လြတ္ေျမာက္ေရး မုန္တိုင္းမ်ား၏ နိဒါန္း
သားခ်စ္ (ဟစ္တိုင္)
သားခ်စ္ (ဟစ္တိုင္)
တိုက္ပြဲ အတြက္ ကနဦးပိုင္း အေျခအေန
ထိုတိုက္ပြဲထဲတြင္ လူထုအားႏွင့္ ေက်ာင္းသားအား။ လက္နက္ကိုင္အင္အားကို အထူးေပါင္းစပ္ ေပးႏိုင္ခဲ့သူမ်ားမွာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္ပီတာ၊ ဗိုလ္ဦး၀င္း၊ ဗိုလ္ေဇာ္ဦး၊ ဗိုလ္ထြန္းလြင္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္၊ ဗိုလ္ေဇာ္ဦးသည္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းေတာတြင္းတေနရာ၌ တိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုးသြားခဲ့သူတဦးျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ပီတာသည္ ၁၉၉၄-ေမလခန္႔က ဖားကန္႔ေဒသ၌ ရန္သူလက္ခ်က္ႏွင့္ အသက္စြန္႔သြားသူျဖစ္သည္၊ ဗိုလ္ဦး၀င္းသည္ ေကအိုင္အိုအေျခစိုက္ လိုင္ဆာေဒသ ေနာင္လာပါစခန္းတြင္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါျဖင့္ ၁၉၉၆တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့၍ သူ၏ရုပ္ကလပ္သည္ ထိုစခန္း၌ ျငိမ္းခ်မ္းစြာလဲေလ်ာင္းလွ်က္၊ ဗိုလ္စိန္ေအး(အတြင္းေရးမႉး ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္)ေျမာက္ပိုင္းသည္ ၁၉၉၈တြင္နယ္စပ္တေနရာ၌ အဖမ္းဆီးခံခဲ့ရျပီး ယခုအခါ သရက္အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ၁၇-ႏွစ္ႏွစ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္းကို ခံေနရသူတဦးျဖစ္ သည္။ ၁၉၈၈မွ ယခုတိုင္ ဒီမိုကေရစီလြတ္ေျမာက္မႈ တိုက္ပြဲမ်ားအတြက္ ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားက အေယာက္တရာေက်ာ္ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးလႉ သြားခဲ့ၾကသည္။
ယခင္ကာလမ်ား၌ မိုးညွင္း၊ နမၼား၊ ေမာ္လူး၊ ေမာ္ဟန္ ထိုရွမ္းနီအမ်ားစုေနေသာ ေဒသမ်ားသို႔ ေကအိုင္အိုသည္ အနီးသို႔ပင္ ေျခခ်ခြင့္မရႏိုင္ခဲ့၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အတိတ္သမိုင္းမ်ားတြင္ ရွမ္းနီႏွင့္ ေကအိုင္အိုတို႔ႀကီးစြာ ပတိပကၡျဖစ္ခဲ့ၾက၍ လူမ်ဳိးစုျခင္း ေသြးေခ်ာင္းစီးခဲ့ၾကရဖူးသည္။ သို႔ေသာ္မိုးညွင္းတိုက္ပဲြ ၿပီးဆံုးသြားျပီးေနာက္ ထိုေဒသမွလူထုတရပ္လံုး၏ ေလးစားခ်စ္ခင္ ယံုၾကည္မႈကို ေကအိုင္အိုမွ ရရွိလိုက္သည္။ ယေန႔လူထုတရပ္လံုး၏ လိုလားခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးရန္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားက သင္ခန္းစာယူ၍ ေရွ႔သို႔တဟုန္ထိုးတက္ရန္ လိုအပ္လာသည့္အခ်ိန္ က်ေရာက္ေနၿပီ။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ လူထု၊ ေက်ာင္းသား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အရွိန္သည္ ႀကီးစြ။ ယေန႔ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔႔ အစည္းတခ်ဳိ႔၏လက္နက္မ်ားသည္ န.အ.ဖ၏ မက္လံုးေပးမႈမ်ား ေအာက္တြင္ အရည္ေပ်ာ္ေနလွ်က္ရွိသည္။ သူတို႔သည္ သူတို႔၏ တကိုယ္ေရအက်ဳိးစီးပြားေၾကာင့္ လူထုႏွင့္ေတာ္လွန္ေရးကို ေက်ာခိုင္းေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ စစ္ဖိနပ္ေအာက္၌္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားစြာ ဆက္၍ဆက္၍ ျဖစ္ေပၚလွ်က္ရွိေနသည္။ လူထုအက်ဳိးကိုလိုလားေသာ လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုမ်ားမွ ရဲေဘာ္မ်ား၏ လက္မ်ားသည္လည္း ေသနတ္ေမာင္းခလုပ္ထဲ၌ လက္ညွဴိးထည့္လွ်က္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ လူထုတိုက္ပဲြ စနစ္တက်ေပါင္းစပ္ႏိုင္မည့္အခ်ိန္ က်ေရာက္လာလွ်င္ျဖင့္ ရန္သူသည္မၾကာမွီ ကေသာကေမွ်ာ ေျပးၾကရေတာ့မည္ကို ဤမိုးညွင္းတိုက္ပြဲက သက္ေသျပဳလွ်က္ရွိေနသည္။
တိုက္ပြဲ အတြက္ က်ေနာ္အသိခ်င္ဆံုးအရာသည္ကား ထိုသံုးခု ………
မိုးညွင္းၿမိဳ႔၏ ပထ၀ီ၀င္ အေနထား၊
ေကအိုင္အို၏ စစ္ဆင္ေရးဗ်ဴဟာ ေရးဆြဲမႈ၊
ေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ား၏ အားထုတ္မႈႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ မွန္းေခ်ေပါ႔ေလ …. ။
မိုးညွင္းၿမိဳ႔၏ ပထ၀ီ၀င္ အေနအထား
မိုးညွင္းၿမိဳ႔၏ အေရွ႔ဘက္တြင္ ႀကီးမားေသာေတာင္ႀကီးက မားမားမတ္မတ္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္၊ စိမ္းစိမ္းညွိဳ႔ညွိဳ႔ မႈံမိႈင္းလွ်က္၊ လယ္ကြက္တခ်ဳိ႔က ေတာင္ေျခႏွင့္ထိစပ္ ယွက္ႏြယ္လွ်က္၊ လူေနရပ္ကြက္တခ်ဳိ႔က ေတာင္ေျခကို ဦးခိုက္လွ်က္၊ ထိုေတာင္ေျခႏွင့္ကပ္လွ်က္ ရပ္ကြက္မ်ား ျဖစ္ေသာ ေအာင္သေျပ၊ အေရွ႔စု၊ မိုးတားစု တို႔တည္ရွိၾကသည္၊ ထိုမွတဆင့္ ဆင္းလာလွ်င္ ကားလမ္းမႀကီးက ေတာင္ေျမာက္သြယ္တန္းလွ်က္၊ ေျမာက္ဘက္သို႔ယြန္းေသာ ျမစ္ႀကီးနား၊ ေတာင္ဘက္တြင္ မႏၱေလး၊ ထိုမွအေနာက္ဘက္သို႔ ဦးတည္လွ်င္ သာယာလွပေသာ နမ့္ရင္းေခ်ာင္းႀကီးက မိုးညွင္းၿမိဳ႔ႀကီးကို ရစ္ေခြပတ္ကာ စီးဆင္းလွ်က္။
ထိုနမ့္ရင္းေခ်ာင္းေပၚ၌ ႀကိဳးတံတား၊ အုတ္က်င္းတံတား၊ သံတံတား၊ ေနာင္စြန္းတံတား တို႔ ျဖတ္သန္းလွ်က္ရွိသည္၊ ထိုမွအေနာက္လြန္လွ်င္မႏၱေလး၊ ျမစ္ႀကီးနားသံလမ္းႀကီးက ေျဖာင့္တန္းစြာ ၿမိဳ႔အလယ္၌ လဲေလ်ာင္းလွ်က္၊ ထိုမိုးညွင္းဘူတာေဘးတြင္ ေရွတန္းတပ္ရင္းရုံးက ကပ္လွ်က္တည္ရွိၿပီး မိုးညွင္းေတာင္ဘက္တြင္ တပ္ရင္း(၁၅)က မဲပုတ္ပုတ္ ၀ပ္တြားတည္ရွိလွ်က္ ရွိေနသည္။
ကခ်င္ျပည္နယ္၌ လြင္ျပင္ႀကီးသံုးခုရွိသည္။ ေကာက္ေကြ႔လြင္ျပင္၊ နမ္႔ရင္းလြင္ျပင္၊ ဟူးေကာင္းခ်ဳိင့္၀ွမ္းလြင္ျပင္ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုထဲမွ နမ္႔ရင္းလြင္ျပင္သည္ ကခ်င္ျပည္နယ္တခုလံုးသာမက အထက္ျမန္မာတျပည္လံုးကိုပင္ ေကၽြးေမြးသုတ္သင္ေနသလို ရွိလ်က္ေနသည္။ နမ္႔ရင္းလြင္ျပင္ေပၚ၌ မိုးညွင္းၿမိဳ႔က ထီးထီးမားမား တည္ရွိေနသည္။ မိုးညွင္းေဒသရွိ လူထုတရပ္လံုးသည္ လယ္ယာျဖင့္ အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္းျပဳၾကသည္။ သူတို႔သည္ ရုိးသားေသာ ေတာင္သူလယ္သမား ရွမ္းလူထုမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ဖိႏွိပ္ခံစနစ္ဆိုးေၾကာင့္ စစ္အုပ္စုကို တူးတူးခါးခါး ရြံရွာမုန္းတီးၾကသည္။ မိုးညွင္းၿမိဳနယ္ထဲ၌ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာ အင္းေတာ္ႀကီး အိုင္သည္ လွပစြာၿငိိမ္၀ပ္စြာတည္ရွိေနၿပီး ထိုအိုင္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အႀကီးဆံုး ေရအိုင္ႀကီးျဖစ္ကာ ေရအိုင္အလယ္၌ အင္းေတာ္ႀကီးေရႊမဥၨဴ ဘုရားကလည္း သပၸါယ္စြာ တည္ရွိေနသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေတာင္သူမ်ားတည္ရွိေသာၿမိဳ႔ ျဖစ္သျဖင့္ ေအးခ်မ္းေသာ လုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေသာ လူထုမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ လယ္ယာလုပ္ငန္းမွ ရရွိလာေသာ သူတို႔၏ အရင္းအျမစ္ ေခၽြြးနဲစာမ်ားသည္ လႉေရးတန္းေရးသာ ျဖစ္ၾကသည္။ လယ္ယာလုပ္ငန္းၿပီးစီးလွ်င္ ေက်ာင္းကန္ဘုရား သြားၾကမည္။ လူငယ္မ်ားက ဖါးကန္႔ ေက်ာက္စိမ္းေမွာ္ထဲသို႔ သြားၾကသည္။
ထိုေဒသရွိ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအေပၚ စစ္အုပ္စု၏ ဗိုလ္က်ဖိႏွိပ္ဂုတ္ေသြးစုပ္မႈမ်ားက ရွစ္လံုးေလး အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ တက္ၾကြစြာပါ၀င္လာေစရန္ မီးပြားႀကီးတခုျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ထိုသမိုင္း၀င္ အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ မိုးညွင္းလူထုတရပ္လံုးမွ ေလထဲမိုးထဲေရထဲ၌ ဒီမိုကေရစီကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာတျပည္လံုး လူထုတရပ္လံုး၏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားႏွင့္ တထပ္တည္း တသားတည္း က်ခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာလတြင္ စစ္အုပ္စုက အာဏာသိမ္းလိုက္သည္။ အာဏာသိမ္းျပီး မိုးညွင္း ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကဇြဲမေလွ်ာ႔ေသး။ မေၾကာက္တမ္း ဆက္လုပ္ၾကျပန္သည္။ ထိုသို႔ဆက္လုပ္သည့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔အား န.၀.တက ဖမ္းခ်ဳပ္ျပီး မိုးညွင္းရဲစခန္းသို႔ ဂုတ္ဆြဲ၊ ရုိက္ႏွက္၍ ပို႔လိုက္ၾကသည္။ ထိုေက်ာင္းသားမ်ားအား ဖမ္းဆီးထားမႈသည္ မိုးညွင္းၿမိဳ႔လူထုတရပ္လံုးအား စိတ္ႏွလံုးပူပန္ေသာက ေရာက္ေစခဲ့ေသာ အျဖစ္ဆိုးႀကီးပင္ မဟုတ္ပါလား။
ေကအိုင္အို၏ စစ္ဆင္ေရးဗ်ဴဟာ
ဖမ္းဆီးခံ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ကယ္ထုတ္ရန္ႀကိဳတင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ား
ေက်ာင္းသားမ်ားအားကယ္ထုတ္ရန္ ကိုထြန္းလြင္၊ ကိုသံေခ်ာင္း၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ ကိုေအာင္ႀကီး၊ ကိုမင္းေဌး (ရမ္ဘို-၄ ဇါတ္ကားမွ ဗီလိန္)တို႔က ပထမေစာလ်င္စြာ ေကအိုင္အိုဗဟိုႏွင့္ လိုင္စင္ေဒသ၌ ေတြ႔ေဆြးေႏြး ညွိႏႈိင္းခဲ့ၾကသည္။ ကိုထြန္းလြင္က မိုးညွင္းသို႔ႀကိဳ၍ ဆင္းသြားသည္။ ေကအိုင္အိုအရာရွိတဦးႏွင့္ က်ေနာ္က ၿမိဳ႔တြင္းသို႔ ရန္သူ႔အေျခအေနကို ေလ့လာသည္။ တပ္ရင္း၁၅ အေျခအေနကို ဘက္ေပါင္းစံုေလ့လာသည္။ မိုးညွင္းဘူတာအနီးရွိ ရန္သူအင္အားကို တြက္သည္ဆသည္။ ထိုစဥ္က ေရွ႔တန္းရုံးအနားသို႔ ညေနပိုင္း က်ေနာ္တို႔ ေရာက္သြားသည္။ တန္းစီခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ လူေစ႔တက္ေစ့ကို ျမင္လိုက္ရၿပီ။ ရန္သူအ၀င္ အထြက္လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ေလ့လာသည္။ က်ေနာ္(ထြန္းလြင္)သည္ မိုးညွင္းျပည္သူ႔စစ္မ်ားႏွင့္ စီမံကိန္းအေသးစိတ္ကို ဒူးတိုက္ေဆြးေႏြးသည္၊ အခ်ိန္ကာလ တလအတြင္း ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သျဖင့္ ရန္သူ၏ဘက္ေပါင္းစံု အေျခအေနမ်ားကို ၿခံဳငံုေလ့လာမိေတာ့သည္။ ဗိုလ္ပီတာ၊ ဗိုလ္ဦး၀င္း၊ ဗိုလ္ေဇာ္ဦးတို႔ လိုင္စင္ေက်ာင္းသားဗဟိုမွ ဆင္းလာၾကဦးမည္။
တာ၀န္ခြဲေ၀ျခင္း
ခလရ (၁၅)ကို တြယ္မည္။ ဗ်ဴဟာေတာ့ဆြဲၿပီးသြားၿပီ။ သဲေျမပံုမ်ားႏွင့္ တာ၀န္ခြဲေ၀ၾကသည္။ ၿမိဳ႔တြင္းသို႔ ဒူကမာၻ လဆန္ေအာင္၀ါတာ၀န္ယူမည္။ တပ္ရင္း၁၅ကို ဒူကမာၻေဇာ္တူးက တြယ္မည္။ ျမစ္ႀကီးနား၊ မိုးေကာင္းမွ မီးရထားျဖင့္လာႏိုင္မည့္ရန္သူကို ပိတ္ဆ႔ိုျဖတ္ေတာက္ရန္တာ၀န္ကို ဗိုလ္ဦး၀င္းႏွင့္ဗိုလ္ေဇာ္ဦးက တာဝန္ယူၾကမည္။
ၿမိဳ႔တြင္း နမ့္ရင္းေခ်ာင္းအေနာက္ဘက္ကမ္း ေရွ႔တန္းရုံးမွ ၀င္လာႏိုင္ေသာ ရန္သူမ်ားကို ဗိုလ္ထြန္းလြင္က တာဝန္ယူၾကမည္။ အခ်ဳပ္စခန္းသို႔ ၀င္စီးထိုးေဖါက္ေရးႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသားမ်ားအား ကယ္ထုတ္ေရးတာ၀န္ကို ဗိုလ္ပီတာက တာ၀န္ယူမည္။ ဗိုလ္စိန္ေအးက မ်က္စိမေကာင္း၍ ဗ်ဴဟာကုန္း၌သာ က်န္ေနရစ္ေတာ့သည္။ ဒီ…မိုးညွင္းၿမိဳ႔ ၀င္စီးသည္႔ တိုက္ပြဲသည္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ သမိုင္းတြင္ အေစာဆံုးေသနတ္ေပါက္ခဲ႔သည္႔ တိုက္ပြဲအျဖစ္ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဖ်ားက ေဒါင္းမ်ားက မေနာေျမတြင္ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ေဖေဖၚရီလလည္ပိုင္းတြင္ သမိုင္းကမၺည္း ေရးထိုးၾကေတာ႔မည္……. ။
စစ္ျပင္ျခင္း
အခ်ိန္က ညေမွာင္ၿပီ။ ၿမိဳ႔ကို ကပ္ေတာ့မည္။ ေဆာင္းတြင္း အေအးဓါတ္က က်ေနာ္ (ဗိုလ္ထြန္းလြင္)ကို ႏွိပ္စက္လွ်က္ရွိသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားက ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနသည္။ က်ေနာ္သည္လည္း အက်ၤီီအပါးေလးျဖင့္ အခ်မ္းဒါဏ္ကို ခုခံကာကြယ္လွ်က္။ ငါတို႔ေက်ာင္းသားေတြ အေရးက ပိုအေရးႀကီးသည္ဟု စိတ္ထဲတြင္တင္းထားလွ်က္ အေအးဒါဏ္အား စိတ္ျဖင္႔ကာလွ်က္။ ေကအိုင္အိုရဲေဘာ္မ်ား၏ ေသနတ္ေမာင္းထိုးသံမ်ား ေဂ်ာက္ဂ်က္ေဂ်ာက္ဂ်က္၊ လူစစ္ေဆးေနသံမ်ားႏွင့္ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ဂေယာက္ဂယက္ ဒီေကာင္ေတြ အေရးေတာ္ပံုကိုလည္းၿဖိဳခြဲသည္။ ငါတို႔မႏၱေလးဘုန္းႀကီးေတြကို ပစ္သတ္သည္။ ငါတို႔စစ္ကိုင္းလူထုကိုလည္းပစ္သတ္ ျမစ္ထဲေမွ်ာခ်သည္။ ငါတို႔ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း ဖမ္းဆီးထားသည္။ က်ားႏွင့္ဆင္ေတာ့ လယ္ျပင္မွာ ေတြ႔ၾကေတာ့မည္။ အာဏာသိမ္းစစ္ဘီလူးေစာေမာင္ေရ …….. ! ႏိုင္တံုးလုပ္ထားကြလို႔သာ စိတ္ထဲကေတးေနမိသည္။
ခ်ရေတာ့မည္ဆိုသည့္ အသိကရင္ထဲသို႔ ေဆာင္႔တက္လာသည္႔ႏွယ္ တလိွမ္႔လွိမ္႔ တက္လာေနသည္။ ဆူနာမီေရလႈိင္းထက္ပင္လွ်င္ အဆေထာင္ေသာင္းႀကီးမားႏိုင္သည္။ ဒီေကာင္ေတြကို ခ်မွရေတာ့မည္ဟု စိတ္ကူးအေတြးေ၀စီလွ်က္၊ တပ္ရင္း(၁၅)ကို ညလင္းအားႀကီး ႏွစ္နာရီတြင္ တိုက္မည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္ေရာက္ရန္ က်ေနာ္သည္ စိတ္ေစာလွ်က္၊ စိတ္ေမာလွ်က္၊ ေစာင့္ရသည့္အလုပ္သည္ ကမာၻမွာ အပင္ပန္းဆံုးအလုပ္ ျဖစ္သည့္အတြက္ က်ေနာ္ကမခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနမိသည္။ က်ေနာ္၏ စိတ္အရွိန္သည္ အထြတ္အထိပ္ အဖ်ားသို႔ ေရာက္လွ်က္။ ႏွစ္နာရီတြင္ ခ်ေတာ့မည္။ ထိုးပါေတာ႔ ဒီႏွစ္နာရီဟု "တ"ေနမိသည္။ ႏွစ္နာရီထိုးၿပီ ၀င္ေတာ့ဟု စက္မွ ေျပာလာသည္ႏွင္႔ ခ်ရေတာ့မည္ဟူေသာ စိတ္အလ်င္ႏွင့္အတူ ၿမိဳ႔အတြင္းသို႔ အရွိန္ျဖင့္ေျပး၀င္မိသည္။ ထိုစိတ္အလ်င္၏ ရုိက္ခတ္လာသျဖင့္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးစိတ္မ်ားေၾကာင့္ က်ေနာ္၏ ပါးျပင္ေပၚသို႔ မ်က္ရည္မ်ား သူ႔အလိုလိုက်ဆင္းလာသည္။
ထိုစဥ္ၿမိဳ႔အနီးသို႔ ကပ္၍၀င္ေေရာက္ေနေသာ က်ေနာ္တို႔ တပ္ဖြဲ႔ကို ဆုတ္ပါဆုတ္ပါ ဟု ေျပာလိုက္သံႀကီးက နားထဲသို႔ သံေရပူႏွင့္ေလာင္းခ်ေနသကဲ့သို႔ ဖိစီး၀င္လာသလို အသံေတြ၊ က်ေနာ္၏ ေသနတ္ဖ်ားတြင္ တပ္ထားေသာ ခၽြန္ျမေနေသာ ဘက္နက္ကို "မင္း" ျဖဳတ္သိမ္းလိုက္ပါဟု ေျပာဆိုေနသကဲ့သို႔။ သို႔ေလာ သို႔ေလာ …။ စစ္ဆိုသည္မွာ မထင္မွတ္ေသာအရာမ်ားက ၀င္ေရာက္လာတတ္သည္။ ဆုတ္ပါဟုေျပာျခင္းကို မေက်နပ္ႏိုင္။ ေဘးဘီၾကည္႔လိုက္ေတာ႔လဲ အားလံုးက ေနၿမဲ။
ၿမိဳ႔တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ ထိုးေဖါက္တိုက္ခိုက္ စီးနင္းျခင္း
ထိုစဥ္ လက္နက္ႀကီးသံ အုန္း … ဂ်ိန္းဆိုသည့္ အသံမ်ား တပ္ရင္း ၁၅ဖက္က ၾကားလိုက္ရသည္။ ဂ်ီသရီးအသံ၏ ဒုတ္…ဒုတ္…ဒုတ္ ဟုအသံမ်ားက ေဖါက္ထြက္လာသည္။ ေအေက၄၇ အသံမ်ားကလည္း ကၽြြက္ကၽြက္ဆူလာသည္။ လက္နက္ႀကီးက်သံ၊ ေသနတ္ေပါက္သံမ်ားက မိုးညွင္းၿမိဳ႔၏ မနက္ဦးယံကို လႈပ္ခါႏိုးထေစသည္။ ေျမာက္ျပန္ေလႏွင္႔ အတူသယ္လာေသာ ကာဘိုက္ယမ္းနံ႔က က်ေနာ္၏ စစ္ေသြးစစ္မာန္ကို ဒိုင္းကနဲေဆာင့္တက္ေစလာသည္။ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႔၀င္မည့္တပ္္ဖြဲ႔သည္လည္း ေနာ္မန္ဒီကမ္းေျခသို႔ တက္၍ထိုးေသာ စစ္သည္မ်ားလို တရွိန္ထိုး တိုး၍ ၿမိဳ႔တြင္းသို႔ တဟုန္ထိုး ၀င္ၾကေလၿပီ။
မိုးညွင္းၿမိဳ႔ ေျမာက္ဖက္တြင္ ဗိုလ္ေဇာ္ဦးႏွင့္ဗိုလ္ဦး၀င္း ဦးေဆာင္သည့္အဖြဲ႔က ရန္ကင္းတံတားကိုလည္း ေဖါက္ခြဲကုန္ၿပီ။ အားလံုးတိုင္ပင္ကိုက္ လႈပ္ရွားၾကၿပီ။ ၀ုန္း … ဂ်ိန္း။ ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္အသံမ်ားက ဆူကၽြတ္ဆဲ။ ေတာင္ဖက္၊ ေျမာက္ဖက္အေရွ႔ဖက္ အႏွံ႔ေသနတ္ ေပါက္ကုန္ၾကေလၿပီ။ ေအာင္သေျပ၊ နတ္ႀကီးကုန္းလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း က်ေနာ္က နမ့္ရင္းေခ်ာင္းဘက္သို႔ ဦးတည္ေနသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္အတူ ေကအိုင္အိုစစ္ေၾကာင္းသည္လိုက္ပါလွ်က္။ ေခ်ာင္းဘက္မွ ၀င္လာႏိုင္မည္ျဖစ္ေသာ ရန္သူမ်ားတြင္သာမက ဘူတာေဘး၌ ရွိေသာ ေရွ႔တန္းေခြးရုံးမ်ားကိုလည္း က်ေနာ္တာ၀န္ယူထားရသည္။ က်ေနာ္၏ တာ၀န္ကလည္း အေရးႀကီးေနသည္၊ ၿမိဳ႔ထဲမွလွ်ံ လာႏိုင္သည့္ ရန္သူ၊ ၿမိဳ႔တြင္းရန္သူ ၀င္လာႏိုင္သည့္လမ္းမ်ားကို က်ေနာ္တို႔ ပိတ္ဆို႔ရေလၿပီ။
ရန္သူ႔ ေသနတ္ပစ္မိုးေပၚေထာင္ေဖါက္သံမ်ားက တၿမိဳ႔လံုးဆူညံလွ်က္ရွိေနသည္။ ေသနတ္ က်ည္ဆံမ်ား၏ မီးေရာင္မ်ားကလည္း တလက္လက္တဖိတ္ဖိတ္ ထြက္လွ်က္ရွိသည္။ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ား၏ ၂၂အမ်ဳိးအစားေသနတ္ သံုးလက္၏ မီးေရာင္အရွိန္မ်ားသည္လည္း ကားမီးထြန္းသည့္ပမာ အေရာင္မ်ားက ေဖြးေဖြးလႈပ္လွ်က္္။ က်ေနာ္သည္ ထိုေနရာမွ ၿမိဳ႔အ၀င္ ႀကိဳးတံတားရွိရာသို႔ ေဖါက္ထြက္သြားရသည္။ ထိုေနရာေရာက္သည္ႏွင့္ က်ေနာ္၏ တပ္စုကို ကမန္းကတန္း ေနရာခ်ျပန္ရသည္။ ၿပီးလွ်င္ သံတံတားရွိရာဘက္ဆီသို႔ အေျပးအလႊား သြားရျပန္သည္။ ထိုေနရာမွ ခုခံေနေသာရန္သူကို က်ေနာ္တို႔ သြား၍ ၿဖိဳခြင္းရျပန္သည္။ ရန္သူက ေၾကာက္လန္႔တၾကားဆုတ္ခြာေသာ္လည္း ကာပစ္ေတာ႔ ပစ္ေနေသးသည္။ ရန္သူဆုတ္ခြာသည့္သတင္းကို ႀကိဳးတံတားရွိရာ က်ေနာ္၏ မဟာမိတ္မ်ားဘက္သို႔ ထိုသတင္းေပးပို႔ရန္ သြားရျပန္သည္။ ရပ္ … ဘယ္သူလဲ ! ဘယ္သူလဲ ! ဟု ေမးသံၾကားလိုက္ရသည္၊ က်ေနာ္၏ ရဲေဘာ္က ကခ်င္လိုေျပာလိုက္သျဖင့္ က်ေနာ့္တို႔ကုိ စပစ္ေတာ႔သည္။ ဟိုက္!!ဟုသာေအာ္ႏိုင္သည္။ အလွ်င္အျမန္ဝပ္္လိုက္ရသည္။ အကြာအေ၀းသည္ကား ၁၀ကိုက္မွ်သာ။ ရန္သူက ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ ပစ္၍သာ က်ေနာ့္ႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို မထိျခင္းပင္။ က်ေနာ္က လွိမ့္၍ လွိမ့္၍ ေနရာယူသည္။ လက္ပစ္ဗံုးႏွင့္ ပစ္ခြဲရန္ႀကံစည္မိေသာ္လည္း အေျခအေနမေပးလိုက္။
တိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္မ်ားသည္ကား ရူပ္ေထြးလွ်က္ရွိေနသည္။ ရန္သူပစ္ေသာ ေသနတ္မီးေရာင္မ်ားက ဖြာကနဲဖြာကနဲ ရဲကနဲရဲကနဲထြက္လာေနသည္။ က်ေနာ္က ၿမိဳ႔လည္ဘူတာရုံအနီးေရွ႔တန္းရုံးမွ အန္ထြက္လာႏိုင္မည့္ ရန္သူမွန္သမွ်ကို ပိတ္ဆို႔ကာဆီး ပစ္ရွင္း ရွင္းေနရသည္။ ေသနတ္သံမ်ားကလည္း ေရေႏြး ပြက္ပြက္ဆူ ေနသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသည္။ အသံကိုျမွင့္လွ်က္ လက္သီးကိုဆုပ္ကာ … ေယာ္ေအ႔ ေယာ္(ကခ်င္္စကား) (ခ်ေဟ႔ … ခ်ကြ)ဟု က်ေနာ္သည္ ဟစ္ေၾကြးလွ်က္ရွိေနသည္။ အေနာက္ဘက္ သံတံတားဘက္မွ ရန္သူပစ္လိုက္သည့္ က်ည္ဆံမီးက်ည္မ်ားသည္ က်ေနာ္တို႔ ဘက္ရွိရာသို႔ တန္းကနဲတန္းကနဲ။ က်ေနာ္တို႔ မဟာမိတ္ကလည္း ရဲရဲတင္းတင္း လမ္းမေပၚ စက္ေသနတ္ကို ေထာက္ကာ ရန္သူကို တဒက္ဒက္ႏွင့္ပစ္ခတ္ေနသည္။
ေသနတ္သံမ်ားကလည္း လူထုကို ဆြဲရမ္းႏႈိးေနသကဲ့သို႔။ မိုးညွင္းျပည္သူလူထုႀကီးကလည္း ေသနတ္သံမ်ားေၾကာင့္ အိပ္ေမာက်ရာမွ ႏိုးထလာကုန္က်ၿပီ။ ေသနတ္ေပါက္သံမ်ားက လူထုႀကီးကို လႈပ္ရမ္း ႏိုးခါေနသည္။ ထိုခဏတြင္ပင္လွ်င္ အသံနက္ႀကီးမ်ား တၿမိဳ႔လံုး ဟိန္း၍ ဟိန္း၍ ထြက္လာသည္။ ထိုအသံႀကီးက ရန္သူကို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေစသည္။ ထိုအသံနက္ႀကီးက မနက္ခင္းအရုဏ္ဦးတြင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟည္းလွ်က္။ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလွ်က္။ ထိုအသံႀကီးကား ရန္ငါစည္းခြဲျခားသံ။ ထိုအသံသည္ကား ရန္သူကို ပုန္ကန္သည့္အသံ။ ထိုအသံသည္ကား ….ခ်ကြ၊ ခ်ကြ ….ဒီေကာင္ေတြကို ခ်ၾကကြဟု ေနအိမ္မ်ားတြင္းမွ အားေပးသံမ်ားၾကားရသည္။ လူထုက အသံျဖင့္ စစ္အုပ္စုကို ပုန္ကန္ကုန္ၾကၿပီ ….။ မိုးညင္းၿမိဳ႔ႀကီးကို ထိုအသံျဖင့္ လႈပ္ႏိုးလႈပ္ခတ္လႈပ္ရမ္းသြားေစခဲ့ၿပီ။
န၀တ ခလရ (၁၅)တပ္ရင္းမႉးဗိုလ္မႉးႀကီး၏ ထြက္ေျပးျခင္း အျဖစ္သႏွစ္
တၿမိဳ႔လံုး ဒိန္းဒိန္းဒိုင္းဒိုင္းျဖစ္ မိုးလံုးညံကာ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူးစီးသလို ျဖစ္ေနသည္။ တပ္ရင္း(၁၅) တပ္ရင္းမႉးႀကီးသည္ ေသြးေလ ေျခာက္ျခားေနသည္။ သူသည္ေျပးေပါက္ရွာ ႀကံလွ်က္ရွိေနသည္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ လူထုတိုက္ပြဲ ေက်ာင္းသားပူးေပါင္းမႈႀကီးက သူကိုယူနီေဖါင္းေတာင္ ဝတ္ခ်ိန္မေပးႏိုင္။ ေဆာင္းကာလႀကီးတြင္ မာရသြန္အေျပးသမားတေယာက္ လုပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ လန္ကြတ္တီႏွင့္ ဒိုးမွရေတာ့မည္။ သူ၏ လန္ကြတ္တီ ေအာက္ခံအနီေရာင္ ေဘာင္းဘီတိုကိုပင္လွ်င္ ျမင္ေနရျပန္သည္။ မဲေျပာင္ေျပာင္ ကိုယ္လံုးႀကီးေပၚ၌ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတထည္မွ်သာ တင္ႏိုင္ေတာ့သည္။ တၿမိဳ႔လံုး လက္နက္ကိုင္ေပ်ာက္က်ားမ်ား စိမ္းစိမ္းလႈပ္ေနသည္။ ေနာက္က်တဲ့ ေျခေထာက္ သစၥာေဖါက္ ဟုသူေတြးမိလိုက္သည္ထင္ရဲ႔။ ထိုမွစ၍ သူသည္ ဖေနာင့္ႏွင့္ တင္ပါးတသားတည္းက်ကာ အသကုန္ ေျခကုန္သုတ္ေလေတာ့သည္။ အေ၀းမွ ေျပးလာေသာ ထိုမဲမဲလံုးလံုးႀကီးကို (ေစ်းထြက္ေရာင္းလာၾကေသာ ေစ်းသည္မမ်ားက ဤသို႔ ျမင္၍ ေနာက္ျပန္ေျပာျပခ်င္မွ်သာ)ဟယ္ …. ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ၀ိရိယ ေကာင္းလိုက္တာ ….ဟယ္၊ ေစာေစာစီးစီးႀကီး အက်ၤီမပါဘဲ အေျပးက်င့္ေနလိုက္တာ ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ေနၾကသည္။ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲႏွင့္ လူထုေပါင္းစပ္မႈႀကီးက သူကို အမႈန္႔ႀကိတ္ၾကေတာ့မည္၊ ေျပးႏိုင္မွ လြတ္ေပေတာ့မည္။
သူသည္ၿမိဳ႔တြင္းသို႔ ေသြးရူးေသြးတန္း ေျပးမိရာေျပးေနသည္။ ေသငယ္ေဇာျဖင့္ ေျပးေနသျဖင့္ေနာက္သို႔ ပင္မလွည့္ၾကည့္ႏိုင္ေတာ့။ ဖေနာင့္ႏွင့္ တပ္ပါးတသားတည္းက်ေနသည္။ သူသည္ မိုင္ငါးမိုင္ေက်ာ္ခရီးကို သက္လံုအျပည့့္ ၀ိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ေျပးေနသည္။ တံတားဂိတ္ရန္သူရဲေဘာ္တပ္စိတ္ တစိတ္ဆီသို႔ သူသည္ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေမာႀကီးပမ္းႀကီး ေရာက္လာ၍ က်ေနာ္တို႔ျပန္အတက္လမ္းကို သြားေရာက္ပစ္ခတ္ရန္ အာဏာျပအမိန္႔ေပးလွ်က္ရွိသည္၊ အမိန္႔ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ သူိကိုယ္၌ကား ဘန္ကာထဲ၌ အခ်ိန္မွီခုန္ခ်လိုက္ကာ ဇက္ပု၍ ၀ပ္၍ေနသည္။
ကယ္ဆယ္ လို႔ရၿပီ ….!
မိုးညွင္းရဲစခန္း၌ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္။ ထိုေက်ာင္းသားမ်ားကို ကယ္ထုတ္ရန္ ဗိုလ္ပီတာ စစ္ေၾကာင္းက တာ၀န္ယူရသည္။ ရဲစခန္း၊ ေကာင္စီရုံးမ်ားေရွမွ ဘန္ကာထဲက ရန္သူက ကန္႔လန္႔ကန္႔လုပ္ေနသည္။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္၀င္မည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ဆို႔ထားေနသည္။ ဒီေကာင္ ေတြကိုရွင္းမွ ရေတာ့မည္။ ဘဇူကာ တလံုးပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ဘဇူကာက အေပၚသို႔ ေထာင္တက္ကာ ထိုဘန္ကာထဲရွိ အကုသိုလ္ေကာင္မ်ားဆီသို႔ တန္း၍ မတ္၍ ၀င္သြားေခ်ၿပီ။ ဒုန္း … ဂ်ိန္း။ ဘဇူကာသီးႀကီး၏ အစြမ္းကထက္ေလစြ။ စစ္ေၾကာင္းသည္ အရွိန္ျဖင့္ ထိုး၍ ရဲစခန္း၀င္းထဲသို႔ အေျပး၀င္ေရာက္သည္။ အခ်ဴပ္ခန္းေသာ့ကို ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခ်ဳိးဖ်က္စီးလိုက္ၾကသည္။ သံတိုင္ အခ်ဳပ္စခန္းၾကား၏ က်ေနာ္တို႔ ေသြးေသာက္ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္မ်ား။ ၿငိဳးလ်စြ ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ႏွင့္သူမ်ား။ ရုိက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ထားသည့္ ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္ တခ်ဳိ႔ကမထႏိုင္။ တခ်ဳိ႔က သံတိုင္မ်ားကို ကိုင္၍ေငး၍။ စစ္ေၾကာင္း၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားေရထိေသာ ပန္းမ်ားကဲ့သို႔ လန္းျဖာကုန္သည္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးမ်ား၏ မ်က္ဝန္းအိမ္မ်ား၌ အားငယ္စိတ္။ ေၾကာက္ရြံ႔စိတ္မ်ားမွ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမႈမ်ားကို ေသနတ္သံမ်ားၾကားမွ ေတြ႔လိုက္ရသည္၊ ဗိုလ္ပီတာ၏ လက္ႏွင့္သူတို႔လက္မ်ား လက္ခ်င္းယွက္သြားၾကသည္၊ သူတို႔၏ လက္မ်ားက ခိုင္ၿမဲလို႔ေနၿပီ။ ေအာင္ၿပီ….။ ေအာင္ၿပီ….။ ေအာင္ၾကၿပီဟု ေၾကြးးေၾကာ္သံမ်ားက ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားႏွင္႔ ျပည္သူမ်ား၏ ႏူတ္ဖ်ားမွ ပြင့္အံ ထြက္လာၾကသည္။ ဒို႔အေရး …..၊ ဒို႔ အေရး အသံမ်ားကလည္း မိုးလံုးညံလွ်က္ ခ်ကြ ….။ ခ်ကြ ….။ ေအာင္ၿပီ ….။ ေအာင္ၿပီ ….။ ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး…. တို႔ျပည္သူမ်ား အေရးပင္ မဟုတ္ပါလား။
ရန္သူကိုဖမ္းဆီးရမိျခင္း
တရားရုံးထဲက စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို မီးရႈိ႔လိုက္သည္။ ရဲစခန္းကိုမီးတိုက္သည္။ ဒီေနရာေတြဟာ လူထုကို မတရားဖိစီးသည္႔ ေနရာမ်ားမို႔ ဤသို႔ျပဳၾကရသည္။ ညီေနာင္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေခၚေဆာင္လာခဲ႔ၿပီး မလိုအပ္ေသာ သူမ်ားအား ရဲစခန္းမွ လႊတ္ေပးလိုက္ၾကသည္။ ထိုဟုန္းေတာက္ေနေသာ မီးေရာင္မ်ားက မိုးညွင္းၿမိဳ႔တၿမိဳ႔လံုးကို ထိန္ထိန္လင္းလွ်က္ရွိသည္။ က်ေနာ္တို႔ ရည္မွန္းခ်က္ၿပီးဆံုးၿပီ။ သတ္မွတ္ေနရာသို႔ေရာက္ေအာင္ စစ္ေၾကာင္းက အျမန္ဆုတ္ခြာၾကကုန္ေလၿပီ္။ က်ေနာ္သည္လည္း ေတာင္ေျခဘက္သို႔ဦးလွည့္၍ စစ္ေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ဆုတ္ခြာသည္။ ေတာင္ေျခစပ္ကေလးတေနရာသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ထိုေနရာ၌ ဗိုလ္မႉးသိန္းတင့္ အူယာဖားယားေျပး၍ ပစ္ရန္အမိန္႔ေပးခဲ့ေသာ တံတားထိပ္ တပ္စိတ္မွရန္သူ သံုးေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ က်ေနာ္က ဟိတ္ … ! လက္နက္ခ်၊ လက္နက္ခ် ဟု ေအာ္ေျပာသည္။ ထိုသံုးေယာက္သည္ ေၾကာက္ဒူးမ်ားတုန္လႈပ္ရွိေနသည္၊ သူတို႔၏ မ်က္ႏွာသည္ ေၾကာက္ရြံမႈမ်ားေၾကာင့္ ဘီးလူးသံပုရာသီး ေကၽြးသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသည္။ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြပါ ခင္ဗ်ားတို႔ အသက္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ လံုး၀အာမခံတယ္ဟု ေအာ္ေျပာေနေသာ က်ေနာ့္ကို သံု႔ပန္းေပၚလစီကို နားမလည္ မသိေသးေသာ ေကအိုင္ေအရဲေဘာ္မ်ားက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင္႔ ၾကည့္ေနၾကသည္။ က်ေနာ္က လမ္းမႀကီး၌တကိုယ္လံုးေပၚ၍ ထြက္ေအာ္ေနသည္။ ဘာအကြယ္မွမရွိ။ ထိုေၾကာင့္ ေကအိုင္အိုရဲေဘာ္မ်ားက က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ရဲတင္းမႈကို အံ့ၾသလွ်က္ၾကည့္ေနသည္။ တပ္ၾကပ္ႀကီးတဦးႏွင့္ တပ္ၾကပ္ႏွစ္ေယာက္ သစ္ပင္အကြယ္မွ ထြက္လာၾကသည္။ ဂ်ီသရီး၊ ဂ်ီဖိုးေသနတ္မ်ားကိုင္ေဆာင္လွ်က္။ က်ေနာ္၏ ေရွ႔ ေဒါက္ေထာင္လွ်က္သား လက္နက္လာခ်သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ ယံုၾကည္ကိုစားလြန္း၍ သူ႔အသက္၏အရံ လက္ပစ္ဗံုးကိုပင္ သူ႔အိတ္ထဲ၌ ႏိုက္ယူသြားရန္ ဆိုခဲ့သည္။ ထိုမွစ၍ သူတို႔တပ္ရင္း(၁၅)တပ္ရင္းမႉးႀကီး၏ ျဖစ္အင္သနစ္ကို က်ေနာ္တို႔ သူတို႔ထံမွ စံုလင္စြာသိလိုက္ရသည္။ သူတို႔တပ္ရင္းမႉးႀကီးေတာင္ အသကုန္ေျပးမွေတာ့ျဖင့္ သူတို႔သည္လည္း ဤကဲ႔သို႔ လက္နက္ခ်ရေလၿပီ။ ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္ ရဲအေလာင္းမ်ားသည္လည္း မီးစက္၀င္းထဲမွာ ပိုးလိုးပက္လက္ ျမင္ခဲ႔ရသည္။
က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔မ်ားသည္ ေအာင္ပြဲရခဲ့သည့္ စစ္သည္ေတာ္ႀကီးမ်ားပမာ ဆုတ္ခြာလာခဲ႔ကာ ႏႈတ္မွေတာ႔ "တိုင္းျပည္ကို… ေရွ႔ေဆာင္ကာ… တို႔ေက်ာင္းသားေတြသည္… စံနမူနာတင္… ေက်ာင္းသား သမဂၢတို႔ျဖစ္သည္ ကမာၻတ၀ွမ္းမွာ … ျမန္မာစြမ္းတာ … ေမာ္ကြန္းတင္ပါမည္၊ ဒို႔တေတြေသြးစည္းမည္။ ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာ … ေက်ာင္းသားသမဂၢသည္…ရာဇ၀င္တင္ေလာက္ေပသည္… ေတာ္လွန္ရာတြင္ ေရွ႔ကပင္ဦးစီးသည္ သက္္စြန္႔က်ဳိးပမ္း … ထမ္းရြက္ခဲ့ေပသည္၊ ကိုယ္က်ဴိးအတြက္ဆို…. မငဲ့ကြက္ႏိုင္ပါသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႔ … ေကာင္းက်ဳိးေတြကို…ထမ္းရြက္မည္…….။ "ေက်ာင္းသားသမဂၢ"သီခ်င္းဆိုသံမ်ားသည္ မိုးညွင္းအေရွ႔ ေတာေတာင္တခြင္လံုးကို ရုိက္ခတ္သြားသည္။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွ ရရွိခဲ့ေသာ ရုိင္ဖယ္ေသနတ္ ေဖါက္သံမ်ားကလည္း "ေက်ာင္းသားသမဂၢ"သီခ်င္းကို ဘရာဇီးေတြ တီးခတ္သည့္ ဆမ္ဘားေတးဂီတလို နရီစည္း၀ါးလိုက္လွ်က္ေနသကဲ့သို႔ပင္… ရွိေလ၏။
စစ္ထြက္ေတာ႔မည္႔ ေျမာက္ပိုင္း ခြပ္ေဒါင္းစစ္သည္ေတာ္မ်ား
မားမားမတ္မတ္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ရွိေသာ မေနာေျမ စိမ္းညွိ႔ညွိ႔ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားက က်ေနာ္တို႔ကို ရင္ဖြင့္၍ ႀကိဳဆိုေနသည္႔ႏွယ္္၊ မိုးညွင္းနမ့္ရင္းေခ်ာင္းႀကီးသည္လည္း သာယာေသာ အလ်င္အဟုန္ျဖင္႔ စီးဆင္လွ်က္၊ က်ေနာ္တို႔သည္လည္း ေအးျမ၍ လြတ္လပ္စိမ္းစိုေသာ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္၏ ရင္ခြင္သို႔ ခိုလံႈမိၾကသည္။
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ လူထုေက်ာင္းသားမ်ား၏ အစြမ္းထက္လွေသာ လက္ေစာင္း ကို န.၀.တ ေကာင္းေကာင္ႀကီး ခံစားလိုက္ရေခ်ၿပီ။ မိုးညွင္းတရားရုံး၊ ရဲစခန္းမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာေသာ မီးခိုး မႈိင္းမႈိင္းႀကီးမ်ားက သကၠရာဇ္၁၉၈၉ရဲ႔ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ေကာင္းကင္တိမ္တိုက္မ်ား အၾကား အမွန္တရားကို ေရးခ်ယ္ေနသလို မေနာေျမေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွ သမင္လည္ျပန္ၾကည္႔မိတဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည္။
ထိုေန႔က ေကအိုင္အိုေနာက္တန္း တပ္ရင္း(၅)မီးပံုပြဲႀကီး၏ စစ္ေဇာမာန္တက္ေနတဲ႔ မီးေရာင္အရွိန္မ်ားဟာ တေတာလံုးတေတာင္လံုး လင္းထိန္လွ်က္ ရွိလို႔ေနသည္။ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ျပည္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေအာင္ေသေအာင္သား စားလွ်က္၊ ေပ်ာ္လွ်က္၊ ေမာ္လွ်က္။
ဒါေတြသည္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို အန္တုမည့္ အႏွစ္၂၀ေက်ာ္ ဒီမိုကေရစီ ခရီးရွည္ႀကီးရဲ႔ အစလို႔ အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔ မေတြးမိေသးတာေတာ႔ အမွန္ပါ။
.jpg)
.jpg)
No comments:
Post a Comment