language clearer and more comprehensible. This has carried over until the present, with more and more articles and studies in Burmese newspapers, magazines and books being written in the modern language.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">In addition, due certainly in part to Minn Latt’s trailblazing efforts during his time in Prague in the 1950s and 60s, Havel and the current Czech Republic have become prominent supporters of the Burmese opposition and its struggle for democracy and human rights. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">In April, the Czech Republic became the third country to back the recommendation made by the UN human rights special rapporteur on Burma, Tomás Ojea Quintana, that the UN Security Council examine setting up a Commission of Inquiry into war crimes and crimes against humanity in Burma. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">In a statement sent to The Irrawaddy, the Czech foreign ministry also said that the Czech Republic “remains concerned at continuous grave human rights violations in Burma/Myanmar” and questioned the efficacy of the regime’s “road map to democracy.”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Although this show of Czech support comes more than 40 years after Minn Latt left Czechoslovakia and more than 20 years after his death in the jungles of northern Burma, Minn Latt and the others like him who traveled overseas and demonstrated a willingness to stand up to the successive Burmese regimes were the ones who laid the foundation for future generations of activists and built the bridges that led to support from foreign nations.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-6-sGcrII/AAAAAAAADIU/_cgRi1vSaKI/s1600/U+Minn+Latt+at+Prague.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" px="true" src="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ-6-sGcrII/AAAAAAAADIU/_cgRi1vSaKI/s320/U+Minn+Latt+at+Prague.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">A photograph of Burmese meeting in Prague in the 1960s. (Photo: Burma Center Prague/Dagmar Bečková)</span> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Like many Burmese and Czech activists, Minn Latt did not see the results he wanted in his lifetime. But the current democratic state of the Czech Republic is proof that a seemingly hopeless oppression can be reversed if the opposition perseveres. If the Burmese people are one day able to overcome their persecutors the way the Czechs did, then the two countries will share the further bond of two nations that were able to throw off the chains of totalitarian oppression to become free and democratic states. Minn Latt will have been one of the forefathers of that bond, and if he were alive today, he would most likely deliver the same message to junta chief Snr-Gen Than Shwe that he previously delivered to Ne Win: “Tell the world the truth about Burma.”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">© Irrawaddy Publishing Group </div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.irrawaddymedia.com/">http://www.irrawaddymedia.com/</a> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Prague, Czech Republic50.0878114 14.420459849.8675274 13.953540799999999 50.3080954 14.8873788tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-70159923874697034782010-09-25T14:52:00.005-05:002010-09-25T15:01:09.362-05:00လူသာဆံုးတယ္ က်န္တာမရံႈးတ့ဲ သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္<div style="text-align: justify;"><strong>လူသာဆံုးတယ္ က်န္တာမရံႈးတ့ဲ သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္ </strong></div><div style="text-align: justify;">ေက်ာ္သူ</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5LP_c1RQI/AAAAAAAADF8/RVXsifrVZxQ/s1600/U+Moe+Funeral.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" px="true" src="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5LP_c1RQI/AAAAAAAADF8/RVXsifrVZxQ/s320/U+Moe+Funeral.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဦးမိုးဟိန္း(သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)သည္ ၂၃.၉.၂၀၁၀ (ၾကာသပေတး) ေန႔ နံနက္ (၉း၀၀) နာရီအခ်ိန္တြင္ တစ္ဘဝ ခႏၶာကို စြန္႔ပစ္၍ ကမာၻေျမျပင္မွ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ ဆရာမိုးဟိန္း၏ ရုပ္ခႏၶာအား ေရႊဂံုတိုင္အထူးကုေဆးရံုႀကီး (SSC)မွ ေရေ၀းသုႆန္အေအးခန္းသို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)က သြားေရာက္ သယ္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MWeBC-uI/AAAAAAAADGo/qgghU8Vr0VQ/s1600/U+Moe+Funeral+010.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" px="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MWeBC-uI/AAAAAAAADGo/qgghU8Vr0VQ/s320/U+Moe+Funeral+010.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
ဦးမိုးဟိန္း(သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)သည္ ဖခင္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ + ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးတို႔၏သား ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာတစ္ဦး ျဖစ္သည့္အျပင္ ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ မဟာပရိတၱေစတီေတာ္ျမတ္ တည္ထားရာတြင္ အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းဦးေဆာင္ခဲ့သူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေမၿမိဳ႕စည္သာရပ္၌လည္း ဒဟတ္စံျပပရဟိတပ်ိဳးခင္းကို တည္ေထာင္ထားေသာ ပရဟိတလုပ္ငန္း ဦးေဆာင္မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးခဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမာၻေအးကုန္းေျမရွိ ပရိယတိၱသာသနာ့ တကၠသိုလ္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားအား အဂၤလိပ္စာကို ပညာဒါနအျဖစ္ သင္ၾကားေပးခဲ့သူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာစာေပ၊ ပညာဒါန၊ ပရဟိတလုပ္ငန္း၊ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေပးဆပ္ခဲ့သူတစ္ဦး အေနႏွင့္ မရဏမင္းအား စိန္ေခၚခဲ့ၿပီး ကမာၻေျမျပင္ေပၚတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ လူသားမ်ားအား “မွာပါရေစ … ေျပာပါရေစ” ဟု မွာတမ္းေျခြကာ မရဏမင္းဆီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လိုက္သြားၿပီ ျဖစ္ေတာ့သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><img border="0" height="150" px="true" src="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MTcwswEI/AAAAAAAADGU/6e-uJDXeFuU/s200/U+Moe+Funeral+005.jpg" width="200" /> <img border="0" height="150" px="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MV_nfEPI/AAAAAAAADGk/su7ePekoxmA/s200/U+Moe+Funeral+009.jpg" width="200" /> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ မွာပါရေစ … ေျပာပါရေစ ” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၁)</div><div style="text-align: justify;">ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊ ပါးစိုရံု ရွိမွာေပါ့။ </div><div style="text-align: justify;">သပိတ္မသြတ္နဲ႔ လြတ္ၿပီးသား၊ ကၽြတ္ၿပီးသား။ </div><div style="text-align: justify;">ထမင္းမထုတ္နဲ႔၊ သိုးစာ၊ ပုပ္စာ၊ ျဖဳန္းတီးစာ။ </div><div style="text-align: justify;">အိုးမခြဲနဲ႔၊ အိုးမလို၊ ဘာကိုမွ ကိုယ္မစြဲဘူး။ </div><div style="text-align: justify;">အပြင့္အခက္ ယူမသြားနဲ႔၊ ျပန္လိုက္ရမယ့္ အစားမဟုတ္ဘူး။ </div><div style="text-align: justify;">ရက္လည္၊ လလည္၊ ႏွစ္လည္ </div><div style="text-align: justify;">ဘာကိုမွ မလည္နဲ႔၊ သံသရာႀကီးမွာ လည္ခဲ့သူ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(၂) </div><div style="text-align: justify;">ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔ </div><div style="text-align: justify;">ႀကိဳႀကိဳၿပီး ေသထားသူ။ </div><div style="text-align: justify;">“ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္”ကို ျမတ္ႏိုးပူေဇာ္ရင္း </div><div style="text-align: justify;">အႀကိမ္ႀကိမ္ အေသရင္းထားသမို႔ </div><div style="text-align: justify;">မရဏမင္းဆီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားမွာ။ </div><div style="text-align: justify;">ၿပီးေတာ့ ေျပာပါရေစ - </div><div style="text-align: justify;">သာသနာ၊ စာေပ၊ ပရဟိတ </div><div style="text-align: justify;">လုပ္လက္စေတြကိုဆက္လုပ္ဖို႔၊ </div><div style="text-align: justify;">ေဟာဒီခ်စ္ရတဲ့ မိခင္ေျမကို </div><div style="text-align: justify;">ျပန္လာခဲ့မယ္မုခ်။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီေတာ့ ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊ </div><div style="text-align: justify;">ေျဖသာစမ္းပါ၊ ၿပံဳးစမ္းပါ </div><div style="text-align: justify;">လူသာဆံုးတာ က်န္တာမရံႈးဘူး။ </div><div style="text-align: justify;">မွာခဲ့ၿပီ၊ ေျပာခဲ့ၿပီေနာ္၊ ဒါပါပဲ။ ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မိုးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္) </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><img border="0" height="150" px="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MIVmFHiI/AAAAAAAADGA/xnvgGyLP6IU/s200/U+Moe+Funeral+011.jpg" width="200" /> <img border="0" height="150" px="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MVTtOhFI/AAAAAAAADGg/nZsz9E9a5wY/s200/U+Moe+Funeral+008.jpg" width="200" /> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ယေန႔ ၂၅.၉.၂၀၁၀ (စေန)ေန႔ နံနက္ (၁၀း၀၀) နာရီအခ်ိန္တြင္ ေရေ၀းသုႆန္၌ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)က အလွဴမီနီယမ္ မွန္ေခါင္းျဖင့္ စ်ာပနအခမ္းအနား ျပင္ဆင္ေပးကာ အသင္းသူ/သားမ်ားတို႔မွ မီးသၿဂၤဳိလ္ျခင္း အခမ္းအနားကို က်င္းပေပးခဲ့ပါသည္။ ယင္းအခမ္းအနားတြင္ က်န္ရစ္သူ မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္ အတူ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွ လူပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ စာေပေလာကမွ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာမ်ား၊ ပရဟိတ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ လူမႈေရးသမားမ်ား စံုညီစြာ လာေရာက္ၾကသည္။ </div><br />
<div style="text-align: center;"><img border="0" height="150" px="true" src="http://4.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MR_4IIfI/AAAAAAAADGM/qYRl3h7PPf0/s200/U+Moe+Funeral+003.jpg" width="200" /> <img border="0" height="150" px="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MRRAd35I/AAAAAAAADGI/hqHpY2Jaj88/s200/U+Moe+Funeral+002.jpg" width="200" /> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လူသားမ်ားအတြက္ လိုအပ္ေသာသာသနာေရး၊ ပညာေရး၊ အက်ိဳးျပဳ ကဗ်ာ/စာေပႏွင့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားကို ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ေပးဆပ္သြားေသာ ဆရာဦးမိုးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္) တစ္ေယာက္ “လူသာဆံုးတယ္ က်န္တာမရံႈး” ဟုဆရာက ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ဤကဲ့သို႔ ျမင့္ျမတ္ေသာ လူသားတစ္ဦး ကမာၻေျမျပင္မွ ထြက္ခြာသြားျခင္းသည္ “လူသာဆံုးတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ေတာ့ အစားထိုးမရတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈ တစ္ရပ္ပင္” ျဖစ္ေတာ့သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><img border="0" height="150" px="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MSoUNIDI/AAAAAAAADGQ/sycwbVv6wMk/s200/U+Moe+Funeral+004.jpg" width="200" /> <img border="0" height="150" px="true" src="http://3.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJ5MRE4VczI/AAAAAAAADGE/wr7_4q7KmNw/s200/U+Moe+Funeral+001.jpg" width="200" /> </div><br />
ဆရာေျပာခဲ့တဲ့ “ေဟာဒီခ်စ္ရတဲ့ မိခင္ေျမကို ျပန္လာခဲ့မယ္ မုခ်” ဆိုတဲ့ စကားရပ္အတိုင္း ကမာၻေျမျပင္ရွိ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သက္ရွိ ထင္ရွားရွိေနဆဲ အခ်ိန္၌ ဆရာျပန္အလာကို ေစာင့္စားလွ်က္...။ <br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေက်ာ္သူ </div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.ffssyangon.net/">http://www.ffssyangon.net/</a> </div><div style="text-align: justify;"></div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Yangon, Burma16.8660694 96.19513216.8660694 96.195132 16.8660694 96.195132tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-36749250231088615462010-09-24T07:40:00.000-05:002010-09-24T07:40:54.274-05:00ကေလာင္ကိုဖက္ ေဖာင္ကို ဖ်က္၍…<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJycQW1nfKI/AAAAAAAADF0/Ups19yLZzI0/s1600/umoehein.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="307" px="true" src="http://2.bp.blogspot.com/_zig_Y4kM4A4/TJycQW1nfKI/AAAAAAAADF0/Ups19yLZzI0/s320/umoehein.gif" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><strong>ကေလာင္ကိုဖက္ ေဖာင္ကို ဖ်က္၍…</strong> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“အသက္ကေလးရယ္တဲ့ တိုသထက္တို၊ </div><div style="text-align: justify;">ေၾသာ္…ဘယ္လို ‘ျပိဳ’ ရပါ့။ </div><div style="text-align: justify;">အတၱကိုျဖိဳ၊ ပရမွာပို၊ ျမတ္ဘုန္းမို အလိုက်။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဘာလိုလိုႏွင့္ အသက္(၆၅) ႏွစ္ထဲ ဝင္လာပါေကာလား။ သည္ အရြယ္မွာပဲ အေမဆံုးခဲ့ပါ့။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ အဆို၊ ေယဘုယ် လူ႔သက္တမ္း မွာ (၇၅)ႏွစ္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ကံကလည္း မျငိမ္း၊ လူကလည္း ထိန္းမည္ဆိုလွ်င္၊ (၁၀)ႏွစ္ၾကီးမ်ားေတာင္ က်န္ပါေသး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“(၁၀)ႏွစ္ ေနရဦးမယ္ ထားပါ။ ေရွ႕ဘယ္လိုဆက္သြားမလဲ” ဟု ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခဲ့ပါသည္။ ယခု ကိုယ္တိုင္ ဘဝဆည္းဆာ ျဖတ္သန္းေနျပီမို႔၊ ဘယ္လိုရပ္တည္ျပီ၊ အဆံုးသတ္မည္နည္း။ အခ်ိန္မရွိလွေတာ့ပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေရွ႕ဆယ္ႏွစ္အတြက္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို မေရးခင္၊ ေႏွာင္းကာလ ဆယ္ႏွစ္က ျဖစ္ရပ္ေတြကို ဆက္စပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပခ်င္ပါသည္။ ၁၉၉၉ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ(၁၆)ရက္၊ သီတငး္ကၽြတ္လျပည့္ေန႔၊ နံနက္ေဝရီေဝလင္း၊ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ရွိ ေနာင္ေတာ္ၾကီးေလွခါးအနီးက ေစတီေလးတဆူေရွ႕တြင္၊ ကၽြန္ေတာ္ဘဝ တဆစ္ခ်ိဳးခဲ့ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“အသက္(၅၅)ႏွစ္ျပည့္တဲ့အခါ အလုပ္ကထြက္မယ္” ဟု မႏၱေလးေတာင္ေပၚတြင္ သံုးႏွစ္ၾကိဳ၍ မိသားစုကို ေျပာခဲ့ေသာစကားကို ဘုရားရွင္ေရွ႕ေမွာက္မွာ အေကာင္ထည္ေဖၚရန္ ယူလာသည့္ ထြက္စာေလွ်ာက္လႊာကို လက္မွတ္ထိုးလိုက္ပါသည္။ ေနာက္ငါးႏွစ္ ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္ႏိုင္ပါေသး။ ေဒၚလာမိုး ခံသြားရံုပါ။ သို႔ေပမဲ့ ရပ္ခ်ိန္တန္ျပီ။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဘဝကို ေလာကီအတြက္ဘဲ မျဖစ္ေစသင့္ဘူး။ ေလာကုတၱရာဘက္ လွည့္အုံး” ဟု ကိုယ္ကိုကိုယ္ ဆံုးမရငး္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္လာသည့္ သံရံုးမွ ကိုယ္သေဘာနွင့္ ကိုယ္ထြက္ခဲ့ပါ့။ “ကိုင္း …ေဖာင္ေတာ့ဖ်က္ခဲ့ျပီ။ ဘာဆက္လုပ္မလဲ။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ရံုးကထြက္ခဲ့ေပမယ့္ ေလာကုတၱရာနယ္ေျမကို ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္မသြားပါ။ စီးပြာေရးလဲမလုပ္၊ လုပ္မိသည္ကေတာ့ ကေလာင္ ျပန္ေသြးျခင္း၊ ရံုးကထြက္ခါနီး ၾကာျမင့္စြာ ေအာင္းေနသည့္ စာပိုးက တရွိန္ထိုး ႏိုးထလာသည္မို႔ ကေလာင္အဖ်ားမွာ ကဗ်ာမိုးေပါက္ေလးမ်ား တေျဖာက္ေျဖာက္ရြာေလရဲ့။ အရွိန္ရသည္ႏွင့္ ေဆာင္းပါးအသြင္ျဖင့္ စီးဆင္းသြားပါေသး။ ကၽြန္ေတာ္ အရင္က စာေရးဖူးပါသည္။ သို႔ေပမဲ့ တခါႏွင့္ တခါ ျခားလြန္းအားၾကီး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ရံုးကထြက္လိုက္မွ တကိုယ္ေတာ္ လြတ္လပ္ေရး ရလိုက္သလို၊ စာလြင္ျပင္တြင္ “မိုးဟိန္း(မိုးဟိန္း-သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္) ‘သင့္’ အမည္ႏွင္႔ ငုတ္တိုင္ေလးမ်ား စိုက္ခြင့္ရလိုက္ပါ့။ အဆက္ျပတ္ေနသည့္ စာေရအလ်ဥ္ကို သြယ္တန္းမိပါျပီ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ ဘာသာမ်ားႏွင့္ ကဗ်ာ၊ ေဆာင္းပါး၊ ဘာသာျပန္မ်ားေရးခဲ့ရာ၊ ယခု ပံုႏွိပ္စာအုပ္အေနျဖင့္ (၇) အုပ္ထြက္ခဲ့ျပီးပါျပီ။ ေနာက္ထပ္ထြက္ရန္ (၆)အုပ္ အဆင္သင့္။ စာလြင္ျပင္ ေလွ်ာက္ေနရင္း အခါအားေလ်ာ္စြာ စာေပေဟာေျပာပြဲ စင္ေတြေပၚတက္ခဲ့ရေသး။ မၾကာခင္က ျပည္ပသို႕ပင္ စာေပခရီး ႏွင္ခဲ့ရပါ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သားသမီးတို႔၏ ဝတၱရားငါးပါးအနက္ ေမြခံတိုက္ေစ ဝတၱရားကို စာေပျဖင့္ ျဖည့္ဆည္းခြင့္ရလိုက္ပါ၏။ ကၽြန္ေတာ္ အတိုင္းထက္အလြန္ ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္ပါဘိ။ သို႔ေပမဲ့ က်ြန္ေတာ္ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဳးသည္ စာလြင္ျပင္ဆီကိုသာ ေရွ႕ရွဳထားေလသေလာ။ က်ြန္ေတာ္ ဤသို႔မထင္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ရံုးကထြက္ျပီး ကေလာင္ကို္င္ရင္းက တျခားလုပ္စရာမ်ားေပၚလာပါေသး။ စာျပျခင္းအလုပ္ပါ။ အထူးသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္ေက်ာင္းသားေတြကို အဂၤလိပ္စာျပပါသည္။ ဟိုး ယခင္ကလဲ အဂၤလိပ္စာ ျပခဲ့ဘူး။ ယခုအခါ၊ ကမၻာရြာတြင္ ဥာဏ္အလင္းေခတ္ၾကီး ထိန္ထိန္ညီးေနျပီမို့ လူငယ္ေတြ အဂၤလိပ္စာကို အလုအယက္ ေလ့လာေနၾကေပါ့။ တစ္ဖက္တလမ္းက အကူညီလိုသည္မို႔ ရသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ အဂၤလိပ္စာ ပညာဒါနပို႔ခ်ခဲ့ပါသည္။ ပို႔ခ်ေနဆဲပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“တေန႔တျခား ကမၻာမွာ ျပန္႔႔ပြားေနတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာကို ပုိျပီးျပန္႔ပြားႏိုင္ေအာင္ သံဃာေတာ္ေတြကို အဂၤလိပ္စာနဲ႔ အလုပ္ေကၽြးျပဳရရင္ေကာင္းမယ္။” ဟု ဆႏၵျဖစ္မိေသး။ မည္သူမွ မတိုက္တြန္းရ၊ မည္သူမွမဖိတ္ေခၚဘဲ၊ အဂၤလိပ္စာျပလိုေၾကာင္း က်ြန္ေတာ္ေလွ်ာက္လႊာတေစာင္ေရးျပီး ၂၀၀၂ ခုႏွစ္အဆံုးတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတိၱ သာသနာ့တကၠသိုလ္(ရန္ကုန္)ဆီ လိပ္မူျပီးပို႔လိုက္ပါ့။ သာသနာ့ အလုပ္ေက်ြးျဖစ္ လံုးဝလစာမယူဘဲ ေစတနာသက္သက္ျဖင့္ ေန႕ည အခ်ိန္ခြဲကာ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ စာျပျပီး၊ ဘာသာျပန္အလုပ္မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ “ေလာကုတၳရာ ဘက္လွည့္အံုး” ဟု ပထမတဆစ္ခ်ိဳးခဲ့စဥ္က အဓိဌာန္ကို တစ္ပိုင္းတစ္စမွ် အေကာင္းထည္ေဖာ္ရံုပါ။ အက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာေဟာေျပာပြဲမ်ား ေဟာေျပာခဲ့ရသလို၊ ၂၀၀၄ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လႏွင့္ ဒီဇင္ဘာလမ်ားတြင္ ထုိင္းႏိုင္ငံႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံတို႔မွာ က်င္းပသည့္ ဘာသာေရးညီလာခံၾကီးႏွစ္ခုသို႕ ပရိယတိၳတကၠသိုလ္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့ရပါေသး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">စဥ္စားလိုက္ပါလွ်င္ က်ြန္ေတာ္ ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဳးသည္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ရိုးေခ်ာင္းေလးမွ အဆမႏွိုူင္းသာေအာင္ က်ယ္ဝန္းသည့္ ပင္လယ္ဆီသို့ ကံကေရွ႕ရႈ႕ပို႕လိုက္ျခင္းပါ။ သို႔ေပမဲ့ စာေပ၊ ပညာ၊ သာသနာ့ကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္ရင္း “ဒုတိယ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး” ကို လွမ္းျမင္လိုက္ပါျပီ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကၽြန္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ႏွလံုးသားကို အစဥ္ကိုင္လွုပ္ခဲ့သည့္ ျမင္ကြင္းမ်ားရွိပါ့။ မိမဲ့၊ ဖမဲ့ႏွင့္ခေလးမ်ား၊ သူတို႔ေလးေတြ၏ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ ဘဝကိုေတြ႕တိုင္း ရင္ထဲတြင္ လိွုင္းထမိ။ ငယ္စဥ္ကဆို၊ သူတို႕ကိုျမင္လွ်င္ ကိုယ္စားေနသည့္ အစာမ်ိဳမက်၊ ဝတ္ထားသည့္ အဝတ္ကပင္ က်ပ္လာသလိုလို။ ငယ္စဥ္က သနားရံုမွ်ျဖစ္ျပီး၊ ကိုယ္တက္ႏိုင္သေလာက္ လွဴတန္းေပးကမ္း၊ ဒိထက္မပို။ ၾကီးလာေတာ့ ခံစားခ်က္ထက္ ေတြးေတာမွဳေတြက ပိုလာသည္။ ကိုယ့္သားသမီးႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးလူငယ္ေတြက ပညာေကာင္းေကာင္းသင္ျပီး အလုပ္ဟန္က်သြားသည္ကို က်ြန္ေတာ္ဝမ္းသာၾကည္ႏူးရသေလာက္၊ သူတို႔ေလးေတြ အျဖစ္ကို ျမင္တိုင္း ရင္ထဲမွာ ဟာမိ ေမာမိပါ၏။ “ဘာလုပ္ေပးႏိုင္သလဲ – ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ” ေမးခြန္းမ်ား ရွည္လ်ားလာပါေတာ့သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မိဘမဲ့ေတြ ႏြမ္းပါးကေလးေတြကို လွဴတန္းေပးကမ္းယံုမဟုတ္ ဘဝထူေထာင္နိုင္ေအာင္ ကိုယ့္ဘဝကို မေပးဆပ္ႏိုင္ဘူးလား”ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေမးမိ၊ ေမးသင့္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ပံ့ပိုးမႈေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ကံဥာဏ္ဝိရိယလိုက္လို႔ ပညာရည္ခၽြန္ေတြေပၚခဲ့သလို၊ သူတို႔ေလးေတြထဲကေကာ ပံ့ပိုးမႈႏွင့္ ႀကိဳးစားမႈေကာင္းရင္ ပညာလူရည္ခၽြန္ေလးေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။” မုခ်ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ကမာၻ့သမိုင္းကိုၾကည့္ပါ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးနိမ့္က်သည့္ ဘဝမွ အထက္သို႔ အဆင့္ဆင့္ တက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့သူ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တတ္သိပညာရွင္မ်ား၊ လူမႈအက်ိဳးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ဒုနဲ႔ေဒးရွိခဲ့ပါ့။ ထို႔ေၾကာင့္အမွီေကာင္း၍ ဘဝလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းခဲ့ရသူမ်ား ယခင္ကလဲရွိခဲ့သလို၊ ယခုလဲရွိ၊ ေနာင္လဲမုခ်ရွိပါမည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကြ်န္ေတာ္ မိဘမဲ့ႏြမ္းပါးသူမ်ား ေလာကသို႔ တိုး၍တိုး၍ ဝင္ၾကည့္ပါသည္။ အခါအခြင့္ရတိုင္း ရန္ကုန္အတြင္းသာ မဟုတ္၊ နယ္တခ်ိဳ႕ရိွ သူတို႕ေလးေတြေနရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးစာသင္ေက်ာင္း၊ သီလရွင္ေက်ာင္း၊ ေစတနာ့ဝန္ထမ္းေက်ာင္းမ်ားသို႕ တတ္နိုင္သေလာက္ သြားၾကည္႕ပါသည္။ မွန္ပါသည္။ မိဘမဲ့ ႏြမ္းပါးကေလးမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနသူ အမ်ားဆံုးမွာ သံဃာေတာ္ႏွင့္ သီလရွင္မ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔ေလးေတြ၏ ေနရပံုကို စံုစံုလင္လင္ ေမးမိပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေျခအေနလိုက္၍ တစ္ေနရာႏွင့္ တစ္ေနရာမတူ။ ေစာင့္ေရွာက္မွူမွာ ေထာက္ပံ့မွူအားေပၚတြင္ မူတည္ေနပါ႔။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ သီလရွင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ အေျခခံ၊ မူလတန္းႏွင့္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြက မ်ားၿပီး အထက္တန္းတက္သူမ်ားက ျပင္ပ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ လိုက္တက္ရသည္။ အင္အားေတာင့္တင္းသည့္ ပရဟိတေက်ာင္းအခ်ိဳ႕မွာသာ အထက္တန္းေက်ာင္းသား အနည္းငယ္ေတြ႕ရ၏။ (၁၀) တန္းေအာင္ၿပီး အေဝးစာေပးစာယူ ဆက္သင္၊ အလုပ္ထဲဝင္ၾကႏွင့္ တကၠသိုလ္တက္နိဳင္သည္ကနည္းပါ့။ မည္သို႕ျဖစ္ျဖစ္ ႏြမ္းပါးသည့္ဘဝမွ ေစတနာ၊ ကရုဏာမိုးေတြေၾကာင့္ ရွင္သန္ၿပီး ျပန္လည္လန္းစြမ္းနိဳင္မည့္ ဘဝကို ရလိုက္သူမ်ားအဖို႔ ဘဝေတာ္ေပစြ။ အမွီကို မွီရင္း ႀကိဳးစားအားယူေနဆဲသူမ်ားအဖို႔ အားငယ္စရာမရိွ။ အမိုးအရိပ္မဲ့ေနသူမ်ားအဖို႔ေတာ့ အမိုးအရိပ္ ရွာေဖြရပါဦးမည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မိဘမဲ့ႏွင့္ ႏြမ္းပါးသူေတြေနရာကို သြားတိုင္း သူတို႔အတြက္ လွဴရံုမဟုတ္၊ ထိထိမိမိ လုပ္ေပးခ်င္းစိတ္မ်ား ျဖစ္လာပါသည္။ ပညာ၊ အလိမၼာ၊ဘာသာအသိ၊ က်န္းမာေရး၊ အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္းအတတ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္အက်ိဳးျပဳ၊ နိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးအေပၚ သစၥာေစာင့္သိမႈ၊ စည္းကမ္းႏွင့္ ဇြဲ လံု႕ လ၊ ဘဝယံုၾကည္ခ်က္စသျဖင့္ သိသင့္သိရာ၊ ရွိသင့္ရိွရာ၊ တတ္သင့္တတ္ရာ၊ လုပ္သင့္ လုပ္ရာေတြႏွင့္ လူေတာ္လူေကာင္းေလးမ်ားျဖစ္လာေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္းေပးခ်င္လွပါဘိ။ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ မိဘမဲ့ႏြမ္းပါးေက်ာင္းမ်ားမွ စာရိတၱႏွင့္ ဉာဏ္ေကာင္းသူတခ်ိဳ႕ကို ေရြးထုတ္ၿပီး “Special Orphanage Model” “စံျပပရဟိတေက်ာင္းေလး” အျဖစ္ တစ္ပိုင္တစ္ႏုိုင္တည္ေထာင္ခ်င္ပါ့။ အေျခခံေကာင္း၊ အစီမံေကာင္း၊ အေထာက္အပံ့ေကာင္းရဖို႔သာ လိုပါေတာ့သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဥယ်ာဥ္မွဴးတို႔မည္သည္ ပန္းမာလာအပင္တို႕ႏွင့္အတူ အၿမဲ ရိွေနရမည္။ အစဥ္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ပ်ိဳးေထာင္၊ ျပဳစု၊ ျပဳျပင္ေနပါမွ ဥယ်ာဥ္သည္ ျပန္႕ေျပာသာေမာေပစြ။ ထို႕အတူ မိဘမဲ့ ကေလးမ်ားအက်ိုဳး သယ္ပိုးေတာ့မည္ဆိုက လက္ျဖင့္ ေပးကမ္းရံုႏွင့္မၿပီး။ လူပါရင္းရမည္။ သို႔မွသာ ထိထိေရာက္္ေရာက္ ခရဲီးေပါက္ႏိုင္ပါ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အလုပ္ကိုစြန္႔ၿပီး ပထမတစ္ဆစ္ခ်ိဳးခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ့္အဖို႔၊ ေနာက္ထပ္တစ္ဆစ္ခ်ိဳးၿပီး စြန္႔ရန္ ဝန္မေလးေတာ့ပါ။ မိမိ၏ က်န္ရိွေနေသာ သက္တိုင္းပိုင္းအတြင္း သူတို႔ေလးေတြအတြက္ ထူေထာင္ေပးခ်င္ပါသည္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ “လူပင္” ေလးေတြ စိုက္ခ်င္ပါ့။ အပင္တစ္ပင္သည္ ပင္လွ်င္ အက်ိဳးမ်ားစြာ ေဆာာင္နိုင္ပါက ” လူပင္” ဆိုလွ်င္ ေျပာကုန္ဘြယ္ရာမရိွ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆႏၵသိ၍ ၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကူညီလာသူတစ္ဦးမွာ မႏၱေလးၿမိဳ႕မွ ပန္းခ်ီဖန္တီးရွင္ ဦးမ်ိဳးခင္(ထန္းရိပ္ညိဳ)၊ ျပင္ဦးလြင္ ကန္ႀကီးကုန္းအုပ္စု၊ စည္သာရြာမွာ လာေနဖို႕ ေျမတစ္ကြက္ေပးပါသည္။ စည္သာရြာအနီးမွာပဲ ” ဒိုးပင္ေအာင္ကံသာ ပရဟိတ” ေက်ာင္းရိွပါ့။ ေက်ာင္းသား ၆၀၀ မွ်။ မိဘမဲ့ေတြအတြက္ ကြ်န္ေတာ့္လို ဘဝကိုပံုေပးခ်င္သူအဖို႔ အေထာက္အပံ့သာရမည္ဆိုလွ်င္ စံျပပရဟိတေက်ာင္းေလး ေပၚေပါက္နိဳင္ပါ့။ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သီလရွင္မ်ား၏ ပရဟိတ ဝန္တာကိုပါ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက မွ်ယူရာက်ပါသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကြ်န္ေတာ္သည္ ဘဝကို အတၱႏွင့္မခ်ဳပ္လို၊ ပရဟိတႏွင့္သာ ခ်ဳပ္လို။ စာေပ-စာျပႏွင့္သာ မျပီးလို။ ပရဟိတႏွင့္သာၿပီးလို။ ဒိအတြက္ ဘဝကို စြန္႔စားရန္ အသင့္၊ ေဖါင္မဖ်က္ႏိုင္ေတာင္ လက္ဆင့္ကမ္း၍ ကူညီၾကမည္ဆိုလွ်င္၊ စာဆိုေတာ္ႀကီး ၏ လူမသိ သူမသိ၊ ေတာႀကိဳ ေတာင္ၾကားက “ဒဟတ္ပန္းေလးမ်ား” သည္၊ အံ့ဘြယ္ပန္းေလးမ်ား ျဖစ္လာနိုင္ပါ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျဖစ္လာႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ ကေလာင္ကိုဖက္၊ ေဖာင္ကိုဖ်က္၍ သူတို႔ေလးေတြအတြက္ ေရွ႕ဆက္ရင္း ဒုတိယ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးဆီသို႕။ ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(မွတ္ခ်က္။ ။ ႏွစ္သက္လွ်င္ ႀကိဳက္ရာစာနယ္ဇင္းတြင္ ကူးယူေဖၚျပႏိုင္ပါသည္။) </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေမတၱာျဖင့္ </div><div style="text-align: justify;">မိုးဟိန္း ( သား-ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ) </div><div style="text-align: justify;">(၂၀၁၀ျပည့္ႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၂၃ရက္တြင္ ကြယ္လြန္သည္။)</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Unknown location21.913965 95.95622311.768359 81.0148165 32.059571000000005 110.8976295tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-5862424002283970062010-09-11T08:04:00.001-05:002010-09-22T03:49:58.920-05:00ဘာထင္လို႔လဲဟင္<div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><strong>ဘာထင္လို႔လဲဟင္ </strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ရန္ကုန္ျမိဳ႔လည္ လူစည္ကားေသာ ကားဂိတ္တစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။ အဘိုးႀကီးတစ္ဦး ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာျဖင့္ ေအာ္ေနသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဘာအရည္အခ်င္းမွမရွိပဲ ထိုင္ခံုေပၚ တက္ထိုင္ေနတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုင္ေနတာလဲ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေနၿပီလဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အလကားလူ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ဘာကိုမွလဲ မဆံုးျဖတ္ဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္လိုက္ေတြရွိေနၿပီး ေနာက္လိုက္ေကာင္ေတြကလဲ အလကားေကာင္ေတြပဲ။” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုစဥ္ အဆိုပါ အဘိုးႀကီးနား မာဖီ(အရပ္၀တ္ျဖင့္) ရဲသားႏွစ္ဦးကပ္လာၿပီး အဘိုးႀကီးကိုေမးသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“အဘိုးႀကီး ခင္ဗ်ားဘယ္သူ႔ကို ေျပာေနတာလဲ” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဘယ္သူျဖစ္ရမလဲ ဒီလိုင္းကားေမာင္းတဲ့ဒရိုင္ဘာကိုေျပာတာေပါ့” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ရဲသားႏွစ္ဦး ျပန္လွည့္ထြက္သြားသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မၾကာမီ ခုနကအဘိုးႀကီး ကေမ်ာကေသာျဖင့္ ရဲႏွစ္ဦးေနာက္သို႔ လိုက္လာၿပီး အေမာတေကာေမးသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ေမာင္ရင္တို႔က ဘယ္သူ႔ကိုေျပာတယ္ ထင္လို႔လဲဟင္” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.yeyintnge.com/">http://www.yeyintnge.com/</a> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-89194385440960640082010-09-11T07:56:00.000-05:002010-09-11T07:56:41.190-05:00ဒုကၡေပးတဲ့ အေကာင္<div style="text-align: justify;"><b>ဒုကၡေပးတဲ့ အေကာင္</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">၀န္ႀကီးမ်ားရံုးသို႔ လူငယ္တစ္ဦး အလုပ္လာေလွ်ာက္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အိမ္သာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္သားေနရာသာ လစ္လပ္ေနသည္ ျဖစ္သျဖင့္ လုပ္လိုက လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း လူငယ္အား ေျပာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လူငယ္က သေဘာတူလိုက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္း သီခ်င္းနားေထာင္ႏိုင္ရန္ အိမ္သာထဲတြင္ ကက္ဆက္တစ္ခု ထည့္ထားလိုက္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လူငယ္ ပထမဆံုး အလုပ္စဆင္းသည့္ေန႔ ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">၀န္ႀကီးရံုးသို႔ ၀န္ႀကီးတစ္ဦး ေရာက္လာၿပီး အိမ္သာဘယ္မွာလဲဟု လူငယ္အားေမးရာ လူငယ္က ၀န္ႀကီးကို အိမ္သာသို႔ လိုက္ပို႔ ေပးသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အိမ္သာခန္းထဲသို႔ ၀န္ႀကီး ၀င္သြားေသာအခါ ကတ္ဆက္ကို လူငယ္ ဖြင့္လိုက္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာျပည္သိန္းတန္၏ ရိုင္းတဲ့ စင္ေယာ္ သီခ်င္းသံ ျငိမ့္ေညာင္းစြာ ေပၚထြက္လာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မၾကာမီ အိမ္သာခန္းထဲမွ ေစာေစာက ၀န္ႀကီး ထြက္လာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ေမာင္ရင္ ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ ၾကာၿပီလား” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဒီေန႔ ပထမေန႔ပါ ခင္ဗ်” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ေအး... မင္းကို ရာထူး တိုးေပးရမယ္” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မၾကာမီ ေနာက္အရာရွိႀကီးတစ္ဦး ေရာက္လာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အိမ္သာခန္းထဲ အရာရွိႀကီးရွိေနစဥ္ တြံေတး သိန္းတန္၏ ``အသီးတစ္ရာ အညွာတစ္ခု`` သီခ်င္းကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထိုအရာရွိလဲ စိတ္ေက်နပ္မႈရကာ ရာထူး တိုးေအာင္ ေထာက္ခံေပးမည္ဟု လူငယ္ကို ကတိျပဳသြားသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနာက္တစ္ခါ ေရာက္လာသူကား ျမန္မာျပည္၏ ယခုလက္ရွိ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ျဖစ္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဒီအနားမွာ အိမ္သာ ရွိသလားေဟ့” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လူငယ္က ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကို လိုက္ပို႔သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ထို႔ေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း(ကမၻာမေၾက) ကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အတန္ၾကာေသာအခါ အိမ္သာခန္းထဲမွ မ်က္ေထာက္ႀကီးနီၿပီး ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ထြက္လာသည္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“မင္း ဒီမွာ လုပ္ေနတာ ၾကာၿပီလား” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ပထမေန႔ပါ ခင္ဗ်ာ” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ေအး... ပထမေန႔နဲ႔ ေနာက္ဆံုးေန႔ပဲ မွတ္လိုက္ေပေတာ့...” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခင္ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား မွားတာ လုပ္မိပါလို႔လဲ ခင္ဗ်ာ” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ငါ့တစ္သက္မွာ ဒီတစ္ခါပဲ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး က်င္ႀကီး စြန္႔ရလို႔ေဟ့...” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာနိုင္ပါေစ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>လြမ္းေနာင္</b> </div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Burma21.913965 95.95622311.768359 81.0148165 32.059571000000005 110.8976295tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-39623001800987440132010-09-11T07:39:00.002-05:002010-09-11T08:06:01.309-05:00“ေမာ္ ဒန္ ဇြ ၏ ၂၁ ရာ စု ေက်ာက္ စာ”<div style="text-align: justify;"><strong>“ေမာ္ ဒန္ ဇြ ၏ ၂၁ ရာ စု ေက်ာက္ စာ”</strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သွ်ရီ နေမာဗုဒၶာႆ ... </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သကၠရစ္ ၂၀၁၀ ခု၊ ေရြးေကာက္ပြဲႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလဆန္း ၉ ရက္၊ စေနေန႔။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆိုင္းဆရာ ရြာစားၾကီးေျမး၊ အညာသား၊ သည္းသည္းလႈပ္ေက်ာ္ဇြ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မီးပ်က္ေသာဆင္းရဲ၊ ေရမလာေသာဆင္းရဲ၊ အင္တာနက္လိုင္း ေႏွးေကြးေသာဆင္းရဲ၊ လိုင္းဖုန္းမ်ားပ်က္၍ မိုဘိုင္းလ္မ်ား ဆားဗစ္မမိေသာဆင္းရဲ၊ ဧည့္စာရင္း ပံုမွန္တိုင္ရေသာဆင္းရဲ၊ လက္ဖက္ရည္ဖိုးလဲေပးရ အေဟာက္လဲခံရ၍ အကုသိုလ္ မ်ားရေသာဆင္းရဲ၊ ဘတ္စ္ကား/ရထား အခ်ိန္မမွန္ေသာဆင္းရဲ၊ လမ္းပ်က္/ေျမာင္းပိတ္ မိုးရြာတိုင္း စိတ္ညစ္ရေသာဆင္းရဲ၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ အလႈေငြခြဲတမ္းခ်တိုင္း ေပးရကမ္းရေသာဆင္းရဲ၊ အစိုးရကိစၥ ၾကံဳၾကေလတိုင္း တစ္ေမ့တစ္ေမာေစာင့္ရ ဒုကၡေတြပိုရေသာဆင္းရဲ၊ အသက္ေမြးမႈအတတ္ပညာ တစ္ဖက္ကမ္းခပ္ တတ္ပါေသာ္လည္း စစ္ဗိုလ္ေတြ ဘီပိုးေတြ. အရပ္ဖက္သို. ေရႊ.လာၾကသျဖင့္ ေလ့လာထားသမွ် သံုးခြင့္မရ ပညာရွင္က အခိုင္းျပန္ခံရေသာဆင္းရဲ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသံရုံး ကိုယ္ျပန္မုန္းရေသာဆင္းရဲ၊ ရိုးသားခ်င္ေသာ္လည္း ထမင္းမ၀၍ ခိုးရဖြက္ရ အႏိုင္က်င့္ရေသာဆင္းရဲ၊ ရိုးရိုးသားသား ဆိုင္ဖြင့္စားေသာ္လည္း မီးသတ္ကိုအားကိုးမရ ေစ်းမီးေလာင္တိုင္း စီးပြားပ်က္ၾကရေသာဆင္းရဲ၊ ၾကံ့ဖြတ္အလံေထာင္မွ အလႈအတန္းလုပ္ခြင့္ရေသာဆင္းရဲ၊ ကဗ်ာ/ဘေလာ့ေရး၍ အဖမ္းခံရေသာဆင္းရဲ၊ မသာခ်ေပး၍ ေထာင္က်ရေသာဆင္းရဲ၊ စစ္ဗိုလ္ႏွင့္ရန္ျဖစ္၍ ေသနတ္ႏွင့္အပစ္ခံရေသာဆင္းရဲ၊ ဟိုဆင္းရဲ ဒီဆင္းရဲ၊ ဤသို.ကစေသာ အတိုင္းမသိေသာ ဆင္းရဲတို.သည္ ႏွိက္စက္ေသာ ျမန္မာျပည္၏ လက္ရွိအာဏာရွင္စံနစ္ကို စြန္.ထားခဲ့၍ . . . </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">စည္းကမ္းရွိေသာ၊ ဒီမိုကေရစီျပည့္၀ေသာ၊ ဘြဲ.ရတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျခင္းအတြက္ ဂုဏ္ယူႏိုင္ေသာ၊ အလုပ္လုပ္ေနသမွ် ထမင္း၀ေသာ၊ ကိုယ့္အစိုးရအတြက္ ကိုယ္ဂုဏ္ယူရေသာ၊ ျပည္သူ.ဘ႑ာႏွင့္ တံတားေဆာက္ျခင္းအတြက္ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာစရာမလိုေသာ၊ ကိုယ့္စစ္တပ္ႏွင့္ရဲ ကိုယ့္ကိုကာကြယ္ေပးမွာပဲဟု ယံုၾကည္စိတ္ခ်ႏိုင္ေသာ၊ သတင္းမ်ားကို သတင္းစာတြင္ဖတ္ႏိုင္ေသာ၊ ဆင္းရဲျခင္း ခပ္သိမ္းကင္းေသာ၊ ခ်မ္းသာစြာေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစံနစ္ကို ငါလိုသတည္းဟူ၍ ေရႊေငြကစေသာ ဥစၥာတို.ကိုစြန္.၍ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးတြင္ ပါ၀င္ႏိုင္ရန္ မွတ္ပံုတင္ေၾကး ငါးသိန္းကို ငါေပးသြင္း၏။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဤသို.လွ်င္ ငါေပးသြင္းေသာ မွတ္ပံုတင္ေၾကးကို အဆံုးမခံရစိမ့္ေသာငွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၌ အတင္းအက်ပ္ တိုင္းသိျပည္သိ အတည္ျပဳအပ္ေသာ နာဂစ္ဖြဲ.စည္းပံုၾကီးကို ငါလက္ခံခဲ့၏။ ဤငါျပဳေသာ ေကာင္းမႈအက်ိဳးကို ခပ္သိမ္းေသာ အစိုးရေသာ ေရေျမ့သခင္ျဖစ္ေသာ တပ္ခ်ဳပ္ၾကီးလည္း ရေစ၏။ ၾကိဳင္ၾကိဳင္အစ၊ ဖိုးလျပည့္အဆံုး ဒင္းတို.တစ္မိသားစုလံုးလဲ ရေစ၏။ အဖိုးၾကီး၏ ေမာင္းမမိသံမ်ားႏွင့္ တစ္ေဆြတစ္မ်ိဳးလံုးႏွင့္ နအဖ တစ္ဖြဲ.လံုးလည္း အခ်င္းခ်င္း အမ်က္အဤ တစ္ေစ့မရွိ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္ ရႈၾကရေစ၏။ ဤေကာင္းမႈ အာႏုေဘာ္ျဖင့္ ျပည္တိုင္းကား ခပ္သိမ္း၌ေနေသာ ၾကံ့ဖြတ္အေပါင္းတို.သည္ အစီးအပြားကိုရွာလွ်က္ သက္ေတာ္ရွည္စြာ ေနၾက၍ ဤေကာင္းမႈကို ေထာက္ပံ့ေစသတည္း။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ယခုေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေသာ၊ ေနာင္ျဖစ္လတၱံေသာ အမတ္မင္းအေပါင္းတို.သည္လည္း ေကာင္းမႈအက်ိဳးကို ရေစသတည္း။ တင္ထားသမွ် မွတ္ပံုတင္ေၾကးမ်ား အျမန္ဆံုး အရင္းေက်ေစသတည္း။ ကတိေပးထားေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ား အဆင္ေျပေစသတည္း။ အရအမိကို လိုေသာသူကား အရအမိ ရေစသတည္း။ ေကာင္းမႈကို လိုသူကား ေကာင္းမႈကို ရေစသတည္း။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ငါလည္း အလႈခံထြက္တိုင္း တရားစြဲခံရေသာ၊ စည္းေ၀းမဲဆြယ္ခ်င္တိုင္း ေလွ်ာက္လႊာတင္ရေသာ၊ ငါးသိန္းမရွိ၍ ေနာက္ဆုတ္ရေသာ၊ လက္တြဲခ်င္သည့္ အမတ္ေလာင္းမရွိ၍ တစ္ပါတီလွ်င္ ႏွစ္ေယာက္တစ္ပိုင္း ၀င္ျပိဳင္ရေသာ၊ အခြင့္ထူးခံၾကံ့ဖြတ္ကို မနာလိုျဖစ္ရေသာ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္တာခ်င္းအတူတူ အိမ္ျဖည့္သာသာဟု အေျပာခံရေသာ၊ အမတ္ျဖစ္ခ်င္၍ သမိုင္းေကြးရေသာ အမတ္ေလာင္းမ်ိဳး မျဖစ္မူ၍ ပိုက္ဆံေခ်းျပီး စည္းရုံးႏိုင္ေသာ၊ အာဏာျပျပီး စည္းရုံးႏိုင္ေသာ၊ ဘတ္ဂ်က္ေတာင့္ေသာ၊ ဟိုတယ္မွာတည္းျပီး စည္းရုံးႏိုင္ေသာ၊ ဌာနဆိုင္ရာမွာ မိန္.ခြန္းေျပာရင္း စည္းရုံးႏိုင္ေသာ၊ ရုံးခန္းဌားခ ပူစရာမလိုေသာ၊ အလႈေငြထည့္ခ်င္သူ ေပါေသာ ေက်းဇူးတို.ႏွင့္ ျပည့္စံုျပီးလွ်င္ ပါလီမန္၌ က်င္လည္၍ အမတ္ေလာင္းဘ၀မွ အမတ္မင္းဘ၀သို. အျမန္ဆံုး ေရာက္ေစသတည္း။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ငါေရးထိုးအပ္ေသာ အမတ္ေလာင္းေက်ာက္စာကို မလိုတမာစိတ္ထား အမုန္းပြားျပီး ဆဲဆိုအံ့။ မေကာင္းေသာကြန္မန္႔ ေပးအံ့ ... အၾကင္သူသည္ ယခုဘ၀မွစ အရိေမတၱရျမတ္စြာဘုရားပြင့္သည္အထိ သံသရာ၌ အမတ္မင္း မျဖစ္ရေစ။ ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အမတ္ေလာင္း ဇြ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျမန္မာေမာ္ဒန္ေက်ာက္စာမ်ား </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေရးထိုးႏွစ္ ၂၀၁၀ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(မူရင္းေက်ာက္စာ မိဖုရား ဖြားေစာ ႏွင့္ သိဃၤသူ.သမီး) </div><div style="text-align: justify;"><br />
<a href="http://www.kokyawzwa.blogspot.com/">http://www.kokyawzwa.blogspot.com/</a> </div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-46425142689601972002010-09-07T21:36:00.000-05:002010-09-07T21:36:06.341-05:00တတိယလႈိင္း<div align="justify"><b>တတိယလႈိင္း</b></div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ရွစ္ေလးလံုးလူထုအေရးေတာ္ပံုတုန္းက အာဏာသိမ္းၿပီး ေနာက္တရက္ စက္တင္ဘာ ၁၉ရက္ ကမာရြတ္ စံရိပ္ၿငိမ္မွာ စစ္ျပန္စစ္မႈထမ္းေဟာင္း ၁၆ေယာက္က ေသနတ္ ၁၆လက္နဲ႔ အာဏာသိမ္း နဝတစစ္တပ္ကို ျခံဳခိုတိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲမွာ လူထု ဘက္ေတာ္သား စစ္သည္ေဟာင္းတေယာက္ပဲ ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူအတြက္ အသက္ေပးလႉသြားခဲ့ၿပီး နဝတစစ္သား ၄-၅-၁ဝ ေယာက္ထက္မနည္း က်သြားပါတယ္။ ဒီေသနတ္ေတြကေတာ့ ကုန္သြယ္ေရး႐ံုးအေရးအခင္းမွာ သိမ္းရထားတဲ့ လက္နက္ေတြ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">တကယ္လို႔သာ ဒီထက္မက လက္နက္ေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွ႔ံ ျဖန္႔က်က္ၿပီး လူထုဘက္ေတာ္သား စစ္သည္ေတြ၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ လက္ထဲမွာ ရွိေနရင္၊ တနည္းအားျဖင့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ပထမလႈိင္းနဲ႔ ရဟန္းသံဃာ ဒုတိယလႈိင္းမာန္ဟုန္သာမက တတိယလႈိင္းမာန္ဟုန္ကုိပါ အရွိန္ျပည့္ စီးနင္းလိုက္ပါဖို႔ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ျပင္ဆင္မႈ ရွိခဲ့ရင္ သမိုင္းဟာ ၁၉၈၈ ခုကတည္းက သစ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဒါေပမဲ့ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုအတြင္းမွာ လူထုတိုက္ပြဲေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တပ္မေတာ္သားေတြ လက္နက္နဲ႔တကြ လူထုဘက္ ပူးေပါင္းလာဖို႔ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ တတိယလႈိင္းဟာ အရွိန္ယူစမွာတင္ အၫြန္႔ခ်ဳိးခံလိုက္ရပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">လႈိင္းဆိုတာမ်ဳိးက ေလပင့္ရင္ ႀကီးသထက္ႀကီးလာတတ္တဲ့အျပင္၊ အထူးသျဖင့္ စစ္တပ္ပုန္ကန္မႈဆိုတာ ေရခံေျမခံ မွန္သြားတဲ့အခါမွာ snowballing effect လို႔ေခၚတဲ့ တစက္မွတမ်က္ႏွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားတတ္ပါတယ္။ <br />
<br />
ဒါေၾကာင့္ လူထု တိုက္ပြဲအတြင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို လက္နက္နဲ႔ျပန္တိုက္တဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကို သိသာထင္ရွားတဲ့ အေရအတြက္ျမင္ေနရၿပီဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ တပ္မေတာ္သားေတြအေပၚ ဂယက္႐ုိက္ၿပီး လူထုဘက္ကူးေျပာင္းေရး အေတြးအေခၚ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွ႔ံသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ေအာင္ျမင္တဲ့ လူထုတိုက္ပြဲေတြမွာ လႈိင္းသံုးလႈိင္း ယွဥ္တြဲ႐ုိက္ခတ္တာ အၿမဲေတြ႔ရပါတယ္။ ပထမလႈိင္းဟာ အေျခခံ ႐ုပ္အင္အားလႈိင္းျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ၊ အလုပ္သမား-လယ္သမားေတြ၊ သာမန္ၿမိဳ႕ျပျပည္သူျပည္သားေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြ ပါဝင္ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ <br />
<br />
ဒုတိယလႈိင္းကေတာ့ ပါဝါအေပ်ာ့ျဖစ္တဲ့ ေရွ႕ေဆာင္ နာမ္ပိုင္းအင္အားလႈိင္း (သို႔မဟုတ္) ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈ အင္အားလႈိင္းျဖစ္ၿပီး ရဟန္းသံဃာစတဲ့ သာသနာပိုင္း၊ အဲန္ဂ်ီအို အပါအဝင္ ပညာတတ္ပိုင္း၊ သို႔မဟုတ္ လြတ္လပ္တဲ့ တရားေရးပိုင္းတို႔ ပါဝင္ၿပီး တခ်ဳိ႕အေျခအေနေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြလည္း ပါဝင္တတ္ပါတယ္။ <br />
<br />
တတိယလႈိင္းကေတာ့ ပါဝါအမာလႈိင္းျဖစ္ၿပီး စစ္တပ္၊ ရဲ၊ လံုထိန္း၊ သူပုန္နဲ႔ စီးပြားေရးအင္အားစုေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီထဲမွာ အဓိကကေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ ပင္မလက္နက္ကိုင္အင္အားစုဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အၾကမ္းဖက္ေရး မဖက္ေရးဟာ အဓိကမက်ဘဲ လက္နက္ကိုင္တပ္ အင္အားျပေရးကသာ အဓိက ျဖစ္ပါတယ္။ <br />
<br />
ဒါေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္မႈမျဖစ္၊ လက္နက္ကိုင္ မတိုက္ရဘဲနဲ႔လည္း လူထုတိုက္ပြဲေတြ ေအာင္ျမင္သြားတာကို ေတြ႔ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနအရ အႀကီးအက်ယ္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ရတာ (သို႔မဟုတ္) နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ အၾကမ္းဖက္ရတာလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ေဂါတမဗုဒၶရဲ႕ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးမွာ ပထမေအာင္ျခင္းျဖစ္တဲ့ လက္နက္မ်ဳိးစံုကိုင္ထားတဲ့ လက္႐ံုးတေထာင္နဲ႔ မာရ္နတ္နဲ႔ နတ္စစ္သည္ ေတြ အေပၚေအာင္ျခင္းဟာ ေမတၱာဓာတ္နဲ႔ ေဟာေျပာဆံုးမ စည္း႐ံုးနားခ်ၿပီး ေအာင္ျမင္တာ မဟုတ္ဘဲ ပထဝီေျမကိုသက္ေသျပဳတဲ့ အတြက္ ဝသုႏၲရီနတ္သမီးက စစ္ကူလာၿပီး ဆံေရကိုညႇစ္ခ်လို႔ မာရ္နတ္နဲ႔ သူ႔တပ္္ႀကီး ေရထဲေမ်ာပါပ်က္စီးသြားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ <br />
<br />
ပၪၥမေအာင္ျခင္းျဖစ္တဲ့ စိၪၨမာနကိုဆံုးမခန္းမွာေတာ့ ကိုယ္ဝန္အတုျပဳတ္က်ေအာင္ နတ္ေတြက ႂကြက္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဗိုက္အတု ခ်ီထားတဲ့ ႀကိဳးေတြကိုကိုက္ျဖတ္ပစ္လို႔ အေယာင္ေဆာင္တာေပၚၿပီး အႏိုင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။ <br />
<br />
သတၱမေအာင္ျခင္းမွာဆိုရင္ နေႏၵာပနႏၵ နဂါးမင္းကို ႏွိမ္နင္းဖို႔ ရွင္ေမာဂၢလန္ကုိ တာဝန္ေပးလိုက္တဲ့အခါ သူ႔ထက္ႀကီးတဲ့နဂါးပံု ဖန္ဆင္းၿပီး ဖိညႇစ္ပစ္တာ၊ ပိုႀကီးတဲ့မီးလွ်ံလႊတ္ ‘ေကၽြးတာ’၊ ဂဠဳန္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လိုက္ ‘ဗ်င္းတာ’၊ နတ္ဘီလူးႀကီးေယာင္ေဆာင္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တာစတဲ့ လက္႐ံုးရည္အင္အားကို အထူးတလည္ သံုးခဲ့ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ ေအာင္ျခင္းငါးပါးမွာပဲ ေမတၱာဓာတ္ သို႔မဟုတ္ ဉာဏ္ပညာဆိုတဲ့ ႏွလံုးရည္နဲ႔ သာယာညႇင္းေပ်ာင္းစြာ အႏိုင္ရခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဘုရားနဲ႔ စစ္ၿပိဳင္လို႔ ႐ႈံးသြားတဲ့ မာရ္နတ္ဟာ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝဝ အေသာကမင္းလက္ထက္မွာ ရဟႏၲာရွင္ဥပဂုတ္ကို ထပ္မံစိန္ေခၚ တိုက္ခိုက္ျပန္တဲ့အခါ မာရ္နတ္က ႏြား႐ုိင္းႀကီးပံု ဖန္ဆင္းတိုက္ခိုက္ရင္ ရွင္ဥပဂုတ္က က်ားပံုဖန္ဆင္း တံု႔ျပန္၊ မာရ္နတ္က နဂါးပံုဖန္ဆင္းတိုက္ခိုက္ရင္ ရွင္ဥပဂုတ္က ဂဠဳန္ပံုဖန္ဆင္း ျပန္ခ်၊ မာရ္နတ္က ဘီလူးႀကီးပံု ဖန္ဆင္းတဲ့အခါ ရွင္ဥပဂုတ္က ႏွစ္ဆပိုႀကီးတဲ့ ဘီလူးႀကီးပံု ဖန္ဆင္းၿပီး ဘီလူးအေယာင္ေဆာင္ မာရ္နတ္ကိုလိုက္႐ုိက္၊ မာရ္နတ္က လူႀကီးလူေကာင္းပံု ဖန္ဆင္းတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေလာက္ေတြေဖြးေနတဲ့ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ကို လူေယာင္ေဆာင္ မာရ္နတ္လည္ပင္းမွာ ဘယ္သူမွ ခၽြတ္မရေအာင္ဆြဲ၊ ေနာက္ဆံုး မာရ္နတ္ကို ေတာင္ခါးပန္းမွာ ႀကိဳးတုပ္ စသျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ပြဲဝင္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ရပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">အာရွတိုက္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရးလူထုတိုက္ပြဲႀကီးေတြကို ဖိလိပိုင္ (၁၉၈၆)၊ ျမန္မာ (၁၉၈၈ နဲ႔ ၂ဝဝ၇)၊ တိဘက္ (၁၉၈၉ နဲ႔ ၂ဝဝ၈)၊ တ႐ုတ္ (၁၉၈၉)၊ နီေပါ (၁၉၉ဝ နဲ႔ ၂ဝဝ၆)၊ ထုိင္း (၁၉၇၃ နဲ႔ ၁၉၉၂)၊ ေတာင္ကိုးရီးယား (၁၉၈ဝ နဲ႔ ၁၉၈၇)၊ အင္ဒိုနီးရွား (၁၉၉၈) တို႔မွာ ၾကံဳခဲ့ၾကရပါတယ္။ <br />
<br />
ဒီထဲမွာ ေအာင္ပြဲရခဲ့တာေတြက ဖိလိပိုင္၊ နီေပါ (၂ဝဝ၆)၊ ထိုင္း၊ ေတာင္ကိုးရီးယား (၁၉၈၇) နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အာရွအျပင္ဘက္မွာလည္း အေရွ႕ဂ်ာမဏီ (၁၉၈၉)၊ ႐ူေမးနီးယား (၁၉၈၉)၊ ႐ုရွား (၁၉၉၁)၊ ေတာင္အာဖရိက (၁၉၉၄)၊ ဆားဘီးယား (၂ဝဝဝ)၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ (၂ဝဝ၃)၊ ယူကရိန္း (၂ဝဝ၄) တို႔မွာ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ေအာင္ပြဲ အားလံုး (အားလံုး)ဟာ တိုက္႐ုိက္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ သို႔မဟုတ္ သြယ္ဝိုက္ တပ္မေတာ္အရွိန္ၾသဇာ၊ တနည္းအားျဖင့္ တတိယလႈိင္းကို စီးႏိုင္လို႔ ေအာင္ပြဲရတာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယလႈိင္းနဲ႔ ကင္းကြာတဲ့ ျမန္မာ၊ တိဘက္၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ လူထုတိုက္ပြဲေတြကေတာ့ အ႐ႈံးကိုပဲ ေပြ႔ပိုက္ခဲ့ရပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္ရင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ အၾကမ္းမဖက္ေရး အဟႎသဝါဒရဲ႕ ဖခင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ မဟတၱမဂႏၷီေၾကာင့္ အိႏၵိယျပည္သူေတြ၊ ပညာတတ္ေတြနဲ႔ ဟိႏၷဴ-မြတ္ဆလင္ ဘာသာေရးသမားေတြရဲ႕ ပထမလႈိင္းနဲ႔ ဒုတိယလႈိင္းလံုးႀကီးေတြ အရွိန္အဟုန္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ထႂကြ လႈပ္ရွားလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားက အိႏၵိယႏိုင္ငံကို မျဖစ္မေန လြတ္လပ္ေရး ေပးရတာကေတာ့ ဆူဘတ္ခ်ႏၵရာဘို႔စ္ရဲ႕ လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီစစ္တပ္ထဲက အိႏၵိယစစ္သားေတြကို စိတ္မခ်ရေတာ့တဲ့ အေျခဆိုက္လာတာကို ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးခါနီးမွာ သေဘာေပါက္ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ <br />
<br />
ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက ဂ်ာမဏီလက္ထဲ စစ္သံု႔ပန္း အျဖစ္ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္တြင္းက အိႏၵိယအမ်ဳိးသားေတြဟာ ဟစ္တလာနဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ထားတဲ့ အိႏၵိယလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဖြဲ႔ထဲ ေထာင္နဲ႔ခ်ီ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကတာကို ၿဗိတိသွ်ေတြ ေတြ႔ရွိသြားခဲ့လို႔ အႀကီးအက်ယ္ အ့ံၾသေခ်ာက္ခ်ားသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီဂယက္ဟာ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ပါ အက်ဳိးျပဳသြားခဲ့ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၁၉၈၆ ခု ဖိလိပိုင္လူထုတိုက္ပြဲမွာ ပထမလႈိင္းအျဖစ္ ကိုရာဇန္အကြီႏိုက အာဏာရွင္မားကို႔စ္ကို အတိအလင္း အံတုၿပီး ေသာင္းခ်ီတဲ့ လူထုႀကီးက ဝိုင္းရံလို႔ သမတက်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုပြဲ တဖက္သတ္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
ဒုတိယလႈိင္းကေတာ့ ဖိလိပိုင္ႏိုင္ငံ ဘုရင္ဂ်ီသာသနာပိုင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ကာဒီနယ္ဆင္းက ကက္သလစ္အသံလႊင့္႐ုံကေနၿပီး ဘာသာဝင္ေတြနဲ႔ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ဘုရင္ဂ်ီ ရဟန္း သီလရွင္ အားလံုးကို အံတုပုန္ကန္သူေတြထံ သြားအားေပးဝန္းရံဖို႔ ေဆာ္ၾသလႈံ႕ေဆာ္ခဲ့ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၁၉၈၆ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၄ ရက္မွာ ပုန္ကန္တဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြက ခ်ယ္နယ္-၄ ႐ုပ္သံလႊင့္႐ံုကို တုိက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ၿပီး ဖိလိပိုင္ အာဏာရွင္မားကို႔စ္ရဲ႕ေၾကညာခ်က္ေတြ မထုတ္လႊင့္ႏိုင္ေအာင္ ေအာင္ျမင္စြာ ပိတ္ဆို႔ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
ပုန္ကန္တဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုကို တုိက္ခိုက္ေခ်မႈန္းဖို႔ အာဏာရွင္မားကို႔စ္ လႊတ္လိုက္တဲ့ ေလတပ္ရဟတ္ယာဥ္ေတြဟာ ပုန္ကန္သူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းသြားခဲ့ပါတယ္။<br />
<br />
ဒါ့အျပင္ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား စစ္ရဟတ္ယာဥ္ေတြက ဗီလာေမာ္ေလတပ္စခန္းကို ပစ္ခတ္တုိက္ခိုက္ၿပီး မားကို႔စ္ ဘက္သား စစ္ရဟတ္ယာဥ္ေတြနဲ႔ စစ္ကားေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သလို မားကို႔စ္ေနတဲ့ မာလာကာနန္နန္းေတာ္ကိုလည္း ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား စစ္ရဟတ္ယာဥ္တစီးက ဒံုးက်ည္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ <br />
<br />
ဒီညေနမွာဘဲ ဖိလိပိုင္စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း စစ္ဗိုလ္အမ်ားစုဟာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး အြန္ရင္လီ၊ ဒုဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရားမို႔စ္တို႔ရွိရာ ျပည္သူလူထုဘက္ ကူးေျပာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ <br />
<br />
ေနာက္တရက္မွာ မားကို႔စ္သစၥာခံတပ္ေတြ ေနရာယူပစ္ခတ္ေနတဲ့ ခ်ယ္နယ္-၉ ႐ုပ္သံလႊင့္႐ံုကို သူပုန္တပ္မေတာ္သားေတြက တိုက္ခိုက္ၿပီး သိမ္းပိုက္လိုက္တယ္။ မၾကာခင္မွာဘဲ ေနာက္ထပ္ ႐ုပ္သံလႊင့္႐ံုေတြကိုပါ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား စစ္တပ္ေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြက သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၁၉၉၈ ခု အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ လူထုတိုက္ပြဲမွာ အာဏာရွင္ဆူဟာတို သစၥာခံတပ္မေတာ္က လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္းေတြျဖစ္ေအာင္ အေသအခ်ာစီစဥ္လႈံ႔ေဆာ္ေပးခဲ့ေပမဲ့ သမတဆူဟာတို ျပည္ပေရာက္ေနခ်ိန္ လက္ေအာက္ခံ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အခ်င္းခ်င္း အေဝမတည့္ စားခြက္လုရာက ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲဝင္ လူထုပထမလႈိင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဝီရန္တို တတိယလႈိင္း မေရွာင္မလြဲသာ ေပါင္းစည္းမိသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ <br />
<br />
ဆူဟာတို႔သားမက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စီစဥ္ဖန္တီးတဲ့ လူထုႏွိမ္နင္းၿဖိဳခြဲေရး အၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ တျခား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားေတြကို ထိခိုက္သြားေစတဲ့အတြက္ တျခားဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ လူထုနဲ႔ ေပါင္းသြားၿပီး အင္ဒိုနီးရွားမွာ ဒီမိုကေရစီေအာင္ပြဲခံသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာလည္း ၁၉၇၃ ခုနဲ႔ ၁၉၉၂ ခုတို႔မွာ အဲသလို အေျခအေနမ်ဳိးနဲ႔ၾကံဳၿပီး ဒီမိုကေရစီထြန္းေပၚခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၂ဝဝ၅ ခု ေမလမွာ နီေပါဘုရင္က စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေၾကညာ၊ အာဏာကုန္ယူလိုက္တဲ့အခါ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ၇ ပါတီက မဟာမိတ္အဖြဲ႔ဖြဲ႔ၿပီး ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ ၇ ပါတီဟာ ပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမတ္ေနရာ ၉ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းရထားတဲ့ ပါတီေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ <br />
<br />
၇ ပါတီမဟာမိတ္အဖြဲ႔က ေမာ္ဝါဒီလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔နဲ႔ ဒီဇင္ဘာလမွာ ၁၂ ခ်က္ နားလည္မႈစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူထုတိုက္ပြဲနဲ႔ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ ဟန္ခ်က္ညီ ေပါင္းစပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝဝ၆ ဧၿပီ အေထြေထြသပိတ္ႀကီး ျဖစ္တဲ့အခါ ေမာ္ဝါဒီသူပုန္တပ္ေတြက ၇ ပါတီ မဟာမိတ္အဖြဲ႔နဲ႔ ညိႇႏႈိင္းနားလည္မႈအရ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေပးထားၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ပတ္လည္မွာ အစိုးရတပ္ေတြ ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုခ်ီတက္ၿပီး လူထုကိုမႏွိမ္နင္းႏိုင္ေအာင္ လမ္းေတြပိတ္ဆို႔ ၿခိမ္းေခ်ာက္ထားတာဘဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
ေမာ္ဝါဒီ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ေတြရဲ႕ စစ္ေရးထိုးစစ္ေတြေၾကာင့္ အထိနာစစ္ပန္းေန႐ံုမက ေမာ္ဝါဒီေတြနဲ႔အတူ အတုိက္အခံ ပါတီအားလံုးနဲ႔ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးကပါ ဘုရင္ကို တခဲနက္ တညီတၫြတ္တည္း ဆန္႔က်င္ေနတာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ေနရတဲ့အတြက္ နီေပါဘုရင့္တပ္မေတာ္ဟာလည္း ဘုရင္ကို တက္တက္ႂကြႂကြ ေထာက္ခံဖို႔ စိတ္မပါေတာ့ပါဘူး။ <br />
<br />
နီေပါေတာ္လွန္ေရးမွာ ထူးျခားတာက နီေပါႏိုင္ငံရဲ႕ နယ္နိမိတ္ခ်င္းစပ္အိမ္နီးခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံေတြဟာ နီေပါဘုရင္ကို ေထာက္ခံခဲ့တာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နီေပါစစ္တပ္အတြက္ လက္နက္ခဲယမ္းကအစ ေထာက္ပံ့ ကူညီေပးၿပီး နီေပါကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ေမာ္ဝါဒီ) ကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲကေန နီေပါကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ေမာ္ဝါဒီ)နဲ႔ ျပည္သူေတြက ဘုရင္ကို ျဖဳတ္ခ်ပစ္ႏိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ခရစ္ယာန္ သမၼာက်မ္းစာထဲက ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ အခန္းႀကီး ၂၁ အခန္းငယ္ ၁၂ မွ ၁၄၊ ရွင္မာကုခရစ္ဝင္ အခန္းႀကီး ၁၁ အခန္းငယ္ ၁၅ မွ ၁၇၊ ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းႀကီး ၁၉ အခန္းငယ္ ၄၅ မွ ၄၆ တို႔မွာ အခုလိုဆိုထားပါတယ္။ <br />
<br />
“ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ၾကေသာအခါ ေယ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္၏ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ ဝင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊ ဗိမာန္ေတာ္၌ ေရာင္းဝယ္ေသာသူအေပါင္းတို႔ကို ႏွင္ထုတ္၍၊ ေငြလဲေသာသူတို႔၏ ပြဲစားခံုတို႔ကို၄င္း၊ ခ်ဳိးငွက္ေရာင္းေသာသူတို႔၏ ထိုင္ေနရာမ်ားကို၄င္း၊ တြန္းလွဲေတာ္မူလ်က္၊ ဗိမာန္ေတာ္ထဲ၌ အေဆာက္အဦးကို အဘယ္သူမွ် မေဆာင္မရြက္ရမည့္ အေၾကာင္း ျမစ္တားေတာ္မူလ်က္၊ ငါ့အိမ္ကို လူအမ်ဳိးမ်ဳိးဆုေတာင္းရာ အိမ္ဟူ၍ ေခၚေဝၚၾကလတံ့ဟု က်မ္းစာ၌ လာေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ ထိုအိမ္ကို ဓားျပတြင္း ျဖစ္ေစၾကၿပီတကားဟု ဆံုးမၾသဝါဒ ေပးေတာ္မူ၏။-” <br />
<br />
ခရစ္ယာန္ဓမၼေဟာင္းက်မ္းမွာဆိုရင္ ထာဝရဘုရားသခင္က မိစၧာဓိ႒ိေတြ၊ အျပစ္သားေတြကို ေလာင္မီးလက္နက္ (ေသာဒံုနဲ႔ ဂိုမိုးရ)၊ ေရလႊမ္းမိုးေဘး (ေနာဧ) စသည္ျဖင့္ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အၾကမ္းဖက္ သုတ္သင္ပစ္တဲ့ သာဓကေတြ ပိုလို႔ေတာင္ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၂ဝဝဝ ခု ဆားဘီးယားေတာ္လွန္ေရးမွာ ေအာ့ပ္ေတာ္ လို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္လႈပ္ရွားမႈ ပထမလႈိင္းကို အတိုက္အခံ ၁၈ ပါတီ ၫြန္႔ေပါင္းျဖစ္တဲ့ ဆားဘီးယားျပည္ ဒီမိုကရက္တစ္အတိုက္အခံအဖြဲ႔ ဒုတိယလႈိင္းက အားျဖည့္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
ေမ ၅ ရက္ ေန႔လည္ ပါလီမန္ေဘးမွာ ဆႏၵျပလူထုႀကီးနဲ႔ လံုထိန္းေတြဟာ ဒုတ္ေတြ ခဲေတြ မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္တုိက္ခိုက္ၾကပါတယ္။ ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ လူထုႀကီးက ပါလီမန္ကို အတင္းဝင္စီးနင္းတဲ့အခါ လံုျခံဳေရးယူေနတဲ့ လံုထိန္းရဲတခ်ဳိ႕ဟာ လက္နက္နဲ႔တကြ လူထုႀကီးနဲ႔ ပူးေပါင္းလိုက္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ရဲေတြလည္း ထြက္ေျပးသြားပါတယ္။ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ကို မီး႐ႈိ႕ပစ္လို႔ တျခမ္းေလာက္ ေလာင္သြားပါတယ္။ <br />
<br />
အဲဒါၿပီးေတာ့ လူထုႀကီးဟာ သမတမီလိုဆီဗစ္ တျပည္လံုးသို႔ အဓိကဝါဒျဖန္႔ခ်ိဆက္သြယ္ရာ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ အဓိက ျပယုဂ္ျဖစ္တဲ့ ဆားဘီးယားေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္သံလြႊင့္႐ံုကို သြားဝိုင္းခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
ဘူဒိုဇာေမာင္းသမား လ်ဴဘိုဆက္ဗ္ ဂ်ဳိးကစ္က သူ႔ဘူဒိုဇာကိုေမာင္းၿပီး ဆားဘီးယား ေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္သံလြႊင့္႐ံုကို အၾကမ္းဖက္ဝင္တိုက္ ဂိတ္တံခါးေတြ နံရံေတြ ၿဖိဳခ်ခဲ့ရာကေန အသံလႊင့္႐ံုလံုျခံဳေရး လံုထိန္းေတြကတဖက္ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား လံုထိန္းေတြ အပါအဝင္ လူထုႀကီးကတဖက္ အျပန္အလွန္ပစ္ခတ္ တိုက္ပြဲအျပင္းအထန္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ သိတ္မၾကာခင္မွာဘဲ အသံလႊင့္႐ံုတခုလံုးကို လူထုႀကီးက စီးမိသြားခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
အသံလႊင့္႐ံုကိုလည္း မီးတင္႐ႈိ႕လိုက္လို႔ မီလိုဆီဗစ္ ႐ုပ္သံလႊင့္အစီအစဥ္ေတြ ရပ္ဆိုင္းသြားပါတယ္။ (မၾကာခင္မွာဘဲ ျပည္သူလူထုဘက္က ႐ုပ္သံလႊင့္အစီအစဥ္ေတြကို စတင္ထုတ္လႊင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။) ဂ်ဳိးကစ္ကို အသံလႊင့္႐ံုထဲက မီလိုဆီဗစ္ရဲ႕ လံုျခံဳေရးတပ္ေတြက ေသနတ္ေတြနဲ႔ ဝိုင္းပစ္ခဲ့ေပမဲ့ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာနဲ႔ တခ်က္မွမထိခဲ့ပါ။ ဆားဘီးယား ေတာ္လွန္ေရးဟာလည္း ဘူဒိုဇာေတာ္လွန္ေရးလို႔ နာမည္တြင္သြားခဲ့ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ဖက္ဆစ္အာဏာရွင္ မီလိုဆီဗစ္လက္ေအာက္မွာ ေဘာ့စနီးယား-ဟာဇီဂိုဗီးနား၊ ခ႐ုိေအးရွားနဲ႔ ကိုဆိုဗိုမွာ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ နယ္ခ်ဲ႕စစ္ပြဲေတြ တိုက္ခဲ့ရၿပီး လက္နက္ကိုင္ေဘာ့စနီးယားနဲ႔ ခ႐ုိေအးရွားျပည္သူေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ ကိုဆိုဗိုျပည္သူေတြနဲ႔တကြ ေနတိုးတပ္ေတြရဲ႕ အျပင္းအထန္ လက္တံု႔ျပန္ တိုက္ခိုက္မႈေတြကို မ႐ႈမလွခံခဲ့ရ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာေကာင္းလွတဲ့ လူမ်ဳိးတံုးသတ္ပြဲေတြကို က်ဴးလြန္ခဲ့ရလို႔ စစ္ပန္းၿပီး ဂုဏ္သိကၡာက်ေနရတဲ့ ဆားဘီးယားစစ္တပ္ကလည္း ဒီလူထုအံုႂကြမႈမွာ မီလိုဆီဗစ္ခိုင္းသမွ်ကို မလုပ္ေတာ့ဘဲ လက္ေရွာင္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
စစ္တပ္ကို စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့လို႔ စစ္တပ္ထိပ္သီးတခ်ဳိ႕က ဆႏၵျပလူထုကို ပစ္မွာမဟုတ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လက္နက္ကိုင္တပ္နဲ႔ လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈ ဆိုတဲ့ တတိယလႈိင္းက ပြဲသိမ္းေပးသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၂ဝဝ၃ ႏုိဝင္ဘာလ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏွင္းဆီေတာ္လွန္ေရးမွာ ပထမလႈိင္းေခါင္းေဆာင္ ဆာကာ့ရွ္ဗီလီ ဦးစီးတဲ့ ျပည္သူလူထုေတြဟာ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ကို အတင္းဝင္စီးတဲ့အခါ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာအာဏာရွင္ ရွဗာ့ဒ္နာေဇ က အေရးေပၚ အေျခအေနေၾကညာ၊ စစ္တပ္နဲ႔ လံုထိန္းေတြ ဆင့္ေခၚၿပီး အင္အားသံုး ရွင္းလင္းဖို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အတိုက္အခံေတြနဲ႔ ေဂ်ာ့ဆိုးေရာ့စ္ရဲ႕ အဲန္ဂ်ီအိုေတြ ေဒၚလာ ၄၂သန္း အကုန္ခံ ထိုးေဖာက္စည္း႐ံုးထားတဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ တပ္မေတာ္က အမိန္႔နာခံဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့တဲ့အတြက္ တတိယလႈိင္း ၾသဇာေအာက္မွာ သမတရွဗာ့ဒ္နာေဇ အာဏာစြန္႔ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">၂ဝဝ၄ ခု ယူကရိန္း လိေမၼာ္္ေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အာဏာရွင္ကို အံတုတဲ့ သမတေလာင္း ယူရွင္ကိုရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈနဲ႔ ျပည္သူလူထုအံုႂကြမႈ ပထမလႈိင္းကို တရား႐ံုးခ်ဳပ္ရဲ႕ မဲလိမ္မႈစီရင္ခ်က္ ဒုတိယလႈိင္းက အားျဖည့္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
ဒီလိေမၼာ္္ေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ တတိယလႈိင္းအျဖစ္ (ယခင္ ေကဂ်ီဘီေထာက္လွမ္းေရး) ယခု ယူကရိန္း လံုျခံဳေရးရာ ဌာနကေန အတိုက္အခံေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုဆီကို အေရးႀကီး သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ၊ မဲမသမာမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အတိအက် အခ်က္အလက္ေတြ ေပးခဲ့သလို (အက္စ္ဘီယူ) ယူကရိန္း ေထာက္လွမ္းေရး ဌာနႀကီးမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စမက္ရွ္ကို၊ ဂ်ီအာရ္ယူ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးဌာနမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အလက္ဇန္းဒါးဂါလာကာ၊ တပ္မေတာ္ တန္ျပန္ေထာက္လွမ္းေရးဌာနမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္႐ုိမန္ရွင္ကို တို႔က လူထုကို ႏွိမ္နင္းဖို႔ အမိန္႔ေပးခံရတဲ့ လံုထိန္းတပ္ေတြကို ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေအာင္ တင္းတင္းမာမာ ျပတ္ျပတ္သားသား သတိေပး တားျမစ္ခဲ့ၾကလို႔ လူထုတိုက္ပြဲ ၿဖိဳခြဲမခံရဘဲ ေအာင္ပြဲခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ရာဇဝတ္မႈနဲ႔ ေထာင္က်ဖူးတဲ့ ဂ်ေလဘီ ဖိုးတြမ္တီးေဟာင္း ယာႏူကိုဗစ္ခ်္ သမတ ျဖစ္လာရင္ သူ႔အမိန္႔နာခံ လုပ္ကိုင္ရမွာကို မလိုလားၾကတဲ႔ အတြက္လည္း အတိုက္အခံ သမတေလာင္း ယူရွင္ကိုဘက္ ေထာက္ခံၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">က်ေနာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၁၉၈၈ တံုးက ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ပထမလႈိင္း ထႂကြခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉ဝ မွာ ႏိုင္ငံ ေရးပါတီေတြရဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲေအာင္ပြဲနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကံေဆာင္ပြဲ ဒုတိယလႈိင္း စႂကြခဲ့ၿပီး ၂ဝဝ၇ စက္တင္ဘာမွာေတာ့ သံဃာေတြရဲ႕ဒုတိယလႈိင္းဟာ တႏိုင္ငံလံုးသာမက တကမာၻလံုး တုန္ခါသြားေအာင္ အရွိန္အဟုန္ ႀကီးမားစြာနဲ႔ ႐ုိက္ခတ္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ပြဲသိမ္းလႈိင္းျဖစ္တဲ့ လက္နက္ကိုင္စစ္တပ္ အရွိန္ၾသဇာ မပါဝင္ေသးလို႔ ေအာင္ပြဲမရခဲ့ၾကပါဘူး။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify">ေနာက္ မလြဲမေသြလာရမယ့္ တတိယလႈိင္းအတြက္ တဖက္မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲ အရွိန္အဟုန္ကို ႀကီးထြား ျပင္းထန္ေအာင္လုပ္ရင္း ေနာက္တဖက္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို စီမံကိန္းရွိရွိ နားလည္မႈရွိရွိ ထိုးေဖာက္ သိမ္းသြင္းဖို႔ အႀကီးအက်ယ္ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီ တတိယလႈိင္း မထသေရြ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါ။ </div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify"><strong>ဂါမဏိ</strong> <br />
(ကြယ္လြန္သူ ရဲေဘာ္ျမင့္ေအာင္ (ေခၚ)ဂု႐ု ABSDF ၏ ‘တတိယလူထုလႈိင္းဆီသို႔’ စာတမ္း၊ ဆရာ လူထုစိန္ဝင္း၏ ေဆာင္းပါးႏွင့္ Mandela ၏ ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိတို႔ကို ထပ္ဆင့္ခံစားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။) <br />
</div><div align="justify">ေဒါင္းအိုးေ၀၊ အတြဲ(၁)၊ အမွတ္(၈)၊ မတ္လ ၂၀၀၉၊ မွ။ <br />
<a href="http://damaahdama.blogspot.com/">http://damaahdama.blogspot.com/</a> <br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Burma21.913965 95.95622311.768359 81.0148165 32.059571000000005 110.8976295tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-42357551512907710602010-09-07T20:24:00.001-05:002010-09-07T20:29:37.419-05:00တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္ၾကရဲ႕လား<div style="text-align: justify;"><b>တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္ၾကရဲ႕လား </b><br />
<em><span style="font-size: x-small;">ၾကားေန၀ါဒလုိ႕ ကုိယ့္ဟာကုိ ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ကုိယ္တုိင္ဒုကၡ မခံစားရေသးသေရြ႕ေနသာသလုိ ေနမယ္ဆုိတဲ႕ ျပည္သူလူထုကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ သူတုိ႕ေတြ လက္သုံးစကားကေတာ့ ကုိယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရမွာ၊ ႏိုင္ငံေရးကုိ ေ၀းေ၀းေရွာင္တာ အႏၱရာယ္ကင္းတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေခၚကုိ သိမ္းပုိက္ထားၾကပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးကုိ မဆန္႔က်င္ဘဲ ေနတာဟာ သြယ္၀ုိက္ေသာအားျဖင့္ ေထာက္ခံအားေပးေနတယ္ဆုိတာကုိ သူတုိ႔ေတြ မသိရွိၾကပါဘူး။</span></em> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ငါတုိ႔တုိင္းၿပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လားဆုိတဲ့ အရုိးရွင္းဆုံး ေမးခြန္းေလးကုိ ကုိယ္ဟာကုိယ္ဘဲ ျပန္ေမးေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုသာ တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္တယ္ဆုိရင္ ဒီေန႕ခ်ိန္ခါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲတစ္ခု ၿဖစ္ႏူိင္တဲ့ အေနအထားပါ။ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးရဲ႕ ယုတ္မာပက္စက္တဲ့ အႀကံဆုိးနဲ႔ တုိင္းျပည္ကုိ အမ်ိဳးမ်ဳိး ဖ်က္စီးေနၾကတယ္ဆုိတာ အားလုံးလည္း သိေနၾကတာပါဘဲ။ ျပည္သူလူထု တရပ္လုံးက မေၾကနပ္ဘူး ဆုိတာလည္း သိၿပီးသားပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခ်ိဳ႕လူေတြၾကေတာ့လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံခဲ႔သူေတြကုိ ျပစ္တင္ေျပာဆုိ လာၾကတယ္။ ဒါဟာ မတရားဘူးလုိ႕ကၽြန္ေတာ္ယူဆတယ္။ သူတုိ႔ေတြ လမ္းျပခဲ႔ၾကတယ္၊ ေရွ႕ဆုံးက ဦးေဆာင္ ခ်ီတက္ခဲ႔ၾကတယ္ ။ ေက်းဇူးတရားကုိ မေမ႔ၾကပါနဲ႔။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ႏုိင္ရာတာ၀န္ေတာင္ မထမ္းခ်င္ၾကတဲ႔ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔လည္း တာ၀န္ရွိတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါေပမယ့္ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ မေကာင္းေၾကာင္းကုိ ပါးစပ္ဖ်ားက ၿငီးျငဴ၊ အခ်င္းခ်င္းဆုံရင္ ရင္ဖြင့္ျပေနၾကရုံနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီစနစ္ဆုိးရဲ႕ေအာက္က လြတ္ေျမာက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူးဆုိတာ ၿမဲၿမဲမွတ္ထားပါ။ တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္ၾကတယ္ဆုိရင္ ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမယ္႔ တာ၀န္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္တယ္၊ တုိင္းၿပည္အတြက္ ႏိုင္ရာ တာ၀န္ ထမ္းခ်င္ၾကတယ္ဆုိတဲ့လူေတြ မ်ားလာရင္ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးေအာက္ကေန မၾကာခင္ ရုန္းထြက္ႏိုင္မယ္ဆုိတာ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႕ စြဲၿမဲစြာ ယုံၾကည္ေစခ်င္တယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီေတာ႕ ဘယ္လုိတာ၀န္ေတြ ယူၾကရမလဲဆုိတာ ၿပည္သူလူထုအေနနဲ႕ ေမးစရာ ရွိလာတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီေမးခြန္းကုိ ေျဖရမယ္ဆုိရင္ ငါတုိ႕ဘယ္လုိ တာ၀န္မ်ိဳးထိ ယူႏူိင္ၾကလဲ။ ငါတုိ႕ ဘယ္လုိ တာ၀န္မ်ိဳးနဲ႕ သင့္ေတာ္လည္း ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခ်ိဳ႕ အာဏာရွင္ေတြကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့ေနရာမွာ အရမ္းစိတ္အားထက္သန္ၾကတယ္။ အဲဒီလုိ လူမ်ိဳးေတြက လမ္းေပၚကုိ ခ်ီတက္ဆႏၵၿပၾကဖုိ႔ေတာင္ ၀န္မေလးပါဘူး။ အမွန္တရားအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔ အၿမဲအသင့္ရွိေနတဲ့ သူေတြ။ သူတုိ႕ကုိေတာ့ ျပည္တြင္း တက္ၾကြ အင္အားစုလုိ႕ သတ္မွတ္ထားၾကရမွာပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျပည္တြင္းတက္ၾကြ အင္အားစုလုိ ကုိယ္တုိင္စိတ္အား ထက္သန္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုနဲ႔အတူ ဆႏၵၿပခြင့္မရၾကေပမယ့္ အခါအခြင့္သင့္တုိင္း ႏိုင္ငံတကာမွာ လက္ရွိအာဏာရွင္စနစ္ဆုိးရဲ႕ ဆုိးရြားယုတ္မာမႈကုိ ထုတ္ေဖာ္ ဆႏၵျပၾကသလုိ တဖက္ကလည္း ၿပည္တြင္းအင္အားစု လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ကူညီေထာက္ပံ႕ေနတဲ႕သူေတြကုိ ၿပည္ပ တက္ၾကြ အင္အားစု အၿဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကရမွာပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခ်ိဳ႕ကၾကေတာ႕ စိတ္အားထက္သန္ၾကပါတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ ငဲ႔ကြက္ စရာ အေၾကာင္းေတြ ရွိတာေၾကာင္႕ တက္ၾကြအင္အားစုလုိ ေရွ႕တန္းက မလုပ္ၾကေပမယ္႕ ကူညီေထာက္ပံ႔ေပးဖုိ႕ ၀န္မေလးၾကသူေတြ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ကုိယ္တုိင္လည္း လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပရဲေလာက္ေအာင္ အားမသန္၊ ကူညီေထာက္ပံ႔ေပးဖုိ႔ကလည္း မတတ္ႏူိင္တဲ့ လူေတြက သတင္းျဖန္႔ျဖဴးေပးႏိုင္ပါတယ္။ အထက္ေဖာ္ၿပပါ လူအုပ္စုသုံးခုကုိ မ်ားမ်ားခ်ီးၾကဴး ေၿပာဆုိေပးလုိ႔ရသလုိ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ဆုိးရြားယုတ္မာပုံေတြကုိ အခါအခြင့္သင့္တုိင္း ၿပည္သူလူထု ပုိမုိသိရွိနားလည္လာေအာင္ ေျပာဆုိေပးလုိ႔ရပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီ အုပ္စုေလးခုထဲမွာ ကုိယ္က ဘယ္လုိ အုပ္စုမ်ိဳးထဲကလူလဲ အရင္ျပန္စမ္းစစ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ အဲဒီအုပ္စုေလးခုထဲက တာ၀န္မ်ိဳးေတြကုိ တစ္ခုမွ မယူႏူိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ငါဟာ အခုခ်ိန္ တုိငး္ၿပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူ မဟုတ္ဘူးလုိ႕သာ မွတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ကုိယ့္ဟာကို ျပင္ႏူိင္ေအာင္ အၿမန္ဆုံး ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႕ ပထမဦးစြာ တုိက္တြန္းေျပာၾကားလုိပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တုိင္းျပည္ကုိ တုိးတက္ထြန္းကားေစခ်င္သူေတြ ရွိသလုိ အာဏာရွင္၀ါဒ ဆက္လက္တည္ၿမဲေအာင္ ေထာက္ပံ႕ေပးမယ္႕သူေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိတာပါဘဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဘယ္လုိလူမ်ိဳးေတြလည္း ဆုိေတာ႕ ... </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လက္ရွိမွာ ရာထူးေကာင္းေကာင္းရၿပီး ဒီစနစ္ၾကီးကုိ ခုိင္ၿမဲေအာင္ ၾကိဳးစားေနၾကတဲ့ အာဏာရွင္လူတစ္စု၊ လက္ရွိအာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၾကံစည္ၿပီး ၾကီးပြားခ်မ္းသာေနၾကတဲ့လူေတြနဲ႕ ၾကီးပြားခ်မ္းသာဖုိ႔ ခြင္ဖန္ေနၾကတဲ့လူေတြ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျပည္ပမွာ ဒီမုိကေရစီကုိ အေၾကာင္းျပ၊ ႏိုင္ငံတကာက ျပည္တြင္းလုပ္ရွားမႈကုိ ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ ရန္ပုံေငြ မွန္သမွ်ကုိ သူတုိ႕ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ အသုံးခ်ေနၾကတဲ့သူေတြ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အာဏာရွင္ေတြ ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ေၾကးယူ၊ ၀မ္းစာအတြက္ အခက္အခဲကုိ အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းလုိ႕ ရသမွ် အာဏာရွင္ေတြ ၾကိဳးဆြဲရာ ကၾကမယ့္ ၾကံဖြတ္တုိ႔ စြမ္းအားရွင္တုိ႔လုိ လူတစ္စု။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူတုိ႔တေတြကလည္း အာဏာရွင္စနစ္ဆုိး တည္ၿမဲေစေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၾကပါလိမ့္မယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီ အုပ္စုႏွစ္ခုၾကားထဲမွာ ၾကားေန၀ါဒလုိ႕ ကုိယ့္ဟာကုိ ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ကုိယ္တုိင္ဒုကၡ မခံစားရေသးသေရြ႕ေနသာသလုိ ေနမယ္ဆုိတဲ႕ ျပည္သူလူထုကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ သူတုိ႕ေတြ လက္သုံးစကားကေတာ့ ကုိယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရမွာ၊ ႏိုင္ငံေရးကုိ ေ၀းေ၀းေရွာင္တာ အႏၱရာယ္ကင္းတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေခၚကုိ သိမ္းပုိက္ထားၾကပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးကုိ မဆန္႔က်င္ဘဲ ေနတာဟာ သြယ္၀ုိက္ေသာအားျဖင့္ ေထာက္ခံအားေပးေနတယ္ဆုိတာကုိ သူတုိ႔ေတြ မသိရွိၾကပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
အစုိးရ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္သားေတြ ဆိုတာက အာဏာရွင္ယႏၱရားကုိ လွည့္ပတ္ ေမာင္းႏွင္ေပးေနၾကတဲ့ သူေတြပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အထက္အမိန္႔ဆုိတာကုိ မလြန္ဆန္ႏိုင္လုိ႔သာ သည္းခံေနၾကရတာပါ။ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာလည္း ျပည္သူလူထုနဲ႕ ထူးမၿခားနားပါဘဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခုလုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးရဲ႕ ဆုိး၀ါးယုတ္မာမႈ မွန္သမွ်ကုိ ရင္စည္းခံေနၾကရတာဟာ တုိင္းၿပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ လူအေရအတြက္ထက္ ၾကားေန၀ါဒနဲ႕ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးကုိ ဆက္လက္တည္ၿမဲေစခ်င္တဲ့ လူအေရအတြက္ ပိုမ်ားေနလုိ႔ပါ။ အဲဒီေတာ႔ တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္တယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့သလို တုိင္းျပည္ခ်စ္တဲ႔ အုပ္စုေလးခုထဲမွာ ပါ၀င္ႏိုင္ေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနရာတကာ ငါသာလွ်င္ ပဓါန ၊ ငါသာလွ်င္ အဓိက၊ ငါ သိတယ္ ငါတတ္တယ္ဆုိတဲ့ စကားေတြကုိ လႈိင္လႈိင္သုံး၊ ကုိယ္က်ိဳးအတၱေတြကုိ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ကုိယ့္အမွားကုိ ဖုံးကြယ္ထားၾကတယ္။ အမွားေတြ အမ်ားၾကီး လုပ္ခဲ့ၾကတယ္ ဆုိတာလည္း အားလုံးအသိပါဘဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း မွားေနတာ သိတယ္။ သိေနလွ်က္နဲ႔ မျပင္ခဲ့ၾကဘူး။ ျပင္ရမွာ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကတယ္။ ၀န္ေလးေနၾကတယ္။ ငါဆုိတဲ႕ အတၱကုိေရွ႕တန္းတင္၊ ဦးထိပ္ထားခဲ့ၾကလုိ႔ စစ္မွန္တဲ႕ စည္းလုံးညီညႊတ္ေရးကုိ မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လႈပ္ရွားသူေတြၾကားမွာ လုပ္စားေနသူေတြက မ်ားလာေတာ့ ဒီအဆင့္ကကုိ မတတ္ႏူိင္ၾကဘူး။ အပြင့္လင္းဆုံး ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံေရးကုိ ဗန္းျပလုပ္စားေနသူေတြနဲ႔ ႏိုင္ရာတာ၀န္ မထမ္းႏိုင္တဲ့ ျပည္သူလူထုေၾကာင့္ ျမန္မာႏူိင္ငံ ဒီမုိကေရစီအေရးဟာ မ်ားစြာ ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ရတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လူတုိင္းဟာ အမွားမကင္းၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မွားေနတယ္ဆိုတာကုိ သိရင္ ျပင္ရဲၾကရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆုိလုိတာကုိ ႏုိင္ငံေရးပညာရွင္မ်ားအေနနဲ႕ သိရွိၿပီးသားပါ။ အဲဒီ အုပ္စုေလးခု ဟန္ခ်က္ညီညီ လုပ္ရွားႏိုင္ရင္ ကိ်န္းေသေပါက္ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးေအာက္က လြတ္ေျမာက္လာပါလိမ့္မယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အရင္က မွားခဲ့တာေတြကုိ ျပင္ၿပီး အခုခ်ိန္မွာ စစ္မွန္တဲ့ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးၾကပါလုိ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမုိကေရစီအေရး ႀကိဳးပမ္းသူမ်ား အာလုံးကုိ ေလးစားစြာ တုိက္တြန္းေၿပာဆုိခ်င္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ၾကားေန၀ါဒ က်င့္သုံးေနၾကတဲ႔ ျပည္သူလူထုကို ႏိုင္ငံအေရးဆုိတာ ႏိုင္ငံသားတုိင္းနဲ႔ ဆုိင္ပါတယ္။ ယခုလုိၾကားေန၀ါဒကုိ က်င့္သုံးတယ္ဆုိတာ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ေထာက္ခံေနတယ္ဆုိတာ သူတုိ႕သိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အၿမန္ဆုံးၾကိဳးစား ေျပာဆုိလမ္းျပမွ ျဖစ္မယ္။ အမွန္တရားကုိ သူတုိ႕ေတြ သိရွိနားလည္လာရင္ တုိင္းျပည္ခ်စ္တဲ႔အုပ္စုေတြထဲ ပါလာၾကလိမ္႔မယ္။ <br />
<br />
ႏုိင္ငံေရးကုိ ဗန္းျပ လုပ္ကုိင္စားေနၾကတဲ့သူေတြကုိလည္း အသိတရားရေအာင္ စည္းရုံးေျပာဆုိၾကပါ။ အာဏာရွင္ လက္ကုိင္ဒုတ္အၿဖစ္ အသုံးခ်ေနတဲ႕ ၾကံ႕ဖြတ္တုိ႕ စြမ္းအာရွင္တုိ႕ဆုိတာက ၿပည္သူလူထုညီညႊတ္မႈကုိ ျမင္တာနဲ႕ သူတုိ႕ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ အလုိလုိ နားလည္လာၾကလိမ္႔မယ္။ အဓိက က ၿပည္သူလူထု အေနနဲ႕ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ကုိ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးၿပီး စည္းလုံးညီညႊတ္မႈကုိ အၿမန္ဆုံးေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖုိ႕ အေရးၾကီးပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေနရာတုိင္းမွာ အေကာင္းနဲ႕ အဆုိးဒြန္တြဲေနတာပါဘဲ။ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရွားသူေတြၾကားမွာ လုပ္စားေနသူေတြ ရွိတာ ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းပါဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီလုိဘဲ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ လက္ခံက်င့္သုံးေနတဲ႕ လူေတြၾကားမွာလည္း အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူေတြ ရွိပါေသးတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီေတာ႕ တကယ္တုိင္းၿပည္ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လုပ္ရွားေနသူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိဘဲ ၾကည့္ၾကပါ။ လုပ္စားေနသူ အနည္းငယ္ရွိတာနဲ႕ မယုံၾကည္ၾကဘူုးဆုိရင္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး ဒီလုိ စနစ္ဆုိးၾကီးရဲ႕ ေအာက္က ရုန္းထြက္ လြတ္ေၿမာက္ဖုိ႕ လမ္းမၿမင္ဘူး ၿဖစ္သြားၾကလိမ့္မယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီေန႕ ႏုိင္ငံတကာက ဘယ္ေလာက္ဘဲ ဖိအားေပးေပး ျပည္သူလူထုက ၿငိမ္ျပေနရင္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တာ၀န္မေက်ရာ ေရာက္ၾကလိမ္႔မယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အခါအခြင့္သင့္တာနဲ႕ တၿပိဳင္နက္ထဲ ဒီမုိကေရစီ ႏူိင္ငံထူေထာင္ဖုိ႕ ျပည္သူလူနဲ႕ ပူးေပါင္းခ်င္ၾကတဲ႕ ဝန္ထမ္းေတြနဲ႕ တပ္မေတာ္သားေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏူိင္ငံ ျပည္သူလူထု အေနနဲ႕ တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္ၾကလိမ့္မယ္လုိ႕ ယုံၾကည္ထားပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီလုိ ခ်စ္တဲ႔ေနရာမွာ လက္ေတြ႔က်က် ခ်စ္ျပႏူိင္ဖုိ႔အတြက္ ကုိယ္ႏိုင္ရာ တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ေပးၾကပါလုိ႔ အေလးအနက္ထပ္မံ တုိက္တြန္းေၿပာၾကားလုိပါတယ္။ ျမန္မာႏူိင္ငံ ဒီမုိကေရစီအေရး ႀကိဳးပမ္းေနၾကသူမ်ားအားလုံးနဲ႔ ျပည္သူလူထုတရပ္လုံးက တုိင္းျပည္ကုိ လက္ေတြ႕က်က် ခ်စ္ျပကာ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တၿပီး ေခတ္မွီ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာတဲ့ ဒီမုိကေရစီ ႏူိင္ငံေတာ္ႀကီးဆီသုိ႔ ညီညာစြာ ခ်ီတက္ၾကပါစုိ႔။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္</div><div style="text-align: justify;"><strong>ဗမာ႔ေသြး</strong></div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com0Burma21.913965 95.95622311.768359 81.0148165 32.059571000000005 110.8976295tag:blogger.com,1999:blog-8278109593319105634.post-81574501493842116312010-08-29T15:05:00.002-05:002010-08-29T15:08:59.334-05:00ေၾကာက္စိတ္<div style="text-align: justify;"><strong>ေၾကာက္စိတ္</strong></div><div style="text-align: justify;">(ေရးသူ-စာေရးဆရာ ေမာင္သစ္ဆင္း) <br />
<em>ကိုယ္႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆံုးရံႈးလိုက္ပါတယ္။ ဆရာ့မွာ ဒီလိုတပည္႔မ်ိဳး ဆံုးရႈံုးလုိက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ အဲဒီလို ေက်ာင္းသားမ်ိဳး ဆံုးရႈံးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီက ဆန္႔ေတြးလိုက္ရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ ဒါဆံုးရႈံးမႈပါ။</em> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ၾကိမ္လံုးအေၾကာင္းစဥ္းစားမိတိုင္း အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ၾကံဳခဲ့ရတာေလးတစ္ခုကို အျမဲသတိရေနမိပါတယ္။ ျမန္မာစာအခ်ိန္မွာ ပင္ရင္းစကားေျပလက္ေရြးစင္ထဲက မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ငါးေျခာက္ျပား ေဆာင္းပါးကို သင္ျပီးစေပါ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မင္းတုန္းမင္းငယ္ရြယ္စဥ္ ေမာင္လြင္ဘ၀က စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ဆီမွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ရတယ္။ တစ္ေန႔မွာ မင္းသားၾကီးငၾကဴးက ငါးေျခာက္ျပားၾကီး တစ္ျပားလာျပီး လွဴတယ္။ ဆရာေတာ္က ငါးေျခာက္ကို သိပ္ၾကိဳက္ပါသတဲ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေက်ာင္းမွာကလည္း ငါးေျခာက္ျပတ္လပ္ေနခ်ိန္ျဖစ္ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေမာင္လြင္ကို က်က္သေရခန္းထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းခုိင္းလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတဲ့အခါ ေမာင္လြင္ကို ငါးေျခာက္ဖုတ္ခိုင္းေတာ့ ငါးေျခာက္က ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆရာေတာ္ကေတာ့ လက္ေဆးျပီး ႏွမ္းဆီေမႊးေမႊးနဲ႔ ေရာက္လာမယ့္ ငါးေျခာက္ဖုတ္ကို ေစာင့္ေနတာေပါ့။ ေမာင္လြင္ မွာ ဘယ္လိုမွ ရွာေဖြ ေမးျမန္းစံုစမ္းလို႔မရဘဲ ဗ်ာမ်ားေနခိုက္...။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဟဲ႔... ငလြင္ မရေသးဘူးလား” လုိ႔ေမးလိုက္ေတာ့ ညွဳိးညွိဳးငယ္ငယ္နဲ႔ပဲ ငါးေျခာက္ျပားၾကီး ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အေၾကာင္း တင္ေလွ်ာက္ရေတာ့တယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ငလြင္...လာခဲ့”လို႔ ထား၀ယ္ၾကိမ္ကို ဆြဲျပီး ေခၚလိုက္တဲ့ ဆရာေတာ္အသံက ေက်ာင္းသားအားလံုးရဲ႕</div><div style="text-align: justify;">ႏွလံုးသားကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္၀င္သြားပါသတဲ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဟဲ႕...ငလြင္ နင္ဟာ ဘုရင္႔သား၊ အေၾကာင္းညီညြတ္ရင္ နုိင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ရမယ့္သူ။ ဒီလိုလူက ငါးေျခာက္ျပားတစ္ခ်ပ္ကိုေတာင္ လံုျခံဳေအာင္ မေစာင့္ေရွာက္နုိင္ရင္ နုိင္ငံကို နင္ဘယ္လို လံုျခံဳေအာင္ လုပ္နိုင္ေတာ့မွာလဲ”လို႔ မိန္႔ျပီး အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမပါသတဲ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒီေဆာင္းပါးကိုသင္ျပီးေတာ့ ဆရာက သင္ရိုးထဲက ေမးခြန္းေတြကို ေျဖခုိင္းပါတယ္။ ေမးခြန္းတစ္ခုက စံေက်ာင္းဆရာေတာ္၏ ဆံုးမမႈကို သင္လက္ခံပါသလားလို႔ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးေပါက္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ေနာက္တစ္ေန႔ ျမန္မာစာအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဆရာဟာ အတန္းထဲကို ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ ၀င္လာပါတယ္၊ အေျဖလႊာ ေတြကို စားပြဲေပၚ ဘုန္းခနဲျမည္ေအာင္ ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆရာ႔မ်က္ႏွာက နီျပီး တင္းလို႔။ တစ္တန္းလံုးကို ေ၀႔၀ဲျပီးၾကည္႔တယ္။ တစ္တန္းလံုးကလည္း ျငိမ္လို႔။ ဆရာ ဘာျဖစ္လာတာပါလိမ္႔လို႔ ေတြးေနၾကပံုပဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆရာက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ကို ေခၚျပီး အတန္းေရွ႕ ထြက္ခုိင္းပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးခံုက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ထြက္လာပါတယ္။ ဆရာက အေျဖလႊာတစ္ရြက္ကို ဆြဲထုတ္ျပီး အဲဒီ ေက်ာင္းသားကို ေပးလိုက္တယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဒါ မင္းအေျဖလား”</div><div style="text-align: justify;">“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ” </div><div style="text-align: justify;">“ေအး တစ္တန္းလံုး ၾကားေအာင္ ဖတ္စမ္း”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">နည္းနည္းအ့ံၾသေနပံုနဲ႔ ေက်ာင္းသားက သူ႔အေျဖကို ဖတ္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမပံုကို မၾကိဳက္ေၾကာင္း။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အဲဒီအခ်ိန္က စိတ္ခံစားမႈဟာ တပည့္ကို လမ္းညႊန္ခ်င္စိတ္ထက္ မိမိအလြန္တရာၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ငါးေျခာက္ဖုတ္ကို ဘုန္းမေပးရတဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေဒါသစိတ္က ပိုျပီး ၾကီးမားေနႏိုင္ေၾကာင္း၊ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ျပီးေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ဒီေလာက္ရိုက္ႏွက္ အျပစ္ေပးစရာမလိုေၾကာင္း၊ နား၀င္ေအာင္ဆံုးမလွ်င္ ရပါလွ်က္ႏွင့္ ေသရာပါ အမာရြတ္ထင္ေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းဟာ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ဟု သံသယျဖစ္စရာရွိေၾကာင္း၊ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဘုရားသားေတာ္တို႔မည္သည္ ရသတဏွာျဖစ္ေအာင္ ဆြမ္းဘုဥ္းမေပးသင့္သည္ကို သတိရသင့္ေၾကာင္း၊ ဆရာကိုယ္တိုင္က ဤ၀ိနည္းကို မထိန္းသိမ္းနိုင္ပါဘဲ တပည့္ကို ဆံုးမျခင္းမွာ စဥ္းစားဖြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အသားနာမွ အရိုးစြဲမွတ္မည္လို႔ထင္ျပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးဆံုးမခဲ့ေပမယ့္ မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္မွာ ေအာက္ျမန္မာနုိင္ငံတစ္ခုလံုးကို အဂၤလိပ္လက္ ထိုးေပးလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဒီဆံုးမနည္းဟာ မေအာင္ျမင္နုိင္ေၾကာင္း၊ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီလိုေတြ ေျဖထားတာဗ်။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">တစ္တန္းလံုးက တခိခိနဲ႔ရယ္ၾကတယ္၊ သူတစ္ေၾကာင္းဖတ္လိုက္၊ ခိခနဲ ႀကိတ္ရယ္လိုက္ၾကနဲ႔။ ဆရာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ ရယ္ေလ ေဒါသထြက္ေနေလပါပဲ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေက်ာင္းသား ဖတ္သြားျပီးေတာ့ ဆရာက သူ႔ကိုေမးတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“မင္း ငါ့ကို ေနာက္တာလား” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဟာ...မဟုတ္ပါဘူး ဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေမးခြန္းကို ေျဖတာပါ” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ကဲ...အားလံုး သူေျဖတာကို လက္ခံၾကသလား၊ တစ္ေယာက္စီ ေမးမယ္၊ ကဲ...မင္းကစ၊ သူေျဖတာ မွန္သလား၊ မွားသလား” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ပထမဆံုး အေမးခံလိုက္ရတဲ့ ေရွ႔ဆံုးခံုက ေက်ာင္းသားဟာ ရုတ္တရက္ ဘာေျဖရမွန္း သိပံုမရဘူး။ အေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို ၾကည့္လုိက္၊ ဆရာ့ကို ၾကည့္လုိက္၊ ေဘးဘီကို ၾကည့္လုိက္နဲ႔။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲဒီေက်ာင္းသားရဲ႕ အေျဖကို ၾကိဳက္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔လို ခံစားမိတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လို မေျဖတတ္ဘူး။ သူ႔လို ေထာင့္ေစေအာင္ မျမင္တတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ သူ႔လုိ မေျဖရဲဘူး။ တစ္တန္းလံုးလိုလိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲ ထင္တယ္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည္႔ရင္ သိသာပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ေဟ့ေကာင္...ေျဖေလကြာ” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေရွ႕ဆံုးက ေက်ာင္းသားခမ်ာ တုန္သြားပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ေျဖေလကြ”</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို တစ္ခ်က္ခိုးၾကည္႔ျပီး ေခါင္းငံု႔ခ်လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာကမွန္သလား၊ မွားသလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းႏွစ္ခုကို ေမးေနတယ္ဆိုေပမယ့္ အမူအရာ၊ ေလသံ၊ ဖန္တီးထားတဲ့ ၀န္းက်င္ အေငြ႕အသက္ေတြက မွားတယ္လို႔ေျဖစမ္း၊ မေျဖရင္ ၾကိမ္လံုးလို႔ ေျပာျပီးသား ျဖစ္ေနပါျပီ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကို လိမ္ေနသလို သူတရားပါတယ္ ျဖစ္ေအာင္ သူကိုယ္တိုင္လည္း ျပန္လိမ္ေနတာပါ။ ဒါကို အဲဒီေက်ာင္းသားလည္း သေဘာေပါက္ဟန္တူပါရဲ႕။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">သူေျဖတာမွားပါတယ္ ဟုတ္ျပီ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ မွား...၊ အဲ...မွားပါတယ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ မွားပါတယ္၊ ....အဲ... တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေမးလာလိုက္တာ ကြၽန္ေတာ့္အလွည့္ ေရာက္လာပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကြၽန္ေတာ္ ထရပ္လိုက္ပါတယ္။ အသက္တစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္းရွဴလုိက္တယ္။ မွားပါတယ္။ အေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို မၾကည့္ရဲပါဘူး။ ေခါင္းငံု႔ျပီး ခံုေပၚက စာအုပ္ကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ထူူးျခားတာက ေက်ာင္းသားအားလံုးလည္း ဒီလိုပါပဲ။ လူကုန္သြားေတာ့ ဆရာက အဲဒီေက်ာင္းသားကို ေနာက္ေျပာင္မႈနဲ႔ အတန္းထဲမွာ ရိုက္ပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ၾကိမ္လံုးသံ တစ္ခ်က္ၾကားရတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ တစ္ေနရာမွာ နာနာသြားသလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အရိုက္ ခံေနရသလိုပဲ။ တစ္တန္းလံုးလည္း ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲ ခံစားေနရမွာကပါ။ အဲဒီေက်ာင္းသားဟာ ေက်ာင္းေျပာင္းသြားပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကိုယ္႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆံုးရံႈးလိုက္ပါတယ္။ ဆရာ့မွာ ဒီလိုတပည္႔မ်ိဳး ဆံုးရႈံုးလုိက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ အဲဒီလို ေက်ာင္းသားမ်ိဳး ဆံုးရႈံးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီက ဆန္႔ေတြးလိုက္ရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ ဒါဆံုးရႈံးမႈပါ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ခံစားမႈခ်င္း တူပါလွ်က္နဲ႔ သူ႔လို မေျဖရဲခဲ့တာလဲ။ ေျဖရဲသူ ရွိလာတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ္က ဘာျဖစ္လို႔ သူမွန္တယ္လို႔ မေျပာရဲခဲ့တာလဲ။ အာရံုထဲမွာေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက ၾကံဳၾကိဳက္ ဆံုစည္းခဲ့ရတဲ့ ၾကိမ္လံုးေတြ၊ ၾကိမ္လံုးေတြ၊ ၾကိမ္လံုးေတြ...။ ခက္ထန္တဲ့ အမူအရာေတြ။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အဲဒီလို ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေသြးထဲမွာ အေၾကာက္မ်ိဳးေစ႔ေတြ ပြားမ်ားလာျပီး အရြယ္ရလာတာနဲ႔အမွ် ေၾကာက္သီးေတြ တတြဲတြဲ၊ ေၾကာက္ပြင့္ေတြ တေ၀ေ၀နဲ႔။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖုိ႔ လိုအပ္တဲ့ ျပသနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြ ရွိရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာရဲဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">အျပဳဘက္က ျမင္ျပီး ေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ရင္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာၾကီး သိျမင္ေနပါလွ်က္နဲ႔ အထက္လူၾကီး မၾကိဳက္မွာစိုးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ အၾကံမျပဳရဲဘူး။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကြၽန္ေတာ့္ဆီက အၾကံ၊ အေတြး၊ အျမင္၊ သေဘာထားေတြကိုလည္း ဘယ္သူကမွ မေတာင္းၾကဘူးေလ။ သင္ခဲ့ရတဲ့ ပညာေတြ စာအုပ္ထဲ ျပန္သြားလည္း သြားေပေရာ႔ေပါ့။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေဟာဒီ ပေရာဂ်က္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာ မွားေနတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေပမယ့္ ဒါဟာ ေျပာရမယ့္ ကိစၥလုိ႔</div><div style="text-align: justify;">ကြၽန္ေတာ္ မထင္ေတာ့ဘူး၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ္မွန္တယ္လို႔ ထင္လာတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ကြၽန္ေတာ့္အထက္အဆင့္ဆင့္၊ ေအာက္အဆင့္ဆင့္က လူေတြအာလံုးက ဒါကို မွန္တယ္ထင္လာၾကရင္ျဖင့္... ဌာန မနာဘူးလား၊ တုိင္းျပည္မနာဘူးလား၊ ပညာရပ္အျမင္န႔ဲ့ၾကည္႔ရင္ တစ္ကမၻာလံုးနဲ႔ လူသားအားလံုး နာပါတယ္။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အၾကီးေကာင္ရဲ႕ ငိုသံျပဲၾကီးကို ၾကားရပါတယ္။ သူ႔အေမ လက္ထဲမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔...။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဘယ္လိုျဖစ္ေနၾကတာလဲကြာ” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဘယ္လိုျဖစ္ရမလဲ၊ ေတာ္႔သားက အိမ္စာျပီးေအာင္ မလုပ္ဘဲ ကျမင္းတာေလ၊ ပန္းကန္တစ္လံုး ကြဲျပီ” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ဘာျဖစ္လဲကြ၊ ကေလးဆိုတာ ဒီအရြယ္မွာ...” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">“ေတာ္... စာအုပ္ထဲကဟာေတြ လာေျပာမေနနဲ႔၊ ပန္းကန္တစ္လံုး ဘယ္ေလာက္ ေအာက္ေမ႔လို႔လဲ၊ ရွင့္ဝင္ေငြက ဘယ္ေလာက္...” </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ရြယ္ထားတဲ့ တုတ္ေအာက္ကေနျပီး သားၾကီးက အေၾကာက္မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အားကိုးတၾကီး ၾကည့္ေနရွာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖ့မ်က္လံုးေတြကလည္း သားရဲ႕မ်က္လံုးေတြလိုပဲ ျဖစ္ေနတာ ၾကာပါျပီေကာလား သားရယ္...။ </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(မေၾကာက္သင့္တာကို မေၾကာက္ၾကပါစို႔ရယ္...။) </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ေမာင္သစ္ဆင္း <br />
<a href="http://komoethee.blogspot.com/">http://komoethee.blogspot.com/</a> <br />
</div>Zaw Myo Lwinhttp://www.blogger.com/profile/15915259777557006736noreply@blogger.com1Burma21.913965 95.95622311.768359 81.0148165 32.059571000000005 110.8976295